Άρθρα | YourDoc | by Aggelos Klitsas

Ο προστάτης είναι ένας αδένας που βρίσκεται κάτω από την ουροδόχο κύστη. Ο βιολογικός σκοπός του είναι να παράγει σπέρμα. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί άντρες καθώς μεγαλώνουν, έχουν μια υπερπλασία (διεύρυνση) του προστάτη τους, που τους προκαλεί ενοχλητικά και μερικές φορές επώδυνα συμπτώματα κατά την ούρηση. Επίσης, ο καρκίνος του προστάτη αποτελεί τον πιο συχνό καρκίνο στον ανδρικό πληθυσμό.

Η υγεία του προστάτη εξαρτάται εν μέρει από τη διατροφή. Παρακάτω θα βρείτε ορισμένες διατροφικές συμβουλές που τον βοηθούν και προλαμβάνουν από ασθένεια:

Ο προστάτης θα προτιμούσε να είναι ‘’χορτοφάγος’’

Οι διατροφική θεραπεία για την υπερπλασία του προστάτη διερευνάται από πολλούς επαγγελματίες υγείας. Το πρώτο βήμα είναι μια χορτοφαγική δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά. Η μείωση των συμπτωμάτων του προστάτη γίνεται με:

Λάδι από λιναρόσπορο, σε ποσότητα δύο κουταλιές της σούπας ανά ημέρα. Εάν αυτό προκαλεί χαλάρωση του προστάτη, το πρόβλημα συνήθως μειώνεται μετά από περίπου μια εβδομάδα.
Βιταμίνη Ε, σε ποσότητα 400 IU ανά ημέρα μέσω της διατροφής. Μειώστε σε 100 IU την ημέρα εάν έχετε υψηλή αρτηριακή πίεση.
Βιταμίνη Β6, σε ποσότητα 100 mg την ημέρα.
Αποφυγή της καφεΐνης και ελάχιστη κατανάλωση αλκοόλ.

Λυκοπένιο

Το λυκοπένιο είναι μια λαμπερή κόκκινη χρωστική ουσία, που δίνει το κόκκινο χρώμα στις ντομάτες, το καρπούζι και το ροζ γκρέιπφρουτ. Το λυκοπένιο ανήκει στην οικογένεια των καροτενοειδών, είναι “συγγενική” ουσία με το β-καροτένιο και είναι στην πραγματικότητα πολύ ισχυρότερο αντιοξειδωτικό. Μια μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έδειξε ότι οι άνδρες που κατανάλωναν μόλις δύο μερίδες σάλτσας ντομάτας την εβδομάδα είχαν 23% λιγότερο κίνδυνο για καρκίνο του προστάτη, σε σύγκριση με εκείνους που κατανάλωναν σπάνια προϊόντα ντομάτας.

Γαλακτοκομικά προϊόντα

Ένας επιπλέον κίνδυνος για την εμφάνιση καρκίνου του προστάτη, σχετίζεται με μια πρωτεΐνη στην κυκλοφορία του αίματος που καλείται ινσουλινοειδής αυξητικός παράγοντας-Ι (IGF-1). Αν και μια ορισμένη ποσότητα IGF-1 στο αίμα είναι φυσιολογική, υψηλά επίπεδα συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου. Γενικά, η υπερβολική πρόσληψη θερμίδων ή πρωτεϊνών αυξάνει την ποσότητα του IGF-1 στο αίμα και η κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων στη δίαιτα αξίζει ιδιαίτερη προσοχή. Δύο μεγάλες μελέτες του Χάρβαρντ έδειξαν ότι οι άντρες που καταναλώνουν γάλα έχουν 30 έως 60% μεγαλύτερο κίνδυνο για καρκίνο σε σχέση με τους άνδρες που γενικά αποφεύγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

Πρόληψη

Μια δίαιτα που περιλαμβάνει φυτικές τροφές αποτελεί την καλύτερη άμυνα κατά της ανάπτυξης καρκίνου του προστάτη. Αυτή η δίαιτα είναι φυσικά χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και υψηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες – βοηθώντας στη διατήρηση υγιών επιπέδων τεστοστερόνης – και είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά, τα οποία βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου να καταπολεμήσει την παραγωγή ελεύθερων ριζών και τον καρκίνο.

Επομένως, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι άνδρες με καρκίνο του προστάτη θα πρέπει να ενθαρρύνονται να υιοθετήσουν δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και vegan, ενισχύοντας την κατανάλωση λαχανικών, φρούτων, φασολιών και δημητριακών ολικής αλέσεως και αποφεύγοντας τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα κρέατα, τα αυγά και τα τηγανητά τρόφιμα. Έτσι, οι άνδρες μπορούν να επωφεληθούν από τα προστατευτικά θρεπτικά συστατικά των τροφών αυτών και να αποφύγουν τους παράγοντες που προάγουν τον καρκίνο.

Τσιούδας Αθανάσιος, διαιτολόγος – διατροφολόγος

Photo credit: Rawpixel.com

Η δυσανεξία στη γλουτένη, ή αλλιώς κοιλιοκάκη, είναι μια κληρονομική αυτοάνοση πάθηση κατά την οποία ο οργανισμός αντιδρά παράγοντας αντιγλιαδινικά αντισώματα και καταστρέφοντας έτσι το εσωτερικό τοίχωμα του λεπτού εντέρου. Το αποτέλεσμα είναι η μεγάλη μείωση της απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών των τροφών οδηγώντας σε μεγάλη ανεπάρκεια θρεπτικών στοιχείων, βιταμινών και μετάλλων.

Η γλουτένη είναι μια αποθηκευτική πρωτεΐνη που βρίσκεται στο σιτάρι και σε άλλα δημητριακά, όπως η σίκαλη, το κριθάρι και η βρώμη. Η κληρονομικότητα σε συνδυασμό με την κατανάλωση τροφών με γλουτένη μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει στην εκδήλωση της νόσου. Σημειώνεται επίσης ότι η κοιλιοκάκη εμφανίζεται και στα μωρά όταν αρχίσουν να καταναλώνουν δημητριακά στη διατροφή τους.

Συμπτώματα

Η κοιλιοκάκη εμφανίζει μια σειρά εξουθενωτικών συμπτωμάτων, από τα οποία οι πάσχοντες μπορούν να ανακάμψουν πλήρως με την κατάλληλη διατροφή που αποφεύγει τη γλουτένη.

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι άνθρωποι με κοιλιοκάκη μπορεί να μην έχουν κανένα σύμπτωμα, αλλά μπορούν να αναπτύξουν επιπλοκές της νόσου με την πάροδο του χρόνου. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από το βαθμό της κακής απορρόφησης των τροφών και μπορεί να μην εμφανιστούν, να είναι λίγα ή ήπια, έως και σοβαρά.

Οι κατηγορίες των συμπτωμάτων είναι δύο: Μπορεί πρώτον να οφείλονται στην κακή απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών ή και δεύτερον στην έλλειψη των βιταμινών και των μετάλλων.

Συμπτώματα λόγω κακής απορρόφησης:

Διάρροια
Δύσοσμα αέρια κοιλίας
Στεατόρροια (αυξημένη ποσότητα λίπους στα κόπρανα)

Συμπτώματα λόγω ελλιπούς διατροφής και ανεπάρκειας βιταμινών και μετάλλων:

Απώλεια βάρους και κατακράτηση υγρών
Οστεοπόρωση
Αναιμία
Στειρότητα
Συχνά αιματώματα
Παθολογικά ηπατικά τεστ
Περιφερική νευροπάθεια (καταστροφή νεύρων)
Μυϊκή αδυναμία

Θεραπεία

Η δυσανεξία στη γλουτένη στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται επιτυχώς με πλήρη αποχή του ασθενούς από προϊόντα που περιέχουν γλουτένη, με αποτέλεσμα τη σταδιακή επαναφορά του τοιχώματος του εντέρου στη φυσιολογική του κατάσταση.

Η βρώμη, το ρύζι, η πατάτα, η σόγια και ο αραβόσιτος είναι κάποια από τα τρόφιμα που μπορεί να καταναλώνει εναλλακτικά ο ασθενής. Απαραίτητη είναι όμως η συνδρομή κάποιου ειδικού.

Υπάρχουν πάντως και περιπτώσεις που η νόσος δεν μπορεί να ελεγχθεί μονάχα με τη δίαιτα. Αυτές είναι οι ανθεκτικές μορφές της νόσου. Η θεραπεία της ανθεκτικής νόσου περιλαμβάνει την αγωγή με ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και την πλήρωση με διάφορα σκευάσματα των απωλειών των ασθενών σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.

Photo credit: Freepik

Το ουρικό οξύ είναι μια ουσία που φυσιολογικά παράγεται στον οργανισμό ως αποτέλεσμα του μεταβολισμού των πουρινών (μιας ομάδας πρωτεϊνών). Τα επίπεδα του ουρικού οξέως αυξάνονται όταν κάποιος ακολουθεί διατροφή πλούσια σε πουρίνες ή παίρνει ορισμένα φάρμακα (λ.χ. διουρητικά) και δεν λειτουργούν φυσιολογικά τα νεφρά του.

Το αυξημένο ουρικό οξύ μπορεί να οδηγήσει σε ουρική αρθρίτιδα (φλεγμονή των αρθρώσεων) και παθήσεις των νεφρών, όπως πέτρες στα νεφρά και νεφρική ανεπάρκεια. Τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος μπορεί να μην διαγνωστούν εύκολα, επειδή κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι με υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος εμφανίζουν συμπτώματα.

Το μεγαλύτερο ποσοστό του ουρικού οξέος διαλύεται στο αίμα και ταξιδεύει προς τα νεφρά. Από εκεί, αποβάλλεται με τα ούρα. Το υψηλό επίπεδο ουρικού οξέος στο αίμα ονομάζεται υπερουριχαιμία. Για να ελέγξει κανείς τα επίπεδα του ουρικού οξέoς, θα πρέπει να κάνει αιματολογικές εξετάσεις. Οι φυσιολογικές τιμές κυμαίνονται μεταξύ 3,5 και 6,8 mg/dl.Όσοι έχουν τιμές πάνω από 6,8 mg/dl, που είναι το ανώτατο φυσιολογικό, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν εκτός από νεφρολιθίαση, ουρική αρθρίτιδα και καρδιαγγειακά προβλήματα.

Τι πρέπει να γνωρίζετε για μια διατροφή που μειώνει το ουρικό οξύ

Οι γενικές αρχές μιας διατροφής για μείωση του ουρικού οξέος είναι ουσιαστικά ίδιες με τις συμβουλές για μια ισορροπημένη, υγιεινή διατροφή:

Απώλεια βάρους: Το υπερβολικό σωματικό βάρος αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας, ενώ η απώλεια βάρους τον μειώνει. Η απώλεια βάρους μειώνει επίσης τη συνολική πίεση στις αρθρώσεις.
Σύνθετοι υδατάνθρακες: Καταναλώστε δημητριακά ολικής αλέσεως, τα οποία περιέχουν σύνθετους υδατάνθρακες.
Νερό: Κρατήστε τον εαυτό σας ενυδατωμένο με άφθονο νερό. Η αύξηση στην κατανάλωση νερού έχει συνδεθεί με λιγότερες εξάρσεις ουρικής αρθρίτιδας. Στόχος είναι τα 8-10 ποτήρια υγρών την ημέρα με τουλάχιστον τα μισά από αυτά να είναι καθαρό νερό.
Πρωτεΐνες: Περιορίστε τις πρωτεΐνες που παίρνετε από άπαχο κρέας, ψάρια και πουλερικά στα 113-170 γραμμάρια ημερησίως. Αυξήστε ταυτόχρονα την λήψη πρωτεΐνης από τροφές με χαμηλά λιπαρά ή χωρίς λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως γιαούρτι ή άπαχο γάλα, τα οποία συνδέονται με μειωμένα επίπεδα ουρικού οξέος.
Λαχανικά: Μελέτες έχουν δείξει ότι τα λαχανικά με υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες ΔΕΝ αυξάνουν τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας ή τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια ουρικής αρθρίτιδας.
Αλκοόλ: Ο μεταβολισμός του αλκοόλ στο σώμα σας θεωρείται ότι αυξάνει την παραγωγή ουρικού οξέος, ενώ το αλκοόλ συμβάλλει και στην αφυδάτωση. Η μπύρα, ειδικά, σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας και επαναλαμβανόμενες εξάρσεις της.
Βιταμίνη C:Η βιταμίνη C μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος. Συζητήστε με το γιατρό σας σχετικά με το αν μπορείτε να πάρετε ένα συμπλήρωμα 500 mg βιταμίνης C.
Καφές: Έρευνες δείχνουν ότι η μέτρια κατανάλωση καφέ (με καφεΐνη) μπορεί να συσχετιστεί με μειωμένο κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας. Η κατανάλωση καφέ μπορεί, ωστόσο, να μην είναι κατάλληλη για άλλες παθήσεις. Συζητήστε με το γιατρό σας σχετικά με το πόσο καφέ επιτρέπεται να πίνετε.

Παρακάτω, αναφέρονται τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες, τα οποία πρέπει να αποφεύγονται, καθώς και αυτά που περιέχουν ελάχιστες πουρίνες και επιτρέπεται να καταναλώνονται χωρίς φόβο.

ΟΜΑΔΑ 1: ΥΨΗΛΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΠΟΥΡΙΝΕΣ

Γαύρος, Ζωμοί, Χήνα, Σάλτσες, Ρέγγα, Σκουμπρί, Κιμάς, Μύδια, Αυγοτάραχο, Σαρδέλες, Χτένια, Μαγιά, Μπύρα, Τόνος, Συκώτι, Γλυκάδια,

ΟΜΑΔΑ 2: ΜΕΤΡΙΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΠΟΥΡΙΝΕΣ

Ψάρια, Πουλερικά, Κρέατα, Οστρακοειδή, Σπαράγγια, Φακές, Μανιτάρια, Αρακάς, Σπανάκι, Κρασί

ΟΜΑΔΑ 3: ΙΧΝΗ ΠΟΥΡΙΝΩΝ

Ψωμί, Βούτυρο, Τυρί, Σοκολάτα, Καφές, Αυγά, Λαχανικά (εκτός από αυτά της ομάδας 2), Φρούτα, Βότανα, Γάλα, Μακαρόνια, Ξηροί καρποί, Ελιές, Ρύζι, Αλάτι, Ζάχαρη, Ξύδι

Τσιούδας Αθανάσιος, διαιτολόγος – διατροφολόγος

Photo credit: Xb100

Οι εμβοές (ή βουητό) είναι συνεχείς ή διακεκομμένοι θόρυβοι που ακούγονται στο ένα η και τα δύο αυτιά. Οι θόρυβοι αυτοί ποικίλλουν ανά την έντασή τους από την απλή αίσθηση και την μικροενόχληση μέχρι και την έντονη δυσφορία.

Οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν τις εμβοές είναι πολλές. Η περισσότερο συνηθισμένη είναι η δυσλειτουργία των αισθητικών νευρικών κυττάρων του εσωτερικού των αυτιών που μεταφέρουν τα ερεθίσματα στον εγκέφαλο. Επίσης, οι εμβοές συνήθως συνοδεύονται από μείωση της ακοής και για τον λόγο αυτό συναντώνται περισσότερο σε μεγαλύτερες ηλικίες, ενώ και εργαζόμενοι που είναι εκτεθειμένοι σε δυνατούς ήχους (π.χ. μουσικοί, εργάτες, κ.α.), είναι επιρρεπείς σε αυτές.

Άλλες πιθανές αιτίες είναι:

Κερί (κυψελίδα)μέσα στο αυτί
Αναιμία
Υπέρταση
Υποθυρεοειδισμός
Ωτοσκλήρυνση – μια κατάσταση όπου ένα μικρό οστό στο μέσο αυτί ακινητοποιείται
Μόλυνση και φλεγμονή στο αυτί
Ακουστικό νευρίνωμα – καλοήθης όγκος του ακουστικού νεύρου που μεταφέρει τα ερεθίσματα από το εσωτερικό του αυτιού στον εγκέφαλο
Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις
Σύνδρομο κροταφογανθικής άρθρωσης
Υψηλές δόσεις φαρμάκων όπως ασπιρίνη, κινίνο και κάποια αντιβιοτικά
Καρδιολογικά και αγγειολογικά προβλήματα
Διαταραχή του αμυντικού μηχανισμού του σώματος
Διαταραχή της Ευσταχιανής σάλπιγγας

Θεραπεία

Η θεραπεία είναι ξεχωριστή για κάθε περίπτωση, ωστόσο στις περισσότερες δεν υπάρχει κάποια ειδική για την αντιμετώπιση των εμβοών ή δεν μπορεί να τις εξαλείψει πλήρως. Η πιο αποτελεσματική είναι η ελάττωση της κυρίας αιτίας. Σε γενικές γραμμές όμως μπορεί να γίνει με φάρμακα, με βιταμίνες ή με βιοανάδραση, ύπνωση και με συσκευές εκκώφανσης, οι οποίες είναι μορφές θεραπείας που έχουν διαπιστωθεί πολύ βοηθητικές για μερικά άτομα.

Σημαντική είναι η θετική διάθεση προς το πρόβλημα για την αντιμετώπιση του. Κατάθλιψη ή άγχος μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα και να φέρουν τον ασθενή σε ακόμα δυσχερέστερη θέση.

Άτομα πάντως με ελαφρά μορφή εμβοών γενικά δεν χρειάζονται θεραπεία. Αν διαπιστωθεί ότι δεν πάσχουν από κάποια αρρώστια ή από κάποια σοβαρή εγκεφαλική βλάβη ή διαταραχή ή ακόμα ότι δεν είναι βαρήκοα, συνήθως διαπιστώνουν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν τις εμβοές ή ακόμα και να τις αγνοήσουν.

Τι μπορεί να βοηθήσει

Διάφορες πρακτικές μπορούν να βοηθήσουν όσους ακούνε βουητά. Η αποφυγή έκθεσης σε δυνατούς ήχους και θορύβους είναι το προφανές μέτρο. Συνίσταται επίσης να γίνεται συχνά έλεγχος της αρτηριακής πίεσης, ενώ αν το άτομο αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα θα πρέπει να συμβουλευτεί τον γιατρό του.

Όσον αφορά την διατροφή, η ελάττωση στο αλάτι μπορεί να βοηθήσει, ενώ ακόμη καλό είναι να αποφεύγονται ο καφές, το τσάι, η cocacola και το τσιγάρο.

Τέλος, συνίσταται η ικανοποιητική ανάπαυση και η αποφυγή έντονης κόπωσης, ενώ σημαντικό είναι το βουητό να μην προκαλεί πολύ ανησυχία διότι μπορεί να φέρει μόνο επιδείνωση. Ο ήχος τους ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης μπορούν να «σκεπάσουν» τον ήχο του βουητού στην περίπτωση που προσπαθεί κανείς να συνυπάρξει με αυτό.

Η βιταμίνη Β12, επίσης γνωστή ως κοβαλαμίνη, είναι μια σημαντική υδατοδιαλυτή βιταμίνη. Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων και του DNA, καθώς και στην καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος.

Υπάρχει στα ζωικά τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένων των κρεάτων, των ψαριών, των πουλερικών, των αυγών και των γαλακτοκομικών προϊόντων. Ωστόσο, μπορείτε να την βρείτε και σε εμπλουτισμένα προϊόντα, όπως μερικές ποικιλίες ψωμιού και στα φυτικά γάλατα.

Δυστυχώς, η ανεπάρκεια σε βιταμίνη Β12 είναι συνηθισμένη, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους.

Παρακάτω αναφέρονται 5 από τα συχνότερα συμπτώματα της έλλειψης Β12:

1. Αδυναμία και Κόπωση

Αυτά τα δύο συμπτώματα εμφανίζονται λόγω της αναιμίας που προκαλείται, επειδή το σώμα σας δεν έχει αρκετή βιταμίνη Β12 για να παράγει ερυθρά αιμοσφαίρια, τα οποία μεταφέρουν το οξυγόνο, κι έτσι αισθάνεστε κουρασμένοι και αδύναμοι. Στους ηλικιωμένους, αυτός ο τύπος αναιμίας προκαλείται συχνά από μια αυτοάνοση κατάσταση γνωστή ως κακοήθης αναιμία.

2. Γλωσσίτιδα και Στοματικά Έλκη

Η έλλειψη Β12 μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονές και έλκη στο στόμα και τη γλώσσα, προκαλώντας πόνο, οίδημα και ερύθημα, συμπτώματα τα οποία είναι άκρως ενοχλητικά.

3. Ζάλη

Λόγω έλλειψης Β12, μπορεί να αισθανθείτε κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα και λίγη ζαλάδα, ειδικά όταν γυμνάζεστε. Αυτό συμβαίνει επειδή το σώμα σας στερείται τα ερυθρά αιμοσφαίρια που χρειάζεται, ώστε τα κύτταρα σας να λάβουν το οξυγόνο που χρειάζονται.

4. Διαταραγμένη Όραση

Ένα άλλο σύμπτωμα ανεπάρκειας της βιταμίνης Β12 είναι η θολή ή διαταραγμένη όραση. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν η ανεπάρκεια Β12 καταλήγει σε βλάβη του οπτικού νεύρου των ματιών σας. Η βλάβη μπορεί να διαταράξει το νευρικό σήμα που ταξιδεύει από το μάτι σας στον εγκέφαλο σας, βλάπτοντας έτσι την όρασή σας. Αυτή η κατάσταση είναι γνωστή ως οπτική νευροπάθεια. Αν και είναι ανησυχητική, είναι συχνά αναστρέψιμη, με την χορήγηση συμπληρωμάτων Β12.

5. Αλλαγές στη Διάθεση

Τα χαμηλά επίπεδα Β12 έχουν συνδεθεί με αλλαγές στη διάθεση και εγκεφαλικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη και η άνοια. Αυτά τα χαμηλά επίπεδα Β12, αυξάνουν τα επίπεδα ομοκυστεΐνης, προκαλώντας έτσι πιθανή βλάβη στον εγκεφαλικό ιστό και παρεμποδίζοντας τα σήματα από και προς τον εγκέφαλο και οδηγώντας σε αλλαγές στη διάθεση. Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε ορισμένα άτομα που έχουν έλλειψη Β12, η χρήση συμπληρωμάτων Β12 μπορεί να αντιστρέψει τα συμπτώματα.

Η ανεπάρκεια της βιταμίνης Β12 μπορεί να παρουσιαστεί με διάφορους τρόπους, καθιστώντας δύσκολη την ταυτοποίησή της. Εάν έχετε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα, επικοινωνήστε με το γιατρό σας, για την σωστή διάγνωση και θεραπεία.

Αθανάσιος Τσιούδας, Διαιτολόγος- Διατροφολόγος, Msc Κλινικής Διατροφής

Photo credit: Katemangostar

Ένα θέμα λεπτό, για το οποίο δύσκολα μερικές φορές οι ασθενείς μιλάνε, ωστόσο είναι πολύ σημαντικό να αφήσουμε τα ταμπού στην άκρη και να επισκεφθούμε τον γιατρό και να του αναφέρουμε οποιαδήποτε ανησυχητική ένδειξη.

Το αίμα στα κόπρανα αποτελεί τυπικό σύμπτωμα του καρκίνου στο έντερο, ενώ οποιαδήποτε μεταβολή στην όψη ή την υφή των κοπράνων μπορεί να υποδεικνύει διαταραχή στο γαστρεντερικό. Εναλλαγή δυσκοιλιότητας και διάρροιας, παρουσία βλέννης και φυσικά αίμα στα κόπρανα, αποτελούν “καμπανάκι” για περαιτέρω έλεγχο. Η κολονοσκόπηση και η βιοψία δια αυτής, θα θέσει τη διάγνωση.

Σημαντική η διατροφή δυτικού τύπου στην εμφάνιση καρκίνου παχέος εντέρου, με την παρουσία συχνού κόκκινου κρέατος και την απουσία αντιοξειδωτικών τροφών (λαχανικά και πράσινες τροφές και ψάρι).

Healthy Stools

Ειδικοί του βρετανικού δικτύου υπηρεσιών υγείας Ramsay Health Care UK σε συνεργασία με τον ειδικό στον ορθοκολικό καρκίνο Ash Gupta σχεδίασαν ένα χρηστικό γράφημα που διακρίνει τι είναι φυσιολογικό και τι όχι στην όψη των κοπράνων και πότε επιβάλλεται να κλείσουμε ραντεβού με το γιατρό μας.

Ο ορθοκολικός καρκίνος είναι ο τρίτος συχνότερος καρκίνος παγκοσμίως. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία, προκύπτουν ετησίως σχεδόν 1,4 εκατομμύρια νέες διαγνώσεις. Ποσοστό κάτω από 10% των ανθρώπων που λαμβάνουν διάγνωση για ορθοκολικό καρκίνο σε τελικό στάδιο καταφέρνουν να ζήσουν για περισσότερο από πέντε χρόνια, εάν όμως η διάγνωση γίνει έγκαιρα οι πιθανότητες επιβίωσης είναι πολύ περισσότερες.

Όπως επισημαίνει ο Gupta, είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι ο ορθοκολικός καρκίνος σκοτώνει τόσους ανθρώπους κάθε χρόνο ενώ οι θάνατοι αυτοί είναι δυνατό να αποφευχθούν. Όπως δηλώνει χαρακτηριστικά ο ειδικός, «πάνω από το 90% των ανθρώπων που εκδηλώνουν καρκίνο στο έντερο γίνεται να θεραπευτούν εάν ο καρκίνος ανιχνευθεί νωρίς, δηλαδή στο πρώτο στάδιο».

Οι πρώτες ενδείξεις για τον ορθοκολικό καρκίνο εντοπίζονται συνήθως στα κόπρανα, οπότε το ανωτέρω γράφημα σχεδιάστηκε για να αποτελέσει έναν απλό οδηγό για τα κύρια συμπτώματα της νόσου.

Πηγή: www.onmed.gr

Η καούρα είναι μια αίσθηση καψίματος που ανεβαίνει από το στομάχι ή από χαμηλά στο θώρακα προς το λαιμό και συνοδεύεται συνήθως από ξινίλα και αναγωγή. Μερικές φορές μάλιστα δημιουργείται και το αίσθημα ότι οι τροφές επιστρέφουν στο λαιμό, με παράλληλη αίσθηση ξινίλας ή πικρής γεύσης στο πίσω μέρος του στόματος.

Συνήθως παρουσιάζεται μετά από ένα βαρύ και πικάντικο γεύμα, καθώς και όταν ξαπλώνουμε ή καπνίζουμε αμέσως μετά το φαγητό. Το αίσθημα καύσου οφείλεται στην παλινδρόμηση του όξινου περιεχομένου του στομάχου προς τον οισοφάγο, εξαιτίας της χαλάρωσης του οισοφαγικού σφιγκτήρα, της «μυϊκής βαλβίδας» δηλαδή μεταξύ του στομάχου και του οισοφάγου, που κανονικά «κλείνει» μόλις περάσει η τροφή. Εάν όμως παραμείνει «ανοιχτός», τότε το φαγητό ανεβαίνει από το στομάχι δημιουργώντας το αίσθημα καψίματος στον οισοφάγο. Το «κάψιμο» οφείλεται στο ότι ο βλεννογόνος του οισοφάγου σε αντίθεση με αυτόν του στομάχου δεν είναι δομημένος έτσι ώστε να δέχεται όξινο περιεχόμενο.

Οι συχνές καούρες είναι το κυριότερο σύμπτωμα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ), της πάθησης που οφείλεται στην κακή λειτουργία του οισοφαγικού σφιγκτήρα. Εάν προκύπτει καούρα ή άλλα συμπτώματα παλινδρόμησης πάνω από δύο φορές την εβδομάδα ή αυτά τα συμπτώματα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην καλή κατάσταση της υγείας, τότε μπορεί να υπάρχει το ενδεχόμενο της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.

Η εν λόγω πάθηση μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στην ποιότητα ζωής και μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον οισοφάγο αν το άτομο δεν υποβληθεί στην κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.

Συμπτώματα

Αίσθημα καύσου στο στήθος (καούρα) με μερικές φορές μετάδοσή του στο λαιμό, μαζί με μια πικρή γεύση στο στόμα
Πόνος στο στήθος
Δυσκολία στην κατάποση (δυσφαγία)
Αναγωγή τροφής ή ξινό υγρό στο στόμα (ΓΟΠ)
Αίσθημα ξένου σώματος στο λαιμό
Βραχνάδα ή πονόλαιμος
Ξηρός βήχας

Αντιμετώπιση

Η καούρα και η παλινδρόμηση μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα που εξουδετερώνουν ή μειώνουν την ποσότητα οξέος στο στομάχι. Αυτό μειώνει την ενόχληση που προκαλείται από το ανερχόμενο στομαχικό οξύ και επιτρέπει στο εσωτερικό τοίχωμα του οισοφάγου να επουλωθεί.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής

Ορισμένες αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της συχνότητας της καούρας:

Διατήρηση ενός υγιούς βάρους.
Αποφυγή τροφών που προκαλούν καούρα. Αν και για κάθε άτομο μπορεί να διαφέρουν, τα λιπαρά ή τηγανητά τρόφιμα, η σοκολάτα, η καφεΐνη, το αλκοόλ, το σκόρδο, το κρεμμύδι και η μέντα μπορεί να χειροτερέψουν την καούρα.
Αποφυγή του καπνίσματος.
Προτίμηση ρούχων που δεν είναι σφιχτά ή στενά.
Να αποφεύγεται η κατάκλιση (ξάπλωμα) μετά από ένα γεύμα για τουλάχιστον 2 με 3 ώρες.
Μια κλίση περίπου 40 μοιρών ανέβασμα στο προσκέφαλο του κρεβατιού μπορεί να βοηθήσει αρκετά.

Το μούδιασμα αποτελεί ένα συχνό φαινόμενο ως σύμπτωμα, στο οποίο ωστόσο τις περισσότερες φορές δεν του δίνεται η απαραίτητη σημασία. Αρκετοί συχνά το περιγράφουν με διάφορους άλλους τρόπους, όπως τσιμπήματα, σφιξίματα, τραβήγματα, κάψιμο ή ακόμα και σουβλιές.

Ως φαινόμενο μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιων νευρικών βλαβών ή και κακής αιμάτωσης της περιοχής όπου εμφανίζονται. Οι αιτίες ωστόσο που μπορεί να τα προκαλούν είναι πολλές.

Τα μουδιάσματα μπορεί να είναι επιμέρους εκδηλώσεις καταστάσεων που συνδέονται με έντονο στρες, ψυχική φόρτιση και ψυχολογικά σύνδρομα, μπορεί όμως να συνδέονται και με οργανικές παθήσεις όπως νευρολογικές διαταραχές, παθήσεις του κυκλοφορικού, παθολογικά σύνδρομα, καθώς και παθήσεις των οστών που παρακωλύουν την πορεία των νεύρων. Επίσης μπορεί να οφείλονται σε αναιμία ή ενδοκρινολογικές διαταραχές. Για αυτό το λόγο η ιατρική διερεύνηση του μουδιάσματος είναι αναγκαία σε αρκετές περιπτώσεις.

Το μούδιασμα στο πρόσωπο ή και στα άκρα μπορεί να παρατηρηθεί ύστερα από έκθεση σε υπερβολικό κρύο. Μουδιάσματα όμως που εμφανίζονται παροδικά, ύστερα από έκθεση σε χαμηλό ψύχος, μπορεί να οφείλονται στο σπάνιο σύνδρομο Raynaud, το οποίο επιβάλλει πάντοτε ιατρική διερεύνηση.

Επίσης, όταν το σύμπτωμα είναι έντονο, θα πρέπει να γίνει ιατρική εξέταση για να αποκλειστεί η περίπτωση εξελισσόμενου εγκεφαλικού ή καρδιολογικού επεισοδίου. Εάν το σύμπτωμα εκδηλώνεται στο θώρακα ή στα άνω άκρα, μπορεί να οφείλεται σε εξελισσόμενη πάθηση του μυοκαρδίου. Τα παροδικά ισχαιμικά επεισόδια επίσης, που μπορεί να είναι προάγγελος ενός μόνιμου εγκεφαλικού, χαρακτηρίζονται από συμπτώματα όπως ζαλάδα, αδυναμία, προβλήματα στην όραση και στην ομιλία, αλλά και μουδιάσματα στο πρόσωπο ή στα άκρα.

Τα μουδιάσματα στα άκρα μπορεί να οφείλονται σε κακή αιμάτωση κάποιου μέλους εξαιτίας στένωσης ή απόφραξης μιας αρτηρίας συνήθως σε αυτά τα σημεία. Επίσης μουδιάσματα στα χέρια μπορεί να σημαίνουν και παθήσεις του μυοσκελετικού, όπως για παράδειγμα αυχενικό σύνδρομο.

Μουδιάσματα εντοπισμένα στον καρπό του χεριού που συνήθως όμως συνοδεύονται και από πόνο μπορεί να προκαλέσει και το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, μια προοδευτική πάθηση που προκαλείται λόγω συμπίεσης ενός βασικού νεύρου στον καρπό. Η πίεση μπορεί να δημιουργηθεί στο καρπιαίο κανάλι λόγω φλεγμονής και πρηξίματος των τενόντων και των συνδέσμων βλάπτοντας το μεσαίο νεύρο. Τα μουδιάσματα στην περίπτωση αυτή εντοπίζονται ιδιαίτερα στον αντίχειρα, στο δείκτη και στο μεσαίο δάχτυλο.

Μουδιάσματα που κάνουν την εμφάνισή τους κάθε φορά σε διαφορετικό σημείο του σώματος και διαρκούν από μερικά λεπτά έως και αρκετές ώρες ή και ημέρες, αλλά πάντοτε υποχωρούν χωρίς να αφήνουν κανένα νευρολογικό υπόλειμμα στην περιοχή που παρατηρούνται, οφείλονται συνήθως σε άγχος. Αν τα μουδιάσματα οφείλονται πράγματι σε ψυχολογικά αίτια, τότε η θεραπεία με αγχολυτικά και η ψυχοθεραπεία μπορούν να βοηθήσουν.

Τα μουδιάσματα οργανικής αιτιολογίας συνήθως συνοδεύονται και από άλλα συμπτώματα που προβληματίζουν, όπως μειωμένη αισθητικότητα, διαταραχές κινητικότητας του μέλους, πόνο, ζαλάδα, αδυναμία κ.ά.

Ο ειδικός κατά την εξέταση διερευνά εάν υπάρχουν αισθητικές διαταραχές, διαταραχές νευρολογικού τύπου ή τοπικές διαταραχές αιμάτωσης.

Το άτομο θα πρέπει να επισκεφτεί άμεσα τον γιατρό στην περίπτωση που το μούδιασμα σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος επιμένει, καθώς μπορεί να κρύβει πιο σοβαρές καταστάσεις.

Photo credit: Chiara Cremaschi / Foter / CC BY-ND

Τα ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα μπορούν να βελτιώσουν τις ικανότητες ανάγνωσης των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου, σύμφωνα με μικρή σουηδική έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Child Psychology and Psychiatry. Η βελτίωση φαίνεται να είναι πιο εμφανής στα παιδιά με προβλήματα συγκέντρωσης και προσοχής.

Οι ερευνητές του Κέντρου Νευροψυχιατρικής της Ιατρικής Ακαδημίας Σαλγκρένσκα του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ, με επικεφαλής τον Ματς Τζόνσον, μελέτησαν 154 μαθητές εννέα έως δέκα ετών, που χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες. Η μία έπαιρνε επί τρεις μήνες συμπλήρωμα διατροφής με ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα, ενώ η άλλη έπαιρνε εικονικά διατροφικά συμπληρώματα.

Η κλινική δοκιμή ήταν «τυφλή», δηλαδή ούτε οι ερευνητές, ούτε οι γονείς, ούτε τα παιδιά γνώριζαν ποιο παιδί ανήκε στις δύο ομάδες. Μετά από τρεις μήνες, όλοι οι μαθητές κλήθηκαν να κάνουν ένα τεστ σε υπολογιστή, το οποίο μετρούσε τις ικανότητες ανάγνωσης (ταχύτητα, κατανόηση, λεξιλόγιο, προφορά κ.α.).

Μετά το τεστ, στο τελικό στάδιο της έρευνας, όλα πλέον τα παιδιά -και αυτά που πρoηγουμένως είχαν πάρει εικονικό συμπλήρωμα διατροφής- πήραν ω-3 και ω-6 για επιπλέον τρεις μήνες. Όπως διαπιστώθηκε, οι ικανότητες ανάγνωσης των παιδιών που είχαν πάρει τα λιπαρά οξέα, ήταν καλύτερες. Ιδίως οι μαθητές με ήπια προβλήματα προσοχής, εμφάνισαν μεγαλύτερη βελτίωση.

«Η σύγχρονη διατροφή περιέχει σχετικά λίγα ω-3 λιπαρά οξέα, πράγμα που πιστεύεται ότι έχει αρνητική επίπτωση στα παιδιά, όσον αφορά την μάθηση, τον αλφαβητισμό και την προσοχή. Οι κυτταρικές μεμβράνες στον εγκέφαλο αποτελούνται κυρίως από πολυακόρεστα λίπη και υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι τα λιπαρά οξέα είναι σημαντικά για την μετάδοση των σημάτων μεταξύ των νευρικών κυττάρων», εξηγεί ο Δρ Τζόνσον.

Πηγή: health.in.gr

Τα τελευταία χρόνια έχουμε όλοι γίνει μάρτυρες της αλματώδους εξέλιξης της τεχνολογίας σε κάθε επίπεδο στη ζωή μας, καθώς και της επιρροής που αυτή ασκεί στον χώρο της υγείας.

Είναι γεγονός ότι τόσο το διαδίκτυο όσο και το επίπεδο μόρφωσης ωθούν τους πάντες σε ένα νέο επίπεδο. Ο σύγχρονος ασθενής έχει στα χέρια του περισσότερη γνώση σε ό,τι αφορά την υγεία του απ’ ότι στο παρελθόν, ενώ ο επαγγελματίας υγείας έχει παύσει να αποτελεί την πρώτη του επιλογή για αναζήτηση συμβουλής.

Το σίγουρο είναι ότι τα δεδομένα αλλάζουν σε περισσότερα από το παραπάνω επίπεδα. Οφείλουμε όμως να μην αγνοήσουμε τη σημασία της σχέσης που έχει αρχίσει και διαμορφώνεται εκ νέου ανάμεσα στον γιατρό και τον ασθενή.

Παλαιότερα συνηθίζαμε να επιλέγουμε θεραπείες και να αποφασίζουμε αγωγές με έναν τρόπο απόλυτο και – γιατί όχι – απόμακρο, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στον άνθρωπο απέναντι μας. Τι οφείλουμε να αλλάξουμε αλήθεια; Για ποιο λόγο; Και τι πετυχαίνουμε με μια ενδεχόμενη στροφή της ιατρικής μας πράξης;

Τι πρέπει να αλλάξει;

Πρέπει να υπάρξει προσπάθεια από την πλευρά μας ώστε να δημιουργηθούν σταθερές σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ασθενείς. Η επαφή μας πρέπει να γίνει περισσότερο ανθρώπινη, λιγότερο απρόσωπη και σαφώς εποικοδομητική. Ας θυμόμαστε πάντα για αρχή ότι στη θέση του οποιουδήποτε ασθενή θα μπορούσε να είναι ο πατέρας μας, ένας συγγενής, ένας φίλος και γιατί όχι εμείς οι ίδιοι…

Τι σημαίνει η αφοσίωση ενός ασθενή σε έναν γιατρό;

Δεν είναι μόνο ο συναισθηματικός παράγοντας που παίζει ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση. Έρευνα του Ιδρύματος Υγείας (The Health Foundation) του Λονδίνου κατέδειξε ότι και το τελικό αποτέλεσμα στην υγεία του ατόμου μπορεί να επηρεαστεί από τη σχέση που θα αναπτύξει με τον γιατρό του.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως όσοι ασθενείς εμφάνιζαν υψηλό βαθμό επιμονής στον ίδιο γιατρό, είχαν κατά μέσο όρο λιγότερες εισαγωγές στο νοσοκομείο σε σχέση με όσους δεν επέλεγαν συχνά τον ίδιο γιατρό. Η δημιουργία εμπιστοσύνης και αμοιβαίας υπευθυνότητας οδηγούσε σε καλύτερη κατανόηση του προβλήματος του ασθενή από τον γιατρό, με αποτέλεσμα να λαμβάνει ο ασθενής την καλύτερη δυνατή αγωγή, όπως τόνισαν.

Η συνεχής πρόοδος της τεχνολογίας και η προσαρμογή της στην ιατρική επιφέρει πολλά θετικά. Εμείς οφείλουμε να το εκμεταλλευτούμε μεριμνώντας ώστε να μην υποβαθμίζεται το ανθρώπινο στοιχείο.

Newer Posts

Older Posts

Blog

Προστάτης: Διατροφικές συμβουλές που προλαμβάνουν την ασθένεια

Ο προστάτης θα προτιμούσε να είναι ‘’χορτοφάγος’’

Λυκοπένιο

Γαλακτοκομικά προϊόντα

Πρόληψη

Πώς προκαλείται η δυσανεξία στη γλουτένη

Συμπτώματα

Θεραπεία

Αυξημένο ουρικό οξύ: Τι διατροφή πρέπει να ακολουθούμε

Που οφείλεται το βουητό στα αυτιά και πώς αντιμετωπίζεται;

Θεραπεία

Τι μπορεί να βοηθήσει

Βιταμίνη Β12: Ανεπάρκεια και συμπτώματα

Πότε τα κόπρανα μπορούν να είναι προάγγελος κακοήθους βλάβης του παχέος εντέρου

Καούρα: Πώς προκαλείται και πότε είναι επικίνδυνη

Συμπτώματα

Αντιμετώπιση

Αλλαγές στον τρόπο ζωής

Όταν το μούδιασμα δεν είναι «αθώο»

Photo credit: Chiara Cremaschi / Foter / CC BY-ND

Τα ω-3 και ω-6 λιπαρά βελτιώνουν τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών

Γιατί πρέπει να αλλάξει η σημερινή σχέση ιατρού και ασθενή

Τι πρέπει να αλλάξει;

Τι σημαίνει η αφοσίωση ενός ασθενή σε έναν γιατρό;

ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ

ΝΟΜΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ

ΝΟΜΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ