Blog

Με τον όρο αλλεργία εννοείται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός αντιδρά απέναντι σε αβλαβείς περιβαλλοντικές ουσίες, που ονομάζονται αλλεργιογόνα.

Ως αλλεργιογόνα μπορούν να δράσουν ορισμένες τροφές όπως τα αυγά, τα ψάρια ή οι φράουλες, φάρμακα όπως η πενικιλλίνη, σκιαγραφικά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται στην ακτινολογία, η σκόνη, χρώματα, καλλυντικά, η γύρη διαφόρων φυτών κ.α.

Μπορούν να φτάσουν στον οργανισμό μέσω της αναπνοής, με επαφή στο δέρμα ή ακόμη με την τροφή ή και ένεση. Όταν ο οργανισμός έρθει σε επαφή με μια ξένη ουσία που δρα ως αλλεργιογόνο, το ανοσοποιητικό του σύστημα βάζει σε λειτουργία τους αμυντικούς μηχανισμούς της χημικής και της κυτταρικής ανοσίας με σκοπό την εξουδετέρωση του αντιγόνου.

Η αλλεργία μπορεί να εμφανίζεται μόνο στο δέρμα και να μην έχει εποχιακή κατανομή, μπορεί να εντοπίζεται στα μάτια με τις επιπεφυκίτιδες, μπορεί να αφορά το ανώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές ρινίτιδες, φαρυγγίτιδες και τέλος να παρουσιάζεται στο κατώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές βρογχίτιδες και το αλλεργικό άσθμα, που είναι και η δυσκολότερη κατάσταση.

Η Ελληνική Εταιρεία Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας επίσης προειδοποιεί ότι οι αλλεργίες δεν εμφανίζονται μόνο την άνοιξη αλλά είναι δυνατόν να εκδηλωθούν ανά πάσα στιγμή και από οποιαδήποτε αιτία.

Οι συχνότερες αλλεργίες είναι οι εξής:

Αλλεργική ρινίτιδα: Η αλλεργική ρινίτιδα αποτελεί την πιο δημοφιλή αλλεργία η οποία αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Τα συμπτώματα της είναι το οίδημα και η φλεγμονή των ρινικών διόδων, η συμφόρηση, το φτέρνισμα και τα υγρά μάτια με φαγούρα. Τα αίτια που ενοχοποιούνται είναι διάφορα αλλεργιογόνα όπως η γύρη.

Τροφικές αλλεργίες: Είναι από τις συχνότερες οι οποίες εκδηλώνονται με εξανθήματα, διάρροια, βήχα, οίδημα στο πρόσωπο και έντονη φαγούρα, με την αλλεργία στα θαλασσινά να αποτελεί την πιο συνηθισμένη. Η επαφή με οστρακοειδή όπως είναι οι γαρίδες, τα μύδια, ο αστακός ή το καβούρι, μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο στα χείλη στο πρόσωπο ή στο λαιμό, καθώς επίσης δύσπνοια, δυσφορία, διάρροια και ναυτία.

Άσθμα: Πρόκειται για μια φλεγμονή των πνευμόνων και των αεραγωγών που προκαλούνται από τα ίδια σχεδόν αλλεργιογόνα με εκείνα της αλλεργικής ρινίτιδας. Συνέπεια οι πάσχοντες να έχουν σφίξιμο στο στήθος, δύσπνοια αλλά και βήχα.

Αλλεργία στη βαφή: Διάφορες βαφές που χρησιμοποιούνται στα υφάσματα μπορεί να προκαλέσουν σε ορισμένους ανθρώπους αλλεργικά δερματικά εξανθήματα. Περισσότερο επιβλαβείς κρίνονται οι μπλε και πορτοκαλί χρωστικές ουσίες σε ρούχα και άλλα αντικείμενα. Επιπλέον, τα λάστιχα στις κάλτσες, τα εσώρουχα και τα σουτιέν λόγω του καουτσούκ, μπορούν να προκαλέσουν εξανθήματα σε αρκετούς ανθρώπους. Τα συνθετικά υλικά είναι επίσης ύποπτα όταν χρησιμοποιούνται σε εσώρουχα.

Τσίμπημα μέλισσας: Μία από τις πιο επικίνδυνες αλλεργικές αντιδράσεις, ειδικά για όσους έχουν σοβαρή αλλεργία σε τσιμπήματα μέλισσας. Εκδηλώνεται με οίδημα και φλεγμονή γύρω από το τσίμπημα και σε σοβαρές περιπτώσεις ενδεχομένως να υπάρξει αναφυλακτική αντίδραση, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο. Τα συμπτώματα συνήθως είναι εξανθήματα, δύσπνοια, δυσκολία στην αναπνοή και την κατάποση, αυξημένοι καρδιακοί ρυθμοί κ.λπ.

Αλλεργική επιπεφυκίτιδα: Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα είναι μια φλεγμονή του επιπεφυκότος του ματιού, η οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί από την επαφή με ουσίες όπως σαμπουάν, καλλυντικά, βρωμιά, καπνό, χλώριο πισίνας ή διάφορα αλλεργιογόνα που υπάρχουν στη φύση.

Φάρμακα: Οι αλλεργικές αντιδράσεις ατόμων σε συγκεκριμένα φάρμακα είναι επίσης συχνές. Ορισμένες φαρμακευτικές αγωγές μπορούν να προκαλέσουν κνίδωση ή άλλα αλλεργικά συμπτώματα τα οποία χρήζουν άμεση ιατρική φροντίδα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση ενημερώστε το γιατρό σας και την εκάστοτε εταιρία εάν δεν αναγράφεται η αλλεργία σας.

Έκζεμα: Πρόκειται για μια πολύ κοινή μορφή της δερματίτιδας και συχνά δια βίου κατάσταση για τα άτομα που παρουσιάζουν υπερευαισθησία. Στα συμπτώματά του συγκαταλέγονται το ξηρό και φολιδωτό δέρμα που εμφανίζεται στις κόκκινες περιοχές όπου υπάρχει φλεγμονή, η ακατάπαυστη φαγούρα, ενώ είναι έντονο και το αίσθημα του καψίματος.

Πρόσφατα οι αρμόδιοι δημόσιοι φορείς για θέματα Υγείας στην Ελλάδα εξέδωσαν συνέντευξη τύπου, μιλώντας για τις ασθένειες που επηρεάζουν τη χώρα μας εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου που δημοσιεύεται στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί τα εξής:

– Νοσήματα όπως η φυματίωση παρουσιάζουν σημαντικές αυξομειώσεις στον επιπολασμό τους τα τελευταία χρόνια, ενώ σημαντικά αυξημένη εμφανίζεται και η συχνότητα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων και της γρίπης.

– Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με τη μεγαλύτερη επίπτωση νοσοκομειακών λοιμώξεων στην Ευρώπη, καθώς είναι ιδιαίτερα συχνή η απομόνωση μικροοργανισμών που προκαλούν λοιμώξεις κατά τη νοσηλεία και είναι ανθεκτικοί στα αντιβιοτικά.

Το φαινόμενο, όπως αναφέρθηκε στη συνέντευξη τύπου, οφείλεται κατά ένα μέρος στην αυξημένη και ανορθολογική συνταγογράφηση αντιβιοτικών, τα ποσοστά της οποίας ανέρχονται στη χώρα μας σχεδόν στο διπλάσιο του Ευρωπαϊκού μέσου όρου. Παράλληλα, εξίσου σημαντική αιτία αποτελούν οι πλημμελείς συνθήκες ελέγχου της διασποράς των μικροοργανισμών, οι οποίες δυστυχώς επικρατούν σε πολλά Ελληνικά Νοσοκομεία, λόγω της έλλειψης, κυρίως, νοσηλευτικού προσωπικού.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των λοιμώξεων προκαλείται από τρία παθογόνα, τα Acinetobacter, Klebsiella και Pseudomonas. Τα παθογόνα αυτά, και ιδιαίτερα τα δύο πρώτα, είναι σε ποσοστό >50% ανθεκτικά στα περισσότερα διαθέσιμα αντιβιοτικά! Επιπλέον, νέα στελέχη Klebsiella (NDM), ανθεκτικά σχεδόν σε όλα τα αντιβιοτικά, ανιχνεύονται σε συνεχώς αυξανόμενο αριθμό Ελληνικών νοσοκομείων. Παρόλα αυτά, το 2013, για πρώτη φορά, από τα δεδομένα της επιτήρησης του ΚΕΕΛΠΝΟ, η ανοδική πορεία της επίπτωσης των συγκεκριμένων παθογόνων φαίνεται να ανακόπτεται (δεδομένα που αφορούν στην επίπτωση των βακτηριαιμιών).

– Κατά το 2012 συλλέχθηκαν 14.350 νέες περιπτώσεις καρκίνου από 56 δημόσια νοσοκομεία, ενώ κατά το 2013 συλλέχθηκαν 18.500 από 60 δημόσια νοσοκομεία. Την επόμενη διετία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναμένει για την Ελλάδα τις 37.000 νέες περιπτώσεις.

– Η χώρα μας παρουσιάζει την υψηλότερη αναλογία καπνιστών μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, σε ποσοστό το οποίο αν και κατά την τελευταία δεκαετία έχει μειωθεί, συνεχίζει να παραμένει το υψηλότερο μεταξύ των χωρών της δυτικής Ευρώπης.

– Συνεχιζόμενες προκλήσεις για την Ελλάδα αποτελούν μια σειρά από νοσήματα, όπως η HIV λοίμωξη, η φυματίωση, η εποχική γρίπη, η λύσσα, καθώς και νοσήματα που μεταδίδονται με διαβιβαστές. Η εφετινή περίοδος εποχικής γρίπης είχε ιδιαίτερη ένταση και διάρκεια στη χώρα μας, καθώς επικράτησε ο υπότυπος Α(Η1Ν1)-pdm-09, ο οποίος προκαλεί χαρακτηριστικά σοβαρή νόσηση, ειδικά στα άτομα με υποκείμενες παθήσεις που τους προδιαθέτουν για επιπλοκές.

– Σε ό,τι αφορά τα νοσήματα που μεταδίδονται με διαβιβαστές, στη συνέντευξη τύπου σημειώθηκε ότι από το καλοκαίρι του 2010 έχει εμφανιστεί λοίμωξη από τον ιό του Δυτικού Νείλου σε ανθρώπους και από τότε καταγράφονται σταθερά κρούσματα κάθε καλοκαίρι.

– Τα νέα κρούσματα φυματίωσης σε παγκόσμιο επίπεδο ανέρχονται σε 9 εκατομμύρια το χρόνο, από τα οποία τα 3 εκατομμύρια μένουν χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, ενώ η φυματίωση είναι ασθένεια που θεραπεύεται πλήρως.  

Στη χώρα μας καταγράφονται περίπου 600 κρούσματα ετησίως (επίπτωση 4,1/100.000 κατοίκους), αλλά μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει υποδήλωση των κρουσμάτων από τους κλινικούς γιατρούς. Από το 2008 παρατηρείται προοδευτική αύξηση των κρουσμάτων σε έγκλειστους σε σωφρονιστικά καταστήματα, η οποία είναι εξαιρετικά σημαντική το 2013.

-Τέλος, οι ομιλητές επεσήμαναν ότι σημαντικό πρόβλημα για τη δημόσια Υγεία αποτελούν οι πολυανθεκτικές μορφές της νόσου (MDR & XDR TB). Η συχνότητα της MDR TB στη χώρα μας κυμαίνεται σε ποσοστό 0,6-3,3% στους Έλληνες και μεταξύ 3,1-6,3% σε άτομα αλλοδαπής προέλευσης. Περιπτώσεις XDR-TB αναφέρονται σε ποσοστό 1,4% μόνο σε άτομα αλλοδαπής προέλευσης κατά τα τελευταία 3 έτη.

Πηγή: www.iatropedia.gr

Ως πνευμονική εμβολή ορίζεται η αιφνίδια εγκατάσταση ξένου σώματος στον πνεύμονα. Αποτέλεσμα αυτού είναι η απόφραξη που οφείλεται σε θρόμβο, δηλαδή τεμάχιο συγκεντρωμένου πηγμένου αίματος στην αρτηρία του πνεύμονα, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η ροή του αίματος και η ανταλλαγή των αερίων (οξυγόνου/ διοξειδίου του άνθρακος) από εκείνο το σημείο, οδηγώντας στην καταστροφή του ιστού του πνεύμονα (πνευμονικό έμφραγμα).

Ως αίτιο της πνευμονικής εμβολής ο θρόμβος σχηματίζεται όταν το αίμα είναι πολύ πηκτό και δεν έχει συνεχή ροή, καθώς και όταν τα αγγεία δεν είναι σε καλή κατάσταση.

Συνεπώς οι παράγοντες κινδύνου για πνευμονική εμβολή έχουν ως εξής:

– Παρατεταμένη ακινησία ή στάση της ροής του αίματος. Αυτό μπορεί να οφείλεται για παράδειγμα στην καθιστική θέση σε μεγάλα ταξίδια, στην παρατεταμένη κατάκλιση μετά από κάποια επέμβαση, κλπ.

– Αυξημένη πηκτικότητα του αίματος. Παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτό είναι το κάπνισμα, τα αντισυλληπτικά, τα οιστρογόνα, η εγκυμοσύνη, ο καρκίνος, οι χειρουργικές επεμβάσεις, κλπ.

– Βλάβες στα τοιχώματα των φλεβών που μπορούν να προκύψουν από τραύματα στο κατώτερο τμήμα του ποδιού, κλπ.

Συμπτώματα

Η πνευμονική εμβολή δεν έχει ειδικά κλινικά συμπτώματα, πράγμα που κάνει τη διάγνωσή της σχετικά δύσκολη. Το κυριότερο σύμπτωμα είναι η αιφνίδια έναρξη δύσπνοιας, ενώ λιγότερο συχνά υπάρχουν πλευριτικός θωρακικός πόνος και αιμόπτυση. Τα συχνότερα κλινικά ευρήματα είναι ταχυκαρδία και η ταχύπνοια (γρήγορες κοφτές αναπνοές), ενώ λιγότερο συχνά μπορεί να παρατηρηθεί εμφανής θρομβοφλεβίτιδα, οξεία πνευμονική υπέρταση και υπεζωκοτική τριβή (ακροαστικό εύρημα).

Φαινόμενα όπως η κυάνωση, η συγκοπή, η μεγάλη πτώση της αρτηριακή πίεσης, η διόγκωση των φλεβών του τραχήλου, η ωχρότητα και η εφίδρωση είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της μαζικής πνευμονικής εμβολής.

Τα πολλαπλά πνευμονικά έμβολα εκδηλώνονται με δύσπνοια που επιδεινώνεται προοδευτικά μέσα σε λίγες εβδομάδες και μπορεί να συνοδεύεται από αδυναμία, συγκοπτικά επεισόδια ή στηθάγχη (πόνο στο στήθος) κατά την προσπάθεια.

Ο γιατρός προκειμένου να καταλάβει ότι πρόκειται για πνευμονική εμβολή θα χρειαστεί εξετάσεις ρουτίνας όπως είναι η γενική εξέταση αίματος, το ηλεκτροκαρδιογράφημα και η ακτινογραφία θώρακος, ως και πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως είναι το σπινθηρογράφημα πνευμόνων και η πνευμονική αγγειογραφία.

Θεραπεία

Η θεραπεία της πνευμονικής εμβολής αποσκοπεί σε δύο πράγματα:

1. Να εμποδίσει την αύξηση του μεγέθους του θρόμβου με τη χρήση αντιπηκτικών φαρμάκων δυο ειδών: την ηπαρίνη και τα κουμαρινικά αντιπηκτικά.

2. Να διαλύσει το θρόμβο και γι’ αυτό χορηγούνται τα θρομβολυτικά φάρμακα, ιδιαίτερα στις μαζικές πνευμονικές εμβολές.

Σε μερικές περιπτώσεις ωστόσο υπάρχει το ενδεχόμενο να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Τέλος, τονίζεται ότι η έκβαση της πνευμονικής εμβολής εξαρτάται από το μέγεθος της αποφράξεως, την ύπαρξη ή όχι υποκείμενης νόσου και την έγκαιρη έναρξη θεραπευτικής αγωγής.

Ως υποθερμία θεωρείται η κατάσταση κατά την οποία η θερμοκρασία του σώματός μας πέφτει κάτω από το όριο των 35 βαθμών Κελσίου, το οποίο είναι απαραίτητο για τη διατήρηση του μεταβολισμού μας σε φυσιολογικά επίπεδα.

Φυσιολογικά η θερμοκρασία του σώματός μας κυμαίνεται από 36,4 – 37,5 βαθμούς Κελσίου, ωστόσο ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί να λειτουργεί φυσιολογικά και σε ένα εύρος θερμοκρασιών που μπορεί να κυμαίνεται από 34,4 έως 37,8 βαθμών Κελσίου.

Στο φυσιολογικό άτομο οι διαταραχές θερμοκρασίας που μπορεί να προκύψουν από τη μεταβολική δραστηριότητα του σώματος και την διακύμανση της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος εξισορροπούνται, με αποτέλεσμα η φυσιολογική διακύμανση της θερμοκρασίας του σώματος να βρίσκεται σε στενά επίπεδα, παρά τις περιβαλλοντικές αλλαγές. Η θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος ελέγχεται από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου στον οποίο βρίσκονται τα θερμορυθμιστικά κέντρα, που λειτουργούν ως «θερμοστάτες» στο ανθρώπινο σώμα.

Παρά το γεγονός ότι θερμοκρασίες σώματος πάνω από 37,2 και κάτω από 35,5 είναι γενικώς παθολογικές, η θερμορυθμιστική λειτουργία του σώματος διαφέρει από άτομο σε άτομο και τροποποιείται με την πάροδο της ηλικίας.

Κατηγορίες υποθερμίας

Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες υποθερμίας, οι οποίες έχουν ως εξής:

1. Χρόνια: Συνήθως παρατηρείται στους αλκοολικούς, ηλικιωμένους και άλλους με ιατρικά προβλήματα όπως ο διαβήτης, ο βραδύς μεταβολισμός, οι διαταραχές κυκλοφορίας, οι ορμονικές διαταραχές και η σήψη.
2. Υποθερμία από φυσιολογικά αίτια: Ιδιοσυγκρασία, έκθεση στο κρύο, βύθισμα σε κρύο νερό ή προ της ωορρηξίας.
3. Υποθερμία από φάρμακα.
4. Κρίσεις που συμβαίνουν σε υγιή άτομα που εκτίθενται σε περιβαλλοντολογικά στρες.

Προδιαθεσικοί παράγοντες

Υπάρχουν επίσης ορισμένοι προδιαθεσικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση της υποθερμίας:

1. Ανεπαρκής οικιακή θέρμανση
2. Ανεπαρκής ή ακατάλληλη ένδυση σε σχέση με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος.
3. Μπάνιο σε κρύο νερό – υγρά ρούχα – παρατεταμένη επαφή σε κρύο έδαφος.
4. Κακή διατροφή, υποσιτισμός
5. Καθιστική ζωή
6. Σακχαρώδης διαβήτης
7. Υπολειτουργία θυρεοειδή
8. Ανεπάρκεια επινεφριδίων ή και υποφύσεως (ορμονικές διαταραχές)
9. Νεφρική ανεπάρκεια (αύξηση ουρίας)

Τα συμπτώματα

Όταν ξεκινάει η υποθερμία το άτομο θα αρχίσει να έχει ρίγη, προβλήματα κίνησης, επιβράδυνση και ανεπαρκή συντονισμό. Οι άνθρωποι που βιώνουν υποθερμία θα εμφανίσουν επίσης ζαλάδες, αποπροσανατολισμό ή σύγχυση και μπορεί να έχουν προβλήματα στην ομιλία ή να ενεργούν σαν να βρίσκονται υπό την επήρεια ναρκωτικών ή αλκοόλ.

Αν η υποθερμία χειροτερέψει, ο ρυθμός της αναπνοής και της καρδιά μπορεί να επιβραδυνθεί σε επικίνδυνα επίπεδα με αποτέλεσμα να χάνονται οι αισθήσεις και να επακολουθεί ο θάνατος.

Αντιμετώπιση – Πρόληψη

Εάν η υποθερμία είναι πρωτοεμφανιζόμενη, ο ασθενής θα πρέπει να εξετασθεί άμεσα ιατρικώς. Η θεραπεία διαφοροποιείται ανάλογα με το αίτιο.

Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να αποφεύγονται οι απότομες μεταβολές θερμοκρασίας, η πολύωρη παραμονή στο κρύο και τα κρύα ρεύματα. Τα ρούχα όταν είναι βρεγμένα να αλλάζονται άμεσα, αλλά και να προτιμούνται τα αδιάβροχα. Επιπλέον, πάντα να φοριούνται κάλτσες το χειμώνα, ενώ να αποφεύγονται και τα ρούχα που παρεμποδίζουν την κυκλοφορία (π.χ. στενές ζώνες, παντελόνια).

Σημαντική είναι και η καθημερινή βάδιση, καθώς τονώνει την κυκλοφορία και ομαλοποιεί την ικανότητα του σώματος να ρυθμίζει την θερμοκρασία, ενώ ακόμη σημειώνεται ότι η υπερκόπωση μπορεί να προκαλέσει διαταραχές στη θερμοκρασία του σώματος.

Τέλος, επισημαίνεται ότι η κατανάλωση αλκοόλ, αντίθετα με τις παραδοσιακές πεποιθήσεις, επιδεινώνει την υποθερμία, αφού το οινόπνευμα μπορεί να προκαλέσει αγγειοδιαστολή, δηλαδή άνοιγμα των αιμοφόρων αγγείων που οδηγεί σε ταχύτερη ψύξη του σώματος.