Angelos Klitsas | YourDoc | by Aggelos Klitsas

Ένας άνθρωπος που καπνίζει ένα πακέτο τσιγάρα τη μέρα, συσσωρεύει κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 150 γενετικές μεταλλάξεις σε κάθε κύτταρο των πνευμόνων του, σύμφωνα με διεθνή μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Science.

Μάλιστα, κάθε μία ξεχωριστά από αυτές τις μεταλλάξεις μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία εξελίξεων, που θα οδηγήσουν τελικά στον καρκίνο και αυτό εξηγεί γιατί το κάπνισμα αυξάνει τόσο πολύ τον κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου των πνευμόνων.

Όμως, εκτός από τους πνεύμονες, και άλλα όργανα υφίστανται μεταλλάξεις. Ένα πακέτο τσιγάρα τη μέρα επί ένα έτος προκαλεί 97 μεταλλάξεις σε κάθε κύτταρο του λάρυγγα, 39 μεταλλάξεις στο φάρυγγα, 23 στο στόμα, 18 στην ουροδόχο κύστη και έξι σε κάθε κύτταρο του ήπατος.

Οι ερευνητές από 16 επιστημονικά κέντρα των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ασίας, με επικεφαλής τον Δρ Λουντμίλ Αλεξαντρόφ του Εθνικού Εργαστηρίου Λος Άλαμος των ΗΠΑ, για πρώτη φορά υπολόγισαν με στοχευμένο τρόπο την καταστροφική ζημιά που κάνει το κάπνισμα σε γενετικό επίπεδο, στα διάφορα όργανα του σώματος και εντόπισαν μια σειρά από διαφορετικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων ο καπνός του τσιγάρου, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, προκαλεί μεταλλάξεις στο DNA. Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη και συγκριτική ανάλυση του DNA των καρκίνων που σχετίζονται με το κάπνισμα.

Οι ειδικοί μελέτησαν πάνω από 5.200 όγκους, συγκρίνοντας τους καρκίνους των καπνιστών με τους καρκίνους των μη καπνιστών, προκειμένου να εντοπίσουν τις μεταλλάξεις εκείνες που οφείλονται αποκλειστικά στο κάπνισμα. Βρήκαν έτσι τουλάχιστον πέντε διαφορετικούς τρόπους («υπογραφές») βλάβης του DNA από τον καπνό. Η πιο συνηθισμένη είναι η επιτάχυνση ενός κυτταρικού «ρολογιού» που οδηγεί σε πρόωρη μετάλλαξη του γενετικού υλικού.

Μερικοί καρκίνοι λόγω του καπνίσματος έχουν μόνο μια «υπογραφή» μετάλλαξης, ενώ άλλοι περισσότερες από μία. Για μερικές μεταλλάξεις, οι υποκείμενοι βιολογικοί μηχανισμοί παραμένουν ακόμη ασαφείς.

«Προηγουμένως είχαμε ένα μεγάλο όγκο επιδημιολογικών στοιχείων που συνδέουν το κάπνισμα με τον καρκίνο. Όμως, τώρα πια μπορούμε πραγματικά να παρατηρήσουμε και να εξειδικεύσουμε τις μοριακές αλλαγές στο DNA εξαιτίας του καπνίσματος», εξηγεί ο Δρ Αλεξαντρόφ.

Ο καθηγητής του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου Ντέηβιντ Φίλιπς συμπληρώνει ότι, στα όργανα που έρχονται σε επαφή με τον καπνό του τσιγάρου (στόμα, λαιμός, πνεύμονες) οι μεταλλάξεις στο DNA τους προκαλούνται με άμεσο τρόπο, ενώ σε άλλα όργανα οι κυτταρικές μεταλλάξεις γίνονται έμμεσα.

Να σημειωθεί ότι το κάπνισμα σκοτώνει τουλάχιστον έξι εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο και, αν συνεχιστεί η σημερινή τάση, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, θα υπάρξουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο σχετικοί θάνατοι έως το τέλος του αιώνα μας. Το κάπνισμα έχει συσχετισθεί -με βάση επιδημιολογικά στοιχεία- με τουλάχιστον 17 διαφορετικά είδη καρκίνου, καθώς το τσιγάρο είναι ένα πολύπλοκο μίγμα με πάνω από 7.000 χημικές ουσίες και, από αυτές, τουλάχιστον 70 θεωρούνται καρκινογόνες.

Πηγή: Health.in.gr

Vintage photo created by nensuria – www.freepik.com

O προδιαβήτης είναι μια μεταβολική διαταραχή κατά την οποία οι τιμές γλυκόζης στο αίμα –το απλό σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού– βρίσκονται πάνω από το φυσιολογικό, αλλά όχι σε επίπεδα που να τίθεται η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα και αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά την ινσουλίνη, μια ορμόνη που βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.

Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 εμφάνισαν αρχικά προδιαβήτη. Δεν ισχύει όμως το αντίθετο, δηλαδή όσοι έχουν προδιαβήτη δεν αναπτύσσουν σίγουρα διαβήτη.

Χωρίς συμπτώματα

Ο προδιαβήτης δεν έχει κλινική συμπτωματολογία και δεν αποτελεί ιδιαίτερη νοσολογική οντότητα, πρέπει όμως να ανιχνεύεται έγκαιρα και να αντιμετωπίζεται με την ανάλογη σοβαρότητα, διότι εξελίσσεται σε σακχαρώδη διαβήτη και συνδέεται με καρδιαγγειακά συμβάματα.

Πώς προκαλείται

Καθώς ο προδιαβήτης είναι μια κατάσταση πριν από το σακχαρώδη διαβήτη, έτσι και τα αίτια των δύο είναι όμοια. Στους παράγοντες αυτούς περιλαμβάνονται η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή, η μεγάλη κατανάλωση υδατανθράκων, καθώς και η κληρονομικότητα.

Εκτός αυτών όμως αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη έχουν και άτομα με υπέρταση ή υπερλιπιδαιμία, καρδιαγγειακή νόσο, όσοι λαμβάνουν αντιψυχωσικά φάρμακα, καθώς και οι γυναίκες με ιστορικό διαβήτη κύησης ή σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.

Οι παραπάνω θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τον έλεγχο, καθώς ο προδιαβήτης είναι συχνά μια «σιωπηλή» κατάσταση που δεν εμφανίζει συμπτώματα.

Φυσιολογικές τιμές

Ο προδιαβήτης χαρακτηρίζεται από δύο διαταραχές στα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα. Αυτές είναι:

– Η διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας, που σημαίνει ότι το πρωινό σάκχαρο βρίσκεται στα 100-125 mg/dl (νηστικός). Κάτω από 100 είναι το φυσιολογικό, ενώ από 126 και πάνω πρόκειται για διαβήτη.
– Η διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη, η οποία βρίσκεται με τη δοκιμασία ανοχής της γλυκόζης και ορίζεται ως σάκχαρο στις 2 ώρες 140-199 mg/dl. Κάτω από 140 είναι το φυσιολογικό, ενώ πάνω από 200 πρόκειται για διαβήτη.

Από τη στιγμή που διαπιστωθεί κάποιο από τα παραπάνω θα πρέπει να υπάρχει τακτικότερος έλεγχος τουλάχιστον μια φορά το χρόνο ή το εξάμηνο.

Βέβαια, οι καταστάσεις αυτές δεν είναι μόνιμες. Συνήθως μπορούν και πρέπει να υποχωρήσουν κυρίως με σωστή δίαιτα, απώλεια βάρους και συστηματικό πρόγραμμα άσκησης έτσι ώστε να μην οδηγήσουν σε διαβήτη.

Αντιμετώπιση

Η αλλαγή τρόπου ζωής με καθημερινή άσκηση, η αλλαγή των διατροφικών μας συνηθειών με διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, λιγότερα λίπη και αποφυγή των «κακών» υδατανθράκων (κυρίως των έτοιμων φαγητών), των γλυκών και γενικότερα της ζάχαρης, βοηθούν στην αντιμετώπιση του προδιαβήτη, επιβραδύνοντας την εξέλιξη σε σακχαρώδη διαβήτη.

Πότε να απευθυνθείτε στον ειδικό

Είναι σημαντικό να γίνεται ετήσιο τεστ γλυκόζης για την παρακολούθηση του προδιαβήτη, ειδικά σε ηλικίες άνω των 30 και σε περιπτώσεις αυξημένου σωματικού βάρους. Τα συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν την ανάπτυξη του προδιαβήτη είναι:

ανεξήγητη απώλεια βάρους,
σύγχυση σκέψης, αδυναμία, ζαλάδες και πονοκέφαλοι, ναυτία,
πολυουρία, πολυδιψία και πείνα,
αυξημένη επιδεκτικότητα σε μολύνσεις, ειδικά του δέρματος και του κόλπου.

Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο στα πολύτιμα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα.

Το ελαιόλαδο είναι το φυσικό έλαιο που εξάγεται από τον καρπό της ελιάς. Περίπου το 14% του ελαίου είναι κορεσμένο λίπος, ενώ το 11% είναι πολυακόρεστο (ωμέγα-6 και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα). Ωστόσο, τα κυρίαρχα λιπαρά οξέα στο ελαιόλαδο είναι τα μονοακόρεστα, όπως το ελαϊκό οξύ, που αποτελεί το 73% της συνολικής του περιεκτικότητας. Τα μονοακόρεστα λίπη είναι αρκετά ανθεκτικά στη μεγάλη θερμότητα, καθιστώντας το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο μια υγιεινή επιλογή για το μαγείρεμα.

Το ελαιόλαδο έχει ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Οι αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του ελαιόλαδου οφείλονται στα αντιοξειδωτικά που περιέχει, με πιο σημαντικό την ολεοκανθάλη, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι λειτουργεί παρόμοια με την ιβουπροφαίνη, ένα αντιφλεγμονώδες φάρμακο. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ολεοκανθάλη που περιέχεται σε 3-4 κουταλιές (50 ml) εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου έχει παρόμοιο αποτέλεσμα με το 10% της δόσης ιβουπροφαίνης για ενήλικες.

Επίσης το ελαϊκό οξύ, μπορεί να μειώσει τα επίπεδα σημαντικών φλεγμονώδων δεικτών όπως η πρωτεΐνη C-reactive (CRP).

Το ελαιόλαδο προστατεύει από την καρδιακή νόσο.

Οι μελέτες που διενεργήθηκαν πριν από μερικές δεκαετίες έδειξαν ότι οι καρδιακές παθήσεις είναι λιγότερο συχνές στις μεσογειακές χώρες. Αυτό οδήγησε σε εκτεταμένη έρευνα σχετικά με τη μεσογειακή διατροφή, η οποία έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων.

Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο είναι ένα από τα βασικά συστατικά της δίαιτας αυτής, προστατεύοντας από καρδιακές παθήσεις με διάφορους τρόπους. Μειώνει την φλεγμονή, προστατεύει την «κακή» LDL χοληστερόλη από την οξείδωση, βελτιώνει την επένδυση των αιμοφόρων αγγείων και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της υπερβολικής πήξης του αίματος.

Είναι ενδιαφέρον ότι έχει επίσης αποδειχθεί ότι μειώνει την αρτηριακή πίεση, η οποία είναι ένας από τους ισχυρότερους παράγοντες κινδύνου για καρδιακές παθήσεις.

Το ελαιόλαδο δεν συνδέεται με την αύξηση του σωματικού βάρους και την παχυσαρκία.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν συνδέσει τη μεσογειακή διατροφή, η οποία είναι πλούσια σε ελαιόλαδο, με ευνοϊκές επιδράσεις στο σωματικό βάρος.

Διάφορες μελέτες έχουν αποδείξει ότι η κατανάλωση ελαιολάδου δεν συνδέεται με αύξηση του βάρους. Επιπλέον, μια διατροφή πλούσια σε ελαιόλαδο συνδέεται με αυξημένα επίπεδα αντιοξειδωτικών στο αίμα, καθώς και απώλεια βάρους.

Το ελαιόλαδο μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που χαρακτηρίζεται από παραμορφώσεις και πόνους στις αρθρώσεις. Τα συμπληρώματα ελαιολάδου φαίνεται να βελτιώνουν τους φλεγμονώδεις δείκτες και να μειώνουν το οξειδωτικό στρες σε άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα.Το ελαιόλαδο φαίνεται ιδιαίτερα ευεργετικό όταν συνδυάζεται με το ιχθυέλαιο, που είναι πηγή αντιφλεγμονωδών ω-3 λιπαρών οξέων.

Το ελαιόλαδο μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2.

Αρκετές μελέτες έχουν συνδέσει το ελαιόλαδο με ευεργετικές επιδράσεις στο σάκχαρο του αίματος και στην ευαισθησία στην ινσουλίνη. Μια μεσογειακή διατροφή πλούσια σε ελαιόλαδο μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, περισσότερο από 40%.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, προσπαθήστε να εντάξετε το παρθένο ελαιόλαδο στην διατροφή σας, καθώς πρόκειται για το πιο υγιεινό λίπος που υπάρχει. Λόγω των ισχυρών αντιοξειδωτικών, ωφελεί την καρδιά, τον εγκέφαλο, τις αρθρώσεις και γενικότερα μπορεί να προσφέρει πολλαπλά οφέλη στον οργανισμό σας!

Αθανάσιος Τσιούδας, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

Η υψηλή αρτηριακή πίεση ή υπέρταση είναι μια χρόνια πάθηση, η οποία κάνει την καρδιά να εργάζεται πιο εντατικά από το φυσιολογικό για να κυκλοφορεί το αίμα μέσω των αιμοφόρων αγγείων.

Αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως στεφανιαία νόσος, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και καρδιακή ανεπάρκεια και συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα υγείας στις αναπτυγμένες χώρες.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι ο αριθμός των υπερτασικών ατόμων παγκοσμίως κυμαίνεται στα 600 εκατομμύρια. Εκτιμάται επίσης ότι μόνο τα μισά υπερτασικά άτομα είναι ενήμερα της κατάστασής τους και από αυτά μόνο οι μισοί βρίσκονται υπό θεραπεία. Σύγχρονες απόψεις υπογραμμίζουν ότι η αλλαγή του τρόπου ζωής μπορεί να συνεισφέρει δυναμικά στην πρόληψη της χρόνιας υπέρτασης καθώς επίσης και στην επαναφορά, σε φυσιολογικά επίπεδα, της αυξημένης αρτηριακής πίεσης. Μεταξύ των αλλαγών στον τρόπο ζωής, οι ευεργετικές επιδράσεις της διατροφής στην υγεία του ανθρώπου έχουν υποδειχθεί σε αρκετές μελέτες.

Διατροφή

Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν επιστημονικές ενδείξεις ότι η διατροφή η οποία είναι πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, όσπρια, σιτηρά ολικής αλέσεως, ψάρι, ξηρούς καρπούς και γαλακτοκομικά προϊόντα με χαμηλά λιπαρά, έχει ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία.

Μελέτες παρατήρησης υποδεικνύουν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση σε χορτοφάγους συγκρινόμενοι με μη χορτοφάγους και σε εκείνους των οποίων η διατροφή είναι πλούσια σε μέταλλα και φυτικές ίνες. Όμως, επειδή οι φυτοφαγικές δίαιτες δεν είναι πρακτικές για την πλειονότητα των ανθρώπων μια εναλλακτική μορφή είναι η γνωστή σε όλους Μεσογειακή διατροφή. Το ελαιόλαδο είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό αυτής της διατροφής, όχι μόνο επειδή έχει αρκετές ευεργετικές επιδράσεις αλλά επιτρέπει επίσης την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων λαχανικών με τη μορφή σαλάτας και οσπρίων και με τη μορφή μαγειρεμένου φαγητού.

Άλλα βασικά συστατικά της Μεσογειακής διατροφής είναι το σιτάρι, οι ελιές, τα σταφύλια και ποικίλα παράγωγα αυτών. Αυτού του είδους η παραδοσιακή διατροφή περιέχει 9 βασικά στοιχεία: υψηλή κατανάλωση ελαιολάδου, οσπρίων, δημητριακών, φρούτων, λαχανικών (σε καθημερινή βάση), μέτρια έως υψηλή κατανάλωση ψαριού (2-3 φορές την εβδομάδα), μέτρια κατανάλωση κρασιού, γαλακτοκομικών προϊόντων (κυρίως τυρί και γιαούρτι) και χαμηλή κατανάλωση κόκκινου κρέατος και υποκατάστατων αυτού (1 φορά την εβδομάδα). Επιπρόσθετα, αν και η πρόσληψη γάλατος είναι μέτρια, η κατανάλωση τυριού και γιαουρτιού είναι σχετικά υψηλή. Το αλκοόλ καταναλώνεται σε μέτριες ποσότητες και σχεδόν σε κάθε γεύμα. Η συγκεκριμένη δίαιτα χαρακτηρίζεται από χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένο λίπος (λιγότερο από το 9% της συνολικής ενέργειας), με τη συνολική πρόσληψη λίπους να ποικίλει από 30% έως 40% της συνολικής προσλαμβανόμενης ενέργειας .

Εστιάζοντας όχι τόσο σε διατροφικά πρότυπα αλλά σε πιο συγκεκριμένα συστατικά της τροφής συστήνεται περιορισμός του νατρίου και της πρόσληψης αλκοόλ, καθώς επίσης αύξηση της πρόσληψης καλίου και μαγνησίου.

Σε ό,τι αφορά την πρόσληψη νατρίου, η οποία αποτελεί την πιο βασική σύσταση για την αντιμετώπιση της υπέρτασης, θα πρέπει να κυμαίνεται στα 2.300 mg (ή 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι ) περίπου ημερησίως ή 1.500 mg σε ενήλικες που βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο. Ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει περίπου 3.400mg νατρίου ημερησίως, πολύ περισσότερο δηλαδή από το συνιστώμενο.

Οι βασικές πηγές νατρίου είναι:

– Επεξεργασμένα – τυποποιημένα – προπαρασκευασμένα τρόφιμα (ψωμί, τυριά, έτοιμες σούπες, έτοιμα φαγητά τύπου fast food, πίτσα, κέικ, κράκερ, μπισκότα, αλλαντικά, πίκλες, τσιπς, αλατισμένοι ξηροί καρποί, κονσερβοποιημένα τρόφιμα, κέτσαπ, μουστάρδα, ελιές, έτοιμα dressings, παστά τρόφιμα)
– Φυσικές πηγές: Λαχανικά, γάλα, κρέας, θαλασσινά. Καταναλώνοντας τρόφιμα αυτής της κατηγορίας δεν είναι δυνατό να υπερβεί κάποιος τη συνιστώμενη πρόσληψη, αλλά συντελεί προσθετικά στη συνολική πρόσληψη νατρίου. Για παράδειγμα 1 ποτήρι γάλα χαμηλών λιπαρών περιέχει 107 mg νατρίου
– Επιπρόσθετο αλάτι κατά το μαγείρεμα και στο τραπέζι. Αρκετές συνταγές περιέχουν αρκετό αλάτι και πολλοί προσθέτουν αλάτι στο τραπέζι κατά τη διάρκεια του φαγητού. Επίσης διάφορα υλικά που χρησιμοποιούνται έχουν αρκετό νάτριο. Για παράδειγμα 1 κουτάλι της σούπας σόγια σως περιέχει 1000 mg νατρίου.

Οδηγίες για τη μείωση της πρόσληψης του νατρίου:

Καταναλώστε περισσότερα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, άπαχο κρέας, ψάρι, μη επεξεργασμένα δημητριακά.
Αντικαταστήστε τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε νάτριο με τρόφιμα χαμηλής περιεκτικότητας.
Διαβάστε τις ετικέτες τροφίμων και δείτε την περιεκτικότητα σε νάτριο (θα πρέπει να είναι λιγότερο από 5% για να θεωρείται χαμηλό σε νάτριο).
Χρησιμοποιήστε μυρωδικά (λεμόνι, πιπέρι, ρίγανη, ξύδι) για γεύση στο φαγητό ή στη σαλάτα.
Όταν τρώτε έξω ζητήστε να προσθέσουν αλάτι στο φαγητό ή στη σαλάτα και κάντε το μόνοι σας με μέτρο.
Προσοχή στις κρυφές πηγές νατρίου (π.χ. το ψωμί).
Αυξήστε την πρόσληψη καλίου το οποίο ανταγωνίζεται το νάτριο. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη καλίου κυμαίνεται στα 4.700 mg. Τρόφιμα πλούσια σε κάλιο είναι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, η πατάτα, η μπανάνα.

Οι συστάσεις που ισχύουν σήμερα σχετικά με την κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών είναι έως 30 ml αιθανόλης για τους άνδρες και 15 ml για τις γυναίκες. Η συγκεκριμένη σύσταση μεταφράζεται σε λιγότερο από 720 ml μπύρα ή 300 ml κρασί ή 60 ml ουίσκι για τους άνδρες και οι μισές ποσότητες για τις γυναίκες.

Συμπερασματικά, η διατροφή διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση παραγόντων για καρδιαγγειακές παθήσεις όπως η υπέρταση και σχετίζεται και με άλλους μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου όπως είναι ο διαβήτης, η υψηλή αρτηριακή πίεση και η παχυσαρκία.

Food photo created by freepik – www.freepik.com

Ο σακχαρώδης διαβήτης στις μέρες μας αποτελεί τρόπο ζωής για ένα μεγάλο ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Πρόκειται για μια χρόνια μεταβολική νόσο όπου το σώμα δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τη γλυκόζη, που λαμβάνουμε από τα τρόφιμα για τη μετατροπή της σε ενέργεια. Χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης της ινσουλίνης από το πάγκρεας, είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη.

Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη χρειάζεται να ακολουθούν ορισμένες οδηγίες προκειμένου να αποφύγουν τις σοβαρές για την υγεία επιπλοκές του. Είναι πολλοί οι παράγοντες που μπορούν να παίξουν ρόλο στη σωστή διαχείριση της νόσου, μεταξύ των οποίων η ρύθμιση των τιμών του σακχάρου στο αίμα και του σωματικού βάρους. Υπάρχουν ορισμένες τροφές που μπορούν να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση:

Μη-αμυλούχα λαχανικά

Οι φυτικές ίνες που περιέχονται στα μη-αμυλούχα λαχανικά, όπως το μπρόκολο, τα φασολάκια, το σπανάκι, τα σπαράγγια και το μαρούλι είναι ευεργετικές για την υγεία και τη ρύθμιση του σακχάρου. Ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο να διακοπούν πλήρως τα αμυλούχα λαχανικά, όπως οι πατάτες και ο αρακάς. Παρότι αυτά περιέχουν περισσότερους υδατάνθρακες και αυξάνουν περισσότερο το σάκχαρο του αίματος, είναι καλό να καταναλώνονται σε μικρές ποσότητες.

Βρώμη

Η βρώμη χωρίς ζάχαρη μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου του αίματος. Αν και πρόκειται για υδατάνθρακα, συγκαταλέγεται στους καλούς διότι είναι πλούσιος σε διαλυτές φυτικές ίνες, χωνεύεται πιο δύσκολα και δεν αυξάνει το σάκχαρο του αίματος γρήγορα. Συν τοις άλλοις, αποτελεί πηγή ενέργειας και βοηθάει στην απώλεια βάρους χάρη στις φυτικές της ίνες που κρατούν την πείνα μακριά για μεγαλύτερο διάστημα, βοηθώντας έτσι και στον έλεγχο του σωματικού βάρους. Πέραν όμως της βρώμης, τα προϊόντα ολικής αλέσεως αποτελούν μια πολύ καλή επιλογή για όσους θέλουν να κρατήσουν το σάκχαρο χαμηλά.

Σολομός και άπαχο κρέας

Τα κρέατα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη και δεν επηρεάζουν το σάκχαρο του αίματος όπως οι υδατάνθρακες. Η κατανάλωση ψαριού και άπαχων κομματιών κρέατος – χωρίς βέβαια με υπερβολή – αποτελούν καλές επιλογές για τις διαβητικές δίαιτες. Ο σολομός ειδικότερα είναι μια καλή επιλογή που περιέχει ωμέγα-3 λιπαρά οξέα ωφέλιμα για την καρδιά – κάτι που χρειάζονται όσοι πάσχουν από διαβήτη. Ακόμη, το κρέας περιέχει χρώμιο, ένα μέταλλο που επιτρέπει στην ινσουλίνη να λειτουργεί όπως πρέπει και να βοηθά το σώμα να μεταβολίζει τους υδατάνθρακες.

Αμύγδαλα

Τα αμύγδαλα αποτελούν μια καλή επιλογή για σνακ, καθώς περιέχουν βιταμίνες, μέταλλα, «καλά» λιπαρά, φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά συστατικά, ενώ παράλληλα έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Η προσθήκη αμυγδάλων στο γεύμα οδηγεί σε χαμηλότερα μεταγευματικά επίπεδα γλυκόζης, ενώ η τακτική κατανάλωση αμυγδάλων και άλλων ξηρών καρπών έχει συσχετισθεί με βελτίωση των τιμών γλυκόζης νηστείας και γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης.

Κρεμμύδι

Το κρεμμύδι είναι μια πολύ καλή πηγή χρωμίου, το οποίο είναι σημαντικό για τη διαχείριση του σακχάρου στο αίμα. Το χρώμιο βοηθά το σώμα να παράγει συντελεστές για την ανοχή της γλυκόζης (GTF), βοηθώντας την ινσουλίνη που απαιτείται να βοηθήσει την κίνηση της γλυκόζης από το αίμα στα κύτταρα του σώματος για να χρησιμοποιηθεί ως ενέργεια.

Πράσινο τσάι

Το πράσινο τσάι βοηθάει στην ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης αίματος λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε επιγαλλοκατεχίνη (EGC), μια ενεργή μορφή των κατεχινών με ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Ένα με δύο ποτήρια πράσινου τσαγιού σε καθημερινή βάση είναι μια καλή επιλογή.

Φράουλες

Πολλοί άνθρωποι ενδεχομένως αποφεύγουν τις φράουλες με την ανησυχία ότι θα εντείνουν το πρόβλημα στα επίπεδα σακχάρου. Στην πραγματικότητα όμως έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες και υδατάνθρακες, ενώ είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες και νερό, χαρίζοντας εύκολα το αίσθημα κορεσμού και ικανοποιώντας ταυτόχρονα την ανάγκη για γλυκό. Ένα φλιτζάνι φράουλες δεν θα ανεβάσει το σάκχαρο του αίματος ιδιαίτερα και είναι μια πολύ καλύτερη εναλλακτική από μια σοκολάτα ή ένα μπισκότο.

Photo credit: Jcomp

Ο πονοκέφαλος είναι ένα από τα πιο συχνά ενοχλήματα και από τους κύριους λόγους που οι άνθρωποι ζητούν ιατρική βοήθεια. Αποτελεί ένα σύμπτωμα και όχι μια ασθένεια, καθώς συχνά το άτομο, μετά που θα του περάσει, αισθάνεται φυσιολογικά.

Εάν όμως είναι η μόνη εκδήλωση, τότε είναι η νόσος καθεαυτή και ονομάζεται ιδιοπαθής κεφαλαλγία. Συνήθως ξεκινά και επαναλαμβάνεται από μικρής ηλικίας και είναι καλοήθους αιτιολογίας. Εάν όμως προκαλείται από συγκεκριμένη νόσο, τότε λέγεται δευτεροπαθής κεφαλαλγία και μπορεί να χρήζει διερεύνησης.

Ο έντονος βήχας μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο και ένα μικρό ποσοστό των ατόμων που εμφανίζουν αυτό το σύμπτωμα μπορεί να έχουν υποκείμενο νόσημα. Επίσης, υποψία για δευτερογενή κεφαλαλγία εγείρεται όταν ο πονοκέφαλος είναι νέο σύμπτωμα, αρχίζει μετά την ηλικία των 55 χρόνων ή έχει αλλάξει χαρακτήρα. Εάν το άτομο κάνει εμετό πριν από τον πονοκέφαλο, έχει πυρετό ή σημεία συστηματικής νόσου, τότε η κεφαλαλγία χρήζει διερεύνησης.

Πρωτοπαθείς κεφαλαλγίες

Οι πρωτοπαθείς κεφαλαλγίες διακρίνονται σε τρεις τύπους, ωστόσο μπορεί να υπάρχουν και αλληλοεπικαλύψεις (ένας πονοκέφαλος δηλαδή να έχει στοιχεία και των τριών μορφών).

1. Κεφαλαλγία τάσης: Εκδηλώνεται σε ίδιο ποσοστό στους άνδρες και τις γυναίκες, είναι αμβλύς αλλά και συνήθως ήπιος, ενώ μπορεί να εμφανίζεται επιμένων πόνος στον αυχένα, στο λαιμό, στο μέτωπο και στο δέρμα του κρανίου. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι το αίσθημα βάρους με κατανομή που μοιάζει με καπέλο.

2. Ημικρανία: H ημικρανία δεν είναι ένας απλός πονοκέφαλος. Είναι μια πολύ συχνή νευρολογική νόσος που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα ζωής του ασθενή.

Οι γυναίκες προσβάλλονται σε τριπλάσια συχνότητα από τους άνδρες. Αρχίζει κατά την εφηβεία και σπανιότερα μετά τα 40 έτη, ο πόνος είναι σοβαρός και προκαλεί ανικανότητα, είναι σφύζων και συνήθως πιάνει το ένα ημιμόριο της κεφαλής, ενώ μπορεί να συνοδεύεται και από οπτικές διαταραχές (φώτα, λάμψεις). Σπανιότερα μπορεί να μουδιάσει ή και να παραλύσει το ένα χέρι και πόδι (ημικρανιακή ημιπληγία), ενώ μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία, τάση για έμετο, αλλά και υπερευαισθησία στο φως (φωτοφοβία).

3. Αθροιστική κεφαλαλγία: Από το συγκεκριμένο τύπο οι άνδρες προσβάλλονται πιο συχνά και κυρίως οι καπνιστές και όσοι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Παρατηρείται σταθερός, ισχυρός και κουραστικός πόνος γύρω από το ένα μάτι, καθώς και μέσα σε αυτό, ο οποίος συνήθως διαρκεί περίπου 60 λεπτά. Μπορεί επίσης να προκαλέσει δακρύρροια και ερυθρότητα στο μάτι, αλλά και ρινική καταρροή (από το σύστοιχο ρουθούνι).

Η αθροιστική κεφαλαλγία σχετίζεται με τις καιρικές αλλαγές και μερικές φορές παρουσιάζει περιοδικότητα, ενώ έχει και την τάση να εμφανίζεται την ίδια ώρα κάθε μέρα για μερικές εβδομάδες (αθροιστικά). Μπορεί όμως να υπάρξουν και πολύ μεγάλα διαστήματα ελεύθερα από κεφαλαλγία.

Η συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί λανθασμένα να διαγνωσθεί ως ιγμορίτιδα ή επιπεφυκίτιδα.

Αντιμετώπιση

Για τις κεφαλαλγίες τάσης πρώτα συνίσταται να δοκιμάζεται τοπικό μασάζ, κρύα ή ζεστά επιθέματα, τεχνικές χαλάρωσης ή ένα ζεστό ντους. Αν τα μέτρα αυτά δεν αποδώσουν, μία μικρή δόση παρακεταμόλης μπορεί να βοηθήσει.

Για τις επαναλαμβανόμενες κεφαλαλγίες η καταγραφή των επεισοδίων, της διάρκειας του πόνου, αλλά και η συσχέτιση με γεγονότα που τα προκαλούν είναι χρήσιμη για τη διερεύνηση και αντιμετώπιση του προβλήματος. Όλα όσα έχουν παρατηρηθεί ότι προκαλούν πονοκέφαλο πρέπει να αποφεύγονται, μέχρι και να αλλάξουν ορισμένες συνήθειες ή ο τρόπος ζωής αν έχει κάποια σχέση με την κεφαλαλγία. Πάντως, ο επαρκής ύπνος και η σωματική άσκηση δρουν αποτρεπτικά στην εμφάνιση νέων κρίσεων.

Σε ό,τι αφορά την ημικρανία, τις πιο πολλές φορές γίνεται αντιληπτή με το που προκύψει, οπότε και πρέπει να αρχίσει άμεσα η θεραπεία. Η ασπιρίνη, η ιβουπροφαίνη ή η παρακεταμόλη στις δόσεις που συστήνονται μπορούν να βοηθήσουν. Μερικοί σταματούν την κεφαλαλγία με το να κοιμηθούν σε ήσυχο και σκοτεινό δωμάτιο, ενώ άλλοι με το να πιούν καφέ ή coca-cola.

Σημειωτέον όμως ότι αν η αυτοβοήθεια δεν αποδώσει σε 1 με 2 ημέρες, ο ασθενής θα πρέπει να ζητήσει ιατρική συμβουλή. Ο γιατρός αφού πάρει ιστορικό και κάνει κλινική εξέταση, πιθανόν θα συστήσει κάποιες εργαστηριακές εξετάσεις και θα συνταγογραφήσει φάρμακα.

Πρόληψη

Για την πρόληψη της ημικρανίας είναι εξαιρετικά σημαντικό να αποφεύγονται οι εκλυτικοί παράγοντες της, μεταξύ των οποίων είναι το κόκκινο κρασί, η σοκολάτα, το κίτρινο τυρί, η πείνα και η έλλειψη ύπνου. Όσον αφορά την κεφαλαλγία τάσης, δεν υπάρχουν ειδικά προληπτικά μέτρα εκτός από την αποφυγή του στρες και το σταθερό ωράριο ύπνου.

Photo credit: Freepik

Πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας εντάσσουν στην καθημερινότητά τους την έντονη σωματική άσκηση ή και τις υπερβολικές ώρες εργασίας, χωρίς ωστόσο να διαθέτουν επαρκή για τον οργανισμό τους χρόνο ξεκούρασης.

Υπό τέτοιες όμως συνθήκες ο οργανισμός οδηγείται στην υπερκόπωση, μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από συναισθηματική, ψυχική και σωματική εξάντληση, η οποία εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια παρατεταμένων χρονικών περιόδων.

Ως αποτέλεσμα της υπερκόπωσης τα ζωτικά όργανα οδηγούνται σε αυξημένη λειτουργία, η οποία, όταν η ξεκούραση και η αναπλήρωση της ενεργειακής εφεδρείας των κυττάρων είναι ανεπαρκής, συμβάλλει στην πρόωρη γήρανση και εξάντλησή τους. Προκαλούνται επίσης καταστάσεις όπως αυξημένη έκκριση ορμονών του στρες, αύξηση της αρτηριακής πίεσης, καθώς και πτώση του ανοσοποιητικού συστήματος που μπορεί να φτάσει μέχρι και σε σοβαρές διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Η κόπωση προκειμένου να μετατραπεί σε υπερκόπωση θα πρέπει να μεσολαβήσει κάποιο χρονικό διάστημα, η οποία, αφού εκδηλωθεί, δεν αποκαθίσταται ύστερα από συνήθη μέτρα ξεκούρασης.

Συμπτώματα

Στα συμπτώματα που μπορεί να εκδηλωθούν περιλαμβάνεται κατά κύριο η γενικευμένη ατονία που αρχίζει να δρα επιβαρυντικά σε καθημερινές δραστηριότητες. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενέργειας και δυσκολία στη διεκπεραίωση ορισμένων δραστηριοτήτων.

Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η εμφάνιση μυϊκών πόνων, κεφαλαλγίες, αρθραλγίες, ταχυκαρδία, καθώς και πόνοι στην πλάτη ή στον αυχένα, ενώ συχνά αναφέρονται και διαταραχές στον ύπνο, στην πέψη, αλλά και προβλήματα στη συγκέντρωση και στη μνήμη.

Ποιοι είναι επιρρεπείς

Πέραν της ανεπαρκούς ξεκούρασης και του στρες υπάρχουν και ορισμένοι συνήθεις παράγοντες και καταστάσεις της καθημερινότητας που καθιστούν το άτομο πιο επιρρεπές στην υπερκόπωση.

Σε αυτούς περιλαμβάνονται η κύηση και η περίοδος μετά τον τοκετό, η εμμηνόπαυση, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η ακατάλληλη δίαιτα, ορισμένα φάρμακα, ιώσεις, λοιμώξεις, αναιμία, υπόταση, κλπ.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της υπερκόπωσης καθορίζεται με βάση τα συμπτώματα και την περίπτωση του ασθενή. Η θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει φάρμακα, ειδικά διατροφικά προγράμματα και συμπληρώματα διατροφής.

Photo credit: Freepik

Οι ιώσεις είναι ασθένειες που οφείλονται σε προσβολή του οργανισμού από ιούς που μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κυρίως μέσω του βήχα και του φταρνίσματος. Οι ιοί αυτοί προσκολλώνται στο εσωτερικό της μύτης ή του λάρυγγα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ενοχλήσεις στη μύτη ή και στο λαιμό, ενώ έπειτα εξαπλώνονται στο αναπνευστικό σύστημα και πιο σπάνια στους πνεύμονες.

Το ανοσοποιητικό σύστημα για να αντιμετωπίσει την κατάσταση κατακλύζει αυτές τις περιοχές με τα λευκά αιμοσφαίρια, τα οποία λειτουργούν ως αντι-μολυσματικοί παράγοντες.

Οι συνεχείς εναλλαγές της θερμοκρασίας αποτελούν την κύρια αιτία εμφάνισης μιας ίωσης, ενώ η κακή διατροφή, η κούραση και η έλλειψη σωματικής άσκησης είναι μεταξύ των παραγόντων που εξασθενούν τις άμυνες του οργανισμού, συμβάλλοντας στην αύξηση των κρουσμάτων διαφόρων ιώσεων.

Κρυολόγημα και γρίπη

Το κοινό κρυολόγημα είναι το συχνότερο μεταδοτικό νόσημα της εποχής, το οποίο συνήθως συνοδεύεται από βήχα, καταρροή και πυρετό. Σύμφωνα μάλιστα με έρευνες το κρυολόγημα προκύπτει στους ενήλικες δύο με τέσσερις φορές το χρόνο, ενώ στα παιδιά η συχνότητα εμφάνισης μιας ίωσης είναι διπλάσια. Τα παιδιά είναι πιο ευπαθή στο συχνό βήχα, στις ιώσεις και τη γρίπη σε σχέση με τους ενήλικες, καθώς το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως.

Αντιβιοτικά

Πάντως, ένα σημαντικό ζήτημα που παρατηρείται είναι ότι μεγάλο ποσοστό ασθενών με γρίπη ή κρυολόγημα ή κάποια εποχιακή ίωση έχει την τάση να προχωρά σε αλόγιστη χρήση φαρμάκων, χωρίς όμως τη συμβουλή ενός ειδικού. Αυτό όμως, αντί να βοηθά, επιβαρύνει τον οργανισμό. Η λήψη αντιβιοτικών δεν είναι πάντα αποτελεσματική για την αντιμετώπιση των ιώσεων διότι οι ιοί εξελίσσονται συνεχώς και τα φάρμακα δεν μπορούν να τους καταπολεμήσουν. Η χορήγηση αντιβίωσης είναι αναγκαία μόνο όταν ο βήχας συνεχίζει για πάνω από 7-10 ημέρες, εμφανισθεί πυρετός, οι εξετάσεις είναι θετικές ή βρεθούν ευρήματα μικροβιακής εστίας στο ανώτερο αναπνευστικό.

Πρόληψη

Σε γενικές γραμμές συνίσταται προσοχή σε κλειστούς χώρους, συχνή πλύση των χεριών και καλός καθαρισμός των επιφανειών και αντικειμένων με τα οποία υπάρχει καθημερινή επαφή. Επιπλέον, η σωστή ενυδάτωση, η ξεκούραση, αν αυτό κρίνεται απαραίτητο και η λήψη επιπλέον ποσότητας βιταμίνης C σε οποιαδήποτε μορφή (εσπεριδοειδή, χυμοί φρούτων, ακόμη κι ένα βιταμινούχο σκεύασμα από το φαρμακείο) είναι σημαντικά για την ενίσχυση του οργανισμού απέναντι στο κρυολόγημα και τις ιώσεις.

Photo credit: Freepik

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα, το απλό σάκχαρο δηλαδή που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού. Αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.

Ο διαβήτης ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να προσβάλλει πολλά όργανα του σώματος, μεταξύ των οποίων και το δέρμα. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από ένας στους τρεις ανθρώπους με διαβήτη θα εμφανίσουν σε κάποια περίοδο της ζωής τους μια δερματική διαταραχή.

Κάποια από τα προβλήματα αυτά μπορεί να είναι απλές μολύνσεις από βακτήρια και μύκητες ή και κνησμός. Στις πιο ειδικές περιπτώσεις συγκαταλέγονται το χαλάζιο στο μάτι, το λεγόμενο «κριθαράκι», καθώς και το «πόδι του αθλητή», μια λοίμωξη που προκαλείται από μύκητες.

Υπάρχουν όμως και πιο σπάνια προβλήματα που εμφανίζονται κυρίως ή και αποκλειστικά στα άτομα με διαβήτη. Τέτοια είναι η διαβητική δερματοπάθεια, η λιποειδική νεκροβίωση, η μελανίζουσα ακάνθωση, οι διαβητικές φουσκάλες και τα εξανθήματα.

Ξηροδερμία

Από τα συχνότερα είναι η ξηροδερμία, η οποία εμφανίζεται περίπου στο 40% των διαβητικών. Αυτή η κατάσταση είναι συνέπεια της γλυκοζυλίωσης των πρωτεϊνών του δέρματος, η οποία παρεμποδίζει τη φυσιολογική λειτουργία των κυττάρων του.

Ένας από τους λόγους που εμφανίζεται συχνότερα η ξηροδερμία είναι πως όταν τα επίπεδα της γλυκόζης είναι υψηλά, αυξάνεται η συχνότητα ούρησης προκειμένου ο οργανισμός μας να αποβάλλει το πλεόνασμα γλυκόζης που διαθέτει, και με αυτόν τον τρόπο χάνονται αρκετά υγρά που χρησιμεύουν στην ενυδάτωση του δέρματος. Επιπλέον, με υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα αποκρούονται δυσκολότερα συγκεκριμένα βακτήρια. Και οι δύο αυτοί παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο μόλυνσης.

Στα συμπτώματα της ξηροδερμίας περιλαμβάνονται η ξηρότητα, η φαγούρα και η εμφάνιση σκληρίας στο δέρμα. Με την ξηροδερμία αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης πληγών, που στην περίπτωση του διαβήτη επουλώνονται δύσκολα και μπορούν να προχωρήσουν σε βαθύτερα στρώματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να καταλήξει σε οστεομυελίτιδα (μία λοίμωξη των οστών) με πολλές πιθανότητες ακρωτηριασμού στα άκρα.

Η θεραπεία των δερματοπαθειών στο διαβήτη συνήθως γίνεται με φαρμακευτική αγωγή και με ταυτόχρονη εξισορρόπηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα.

Φροντίδα

Η περιποίηση του δέρματος είναι σημαντική για την πρόληψη των παραπάνω. Ο ασθενής χρειάζεται να διατηρεί το δέρμα του στεγνό και καθαρό, να αποφεύγει τα πολύ ζεστά μπάνια και τα προϊόντα που ξηραίνουν την επιδερμίδα και να χρησιμοποιεί ενυδατική λοσιόν, ιδιαίτερα το χειμώνα. Να αποφεύγει όμως την επάλειψη στα δάχτυλα των ποδιών, καθώς η επιπλέον υγρασία στην περιοχή μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη μυκήτων.

Σημαντικό είναι επίσης να προσέχει τις γρατσουνιές και τα κοψίματα, διότι όταν το δέρμα είναι ξηρό, η γρατζουνιά κλείνει δύσκολα αυξάνοντας τις πιθανότητες μόλυνσης. Η άμεση πλύση της περιοχής με σαπούνι και νερό και η κάλυψη με αποστειρωμένη γάζα μπορεί να βοηθήσει στα λιγότερο σημαντικά κοψίματα.

Τέλος, στην περίπτωση εγκαύματος, μόλυνσης ή βαθιού κοψίματος ο ασθενής θα πρέπει να απευθυνθεί σε έναν γιατρό και να μην χρησιμοποιήσει αντιβιοτικά χωρίς τη συμβουλή του

Η οστεοπόρωση είναι η πιο συχνή πάθηση των οστών, που χαρακτηρίζεται από μείωση της πυκνότητας και της ποιότητάς τους. Η υγεία των οστών μας, συνδέεται άμεσα με την διατροφή μας και τα τρόφιμα που επιλέγουμε να καταναλώσουμε. Η γνώση των τροφίμων που είναι πλούσια σε ασβέστιο, βιταμίνη D και άλλα θρεπτικά συστατικά που είναι σημαντικά για την υγεία των οστών καθώς και την γενική υγεία, θα σας βοηθήσουν να κάνετε πιο υγιεινές επιλογές τροφίμων καθημερινά.

Εάν ακολουθείτε μια ισορροπημένη διατροφή με ποικιλία σε γαλακτοκομικά προϊόντα, ψάρια, φρούτα και λαχανικά, τότε προσλαμβάνετε αρκετές από τις θρεπτικές ουσίες που χρειάζεστε καθημερινά, αλλά εάν δεν λαμβάνεται η συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα μόνο μέσω της διατροφής, ίσως χρειαστεί να συμπληρώσετε τη διατροφή σας λαμβάνοντας πολυβιταμίνες ή συμπληρώματα διατροφής.

Τρόφιμα ωφέλιμα για την οστεοπόρωση

ΤΡΟΦΙΜΑ	ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΟΦΕΛΗ
Γαλακτοκομικά προϊόντα όπως γάλα με χαμηλά λιπαρά και χωρίς λιπαρά, γιαούρτι και τυρί	Ασβέστιο. Ορισμένα γαλακτοκομικά προϊόντα εμπλουτίζονται με βιταμίνη D.
Κονσέρβες σαρδέλας και σολομού (με κόκαλα)	Ασβέστιο
Λιπαρά ψάρια όπως σολομός, τόνος, σκουμπρί	Βιταμίνη D
Χόρτα, λάχανο, μπρόκολο	Ασβέστιο
Σπανάκι, προϊόντα ντομάτας, αγκινάρες, λεμόνια, πατάτες, γλυκοπατάτες και σταφίδες	Μαγνήσιο

Παραδείγματα διατροφής για την υγεία των οστών

Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι το ελαιόλαδο, οι σπόροι σόγιας, τα βατόμουρα και τα τρόφιμα πλούσια σε ωμέγα-3, όπως το ιχθυέλαιο και ο λιναρόσπορος, μπορεί επίσης να έχουν οφέλη για τα οστά. Παρόλο που χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για τη συσχέτιση αυτών των τροφίμων και της υγείας των οστών, τα πολυάριθμα οφέλη αυτών των τροφίμων για την υγεία, τα καθιστούν εξαιρετικά για τη διατροφή σας. Μελέτες έχουν επίσης δείξει, ότι μια μέτρια πρόσληψη ορισμένων αλκοολούχων και μη αλκοολούχων ποτών, όπως το κρασί, η μπύρα και το τσάι, μπορεί επίσης να είναι ωφέλιμη για τα οστά σας.

Κρέας και άλλα τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες

Είναι σημαντικό να καταναλώνετε πρωτεΐνες για την υγεία των οστών, αλλά και τη γενική υγεία. Πολλοί ηλικιωμένοι δεν λαμβάνουν αρκετή πρωτεΐνη με τη διατροφή τους και αυτό μπορεί να είναι επιβλαβές για τα οστά. Ωστόσο, ειδικές δίαιτες υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη που περιέχουν μεγάλες ποσότητες κρέατος σε κάθε γεύμα, μπορούν επίσης να προκαλέσουν στο σώμα απώλεια ασβεστίου. Μπορείτε να αντισταθμίσετε αυτή την απώλεια προσλαμβάνοντας όσο ασβέστιο χρειάζεται το σώμα σας. Για παράδειγμα, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, αν και είναι υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες, περιέχουν σημαντική ποσότητα ασβεστίου, που είναι σημαντικό για υγιή οστά.

Αλάτι

Τρώγοντας τρόφιμα με μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι (νάτριο), συμβαίνει στο σώμα σας απώλεια ασβεστίου, που μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια οστικής μάζας. Προσπαθήστε να περιορίσετε την ποσότητα επεξεργασμένων τροφίμων, κονσερβοποιημένων τροφίμων και αλατιού που προστίθεται στα τρόφιμα που καταναλώνετε σε καθημερινή βάση.

Καφές / τσάι

Η κατανάλωση περισσότερων από τρία φλιτζάνια καφέ την ημέρα, μπορεί να επηρεάσει την απορρόφηση του ασβεστίου και να προκαλέσει απώλεια οστικής μάζας.

Αλκοόλ

Η κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια οστικής μάζας. Περιορίστε το αλκοόλ σε 2 – 3 ποτά την ημέρα.

Αθανάσιος Τσιούδας, διαιτολόγος-διατροφολόγος

Newer Posts

Older Posts

Χωρίς συμπτώματα

Πώς προκαλείται

Φυσιολογικές τιμές

Αντιμετώπιση

Πότε να απευθυνθείτε στον ειδικό

Διατροφή

Μη-αμυλούχα λαχανικά

Βρώμη

Σολομός και άπαχο κρέας

Αμύγδαλα

Κρεμμύδι

Πράσινο τσάι

Φράουλες

Πρωτοπαθείς κεφαλαλγίες

Αντιμετώπιση

Πρόληψη

Συμπτώματα

Ποιοι είναι επιρρεπείς

Αντιμετώπιση

Κρυολόγημα και γρίπη

Αντιβιοτικά

Πρόληψη

Ξηροδερμία

Φροντίδα

Τρόφιμα ωφέλιμα για την οστεοπόρωση

Παραδείγματα διατροφής για την υγεία των οστών

Κρέας και άλλα τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες

Αλάτι

Καφές / τσάι

Αλκοόλ

ΝΟΜΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ