Blog

pexels-photo-332784.jpeg

8 Σεπτεμβρίου, 2017 Angelos KlitsasΔιαβήτης0

Νέα έρευνα αναφέρει ότι άνθρωποι που αγαπούν το κρέας και τα πουλερικά ενδεχομένως αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.

Ερευνητές του Duke-NUS Medical School ανακάλυψαν ότι η πρόσληψη κόκκινου κρέατος και πουλερικών συνδεόταν με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, που μερικώς αποδίδεται στο υψηλότερο περιεχόμενο αίμης σιδήρου σε αυτά τα κρέατα.

Οι ερευνητές εξέτασαν 63.257 ενήλικες 45-74 ετών μεταξύ 1993 και 1998 και τους παρακολούθησαν έως 11 χρόνια. Ανακάλυψαν θετική σχέση μεταξύ της πρόσληψης κόκκινου κρέατος και πουλερικών και του κινδύνου για διαβήτη.

Συγκεκριμένα, σε σύγκριση με όσους ανήκαν στο χαμηλότερο τεταρτημόριο πρόσληψης όσοι ανήκαν στο υψηλότερο τεταρτημόριο πρόσληψης κόκκινου κρέατος και πουλερικών είχαν 23% και 15% αύξηση του κινδύνου διαβήτη αντίστοιχα, ενώ η πρόσληψη ψαριών/θαλασσινών δεν συνδεόταν με κίνδυνο διαβήτη. Ο συνδεόμενος με το κόκκινο κρέας και τα πουλερικά κίνδυνος μειώθηκε, με υποκατάσταση ψαριών/ θαλασσινών.

Η έρευνα επίσης εξέτασε τη σχέση μεταξύ περιεχομένου αίμης σιδήρου  από όλα τα κρέατα και του κινδύνου για διαβήτη και ανακάλυψε δοσοεξαρτώμενη σχέση,

Μετά την προσαρμογή για περιεχόμενο αίμης σιδήρου στη διατροφή, η σχέση κόκκινου κρέατος και διαβήτη ήταν ακόμα παρούσα, υποδεικνύοντας ότι άλλες χημικές ουσίες που περιέχονται στο κόκκινο κρέας θα μπορούσαν να ευθύνονται για την αύξηση του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη.

Πηγή: iatronet.gr


O6RAK90-1024x536.jpg

4 Σεπτεμβρίου, 2017 Angelos KlitsasΆρθρα0

Η σχολική περίοδος πλησιάζει και πολύ συχνά γονείς αναρωτιούνται για το αν οι ιατρικές εξετάσεις για το παιδί τους είναι σημαντικές πριν ξεκινήσει, για το ποιες είναι αυτές αλλά και κάθε πότε πρέπει να γίνονται.

Οι προληπτικές ιατρικές εξετάσεις είναι αρκετά σημαντικές τόσο για τους ενήλικους, οι οποίες καλό είναι να γίνονται μια φορά το χρόνο, όσο και για τα παιδιά. Για τα παιδιά όμως γενικότερα δεν είναι μόνο η προσχολική περίοδος που έχει σημασία.

Από τη στιγμή που γεννιέται το παιδί μέχρι περίπου τα 12-14 χρόνια ο οργανισμός του αναπτύσσεται ραγδαία. Λόγω αυτών των ρυθμών ανάπτυξης οι προληπτικές εργαστηριακές εξετάσεις είναι απαραίτητες, διότι αυξάνουν τις πιθανότητες να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τυχόν διαταραχές πριν προλάβουν να προκαλέσουν σοβαρότερα προβλήματα.

Οι συχνότερες παθήσεις που μπορούν να προληφθούν είναι αρκετές και σοβαρές, ωστόσο οι γονείς δεν θα πρέπει να αγχωθούν και να τις ξεκινήσουν όλες μαζί.

H χρονική στιγμή μεταξύ των πρώτων γενεθλίων του παιδιού και του ξεκινήματος του παιδικού σταθμού, γύρω δηλαδή στα 2,5 με 3 του χρόνια είναι συνήθως η πιο κατάλληλη για να γίνει ο πρώτος προληπτικός έλεγχος της υγείας του. Ένας δεύτερος μπορεί να γίνει στα 6-8 χρόνια και αργότερα μεταξύ 12-16 ετών, εφόσον βέβαια τα αποτελέσματα κάθε φορά κινούνται μεταξύ των φυσιολογικών αποκλίσεων.

Οι σημαντικότερες εξετάσεις

  1. Καρδιολογικός έλεγχος: Οι εξετάσεις αυτές είναι απαραίτητες τόσο σε παιδιά που έχουν πρόβλημα, όσο και στα υγιή παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας που συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες, όπως το ποδόσφαιρο ή ο στίβος.
  2. Έλεγχος αρτηριακής πίεσης: Είναι πολύ σημαντική η καταγραφή της στην παιδική ηλικία, τουλάχιστον μία φορά το χρόνο από την ηλικία των 3 ετών και μετά, διότι σε κάποιες περιπτώσεις παρατηρείται ασυμπτωματική υπέρταση, για την οποία είναι απαραίτητο να ληφθούν μέτρα.
  3. Οφθαλμολογικός έλεγχος: H πρώτη εξέταση των ματιών σε υγιή παιδιά γίνεται συνήθως στα 2 τους χρόνια και επαναλαμβάνεται μεταξύ 4 και 6, καθώς και μεταξύ 8 και 10 ετών. Είναι ιδιαίτερη η σημασία της στην προσχολική ηλικία προκειμένου να εντοπιστούν έγκαιρα διαθλαστικές διαταραχές της όρασης, όπως η μυωπία ή ο αστιγματισμός.
  4. Έλεγχος ακοής: Η έγκαιρη διάγνωση διαταραχών της ακοής συμβάλλει σημαντικά στη θεραπευτική αντιμετώπισή τους. Σε υγιή παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας ο επαναληπτικός έλεγχος ακοής συνιστάται να γίνεται μεταξύ 4 και 6 ετών.
  5. Εξέταση δέρματος: Ο έλεγχος του δέρματος αποσκοπεί στον εντοπισμό πιθανών σημείων από μυκητιάσεις, αλλεργίες ή τσιμπήματα.
  6. Οδοντιατρικός έλεγχος: Μία επίσκεψη σε παιδο-οδοντίατρο είναι σημαντική μόλις ολοκληρωθεί η πρώτη οδοντοφυΐα για την πρόληψη της τερηδόνας. Πρόκειται για μια πολύ συχνή πάθηση που επηρεάζει και την υγεία των μόνιμων δοντιών.
  7. Εξέταση αίματος: Απαραίτητη εξέταση προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχει αναιμία. Σημαντική περίοδος είναι η προεφηβεία και η εφηβεία, ιδιαίτερα για τα κορίτσια που εξαιτίας της εμμήνου ρύσεως μπορεί να εμφανίσουν ελαφριά αναιμία. Επιπλέον, με την εξέταση αίματος μπορεί να διαπιστωθεί αν υπάρχει υπερχοληστερολαιμία ή υπερτριγλυκεριδαιμία, ένα αρκετά συνηθισμένο πρόβλημα στη χώρα μας ακόμη και για τα παιδιά. Ειδικότερα τα υπέρβαρα παιδιά ή όσα προέρχονται από οικογένεια με ιστορικό παχυσαρκίας ή καρδιαγγειακών νοσημάτων σε νεαρή ηλικία είναι απαραίτητο να υποβάλλονται σε εξετάσεις για τον έλεγχο της χοληστερίνης.
  8. Έλεγχος του σκελετού: Η εξέταση αυτή αποσκοπεί στον εντοπισμό της σκολίωσης, μια αναπτυξιακή διαταραχή που προκαλεί παραμόρφωση, στροφή και πλάγια κλίση των σπονδύλων. Πολλά παιδιά την εμφανίζουν στη σχολική τους ηλικία.
  9. Εμβόλια: Τέλος, είναι σημαντικό να διαπιστωθεί ποια εμβόλια πρέπει να γίνουν για πρώτη φορά ή και επαναληπτικά.

Σημειώνεται ότι η συμβολή του παιδιάτρου είναι απαραίτητη για παιδιά έως 14 ετών.


sea-sunny-person-beach.jpg

26 Ιουλίου, 2017 Angelos KlitsasΆρθρα0

Το καλοκαίρι, το δέρμα μας υποφέρει από τον καυτό ήλιο και υπάρχουν πολλοί μύθοι σχετικά με τις βλάβες που προκαλεί η ηλιακή ακτινοβολία: «Η ηλιοθεραπεία είναι απαραίτητη για να συνθέσει το δέρμα αρκετή βιταμίνη D. Το βούτυρο μπορεί να καταπραΰνει γρήγορα το ηλιακό έγκαυμα. Δεν μπορεί να καεί όποιος οδηγεί με κλειστά τζάμια».

Απόψεις σαν και αυτές πολλοί τις πιστεύουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σωστές. Οι επιστήμονες της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιολογικής Εταιρείας (ΕΔΑΕ) εξηγούν τι ισχύει και τι όχι στο θέμα της ηλιοπροστασίας.

Μύθος: Μόλις μαυρίσει το δέρμα, είναι προστατευμένο από τον ήλιο

Η αλήθεια: Μόλις μαυρίσει το δέρμα, έχετε την ορατή απόδειξη ότι το δέρμα σας έχει ήδη υποστεί βλάβη από την υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου. Το μαύρισμα οφείλεται στην αυξημένη παραγωγή μελανίνης, την οποία εκκρίνει το δέρμα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να προστατευθεί από την υπεριώδη ακτινοβολία (UV) και όταν φθάνουμε στο σημείο να μαυρίζουμε, είναι ήδη αργά. Όσον αφορά την «προστατευτική δράση» του μαυρισμένου (δηλαδή του καμένου) δέρματος, αυτή ισοδυναμεί με ένα αντηλιακό που έχει SPF ίσο με 4 επομένως είναι μηδαμινή.

Μύθος: Το 80% των δερματικών βλαβών από τον ήλιο συμβαίνουν πριν τα 18 μας χρόνια, επομένως ό,τι ζημιά ήταν να γίνει, έχει γίνει

Η αλήθεια: Οι δερματικές βλάβες από τον ήλιο είναι αθροιστικές, επομένως η βλάβη κάθε καλοκαιριού προστίθεται σε εκείνες των προηγούμενων για να επιταχύνει την εμφάνιση ρυτίδων, κηλίδων και άλλων ενδείξεων φωτογήρανσης, καθώς και για να αυξήσει τον κίνδυνο δερματικού καρκίνου. Επιπλέον, νεότερες έρευνες έχουν δείξει ότι το ποσοστό 80% είναι παρωχημένο και ίσχυε πριν από μερικές δεκαετίες, όταν ο κόσμος δεν ήξερε καλά-καλά τι θα πει αντηλιακό, ούτε ήταν πλήρως γνωστοί οι κίνδυνοι του ήλιου. Στις μέρες μας, το αντίστοιχο ποσοστό έως την ηλικία των 18 ετών είναι γύρω στο 25%. Επομένως, ποτέ δεν είναι αργά για να προστατεύσετε το δέρμα σας.

Μύθος: Η ηλιοθεραπεία είναι απαραίτητη για τη βιταμίνη D

Η αλήθεια: Ισπανοί επιστήμονες υπολόγισαν πρόσφατα πόση ώρα πρέπει να καθίσει κανείς κάτω από τον ήλιο για να συνθέσει το δέρμα του αρκετή βιταμίνη D. Με το 25% του σώματος, λοιπόν, εκτεθειμένο στον ήλιο, τον Απρίλιο θα χρειαζόταν 11 λεπτά και τον Ιούλιο μόλις 7 λεπτά, όπως έγραψαν στο επιστημονικό περιοδικό «Science of the Total Environment». Και αυτό αφορά έκθεση στον ήλιο το μεσημέρι (μεταξύ 12.30’ και 13.30’). Άρα, η ηλιοθεραπεία ούτε είναι ούτε υπήρξε ποτέ απαραίτητη μετά τα πρώτα 7 λεπτά.

Μύθος: Το αντηλιακό δεν είναι απαραίτητο τις ώρες που δεν καίει ο ήλιος

Η αλήθεια: Είναι εντελώς απαραίτητο, διότι δεν παρουσιάζει διακύμανση όλο το φάσμα της UV στη διάρκεια της ημέρας, αλλά μόνο ορισμένα μήκη κύματος. Έτσι, ναι μεν οι πιθανότητες ηλιακού εγκαύματος είναι αυξημένες το μεσημέρι επειδή κορυφώνονται τα επίπεδα της UVB, αλλά τα επίπεδα της UVA που προκαλεί φωτογήρανση είναι αυξημένα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Επιπρόσθετα, τόσο η UVA όσο και η UVB ευθύνονται για την ανάπτυξη δερματικών καρκίνων, άρα χωρίς ηλιοπροστασία κινδυνεύουμε από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου.

Μύθος: Δεν μπορεί να καεί κανείς μέσα από τα τζάμια

Η αλήθεια: Τα τζάμια των οχημάτων, των σπιτιών και των κτηρίων κατά κανόνα δεσμεύουν την UVB που δρα επιφανειακά στο δέρμα και προκαλεί το ηλιακό έγκαυμα, αλλά δεν επηρεάζουν την UVA, η οποία εισδύει βαθιά στο δέρμα. Ακόμα, λοιπόν και αν δεν δείτε το δέρμα σας να κοκκινίζει, μπορεί άνετα να υποστεί βλάβη από τον ήλιο.

Μύθος: Μόνο τα αντηλιακά με SPF 100 προστατεύουν αποτελεσματικά από τον ήλιο

Η αλήθεια: Αυτό έχει καταρριφθεί εδώ και χρόνια. Τα αντηλιακά με SPF 15 δεσμεύουν το περίπου 93% της UVB, όσα έχουν SPF 30 δεσμεύουν το περίπου 97%, εκείνα με SPF 50 δεσμεύουν το σχεδόν 98% και όσα έχουν SPF 100 το 99%. Το ζητούμενο όμως είναι να προστατεύει το αντηλιακό και από την UVA (άρα να είναι ευρέος φάσματος), καθώς και να το βάζετε σε ΟΛΑ τα ακάλυπτα σημεία του σώματος (μην ξεχνάτε τα αυτιά, το δέρμα γύρω από τα μάτια, τη μύτη, τον αυχένα, τους άκρους πόδες και τα δάκτυλα των ποδιών κ.λπ.). Πρέπει επίσης να αλείφεστε με αρκετή ποσότητα (περίπου μια χούφτα για τον μέσο ενήλικα). Τα αντηλιακά με SPF κάτω από 15 δεν συνιστώνται, γιατί δεν παρέχουν επαρκή ηλιοπροστασία.

Μύθος: Το δέρμα που παθαίνει βλάβη από τον ήλιο κοκκινίζει και ξεφλουδίζει

Η αλήθεια: Δεν είναι διόλου απαραίτητο. Αντίθετα, τις βλάβες που δεν φαίνονται πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο, γιατί αφορούν το DNA των δερματικών κυττάρων από όπου μπορεί να αρχίσει χρόνια αργότερα ένας καρκίνος.

Μύθος: Αν πάθεις ηλιακό έγκαυμα, βάλε αμέσως βούτυρο

Η αλήθεια: Όποιος το κάνει αυτό, το μόνο που καταφέρνει είναι να επιδεινώνει το έγκαυμα, διότι «παγιδεύεται» η θερμότητα στο εσωτερικό του δέρματος από το στρώμα του λίπους (το ίδιο συμβαίνει και με τη βαζελίνη, το λάδι και κάθε άλλη λιπαρή ουσία). Η πρώτη επιλογή για την αντιμετώπιση ενός ηλιακού εγκαύματος είναι οι κομπρέσες παγωμένου νερού (να τις αφήνετε στο δέρμα σας για 20 λεπτά τη φορά και να τις βάζετε όσο συχνά χρειάζεστε, συνήθως κάθε 2-3 ώρες και επί όσες μέρες ανακουφίζουν τα συμπτώματά σας). Άλλη καλή επιλογή είναι η οδοντόπαστα (αλλά χωρίς μέντα ή παράγωγα μέντας όπως η μενθόλη, γιατί μπορεί να προκληθεί ερεθισμός του δέρματος) και το άπαχο γιαούρτι, το οποίο απάγει τη θερμότητα (όπως και η οδοντόπαστα) αλλά επιπλέον περιέχει πολύ νερό οπότε δρα και ενυδατικά.

Η αλήθεια: Μακροπρόθεσμα όλα τα ηλιακά εγκαύματα είναι σοβαρά, αλλά βραχυπρόθεσμα σοβαρά είναι όσα δημιουργούν φουσκάλες ή έντονο πόνο, καλύπτουν μεγάλη επιφάνεια του δέρματος, προκαλούν πυρετό ή ρίγη, πονοκέφαλο, σύγχυση ή αίσθημα λιποθυμίας, συνοδεύονται από ενδείξεις αφυδάτωσης (έντονη δίψα ή ξερά μάτια και χείλη) ή/και προκαλούν οιδήματα (πρηξίματα). Αν παρουσιάσετε οποιοδήποτε από τα παραπάνω, πρέπει να σας δει οπωσδήποτε γιατρός.

Πηγή: iatronet.gr


corn-syrup-563796_12801-1024x682.jpg

10 Ιουλίου, 2017 Angelos KlitsasΆρθρα0

Η τροφική δυσανεξία είναι μία διαταραχή της φυσιολογίας του οργανισμού, η οποία οφείλεται σε ένα χημικό ή τοξικό ερέθισμα που προκαλείται με την κατανάλωση κάποιας τροφής ή πρόσθετης ουσίας της για την ενίσχυση της γεύσης, του χρωματισμού και της αντισηψίας. Κατά την περίπτωση αυτή υπάρχει αδυναμία κατανάλωσης, απορρόφησης, αφομοίωσης και μεταβολισμού της τροφής από τον οργανισμό.

Το αποτέλεσμα είναι να προκύπτουν ορισμένα παθολογικά συμπτώματα που εμφανίζονται μεμονωμένα ή σε συνδυασμό. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η διάρροια, η δυσκοιλιότητα, η δύσπνοια, το φούσκωμα, ο κοιλιακός πόνος, ο κνησμός, ο πονοκέφαλος, η ζάλη, η εφίδρωση, κάποιο εξάνθημα και η λιποθυμία.

Κάθε άτομο με τροφική δυσανεξία παρουσιάζει διαφορετικά συμπτώματα τα οποία διαφέρουν ως προς τον βαθμό αντίδρασης, την ηλικία εκδήλωσης, τη διάρκεια, τη γεωγραφική περιοχή όπου εντοπίζονται και την ποσότητα της τροφής που χρειάζεται για να τα προκαλέσει.

Το ίδιο τρόφιμο μπορεί να προκαλέσει διαφορετικά συμπτώματα σε διαφορετικούς ανθρώπους, ενώ διαφορετικά τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν διαφορετικά συμπτώματα στο ίδιο άτομο.

Οι μορφές της τροφικής δυσανεξίας

Η δυσανεξία σε τρόφιμα εμφανίζεται με δύο μορφές. Στη μία περίπτωση μπορεί να οφείλεται σε αλλεργία κατά την οποία υπάρχει μια γενικευμένη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος στο υπεύθυνο πρόσθετο, που πολλές φορές μπορεί να βρίσκεται σε πρόσμιξη με κάποια αλλεργιογόνο πρωτεΐνη.

Η συχνότερη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι η παραγωγή ειδικών αντισωμάτων έναντι του αλλεργιογόνου συστατικού της τροφής. Το αποτέλεσμα είναι η απελευθέρωση από τα κύτταρα τεράστιων ποσοτήτων χημικών ουσιών, όπως η ισταμίνη που είναι υπεύθυνη για τα συμπτώματα της αλλεργικής αντίδρασης ανάλογα με τον ιστό στον οποίο απελευθερώνονται.

Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια έως σοβαρά. Μια σοβαρή αλλεργική αντίδραση μπορεί να προκαλέσει αλλεργικό σοκ, το οποίο εκδηλώνεται με λιποθυμία και πτώση πίεσης που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.

Η άλλη μορφή δυσανεξίας σε πρόσθετα τροφίμων είναι η μη αλλεργική και προκαλείται από ενώσεις όπως το όξινο γλουταμινικό νάτριο (ενισχυτικό γεύσης), τα νιτρικά άλατα (συντήρηση κρεάτων) και τα θειώδη (παρεμπόδιση μούχλας).

Οι μη αλλεργικές αντιδράσεις δυσανεξίας σε πρόσθετα, εκτός από τοπικές αντιδράσεις δυσπεψίας, μπορεί να προκαλέσουν πονοκέφαλο, κοκκίνισμα, δυσφορία στο στήθος και αισθήσεις ζεστασιάς. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως το μόνο σύμπτωμα που προκαλείται μετά την κατανάλωση του ύποπτου πρόσθετου είναι ο πονοκέφαλος.


salt-2219203_1280.jpg

5 Ιουλίου, 2017 Angelos KlitsasΥπέρταση1

Ο σύγχρονος τρόπος διατροφής χαρακτηρίζεται, δυστυχώς, από ιδιαιτέρως αυξημένες ποσότητες αλατιού. Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης και οι επακόλουθες επιπλοκές στα νεφρά είναι μερικές μόνο από τις επιπτώσεις μιας τέτοιας υπερκατανάλωσης. Το Εθνικό Ίδρυμα Νεφρού των ΗΠΑ θεωρεί ως συνιστάμενη ποσότητα αλατιού το ένα κουταλάκι του γλυκού την ημέρα. Επειδή όμως είναι δύσκολο να ελέγξετε απόλυτα τα συστατικά των τροφών που καταναλώνετε, οι παρακάτω συμβουλές θα σας φανούν ιδιαιτέρως χρήσιμες.

1. Προτιμήστε τα φρέσκα και όχι τα επεξεργασμένα κρέατα. Μπορεί ένα φρέσκο κομμάτι μοσχαριού, κοτόπουλου ή χοιρινού να περιέχει κάποια ποσότητα αλατιού, αλλά αυτή η ποσότητα είναι σίγουρα πολύ λιγότερη από αυτήν που προστίθεται σε τυποποιημένα κρέατα σαν το μπέικον και το ζαμπόν. Ένας έξυπνος τρόπος για να ελέγξετε το αλάτι που περιέχουν τα τρόφιμά σας είναι να κοιτάξετε την ημερομηνία λήξης τους. Όσο περισσότερο αργεί, τόσο περισσότερο αλάτι περιέχουν.

2. Επιλέξτε φρέσκα φρούτα και λαχανικά, καθώς περιέχουν μικρές ποσότητες αλατιού. Το ίδιο ισχύει και για τα κονσερβοποιημένα ή κατεψυγμένα φρούτα.

3. Όταν αγοράζετε κατεψυγμένα λαχανικά, διαλέξτε εκείνα των οποίων οι ετικέτες δεν αναγράφουν ότι περιέχουν επιπρόσθετες σάλτσες.

4. Αρχίστε να δίνετε σημασία στις ετικέτες των τροφίμων που καταναλώνετε. Η περιεκτικότητά τους σε αλάτι αναγράφεται πάντα σε αυτές.

5. Συγκρίνετε διαφορετικές μάρκες του ίδιου προϊόντος, προκειμένου να καταλήξετε σε εκείνη τη μάρκα που περιέχει το λιγότερο αλάτι.

6. Όταν γευματίζετε έξω, φροντίστε να ζητάτε να μην προσθέτουν αλάτι στα πιάτα που παραγγέλνετε.

7. Θυμηθείτε πως ακόμα και αν ένα προϊόν δεν είναι ιδιαιτέρως αλμυρό, ενδέχεται να περιέχει αρκετό αλάτι, όπως για παράδειγμα το τυρί cottage.

8. Στην περίπτωση που πάσχετε από υπέρταση, ο περιορισμός του διαιτητικού αλατιού μπορεί όχι μόνο να μειώσει την πίεσή σας, αλλά και να ενισχύσει την ανταπόκρισή σας σε φαρμακευτικές αγωγές κατά της υπέρτασης.

9. Προσέξτε τα πολύ γλυκά προϊόντα, καθώς είναι πολύ πιθανό να κρύβουν και μεγάλες ποσότητες αλατιού.

10. Η αγάπη σας στο αλάτι είναι μια συνήθεια που μπορείτε να βγάλετε από τη ζωή σας. Θα σας πάρει μόλις 6-8 εβδομάδες για να συνηθίσετε τη λιγότερο αλμυρή γεύση των φαγητών σας. Ύστερα, θα δυσκολεύεστε να βάλετε πολύ αλατισμένες τροφές στο στόμα σας, κάτι που θα σημαίνει πως έχετε επιτύχει απόλυτα το στόχο σας.

Πηγή: kalikardia.gr


Fat-Belly-Finger.jpg

28 Ιουνίου, 2017 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Οι άνθρωποι που έχουν συσσωρευμένο λίπος στη μέση τους, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, στον ίδιο βαθμό με τον αυξημένο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη.

Η αύξηση κατά 11 εκατοστά της περιφέρειας της μέσης αυξάνει κατά 13% τον κίνδυνο καρκίνου σχετικού με την παχυσαρκία. Η προσθήκη οκτώ εκατοστών στους γοφούς αυξάνει ειδικότερα κατά 15% τον κίνδυνο καρκίνου του εντέρου.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η αύξηση κινδύνου για καρκίνο αρχίζει όταν στους άνδρες η περιφέρεια της μέσης ξεπερνά τα 102 εκατοστά περίπου, ενώ στις γυναίκες τα 88 εκατοστά.

Οι ερευνητές της Διεθνούς Υπηρεσίας Ερευνών για τον Καρκίνο (IARC-WHO) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με επικεφαλής τον δρα Χάιντς Φράισλινγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό για θέματα καρκίνου “British Journal of Cancer”, ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 43.000 άτομα σε βάθος 12 ετών, εκ των οποίων 1.600 είχαν διαγνωσθεί με καρκίνο σχετικό με την παχυσαρκία.

Η συσσώρευση παραπανίσιου λίπους αλλάζει τα επίπεδα των ορμονών όπως τα οιστρογόνα και η τεστοστερόνη, μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της ινσουλίνης και να οδηγήσει σε χρόνια φλεγμονή, που αποτελούν παράγοντες κινδύνου για καρκίνο.

“Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι τόσο ο ΔΜΣ όσο και το πού στο σώμα συσσωρεύεται το λίπος, ιδίως γύρω από τη μέση, μπορούν να αποτελούν καλούς δείκτες για τον κίνδυνο καρκίνου σχετικού με την παχυσαρκία”, δήλωσε ο Φράισλινγκ, ο οποίος συνέστησε στους ανθρώπους κατά καιρούς να παίρνουν μεζούρα και να μετράνε τη μέση τους.

Το να είναι κανείς υπέρβαρος (ΔΜΣ 25 – 30) ή παχύσαρκος (ΔΜΣ άνω του 30) συνδέεται με 13 είδη καρκίνου και αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία καρκίνου -μετά το κάπνισμα- που θα μπορούσε να αποφευχθεί με τις κατάλληλες αλλαγές στον τρόπο ζωής.

Στη μελέτη συμμετείχαν οι έλληνες επιδημιολόγοι Αντωνία Τριχοπούλου, Χριστίνα Μπάμια και Βασιλική Μπενέτου (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών και Ελληνικό Ίδρυμα Υγείας), καθώς και ο Κώστας Τσιλίδης (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Σχολή Δημόσιας Υγείας Imperial College Λονδίνου).

Πηγή: capital.gr


OLD91Y0.jpg

Πολυπαραγοντικός και συχνότερος από ποτέ, ο σακχαρώδης διαβήτης σήμερα συνδέεται με μία σειρά από κοινωνικούς, οικονομικούς, διατροφολογικούς και γονιδιακούς παράγοντες, ο καθένας εκ των οποίων παίζει καθοριστικό ρόλο για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να γίνει η θεραπευτική προσέγγιση ανά πάσχοντα.

Με ποιόν τρόπο όμως τρόπος ζωής και γενετικοί παράγοντες αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, δημιουργώντας εκείνον τον μηχανισμό που τελικά οδηγεί σε εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη; Την απάντηση προσπάθησαν να δώσουν σε σχετική ανασκόπηση που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Mark McCarthy και ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Lund, στη Σουηδία, Paul Franks.

Ξεκινώντας λοιπόν από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, οι ερευνητές αναφέρουν πως πρόκειται για ένα στοιχείο που διαταράσσει τις κυτταρικές και φυσιολογικές διαδικασίες του οργανισμού, μέσα από την ενεργή, και αντιδραστική, διαμόρφωση του γονιδιώματος. Γι΄ αυτό -και παρότι δεν γνωρίζουμε επακριβώς τον μηχανισμό με τον οποίο δρουν- ξέρουμε πλέον πως κατέχουν ρόλο κλειδί στην προδιάθεση κάποιου να εμφανίσει παθήσεις όπως ο διαβήτης τύπου 2.

Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι ορισμένες επιγονιδιωματικές αλλαγές, όπως η μεθυλίωση του DNA και οι τροποποιήσεις των ιστονών εμπλέκονται στην διαδικασία εμφάνισης διαβήτη καθώς επηρεάζουν τους τρόπους με τους οποίους τα γονίδια μεταγράφονται και μεταφράζονται σε πρωτεΐνες.

Προηγούμενες μελέτες, επίσης, έχουν ασχοληθεί με τον ρόλο της διατροφής μας και για το ποια διατροφικά μοντέλα θα μπορούσαν να μειώσουν τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο ακόμη και τώρα, όπως επισημαίνουν οι δύο επιστήμονες, δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία από επιδημιολογικές ή κλινικές έρευνες που θα μας επέτρεπαν να αναδείξουμε κάποιο πρόγραμμα διατροφής ως άριστο, σε μακροχρόνια βάση, τόσο για απώλεια βάρους όσο και για τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη. Επισημαίνουν πάντως πως η ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι η βιταμίνη D μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα είναι μάλλον απίθανο να είναι ακριβής.

Τα τελευταία χρόνια πάντως έντονο ενδιαφέρον έχει προκληθεί και γύρω από τον ρόλο του μικροβιόματος του εντέρου και πως αυτό μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη παχυσαρκίας και διαβήτη τύπου 2.

“Αρκετές μελέτες έχουν εντοπίσει διαφορές στην σύνθεση του εντερικού μικροβιόματος μεταξύ των υγιών ατόμων και αυτών με διαβήτη τύπου 2, αλλά τα αίτια και τα αποτελέσματα παραμένουν ασαφή” αναφέρει ο Mark McCarthy, προσθέτοντας παράλληλα ότι από το μικροσκόπιο των ειδικών δεν έχει εξαιρεθεί ούτε η παράμετρος που αφορά στο χαμηλό ή υψηλό βάρος με το οποίο γεννιούνται τα παιδιά.

Σε κάθε περίπτωση πάντως μεγαλύτερη πρόκληση αυτή τη στιγμή παραμένει το να έρθουμε πιο κοντά στην μηχανιστική κατανόηση του γιατί εμφανίζεται ο διαβήτης τύπου 2 και η παχυσαρκία, αλλά και για ποιον λόγο έχουν γίνει τόσο κοινές παθήσεις τα τελευταία 40-50 χρόνια. Κι αυτό διότι μπορεί να κατηγορούμε τον δυτικό τρόπο ζωής, αλλά οι συγκεκριμένες συνιστώσες της σύγχρονης ζωής που οδηγούν στην προδιάθεση των νόσων αυτών δεν έχουν ταυτοποιηθεί ακόμη και σήμερα.

Πηγή: kalikardia.gr

Photo credit: Freepik


O6VQ0L0.jpg

Η ατονία ή αδυναμία αποτελεί μια ιδιαίτερα συχνή κατάσταση ανά τον γενικό πληθυσμό, η οποία χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενέργειας.

Το άτομο σε αυτή την περίπτωση δυσκολεύεται να κάνει δραστηριότητες που απαιτούν μυϊκή προσπάθεια ή όταν τις κάνει κουράζεται πολύ γρήγορα και εξαντλείται. Μπορεί επίσης να δυσκολεύεται να εκτελέσει πνευματικές δραστηριότητες της καθημερινότητας που προϋποθέτουν ψυχική συγκέντρωση, ενώ πολύ συχνά συνυπάρχουν και συμπτώματα όπως πονοκέφαλος ή πόνοι στο σώμα.

Πότε πρέπει να απευθυνθώ σε ειδικό

Κατά την ιατρική εξέταση η ατονία, η οποία μπορεί να είναι παροδική, μόνιμη ή εποχική, μπορεί να συνοδεύεται από παθολογικά ευρήματα ή όλα να είναι φυσιολογικά.

Στις περιπτώσεις όπου τίθεται κάποιο νόσημα, διαταράσσεται είτε η φυσιολογική λειτουργία του μυός, είτε του εγκεφάλου και του νεύρου που δίνει εντολή στον μυ να κινηθεί. Οι καταστάσεις που το προκαλούν μπορεί να είναι ανατομικές ή λειτουργικές εστιακές βλάβες, καθώς και συστηματικά νοσήματα που προκαλούν αντιδραστική δυσλειτουργία του μυϊκού συστήματος, όπως στην περίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη, σε καρκίνους, σε χρόνιες λοιμώξεις, στον αλκοολισμό, σε φλεγμονώδη νοσήματα κ.ά.

Από την άλλη, όταν δεν υπάρχουν άλλα παθολογικά ευρήματα και η ατονία είναι παροδική, πολύ πιθανόν να είναι αποτέλεσμα κάποιας απλής ιογενούς λοίμωξης ή να οφείλεται σε διατροφικές ελλείψεις και σε διαταραχές του ύπνου. Επίσης, η κατάχρηση αλκοόλ και η υπερκόπωση αποτελούν συχνούς παράγοντες που την προκαλούν.

Όταν όμως η ατονία επιμένει, ακόμα και αν δεν υπάρχουν άλλα ευρήματα, μπορεί να κρύβει πίσω της κάποια από τις προαναφερόμενες παθήσεις.

Σε αρκετές περιπτώσεις πάντως εκδηλώνεται εποχικά, ιδιαίτερα στις αλλαγές μεταξύ των εποχών ή τους χειμερινούς μήνες και μπορεί να συσχετίζεται με δυσκολία προσαρμογής του οργανισμού στις νέες συνθήκες ή σε άλλες παραμέτρους, όπως για παράδειγμα στην έλλειψη φωτός.

Αντιμετώπιση

Το άτομο που αισθάνεται ατονία είναι σημαντικό να ζητήσει ιατρική συμβουλή ώστε να γίνει διερεύνηση των αιτίων. Σε περίπτωση που δεν οφείλεται σε κάποια νόσο, η ατονία μπορεί να βελτιωθεί με επαρκή ξεκούραση και ύπνο, με πλήρης και ισορροπημένη διατροφή (φρούτα, λαχανικά, ω-3 λιπαρά οξέα, κλπ.), με συμπληρώματα διατροφής βιταμινών και ιχνοστοιχείων όταν υπάρχει έλλειψη, με αποφυγή υπερβολικής κατανάλωσης καφεΐνης, με τακτική σωματική άσκηση και με καταπολέμηση του στρες.

Photo credit: Freepik


Heart.jpg

14 Ιουνίου, 2017 Angelos KlitsasΆρθρα0

Οι διακοπές μας κάνουν καλό. Είναι μια ευκαιρία να ξεκουραστούμε και να μειώσουμε τα επίπεδα του στρες, δύο πολύ σημαντικά στοιχεία για καλή καρδιακή υγεία. Η οργάνωση των διακοπών πρέπει να γίνει προσεκτικά όταν κάποιος πάσχει από κάποιο καρδιακό νόσημα. Η επιλογή του τόπου διακοπών και του τρόπου μετακίνησης πρέπει να αποφασιστεί λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση του ασθενούς.

Οι ασθενείς με καρδιακές νόσους πρέπει να είναι σε θέση να περπατήσουν 100 μέτρα και να ανέβουν 12 σκαλοπάτια πριν αποφασίσουν να κάνουν ένα μακρινό ταξίδι με αεροπλάνο. Αν κάποιος πάσχει από σοβαρές καρδιακές ασθένειες, όπως καρδιακή ανεπάρκεια, πρέπει επίσης να διαλέξει τον προορισμό των διακοπών του αναλόγως με το κλίμα και το υψόμετρο. Οι καρδιακές ασθένειες επηρεάζονται από το υψηλό υψόμετρο και από τη ζέστη, την υγρασία και το κρύο. Εκείνοι οι οποίοι αναρρώνουν από κάποιο καρδιακό επεισόδιο καλό είναι να μην απομακρυνθούν πολύ από το σπίτι τους πρώτους μήνες. Αν φύγουν από το σπίτι προτείνεται να επισκεφτούν ένα μέρος το οποίο έχει νοσοκομείο ή κέντρο βοηθειών.

Κατά τη διάρκεια των διακοπών οι ασθενείς με καρδιακές νόσους πρέπει να έχουν μαζί τους τα ακόλουθα:

Συνταγογραφούμενα φάρμακα

Είναι πολύ σημαντικό να έχετε μαζί σας τα φάρμακα που απαιτούν συνταγή ιατρού, ειδικά αν ταξιδεύετε στο εξωτερικό. Πολλά φάρμακα μπορεί να μην υπάρχουν στο εξωτερικό ή να κυκλοφορούν με διαφορετικό όνομα. Αν απαιτούν συνταγή δεν θα μπορέσετε να τα αγοράσετε από άλλη χώρα.

Μια λίστα με τα φάρμακα και τη δοσολογία

Αν χάσετε κάποιο χάπι ή δεν θυμάστε τη δοσολογία σας καλό είναι να έχετε αυτές τις πληροφορίες διαθέσιμες. Επίσης, σε περίπτωση που χρειαστείτε ιατρική περίθαλψη είναι καλό να έχετε μια λίστα με τα φάρμακα που παίρνετε και την ποσότητα.

Τα στοιχεία επικοινωνίας του ιατρού σας

Τα στοιχεία επικοινωνίας του ιατρού σας θα χρειαστούν σε περίπτωση που επισκεφτείτε κάποιο ιατρικό κέντρο κατά τη διάρκεια των διακοπών σας. Οι ιατροί θα μπορούν να επικοινωνήσουν με τον προσωπικό σας ιατρό και να πάρουν πληροφορίες για την κατάσταση της υγείας σας.

Το ιατρικό σας ιστορικό

Έχετε μαζί το ιατρικό ιστορικό σας μαζί με τα αποτελέσματα των πιο πρόσφατων εξετάσεών σας.

Αντίγραφο από πρόσφατο καρδιογράφημα

Σε περίπτωση επείγοντος περιστατικού οι ιατροί θα χρειαστεί να συγκρίνουν το καρδιογράφημα με το πιο πρόσφατο καρδιογράφημά σας.

Πηγή: kalikardia.gr


O7MF4L0.png

Το να ακολουθεί κάποιος ένα σωστό πρόγραμμα διατροφής, να αθλείται και φυσικά να λαμβάνει την αντι-υπερτασική αγωγή του αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την προστασία από την υψηλή αρτηριακή πίεση.

Μία νέα έρευνα όμως Γερμανών επιστημόνων έρχεται να αποδείξει πως κάποιον ρόλο στη θωράκιση του οργανισμού μας ενδεχομένως να παίζει και η μουσική του Mozart και του Strauss, καθώς όπως προκύπτει από νέα σχετική μελέτη φαίνεται να έχει την ικανότητα να μειώνει τις συγκεντρώσεις των λιπιδίων στο αίμα, αλλά και τον καρδιακό ρυθμό.

Πιο συγκεκριμένα, το ενδιαφέρον αυτό εύρημα προέρχεται από μία νέα μελέτη που εκπόνησαν οι Hans-Joachim Trappe και Gabriele Volt από το Ruhr University Bochum, στόχος της οποίας ήταν να εξετασθούν οι επιπτώσεις των διάφορων μουσικών ειδών στο ανθρώπινο καρδιαγγειακό σύστημα.

Όπως λοιπόν αναφέρεται στην τελευταία έκδοση της Deutsches Ärzteblatt International, για τις ανάγκες της μελέτης, οι ερευνητές συνεργάστηκαν με 120 εθελοντές τους οποίους και χώρισαν σε δύο μεγάλες ομάδες, με τους μισούς από αυτούς να εκτίθενται σε μουσική για 25 λεπτά και τους υπόλοιπους να περνούν την ίδια ώρα σε απόλυτη σιωπή.

Μετά τον αρχικό διαχωρισμό, τα άτομα που επρόκειτο να περάσουν την ώρα ακούγοντας μουσική, χωρίστηκαν περαιτέρω σε 3 μικρότερα γκρουπ, έτσι ώστε κάποιοι από αυτούς να ακούνε μουσική του W. A. Mozart, κάποιοι να ακούνε του J. Strauss Jr. και κάποιοι να ακούνε μουσική από την ποπ μπάντα ABBA.

Πριν και μετά την έκθεσή τους ή την παραμονή τους στη σιωπή, δε, όλοι οι συμμετέχοντες είχαν υποβληθεί σε μέτρηση της αρτηριακής πίεσης, του καρδιακού ρυθμού, αλλά Mozart της συγκέντρωσης κορτιζόλης.

Τι φάνηκε από τις μετρήσεις; Η κλασική μουσική του Mozart και του Strauss μείωσαν αξιοσημείωτα την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό, ενώ κάτι αντίστοιχο δεν συνέβη και με όσους άκουγαν τραγούδια των ABBA.

Ταυτόχρονα, στην ομάδα ελέγχου -που δεν άκουγε μουσική και η οποία αναπαυόταν σε ύπτια θέση- παρατηρήθηκε μεν μείωση της αρτηριακής πίεσης, αλλά το αποτέλεσμα ήταν εμφανώς κατώτερο συγκριτικά με εκείνο που προκάλεσε χαλάρωση με μουσική από τον Mozart ή τον Strauss

Έχει επίσης ενδιαφέρον ότι σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, όλα τα μουσικά ήδη φάνηκε να έχουν θετικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά τη μείωση των συγκεντρώσεων κορτιζόλης. Σύμφωνα, δε, με τους ειδικούς η μείωση των επιπέδων κορτιζόλης φαίνεται να επηρεάζεται και από το φύλο, με τους άνδρες να μειώνουν πολύ περισσότερο τα επίπεδά τους μετά την έκθεση στην κλασική μουσική. Αναφορικά με την ομάδα ελέγχου, τέλος, και σε αυτή την περίπτωση φάνηκε πως η ανάπαυση χωρίς μουσική δεν είχε το ίδιο δραστικά αποτελέσματα συγκριτικά με τη μουσική των Mozart και Strauss.

Πηγή: www.kalikardia.gr

Photo credit: Freepik




ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ






Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.





Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.