Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία αυτοάνοση ασθένεια, η οποία προκαλεί χρόνια φλεγμονή των αρθρώσεων ή και άλλων οργάνων του σώματος. Με τον όρο αυτοάνοση προσδιορίζεται η νόσος που εμφανίζεται όταν οι ιστοί του σώματος λανθασμένα γίνονται αντικείμενο επίθεσης από το ανοσοποιητικό σύστημα του ιδίου του οργανισμού.
Η συγκεκριμένη ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί και στα παιδία και στους ενήλικες. Συχνότερα όμως αρχίζει μετά την ηλικία των 40 ετών και πριν τα 60. Η κατανομή της στα φύλα παρουσιάζει μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες από ότι στους άνδρες ενώ στη λευκή φυλή είναι συχνότερη.
Επειδή αυτή η φλεγμονή μπορεί να αφορά πολλά όργανα του σώματος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται σαν συστηματική νόσος και γι’ αυτό μερικές φορές ονομάζεται ρευματοειδής ασθένεια. Παρόλο που είναι χρόνια, οι ασθενείς μπορεί να παραμένουν χωρίς συμπτώματα επί μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σε γενικές γραμμές πάντως, αρχικά παρουσιάζεται δυσκινησία στις μικρές αρθρώσεις (τα δάκτυλα) και ακολούθως στις μεγάλες (ισχία). Οι πόνοι και η δυσκινησία στις αρθρώσεις έχουν κυρίως πρωινό χαρακτήρα, ενώ πρήξιμο, αύξηση θερμοκρασίας και παραμόρφωση των αρθρώσεων αποτελούν επίσης χαρακτηριστικά συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Σημειώνεται πως όλα τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα την οστεοαρθρίτιδα (καταστροφή αρθρώσεως).
Στα συμπτώματα επίσης, όταν η νόσος είναι ενεργός, περιλαμβάνονται και η γενικευμένη κόπωση και η έλλειψη όρεξης. Στα παιδιά περιλαμβάνουν ευερεθιστότητα, απώλεια της όρεξης, χωλότητα (κουτσαίνουν) και συχνό κλάμα.
Αιτία και παράγοντες κινδύνου
Η αιτία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας παραμένει άγνωστη. Πολλοί παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί κατά καιρούς όμως τίποτε δεν έχει αποδειχθεί. Έχει διαπιστωθεί μόνον ότι μερικά γονίδια αυξάνουν τον κίνδυνο για την ρευματοειδής αρθρίτιδα, ενώ επίσης διάφοροι παράγοντες του περιβάλλοντος φαίνεται ότι διαδραματίζουν κάποιο ρόλο για την πρόκληση της. Για παράδειγμα, έχει αναφερθεί ότι το κάπνισμα, η έκθεση σε πυριτικά άλατα καθώς και η χρόνια περιοδοντική νόσος αυξάνουν τον κίνδυνο για την ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Θεραπεία
Η συντηρητική αγωγή αποτελεί κατά βάση το στάδιο της θεραπείας πριν την ολική καταστροφή της άρθρωσης. Αυτή γίνεται με τη χρήση αντιφλεγμονωδών μη στεροειδών, αναλγητικών, ειδικών αντιρρευματικών φαρμάκων και σκευασμάτων κορτιζόνης, καθώς και φυσικοθεραπείας και κινησιοθεραπείας. Σε προχωρημένες καταστάσεις η χειρουργική αντικατάσταση των αρθρώσεων (ολική αρθροπλαστική) είναι η τελική λύση για την αντιμετώπιση των κινητικών δυσχερειών.
Πρόγνωση
Υπάρχουν πολλά ειδικά τεστ που σε συνδυασμό πάντα με το ιστορικό και την κλινική εικόνα, μπορούν να οδηγήσουν στην ορθή διάγνωση. Με την εμφάνιση πάντως των πρώτων συμπτωμάτων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι σημαντική αξία η διατήρηση της κίνησης των αρθρώσεων με φυσιοθεραπευτική προσέγγιση. Τέλος, τονίζεται ότι οι καπνιστές επηρεάζονται περισσότερο όσον αφορά την εμφάνιση των επιπλοκών.
Leave a Reply