Blog

Οι διατροφικές συνήθειες που χαρακτηρίζονται από μεγάλη αύξηση της πρόσληψης λιπών και ευαπορρόφητων υδατανθράκων, σε συνδυασμό με τη μείωση της σωματικής δραστηριότητας, προκαλούν αύξηση του σωματικού βάρους.

Στην περίπτωση του ανδρικού φύλου τα παραπανίσια κιλά προστίθενται κυρίως γύρω από την κοιλιά σε σχέση με τα άλλα μέρη του σώματος. Το κοιλιακό πάχος όμως εκτός από άβολο, αποτελεί και ένα μεγάλο κίνδυνο για την υγεία.

Το πρόβλημα είναι ότι το λίπος της κοιλιάς δεν περιορίζεται μόνο κάτω από το δέρμα (υποδόριο λίπος), αλλά περιλαμβάνει και το λίπος που εντοπίζεται βαθύτερα στην κοιλιά γύρω από τα εσωτερικά όργανα (σπλαχνικό λίπος). Το σπλαχνικό λίπος στην κοιλιά παράγει ορμόνες και ουσίες που επηρεάζουν την παραγωγή των βασικών ορμονών στο σώμα.

Η εμφάνιση ή όχι της παχυσαρκίας καθώς και η κατανομή του λίπους επηρεάζονται από την κληρονομικότητα. Οι άντρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποθηκεύουν το λίπος κυρίως στην κοιλιά, σε αντίθεση με τις γυναίκες και αυτό είναι ακόμα πιο έντονο καθώς μεγαλώνουν. Ωστόσο και οι γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση έχουν αυξημένο κίνδυνο και σχεδόν φτάνουν τα ποσοστά του σπλαχνικού λίπους των αντρών.

Κυριότερες αιτίες παρόλα αυτά αποτελούν η κακή διατροφή, η αυξημένη πρόσληψη θερμίδων, οι μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας.

Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνονται οι πιθανότητες εμφάνισης πολλών ασθενειών. Σε αυτές περιλαμβάνονται ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, το έμφραγμα του μυοκαρδίου και οι καρδιακές νόσοι, παθήσεις του ήπατος, υψηλά τριγλυκερίδια, χαμηλή «καλή» χοληστερίνη, υπνική άπνοια, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, στυτική δυσλειτουργία, καθώς μέχρι και καρκίνος.

Η περίμετρος της μέσης άνω των 102 cm στους άντρες δείχνει παθολογική συγκέντρωση λίπους στην κοιλιά.

Ο περιορισμός πρόσληψης θερμίδων και αλκοόλ παράλληλα με το ξεκίνημα μιας υγιεινής διατροφής με πολλά φρούτα και λαχανικά μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του λίπους στην κοιλιά. Τέλος, σημαντική είναι και η σωματική άσκηση σε καθημερινή βάση.

Η κατανάλωση γευμάτων με χαμηλούς υδατάνθρακες μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει σε υγιείς αλλαγές στο μεταβολισμό μιας γυναίκας, που δεν συμβαίνουν όταν καταναλώνει γεύματα πλούσια σε υδατάνθρακες, υποδεικνύει μικρή έρευνα.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι η στιγμή της άσκησης ενδεχομένως παίζει ρόλο στο πόσο ωφέλιμη είναι για το μεταβολισμό. Η ερευνήτρια Katarina Borer, δήλωσε ότι η έρευνα δείχνει ότι μικρές αλλαγές μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως το να προσέχουμε τα είδη τροφίμων που καταναλώνουμε και να μην ασκούμαστε σε ακατάλληλη χρονική στιγμή.

Η έρευνα ανέφερε ότι όταν οι άνθρωποι κατανάλωναν 3 γεύματα που περιείχαν μόλις 30% υδατάνθρακες σε 24ωρο διάστημα είχαν 30% μείωση στην αντίσταση στην ινσουλίνη μετά το γεύμα. Όταν οι άνθρωποι κατανάλωναν 3 γεύματα που περιείχαν 60% υδατάνθρακες σε 24 ώρες, δεν υπήρχε τέτοια μείωση στην αντίσταση στην ινσουλίνη ή στα επίπεδά της. Η έρευνα περιέλαβε 32 υγιείς μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, 50 έως 65 ετών. Καμία δεν είχε σημάδια διαβήτη ή προδιαβήτη.

Οι γυναίκες χωρίστηκαν σε 4 ομάδες-υψηλή ή χαμηλή διατροφή, και με ή χωρίς άσκηση πριν τα γεύματα. Οι γυναίκες είχαν ένα γεύμα στο εργαστήριο το βράδυ πριν την έρευνα και 2 γεύματα την επόμενη ημέρα-ένα το πρωί και το δεύτερο στις 5.00 το απόγευμα. Κάθε γεύμα περιείχε περίπου 800 θερμίδες. Το γεύμα με τους χαμηλούς υδατάνθρακες περιείχε 30% υδατάνθρακες, 25% πρωτεΐνες και 45% λιπαρά.

Ωστόσο, οι ερευνητές εστίασαν στα καλά λιπαρά. Το γεύμα που περιείχε υψηλότερα επίπεδα υδατανθράκων περιλάμβανε 60% υδατάνθρακες, 15% πρωτεΐνες και 25% λιπαρά.

Οι ομάδες άσκησης ήταν μετρίως δραστήριες για 2 ώρες και η διάρκεια της άσκησης τελείωνε μια ώρα πριν το γεύμα. Φυσιολογικά, η άσκηση θεωρείται ότι βοηθά στον περιορισμό της αντίστασης στην ινσουλίνη και μειώνει τα επίπεδα σακχάρου. Ωστόσο, στη νέα έρευνα η άσκηση πριν το φαγητό αύξανε τα επίπεδα σακχάρου το βράδυ.

Η Borer εξήγησε ότι κατά την άσκηση χρειαζόμαστε ενέργεια και ορμόνες προάγουν την απελευθέρωση σακχάρου από το ήπαρ. Οι περισσότεροι ιστοί γίνονται ανθεκτικοί στην ινσουλίνη για να επιτρέπουν στον εγκέφαλο και τους μυς να χρησιμοποιήσουν το παραπάνω σάκχαρο. Αν οι ιστοί δεν χρησιμοποιούν όλο το σάκχαρο για την άσκηση, το σάκχαρο στο αίμα θα παραμείνει αυξημένο.

Ωστόσο, αν κάποιος ασκηθεί μετά το φαγητό, το γεύμα του παρέχει το ‘’καύσιμο’’ αντί για το ήπαρ και το επιπλέον σάκχαρο από το γεύμα πιθανόν έχει εξαντληθεί. Η ερευνήτρια συνιστά άσκηση εντός 40 λεπτών από το γεύμα. Η Borer αναγνωρίζει ότι τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν βραχυπρόθεσμα.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο περιοδικό PLOS One.

Πηγή: iatronet.gr
Photo credit: Freepik