Blog

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς του ενδοκρινικού μας συστήματος, καθώς παράγει βασικές για τον οργανισμό ορμόνες. Βρίσκεται στο λαιμό ακριβώς μπροστά από τους χόνδρους του λάρυγγα και αποτελείται από δύο λοβούς: τον αριστερό και το δεξιό που ενώνονται μεταξύ τους με τον ισθμό.

Οι θυρεοειδικές ορμόνες που παράγονται σε αυτόν, είναι απαραίτητες για τη φυσιολογική αύξηση, ανάπτυξη και ρύθμιση των μεταβολικών διεργασιών του οργανισμού για την εύρυθμη λειτουργία όλων των συστημάτων. Μέσω της κυκλοφορίας του αίματος οι ορμόνες αυτές μεταφέρονται σε όλους τους ιστούς του σώματος και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργία πολλών οργάνων όπως της καρδιάς, του εντέρου και των πνευμόνων.

Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μια λειτουργική διαταραχή του θυρεοειδούς, κατά την οποία ο αδένας εργάζεται δυσανάλογα περισσότερο σε σχέση με τις ανάγκες του ατόμου. Υπάρχει παραγωγή περισσειών θυρεοειδικών ορμονών, η οποία έχει ως επακόλουθο την αύξηση του ρυθμού μεταβολισμού του οργανισμού.

Είναι μια παθολογική κατάσταση που παρουσιάζει δεκαπλάσια συχνότητα στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες, επηρεάζοντας πιο συγκεκριμένα τις ηλικίες από 20 έως 50 ετών.

Συμπτώματα

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί για μεγάλο χρονικό διάστημα να υποεκτιμάται, χωρίς να προκαλεί κανένα σύμπτωμα ή να προκαλεί ελαφρά συμπτώματα τα οποία τις περισσότερες φορές δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά (υποκλινικός υπερθυρεοειδισμός).

Στην τυπική του μορφή όμως χαρακτηρίζεται από συμπτώματα ιδιαίτερα έντονα και εμφανή, τόσο που ο γιατρός αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται μπροστά σε ασθενή που πάσχει από υπερθυρεοειδισμό, βασιζόμενος μόνο στη συμπεριφορά του.

Στα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνονται:

• Ταχυπαλμία και άλλες ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού
• Ιδρώτας, εξάψεις και δυσανεξία στη ζέστη
• Αδυνάτισμα που δεν δικαιολογείται από τη σωματική άσκηση ή το φαγητό.
• Νευρικότητα και συναισθηματική αστάθεια
• Μυϊκή αδυναμία, κούραση ή εύκολη κόπωση
• Διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα (βρογχοκήλη)
• Τρέμουλο
• Εξόφθαλμος (όταν τα μάτια προεξέχουν)
• Πρόωρη εκσπερμάτιση και στυτική δυσλειτουργία στους άνδρες.

Θεραπεία

Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τη χορήγηση ειδικών φαρμάκων που καταστέλλουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα. Αν μέσα σε 6 με 12 μήνες δεν μπορέσει να ελεγχθεί ο υπερθυρεοειδισμός, τότε θα πρέπει να γίνει λήψη ραδιενεργού ιωδίου ή χειρουργική αφαίρεση του αδένα. Η χειρουργική θεραπεία (ολική ή σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή) είναι οριστική και απαλλάσσει τον ασθενή από τον υπερθυρεοειδισμό και από τις πιθανές υποτροπές.

Η ηλίαση είναι μια παθολογική κατάσταση που εμφανίζεται ύστερα από την παρατεταμένη έκθεση του σώματος στον ήλιο. Αποτελεί ένα συνηθισμένο φαινόμενο καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που ξεχνάμε να φορέσουμε καπέλο την ώρα που πάμε στην παραλία ή οπουδήποτε αλλού όπου πρόκειται να εκτεθούμε στον ήλιο.

Χαρακτηρίζεται από διαταραχές της θερμοκρασίας του σώματος, τις οποίες το άτομο φυσιολογικά εξισορροπεί με την μεταβολική δραστηριότητα του οργανισμού. Η ομοιοστατική λειτουργία του σώματος περιλαμβάνει την εφίδρωση, την περιφερική αγγειοδιαστολή και τη δίψα. Όταν λόγω παρατεταμένης έκθεσης στον ήλιο οι ομοιοστατικοί μηχανισμοί υφίστανται κόπωση και δεν επαρκούν, εμφανίζεται η ηλίαση.

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται η ατονία, η ζάλη, η αδυναμία, οι κράμπες, η σύγχυση, η ναυτία, ο εμετός, η λιποθυμία, ο πονοκέφαλος, η εγκεφαλική δυσλειτουργία ή οι διαταραχές ούρων. Όταν η ομοιοστατική λειτουργία διαταραχθεί σε μεγάλο βαθμό, εμφανίζεται θερμοπληξία με πυρετό, αλλά και σοβαρές βλάβες στην λειτουργία της καρδιάς, των πνευμόνων, του εγκεφάλου, του ήπατος και των νεφρών, κατάσταση που μπορεί να αποβεί μοιραία για τον πάσχοντα χωρίς νοσοκομειακή νοσηλεία.

Αντιμετώπιση

Τα συμπτώματα συνήθως διαρκούν κατά μέσο όρο 2 μέρες. Προκειμένου το άτομο να επανέλθει πιο γρήγορα θα πρέπει να μεταφερθεί σε δροσερό μέρος, να πιει άφθονα υγρά, να είναι ελαφρά ντυμένο και σε περίπτωση που παρουσιάζεται πυρετός να λάβει ένα αντιπυρετικό φάρμακο. Αρκετά μπορεί να βοηθήσει και η ξεκούραση, ο καλός ύπνος και οι δροσερές κομπρέσες.

Την ώρα που γίνονται αισθητά τα πρώτα συμπτώματα το άτομο θα πρέπει να απομακρυνθεί αμέσως από τον ήλιο και να τοποθετηθεί ένα κρύο πανί στον αυχένα του, προκειμένου να μειωθεί η θερμοκρασία του σώματος. Στη συνέχεια θα πρέπει να αφαιρεθεί οποιοδήποτε περιττό είδος ένδυσης και να ξαπλώσει με τα πόδια μερικά εκατοστά ψηλότερα από το υπόλοιπο σώμα. Αν είναι απαραίτητο, πάρτε ένα παυσίπονο για τον πονοκέφαλο και οπωσδήποτε καταναλώστε κρύα υγρά χωρίς ζάχαρη. Τα ισοτονικά ροφήματα βοηθούν επίσης αρκετά σε αυτή την περίπτωση. Η ιατρική εξέταση είναι απαραίτητη όταν τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο από μισή ώρα.

Όταν η ηλίαση είναι βαριάς μορφής, ο άρρωστος πρέπει να μεταφέρεται σε νοσηλευτικό ίδρυμα όπου γίνεται θεραπεία με ενδοφλέβια χορήγηση ορών, ενώ σε ηλικιωμένα άτομα γίνεται καρδιοτόνωση.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο

Άτομα υψηλού κινδύνου, εκτός από τα μικρά παιδιά, είναι τα παχύσαρκα άτομα ή τα υποτασικά, εκείνα που υποσιτίζονται η βρίσκονται σε κακή φυσική κατάσταση, τα άτομα που λαμβάνουν χρονίως ορισμένου τύπου φάρμακα (π.χ. αντιισταμινικά), αλλά και οι ηλικιωμένοι, οι ασκούμενοι και οι πάσχοντες από ορισμένα ιατρικά νοσήματα όπως ο διαβήτης και η καρδιακή ανεπάρκεια.

Η αφυδάτωση είναι μια επικίνδυνη για την υγεία μας κατάσταση η οποία εμφανίζεται όταν η ποσότητα του νερού, που χάνεται από τον οργανισμό, είναι μεγαλύτερη από την ποσότητα που προσλαμβάνεται.

Το νερό αποτελεί μέχρι και το 75% του βάρους του σώματος και είναι απαραίτητο για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού. Αυτό οφείλεται στο ότι κάθε κύτταρο χρειάζεται νερό για να λειτουργεί σωστά, ενώ είναι αναγκαίο και για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος, για την καλύτερη πέψη των τροφών και για την προστασία των αρθρώσεων και των οργάνων.

Φυσιολογικά ο οργανισμός χάνει νερό κατά την εκπνοή, την εφίδρωση, την ούρηση και την αφόδευση. Συνεπώς, σε μία κανονική ημέρα το άτομο είναι υποχρεωμένο να πίνει μια σημαντική ποσότητα νερού για να αντικαθιστά τις απώλειες. Η ποσότητα αυτή εξαρτάται από το βάρος του ατόμου.

Παθολογικές καταστάσεις που προκαλούν αφυδάτωση

Πέραν του αρνητικού ισοζυγίου ύδατος υπάρχουν και ορισμένες καταστάσεις και παθολογικά αίτια που μπορούν να προκαλέσουν την αφυδάτωση. Από την μία είναι ο πυρετός, η διάρροια και ο εμετός ενώ από την άλλη είναι ο άποιος και ο σακχαρώδης διαβήτης.

Ο άποιος διαβήτης είναι ένα σπάνιο κλινικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από την αποβολή μεγάλων ποσοτήτων πολύ αραιών ούρων αποτελούμενων σχεδόν από καθαρό νερό. Στην περίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, εξέρχονται με τα ούρα παρασύροντας αναγκαστικά μεγάλη ποσότητα νερού. Για τον λόγο αυτό η συχνή ούρηση και η έντονη δίψα είναι ανάμεσα στα πρώιμα συμπτώματα του διαβήτη.

Τέλος, τα εγκαύματα προκαλούν ταχεία αφυδάτωση, αφού το κατεστραμμένο δέρμα δεν μπορεί να αποτρέψει την απώλεια νερού από το σώμα.

Τα συμπτώματα και οι κίνδυνοι

Η αρχική απάντηση του οργανισμού στην αφυδάτωση είναι το αίσθημα της δίψας προειδοποιώντας για ανάγκη αύξησης της πρόσληψης και μείωση της απώλειας. Τα ούρα μάλιστα γίνονται πυκνότερα και πιο κίτρινα ενώ, καθώς η απώλεια ύδατος αυξάνεται, εμφανίζονται περισσότερα συμπτώματα.

Στα περαιτέρω σημεία περιλαμβάνονται η ξηροστομία, η ναυτία και οι εμετοί, το αίσθημα παλμών στην περιοχή της καρδίας, η τάση για λιποθυμία, η γενική αδυναμία, η μειωμένη παραγωγή ούρων, ιδρώτα και δακρύων, καθώς και οι μυϊκές κράμπες.

Σε παρατεταμένη αφυδάτωση μπορούν να εκδηλωθεί διανοητική σύγχυση, κώμα, γενική οργανική ανεπάρκεια και τέλος, θάνατος.

Σημειωτέον ότι τα βρέφη, τα μικρά παιδιά και οι υπερήλικες είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην αφυδάτωση και αναπτύσσουν τα συμπτώματα πολύ ταχύτερα.

Αντιμετώπιση

Η θεραπεία της αφυδάτωσης συνίσταται στην αποκατάσταση του ισοζυγίου του ύδατος, παράλληλα με την αντιμετώπιση της υποκείμενης νόσου και τη ρύθμιση πιθανών ηλεκτρολυτικών διαταραχών.

Στις περιπτώσεις ήπιας και μέτριας αφυδάτωσης και επί γαστρεντερικής ανοχής γίνεται προσπάθεια για αναπλήρωση του ελλείμματος με χορήγηση από του στόματος κατάλληλων διαλυμάτων. Επί αδυναμίας λήψεως υγρών από του στόματος, όπως και σε περίπτωση σοβαρής αφυδάτωσης, γίνεται χρήση ενδοφλεβίων διαλυμάτων.

Η τροφική δηλητηρίαση εκδηλώνεται με την κατανάλωση φαγητού ή νερού που περιέχει βακτήρια, παράσιτα, ιούς ή τοξίνες που δημιουργούνται από μικρόβια, καθώς και από τη δυσανεξία σε ορισμένα συστατικά.

Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι με τους οποίους τα μικρόβια μπορούν να εισβάλλουν και να πολλαπλασιαστούν στο φαγητό. Το κρέας ή τα πουλερικά για παράδειγμα μπορεί να έρθουν σε επαφή με βακτήρια που βρίσκονται φυσιολογικά στο έντερο ενός ζώου, το οποίο είναι σε κατεργασία. Το νερό επίσης που χρησιμοποιείται για καλλιέργειες ή μεταφορές μπορεί να περιέχει κοπριά ή ανθρώπινα απόβλητα, ενώ και γενικότερα ο χειρισμός ή η προετοιμασία των τροφίμων χωρίς την τήρηση κανόνων υγιεινής μπορούν να δημιουργήσουν το πρόβλημα.

Άλλες περιπτώσεις όπου μπορεί να προκληθεί η τροφική δηλητηρίαση περιλαμβάνουν την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων και άλλων τροφίμων που έχουν μείνει εκτός ψυγείου για μεγάλο διάστημα, η κατανάλωση ωμών ψαριών ή όστρακων, τα ωμά φρούτα ή λαχανικά που δεν έχουν πλυθεί καλά, καθώς και το κρέας ή τα αυγά που δεν είναι καλά μαγειρεμένα.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα συνήθως εκδηλώνονται από μισή έως 6 ώρες μετά τη λήψη της επίμαχης τροφής. Ο χρόνος όμως μπορεί να είναι μεγαλύτερος ακόμα και κάποιες ημέρες ή μικρότερος, ανάλογα με το αίτιο της τροφικής δηλητηρίασης.

Στα πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνονται η ναυτία και ο εμετός, η διάρροια που μπορεί να είναι και αιματηρή, ο πυρετός και η ρίγη (έντονο τρέμουλο), οι κοιλιακές κράμπες, ο πονοκέφαλος και η αδυναμία.

Αντιμετώπιση

Σε περιπτώσεις όπου τα συμπτώματα είναι ήπια συνίσταται να αποφεύγεται η κατανάλωση λιπαρών τροφίμων, η καφεΐνη, το αλκοόλ, τα γαλακτοκομικά  προϊόντα και τα γλυκά κατά το διάστημα που εκδηλώνονται. Σημαντική είναι επίσης η επαρκής πρόσληψη νερού για την αντικατάσταση των υγρών του οργανισμού, ενώ εξίσου απαραίτητη είναι και η αντικατάσταση των ηλεκτρολυτών που χάνονται με τον εμετό ή την διάρροια. Μια καλή λύση στην προκειμένη περίπτωση είναι ο ζωμός λαχανικών ή κότας.

Συνήθως ο οργανισμός ανακάμπτει από τους πιο κοινούς τύπους τροφικής δηλητηρίασης μέσα σε δύο ημέρες. Εάν όμως τα συμπτώματα δεν είναι αυτοπεριοριζόμενα ή είναι ιδιαίτερα έντονα, όπως αίμα στα κόπρανα, υψηλό πυρετό ή αφυδάτωση, θα χρειαστεί ιατρική εξέταση και αναλόγως των συμπτωμάτων ειδική θεραπεία.

Γράφει η Ντόρα Σιμοπούλου – Ντόβα, ρευματολόγος

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι μία χρόνια συστηματική φλεγμονώδης νόσος. Πρόκειται για νόσο του ανοσοποιητικού συστήματος (αυτοάνοση), που προσβάλλει κατά κύριο λόγο τις αρθρώσεις αλλά και άλλα όργανα (μάτια, δέρμα, πνεύμονες κ.α.). Εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα προκαλεί πόνο και μη αναστρέψιμες βλάβες στις αρθρώσεις και τα υπόλοιπα όργανα-στόχους.

Είναι σημαντικό να γίνει σαφές ότι η ΡΑ είναι χρόνια νόσος που συνεχίζει να δρά ακόμα και όταν ο πόνος ελέγχεται με παυσίπονα ή αντιφλεγμονώδη. Αυτά είναι φάρμακα που δεν τροποποιούν τη νόσο και δεν επηρεάζουν την εξέλιξή της. Είναι επομένως αναγκαίο να γίνει έγκαιρη διάγνωση και έναρξη θεραπείας με τροποποιητικά της νόσου φάρμακα.

Η αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη. Είναι γνωστό ότι είναι συχνότερη στις γυναίκες, ότι υπάρχει κληρονομική προδιάθεση καθώς και ότι υπάρχουν και περιβαλλοντικοί παράγοντες που σχετίζονται με τη νόσο. Ειδικότερα, μελέτες έχουν δείξει ότι το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ΡΑ όπως και η περιοδοντική νόσος.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

• Αρθρίτιδα, δηλαδή πόνος στις αρθρώσεις, με οίδημα (πρήξιμο) και ενίοτε θερμότητα και ερυθρότητα, ιδιαίτερα στα χέρια. Συνηθέστερα εμφανίζεται ως συμμετρική πολυαρθρίτιδα των άνω άκρων, ωστόσο μπορεί να προσβάλλει όλες τις αρθρώσεις εκτός από τις άπω φαλαγγοφαλαγγικές και την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης
• Πρωινή δυσκαμψία, διάρκειας πάνω από 30 λεπτά
• Αίσθημα κόπωσης, αδυναμία, και περιστασιακά πυρετική κίνηση

Πηγή: simopoulou.wordpress.com

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης δερματοπάθεια με ανοσολογικό υπόστρωμα, που προσβάλλει μεγάλο σύνολο του γενικού πληθυσμού. Πρόκειται για μια μη μεταδοτική διαταραχή στην οποία αυξάνεται ο ρυθμός ανάπτυξης και αποβολής των δερματικών κυττάρων.

Μπορεί να εμφανιστεί στον καθένα σε οποιαδήποτε ηλικία και παρουσιάζεται εξίσου σε άνδρες και γυναίκες. Δεν μπορεί όμως κανείς να την «κολλήσει» αγγίζοντας κάποιον με ψωρίαση, κολυμπώντας στην ίδια πισίνα ή ακόμα και μέσω της στενής επαφής.

Αυτό που συμβαίνει στον οργανισμό είναι ότι τα κύτταρα στην ανώτερη στιβάδα του δέρματος αντικαθίστανται και αποβάλλονται συνεχώς. Αυτή η διαδικασία διαρκεί συνήθως περίπου έναν μήνα, αλλά στην ψωρίαση είναι ταχύτερη (λιγότερο από μία εβδομάδα).

Αυτή η αύξηση οδηγεί στην ανάπτυξη ερυθρών παχιών στρώσεων δέρματος, οι οποίες καλύπτονται από αργυρόχροες φολίδες, ενώ συχνά προκαλούνται επεισόδια ερυθήματος και φαγούρας. Στις περισσότερες περιπτώσεις επηρεάζεται το δέρμα στους αγκώνες και στα γόνατα, όμως η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα.

Είναι πάντως μια νόσος με πολλά πρόσωπα, αφού η κλινική της εικόνα εξαρτάται από τη μορφή και την εντόπισή της.

Που οφείλεται η ψωρίαση

Το πως προκαλείται η πάθηση εξακολουθεί να μην είναι γνωστό, καθώς μιλάμε για μια σύνθετη περίπτωση με αίτια που μπορεί να είναι γενετικά (κληρονομικότητα), ανοσολογικά, περιβαλλοντικά και ψυχολογικά. Αυτοί οι παράγοντες μεταβάλλουν τον τρόπο λειτουργίας των δερματικών κυττάρων, επιταχύνοντας το ρυθμό ανάπτυξης και αποβολής τους.

Είναι πάντως γνωστό ότι οι παράγοντες πρόκλησης είναι υποκειμενικοί, ενώ υπάρχουν ορισμένοι που αυξάνουν τις πιθανότητες ενός ατόμου να εμφανίσει ψωρίαση, μεταξύ των οποίων το άγχος, το ηλιακό έγκαυμα, ο τραυματισμός μέσω του φαινομένου Koebner, ορισμένα φάρμακα, κλπ.

Συννοσηρότητες

Η ψωρίαση δεν είναι κάτι παροδικό αλλά είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις. Δεν αποτελεί ένα απλό εξάνθημα με δυσάρεστη εικόνα αλλά μια εκδήλωση συστηματικής φλεγμονής, η οποία μπορεί να συνοδεύεται από άλλες νόσους όπως ψωριασική αρθρίτιδα, φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, καρδιαγγειακή νόσο, παχυσαρκία, μεταβολικό σύνδρομο, σακχαρώδη διαβήτη ή και αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία.

Θεραπεία

Ο σκοπός της θεραπείας στην ψωρίαση είναι ο έλεγχος των συμπτωμάτων και η πρόληψη των μολύνσεων που μπορούν να προκύψουν. Υπάρχουν διαφόρων ειδών θεραπείες και ο τρόπος αντιμετώπισης εξαρτάται από την ένταση και σοβαρότητα της ασθένειας.

Σε αυτές περιλαμβάνονται η χορήγηση τοπικών, ενδοφλέβιων ή από το στόμα φαρμάκων, καθώς και αλοιφές, κρέμες και σαμπουάν. Άλλες θεραπευτικές μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι η μέτρια έκθεση στο φως του ήλιου (σημαντικό να αποφευχθούν τα εγκαύματα) ή σε φωτοθεραπεία.

Επίσης, οι ασθενείς που πάσχουν από ψωρίαση θα πρέπει να έχουν ένα υγιεινό τρόπο ζωής και να τρέφονται καλά, να ξεκουράζονται ικανοποιητικά, να αποφεύγουν το στρες και να διατηρούν μια καλή υγιεινή του δέρματος.

Είναι σημαντικό να υπάρχει μια γενικότερη γνώση σχετικά με τη νόσο, καθώς είναι συχνό κοινωνικό φαινόμενο τα περιστατικά «bullying» που μπορούν να συμβούν τόσο σε παιδιά στα σχολεία όσο και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Το Εθνικό Ίδρυμα Ψωρίασης των ΗΠΑ έχει δημιουργήσει έναν ιστότοπο όπου οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αναζητήσουν περισσότερες πληροφορίες και συμβουλές για τη νόσο, αλλά και για το στάδιο των ερευνών.

Η ιαματική λουτροθεραπεία είναι ένα είδος φυσικοθεραπείας που περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση ιαματικών νερών. Πρόκειται για νερά τα οποία πηγάζουν μέσα από πετρώματα και βράχους που βγαίνουν από τα έγκατα της γης και περιέχουν διαλυμένα μεταλλικά συστατικά ή αέρια.

Η χρήση τους, τόσο για την υγιεινή και την καθαριότητα του σώματος όσο και για την ανακούφιση από την κούραση, είχε ξεκινήσει ήδη από τα αρχαία χρόνια, ενώ σήμερα προτείνεται για όλες τις ρευματικές παθήσεις και κυρίως εκείνες που προσβάλλουν τα γόνατα, τα ισχία και τη σπονδυλική στήλη.

Η ευεργετική επίδραση που έχουν οφείλεται σε ένα συνδυασμό διαφορετικών παραγόντων, όπως:

– Τα συστατικά και η κατάλληλη θερμοκρασία του νερού (33-35 βαθμοί Κελσίου)
– Η άσκηση του σώματος μέσα στο νερό, χάρη στην εξουδετέρωση της βαρύτητας εντός αυτού.
– Η δυνατότητα που προσφέρει μια λουτρόπολη για ανάπαυση, σωματική άσκηση, φυσικοθεραπεία και ψυχαγωγία.
– Η αλλαγή του φυσικού περιβάλλοντος και των συνθηκών της καθημερινής ζωής.

Οι ωφέλειες

Τα πλεονεκτήματα της ιαματικής λουτροθεραπείας μπορεί να είναι πολλά, όπως η μείωση του πόνου, η βελτίωση του μυοσκελετικού συστήματος που συμβάλλει στη καλύτερη αυτοεξυπηρέτηση του ατόμου, η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και της ψυχικής διάθεσης.

Μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα;

Η ιαματική λουτροθεραπεία δεν μπορεί να βλάψει μια ρευματική πάθηση, ωστόσο μπορεί να προκαλέσει έξαρση ολίγων ημερών. Είναι σημαντικό να τονιστεί όμως ότι αποτελεί μόνο ένα συμπληρωματικό μέσο θεραπείας και σε καμία περίπτωση δεν είναι το κύριο. Συνεπώς, πρέπει να γίνεται μετά από ιατρική συμβουλή.

Πότε δεν συνίσταται

Υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις στις οποίες δεν συνιστάται η ιαματική λουτροθεραπεία, όπως όταν:
– το άτομο έχει πυρετό
– η ρευματική πάθηση συνυπάρχει ή με προβλήματα όπως μια βλάβη της καρδιάς, σοβαρή αναιμία, αυξημένη αρτηριακή πίεση ή άλλη σοβαρή ανωμαλία
– η ρευματική πάθηση βρίσκεται σε οξύ στάδιο
– επιβάλλεται μια παρατεταμένη ανάπαυση
– η ρευματική πάθηση δεν ελέγχεται ικανοποιητικά με τα φάρμακα και τα γενικά μέτρα αντιμετώπισης της
– δεν είναι σε θέση ο ασθενής να αυτοεξυπηρετηθεί
– για τις γυναίκες είναι η περίοδος της έμμηνου ρύσης.

Υπάρχουν πολλοί μύθοι που αφορούν την αρτηριακή πίεση ως προς το πως αυξάνεται και πως μπορεί κανείς να τη διαχειριστεί, καθώς πρόκειται για ένα ζήτημα που επηρεάζει μεγάλο σύνολο του γενικότερου πληθυσμού. Η αναπαραγωγή των πληροφοριών αυτών είναι πολλές φορές λανθασμένη με αποτέλεσμα καμιά φορά να ισχύει το ίδιο και για τον τρόπο που πολλοί την αντιμετωπίζουν.

Η Δέσποινα Καραγιάννη, παθολόγος-διαβητολόγος και διδάκτωρ Ιατρικής του ΔΠΘ, εξηγεί ορισμένους από αυτούς:

Η πίεση οφείλεται στο στρες

Το στρες μπορεί να ανεβάσει την πίεση, όμως δεν έχει αποδειχθεί ότι η μόνιμη αυξημένη πίεση έχει σαν αιτία το στρες. Το κάπνισμα, το αλκοόλ, το πολύ φαγητό, η καθιστική ζωή, η κληρονομική προδιάθεση και η ηλικία που συνοδεύουν την ζωή με στρες, είναι πιο σημαντικές αιτίες.

Μπορείς να καταλάβεις πότε σου ανεβαίνει η πίεση

Όχι απαραίτητα. Μπορείς να έχεις υψηλή αρτηριακή πίεση για χρόνια, χωρίς να το γνωρίζεις. Στην πραγματικότητα 1 στους 5 υπερτασικούς δεν γνωρίζει ότι έχει υψηλή αρτηριακή πίεση. Ακόμα και αν νιώθεις περίφημα, η υψηλή πίεση μπορεί να βλάψει την καρδιά σου. Να ελέγχεις τακτικά την πίεσή σου και να μην εμπιστεύεσαι το τι αισθάνεσαι.

H μεγάλη πίεση παίζει σημαντικότερο ρόλο

Ρόλο παίζει τόσο η μικρή όσο και η μεγάλη πίεση. Τα υψηλότερα όρια και για τις δύο είναι 140-90 αντίστοιχα. Εάν έχεις παραπάνω, έχεις υπέρταση και κάτι πρέπει να κάνεις. Ρώτα τον γιατρό σου.

Τα φάρμακα είναι απαραίτητα αν έχω υπέρταση

Η υπέρταση, ιδιαίτερα αν την διαγνώσεις νωρίς, μπορεί να βελτιωθεί. Τα φάρμακα σίγουρα θα έχουν αποτέλεσμα, όμως η αλλαγή του τρόπου ζωής μπορεί στα αρχικά στάδια να θεραπεύσει την υπέρταση. Η άσκηση και η σωστή διατροφή είναι τα πρώτα όπλα κατά της πίεσης. Αν με αυτά δεν έχεις αποτέλεσμα, θα πρέπει να πάρεις φαρμακευτική αγωγή.

Αν δεν βάζω αλάτι στο φαΐ, αρκεί

Δεν χρειάζεται το φαγητό να είναι αλμυρό για να περιέχει πολύ αλάτι. Υπάρχουν πολλά φαγητά που έχουν πολύ αλάτι, χωρίς να έχεις βάλει επιπλέον εσύ. Τα τυποποιημένα τρόφιμα, τα ψωμιά, οι φρυγανιές, οι πίτσες και οι σούπες μπορεί να έχουν πολύ αλάτι. Θα πρέπει να διαβάζεις πάντα τις ταμπέλες για την περιεκτικότητα σε νάτριο. Θα εκπλαγείς από το πόσο αλάτι περιέχουν τα τρόφιμα. Θυμήσου ότι δεν θα πρέπει να τρως περισσότερο από 1500 mg την ημέρα.

Πηγή: Διαβητολογικό-Παθολογικό Ιατρείο

Η ινομυαλγία είναι ένας τύπος ρευματοπάθειας που επηρεάζει τους μύες και τους συνδέσμους –πλην των αρθρώσεων– προκαλώντας πόνο και κούραση. Πρόκειται για ένα σύνδρομο που μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια, ενώ μερικές φορές είναι τόσο έντονο ώστε να διαταράξει την καθημερινότητα του ατόμου.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι δεν υπάρχουν εξωτερικά σημάδια που υποδεικνύουν την ύπαρξη προβλήματος, γι’ αυτό τα άτομα με ινομυαλγία συχνά μπορεί να φαίνονται καλά στην υγεία τους, αλλά να μην αισθάνονται το ίδιο.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι οι ασθενείς αυτοί νιώθουν ευαισθησία σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος, όπου προκαλείται πόνος με την παραμικρή δραστηριότητα ή πίεση. Αυτό βοηθάει τον γιατρό να κάνει τη διάγνωση. Συνήθως τα σημεία αυτά είναι ο λαιμός, η πλάτη, οι ώμοι, οι γοφοί, τα χέρια και τα πόδια.

Συμπτώματα της ινομυαλγίας

Ο διάχυτος πόνος αποτελεί το κύριο σύμπτωμα, ωστόσο πολλοί αισθάνονται παράλληλα κόπωση, υπερευαισθησία στο άγγιγμα, στο φως και στον ήχο, διαταραχές ύπνου και μνήμης.

Ο πόνος της ινομυαλγίας περιγράφεται ως συνεχής και βαθύς από τους μύες. Παρατηρείται σε όλο το σώμα, αριστερά και δεξιά, πάνω και κάτω από τη μέση ή και στα προαναφερθέντα «σημεία ευαισθησίας», ενώ είναι πιο έντονος μαζί με τη δυσκαμψία το πρωί μετά την έγερση. Μπορεί να υπάρχουν και νευρολογικά συμπτώματα όπως τσιμπήματα, μουδιάσματα και «βελονιάσματα» που επιδεινώνουν το αίσθημα της δυσφορίας.

Η κόπωση, από την άλλη, είναι πολύ πιο έντονη από εκείνη μιας κουραστικής μέρας ή μετά από μια νύχτα χωρίς ύπνο. Βιώνεται ως μια εξουθένωση που μπορεί να επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες.

Όσον αφορά τις διαταραχές ύπνου, αυτό που συμβαίνει ότι ο ύπνος δεν είναι βαθύς ούτε αναζωογονητικός και τα άτομα διαμαρτύρονται ότι δεν ξεκουράζονται και δεν μπορούν να κοιμηθούν αρκετά. Ο ύπνος τους διακόπτεται συνεχώς από ήχους και «σκέψεις» περιορίζοντας σημαντικά τη διάρκειά του.

Λιγότερο συχνά συμπτώματα είναι:

– Κνησμός, κακή κυκλοφορία ή πρήξιμο των χεριών και των ποδιών.
– Πονοκέφαλος και αίσθημα θλίψης ή λύπης.
– Αφηρημάδα και κακή συγκέντρωση.
– Ανάγκη για ούρηση ή αίσθημα επιτακτικής ανάγκης για ούρηση.
– Ευερέθιστο έντερο.

Σημειωτέον ότι αυτά τα συμπτώματα μπορούν να έχουν άλλες αιτίες, τα οποία ο γιατρός μπορεί να καθορίσει το κατά πόσο χρειάζονται περαιτέρω εξετάσεις ή συνεκτιμήσεις.

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων στην ινομυαλγία μπορεί να διαφοροποιείται σημαντικά. Υπάρχει ένα φάσμα, από σημαντική διαταραχή της καθημερινής ζωής έως σχεδόν φυσιολογική καθημερινή ζωή και αυτό προκαλεί προβλήματα στη διάγνωση της κατάστασης.

Πώς προκαλείται

Τα αίτια που προκαλούν την ινομυαλγία είναι άγνωστα, ωστόσο είναι πιθανόν να ευθύνονται πολλοί παράγοντες. Μπορεί να οφείλεται σε ένα τραύμα ή συναισθηματικό στρες ή ακόμα και σε μια νόσο. Αρκετοί ερευνητές πιθανολογούν γονιδιακή αιτία λόγω της ανεύρεσης ατόμων με ινομυαλγία σε μια οικογένεια. Πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα όμως ενοχοποιούν τη διαταραχή του βαθύ ύπνου, που μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες.

Αντιμετώπιση

Η ινομυαλγία δεν μπορεί να θεραπευτεί αλλά με τη βοήθεια του γιατρού και της οικογένειας μπορεί σε μεγάλο βαθμό να βελτιωθεί. Μπορεί να κατασταλάξει από μόνη της, αλλά συνήθως μόνο μετά από μήνες ή χρόνια.

Το βασικό ζητούμενο είναι το άτομο να κατανοήσει ότι θα πρέπει να αλλάξει και να διαμορφώσει τον τρόπο ζωής του.

Οι παραδοσιακές θεραπείες (αντιφλεγμονώδη, κλπ) συνήθως δεν είναι πολύ αποτελεσματικές. Οι ασθενείς συχνά έχουν πάρει μεγάλη ποικιλία τέτοιων φαρμάκων χωρίς να έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα. Εναλλακτικές θεραπείες, τεχνικές χαλάρωσης, διατροφή και κυρίως η άσκηση παίζουν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση. Σημαντική τέλος είναι και η λήψη βοήθειας για τη διαταραχή ύπνου.