Blog

Οι πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη τις ημέρες του Πάσχα ευλόγως ρωτούν για την διατροφή που πρέπει να ακολουθήσουν. Χρειάζεται να τηρήσουν το αυστηρό διαιτολόγιο που γνωρίζουν ή μήπως μπορούν να συμμετάσχουν στη γαστριμαργική απόλαυση των ημερών;

Ο θεράπων ιατρός οφείλει να ενημερώσει τον ασθενή για το τι μπορεί να κάνει, ώστε να περιορίσει τις επιπτώσεις από τις διαιτητικές παρεκτροπές που ενδεχομένως θα υπάρξουν.

Ειδικότερα, αυτά που θα πρέπει να προσέξουν οι διαβητικοί είναι η ποσότητα του γεύματος, ο τρόπος με τον οποίο θα είναι μαγειρεμένο, καθώς και τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουν. Για παράδειγμα, το κατσίκι είναι λιγότερο παχύ από το αρνί, οπότε εάν μπορούν ας το προτιμήσουν. Εάν θέλουν να το συνοδεύσουν με πατάτες, καλό θα είναι να είναι ψητές, μαγειρεμένες χώρια από το κρέας και με ελαιόλαδο.

Επίσης, τόσο γενικότερα στις γιορτές όσο και καθημερινά, ένα μεγάλο πρόβλημα είναι οι ποσότητες του φαγητού που καταναλώνονται. Αν νομίζει κανείς ότι θα παρασυρθεί από την παρέα του, μπορεί να φάει μία σαλάτα χορταρικών πριν από το γεύμα και να πιει ένα ή δύο ποτήρια νερό στην αρχή, ώστε να μειώσει την πείνα του.

Όσον αφορά την μαγειρίτσα, για την παρασκευή της είναι καλό να χρησιμοποιηθεί μόνο το ασπράδι του αυγού και όχι ο κρόκος ή αντί για αυγολέμονο να προστεθεί γιαούρτι.

Για τα γλυκά των ημερών ο διαβητικός μπορεί να τα απολαύσει χρησιμοποιώντας γλυκαντικές ουσίες στην παρασκευή τους.

Τέλος, θα πρέπει να προσέξει την κατανάλωση αλκοόλ: ένα με δύο ποτήρια κρασί είναι αρκετά.

Καλές γιορτές και καλό Πάσχα!

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, έδειξε ότι περισσότεροι από ένας στους πέντε νέους με τύπου 1 διαβήτη και το 7% όσων έχουν τύπου 2 διαβήτη, εκδηλώνουν μία σοβαρή πάθηση των ματιών πριν καλά-καλά φτάσουν στα 24 τους χρόνια.

Η πάθηση είναι η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και οφείλεται σε βλάβες που υφίστανται τα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδή από τη συνεχή έκθεση σε υψηλά επίπεδα σακχάρου.

Ο αμφιβληστροειδής είναι ο φωτοευαίσθητος χιτώνας των ματιών που βρίσκεται στο πίσω μέρος τους και φέρει τα κύτταρα-υποδοχείς του φωτός, χάρη στα οποία βλέπουμε. Οι βλάβες σε αυτόν αποτελούν τον κύριο λόγο απώλειας όρασης σε άτομα ηλικίας 20-65 ετών στις χώρες της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

Η αξιολόγηση της όρασης 4.008 παιδιών και εφήβων ηλικίας κάτω των 21 ετών αποκάλυψε ενδείξεις διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας ακόμα και σε παιδιά ηλικίας 6 ετών!

«Υπάρχει η αντίληψη ότι η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι πολύ σπάνια στους νέους με διαβήτη», δήλωσε η κύρια ερευνήτρια δρ  Σοφία Γουάνγκ, από το Τμήμα Οφθαλμολογίας και Οπτικών Επιστημών του πανεπιστημίου. «Αυτό όμως είναι λάθος.

Ελπίζουμε ότι τα ευρήματά μας θα συμβάλλουν στην ενημέρωση των παιδιάτρων και των άλλων παρόχων Υγείας για τη σημασία που έχει να παραπέμπουν τακτικά τους μικρούς ασθενείς τους στους οφθαλμιάτρους για να γίνεται προληπτικός έλεγχος για τη νόσο».

Στη νέα μελέτη συμμετείχαν νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς με τύπου 1 ή τύπου 2 διαβήτη, που είχαν ηλικία 21 ετών ή μικρότερη. Έως το τέλος της περιόδου παρακολούθησης (κατά μέσο όρο ήταν λίγο παραπάνω από 3 χρόνια), το 14% από αυτούς είχαν εκδηλώσει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.

Ειδικότερα, από τους 2.240 νέους με διαβήτη τύπου 1, το 20,1% είχαν εκδηλώσει την οφθαλμοπάθεια μέσα σε 3,2 χρόνια παρακολούθησης, ενώ από τους 1.768 νέους με διαβήτη τύπου 2, το 7,2% εκδήλωσαν τη νόσο μέσα σε 3,1 χρόνια παρακολούθησης.

Όπως έγραψαν οι επιστήμονες σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού  Ophthalmology, το οποίο εκδίδει η Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας (AAO), ανακάλυψαν ότι οι νέοι με τύπου 1 διαβήτη εκδηλώνουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια ταχύτερα απ’ ό,τι οι συνομήλικοί τους με τύπου 2 διαβήτη.

Κατά το παρελθόν, λένε οι ερευνητές, τα περισσότερα παιδιά που έπρεπε να παρακολουθούν και να ρυθμίζουν το σάκχαρό τους έπασχαν από τύπου 1 διαβήτη που είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα. Σήμερα, όμως, σχεδόν οι μισοί έφηβοι που διαγιγνώσκονται με διαβήτη έχουν την τύπου 2 μορφή που συνδέεται με την παχυσαρκία και την καθιστική ζωή.

Οι επιστήμονες του Μίσιγκαν ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τους παράγοντες κινδύνου για διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια στους ανηλίκους και αν οι κατευθυντήριες οδηγίες για τον προληπτικό οφθαλμολογικό έλεγχο επαρκούν για την έγκαιρη ανίχνευση της νόσου.

«Η μελέτη τους έδειξε πως οι νέοι με αρρύθμιστο σάκχαρο, όπως αυτό καθορίζεται από τα επίπεδα της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c), υπονομεύουν την όρασή τους. Κάθε αύξηση της HbA1c κατά 1%, συνοδευόταν με αύξηση 20% του κινδύνου για διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια στους νέους με τύπου 1 διαβήτη και 30% σε όσους είχαν τύπου 2 διαβήτη» σχολιάζει ο ο Δρ. Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, MD, χειρουργός οφθαλμίατρος, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision, καθηγητής Οφθαλμολογίας Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης, NYU Medical School.

Και συνεχίζει: «Ο κύριος λόγος για τον οποίο συνιστάται στα άτομα με διαβήτη να ελέγχουν τακτικά την όρασή τους, είναι για να εντοπίζονται τυχόν αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδή, γιατί στα αρχικά της στάδια η νόσος δεν επηρεάζει την όραση και έτσι δεν γίνεται αντιληπτή.

Οι ισχύουσες κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν να αρχίζει ο οφθαλμολογικός έλεγχος 3-5 χρόνια μετά την αρχική διάγνωση του διαβήτη. Ωστόσο η νέα έρευνα έδειξε πως όταν συμβεί αυτό, πάνω από 18% των νέων με τύπου 1 διαβήτη έχουν ήδη αναπτύξει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Με άλλα λόγια, η νόσος μπορεί να έχει ήδη εξελιχθεί αρκετά, αν περάσει η πρώτη πενταετία χωρίς να γίνει έλεγχος της όρασης».

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι πάρα πολύ συχνή. Αν και ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των κρουσμάτων δεν υπάρχουν, διεθνής μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2012 στο περιοδικό Diabetes Care υπολόγισε ότι 93 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από αυτήν, ενώ 28 εκατομμύρια έχουν τόσο εξελιγμένη μορφή της νόσου ώστε κινδυνεύουν να τυφλωθούν.

Έχει επίσης υπολογιστεί ότι το τουλάχιστον 90% των νέων κρουσμάτων θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν αντιμετωπίζονταν εγκαίρως και σωστά και γινόταν τακτικός προληπτικός έλεγχος των ματιών.

Αυτός είναι και ο λόγος που «έχει ζωτική σημασία να γίνεται τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο προληπτικός οφθαλμολογικός έλεγχος σε όλους τους ασθενείς με διαβήτη – και από αυτή τη σύσταση δεν εξαιρούνται τα παιδιά και οι έφηβοι» καταλήγει ο Δρ. Κανελλόπουλος.

Πηγή: iatronet.gr

Ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να αναστραφεί σε 4 μήνες με συνδυασμό υγιεινής διατροφής, άσκησης και εντατικής αγωγής, αναφέρει νέα έρευνα.

Η Natalia McInnes, του McMaster University and Hamilton Health Sciences, του Οντάριο, δήλωσε ότι με συνδυασμό φαρμάκων, ινσουλίνης και αλλαγών στον τρόπο ζωής για την εντατική αντιμετώπιση για 2-4 μήνες, ανακάλυψαν ότι μέχρι το 40% των συμμετεχόντων είχαν ύφεση για 3 μήνες μετά τη διακοπή των φαρμάκων.

Τα ευρήματα στηρίζουν την υπόθεση ότι ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να αναστραφεί, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, όχι μόνο με βαριατρική χειρουργική αλλά με ιατρικές προσεγγίσεις.

Στη μελέτη 83 άνθρωποι χωρίστηκαν σε 3 ομάδες. Δυο από αυτές υποβλήθηκαν σε εντατική μεταβολική παρέμβαση ενώ τους δόθηκε σχέδιο άσκησης και γευμάτων για να μειώσουν την καθημερινή πρόσληψη θερμίδων κατά 500 έως 750 θερμίδες την ημέρα. Μια ομάδα υποβλήθηκε στην παρέμβαση για 8 εβδομάδες, ενώ η άλλη αντιμετωπίστηκε εντατικά για 16 εβδομάδες.

Μετά την παρέμβαση, άνθρωποι στις 2 ομάδες σταμάτησαν τη λήψη φαρμάκων για το διαβήτη και συνέχισαν με αλλαγές στον τρόπο ζωής. Οι 2 ομάδες παρέμβασης συγκρίθηκαν με ομάδα ελέγχου ανθρώπων με διαβήτη τύπου 2.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, 3 μήνες μετά το τέλος της παρέμβασης, 1 από τους 27 ανθρώπους στην ομάδα παρέμβασης 16 εβδομάδων είχε τα κριτήρια του HbA1C για ύφεση του διαβήτη σε σύγκριση με 4 στους 28 ανθρώπους της άλλης ομάδας.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism.

Πηγή: iatronet.gr

Ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τετραπλασιάστηκε την τελευταία 30ετία στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία από την Εθνική μελέτη Νοσηρότητας (ΕΜΕΝΟ). Περίπου 1 στους 10 Έλληνες έχει διαβήτη, με συνέπεια να αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος μυοκαρδίου.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με αφορμή το 15ο Πανελλήνιο Διαβητολογικό Συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, από 15 έως 18 Μαρτίου, το προεδρείο της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας παρουσίασε στοιχεία από τη μελέτη ΕΜΕΝΟ.

Η μελέτη αφορά σε τυχαίο δείγμα 5.967 ενηλίκων (≥ 18 ετών) που ζουν στην Ελλάδα, με βάση την απογραφή του 2011. Το 51,5% του δείγματος ήταν γυναίκες, κατά μέσο όρο 47,7 ετών, από όλη την Ελλάδα. Το συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης ήταν 78,4%. Για 5.843 άτομα (97,7% των συμμετεχόντων) ήταν γνωστή η πληροφορία για το αν είχαν διαγνωσμένο διαβήτη και ανάμεσα σε αυτά, 660 δήλωσαν ότι είχαν διαγνωσμένο διαβήτη, με το 82,3% αυτών να βρίσκεται υπό θεραπεία για τον διαβήτη την τελευταία εβδομάδα.

Ανάμεσα σε αυτούς, και εξαιρώντας τα άτομα που είχαν διαγνωσμένο διαβήτη, βρέθηκαν 63 άτομα με ενδείξεις για αδιάγνωστο διαβήτη. Από το σύνολο των 660 ατόμων που ανέφεραν ότι έχουν διαγνωστεί με διαβήτη, αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων υπάρχουν για 504 (76,4%) άτομα. Από τα 504 αυτά άτομα, το 26,7% έχουν γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη ≥ 7,1%, δηλαδή θεωρούνται αρρύθμιστοι.

Μετά από στάθμιση για το δειγματοληπτικό σχεδιασμό καθώς και για ηλικία και φύλο, ο επιπολασμός του διαβήτη εκτιμάται στον ενήλικο πληθυσμό στο 10%, με 95% όρια αξιοπιστίας. Ο επιπολασμός υπολογίστηκε στο σύνολο των 5.910 ατόμων που, είτε είχαν αποτελέσματα αιματολογικών εξετάσεων, είτε έγκυρη απάντηση στην ερώτηση για διαγνωσμένο διαβήτη.

«Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι το 8%-9% του πληθυσμού, δηλαδή 800.000 – 900.000, πάσχει από διαβήτη, ενώ υπάρχει και ένα ποσοστό 3% – 4% που δεν γνωρίζει ότι πάσχει από τη νόσο. Διαχρονικά, ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη στην Ελλάδα έχει τετραπλασιαστεί τα τελευταία 30 χρόνια. Ο διαβήτης τύπου 1 αυξάνεται κατά 3% κάθε χρόνο στα παιδιά και στους εφήβους. Επίσης ο διαβήτης τύπου 2 προσβάλλει πλέον όλο και μικρότερες ηλικίες νέους και παιδιά. Οι διαβητικοί παρουσιάζουν ίδιο κίνδυνο εμφράγματος μυοκαρδίου με αυτόν των μη διαβητικών που είναι μεγαλύτεροι κατά 15 χρόνια. Ο διαβήτης δηλαδή γηράσκει πρόωρα την καρδιά», τόνισε ο Νικόλαος Παπάνας, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας.

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου θα γίνει διεξοδική παρουσίαση και ανάλυση των αποτελέσματων της μελέτης ΕΜΕΝΟ, ενώ θα παρουσιαστούν οι αναθεωρημένες Κατευθυντήριες Οδηγίες της ΕΔΕ, στοιχεία για τα νέα αντιδιαβητικά φάρμακα, στρατηγικές καρδιαγγειακής ασφάλειας και οφέλους, ο νέος αλγόριθμος μεταβολικής χειρουργικής, στην οποία η ΕΔΕ έχει δώσει ήδη την έγκρισή της μαζί με άλλες επιστημονικές εταιρείες και η πρόοδος που έχει επιτευχθεί για το τεχνητό πάγκρεας.

Τέλος, θα γίνει η επίσημη τελετή αδελφοποίησης της ΕΔΕ με την Εταιρεία Διαβητολογίας Κύπρου και θα απονεμηθεί το βραβείο καλύτερου ποιήματος με θέμα το Σακχαρώδη Διαβήτη.

Πηγή: health.in.gr

Featured photo designed by Freepik

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: σήμερα πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο ένας ακρωτηριασμός κάτω άκρου κάθε 20 δευτερόλεπτα!

Την ίδια στιγμή, όπως προκύπτει από τα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα των Η.Π.Α., η συνολική θνησιμότητα από τις παθήσεις του διαβητικού ποδιού μπορεί να ανέλθει σε πολύ υψηλά επίπεδα, φτάνοντας ακόμα και το 45% μέσα στην πενταετία. Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από εκείνο του καρκίνου του προστάτη, του μαστού και του λεμφώματος Non Hodgkin, καθώς και παρόμοιο με εκείνο του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη (International Diabetes Federation – I.D.F.), το 70% των ακρωτηριασμών που διενεργούνται σε όλο τον κόσμο αφορά διαβητικούς ασθενείς, οι οποίοι διατρέχουν 23 – 25 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσουν το ένα ή και τα δύο πόδια τους σε σύγκριση με τους άλλους. Επιπλέον, περισσότερα από 1.000.000 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη αναγκάζονται να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό ενός άκρου τους σε ετήσια βάση.

Οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν στον ακρωτηριασμό είναι τα έλκη των κάτω άκρων. Τόσο τα έλκη, όσο και οι ακρωτηριασμοί έχουν τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή των πασχόντων, οδηγώντας τους συχνά σε περιορισμένη αυτονομία κινήσεων, κοινωνική απομόνωση και ψυχολογικό στρες. Υπολογίζεται ότι το 25% των ατόμων με διαβήτη θα εμφανίσει έλκος στα κάτω άκρα  έστω και μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, το 4-5% των διαβητικών ασθενών εμφανίζουν έλκη στα πόδια, γεγονός που σημαίνει ότι 40.000 – 50.000 άτομα με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού. Στην Ελλάδα πραγματοποιούνται περίπου 2.000 – 3.000 ακρωτηριασμοί κάτω άκρων σε ετήσια βάση.

Εκτός από το τεράστιο κοινωνικό κόστος, στα προβλήματα του διαβητικού ποδιού έρχεται να προστεθεί και το υπέρογκο οικονομικό κόστος. Σύμφωνα με τους ειδικούς, μάλιστα, το κόστος αυτό μπορεί να γίνει δυσβάστακτο για κάθε σύστημα υγείας, καθώς αναπαράγεται συνεχώς από τη μακροχρόνια παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο, τα έξοδα αποκατάστασης και την αυξημένη ανάγκη οικιακής φροντίδας και κοινωνικών υπηρεσιών.

Ωστόσο, με την εφαρμογή μιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που θα περιλαμβάνει στρατηγικές επαρκούς πρόληψης και στη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια περίθαλψη, τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ελκών από πολλές ιατρικές ειδικότητες (εξειδικευμένα Ιατρεία Διαβητικού Ποδιού), την αποτελεσματική οργάνωση, τη συνεχή παρακολούθηση και την ειδική εκπαίδευση των πασχόντων, μπορεί να αποφευχθεί έως και το 85% των ακρωτηριασμών.

Διαβάστε περισσότερα: www.iatronet.gr