Blog

gripi1.jpg

20 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Σε γενικές γραμμές πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η μύτη βουλώνει εξαιτίας περίσσειας πηκτής βλέννας. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις η ρινική συμφόρηση οφείλεται στη διόγκωση των ιστών που την επενδύουν, η οποία προκαλείται από φλεγμονή στα αιμοφόρα αγγεία.

Σε μεγάλα παιδιά και εφήβους η ρινική συμφόρηση αποτελεί απλά μια ενόχληση, αλλά μπορεί να προκαλέσει άλλες δυσκολίες. Σε ένα βρέφος όμως λίγων μηνών μπορεί να εμποδίσει το θηλασμό και σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.

Μια βουλωμένη μύτη συνήθως προκαλείται από έναν ιό ή βακτήρια. Τα αίτια περιλαμβάνουν:

  1. Κοινό κρυολόγημα
  2. Γρίπη
  3. Παραρρινοκολπίτιδα
  4. Αλλεργική ρινίτιδα ή άλλες αλλεργίες
  5. Τη χρήση κάποιων ρινικών σπρέι ή σταγόνων για περισσότερες από 3 ημέρες (μπορεί να επιδεινώσουν τη συμφόρηση)
  6. Ρινικούς πολύποδες
  7. Εγκυμοσύνη
  8. Αγγειοκινητική ρινίτιδα

Τυπικά ωστόσο η συμφόρηση αποδράμει μέσα σε μία εβδομάδα.

Τι μπορείτε να κάνετε

Για νεογνά, βρέφη και μικρά παιδιά που δεν μπορούν να φυσήξουν τη μύτη τους:

  1. Προμηθευτείτε ρινικές σταγόνες φυσιολογικού ορού.
  2. Τοποθετήστε το παιδί ανάσκελα, τοποθετώντας μια τυλιγμένη πετσέτα κάτω από του ώμους. Ρίξτε 2 ή 3 σταγόνες σε κάθε ρουθούνι. Περιμένετε 30-60 δευτερόλεπτα.
  3. Γυρίστε το παιδί μπρούμυτα για να παροχετευτεί η βλέννα. Προσπαθήστε να πιάσετε το έκκριμα έξω από το ρουθούνι με ένα χαρτομάντιλο ή μπατονέτα. Περιστρέψτε το χαρτομάντιλο ή τη μπατονέτα, και τραβήξτε τη βλέννα έξω από τη μύτη. Μην τοποθετείται μπατονέτες στο ρουθούνι του παιδιού.
  4. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια βρεφική φούσκα αναρρόφησης για να αφαιρέσετε τη βλέννα. Πιέστε τον αέρα έξω από τη φούσκα και τοποθετήστε απαλά το άκρο στο ρουθούνι. Αφήστε τον αέρα να εισέλθει στη φούσκα, αναρροφώντας τη βλέννα έξω από τη μύτη. Φυσήξτε τη βλέννα σε ένα χαρτομάντιλο.
  5. Ανυψώστε την κεφαλή του κρεβατιού του παιδιού. Βάλτε ένα μαξιλάρι κάτω από την κεφαλή του στρώματος. Ή, τοποθετήστε βιβλία ή σανίδες κάτω από τα πόδια στην κεφαλή του κρεβατιού.
  6. Ενθαρρύνετε το παιδί να πίνει αρκετά υγρά. Να θηλάζετε ή ταΐζετε τα βρέφη συχνά. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να πίνουν επιπλέον υγρά, αλλά αυτά δεν θα πρέπει να περιέχουν ζάχαρη.
  7. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε έναν υγραντήρα, αλλά αποφύγετε την υπερβολική υγρασία στο δωμάτιο. Να καθαρίζετε τον υγραντήρα κάθε μέρα με χλωρίνη ή Lysol®.
  8. Μπορείτε επίσης να γεμίσετε ατμούς το μπάνιο και να φέρετε το παιδί μέσα πριν πέσει για ύπνο.
  9. Τα ρινικά σπρέι και τα φάρμακα για το βήχα και το κρύωμα δεν συστήνονται για παιδιά μικρότερα των 2 ετών. Επίσης, δεν φαίνεται να είναι αποτελεσματικά σε μεγαλύτερα παιδιά.

Για μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες, τα φάρμακα που δεν απαιτούν ιατρική συνταγή μπορεί να βοηθήσουν μια συμφορημένη μύτη και να διευκολύνουν την αναπνοή.

  1. Τα αποσυμφορητικά συρρικνώνουν τα αιμοφόρα αγγεία στην επένδυση της μύτης. Τα φάρμακα αυτά ανακουφίζουν μόνο από τη συμφόρηση, όχι όμως τη ρινόρροια ή άλλα συμπτώματα. Τα αποσυμφορητικά ρινικά σπρέι και σταγόνες δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για περισσότερο από 3 ημέρες, καθώς μετά από αυτό το διάστημα μπορεί να επιδεινώσουν τη συμφόρηση.
  2. Τα αντισταμινικά μπορούν να μειώσουν το ποσό της βλέννας. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς κάποια αντισταμινικά προκαλούν υπνηλία.

Τα φάρμακα αυτά δεν αντιμετωπίζουν την υποκείμενη πάθηση. Πολλά από τα φάρμακα για την αλλεργία και το κρύωμα που δεν απαιτούν συνταγή, περιέχουν πολλαπλά συστατικά, οπότε προσέξτε τι περιέχεται σε αυτό που επιλέγετε.

Τα φάρμακα δεν είναι ο μόνος τρόπος για να ανακουφίσετε μια βουλωμένη μύτη ή τη ρινόρροια. Συχνά τα πιο ήπια διαλύματα είναι καλύτερα. Δοκιμάστε τα ακόλουθα βήματα για να αραιώσετε τη βλέννα, γεγονός που μπορεί να σας βοηθήσει να αναπνέετε ευκολότερα και να επαναφέρετε τις ρινικές εκκρίσεις στο φυσιολογικό:

  1. Χρησιμοποιείστε ήπια ρινικά σπρέι φυσιολογικού ορού.
  2. Αυξήστε την υγρασία στον αέρα με ένα υγραντήρα.
  3. Πιείτε περισσότερα υγρά. Το ζεστό τσάι, ο ζωμός ή η κοτόσουπα μπορούν να βοηθήσουν ιδιαιτέρως.

Η συμφόρηση είναι συνήθως χειρότερη όταν είστε ξαπλωμένοι. Μείνετε όρθιοι ή τουλάχιστον ανυψώστε το κεφάλι. Αυτό είναι βοηθητικό για μικρά παιδιά.

Κάποια καταστήματα πωλούν αυτοκόλλητα που τοποθετούνται στη μύτη. Αυτά βοηθούν στη διεύρυνση των ρουθουνιών, κάνοντας την αναπνοή ευκολότερη.

Πότε χρειάζεται να επικοινωνήσετε με το γιατρό

Οι παρακάτω περιπτώσεις χρήζουν συμβουλής από το γιατρό:

  1. Βουλωμένη μύτη ταυτόχρονα με θολή όραση.
  2. Βουλωμένη μύτη παράλληλα με διόγκωση του μετώπου, οφθαλμών, πλευράς της μύτης ή μάγουλου.
  3. Επεισόδια βήχα που διαρκούν περισσότερο από 10 ημέρες.
  4. Αυξημένο πονόλαιμο ή λευκά ή κίτρινα στίγματα στις αμυγδαλές ή άλλα σημεία του λαιμού.
  5. Βήχας που παράγει κιτρινοπράσινη ή γκρίζα βλέννα.
  6. Συμφορημένη μύτη που διαρκεί περισσότερο από 2 εβδομάδες και παρεμβαίνει σημαντικά στη ζωή σας.

yourdoc-facebook1.png

19 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα οι επαφές μας με ασθενείς, που εμφανίζονται συνεχώς και περισσότερο προβληματισμένοι. Η αβεβαιότητα του συστήματος υγείας καθιστά την συνάντησή τους με το γιατρό, ακόμη και για τη συνταγογράφηση χρονίων φαρμάκων, όλο και πιο δύσκολη.

Και αναρωτιέσαι… είναι δυνατόν-ακόμη και στη δύσκολη τούτη περίοδο που περνά ο τόπος-να χαθεί αυτή η επαφή?

Είναι δυνατόν ο άρρωστος, που χρόνια σε εμπιστεύεται, να μη μπορεί να σε επισκεφθεί για το στοιχειώδες?

Πώς γίνεται να στερήσεις σε αυτούς τους ανθρώπους την απλή δυνατότητα, το στοιχειώδες δικαίωμα να γράψουν τα φάρμακά τους?

Γιατί όλα πια σε αυτόν εδώ τον τόπο, θα πρέπει να πληρώνονται?

Κι αν είσαι από την άλλη μεριά? ασθενής? με σάκχαρο, πίεση, προβλήματα καρδιάς και πολλά ακόμη?

Πού θα απευθυνθείς? ποιόν θα εμπιστευτείς όταν έχεις χάσει κάθε είδους εμπιστοσύνη στους άρχοντες αυτής της χώρας?

Πώς θα γράψεις φάρμακα? πόσο θα πληρώσεις? θα είναι καλά και αποτελεσματικά? θα κάνει σωστό λογαριασμό ο φαρμακοποιός? θα φτάσουν-τέλος-τα λεφτά αυτόν τον μήνα για να πάρεις τα φάρμακά σου.

Ειλικρινά βασανίζομαι συχνά με αυτές τις σκέψεις.Όμως ένα πράγμα λέω στους ασθενείς μου και πιστεύω ακράδαντα ότι είναι το πιο βασικό. Εμπιστευθείτε τον γιατρό σας και αφήστε σε αυτόν τους προβληματισμούς. Είναι ό,τι καλύτερο έχετε να κάνετε. Για να φύγετε από διλήμματα, που δε σας αξίζουν, που δε σας ανήκουν και που τελικά σας καταστρέφουν την καθημερινότητα.

Ο γιατρός σας είναι εκεί όχι μόνο για να θεραπεύει αλλά και για να αφουγκράζεται, να κουβεντιάζει, να μοιράζεται, να προσφέρει λύσεις…


Igmoritida1.jpg

18 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Στη διάρκεια του χειμώνα, μια από τις συχνότερες παθήσεις αποτελεί η ιγμορίτιδα, η φλεγμονή δηλαδή των ιγμόρειων.

Τα ιγμόρεια είναι διαστήµατα µέσα στο οστό, στο πλαϊνό τοίχωµα της µύτης, τα οποία φυσιολογικά καλύπτονται από το βλεννογόνο που καλύπτει και το εσωτερικό της µύτης, από το αναπνευστικό επιθήλιο. Πιο απλά είναι µια συνέχεια της µύτης µέσα στο οστό του κρανίου. Επικοινωνούν µε τη µύτη µέσω ενός µικρού στοµίου, ενώ παροχετεύουν ό,τι εκκρίσεις υπάρχουν µέσα σε αυτό. Στο ιγµόρειο υπάρχει αέρας και όταν όλες αυτές οι λειτουργίες γίνονται φυσιολογικά, ο άνθρωπος δεν έχει καµία ενόχληση.

Ιγμορίτιδα είναι η φλεγμονή των ιγμορείων που ακολουθεί συνήθως κάποιο κοινό κρυολόγημα, γρίπη η κρίση αλλεργικής ρινίτιδας, με έντονο οίδημα του ρινικού βλεννογόνου και αυξημένη παραγωγή βλέννας. Το οίδημα προκαλεί απόφραξη των μικρών αγωγών που συνδέουν την μύτη με τα ιγμόρεια με αποτέλεσμα την αδυναμία παροχέτευσης αυτών με συνέπεια την εμφάνιση πόνου στο πρόσωπο η το μέτωπο, ανάμεσα η πίσω από τα μάτια η ακόμα στα μάγουλα και τα επάνω δόντια. Όταν το “κοινό” κρυολόγημα η  γρίπη διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα και η απλή βλέννα μετατρέπεται σε πηκτό δύσοσμο πρασινοκίτρινο πύον, έχουμε την ιγμορίτιδα.

Η χρόνια ιγμορίτιδα δημιουργείται, όταν η απόφραξη παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι µορφές της ιγµορίτιδας

Η ιγμορίτιδα έχει τρεις μορφές: την οξεία, τη χρόνια και την υποξεία. Η Οξεία ιγμορίτιδα αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόµενο που συνήθως παρατηρείται µετά από ιογενή λοίµωξη του ανωτέρου αναπνευστικού, ένα κοινό κρυολόγηµα δηλαδή,  που κρατάει το πολύ μέχρι οκτώ ηµέρες και ύστερα υποχωρεί. Χρόνια χαρακτηρίζεται η ιγµορίτιδα της οποίας η φλεγµονή και τα προβλήµατα γενικότερα επιµένουν για πάνω από τρεις µήνες. Όταν τα συµπτώµατα κρατούν από 4 έως 12 εβδοµάδες, τότε πρόκειται για υποξεία ιγµορίτιδα.

Τα συμπτώματα 

Τα συνηθέστερα συμπτώματα της ιγμορίτιδας μπορεί είναι:

  1. κεφαλαλγία,
  2. αίσθημα τάσης προσώπου,
  3. ρινική συμφόρηση,
  4. πυώδης ρινόρροια,
  5. βήχας,
  6. κακοδιαθεσία,
  7. δεκατική πυρετική κίνηση,
  8. οδονταλγία,
  9. οπισθορινικές εκκρίσεις,
  10. καταβολή,
  11. κακοδιαθεσία,
  12. κακοσμία στόματος

Οι πιθανές επιπλοκές μιας παραμελημένης ιγμορίτιδας είναι:

  1. βλενογοννοκήλη,
  2. οστεομυελίτιδα οστών του κρανίου,
  3. μηνιγγίτιδα,
  4. θρόμβωση του σηραγγώδους κόλπου,
  5. εγκεφαλικό απόστημα,
  6. επέκταση της φλεγμονής στον οφθαλμικό κόγχο με συνέπεια διπλωπία ή και τύφλωση

Πώς θεραπεύεται η ιγµορίτιδα

Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τη διάγνωση και είναι δυνατόν να περιλαμβάνει φαρμακευτική  αγωγή, χειρουργική επέμβαση η συνδυασμό και των δύο. Η οξεία φλεγμονή αντιμετωπίζεται κατά κανόνα με φαρμακευτική θεραπεία ενώ η χρόνια με χειρουργική επέμβαση και βέβαια υπάρχουν και οι εναλλακτικές λύσεις στις περιπτώσεις εκείνες που τα συμπτώματα οφείλονται σε αλλεργία, ημικρανία η άλλες παθήσεις που μιμούνται την ιγμορίτιδα.

Η συντηρητική-φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει:

  1. τη χορήγηση αντιβιοτικών  {(κλινδαμυκίνη (Dalacin), η αμοξυκιλίνη-κλαβουλανικό (Augmentin),οι κεφαλοσπορίνες (π.χ. Procef), οι νεότερες κινολόνες λεβοφλοξασίνη (Tavanic) και μοξιφλοξασίνη (Avelox)}
  2. η αποσυμφόρηση της μύτης και κατά προέκταση και του στομίου του ιγμορείου,

Γι’ αυτό το λόγο, χορηγούνται ρινικά εκνεφώματα (spray), συνήθως κορτιζονούχα, που έχουν αποιδηματική δράση στο ρινικό βλεννογόνο.

Η συνολική διάρκεια της θεραπείας πρέπει να κρατάει τουλάχιστον 10-12 ημέρες.

Πρόληψη

  1. Αντιμετώπιση της αλλεργίας.
  2. Χρήση υγραντήρα σε περιπτώσεις κοινού κρυολογήματος και ανύψωση της κεφαλής κατά τον ύπνο για την καλύτερη παροχέτευση των κόλπων.
  3. Η χρήση των διάφορων αποσυμφορητικών πρέπει να γίνεται με προσοχή κυρίως από άτομα που πάσχουν από υπέρταση, αρρυθμίες, γλαύκωμα.
  4. Αποφυγή καπνίσματος.
  5. Υγιεινή ζωή με ισορροπημένη δίαιτα και συχνή σωματική άσκηση.
  6. Αποφυγή συγχρωτισμού με ήδη πάσχοντα άτομα η λήψη προληπτικών μέτρων αντισηψίας.

amygdalitida1.jpg

18 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Συνήθως, ο πονόλαιμος οφείλεται σε ιογενείς φλεγμονές που προκαλούν τη γρίπη ή το κρυολόγημα. Η αμυγδαλίτιδα είναι από τις συνηθέστερες αιτίες πονόλαιμου.

Ως αμυγδαλίτιδα χαρακτηρίζεται η φλεγμονή των αμυγδαλών, που συνήθως προκαλείται μετά από λοίμωξη. Χαρακτηρίζεται από οξεία εισβολή με πυρετό, δυσφαγία και βράγχο φωνής, ενώ συχνά στις αμυγδαλές υπάρχουν κίτρινα εξιδρώματα και πετέχειες.

Διακρίνεται σε οξεία και σε χρόνια. Η οξεία αμυγδαλίτιδα μπορεί να είναι είτε βακτηριακή ή ιογενής ενώ η χρόνια αμυγδαλίτιδα, που μπορεί να διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα αν δεν θεραπευτεί προκαλείται σχεδόν πάντοτε από βακτηριακή μόλυνση.

Τα αίτια:

  • – η λοίμωξη από στρεπτόκοκκο, ο οποίος προκαλεί στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα.
  • – η λοίμωξη από ιούς π.χ. (ο Epstein – Bar λοιμώδης μονοπυρήνωση ή ο αδενοϊός)
  • – η επιλοίμωξη των σπειροχαιτών
  • – η λοίμωξη από τρεπόνημα
  • – αντίδραση του ανοσοποιητικού έναντι της βακτηριακής χλωρίδας του ρινοφάρυγγα

Είναι συχνή νόσος της παιδικής ηλικίας (μεταξύ 5 και 10 ετών) ενώ σπάνια εμφανίζεται σε ηλικιωμένα άτομα (ιδίως μετά τα 50). Η νόσος είναι μεταδοτική με τα σταγονίδια του σάλιου, γι’ αυτό συνήθως προσβάλλονται τα παιδιά στο σχολείο, όπου μπορεί η νόσος να πάρει και επιδημική μορφή.

Συμπτώματα

Η νόσος χαρακτηρίζεται από απότομη έναρξη των συμπτωμάτων όπως:

  • – Πόνο στο λαιμό (ιδίως όταν καταπίνει)
  • – Υψηλό πυρετό
  • – Αδιαθεσία και κακή γενική διάθεση
  • – Δυσφαγία και
  • – Βράγχο φωνής
  • – Δυσοσμία στην αναπνοή
  • – Διόγκωση λεμφαδένων
  • – Παρουσίας βυσμάτων στις αμυγδαλές
  • – Αίσθημα πνιγμού ή κόμπου στο λαιμό
  • – Πόνος στις αρθρώσεις

Αντιμετώπιση

Η νόσος διαρκεί συνήθως 4 – 5 ημέρες. Η θεραπεία απαιτεί βασικά κατάκλιση, τοπική αντισηψία με γαργάρες και χορήγηση παυσίπονων φαρμάκων. Εφόσον το αίτιο είναι μικροβιακό επιβάλλεται η χορήγηση του κατάλληλου αντιβιοτικού.

Η δοσολογία, η οδός χορήγησης (από το στόμα ή από τη φλέβα) και ο χρόνος της αντιβιοτικής αγωγής, εκτιμώνται ανάλογα σε κάθε περίπτωση, ώστε να διασφαλίζεται η αποφυγή των επιπλοκών και η πλήρης αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς. Η διάρκεια χορήγησης δεν πρέπει να είναι μικρότερη των 10 ημερών για να αποφεύγεται η εμφάνιση ανθεκτικών στελεχών των μικροβίων.

Αποφύγετε τα κρύα, καυτά ή πικάντικα φαγητά που μπορεί να ερεθίσουν το λαιμό σας περισσότερο.
Αυξήστε τα υγρά που πίνετε και ιδιαίτερα νερό και φρέσκο χυμό πορτοκάλι που είναι πλούσιος σε βιταμίνη C και έτσι ενισχύει την άμυνα του οργανισμού και βοηθά στην ανάρρωσή του. Πίνετε ζεστά (όχι καυτά) ροφήματα. Το ζεστό τσάι με μέλι (το πιο αγαπημένο σπιτικό γιατρικό) μπορεί να ανακουφίσει το «τσούξιμο» στο λαιμό καθώς και στη ρευστοποίηση τυχών εκκρίσεων από τη μύτη ή το στόμα.

Αν η θεραπεία της αμυγδαλίτιδας είναι ελλιπής, η τοξικότητα του μικροβίου μεγάλη και η άμυνα του οργανισμού χαμηλή μπορεί να εμφανισθούν επιπλοκές όπως το περιαμυγδαλικό απόστημα, το πλάγιο, ή οπισθοφαρυγγικό απόστημα κ.α.

Χρόνια αμυγδαλίτιδα

Η χρόνια αμυγδαλίτιδα προκαλείται από τους ίδιους παθογόνους παράγοντες που προκαλούν την οξεία αμυγδαλίτιδα. Συνήθως υπάρχει κακοσμία λόγω της παρουσίας βυσμάτων στις αμυγδαλές.
Τα συμπτώματα είναι επίμονος ελαφρός πόνος στην κατάποση, αίσθημα πνιγμού ή κόμπου στο λαιμό, δεκατική πυρετική κίνηση, πόνος στις αρθρώσεις, διογκωμένοι λεμφαδένες.

Η θεραπεία είναι χειρουργική. Η αμυγδαλεκτομή συνιστάται πάντοτε όταν η αμυγδαλίτιδα οφείλεται σε στρεπτόκοκκο για την αποφυγή των επιπλοκών, δεδομένου ότι οι χρονίως φλεγμαίνουσες αμυγδαλές θεωρείται ότι αποτελούν εστία λοιμώξεως για τον οργανισμό.

Οι ενδείξεις της αμυγδαλεκτομής μπορεί να διακριθούν σε απόλυτες όταν το χειρουργείο είναι απαραίτητο και σε σχετικές όταν το χειρουργείο μπορεί να αποφευχθεί ανάλογα με την περίπτωση.

Οι απόλυτες ενδείξεις είναι η μεγάλη υπερτροφία που προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή, το περιαμυγδαλικό απόστημα και όλες οι επιπλοκές της αμυγδαλίτιδας, η χρόνια αμυγδαλίτιδα και κυρίως η στρεπτοκοκκική και η υπόνοια όγκου των αμυγδαλών.

Η ηλικία των ασθενών δεν αποτελεί καμία αντένδειξη και μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε ηλικία αρκεί να υπάρχει η ένδειξη. Σε παιδιά ηλικίας μικρότερης των 4 ετών θα πρέπει να γίνεται αμυγδαλεκτομή μόνον εφόσον αυτό κρίνεται εντελώς απαραίτητο.

Η καλή υγιεινή και η αποφυγή συνωστισμού είναι οι απαραίτητες ενέργειες για την αποφυγή της μετάδοσης της νόσου.


meningitis-symptoms-full1.jpg

18 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Η μηνιγγίτιδα είναι η φλεγμονή (πρήξιμο/οίδημα, ερεθισμός) των μεμβρανών που καλύπτουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό (μήνιγγες). Αυτή η φλεγμονή προκαλεί αλλαγές στο υγρό (εγκεφαλονωτιαίο υγρό) που περιβάλλει τα όργανα αυτά.

Οφείλεται σε μικρόβια (συνηθέστερα βακτήρια και ιούς), με το πιο συχνό αίτιο να είναι οι ιοί. Στην περίπτωση αυτή (ιογενής μηνιγγίτιδα) συχνά οι ασθενείς γίνονται καλά χωρίς κάποια θεραπεία. Αντίθετα, στην περίπτωση που η μηνιγγίτιδα οφείλεται σε βακτήριο (βακτηριακή μηνιγγίτιδα) είναι αρκετά σοβαρή και χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλική βλάβη ή και θάνατο.

Ανάλογα με το μικρόβιο που τις προκαλεί, οι μηνιγγίτιδες έχουν και το αντίστοιχο όνομα: π.χ. μηνιγγιτιδοκοκκική μηνιγγίτιδα (αυτή που οφείλεται στο μηνιγγιτιδόκοκκο), πνευμονιοκοκκική μηνιγγίτιδα (αυτή που οφείλεται στον πνευμονιόκοκκο), κ.ο.κ.

Άλλα αίτια της μηνιγγίτιδας είναι οι μύκητες (κρυπτόκοκκος, συνήθως σε ασθενείς με AIDS), ο χημικός ερεθισμός, οι αλλεργίες σε φάρμακα, οι τραυματισμοί, οι όγκοι/μεταστάσεις, κλπ.

Τα συμπτώματα

Στα συμπτώματα σχεδόν όλων των μορφών περιλαμβάνονται τα παρακάτω:

  1. Πυρετός με ρίγος
  2. Αλλαγές του νοητικού επιπέδου
  3. Ναυτία και εμετό
  4. Φωτοφοβία (ευαισθησία στο φως)
  5. Δυνατό πονοκέφαλο
  6. Δυσκαμψία στον αυχένα (μηνιγγισμός)

Επιπλέον συμπτώματα που μπορεί να συνυπάρχουν είναι:

  1. Εκνευρισμός/ταραχή/σύγχυση
  2. Διόγκωση λεμφαδένων
  3. Αλλαγές του επιπέδου συνείδησης
  4. Οπισθότονος
  5. Κακή διατροφή και ευερεθιστότητα /νευρικότητα στα παιδιά
  6. Γρήγορη αναπνοή

Στα νεογέννητα η μηνιγγίτιδα είναι μια σημαντική αιτία πυρετού και πάντα διερευνάται.

Η έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί της θεραπείας της μηνιγγίτιδας. Όσο νωρίτερα επισκεφθεί τον ιατρό κάποιος που εμφανίζει συμπτώματα της νόσου, τόσο καλύτερα είναι για τη θεραπεία του.

Το καλό και πλήρες ιστορικό, καθώς και μια καλή κλινική εξέταση προσανατολίζουν τον θεράποντα ιατρό στη διάγνωση.

Πιθανές εξετάσεις που χρειάζονται για τη διάγνωση περιλαμβάνουν την καλλιέργεια αίματος, ακτινογραφία θώρακος, αξονική τομογραφία εγκεφάλου και ειδικές εξετάσεις του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (λήψη υγρού με οσφυονωτιαία παρακέντηση).

Αντιμετώπιση

Στη βακτηριακή μηνιγγίτιδα χορηγούνται αντιβιοτικά, ανάλογα με το είδος του βακτηρίου που προκάλεσε τη φλεγμονή. Δεν χορηγούνται αντιβιοτικά στην ιογενή μηνιγγίτιδα.

Άλλα φάρμακα και υγρά ενδοφλέβια χρησιμοποιούνται για να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα (όπως οι επιληπτικές κρίσεις, το σοκ, κλπ). Κάποιοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν νοσηλεία στο νοσοκομείο, ανάλογα με τη βαρύτητα της μηνιγγίτιδας και την αναγκαία θεραπεία.

Πρόληψη

1. Το εμβόλιο του αιμόφιλου της ινφλουένζας στα παιδιά (Hib).

2. Το συζευγμένο εμβόλιο του πνευμονιοκόκκου είναι πλέον ρουτίνα στον παιδικό εμβολιασμό.

3. Όταν κάποιος πάσχει από μηνιγγίτιδα (από μηνιγγιτιδόκοκκο κυρίως) θα πρέπει το οικογενειακό και κοντινό του περιβάλλον να λάβει αντιβιοτική αγωγή προληπτικά, για να μην νοσήσουν και οι ίδιοι.

4. Ο εμβολιασμός κατά του μηνιγγιτιδοκόκκου συστήνεται σε εφήβους μεταξύ 11 -12 ετών και εφήβους γύρω στα 15, που δεν έχουν εμβολιασθεί σε μικρή ηλικία, σε όλους τους πρωτοετείς φοιτητές που δεν έχουν εμβολιασθεί, παιδιά 2 ετών και άνω που δεν έχουν το σπλήνα τους (ασπληνία, σπληνεκτομή) ή που έχουν προβλήματα στο ανοσοποιητικό τους και άτομα που ταξιδεύουν σε χώρες που ενδημεί ο μηνιγγιτιδόκοκκος.


bronhitis1.jpg

11 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Οι μικροοργανισμοί βρίσκονται σχεδόν παντού, συμπεριλαμβανομένου του σώματός μας. Συχνά έχουν ευεργετικές ιδιότητες, όπως όταν βοηθούν τη διαδικασία της πέψης. Υπάρχουν τριών ειδών μικροοργανισμοί – οι ιοί, οι μύκητες και τα βακτήρια – που συνήθως προκαλούν νόσο στον οργανισμό.

Ένα είδος φλεγμονής που προκαλείται από λοίμωξη του αναπνευστικού αποτελεί η βρογχίτιδα. Είναι μια φλεγμονή των βρόγχων που εκδηλώνεται με βήχα και συνήθως με απόχρεμψη (παραγωγή πτυέλων). Μπορεί να είναι σύντομη (οξεία) ή χρόνια, που σημαίνει ότι διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα και συχνά υποτροπιάζει.

Η οξεία βρογχίτιδα είναι φλεγμονή της τραχείας και των βρόγχων από ιό. Η χρόνια βρογχίτιδα είναι σοβαρότερη νόσος, προκαλείται από χρόνιο ερεθισμό και  φλεγμονή του βλεννογόνου του βρογχικού δέντρου και συγκαταλέγεται στις χρόνιες αποφρακτικές πνευμονοπάθειες.

Στην πρώτη περίπτωση, η φλεγμονή υποχωρεί σε λίγες ημέρες χωρίς να αφήνει υπολειπόμενα συμπτώματα. Αν όμως κάποιος ασθενής παρουσιάζει επαναλαμβανόμενα περιστατικά οξείας βρογχίτιδας, ενδέχεται να πάσχει από χρόνια βρογχίτιδα.

Πως εκδηλώνεται η νόσος:

  1. Βήχας ξηρός ή παραγωγικός
  2. Πόνο στο λαιμό
  3. Φλέγματα (διάφανα, κιτρινωπά, πρασινωπά)
  4. Καταρροή
  5. Ρινική συμφόρηση
  6. Δύσπνοια – δυσχέρεια στην αναπνοή, κυρίως κατά την άσκηση
  7. Πυρετός
  8. Πόνος ή βάρος στο στήθος
  9. Κόπωση – καταβολή δυνάμεων

Στην οξεία βρογχίτιδα ο βήχας μπορεί να διαρκέσει πολλές εβδομάδες. Τα συμπτώματά της ενδέχεται σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι παραπλανητικά. Ενδέχεται να υφίσταται οξεία βρογχίτιδα χωρίς απόχρεμψη.

Στην χρόνια βρογχίτιδα η φλεγμονή προκαλεί μόνιμες αλλοιώσεις και πάχυνση του εσωτερικού των αναπνευστικών οδών και των βρόγχων. Υπάρχει συχνός συνεχής βήχας, με απόχρεμψη για περίοδο άνω των τριών μηνών – φαινόμενο που εμφανίζεται κυρίως σε καπνιστές.

Τα αίτια

Η οξεία βρογχίτιδα γενικά ακολουθεί μια ιογενή λοίμωξη του αναπνευστικού. Αρχικά επηρεάζει τη μύτη, τους κόλπους και το λαιμό και στη συνέχεια εξαπλώνεται στους πνεύμονες. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να πάθετε μια άλλη (δευτεροπαθή) βακτηριακή λοίμωξη στους αεραγωγούς. Αυτό σημαίνει ότι βακτήρια μολύνουν τους αεραγωγούς, επιπρόσθετα στον ιό.

Τα άτομα σε κίνδυνο για οξεία βρογχίτιδα περιλαμβάνουν:

  1. Τους ηλικιωμένους, τα βρέφη και τα μικρά παιδιά
  2. Τα άτομα με καρδιοπάθεια ή πνευμονοπάθεια
  3. Τους καπνιστές

Η χρόνια βρογχίτιδα είναι μια μακροχρόνια πάθηση. Οι ασθενείς έχουν βήχα που παράγει περίσσεια βλέννα. Για να διαγνωσθείτε με χρόνια βρογχίτιδα θα πρέπει να έχετε παραγωγικό βήχα τις περισσότερες μέρες του μήνα για τουλάχιστον 3 μήνες.

Η χρόνια βρογχίτιδα είναι ένας τύπος χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας ή ΧΑΠ για συντομία.

Τα ακόλουθα μπορούν να επιδεινώσουν τη βρογχίτιδα:

  1. Ατμοσφαιρική ρύπανση
  2. Αλλεργίες
  3. Συγκεκριμένα επαγγέλματα (όπως εξόρυξη κάρβουνου, κατασκευή υφασμάτων ή χειρισμός σιτηρών)
  4. Λοιμώξεις

Η θεραπεία

Πολλές φορές η συντηρητική θεραπεία είναι αρκετή. Συνιστάται ξεκούραση, ενυδάτωση με πολλά ροφήματα, χυμούς, σούπες, εισπνοές υδρατμών και ήπια αντιπυρετικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα (όπως σκευάσματα παρακεταμόλης ή ακετυλοσαλικυλικού οξέος – κοινής ασπιρίνης) καθώς και ήπια αντιβηχικά σιρόπια (κατόπιν ιατρικής συμβουλής).

Σε μερικές περιπτώσεις είναι απαραίτητο ο θεράπων ιατρός να συνταγογραφήσει φάρμακα όπως:

1) Αντιβιοτικά. Όταν υπάρχει πιθανότητα βακτηριδιακής επιμόλυνσης.

2) Αντιβηχικά. Σε γενικές γραμμές ο βήχας αποτελεί άμυνα του οργανισμού και τον βοηθάει να απαλλαγεί από ερεθιστικούς παράγοντες που έχουν εισβάλλει στο αναπνευστικό σύστημα. Σε περιπτώσεις όμως που ο βήχας είναι τόσο επίμονος που δυσκολεύει τον ασθενή κατά τη διάρκεια της ημέρας ή δεν τον αφήνει να κοιμηθεί κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο ιατρός μπορεί να θεωρήσει σκόπιμο να χρησιμοποιήσει αντιβηχικά.

3) Η λήψη υγρών θεωρείται σημαντική, διότι έτσι διευκολύνεται η ρευστοποίηση και η αποβολή των φλεγμάτων.

4) Εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά και άλλα πνευμονολογικά φάρμακα που βοηθούν στη μείωση της φλεγμονής, δύναται να χρησιμοποιηθούν σε περιπτώσεις που ο ασθενής πάσχει από άσθμα ή χρόνια αποφρακτική νόσο.

Προφύλαξη από τη νόσο

Η πρόληψη της βρογχίτιδας επιτυγχάνεται με αποφυγή των παραγόντων που μπορεί να την προκαλέσουν.

– Η κυριότερη και ουσιαστικότερη μέθοδος πρόληψης είναι η αποφυγή του καπνίσματος καθώς και η αποφυγή κλειστών χώρων με πολλούς καπνιστές.

– Κατόπιν συμβουλής του θεράποντα ιατρού κάποιοι ασθενείς θα ωφεληθούν από τη λήψη του ετήσιου εμβολίου της γρίπης και του πνευμονιοκόκκου.

– Συνιστάται να αποφεύγεται η μακροχρόνια παραμονή σε περιοχές με αυξημένη ατμοσφαιρική ρύπανση.

– Σαν γενικός κανόνας συνιστάται το τακτικό πλύσιμο των χεριών για την αποφυγή εξάπλωσης ιογενών και άλλων λοιμώξεων.


paxysarkia11.jpg

8 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Η παχυσαρκία σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας θεωρείται νόσος, γι’ αυτό και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται και να θεραπεύεται ή να προλαμβάνεται. Θεωρείται ως μια πολυπαραγοντική κατάσταση όπου κύριο λόγο παίζουν η γενετική, η νευροχημεία και η ψυχολογία.

Το ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι σημειώνεται μεγάλη αύξηση τα τελευταία χρόνια σε υπερβολικά παχύσαρκα άτομα, άτομα δηλαδή με νοσογόνο παχυσαρκία και δείκτη μάζας σώματος πάνω από 40 και 45. Η θεραπεία αυτών των ατόμων γίνεται όλο και πιο δύσκολη καθώς η μεγάλη αύξηση του σωματικού βάρους οδηγεί σε ποικίλα προβλήματα από διάφορα όργανα του σώματος. Στις περιπτώσεις αυτές ακόμα πιο δύσκολη είναι η επιτυχής απώλεια βάρους και η διατήρησή της για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς πολλές φορές το άτομο που πάσχει μπορεί να έχει πολλαπλάσιο από το φυσιολογικό βάρος και χρειάζεται να χάσει πολλά κιλά για να μειώσει τους κινδύνους της παχυσαρκίας.

Για την αντιμετώπιση αυτών των περιστατικών αναπτύχθηκαν, και συνεχίζουν να εξελίσσονται, οι χειρουργικές επεμβάσεις (βαριατρική) για την αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας. Η βαριατρική αποτελεί μια απόλυτα ασφαλής και ενδεδειγμένη επέμβαση όταν πραγματοποιείται από εξειδικευμένους χειρουργούς που πραγματοποιούν πολλές τέτοιες επεμβάσεις κάθε χρόνο.

Η βαριατρική χειρουργική ενδείκνυται σαν θεραπεία της νοσογόνου παχυσαρκίας και συγκεκριμένα για άτομα με δείκτη μάζας σώματος πάνω από 40 ή πάνω από 35, αν συνυπάρχουν τουλάχιστον 2 επιπλοκές από την παχυσαρκία όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, αρθρίτιδα, υπνική άπνοια κλπ.

Άτομα που έχουν προσπαθήσει να χάσουν βάρος χωρίς αποτέλεσμα ή που έχουν σοβαρές επιπλοκές από την παχυσαρκία θα πρέπει να αξιολογούνται για χειρουργική θεραπεία.

Σημειώνεται ότι η βαριατρική χειρουργική μπορεί να βοηθήσει μόνο αν συνεχιστούν οι προσπάθειες για το χάσιμο και τη διατήρηση του βάρους, ακολουθώντας την κατάλληλη διατροφή και σωματική άσκηση.

Πώς βοηθά η βαριατρική;

Οι περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις κατά της παχυσαρκίας μειώνουν το μέγεθος του στομάχου και έτσι την ποσότητα του φαγητού που μπορεί κανείς να καταναλώσει, προκαλώντας το αίσθημα του κορεσμού με πολυ μικρά γεύματα (περιοριστικές επεμβάσεις, όπως ο γαστρικός δακτύλιος και το γαστρικό μανίκι). Κάποιες από τις επεμβάσεις αυτές περιορίζουν επίσης και το ποσοστό των θερμίδων και τροφών που μπορεί να απορροφήσει το σώμα (δυσαπορροφητικές επεμβάσεις, όπως η χολοπαγκρεατική παράκαμψη και το γαστρικές bypass ).

Πολύ σημαντικό ρόλο στον τρόπο δράσης και στην αποτελεσματικότητα των βαριατρικών επεμβάσεων παίζουν ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν στις ορμόνες του πεπτικού συστήματος, όπως η γρελίνη, που ρυθμίζουν την όρεξη και τον κορεσμό.

Οι ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν μετά από αυτές τις επεμβάσεις και τα αποτελέσματα που έχουν είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστα και αποτελούν αντικείμενο συνεχούς έρευνας.

Η βαριατρική χειρουργική μπορεί να έχει σημαντικά οφέλη στις ορμόνες σας, αλλά και πιθανές ορμονικές επιπλοκές.

Τα οφέλη στο σύστημα των ενδοκρινών αδένων και ορμονών

Η βαριατρική χειρουργική και η απώλεια βάρους που προκαλεί μπορεί να βοηθήσει :

  1. Στην αύξηση των επιπέδων της τεστοστερόνης σε παχύσαρκους άνδρες
  2. Στην μείωση της αρτηριακής πίεσης
  3. Στην μείωση των επιπέδων των λιπιδίων του αίματος, ελαττώνοντας τα επίπεδα της κακής χοληστερίνης (LDL) και των τριγλυκεριδίων και αυξάνοντας τα επίπεδα της καλής χοληστερίνης (HDL)
  4. Στην βελτίωση της γονιμότητας σε παχύσαρκες γυναίκες, ιδίως σε παχύσαρκες γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Ένα χρόνο μετά από βαριατρικό χειρουργείο μπορεί μια γυναίκα με ασφάλεια να μείνει έγκυος χωρίς επιπλοκές, αλλά ιδιαίτερη παρακολούθηση θα χρειαστεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
  5. Στην αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. Ειδικά η επέμβαση γαστρικού bypass μπορεί να προκαλέσει μείωση στο σάκχαρο μέσα στις πρώτες ημέρες μετά το χειρουργείο, ακόμα και πριν την απώλεια βάρους. Όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν την σημαντική βελτίωση μέχρι και πλήρη υποχώρηση του σακχαρώδους διαβήτη μετά ορισμένες επεμβάσεις.

Οι πιθανοί κίνδυνοι

Οι επεμβάσεις που μειώνουν την απορρόφηση των θερμίδων από το πεπτικό, μειώνουν και την απορρόφηση θρεπτικών ουσιών και βιταμινών και οδηγούν σε προβλήματα όπως:

  1. Δυσαπορρόφηση πρωτεϊνών που, σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακά προβλήματα
  2. Δυσαπορρόφηση βιταμινών και ιχνοστοιχείων όπως βιταμίνη Α και D,που είναι απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία πολλών συστημάτων του σώματος.
  3. Αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση
  4. Χαμηλό σάκχαρο και, πιο σπάνια, αληθή υπογλυκαιμία, μετά από την κατανάλωση τροφών με μεγάλη περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες
  5. Περιφερική νευροπάθεια (που προκαλεί μουδιάσματα και πόνο στα άκρα) λόγω δυσαπορρόφησης βιταμινών όπως η Β12

Πολλές από αυτές τις επιπλοκές μπορεί να εμφανιστούν πολλά χρόνια μετά από το χειρουργείο.

Αυτές οι επιπλοκές εύκολα μπορούν να προληφθούν αν ακολουθήσετε μια σωστή διατροφή μετά το χειρουργείο και παίρνετε καθημερινά και δια βίου τα συμπληρώματα βιταμινών και ιχνοστοιχείων που χρειάζεστε.

Είναι πολύ σημαντική η συστηματική παρακολούθηση από ειδικό διατροφολόγο συστηματικά μετά το χειρουργείο που θα σας βοηθήσει να μην αναπτύξετε κάποια διατροφική έλλειψη.


autodiagnosi1.jpg

8 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Η ευκολία πρόσβασης στο διαδίκτυο μας άνοιξε καινούριους δρόμους. Μοιραζόμαστε ιδέες, πληροφορίες και πάνω απ’όλα γνώση.

Είναι όμως όλα τόσο ρόδινα? Υπάρχουν κίνδυνοι? Κινδυνεύουμε να παγιδευτούμε από ένα λάθος?

Ασφαλώς και ναι. Ιδίως όταν το ζήτημα που μας απασχολεί και για το οποίο στρεφόμαστε στην ανοιχτή βιβλιοθήκη που λέγεται ίντερνετ, αφορά την υγεία μας,τα πράγματα μπορεί να γίνουν καμιά φορά πιο δύσκολα από όσο περιμένουμε.

Συναντώ σχεδόν καθημερινά στο ιατρείο μου ασθενείς οι οποίοι πραγματικά ψάχνουν, διαβάζουν, αξιολογούν. Και πραγματικά εντυπωσιάζομαι από τη θέληση τους και την έφεσή τους να μάθουν.

Πάντοτε όμως προσπαθώ να τους εξηγήσω το αυτονόητο, το οποίο -στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν άγνωστες σε αυτούς καταστάσεις- αγνοούν ή ξεχνούν να αξιολογήσουν.

Τους συνιστώ λοιπόν να ψάξουν, να διαβάσουν, να συμβουλευτούν. Αλλά να μην πάρουν ποτέ και για τίποτε καμία απόφαση χωρίς τη συμμετοχή του γιατρού τους. Η άγνοια και η ημιμάθεια είναι οι χειρότεροι εχθροί μας. Μπορεί από μια λάθος εκτίμηση να οδηγηθούν σε οδυνηρά αποτελέσματα.

Διαβάστε λοιπόν άφοβα, ψάξτε, ανατρέξτε, πάρτε ιδέες και γνώμες από το διαδίκτυο. Μην παίρνετε όμως αποφάσεις που αφορούν ζητήματα υγείας. Ποτέ! Συμβουλευτείτε τον προσωπικό σας γιατρό, μείνετε σε επαφή μαζί του και όλα θα πάρουν το δρόμο τους!


Aggelos-Klitsas-111.jpg

6 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Η κοινωνία του διαδικτύου μας δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνούμε, να ερχόμαστε σε επαφή, να ανταλλάσσουμε απόψεις και ιδέες.

Είναι όμως αυτό από μόνο του αρκετό?

Η δική μου-ξεκάθαρη-απάντηση είναι ΟΧΙ. Βλέπω και ακούω καθημερινά ανθρώπους όλων των ηλικιών να μένουν με τις ώρες μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή, να σερφάρουν με ικανοποίηση στο διαδίκτυο αλλά και να χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο τα social media. Προς τι? Τι κερδίζουν στ’ αλήθεια?

Νομίζω πως πέρα από τα αυτονόητα,θα πρέπει κανείς να προσδώσει στο ίντερνετ την πραγματική του διάσταση. Και στην ουσία να σκεφτεί, και με την καλή έννοια να το χρησιμοποιήσει.

Μεγάλο παράδειγμα για τα παραπάνω η σχέση που έχουν με το διαδίκτυο σε πολλές χώρες του εξωτερικού γιατροί και ασθενείς.Ανοίγουν γέφυρες επικοινωνίας,χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνης, συζητούν πάνω σε θέματα υγείας ή και γενικότερα, και τελικά ωφελούνται αμφότεροι.

Τι πιο χρήσιμο λοιπόν από το ανοιχτό αυτό βιβλίο πού λέγεται διαδίκτυο; Χρησιμοποιείστε το προς όφελός σας. Επικοινωνήστε με το γιατρό σας, ρωτήστε τον για θέματα πού σας απασχολούν, μελετήστε τυχόν γραφόμενά του, διαδώστε σε άλλους ασθενείς την εμπειρία σας αυτή και σίγουρα θα νιώσετε ικανοποίηση. Γιατί το διαδίκτυο δεν είναι παιχνίδι, διασκέδαση και κουβεντούλα. Ή τουλάχιστον δεν είναι μόνον αυτό. Σκεφτείτε το!


paxysarkia_5939457381.jpg

1 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Η παχυσαρκία σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση της ΠΟΥ (Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας) θεωρείται νόσος και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται και να θεραπεύεται ή καλύτερα να προλαμβάνεται. Θεωρείται πολυπαραγοντική που κύριο λόγο παίζουν η γενετική, η νευροχημεία και η ψυχολογία. Ανάλογα με το αίτιο που την προκαλεί διακρίνεται σε εξωγενή και ενδογενή.

Ο έλεγχος της παχυσαρκίας δεν είναι απλό μαθηματικό πρόβλημα όπου ελέγχεται το ισοζύγιο μεταξύ προσλαμβανομένων και καταναλισκομένων θερμίδων, αλλά ένα σύνθετο ιατρικό πρόβλημα, γι ‘ αυτό και πρέπει να ασχολείται με αυτό ομάδα ειδικών γιατρών.

Το σπουδαιότερο όμως από όλα αυτά είναι ότι πρέπει να εξασφαλισθεί η πλήρης συνεργασία του ασθενούς και του θεράποντος ιατρού, διότι πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η προσπάθεια για απώλεια του περιττού σωματικού βάρους δεν τελειώνει με κάποιου είδους επέμβαση, αλλά ξεκινά την επομένη της εγχειρήσεως.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας δεν είναι κάτι απλό που χρειάζεται να αφιερώσει κάποιος δέκα λεπτά από την ζωή του για την αντιμετώπισή της, ούτε είναι επέμβαση ρουτίνας που απαιτεί μόνο λίγες ώρες νοσηλείας.

Γιατί παχαίνουμε

Τα αίτια της παχυσαρκίας είναι πολύπλοκα και όχι απλά θέμα αυτοελέγχου και προσωπικής θέλησης.

Σε γενικές γραμμές, το αυξημένο βάρος προκαλείται από αυξημένη κατανάλωση θερμίδων, σε συνδυασμό με λίγη ή καθόλου άσκηση και γενετική προδιάθεση (αν ένας από τους δύο γονείς είναι παχύσαρκος αυξάνεται κατά 50% η πιθανότητα παχυσαρκίας στους απογόνους). Η παχυσαρκία προκαλείται όταν, για μεγάλο χρονικό διάστημα, το σώμα παίρνει περισσότερες θερμίδες από όσες χρησιμοποιεί. Οι ορμόνες παίζουν βασικό ρόλο στον ρυθμό αύξησης του βάρους και στην γενετική προδιάθεση κάποιων ανθρώπων να παχαίνουν πιο εύκολα από άλλους.

Η ραγδαία αύξηση της παχυσαρκίας τα τελευταία χρόνια δεν οφείλεται προφανώς σε κάποια ορμονική ή γονιδιακή διαταραχή. Η βασικές της αιτίες θεωρούνται:

– η καθιστική ζωή

– συντηρητικά και ενισχυτικά γεύσης στις τροφές, όπως η φρουκτόζη

– η κατανάλωση τροφών με πολύ υψηλά λιπαρά, υδατάνθρακες με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη

– κουλτούρα που περιστρέφεται γύρω από την εύκολη απόλαυση

– το καθημερινό stress, γρήγορα, εύκολα γεύματα «στο πόδι»

Οι επιπτώσεις

Η παχυσαρκία συνδέεται με μια σειρά ασθενειών που αφορούν όλα τα συστήματα του ανθρωπίνου σώματος. Έτσι δημιουργούνται προβλήματα από: 

α) το αναπνευστικό σύστημα

β) το καρδιαγγειακό σύστημα

γ) τις εκφυλίσεις μεγάλων αρθρώσεων

δ) την αύξηση χοληστερίνης, σακχάρου, χολολιθίαση, λιπώδη διήθηση ήπατος.

ε) τα γυναικολογικά προβλήματα

στ) την αυξημένη συχνότητα σε καρκίνο

ζ) τον αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών μετά από εγχειρήσεις

η) τα ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργούνται από την κοινωνική απόρριψη και απομόνωση.

θ) τις επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη

Θυρεοειδής αδένας

Η παχυσαρκία δεν προκαλείται αποκλειστικά από διαταραχές της θυρεοειδικής λειτουργίας όπως πολλοί νομίζουν. Παθήσεις όπως ο υποθυρεοειδισμός μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο αύξησης βάρους αλλά μόνο σε συνδυασμό με κακή διατροφή και αποχή από την άσκηση. Η αύξηση βάρους που μπορεί να προκαλέσει μια διαταραχή στη λειτουργία του θυρεοειδούς είναι συνήθως λίγα κιλά (4-5 το πολύ). Η υπολειτουργία του θυρεοειδούς όμως μπορεί να μειώσει το αποτέλεσμα της προσπάθειας για απώλεια βάρους και για το λόγο αυτό πάντα πρέπει να αξιολογείται η λειτουργία του όταν έχουμε δυσκολία στην απώλεια βάρους.

Ινσουλίνη

Η ινσουλίνη παράγεται από το πάγκρεας και είναι απαραίτητη για τον μεταβολισμό των υδατανθράκων ενώ παίζει σημαντικό ρόλο στην αποθήκευση λίπους μετά τα γεύματα. Η ινσουλίνη βοηθά τους διάφορους ιστούς να χρησιμοποιήσουν τη γλυκόζη για ενέργεια. Στην παχυσαρκία, και ειδικά όταν υπάρχει ιδιαίτερα αυξημένο λίπος στην κοιλιά και όργανα όπως το ήπαρ, δημιουργείται αντίσταση στην δράση της ινσουλίνης, η ινσουλίνη δεν μπορεί δηλαδή να δράσει εύκολα. Στα άτομα με αντίσταση στην ινσουλίνη διατροφή υψηλή σε υδατάνθρακες οδηγεί σε υπερινσουλιναιμία, αυξημένη εναπόθεση λίπους και επιδείνωση της παχυσαρκίας. Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ο «προάγγελος» του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.

Η θεραπεία

Η θεραπεία της παχυσαρκίας διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η συστηματική και ελεγχόμενη από τον διατροφολόγο σωστή διατροφή, το ενδογαστρικό μπαλόνι σε συνδυασμό με σωστή και συστηματική σωματική άσκηση. 

Οι χειρουργικές επεμβάσεις που εφαρμόζονται στην θεραπεία της παχυσαρκίας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στην πρώτη ανήκουν αυτές που περιορίζουν την χωρητικότητα του στομάχου και στην δεύτερη αυτές που δημιουργούν δυσαπορρόφηση ή συνδυασμό και των δύο. 

Περιοριστικού τύπου επεμβάσεις

α) η κάθετη γαστροπλαστική,

β) ο ρυθμιζόμενος γαστρικός δακτύλιος και

γ) η sleeve γαστρεκτομή που αποτελεί ίσως την πιο ιδανική λύση στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας σήμερα. 

Επεμβάσεις που δημιουργούν δυσαπορρόφηση

α) τα διαφόρων ειδών γαστρικά by-pass και

β) οι χολοπαγκρεατικές παρακάμψεις.

Μια ξεχωριστή κατηγορία αποτελεί ο γαστρικός βηματοδότης, που όμως ακόμη βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο (κάτι ανάλογο με τον βηματοδότη που τοποθετείται στην καρδιά).

Τι μπορείτε να κάνετε σε γενικές γραμμές

  • – Να τρώτε 3-5 μικρά γεύματα την ημέρα
  • – Περπατήστε τουλάχιστον 30 λεπτά την ημέρα
  • – Μειώστε την κατανάλωση θερμίδων από λιπαρά και γλυκά
  • – Κάντε τη σωστή μεσογειακή διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά
  • – Ζητήστε βοήθεια από τον ιατρό σας για να σχεδιάσετε ένα πλάνο απώλειας βάρους που θα είναι το κατάλληλο για εσάς και τις ορμόνες σας!



ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ






Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.





Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.