Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο μεταβολικό νόσημα το οποίο χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα (το απλό σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού). Αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.
Η διαχείριση της νόσου είναι πολύπλοκη και εξαρτάται από τη ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα, τα οποία μπορούν να επηρεαστούν από πολλούς παράγοντες. Οποιαδήποτε αρρώστια (πυρετός, διάρροιες, εμετοί) ακόμα και το απλό κρυολόγημα μπορεί να προκαλέσει αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Αυτό συμβαίνει γιατί σε κάθε οξεία κατάσταση παράγονται στον οργανισμό ορμόνες, που εμποδίζουν τη δράση της ινσουλίνης.
Οι καταστάσεις αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε κετοξέωση (απότομη απορρύθμιση του σακχάρου και συσσώρευση στον οργανισμό κετονικών) και υπερωσμωτική κατάσταση (αύξηση των επιπέδων σακχάρου, πολυουρία και αφυδάτωση).
Η λοίμωξη οποιασδήποτε αιτιολογίας απορρυθμίζει το σάκχαρο ακόμα και πριν την εμφάνισή της. Όταν υπάρχει πυρετός πάνω από 38 βαθμούς, οι ημερήσιες ανάγκες σε ινσουλίνη είναι δυνατόν να αυξηθούν μέχρι και 50%. Οι συνηθέστερες λοιμώξεις στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη είναι:
– Αναπνευστικές λοιμώξεις
– Λοιμώξεις γεννητικών οργάνων
– Λοιμώξεις δέρματος και μαλακών μορίων
– Λοιμώξεις κάτω άκρων (διαβητικό πόδι)
– Μυκητιασικές λοιμώξεις
– Ουρολοιμώξεις
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται η γαστρεντερίτιδα γιατί πιθανόν να υποκρύπτει διαβητική κετοξέωση. Αυτή εκδηλώνεται με εμετό, ανεβασμένο σάκχαρο και κετόνες στο αίμα ή στα ούρα.
Οδηγίες
Όταν το άτομο με διαβήτη αρρωσταίνει για οποιοδήποτε λόγο είναι σημαντικό να αντιμετωπίζεται άμεσα το υποκείμενο νόσημα, να κάνει τις μετρήσεις του σακχάρου σε συχνά χρονικά διαστήματα, να πίνει άφθονο νερό και να ξεκουράζεται.
Όσον αφορά τα ινσουλινοθεραπευόμενα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη θα πρέπει:
– Να γνωρίζουν ότι μπορεί να χρειαστεί να αυξήσουν τις δόσεις ινσουλίνης.
– Να κάνουν μετρήσεις σακχάρου τουλάχιστον 4 φορές την ημέρα.
– Να ελέγχουν τα ούρα για οξόνη ή το αίμα για κετόνες και σε περίπτωση υψηλών τιμών να επικοινωνούν αμέσως με τον γιατρό.
– Να κάνουν επιπλέον της συνηθισμένης δόσης, ταχείας δράσης ινσουλίνη (4-6 μονάδες κάθε 6 ώρες ή σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού) στην περίπτωση που το σάκχαρο είναι πάνω από 200 mg% και έχουν οξόνη στα ούρα.
– Να συνεχίζουν στη συνηθισμένη ποσότητα τροφής σε κανονικά χρονικά διαστήματα, ακόμα και σε υγρή μορφή (τσάι με ζάχαρη ή άλλα ροφήματα με ζάχαρη) σε περίπτωση που δεν μπορούνε να φάνε. Συνιστάται ιδιαίτερα η σούπα με αλάτι καθώς χρειάζεται για να αντικαταστήσει την απώλεια νερού από τους εμετούς και τη διάρροια ή τους ιδρώτες που δημιουργούνται όταν πέφτει ο υψηλός πυρετός.
Όσο για τα άτομα με διαβήτη που θεραπεύονται με δισκία ή μόνο δίαιτα χρειάζεται:
– Να πίνουν πολλά υγρά για να αποφύγουν την αφυδάτωση.
– Να ελέγχουν συχνά το σάκχαρο κατά τη διάρκεια του 24ώρου.
– Να συνεχίσουν την ίδια αγωγή αν το σάκχαρο είναι κάτω από 300 mg%.
– Αν το σάκχαρο είναι πάνω από 300 mg% και υπάρχουν συμπτώματα δίψας, πολυουρίας, αδυναμίας, πρέπει να επικοινωνήσουν με τον γιατρό τους διότι μπορεί να χρειαστούν χορήγηση υγρών και ινσουλίνης ενδοφλεβίως για λίγες μέρες.
Leave a Reply