Blog

erotisi1.jpg

5 Μαΐου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων καπνιστών και καπνιστριών δηλώνει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να κόψουν το τσιγάρο. Μάλιστα, πολλοί τελευταία φαίνεται ότι προσφεύγουν στο ηλεκτρονικό τσιγάρο (e-cigarettes) περιμένοντας ότι θα τους βοηθήσει να το σταματήσουν. Το κατά πόσο αποτελεσματικό όμως μπορεί να είναι, δεν έχει ακόμα αποδειχθεί.

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Καρδιαγγειακών Νοσημάτων ενημέρωσε πρόσφατα το κοινό για τα ευρήματα μια νέας σχετικής έρευνας, που επισημαίνει ότι η δυναμική του ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο διακοπής του καπνίσματος εξανεμίζεται.

Τα αποτελέσματα από μια μακρά ανάλυση της χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου και τη διακοπή του καπνίσματος σε ένα εθνικό δείγμα 1.549 συμμετεχόντων έδειξε ότι η έναρξη χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν συσχετίστηκε με μεταβολή στην κατανάλωσης τσιγάρων σε 1 έτος.

«Διαπιστώσαμε ότι η χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου από τους καπνιστές δεν συνοδευόταν από μεγαλύτερα ποσοστά εγκατάλειψης ή μείωσης της κατανάλωσης τσιγάρων στον 1 χρόνο αργότερα», δήλωσαν οι συγγραφείς, με επικεφαλής την Rachel A Grana, PhD, MPH, του University of California, San Francisco.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στις 24 Μαρτίου 2014 στο JAMA Internal Medicine.

Συμβάλουν στον εθισμό στη νικοτίνη

Τα ευρήματα αυτά είναι αντίστοιχα με εκείνα μιας άλλης πρόσφατης μελέτης για τα e-τσιγάρα, που διεξήχθη σε παιδιατρικό πληθυσμό και η οποία έδειξε ότι τα e- τσιγάρα, όχι μόνο δεν απέτρεψαν το κάπνισμα των εφήβων, αλλά ότι στην πραγματικότητα συνέβαλαν στον εθισμό τους στη νικοτίνη.

Επιπλέον, οι ερευνητές επικαλούνται μια άλλη πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό American Journal of Preventive Medicine, που έδειξε επίσης, ότι η χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν ακολούθησε μεγαλύτερα ποσοστά εγκατάλειψης ή μείωσης της κατανάλωσης τσιγάρων 1 χρόνο μετά.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ίδια μελέτη δείχνει ότι το 85% των καπνιστών που χρησιμοποίησαν e – τσιγάρα ανέφεραν ότι τα χρησιμοποίησε για να σταματήσουν το κάπνισμα.

Για την παρούσα μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από ενεργούς καπνιστές που στρατολογήθηκαν από το Knowledge Networks probability-based Web-enabled panel και συνέλεξε στοιχεία από την έναρξη και την παρακολούθηση το Νοέμβριο του 2011 και ξανά το Νοέμβριο του 2012.

Η τελική ανάλυση βασίστηκε σε δεδομένα από 949 συμμετέχοντες. Συνολικά 88 καπνιστές χρησιμοποιούσαν e- τσιγάρο κατά την έναρξη.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σημαντικά περισσότερες γυναίκες, νέοι ενήλικες, και άτομα με χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης χρησιμοποίησαν e – τσιγάρα. Τα αποτελέσματα έδειξαν επίσης ότι ένα μεγαλύτερο μέρος των χρηστών του ηλεκτρονικού τσιγάρου ανέφερε ότι κάπνιζαν το πρώτο τσιγάρο της ημέρας, λιγότερο από 30 λεπτά μετά το ξύπνημα σε σύγκριση με τους μη χρήστες (69,0% έναντι 57,9%  P = .046). Επιπλέον, η έναρξη χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν συσχετίστηκε σημαντικά με μεγάλη πρόθεση διακοπής του καπνίσματος (P = .09).

Αν και η έναρξη χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν είχε προβλέψει την διακοπή στο 1 έτος, δύο άλλοι παράγοντες – η πρόθεση διακοπής του καπνίσματος (odds ratio [OR], 5.59; 95% confidence interval [CI], 2.41 – 12.98) και ο αριθμός των τσιγάρων που κάπνιζαν ημερησίως (OR, 0.97; 95% CI, 0.94 – 0.99) – προέβλεψε σημαντική διάθεση για διακοπή.

«Τα δεδομένα μας προέθεσαν στα ήδη υπάρχοντα στοιχεία ότι το e- τσιγάρο δεν αυξάνει τη συχνότητα της διακοπής του καπνίσματος. Θα πρέπει να ισχύσουν κανονισμοί που θα απαγορεύουν τη διαφήμιση και τη προώθηση του e- τσιγάρου ως μια αποτελεσματική συσκευή διακοπής του καπνίσματος έως ότου οι ισχυρισμοί αυτοί να βασιστούν σε επιστημονικά στοιχεία», τονίζουν οι συγγραφείς.

Ανάγκη για κανονισμούς του FDA

Σε ένα σχετικό άρθρο, ο Mitchell Χ. Katz, MD, αναπληρωτής εκδότης του JAMA Internal Medicine, δήλωσε ότι τα αποτελέσματα της μελέτης «Αυξάνουν τη βαρύτητα των αποδεικτικών στοιχείων που δείχνουν ότι τα e- τσιγάρα δεν σχετίζονται με υψηλή συχνότητα διακοπής του καπνίσματος».

Επιπρόσθετα, ο Dr. Katz τόνισε την ανάγκη για την θέσπιση κανονισμού για τα e-τσιγάρα από την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και συμφώνησε με τους συγγραφείς ότι «Οι πωλητές των e-τσιγάρων δεν θα πρέπει να μπορούν να τα διαφημίζουν ως συσκευές διακοπής του καπνίσματος, χωρίς επαρκή αποδεικτικά στοιχεία».

Πηγή: e-cardio.gr


loimoxi1.jpg

30 Απριλίου, 2014 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Η ηπατίτιδα C είναι μια λοίμωξη που προσβάλλει κυρίως το ήπαρ και οφείλεται στον ιό HCV. Αποτελεί ένα από τα συχνότερα αίτια ηπατικής νόσου παγκοσμίως και συναντάται κυρίως σε άτομα ηλικίας 40-60 ετών.

Η διάγνωσής της τις περισσότερες φορές γίνεται τυχαία, όπως κατά την εξέταση για αιμοδοσία.

Οι άνθρωποι κολλούν ηπατίτιδα C κυρίως μέσω της έκθεσης σε αίμα και σε παράγωγα αίματος, εξαιτίας ενδοφλέβιας χρήσης ναρκωτικών, μη αποστειρωμένου ιατρικού εξοπλισμού και μεταγγίσεων αίματος (μέχρι πριν τις αρχές της δεκαετίας του 90’). Πιο συγκεκριμένα όμως, συνήθεις τρόποι διασποράς του ιού είναι:

  1. Τρύπημα με μολυσμένη βελόνα ή μολυσμένο εργαλείο.
  2. Μεταμόσχευση μολυσμένου οργάνου στο παρελθόν.
  3. Ιατρικές ή παραϊατρικές πράξεις (ενέσεις, τατουάζ, τρύπημα σημείων του σώματος). Η πιθανότητα μετάδοσης στην περίπτωση αυτή είναι αμελητέα, εάν τηρούνται οι κανόνες αποστείρωσης και ορθής νοσηλείας.
  4. Σεξουαλική μετάδοση. Η πιθανότητα του να συμβεί σε σταθερά μονογαμικά ετεροφυλοφιλικά ζευγάρια είναι αρκετά μικρή, αλλά αυξάνεται σε άτομα με πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή με ομοφυλοφιλικές επαφές.
  5. Μετάδοση από μητέρα σε παιδί. Η πιθανότητα μετάδοσης στο νεογνό αυξάνεται όταν πρόκειται για μητέρες που έχουν και λοίμωξη με τον ιό του AIDS.

Πώς εξελίσσεται

Ο χρόνος επώασης της οξείας ηπατίτιδας C (δηλαδή ο χρόνος από τη στιγμή της μόλυνσης μέχρι τη στιγμή της εκδήλωσης συμπτωμάτων) είναι 30-90 ημέρες. Η πλειοψηφία των ασθενών με οξεία ηπατίτιδα C δεν έχουν κανένα σύμπτωμα, αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι ασθενείς δεν κατορθώνουν να αποβάλλουν τον ιό και αναπτύσσουν στη συνέχεια χρόνια ηπατίτιδα C.

Σχετικά με τα συμπτώματα

Η ηπατίτιδα C δεν παρουσιάζει κάποια συμπτώματα, ωστόσο η χρόνια λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει ουλές στο ήπαρ και να οδηγήσει μετά από χρόνια σε κίρρωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι άνθρωποι που εμφανίζουν κίρρωση, παρουσιάζουν επίσης ηπατική ανεπάρκεια, καρκίνο του ήπατος ή πολύ διογκωμένες φλέβες στον οισοφάγο και στο στομάχι, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε αιμορραγία, ή και στον θάνατο.

Κάποια συμπτώματα όμως μπορεί να εμφανιστούν στην περίπτωση της οξείας ηπατίτιδας, λίγες εβδομάδες έως 2-3 μήνες από την είσοδο του ιού στο σώμα. Τα συμπτώματα αυτά είναι:

  1. Έντονη αδυναμία, καταβολή, ανορεξία, εμετοί, διάρροιες
  2. Μυαλγίες, αρθραλγίες, πονοκέφαλος
  3. Αποστροφή στο κάπνισμα
  4. Ίκτερος (κιτρίνισμα), σκούρα ούρα (σαν κονιάκ), αποχρωματισμός των κοπράνων (σαν στόκος)
  5. Αίσθημα βάρους και ενοχλήσεις στο δεξιό πάνω τμήμα της κοιλιάς

Θεραπεία

Η αντιμετώπιση του ιού HCV γίνεται συνήθως με τις ουσίες πεγκιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη, με σημαντικό ποσοστό των ανθρώπων που ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή να θεραπεύονται. Εκείνοι όμως που αναπτύσσουν κίρρωση ή καρκίνο του ήπατος, είναι πιθανό να χρειαστούν μεταμόσχευση ήπατος, ενώ υπάρχει το ενδεχόμενο ο ιός να επανεμφανιστεί και μετά από αυτήν.

Τα τελευταία χρόνια πάντως, η αποτελεσματικότητα της θεραπείας για την ηπατίτιδα C έχει βελτιωθεί σημαντικά. Σημειωτέον ότι τα φάρμακα που χορηγούνται για θεραπεία της ηπατίτιδας C, παρουσιάζουν συχνά παρενέργειες και γι’ αυτό όσοι υποβάλλονται σε θεραπεία θα πρέπει να βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση από γιατρούς εξοικειωμένους με τα φάρμακα αυτά. Επιπλέον, η συμμόρφωση των ασθενών στη θεραπεία είναι ιδιαίτερα σημαντική για την τελική επιτυχία.

Πρόληψη

Οι περισσότεροι ασθενείς με ηπατίτιδα C δυστυχώς δεν έχουν ακόμη ανιχνευθεί. Γι’ αυτό επιβάλλεται να τηρούνται από όλους γενικά μέτρα πρόληψης:

  1. Όλοι οι ασθενείς με ηπατίτιδα C δεν πρέπει να χρησιμοποιούν από άλλους ούτε να δίνουν σε άλλους αντικείμενα που μπορεί να έλθουν σε επαφή με το αίμα τους, όπως ξυραφάκια, οδοντόβουρτσες, νυχοκόπτες, αποτριχωτικές συσκευές, κλπ.
  2. Η χλωρίνη αποτελεί το καλύτερο μέσο για καθαρισμό απολύμανση αντικειμένων κοινής χρήσης που έρχονται σε επαφή με αίμα ασθενούς με ηπατίτιδα C.
  3. Ασθενείς με ηπατίτιδα C και έναν μόνιμο ερωτικό σύντροφο δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούν υποχρεωτικά προφυλακτικό, αλλά θα πρέπει να συμβουλεύονται ότι τα προφυλακτικά μπορεί να ελαττώνουν τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού. Τα προφυλακτικά όμως είναι απολύτως απαραίτητα για ασθενείς με ηπατίτιδα C και πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους, βραχυχρόνιες ερωτικές σχέσεις ή ομοφυλοφιλικές επαφές.

Arthritida1.jpg

25 Απριλίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ) ανήκει στην οικογένεια των ρευματικών παθήσεων, οι οποίες προσβάλλουν τις αρθρώσεις, τους μυς και άλλα τμήματα του σώματος και συχνά περιλαμβάνουν κι ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ο λύκος είναι μια χρόνια φλεγμονώδης αυτοάνοση πάθηση που χαρακτηρίζεται από ένα ευρύτατο φάσμα κλινικών εκδηλώσεων και από την παρουσία στο αίμα μιας πληθώρας αυτοαντισωμάτων. Μπορεί να προσβάλει όχι μόνο τις αρθρώσεις και τους μυς, αλλά και το δέρμα, τα νεφρά, το νευρικό σύστημα, τους πνεύμονες, την καρδιά και τα αιμοποιητικά όργανα.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν διάφοροι τύποι λύκου, ωστόσο οι συχνότεροι είναι ο ΣΕΛ και ο δισκοειδής. Ο δεύτερος αφορά δερματική βλάβη που συνήθως είναι ερυθρό, ψηλαφητό εξάνθημα και εμφανίζεται στο πρόσωπο, το τριχωτό της κεφαλής ή αλλού. Το εξάνθημα μπορεί να δημιουργήσει ουλές και να παραμείνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σε άλλες περιπτώσεις ο δισκοειδής λύκος μπορεί να αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά της συστηματικής μορφής του λύκου.

Η πορεία της πάθησης είναι απρόβλεπτη, ενώ μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία και είναι περισσότερη συχνή στις γυναίκες. Η αιτιολογία της νόσου είναι μέχρι στιγμής άγνωστη.

Ποιοι παθαίνουν λύκο

Στο 9ο Ευρωπαϊκό Συνεδρίου για τον Λύκο στην Αθήνα (23-26 Απριλίου), ανακοινώθηκε ότι στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 5.000 ασθενείς με λύκο. Η νόσος είναι εννέα φορές συχνότερη στις γυναίκες από τους άνδρες και συνήθως εμφανίζεται σε γυναίκες ηλικίας 14-40 ετών. Και παρ’ όλο που μπορεί να είναι σοβαρή ασθένεια, η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της έχει βελτιώσει κατά πολύ την πρόγνωση αυτών των ασθενών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα στους περισσότερους να ζουν μια φυσιολογική ζωή.

Συμπτώματα

Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος μπορεί  να προσβάλλει οποιοδήποτε όργανο ή σύστημα του ανθρώπου και γι’ αυτό χαρακτηρίζεται από ένα ευρύτατο φάσμα συμπτωμάτων και κλινικών σημείων.

Στα κυριότερα συμπτώματα και κλινικά σημεία της νόσου περιλαμβάνονται:

  1. αρθρίτιδα
  2. χαμηλός πυρετός
  3. κόπωση – αίσθημα εξάντλησης
  4. ερυθρό εξάνθημα στο πρόσωπο, το λαιμό, τα χέρια.
  5. ερυθρό εξάνθημα στη μύτη και τα μάγουλα, ονομάζεται εξάνθημα της πεταλούδας.
  6. αλωπεκία
  7. φωτοευαισθησία
  8. κατάθλιψη
  9. πονοκέφαλος
  10. αίσθημα ζάλης
  11. σύνδρομο Raynaud (μεταβολή του χρώματος των δακτύλων μετά από έκθεση σε κρύο ή μετά από συναισθηματική φόρτιση)

Άλλα συνήθη συμπτώματα της ασθένειας περιλαμβάνουν μικρούς πόνους, διόγκωση λεμφαδένων, ανορεξία, ναυτία και εμετό. Μπορεί να υπάρξει αυξημένη τάση για λοιμώξεις, αναιμία ή εύκολη αιμορραγία. Η αναιμία οφείλεται στην ελάττωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων του αίματος, προκαλώντας αδυναμία, ωχρότητα ή ακόμα και δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή). Ορισμένα άτομα με λύκο έχουν αυξημένη τάση για δημιουργία θρόμβων.

Άλλα συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν την ορογονίτιδα (φλεγμονή του βλεννογόνου ορισμένων οργάνων π.χ. της καρδιάς ή των πνευμόνων) προκαλώντας συμπτώματα πόνου με την αναπνοή ή δύσπνοια. Συχνά εμφανίζονται προβλήματα στα νεφρά. Στα πρώιμα στάδια, ίσως να μην υπάρχουν συμπτώματα συμμετοχής των νεφρών, αν και μπορεί να εμφανιστεί οίδημα (πρήξιμο) στα κάτω άκρα, αν υπάρχει απώλεια πρωτεΐνης στα ούρα.

Θεραπεία

Το πρόγραμμα θεραπείας για τον λύκο περιλαμβάνει την φαρμακευτική αγωγή, την ανάπαυση όταν η νόσος είναι ενεργός και την προσοχή στην έκθεση στον ήλιο.

Ο λύκος είναι μια απρόβλεπτη πάθηση. Τα σημεία της εμφανίζονται και εξαφανίζονται μερικές φορές χωρίς κανένα φαινομενικό λόγο. Επειδή παίρνει τόσες πολλές διαφορετικές μορφές, το να βρεθεί η σωστή ισορροπία της δικής σας θεραπείας παίρνει καιρό, αλλά είναι πολύ σημαντική. 


erotisi1.jpg

23 Απριλίου, 2014 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Με αφορμή πρόσφατο κρούσμα από τον κοροναϊό MERS στην Ελλάδα, παραθέτω τα στοιχεία που έχουν δώσει στη δημοσιότητα οι επιστήμονες του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ).

Πρόκειται για ένα νέο στέλεχος της οικογένειας των κοροναϊών, που δεν είχε προηγουμένως αναγνωριστεί ως παθογόνο για τον άνθρωπο.

Οι κοροναϊοί είναι μία μεγάλη οικογένεια ιών που περιλαμβάνει τόσο τους ιούς που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα, όσο και αυτόν που προκαλεί το SARS – μια ασθένεια του αναπνευστικού.

Παρόλα αυτά, ο νέος αυτός ιός δεν έχει άμεση συγγένεια με κανέναν από τους υπόλοιπους γνωστούς κοροναϊούς. 

Συμπτώματα

Τα μέχρι σήμερα επιβεβαιωμένα κρούσματα της νόσου εμφανίζουν οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού με πυρετό, βήχα, δύσπνοια και δυσκολία στην αναπνοή.

Με βάση την υπάρχουσα κλινική εμπειρία, η λοίμωξη από το νέο κοροναϊό εμφανίζεται ως πνευμονία, ενώ σε μερικές περιπτώσεις έχει οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια ή και θάνατο.

Τα παραπάνω συμπτώματα και σημεία της νόσου όμως βασίζονται στη μελέτη πολύ περιορισμένου αριθμού κρουσμάτων και ενδέχεται να αλλάξουν όταν θα είναι διαθέσιμες περισσότερες πληροφορίες.

Πώς μεταδίδεται

Λόγω του περιορισμένου μέχρι σήμερα αριθμού των κρουσμάτων, δεν υπάρχουν ακόμα αρκετές πληροφορίες όσον αφορά την πιθανή πηγή έκθεσης, τον τρόπο μετάδοσης, το κλινικό φάσμα της λοίμωξης και τη διάρκεια της περιόδου επώασης.

Θεραπεία

Καθώς δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για τη νόσο που προκαλείται από το νέο κοροναϊό, οι προσεγγίσεις προς το παρόν στοχεύουν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, ενώ η υποστηρικτική αγωγή των κρουσμάτων μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική.

Πώς να προστατευθείτε

Όπως προαναφέρθηκε, ο ακριβής τρόπος μετάδοσης δεν είναι ακόμα γνωστός.

Συνιστώνται λοιπόν τα μέτρα προφύλαξης που ισχύουν και για τις άλλες ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού, δηλαδή η αποφυγή στενής επαφής με άτομα που παρουσιάζουν τα συμπτώματα της νόσου (βήχας, φτέρνισμα) και έχουν πρόσφατα ταξιδέψει σε περιοχές υψηλού κινδύνου.

Επίσης, συνίσταται η τήρηση των κανόνων υγιεινής των χεριών και των κανόνων αναπνευστικής υγιεινής.

Υγιεινή χεριών:

Πλένετε τα χέρια σας συχνά, ιδιαίτερα όταν είναι λερωμένα και όταν φροντίζετε στο σπίτι κάποιον που είναι ασθενής. Η υγιεινή των χεριών προλαμβάνει επίσης τη μετάδοση λοιμώξεων σε σας (μέσω αγγίγματος μολυσμένων επιφανειών) και προκειμένου για τα νοσοκομεία τη μετάδοση λοιμώξεων σε ασθενείς, επαγγελματίες υγείας και άλλους. 

Πλένετε τα χέρια σας με σαπούνι και άφθονο νερό όταν είναι εμφανώς λερωμένα. Εάν δεν είναι εμφανώς λερωμένα, μπορείτε να τα πλύνετε με σαπούνι και νερό ή να χρησιμοποιήστε καθαριστικά χειρών βασισμένα στο οινόπνευμα. 

Υγιεινή του Αναπνευστικού:

Καλύψτε το στόμα και τη μύτη σας με ιατρική μάσκα, μαντήλι, το μανίκι σας ή τον λυγισμένο αγκώνα σας όταν βήχετε ή φταρνίζεστε. Πετάξτε το χρησιμοποιημένο μαντήλι σε κλειστό κάδο αμέσως μετά τη χρήση.

Εφαρμόστε τα μέτρα υγιεινής των χεριών μετά από κάθε επαφή με εκκρίματα του αναπνευστικού. 


2012_08_01_02_49_14__5c6ffe2e8475411c838d8ddf9dd4908d1.jpg

14 Απριλίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Γράφει η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου, ενδοκρινολόγος 

Με τον όρο σύνδρομο αναφερόμαστε σε μία ομάδα συμπτωμάτων με γνωστή ή όχι γνωστή αιτιολογία που εμφανίζονται σε ένα ή περισσότερα νοσήματα.

Το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο είναι ίσως το πιο γνωστό πρόβλημα σε όλο τον κόσμο, αφού το 80% των γυναικών έχει βιώσει συμπτώματα του συνδρόμου στο δεύτερο μισό των κύκλων τους.

Πρώτη φορά περιγράφηκε στη Αρχαία Ελλάδα, ακολούθησε το 1931 η περιγραφή του Frank και  αναγνωρίσθηκε από την ιατρική επιστημονική κοινότητα το 1953 όπου «βαφτίστηκε» με τον όρο προεμμηνορυσιακό σύνδρομο.

Τα αίτια του δεν είναι γνωστά, υπάρχουν υποθέσεις που αναφέρονται στις αλληλεπιδράσεις των στεροειδικών ορμονών (δηλ. των ορμονών του φύλου) με χημικές ουσίες του εγκεφάλου που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές και οι αλληλεπιδράσεις αυτές γίνονται στη συγκεκριμένη φάση του κύκλου της γυναίκας με συνέπεια πολλές φορές τη δυσάρεστη επιθετική ή αντικοινωνική συμπεριφορά της.

Τα συμπτώματα του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου δεν είναι πάντοτε τα ίδια, μπορεί να διαφέρουν από κύκλο σε κύκλο και μπορεί ακόμη να είναι διαφορετικής έντασης κάθε φορά.

Διακρίνουμε συμπτώματα που σχετίζονται με τη διάθεση της γυναίκας και είναι: 

  1. ευερεθιστότητα
  2. κατάθλιψη ή κακή διάθεση
  3. ανησυχία
  4. «εύκολο» κλάμα
  5. ψυχολογικές μεταπτώσεις
  6. μειωμένο σεξουαλικό ενδιαφέρον 

Και συμπτώματα που σχετίζονται με: 

  1. κόπωση
  2. πρήξιμο στο πρόσωπο, στην κοιλιά ή στα δάχτυλα
  3. αύξηση σωματικού βάρους
  4. πόνο ή τάση στο στήθος
  5. διαταραχές ύπνου (υπνηλία ή αϋπνία)
  6. μεταβολές της όρεξης (βουλιμία ή μειωμένη όρεξη)

Καθοριστικό για τη διάγνωση του συνδρόμου είναι το ημερολόγιο των κύκλων της περιόδου αφού δεν υπάρχει κάποια εργαστηριακή εξέταση που να δείχνει ότι η γυναίκα έχει προεμμηνορυσιακό σύνδρομο. Εάν λοιπόν κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα εμφανίζονται στο μισό του κύκλου  τότε η διάγνωση του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου είναι σίγουρη. 

Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και άλλες καταστάσεις που μιμούνται το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο και αυτές είναι:

  1. κατάθλιψη
  2. υποθυρεοειδισμός
  3. χρόνια κόπωση
  4. ευερέθιστο έντερο
  5. κυκλικό οίδημα (ιδιοπαθές) 

Για να απαλύνει μία γυναίκα τη δυσφορία του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου θα πρέπει να προσέχει τη διατροφή της 5-7 ημέρες πριν τη περίοδο. Οι διαιτητικές συμβουλές που θα ανακουφίσουν τη γυναίκα από τα συμπτώματα είναι: 

  1. Περιορισμός στο αλάτι και τη ζάχαρη
  2. Πρόσληψη καλίου που το βρίσκουμε στις μπανάνες, πατάτες, λάχανο, αχλάδια, ωμά αμύγδαλα
  3. Πρόσληψη Β6 τη βρίσκουμε στα πράσινα λαχανικά
  4. Διακοπή του αλκοόλ και του καφέ σε εκείνη τη χρονική περίοδο
  5. Τακτική λήψη νερού στο διάστημα της ημέρας
  6. Η τακτική άσκηση βοηθά στην ελάττωση της έντασης και δίνει μια αίσθηση ευεξίας μετά από αυτή

Εάν οι μέθοδοι αυτοβοήθειας δεν αποδίδουν τότε η συμβουλή του γιατρού με τη χορήγηση της κατάλληλης ιατρικής θεραπείας είναι απαραίτητη για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.


cough1.jpg

7 Απριλίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Με τον όρο αλλεργία εννοείται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός αντιδρά απέναντι σε αβλαβείς περιβαλλοντικές ουσίες, που ονομάζονται αλλεργιογόνα.

Ως αλλεργιογόνα μπορούν να δράσουν ορισμένες τροφές όπως τα αυγά, τα ψάρια ή οι φράουλες, φάρμακα όπως η πενικιλλίνη, σκιαγραφικά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται στην ακτινολογία, η σκόνη, χρώματα, καλλυντικά, η γύρη διαφόρων φυτών κ.α.

Μπορούν να φτάσουν στον οργανισμό μέσω της αναπνοής, με επαφή στο δέρμα ή ακόμη με την τροφή ή και ένεση. Όταν ο οργανισμός έρθει σε επαφή με μια ξένη ουσία που δρα ως αλλεργιογόνο, το ανοσοποιητικό του σύστημα βάζει σε λειτουργία τους αμυντικούς μηχανισμούς της χημικής και της κυτταρικής ανοσίας με σκοπό την εξουδετέρωση του αντιγόνου.

Η αλλεργία μπορεί να εμφανίζεται μόνο στο δέρμα και να μην έχει εποχιακή κατανομή, μπορεί να εντοπίζεται στα μάτια με τις επιπεφυκίτιδες, μπορεί να αφορά το ανώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές ρινίτιδες, φαρυγγίτιδες και τέλος να παρουσιάζεται στο κατώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές βρογχίτιδες και το αλλεργικό άσθμα, που είναι και η δυσκολότερη κατάσταση.

Η Ελληνική Εταιρεία Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας επίσης προειδοποιεί ότι οι αλλεργίες δεν εμφανίζονται μόνο την άνοιξη αλλά είναι δυνατόν να εκδηλωθούν ανά πάσα στιγμή και από οποιαδήποτε αιτία.

Οι συχνότερες αλλεργίες είναι οι εξής:

Αλλεργική ρινίτιδα: Η αλλεργική ρινίτιδα αποτελεί την πιο δημοφιλή αλλεργία η οποία αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Τα συμπτώματα της είναι το οίδημα και η φλεγμονή των ρινικών διόδων, η συμφόρηση, το φτέρνισμα και τα υγρά μάτια με φαγούρα. Τα αίτια που ενοχοποιούνται είναι διάφορα αλλεργιογόνα όπως η γύρη.

Τροφικές αλλεργίες: Είναι από τις συχνότερες οι οποίες εκδηλώνονται με εξανθήματα, διάρροια, βήχα, οίδημα στο πρόσωπο και έντονη φαγούρα, με την αλλεργία στα θαλασσινά να αποτελεί την πιο συνηθισμένη. Η επαφή με οστρακοειδή όπως είναι οι γαρίδες, τα μύδια, ο αστακός ή το καβούρι, μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο στα χείλη στο πρόσωπο ή στο λαιμό, καθώς επίσης δύσπνοια, δυσφορία, διάρροια και ναυτία.

Άσθμα: Πρόκειται για μια φλεγμονή των πνευμόνων και των αεραγωγών που προκαλούνται από τα ίδια σχεδόν αλλεργιογόνα με εκείνα της αλλεργικής ρινίτιδας. Συνέπεια οι πάσχοντες να έχουν σφίξιμο στο στήθος, δύσπνοια αλλά και βήχα.

Αλλεργία στη βαφή: Διάφορες βαφές που χρησιμοποιούνται στα υφάσματα μπορεί να προκαλέσουν σε ορισμένους ανθρώπους αλλεργικά δερματικά εξανθήματα. Περισσότερο επιβλαβείς κρίνονται οι μπλε και πορτοκαλί χρωστικές ουσίες σε ρούχα και άλλα αντικείμενα. Επιπλέον, τα λάστιχα στις κάλτσες, τα εσώρουχα και τα σουτιέν λόγω του καουτσούκ, μπορούν να προκαλέσουν εξανθήματα σε αρκετούς ανθρώπους. Τα συνθετικά υλικά είναι επίσης ύποπτα όταν χρησιμοποιούνται σε εσώρουχα.

Τσίμπημα μέλισσας: Μία από τις πιο επικίνδυνες αλλεργικές αντιδράσεις, ειδικά για όσους έχουν σοβαρή αλλεργία σε τσιμπήματα μέλισσας. Εκδηλώνεται με οίδημα και φλεγμονή γύρω από το τσίμπημα και σε σοβαρές περιπτώσεις ενδεχομένως να υπάρξει αναφυλακτική αντίδραση, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο. Τα συμπτώματα συνήθως είναι εξανθήματα, δύσπνοια, δυσκολία στην αναπνοή και την κατάποση, αυξημένοι καρδιακοί ρυθμοί κ.λπ.

Αλλεργική επιπεφυκίτιδα: Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα είναι μια φλεγμονή του επιπεφυκότος του ματιού, η οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί από την επαφή με ουσίες όπως σαμπουάν, καλλυντικά, βρωμιά, καπνό, χλώριο πισίνας ή διάφορα αλλεργιογόνα που υπάρχουν στη φύση.

Φάρμακα: Οι αλλεργικές αντιδράσεις ατόμων σε συγκεκριμένα φάρμακα είναι επίσης συχνές. Ορισμένες φαρμακευτικές αγωγές μπορούν να προκαλέσουν κνίδωση ή άλλα αλλεργικά συμπτώματα τα οποία χρήζουν άμεση ιατρική φροντίδα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση ενημερώστε το γιατρό σας και την εκάστοτε εταιρία εάν δεν αναγράφεται η αλλεργία σας.

Έκζεμα: Πρόκειται για μια πολύ κοινή μορφή της δερματίτιδας και συχνά δια βίου κατάσταση για τα άτομα που παρουσιάζουν υπερευαισθησία. Στα συμπτώματά του συγκαταλέγονται το ξηρό και φολιδωτό δέρμα που εμφανίζεται στις κόκκινες περιοχές όπου υπάρχει φλεγμονή, η ακατάπαυστη φαγούρα, ενώ είναι έντονο και το αίσθημα του καψίματος.


Diabetes-app1.png

4 Απριλίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Διάβασα πρόσφατα στον ηλεκτρονικό Τύπο για το πως οι ασθενείς χρησιμοποιούν τα εργαλεία που τους παρέχει η τεχνολογία σε συνδυασμό με το internet.

Μία από τις τάσεις που προκαλεί εντύπωση είναι η χρήση των εφαρμογών για κινητά τηλέφωνα (smartphone applications) ή και άλλες συσκευές για την παρακολούθηση της κατάστασης της υγείας.

Οι χρήστες συνήθως αγοράζουν μια επιπρόσθετη συσκευή που συνδέεται με το κινητό μέσω καλωδίου ή WiFi, καταμετρώντας έτσι διάφορα στοιχεία όπως οι κινήσεις αν για παράδειγμα κάνει κάτι λάθος κατά τη γυμναστική, καθώς και τη διατροφή ή την ποιότητα του ύπνου του. Άλλες πάλι είναι απλώς ενημερωτικές. Ο χρήστης δηλαδή μπορεί να αναζητήσει πληροφορίες για διάφορες νόσους, φάρμακα ή ακόμη και συμβουλές με ασκήσεις για τον πόνο της πλάτης και ούτω καθεξής.

Πολλές από αυτές όμως μπορεί να είναι ανακριβείς και εν τέλει επικίνδυνες, είτε σε επίπεδο έγκυρης πληροφόρησης είτε σε τεχνικά θέματα.

Το επιστημονικό περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης (JAMA) για παράδειγμα, δημοσίευσε μια μελέτη σχετικά με εφαρμογές που προβάλλονταν ως εργαλεία που μπορούν να αξιολογούν φωτογραφίες του δέρματος και να ενημερώσουν για την πιθανότητα ανάγκης ιατρικής φροντίδας. Ορισμένες από τις εφαρμογές που εξέτασαν, χρησιμοποιούν έναν αυτοματοποιημένο αλγόριθμο για την ανάλυση της εικόνας, ενώ κάποια άλλη ζητά άδεια για να τις στείλει σε δερματολόγο και να επιστρέψει τη διάγνωση εντός 24 ωρών. Αυτό που διαπιστώθηκε, ήταν ότι ο ανθρώπινος παράγοντας ήταν περισσότερο επιτυχής στην κατάλληλη εκτίμηση των περιπτώσεων. Η ανακρίβεια όμως μπορεί να είναι επικίνδυνη σε τέτοια θέματα.

Στις ΗΠΑ η θετική εξέλιξη ήταν ότι ο αρμόδιος οργανισμός (FDA) πριν ένα χρόνο ανακοίνωσε ότι πλέον θα εποπτεύει αυτές τις εφαρμογές ως προς την ασφάλειά τους. Οι γιατροί της ίδιας χώρας πάντως δηλώνουν πρόθυμοι να προτείνουν εφαρμογές στους ασθενείς τους, τις οποίες γνωρίζουν όμως ότι είναι ασφαλείς. Ο καρδιολόγος Eric Topol είναι ένας από εκείνους.

Συνεπώς, είναι απαραίτητο πριν χρησιμοποιήσετε κάποια εφαρμογή να βεβαιωθείτε ότι είναι ασφαλής.

Παρατήρησα έναν κατάλογο από τον PatientView, έναν ξένο οργανισμό ερευνών για θέματα ασθενών, με health apps σε διάφορες γλώσσες και από πολλές ειδικότητες, που έχουν ως αντικείμενο την παρακολούθηση διαφόρων δεικτών, τη σωματική άσκηση και την υποστήριξη της διαχείρισης συμπτωμάτων. Ο ίδιος σημειώνει ότι στην ιστοσελίδα του καταλόγου προβάλει εφαρμογές που επιλέχθηκαν από εκατοντάδες συλλόγους ασθενών ανά τον κόσμο.

Προσωπικά δεν τις έχω δοκιμάσει αλλά θα χαιρόμουν να ακούσω από εσάς. Θα βρείτε τον κατάλογο εδώ.


ImageGen1.jpg

2 Απριλίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Η Νόσος του Addison, ή αλλιώς ανεπάρκεια των επινεφριδίων, είναι μία ορμονική διαταραχή που μπορεί να εμφανισθεί σε κάθε ηλικία και προσβάλλει το ίδιο άνδρες και γυναίκες.

Χαρακτηρίζεται από απώλεια βάρους, μυϊκή αδυναμία, αίσθημα κόπωσης, χαμηλή αρτηριακή πίεση και καμιά φορά, σκούρο χρώμα του δέρματος, τόσο στα μέρη του σώματος που εκτίθενται στον ήλιο, όσο και σ’ αυτά που δεν εκτίθενται.

Εμφανίζεται όταν τα επινεφρίδια, οι ενδοκρινείς αδένες δηλαδή που βρίσκονται στο επάνω μέρος των νεφρών, δεν παράγουν αρκετή ποσότητα της ορμόνης κορτιζόλης και σε μερικές περιπτώσεις της ορμόνης αλδοστερόνης.

Πώς προκαλείται;

Η ανεπαρκής παραγωγή επαρκών ποσοτήτων κορτιζόλης μπορεί να προκύψει από πολλές και διαφορετικές αιτίες. Οι αιτίες αυτές μπορεί να οφείλονται σε μια διαταραχή αυτών των ιδίων των επινεφριδίων (πρωτοπαθής επινεφριδιακή ανεπάρκεια) ή σε ανεπαρκή παραγωγή ACTH (αδρενοκορτικοτρόπος ορμόνη) από την υπόφυση (δευτεροπαθής επινεφριδιακή ανεπάρκεια).

Η πρωτοπαθής επινεφριδιακή ανεπάρκεια στις περισσότερες περιπτώσεις προκαλείται από βαθμιαία καταστροφή του εξωτερικού στρώματος των επινεφριδίων (φλοιός των επινεφριδίων), από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου. Μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων της νόσου του Addison προκαλούνται από διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα συμπτώματα ανεπάρκειας εμφανίζονται όταν έχει καταστραφεί τουλάχιστον το 90% του φλοιού. Σαν αποτέλεσμα καμιά φορά ελλείπουν τόσο τα γλυκοκορτικοειδή (κορτιζόλη), όσο και τα αλατοκορτικοειδή (αλδοστερόνη).

Άλλες λιγότερο συχνές αιτίες είναι οι (1) χρόνιες λοιμώξεις και κυρίως μυκητιάσεις, (2) ο καρκίνος και κυρίως ο μεταστατικός, (3) η αμυλοείδωση και (4) χειρουργική αφαίρεση των επινεφριδίων.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της νόσου του Addison εμφανίζονται σταδιακά, αλλά γίνονται εμφανή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Περιλαμβάνουν (1) αίσθημα κακής υγείας, (2) κόπωση και αδυναμία, (3) απώλεια βάρους, (4) μείωση της όρεξης και (5) μελάγχρωση του δέρματος, ειδικά στις παλάμες, τους αγκώνες και τα γόνατα.

Επιπλέον, οι ασθενείς συνήθως εμφανίζουν χαμηλή αρτηριακή πίεση. Μετά από σοβαρό τραυματισμό ή νόσο τα επίπεδα των κορτικοστεροειδικών ορμονών μπορεί να μην επαρκούν για τις ανάγκες του οργανισμού και αυτό μπορεί να συντελέσει σε μια κατάσταση που ονομάζεται αντισονική κρίση. Η υπερβολική απώλεια άλατος και νερού οδηγεί σε αφυδάτωση, αδυναμία, κοιλιακό άλγος, έμετο και σύγχυση. Εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει σε κώμα και θάνατο.

Θεραπεία και πρόληψη

Η θεραπεία συνίσταται σε υποκατάσταση με γλυκοκορτικοειδή συνήθως με υδροκορτιζόνη και αλατοκορτικοειδή συνήθως με φθοριοϋδροκορτιζόνη. Στην παρακολούθηση της θεραπείας πρέπει να γίνεται μέτρηση των ηλεκτρολυτών (νάτριο, κάλιο), της κορτιζόλης και της ACTH. Σε περιπτώσεις οξείας νόσου ή stress όπως μία χειρουργική επέμβαση, οι ανάγκες σε γλυκοκορτικοειδή αυξάνουν και επιβάλλεται χορήγηση υγρών και ηλεκτρολυτών. Με την κατάλληλη θεραπεία υποκαταστάσεως οι ασθενείς έχουν καλή πρόγνωση και η επιβίωσή τους είναι φυσιολογική.

Η πρόληψη των κρίσεων γίνεται με την έγκαιρη διάγνωση της νόσου. Γίνεται με τη βραχεία δοκιμασία διεγέρσεως των επινεφριδίων με ενδομυϊκή χορήγηση συνθετικής ACTH. Αυξημένα επίπεδα ACTH, με χαμηλά ή φυσιολογικά επίπεδα κορτιζόλης σε πρωινό δείγμα αίματος με αυξημένους επίσης τίτλους αντισωμάτων εναντίον των επινεφριδίων, επιβεβαιώνουν τη διάγνωση της αυτοάνοσης πρωτοπαθούς επινεφριδιακής  ανεπάρκειας.


stethoscope1.jpg

28 Μαρτίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Πρόσφατα οι αρμόδιοι δημόσιοι φορείς για θέματα Υγείας στην Ελλάδα εξέδωσαν συνέντευξη τύπου, μιλώντας για τις ασθένειες που επηρεάζουν τη χώρα μας εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου που δημοσιεύεται στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί τα εξής:

– Νοσήματα όπως η φυματίωση παρουσιάζουν σημαντικές αυξομειώσεις στον επιπολασμό τους τα τελευταία χρόνια, ενώ σημαντικά αυξημένη εμφανίζεται και η συχνότητα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων και της γρίπης.

– Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με τη μεγαλύτερη επίπτωση νοσοκομειακών λοιμώξεων στην Ευρώπη, καθώς είναι ιδιαίτερα συχνή η απομόνωση μικροοργανισμών που προκαλούν λοιμώξεις κατά τη νοσηλεία και είναι ανθεκτικοί στα αντιβιοτικά.

Το φαινόμενο, όπως αναφέρθηκε στη συνέντευξη τύπου, οφείλεται κατά ένα μέρος στην αυξημένη και ανορθολογική συνταγογράφηση αντιβιοτικών, τα ποσοστά της οποίας ανέρχονται στη χώρα μας σχεδόν στο διπλάσιο του Ευρωπαϊκού μέσου όρου. Παράλληλα, εξίσου σημαντική αιτία αποτελούν οι πλημμελείς συνθήκες ελέγχου της διασποράς των μικροοργανισμών, οι οποίες δυστυχώς επικρατούν σε πολλά Ελληνικά Νοσοκομεία, λόγω της έλλειψης, κυρίως, νοσηλευτικού προσωπικού.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των λοιμώξεων προκαλείται από τρία παθογόνα, τα Acinetobacter, Klebsiella και Pseudomonas. Τα παθογόνα αυτά, και ιδιαίτερα τα δύο πρώτα, είναι σε ποσοστό >50% ανθεκτικά στα περισσότερα διαθέσιμα αντιβιοτικά! Επιπλέον, νέα στελέχη Klebsiella (NDM), ανθεκτικά σχεδόν σε όλα τα αντιβιοτικά, ανιχνεύονται σε συνεχώς αυξανόμενο αριθμό Ελληνικών νοσοκομείων. Παρόλα αυτά, το 2013, για πρώτη φορά, από τα δεδομένα της επιτήρησης του ΚΕΕΛΠΝΟ, η ανοδική πορεία της επίπτωσης των συγκεκριμένων παθογόνων φαίνεται να ανακόπτεται (δεδομένα που αφορούν στην επίπτωση των βακτηριαιμιών).

– Κατά το 2012 συλλέχθηκαν 14.350 νέες περιπτώσεις καρκίνου από 56 δημόσια νοσοκομεία, ενώ κατά το 2013 συλλέχθηκαν 18.500 από 60 δημόσια νοσοκομεία. Την επόμενη διετία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναμένει για την Ελλάδα τις 37.000 νέες περιπτώσεις.

– Η χώρα μας παρουσιάζει την υψηλότερη αναλογία καπνιστών μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, σε ποσοστό το οποίο αν και κατά την τελευταία δεκαετία έχει μειωθεί, συνεχίζει να παραμένει το υψηλότερο μεταξύ των χωρών της δυτικής Ευρώπης.

– Συνεχιζόμενες προκλήσεις για την Ελλάδα αποτελούν μια σειρά από νοσήματα, όπως η HIV λοίμωξη, η φυματίωση, η εποχική γρίπη, η λύσσα, καθώς και νοσήματα που μεταδίδονται με διαβιβαστές. Η εφετινή περίοδος εποχικής γρίπης είχε ιδιαίτερη ένταση και διάρκεια στη χώρα μας, καθώς επικράτησε ο υπότυπος Α(Η1Ν1)-pdm-09, ο οποίος προκαλεί χαρακτηριστικά σοβαρή νόσηση, ειδικά στα άτομα με υποκείμενες παθήσεις που τους προδιαθέτουν για επιπλοκές.

– Σε ό,τι αφορά τα νοσήματα που μεταδίδονται με διαβιβαστές, στη συνέντευξη τύπου σημειώθηκε ότι από το καλοκαίρι του 2010 έχει εμφανιστεί λοίμωξη από τον ιό του Δυτικού Νείλου σε ανθρώπους και από τότε καταγράφονται σταθερά κρούσματα κάθε καλοκαίρι.

– Τα νέα κρούσματα φυματίωσης σε παγκόσμιο επίπεδο ανέρχονται σε 9 εκατομμύρια το χρόνο, από τα οποία τα 3 εκατομμύρια μένουν χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, ενώ η φυματίωση είναι ασθένεια που θεραπεύεται πλήρως.  

Στη χώρα μας καταγράφονται περίπου 600 κρούσματα ετησίως (επίπτωση 4,1/100.000 κατοίκους), αλλά μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει υποδήλωση των κρουσμάτων από τους κλινικούς γιατρούς. Από το 2008 παρατηρείται προοδευτική αύξηση των κρουσμάτων σε έγκλειστους σε σωφρονιστικά καταστήματα, η οποία είναι εξαιρετικά σημαντική το 2013.

-Τέλος, οι ομιλητές επεσήμαναν ότι σημαντικό πρόβλημα για τη δημόσια Υγεία αποτελούν οι πολυανθεκτικές μορφές της νόσου (MDR & XDR TB). Η συχνότητα της MDR TB στη χώρα μας κυμαίνεται σε ποσοστό 0,6-3,3% στους Έλληνες και μεταξύ 3,1-6,3% σε άτομα αλλοδαπής προέλευσης. Περιπτώσεις XDR-TB αναφέρονται σε ποσοστό 1,4% μόνο σε άτομα αλλοδαπής προέλευσης κατά τα τελευταία 3 έτη.

Πηγή: www.iatropedia.gr


Cardia1.jpg

Οι νεφροί είναι το φυσικό φίλτρο του οργανισμού, που έχει ως σκοπό την αποτοξίνωσή μας από τις βλαβερές και άχρηστες ουσίες. Το νεφρικό σύστημα λειτουργεί ως μονάδα καθαρισμού η οποία αποβάλλει κάθε περιττή και επικίνδυνη ουσία από το αίμα.

Έτσι οι νεφροί διατηρούν την ισορροπία των υγρών του σώματος, ενώ παράλληλα ρυθμίζουν την παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων και ενεργοποιούν τη βιταμίνη D.

Η Χρόνια Νεφρική Νόσος (ΧΝΝ) είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από προοδευτική απώλεια της νεφρικής λειτουργίας με την πάροδο του χρόνου.

Στους σημαντικούς παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνονται ο σακχαρώδης διαβήτης, η αρτηριακή υπέρταση και μεγάλη η ηλικία. Μεγάλο ποσοστό των περιστατικών οφείλεται στον σακχαρώδη διαβήτη ενώ ένα μικρότερο στη χρόνια αρτηριακή υπέρταση. Στους παράγοντες κινδύνου κατατάσσονται και η καρδιαγγειακή νόσος (έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο), η παχυσαρκία, το κάπνισμα, καθώς και το ιστορικό νεφρικής νόσου στην οικογένεια. Άλλες λιγότερο συχνές είναι οι σπειραματονεφρίτιδες, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και η πολυκυστική νόσος των νεφρών.

Διάγνωση της νόσου μπορεί να γίνει με γενικές εξετάσεις ούρων ή αίματος, καθώς και με απεικονιστικές όπως το υπερηχογράφημα.

Συμπτώματα

Το σοβαρότερο πρόβλημα σχετικά με τη ΧΝΝ είναι ότι αρχίζει με μια μακρά περίοδο χωρίς συμπτώματα, κατά την οποία η νόσος μπορεί να μη διαγνωστεί, ακολουθούμενη τελικά από τα συμπτώματα που προκαλούνται από τις επιπλοκές της μειωμένης νεφρικής λειτουργίας.

Σε προχωρημένο στάδιο τα συμπτώματα της ΧΝΝ έχουν ως εξής:

  1. Κόπωση
  2. Ταχυπαλμία
  3. Χλωμό δέρμα
  4. Μειωμένη ή και καθόλου παραγωγή ούρων (ανουρία)
  5. Σύγχυση
  6. Μειωμένη εγρήγορση
  7. Αίσθημα δίψας
  8. Ξηροστομία

Θεραπεία

Η θεραπεία της χρόνιας νεφρικής νόσου στην αρχή περιλαμβάνει την αναγνώριση και αναστολή, εφόσον είναι εφικτό, των παραγόντων εξέλιξης (έλεγχος επιπέδων σακχάρου, χοληστερίνης, παχυσαρκία κλπ.). Απαραίτητη στη συνέχεια είναι η αντιμετώπιση των επιπλοκών της νεφρικής νόσου όπως η αρτηριακή υπέρταση, η διαταραχή της θρέψης και ούτω καθεξής, η οποία μπορεί να είναι και φαρμακευτική.

Στην περίπτωση της χρόνιας νεφρικής νόσου τελικού σταδίου θα πρέπει να γίνει θεραπεία υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας, μέσω ορισμένων επιλογών:

  1. Αιμοκάθαρση: Σε αυτήν ο ασθενής υποβάλλεται σε θεραπεία κάθαρσης του αίματος του από τις άχρηστες μεταβολικά ουσίες μέσω ειδικού μηχανήματος αιμοκάθαρσης, συνήθως τρείς φορές την εβδομάδα και στη συνέχεια τροποποιείται ανάλογα τον ασθενή.
  2. Περιτοναϊκή κάθαρση: Ο ασθενής εδώ υποβάλλεται σε θεραπεία κάθαρσης από τις άχρηστες μεταβολικά ουσίες μέσω ειδικών διαλυμάτων που εισέρχονται στην περιτοναϊκή κοιλότητα καθημερινά.
  3. Νεφρική μεταμόσχευση: Εφόσον χρειαστεί, ο ασθενής δέχεται ένα νεφρικό μόσχευμα το οποίο μπορεί να προέρχεται από ζώντα ή πτωματικό δότη. Στο σημείο αυτό δεν χρειάζεται να συνεχίσει αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση, είναι επιβεβλημένη όμως η συνεχής χορήγηση φαρμάκων, προκειμένου να αποτραπεί η απόρριψη του νεφρικού μοσχεύματος από τον οργανισμό.

Πρόληψη

Καθώς η ΧΝΝ αρχίζει με μια μακρά περίοδο χωρίς συμπτώματα, πρέπει να ανιχνεύεται πριν την εξέλιξή της σε νεφρική ανεπάρκεια καθώς οι πρώιμες παρεμβάσεις μπορεί να επιβραδύνουν ή να εμποδίσουν την εξέλιξή της.

Για την προστασία έναντι της νεφρικής νόσου απαιτείται:

  1. Τακτικός ιατρικός έλεγχος
  2. Ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης
  3. Έλεγχος της γλυκόζης, της χοληστερίνης και της αναιμίας
  4. Διακοπή του καπνίσματος
  5. Αύξηση της σωματικής δραστηριότητας
  6. Έλεγχος του σωματικού βάρους



ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ






Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.





Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.