Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο μεταβολικό νόσημα το οποίο χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα (το απλό σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού). Αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.
Η γυμναστική αποτελεί ένα από τα βασικότερα σημεία της διαχείρισης του διαβήτη, καθώς συμβάλλει καθοριστικά στην αντιμετώπιση καταστάσεων που επιβαρύνουν την υγεία του διαβητικού. Σε γενικές γραμμές η σωματική άσκηση:
– Βελτιώνει τη δράση της ινσουλίνης
– Μειώνει το πλεονάζον λίπος και βοηθάει στον έλεγχο του σωματικού βάρους
– Προστατεύει την καρδιά και τα αγγεία αυξάνοντας την «καλή» και μειώνοντας την «κακή» χοληστερίνη
– Μειώνει την αρτηριακή πίεση
– Βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος και μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου
– Βοηθάει στη χαλάρωση και στη μείωση του άγχους
– Βελτιώνει τη μυϊκή αντοχή
– Βελτιώνει την οστική πυκνότητα και αντοχή
– Αυξάνει το επίπεδο ενέργειας
– Βοηθάει στον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα
Η έναρξη ωστόσο ενός προγράμματος άσκησης χρειάζεται προσοχή στην περίπτωση του διαβήτη, καθώς το άτομο θα πρέπει να μετρά και να καταγράφει τα επίπεδα σακχάρου πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την γυμναστική. Αυτή η καταγραφή είναι αναγκαία καθώς θα αποκαλύψει το πως ανταποκρίνεται το σώμα στην άσκηση προς αποφυγή επικίνδυνων διακυμάνσεων του σακχάρου.
Πώς επηρεάζονται τα επίπεδα του σακχάρου
Η άσκηση επιδρά με τον ίδιο τρόπο σε άτομα με ή χωρίς σακχαρώδη διαβήτη. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες η ινσουλίνη εκκρίνεται από το πάγκρεας όταν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα αυξάνονται, όπως για παράδειγμα μετά το φαγητό. Η ινσουλίνη είναι απαραίτητη για τη χρησιμοποίηση του σακχάρου από το ήπαρ και τους μυς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ελαττώνονται τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Κατά τη διάρκεια της άσκησης το σώμα χρειάζεται πρόσθετη ενέργεια με τη μορφή σακχάρου για τους ασκούμενους μυς. Κατά την άσκηση σύντομης διάρκειας, όπως ένα γρήγορο τρέξιμο για να προλάβεις το λεωφορείο, οι μυς και το ήπαρ απελευθερώνουν σάκχαρο από τις αποθήκες τους για να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο. Αν η άσκηση συνεχιστεί σε μέτρια ένταση ωστόσο, οι μυς προσλαμβάνουν σάκχαρο με έναν ρυθμό 20 φορές μεγαλύτερο από αυτόν που προσλαμβάνουν σε ηρεμία. Άρα τα επίπεδα σακχάρου ελαττώνονται. Στα άτομα που δεν χρησιμοποιούν ινσουλίνη ή αντιδιαβητικά δισκία, τα επίπεδα ινσουλίνης ελαττώνονται και έτσι μειώνεται ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας. Στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη η έντονη άσκηση μπορεί παροδικά να αυξήσει τα επίπεδα σακχάρου, γι’ αυτό και πρέπει οπωσδήποτε το άτομο να κάνει έλεγχο μετά την άσκηση.
Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό πριν την έναρξη ένος προγράμματος άσκησης το άτομο να έχει την έγκριση του γιατρού του, ειδικά αν η φυσική του δραστηριότητα προηγουμένως ήταν περιορισμένη. Θα πρέπει επίσης να συζητήσει ποιες δραστηριότητες είναι οι καταλληλότερες, καθώς και τις ώρες που θα γίνουν διότι μπορεί να χρειαστεί τροποποίηση της φαρμακευτικής αγωγής.
Leave a Reply