Blog

Το καλοκαίρι, το δέρμα μας υποφέρει από τον καυτό ήλιο και υπάρχουν πολλοί μύθοι σχετικά με τις βλάβες που προκαλεί η ηλιακή ακτινοβολία: «Η ηλιοθεραπεία είναι απαραίτητη για να συνθέσει το δέρμα αρκετή βιταμίνη D. Το βούτυρο μπορεί να καταπραΰνει γρήγορα το ηλιακό έγκαυμα. Δεν μπορεί να καεί όποιος οδηγεί με κλειστά τζάμια».

Απόψεις σαν και αυτές πολλοί τις πιστεύουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σωστές. Οι επιστήμονες της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιολογικής Εταιρείας (ΕΔΑΕ) εξηγούν τι ισχύει και τι όχι στο θέμα της ηλιοπροστασίας.

Μύθος: Μόλις μαυρίσει το δέρμα, είναι προστατευμένο από τον ήλιο

Η αλήθεια: Μόλις μαυρίσει το δέρμα, έχετε την ορατή απόδειξη ότι το δέρμα σας έχει ήδη υποστεί βλάβη από την υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου. Το μαύρισμα οφείλεται στην αυξημένη παραγωγή μελανίνης, την οποία εκκρίνει το δέρμα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να προστατευθεί από την υπεριώδη ακτινοβολία (UV) και όταν φθάνουμε στο σημείο να μαυρίζουμε, είναι ήδη αργά. Όσον αφορά την «προστατευτική δράση» του μαυρισμένου (δηλαδή του καμένου) δέρματος, αυτή ισοδυναμεί με ένα αντηλιακό που έχει SPF ίσο με 4 επομένως είναι μηδαμινή.

Μύθος: Το 80% των δερματικών βλαβών από τον ήλιο συμβαίνουν πριν τα 18 μας χρόνια, επομένως ό,τι ζημιά ήταν να γίνει, έχει γίνει

Η αλήθεια: Οι δερματικές βλάβες από τον ήλιο είναι αθροιστικές, επομένως η βλάβη κάθε καλοκαιριού προστίθεται σε εκείνες των προηγούμενων για να επιταχύνει την εμφάνιση ρυτίδων, κηλίδων και άλλων ενδείξεων φωτογήρανσης, καθώς και για να αυξήσει τον κίνδυνο δερματικού καρκίνου. Επιπλέον, νεότερες έρευνες έχουν δείξει ότι το ποσοστό 80% είναι παρωχημένο και ίσχυε πριν από μερικές δεκαετίες, όταν ο κόσμος δεν ήξερε καλά-καλά τι θα πει αντηλιακό, ούτε ήταν πλήρως γνωστοί οι κίνδυνοι του ήλιου. Στις μέρες μας, το αντίστοιχο ποσοστό έως την ηλικία των 18 ετών είναι γύρω στο 25%. Επομένως, ποτέ δεν είναι αργά για να προστατεύσετε το δέρμα σας.

Μύθος: Η ηλιοθεραπεία είναι απαραίτητη για τη βιταμίνη D

Η αλήθεια: Ισπανοί επιστήμονες υπολόγισαν πρόσφατα πόση ώρα πρέπει να καθίσει κανείς κάτω από τον ήλιο για να συνθέσει το δέρμα του αρκετή βιταμίνη D. Με το 25% του σώματος, λοιπόν, εκτεθειμένο στον ήλιο, τον Απρίλιο θα χρειαζόταν 11 λεπτά και τον Ιούλιο μόλις 7 λεπτά, όπως έγραψαν στο επιστημονικό περιοδικό «Science of the Total Environment». Και αυτό αφορά έκθεση στον ήλιο το μεσημέρι (μεταξύ 12.30’ και 13.30’). Άρα, η ηλιοθεραπεία ούτε είναι ούτε υπήρξε ποτέ απαραίτητη μετά τα πρώτα 7 λεπτά.

Μύθος: Το αντηλιακό δεν είναι απαραίτητο τις ώρες που δεν καίει ο ήλιος

Η αλήθεια: Είναι εντελώς απαραίτητο, διότι δεν παρουσιάζει διακύμανση όλο το φάσμα της UV στη διάρκεια της ημέρας, αλλά μόνο ορισμένα μήκη κύματος. Έτσι, ναι μεν οι πιθανότητες ηλιακού εγκαύματος είναι αυξημένες το μεσημέρι επειδή κορυφώνονται τα επίπεδα της UVB, αλλά τα επίπεδα της UVA που προκαλεί φωτογήρανση είναι αυξημένα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Επιπρόσθετα, τόσο η UVA όσο και η UVB ευθύνονται για την ανάπτυξη δερματικών καρκίνων, άρα χωρίς ηλιοπροστασία κινδυνεύουμε από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου.

Μύθος: Δεν μπορεί να καεί κανείς μέσα από τα τζάμια

Η αλήθεια: Τα τζάμια των οχημάτων, των σπιτιών και των κτηρίων κατά κανόνα δεσμεύουν την UVB που δρα επιφανειακά στο δέρμα και προκαλεί το ηλιακό έγκαυμα, αλλά δεν επηρεάζουν την UVA, η οποία εισδύει βαθιά στο δέρμα. Ακόμα, λοιπόν και αν δεν δείτε το δέρμα σας να κοκκινίζει, μπορεί άνετα να υποστεί βλάβη από τον ήλιο.

Μύθος: Μόνο τα αντηλιακά με SPF 100 προστατεύουν αποτελεσματικά από τον ήλιο

Η αλήθεια: Αυτό έχει καταρριφθεί εδώ και χρόνια. Τα αντηλιακά με SPF 15 δεσμεύουν το περίπου 93% της UVB, όσα έχουν SPF 30 δεσμεύουν το περίπου 97%, εκείνα με SPF 50 δεσμεύουν το σχεδόν 98% και όσα έχουν SPF 100 το 99%. Το ζητούμενο όμως είναι να προστατεύει το αντηλιακό και από την UVA (άρα να είναι ευρέος φάσματος), καθώς και να το βάζετε σε ΟΛΑ τα ακάλυπτα σημεία του σώματος (μην ξεχνάτε τα αυτιά, το δέρμα γύρω από τα μάτια, τη μύτη, τον αυχένα, τους άκρους πόδες και τα δάκτυλα των ποδιών κ.λπ.). Πρέπει επίσης να αλείφεστε με αρκετή ποσότητα (περίπου μια χούφτα για τον μέσο ενήλικα). Τα αντηλιακά με SPF κάτω από 15 δεν συνιστώνται, γιατί δεν παρέχουν επαρκή ηλιοπροστασία.

Μύθος: Το δέρμα που παθαίνει βλάβη από τον ήλιο κοκκινίζει και ξεφλουδίζει

Η αλήθεια: Δεν είναι διόλου απαραίτητο. Αντίθετα, τις βλάβες που δεν φαίνονται πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο, γιατί αφορούν το DNA των δερματικών κυττάρων από όπου μπορεί να αρχίσει χρόνια αργότερα ένας καρκίνος.

Μύθος: Αν πάθεις ηλιακό έγκαυμα, βάλε αμέσως βούτυρο

Η αλήθεια: Όποιος το κάνει αυτό, το μόνο που καταφέρνει είναι να επιδεινώνει το έγκαυμα, διότι «παγιδεύεται» η θερμότητα στο εσωτερικό του δέρματος από το στρώμα του λίπους (το ίδιο συμβαίνει και με τη βαζελίνη, το λάδι και κάθε άλλη λιπαρή ουσία). Η πρώτη επιλογή για την αντιμετώπιση ενός ηλιακού εγκαύματος είναι οι κομπρέσες παγωμένου νερού (να τις αφήνετε στο δέρμα σας για 20 λεπτά τη φορά και να τις βάζετε όσο συχνά χρειάζεστε, συνήθως κάθε 2-3 ώρες και επί όσες μέρες ανακουφίζουν τα συμπτώματά σας). Άλλη καλή επιλογή είναι η οδοντόπαστα (αλλά χωρίς μέντα ή παράγωγα μέντας όπως η μενθόλη, γιατί μπορεί να προκληθεί ερεθισμός του δέρματος) και το άπαχο γιαούρτι, το οποίο απάγει τη θερμότητα (όπως και η οδοντόπαστα) αλλά επιπλέον περιέχει πολύ νερό οπότε δρα και ενυδατικά.

Η αλήθεια: Μακροπρόθεσμα όλα τα ηλιακά εγκαύματα είναι σοβαρά, αλλά βραχυπρόθεσμα σοβαρά είναι όσα δημιουργούν φουσκάλες ή έντονο πόνο, καλύπτουν μεγάλη επιφάνεια του δέρματος, προκαλούν πυρετό ή ρίγη, πονοκέφαλο, σύγχυση ή αίσθημα λιποθυμίας, συνοδεύονται από ενδείξεις αφυδάτωσης (έντονη δίψα ή ξερά μάτια και χείλη) ή/και προκαλούν οιδήματα (πρηξίματα). Αν παρουσιάσετε οποιοδήποτε από τα παραπάνω, πρέπει να σας δει οπωσδήποτε γιατρός.

Πηγή: iatronet.gr

Η τροφική δυσανεξία είναι μία διαταραχή της φυσιολογίας του οργανισμού, η οποία οφείλεται σε ένα χημικό ή τοξικό ερέθισμα που προκαλείται με την κατανάλωση κάποιας τροφής ή πρόσθετης ουσίας της για την ενίσχυση της γεύσης, του χρωματισμού και της αντισηψίας. Κατά την περίπτωση αυτή υπάρχει αδυναμία κατανάλωσης, απορρόφησης, αφομοίωσης και μεταβολισμού της τροφής από τον οργανισμό.

Το αποτέλεσμα είναι να προκύπτουν ορισμένα παθολογικά συμπτώματα που εμφανίζονται μεμονωμένα ή σε συνδυασμό. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η διάρροια, η δυσκοιλιότητα, η δύσπνοια, το φούσκωμα, ο κοιλιακός πόνος, ο κνησμός, ο πονοκέφαλος, η ζάλη, η εφίδρωση, κάποιο εξάνθημα και η λιποθυμία.

Κάθε άτομο με τροφική δυσανεξία παρουσιάζει διαφορετικά συμπτώματα τα οποία διαφέρουν ως προς τον βαθμό αντίδρασης, την ηλικία εκδήλωσης, τη διάρκεια, τη γεωγραφική περιοχή όπου εντοπίζονται και την ποσότητα της τροφής που χρειάζεται για να τα προκαλέσει.

Το ίδιο τρόφιμο μπορεί να προκαλέσει διαφορετικά συμπτώματα σε διαφορετικούς ανθρώπους, ενώ διαφορετικά τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν διαφορετικά συμπτώματα στο ίδιο άτομο.

Οι μορφές της τροφικής δυσανεξίας

Η δυσανεξία σε τρόφιμα εμφανίζεται με δύο μορφές. Στη μία περίπτωση μπορεί να οφείλεται σε αλλεργία κατά την οποία υπάρχει μια γενικευμένη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος στο υπεύθυνο πρόσθετο, που πολλές φορές μπορεί να βρίσκεται σε πρόσμιξη με κάποια αλλεργιογόνο πρωτεΐνη.

Η συχνότερη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι η παραγωγή ειδικών αντισωμάτων έναντι του αλλεργιογόνου συστατικού της τροφής. Το αποτέλεσμα είναι η απελευθέρωση από τα κύτταρα τεράστιων ποσοτήτων χημικών ουσιών, όπως η ισταμίνη που είναι υπεύθυνη για τα συμπτώματα της αλλεργικής αντίδρασης ανάλογα με τον ιστό στον οποίο απελευθερώνονται.

Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια έως σοβαρά. Μια σοβαρή αλλεργική αντίδραση μπορεί να προκαλέσει αλλεργικό σοκ, το οποίο εκδηλώνεται με λιποθυμία και πτώση πίεσης που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.

Η άλλη μορφή δυσανεξίας σε πρόσθετα τροφίμων είναι η μη αλλεργική και προκαλείται από ενώσεις όπως το όξινο γλουταμινικό νάτριο (ενισχυτικό γεύσης), τα νιτρικά άλατα (συντήρηση κρεάτων) και τα θειώδη (παρεμπόδιση μούχλας).

Οι μη αλλεργικές αντιδράσεις δυσανεξίας σε πρόσθετα, εκτός από τοπικές αντιδράσεις δυσπεψίας, μπορεί να προκαλέσουν πονοκέφαλο, κοκκίνισμα, δυσφορία στο στήθος και αισθήσεις ζεστασιάς. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως το μόνο σύμπτωμα που προκαλείται μετά την κατανάλωση του ύποπτου πρόσθετου είναι ο πονοκέφαλος.

Οι διακοπές μας κάνουν καλό. Είναι μια ευκαιρία να ξεκουραστούμε και να μειώσουμε τα επίπεδα του στρες, δύο πολύ σημαντικά στοιχεία για καλή καρδιακή υγεία. Η οργάνωση των διακοπών πρέπει να γίνει προσεκτικά όταν κάποιος πάσχει από κάποιο καρδιακό νόσημα. Η επιλογή του τόπου διακοπών και του τρόπου μετακίνησης πρέπει να αποφασιστεί λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση του ασθενούς.

Οι ασθενείς με καρδιακές νόσους πρέπει να είναι σε θέση να περπατήσουν 100 μέτρα και να ανέβουν 12 σκαλοπάτια πριν αποφασίσουν να κάνουν ένα μακρινό ταξίδι με αεροπλάνο. Αν κάποιος πάσχει από σοβαρές καρδιακές ασθένειες, όπως καρδιακή ανεπάρκεια, πρέπει επίσης να διαλέξει τον προορισμό των διακοπών του αναλόγως με το κλίμα και το υψόμετρο. Οι καρδιακές ασθένειες επηρεάζονται από το υψηλό υψόμετρο και από τη ζέστη, την υγρασία και το κρύο. Εκείνοι οι οποίοι αναρρώνουν από κάποιο καρδιακό επεισόδιο καλό είναι να μην απομακρυνθούν πολύ από το σπίτι τους πρώτους μήνες. Αν φύγουν από το σπίτι προτείνεται να επισκεφτούν ένα μέρος το οποίο έχει νοσοκομείο ή κέντρο βοηθειών.

Κατά τη διάρκεια των διακοπών οι ασθενείς με καρδιακές νόσους πρέπει να έχουν μαζί τους τα ακόλουθα:

Συνταγογραφούμενα φάρμακα

Είναι πολύ σημαντικό να έχετε μαζί σας τα φάρμακα που απαιτούν συνταγή ιατρού, ειδικά αν ταξιδεύετε στο εξωτερικό. Πολλά φάρμακα μπορεί να μην υπάρχουν στο εξωτερικό ή να κυκλοφορούν με διαφορετικό όνομα. Αν απαιτούν συνταγή δεν θα μπορέσετε να τα αγοράσετε από άλλη χώρα.

Μια λίστα με τα φάρμακα και τη δοσολογία

Αν χάσετε κάποιο χάπι ή δεν θυμάστε τη δοσολογία σας καλό είναι να έχετε αυτές τις πληροφορίες διαθέσιμες. Επίσης, σε περίπτωση που χρειαστείτε ιατρική περίθαλψη είναι καλό να έχετε μια λίστα με τα φάρμακα που παίρνετε και την ποσότητα.

Τα στοιχεία επικοινωνίας του ιατρού σας

Τα στοιχεία επικοινωνίας του ιατρού σας θα χρειαστούν σε περίπτωση που επισκεφτείτε κάποιο ιατρικό κέντρο κατά τη διάρκεια των διακοπών σας. Οι ιατροί θα μπορούν να επικοινωνήσουν με τον προσωπικό σας ιατρό και να πάρουν πληροφορίες για την κατάσταση της υγείας σας.

Το ιατρικό σας ιστορικό

Έχετε μαζί το ιατρικό ιστορικό σας μαζί με τα αποτελέσματα των πιο πρόσφατων εξετάσεών σας.

Αντίγραφο από πρόσφατο καρδιογράφημα

Σε περίπτωση επείγοντος περιστατικού οι ιατροί θα χρειαστεί να συγκρίνουν το καρδιογράφημα με το πιο πρόσφατο καρδιογράφημά σας.

Πηγή: kalikardia.gr

Η βιταμίνη Κ είναι ένα θρεπτικό στοιχείο, το οποίο απαιτεί ο οργανισμός μας σε μικρές και τακτικές ποσότητες. Είναι σημαντικό για την δημιουργία μιας ομάδας ουσιών, των λεγόμενων παραγόντων πήξεως, οι οποίοι λειτουργούν από κοινού προκειμένου να πήξει το αίμα όταν τραυματίζονται τα αιμοφόρα αγγεία.

Η ανεπάρκεια της βιταμίνης Κ μπορεί να οδηγήσει σε εκτενή αιμορραγία και στον άμεσο σχηματισμό εκχυμώσεων. Επίσης, τα χαμηλά επίπεδα της στο αίμα συνδέονται με χαμηλή οστική πυκνότητα, καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι όταν ευρίσκεται σε επαρκή επίπεδα μειώνεται ο κίνδυνος των καταγμάτων.

Υπάρχουν τρία διαφορετικά είδη βιταμίνης Κ:

– Η βιταμίνη Κ1 (φυλλοκινόνη) είναι ο τύπος που προέρχεται από τη διατροφή, ιδιαίτερα από τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά καθώς επίσης και από τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα φυτικά έλαια. Επιπλέον η Κ1 παρασκευάζεται τεχνικά προκειμένου να χορηγηθεί από το στόμα ή παρεντερικά σε ασθενείς που πάσχουν από νόσους που συνδέονται με υπερβολική αιμορραγία.

– Η βιταμίνη Κ2 (μενακινόνη) παράγεται από βακτήρια της φυσιολογικής χλωρίδας των εντέρων. Συμπληρώνει την Κ1 αλλά δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του σώματος.

– Η βιταμίνη Κ3 (μεναδιόνη) είναι μία συνθετική, υδατοδιαλυτή μορφή της βιταμίνης Κ, η οποία χρησιμοποιείται ως θεραπεία για τους ενηλίκους. Δε χορηγείται πλέον σε μικρά παιδιά καθώς μπορεί να προκαλέσει αιμολυτική αναιμία.

Σε ποιες τροφές περιέχεται

Το σώμα μας δεν είναι ικανό από μόνο του να παράγει επαρκή ποσότητα βιταμίνης Κ, γι’ αυτό θα πρέπει αυτή να λαμβάνεται από τη διατροφή. Παραδείγματα τροφών που περιέχουν υψηλές ποσότητες είναι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το λάχανο, το σπανάκι, τα γογγύλια, τα πράσινα φύλλα του μαρουλιού καθώς και το μπρόκολο, τα φρέσκα κρεμμυδάκια, ο μαϊντανός και τα σπαράγγια.

Άλλες πηγές είναι τα γαλακτομικά προϊόντα, τα δημητριακά, τα φυτικά έλαια και οι σπόροι σόγιας. Οι τύποι Κ1 και Κ2, που παρέχονται από τη διατροφή αλλά παράγονται και από τον οργανισμό, είναι και οι δύο λιποδιαλυτές και αποθηκεύονται στο λιπώδη ιστό του σώματος και στο συκώτι. Ένας ενήλικας αποθηκεύει τυπικά ποσότητα ίση με τις εβδομαδιαίες ανάγκες της βιταμίνης Κ.

Αιτίες έλλειψης

Οι πιο συχνές αιτίες έλλειψης της βιταμίνης Κ είναι η ανεπαρκής διατροφική πρόσληψη, η ανεπαρκής απορρόφηση, η μειωμένη αποθήκευση της βιταμίνης Κ εξαιτίας ηπατικής νόσου, καθώς και η μειωμένη παραγωγή της από το έντερο.

Η διατροφική έλλειψη της βιταμίνης Κ, παρόλο που είναι σπάνια σε υγιείς ανθρώπους, είναι σχετικά συχνή σε όσους είναι σοβαρά άρρωστοι ή πάσχουν από ορισμένες χρόνιες παθήσεις (π.χ. σε καρκινοπαθείς, ασθενείς που έχουν εισαχθεί σε μονάδες εντατικής θεραπείας, κ.λπ.).

Η δυσαπορρόφηση και ειδικά η εξασθενημένη απορρόφηση των λιπών εξαιτίας ασθενειών όπως η κυστική ίνωση, η κοιλιοκάκη και οι χολοστατικές ηπατικές νόσοι μπορούν επίσης να προκαλέσουν έλλειψη της βιταμίνης Κ.

Τέλος, ορισμένα φάρμακα, όπως τα αντιβιοτικά ή και τα αντι-επιληπτικά, μπορούν να επηρεάσουν την απορρόφηση της βιταμίνης Κ1, να μειώσουν την ποσότητα του τύπου Κ2 που παράγεται στα έντερα ή να αυξήσουν τις απαιτήσεις του σώματος για βιταμίνη Κ.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα που σχετίζονται με την έλλειψη της βιταμίνης Κ μπορεί να περιλαμβάνουν εύκολη εμφάνιση μώλωπα, αιμορραγία από τη μύτη ή από τα ούλα, υπερβολική αιμορραγία από πληγές, δύσκολη έμμηνο ρύση, αιμορραγία από το γαστρεντερικό σύστημα, καθώς και αίμα στα ούρα ή και στα κόπρανα.

Θεραπεία

Η βραχυπρόθεσμη θεραπεία για την ανεπάρκεια της βιταμίνης Κ συνήθως περιλαμβάνει είτε δια του στόματος συμπληρώματα είτε παρεντερικά. Η μακροχρόνια ή εφ’ όρου ζωής λήψη συμπληρωμάτων μπορεί να είναι απαραίτητη σε άτομα που πάσχουν από υποκείμενες χρόνιες παθήσεις.