Blog

OLD91Y0.png

Η μυϊκή άσκηση σε συνδυασμό με τη διατροφή αποτελούν το βασικότερο παράγοντα για την αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, καθώς μπορεί να ρυθμίσει άμεσα τα επίπεδα σακχάρου, ενώ παράλληλα έχει διαπιστωθεί ότι αυξάνει την επιβίωση σε διαβητικούς και των δύο τύπων.

Η γυμναστική σε γενικές γραμμές μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στους ασθενείς αυτούς, διότι βελτιώνει μεταξύ άλλων τη δράση της ινσουλίνης, μειώνει το πλεονάζον λίπος και βοηθάει στον έλεγχο του σωματικού βάρους, βελτιώνει τη μυϊκή αντοχή και την οστική πυκνότητα, αλλά και προστατεύει την καρδιά και τα αγγεία αυξάνοντας την «καλή» και μειώνοντας την «κακή» χοληστερόλη.

Συνίσταται ωστόσο προσοχή όταν ένα άτομο με διαβήτη πρόκειται να ξεκινήσει γυμναστική, καθώς χρειάζεται να μετρά και να καταγράφει το σάκχαρο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση. Αυτή η καταγραφή είναι σημαντική διότι θα αποκαλύψει το πως ανταποκρίνεται το σώμα στην άσκηση και θα βοηθήσει στην αποφυγή επικίνδυνων διακυμάνσεων του σακχάρου.

Οι καταλληλότερες ασκήσεις για κάθε διαβητικό καθορίζονται από τον βαθμό στον οποίο έχει προχωρήσει η κατάσταση της υγείας του. Κάποιες επιπλοκές του διαβήτη, όπως η προχωρημένη αμφιβληστροειδοπάθεια ή νευροπάθεια, μπορεί να κάνουν κάποιες ασκήσεις επικίνδυνες. Ο γιατρός μπορεί να προγραμματίσει μια εξέταση για να εκτιμήσει την ανταπόκριση της καρδιάς του ατόμου στην άσκηση.

Συμβουλές

Αφού έχουν προηγηθεί τα παραπάνω, το άτομο που θα ξεκινήσει τη γυμναστική θα πρέπει να λάβει υπόψη τα εξής:

– Για να μειωθεί ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας θα πρέπει να ακολουθήσει ένα σταθερό πρόγραμμα άσκησης και να προγραμματίσει τα γεύματα και τη λήψη των φαρμάκων την ίδια ώρα κάθε μέρα.
– Η παρατεταμένη ή πολύ έντονη άσκηση μπορεί να προκαλέσει την παραγωγή αδρεναλίνης και άλλων ορμονών που ανταγωνίζονται τη δράση της ινσουλίνης και μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα σακχάρου. Η συμμετοχή σε τέτοιου είδους άσκηση μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη τροποποίησης του σχήματος ινσουλίνης/αντιδιαβητικών δισκίων, κάτι το οποίο θα πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με τον γιατρό.
– Θα πρέπει ακόμη να δίνεται προσοχή όταν η άσκηση γίνεται σε ώρες που τα φάρμακα έχουν τη μεγαλύτερη δράση, καθώς μπορεί να χρειαστεί μείωση της δόσης της βασικής ή γευματικής ινσουλίνης, την οποία επίσης θα προσαρμόσει ο γιατρός.
– Τέλος, βασικό είναι το άτομο να μετρά το σάκχαρο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση και να έχει πάντα μαζί του ένα σνακ με υδατάνθρακες (φρούτο, χυμός) για την περίπτωση υπογλυκαιμίας.

Γενικές οδηγίες

– Ξεκινήστε αργά και σταδιακά και αυξήστε την ένταση και τη διάρκεια.
– Να ασκείστε τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα για περίπου 30 λεπτά κάθε φορά. Ένα καλό πρόγραμμα άσκησης περιλαμβάνει 5 με 10 λεπτά προθέρμανση, τουλάχιστον 15 με 30 λεπτά συνεχή αερόβια άσκηση (γρήγορο περπάτημα ή ποδηλασία) και 5 λεπτά χαλάρωση στο τέλος.
– Προσθέστε σε αυτό το πρόγραμμα ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης ή αντίστασης 2 με 3 φορές την εβδομάδα.
– Αν έχετε παραπανίσια κιλά μια καλή ιδέα είναι η γυμναστική στο νερό. Άλλες επιλογές είναι η ποδηλασία ή το κολύμπι.
– Να πίνετε νερό κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση για την αποφυγή της αφυδάτωσης.
– Σταματήστε την άσκηση αν νιώσετε αδικαιολόγητο πόνο στους μυς και στις αρθρώσεις.
– Τα άνετα παπούτσια και η φροντίδα των ποδιών είναι σημαντικά.

Να σημειωθεί ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, των οποίων τα σάκχαρο είναι πάνω από 250 mg/dL αλλά έχουν και θετικές κετόνες στα ούρα ή στο αίμα, δεν θα πρέπει να ξεκινήσουν την άσκηση διότι θα αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα επίπεδα σακχάρου.

Photo credit: Freepik


Fotolia_143748551_Subscription_Monthly_M-1024x682.jpg

O προδιαβήτης είναι μια μεταβολική διαταραχή κατά την οποία οι τιμές γλυκόζης στο αίμα, το απλό δηλαδή σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού, βρίσκονται πάνω από το φυσιολογικό, αλλά όχι σε επίπεδα που να τίθεται η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα και αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει (τύπος 1) ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά την ινσουλίνη (τύπος 2), μια ορμόνη που βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.

Ο προδιαβήτης είναι μια μακρόχρονη κατάσταση που οδηγεί στον διαβήτη τύπου 2 εάν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα. Λόγω της παιδικής παχυσαρκίας είναι πολύ πιθανόν να ξεκινά από μικρές ηλικίες και τα παιδιά αυτά πρέπει να εντοπίζονται και να θεραπεύονται κατάλληλα. Η κατάσταση του πρόδιαβήτη είναι πλήρως αναστρέψιμη αν ακολουθηθεί ένα σωστό πρόγραμμα δίαιτας και αύξησης της φυσικής δραστηριότητας.

Διάγνωση

Προκειμένου να διαπιστωθεί αν κάποιο παιδί έχει προδιαβήτη θα πρέπει γίνουν εξετάσεις αίματος ή καμπύλη γλυκόζης. Τα παιδιά που μπορούν να θεωρηθούν ότι έχουν προδιαβήτη, έχουν το σάκχαρο νηστείας σε τιμές από 100 έως 124 mg/dl, γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη από 5,7% έως 6,4%, ενώ στην καμπύλη σακχάρου, 2 ώρες μετά τη λήψη 75 γραμμαρίων γλυκόζης, το σάκχαρο είναι σε τιμές από 140 έως 199 mg/dl.

Παράγοντες κινδύνου

Όπως προαναφέρθηκε, η παιδική παχυσαρκία εντάσσεται στους παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης προδιαβήτη, αφορώντας συγκεκριμένα όσα παιδιά είναι υπέρβαρα με δείκτη μάζας σώματος άνω του 85% για την ηλικία και το φύλο τους.

Εκτός όμως από το βάρος, υπάρχουν ακόμη τέσσερις παράγοντες, εκ των οποίων θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον δύο:

– Οικογενειακό ιστορικό με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
– Εθνικότητα ή φυλή γηγενούς Αμερικάνου, Αφρο-Αμερικάνου, Λατίνου, Ασιάτη ή περιοχής Ειρηνικού Ωκεανού.
– Σημεία ύπαρξης σακχαρώδη διαβήτη ή κατάστάσεις που συνδέονται με το σύνδρομο της αντίστασης στην ινσουλίνη.
– Ιστορικό από την μητέρα ανάπτυξης διαβήτη κύησης κατά τη διάρκεια της κυοφορίας.

Ο έλεγχος θα πρέπει να αρχίζει στην ηλικία των 10 ετών ή στην έναρξη της εφηβείας αν αυτή ξεκινά νωρίτερα. Ο έλεγχος θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 3 χρόνια.


471771.jpg

20 Φεβρουαρίου, 2019 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Τα υπέρβαρα άτομα μειώνουν κατά δύο μήνες το προσδόκιμο ζωής τους για κάθε επιπλέον κιλό που παίρνουν, σύμφωνα με βρετανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Nature Communications.

Αρνητικά στο προσδόκιμο ζωής λειτουργεί επίσης το κάπνισμα, καθώς κάθε πακέτο τσιγάρων την ημέρα αφαιρεί κατά μέσο όρο γύρω στα επτά χρόνια από το προσδόκιμο ζωής. Ευτυχώς, η μόρφωση φαίνεται να προσθέτει χρόνια ζωής.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζιμ Ουίλσον, ανέλυσαν γενετικές πληροφορίες για πάνω από 600.000 άτομα, συσχετίζοντας δεδομένα για το βάρος και τον τρόπο ζωής τους με στοιχεία για τη διάρκεια ζωής καθενός εξ αυτών.

Με τη βοήθεια ειδικού λογισμικού κατάφεραν να εντοπίσουν γονίδια που έχουν την μεγαλύτερη επίδραση στην μακροζωία. Επειδή οι επιλογές στη ζωή και η συμπεριφορά κάθε ανθρώπου (μόρφωση, τάση για αλκοολισμό κ.α.) επηρεάζονται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από γενετικούς παράγοντες -πέρα ασφαλώς από τους περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς παράγοντες- οι ερευνητές μπόρεσαν έμμεσα να εντοπίσουν τους παράγοντες εκείνους στον τρόπο ζωής που έχουν την μεγαλύτερη επίδραση στο προσδόκιμο.

Βρήκαν έτσι ότι το κάπνισμα και ο καρκίνος των πνευμόνων έχουν τη σημαντικότερη επίπτωση και είναι αυτά που κόβουν τα περισσότερα χρόνια ζωής.

Επίσης, η συσσώρευση λίπους και άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με την παχυσαρκία και το διαβήτη, επιδρούν αρνητικά στην μακροζωία.

Εντοπίσθηκε και ένα γονίδιο που αυξάνει τη χοληστερόλη το αίμα και αφαιρεί οκτώ μήνες ζωής, καθώς και ένα γονίδιο που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και προσθέτει σχεδόν μισό χρόνο στο προσδόκιμο ζωής.

«Ο συνδυασμός της δύναμης των “μεγάλων δεδομένων” και της γενετικής μάς επιτρέπει να συγκρίνουμε τις επιπτώσεις των διαφόρων συμπεριφορών και ασθενειών, όσον αφορά την απώλεια ή το όφελος μηνών ή ετών ζωής και, επιπλέον, να διακρίνουμε ανάμεσα σε μια απλή συσχέτιση και σε μια σχέση αιτίας-αποτελέσματος», εξηγεί ο Δρ Ουίλσον.

Πηγή: health.in.gr

Background photo created by rawpixel.com – www.freepik.com


225291-P1D3YO-196.png

13 Φεβρουαρίου, 2019 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Η παχυσαρκία είναι ένα κοινό πρόβλημα υγείας που ορίζεται από το υψηλό ποσοστό σωματικού λίπους. Ένας δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) 30 ή υψηλότερος είναι ένας δείκτης παχυσαρκίας. Τις τελευταίες δεκαετίες, η παχυσαρκία έχει γίνει ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας. Στην πραγματικότητα, θεωρείται πλέον επιδημία και για τον λόγο αυτό η πρόληψή της αποτελεί επιτακτική ανάγκη για όλους, αλλά ιδιαίτερα για τα παιδιά.

Η πρόληψη της παχυσαρκίας αρχίζει από τη νεαρή ηλικία. Είναι σημαντικό να βοηθήσουμε εμείς οι ίδιοι, ώστε τα παιδιά να διατηρήσουν ένα υγιές βάρος.

Παρακάτω ακολουθούν τρόποι που θα βοηθήσουν στην πρόληψη της παχυσαρκίας:

Θηλασμός στα βρέφη, όταν είναι δυνατόν

Μια μετα – ανάλυση 25 μελετών που έγινε το 2014, έδειξε ότι ο θηλασμός συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο παιδικής παχυσαρκίας.

Κατάλληλα μεγέθη μερίδας

Η Αμερικάνικη Ένωση Παιδιάτρων εξηγεί ότι τα μικρά παιδιά δεν χρειάζονται τεράστια ποσά φαγητού. Από τις ηλικίες 1 έως 3, κάθε εκατοστό του ύψους πρέπει να ισοδυναμεί με περίπου 40 θερμίδες τροφής. Επίσης, προσπαθήστε να μάθετε στα μεγαλύτερα ποια είναι τα σωστά μεγέθη των μεριδίων.

Υιοθετήστε υγιεινά πρότυπα στη διατροφή των παιδιών σας

Ενθαρρύνετε το παιδί σας να δοκιμάζει ποικιλία τροφίμων και ιδιαίτερα φρούτων και λαχανικών από νεαρή ηλικία. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, είναι πιο πιθανό να ενσωματώσουν αυτά τα υγιεινά τρόφιμα στη διατροφή τους.

Αποτελείτε πρότυπο οι ίδιοι για τα παιδιά σας

Η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών όλης της οικογένειας, βοηθά τα παιδιά τα οποία συνηθίζουν να μιμούνται ότι βλέπουν στον οικογενειακό τους περίγυρο και κυρίως από τους γονείς τους. Είναι σημαντικό να βιώνουν την υγιεινή διατροφή από νωρίς. Αυτό θα τους διευκολύνει, ώστε να συνεχίσουν να έχουν σωστές διατροφικές συνήθειες καθώς μεγαλώνουν.

Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να τρώνε αργά και μόνο όταν πεινάνε

Δεν είναι σωστό να τρώμε εφόσον δεν πεινάμε. Το επιπλέον φαγητό τελικά αποθηκεύεται ως σωματικό λίπος και μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να τρώει μόνο όταν αισθάνεται πεινασμένο και να  μασάει πιο αργά για καλύτερη πέψη.

Περιορίστε τα ανθυγιεινά τρόφιμα στο σπίτι σας

Εάν έχετε ανθυγιεινά τρόφιμα στο σπίτι σας, το παιδί σας είναι πιο πιθανό να τα καταναλώσει. Προσπαθήστε να γεμίζετε το ψυγείο και τα ντουλάπια της κουζίνας σας με υγιεινά τρόφιμα και τα λιγότερο υγιεινά σνακ να αποτελούν σπάνια επιλογή.

Ενσωματώστε στις οικογενειακές σας συνήθειες τη σωματική δραστηριότητα

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) συνιστά τουλάχιστον 60 λεπτά σωματικής άσκησης καθημερινά, για τα παιδιά και τους έφηβους. Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και στον ελεύθερο σας χρόνο παίξτε παιχνίδια και ασχοληθείτε με υπαίθριες δραστηριότητες.

Περιορίστε τη ‘’καθιστική ζώνη’’ του παιδιού σας

Όσο  περισσότερο χρόνο αφιερώνει το παιδί μπροστά σε μια οθόνη σημαίνει πως απομένει λιγότερος χρόνος για σωματική δραστηριότητα και καλό ύπνο. Επειδή η άσκηση και ο ύπνος διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για ένα υγιές βάρος, είναι απαραίτητο να περιοριστεί η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών.

Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας κοιμάται σωστά

Έρευνες δείχνουν ότι τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες που δεν κοιμούνται αρκετά και σωστά έχουν συνήθως μεγαλύτερο σωματικό βάρος. Φροντίστε το παιδί σας να κοιμάται νωρίς και οπωσδήποτε για 8 ώρες κάθε βράδυ.

Μάθετε τι τρώει το παιδί σας έξω από το σπίτι

Είτε στο σχολείο, είτε με φίλους, τα παιδιά έχουν πολλές ευκαιρίες να τρώνε ανθυγιεινά τρόφιμα έξω από το σπίτι. Δεν μπορείτε πάντα να είστε εκεί για να παρακολουθείτε τι τρώνε, αλλά το να γνωρίζετε μπορεί να σας βοηθήσει.

Όλες οι παραπάνω συμβουλές μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά σας στη διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους, που είναι πολύ σημαντικό και για την μετέπειτα ενήλικη ζωή του!

Αθανάσιος Τσιούδας, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος

Food photo created by freepik – www.freepik.com


Fast-diet.png

11 Φεβρουαρίου, 2019 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Ο επιπολασμός της παχυσαρκίας στις μέρες μας έχει αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό, τόσο στα παιδιά και στους έφηβους όσο και στους ενήλικες. Τα διατροφικά πρότυπα του γενικού πληθυσμού επιδεινώνονται με αποτέλεσμα να προκαλούνται βλαβερές συνέπειες στον οργανισμό.

Η πρόσληψη μεγαλύτερης ποσότητας ενέργειας μέσω των τροφίμων σε σχέση με αυτή που καταναλώνουμε, μπορεί μακροπρόθεσμα να οδηγήσει σε νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, η οστεοπόρωση, η υπνική άπνοια κ.λπ.

Ως αποτέλεσμα πολλοί στρέφονται σε δίαιτες αμφιβόλου ποιότητας με την πεποίθηση ότι θα χάσουν γρήγορα το περιττό σωματικό βάρος και θα αποκαταστήσουν τα διατροφικά λάθη. Σπάνια όμως είναι αποτελεσματικές οι δίαιτες στη μακροχρόνια διατήρηση του χαμηλού σωματικού βάρους, ενώ επιπλέον εκείνες για την ταχεία απώλειά του μπορεί να προκαλέσουν και σημαντικές παθολογικές επιπλοκές.

Οι δίαιτες ταχείας απώλειας βάρους συνδέονται με καταστάσεις όπως ανάπτυξη χολόλιθων, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, δυσκοιλιότητα, διάρροια, παγκρεατίτιδα, αδυναμία συγκέντρωσης, τριχόπτωση, ανωμαλίες περιόδου, διαταραχές ηλεκτρολυτών, ουρική νόσο, ορθοστατική υπόταση, καθώς και καρδιακές αρρυθμίες. Οι προσπάθειες απώλειας βάρους, συνεπώς, είναι χρήσιμο να γίνονται υπό ιατρική παρακολούθηση και να μην υπερβαίνουν τα τέσσερα κιλά το μήνα.

Στην περίπτωση που η δίαιτα παρατείνεται ενώ το άτομο προσέγγισε το ιδανικό βάρος, μπορεί να υπάρχει το ενδεχόμενο του συνδρόμου νευρογενούς ανορεξίας, το οποίο είναι συχνότερο σε γυναίκες. Στα συμπτώματα του συνδρόμου περιλαμβάνονται η δυσανεξία στο ψύχος, η αναστολή της εμμήνου ρήσεως, οι καρδιακές αρρυθμίες, γαστρεντερικές διαταραχές, υπόταση, υποθερμία και απολεπιζόμενο δέρμα.

Η θεραπεία της παχυσαρκίας είναι χρονοβόρα και απαιτητική ενώ είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει ένα συνδυασμό μεθόδων και προσεγγίσεων του θέματος. Για την αποφυγή αποτυχίας και δημιουργίας αισθήματος απογοήτευσης χρειάζεται να τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις, όπως η ειλικρινής πρόθεση του ατόμου να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο πρόγραμμα και η υιοθέτηση ρεαλιστικών στόχων.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι δίαιτες με ταχεία απώλεια βάρους δεν υπερέχουν στη μακροχρόνια διατήρησή του συγκριτικά με δίαιτες βραδύτερου ρυθμού απώλειας.


Prodiabitis.png

O προδιαβήτης είναι μια μεταβολική διαταραχή κατά την οποία οι τιμές γλυκόζης στο αίμα –το απλό σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού– βρίσκονται πάνω από το φυσιολογικό, αλλά όχι σε επίπεδα που να τίθεται η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα και αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά την ινσουλίνη, μια ορμόνη που βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.

Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 εμφάνισαν αρχικά προδιαβήτη. Δεν ισχύει όμως το αντίθετο, δηλαδή όσοι έχουν προδιαβήτη δεν αναπτύσσουν σίγουρα διαβήτη.

Χωρίς συμπτώματα

Ο προδιαβήτης δεν έχει κλινική συμπτωματολογία και δεν αποτελεί ιδιαίτερη νοσολογική οντότητα, πρέπει όμως να ανιχνεύεται έγκαιρα και να αντιμετωπίζεται με την ανάλογη σοβαρότητα, διότι εξελίσσεται σε σακχαρώδη διαβήτη και συνδέεται με καρδιαγγειακά συμβάματα.

Πώς προκαλείται

Καθώς ο προδιαβήτης είναι μια κατάσταση πριν από το σακχαρώδη διαβήτη, έτσι και τα αίτια των δύο είναι όμοια. Στους παράγοντες αυτούς περιλαμβάνονται η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή, η μεγάλη κατανάλωση υδατανθράκων, καθώς και η κληρονομικότητα.

Εκτός αυτών όμως αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη έχουν και άτομα με υπέρταση ή υπερλιπιδαιμία, καρδιαγγειακή νόσο, όσοι λαμβάνουν αντιψυχωσικά φάρμακα, καθώς και οι γυναίκες με ιστορικό διαβήτη κύησης ή σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.

Οι παραπάνω θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τον έλεγχο, καθώς ο προδιαβήτης είναι συχνά μια «σιωπηλή» κατάσταση που δεν εμφανίζει συμπτώματα.

Φυσιολογικές τιμές

Ο προδιαβήτης χαρακτηρίζεται από δύο διαταραχές στα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα. Αυτές είναι:

– Η διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας, που σημαίνει ότι το πρωινό σάκχαρο βρίσκεται στα 100-125 mg/dl (νηστικός). Κάτω από 100 είναι το φυσιολογικό, ενώ από 126 και πάνω πρόκειται για διαβήτη.
– Η διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη, η οποία βρίσκεται με τη δοκιμασία ανοχής της γλυκόζης και ορίζεται ως σάκχαρο στις 2 ώρες 140-199 mg/dl. Κάτω από 140 είναι το φυσιολογικό, ενώ πάνω από 200 πρόκειται για διαβήτη.

Από τη στιγμή που διαπιστωθεί κάποιο από τα παραπάνω θα πρέπει να υπάρχει τακτικότερος έλεγχος τουλάχιστον μια φορά το χρόνο ή το εξάμηνο.

Βέβαια, οι καταστάσεις αυτές δεν είναι μόνιμες. Συνήθως μπορούν και πρέπει να υποχωρήσουν κυρίως με σωστή δίαιτα, απώλεια βάρους και συστηματικό πρόγραμμα άσκησης έτσι ώστε να μην οδηγήσουν σε διαβήτη.

Αντιμετώπιση

Η αλλαγή τρόπου ζωής με καθημερινή άσκηση, η αλλαγή των διατροφικών μας συνηθειών με διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, λιγότερα λίπη και αποφυγή των «κακών» υδατανθράκων (κυρίως των έτοιμων φαγητών), των γλυκών και γενικότερα της ζάχαρης, βοηθούν στην αντιμετώπιση του προδιαβήτη, επιβραδύνοντας την εξέλιξη σε σακχαρώδη διαβήτη.

Πότε να απευθυνθείτε στον ειδικό

Είναι σημαντικό να γίνεται ετήσιο τεστ γλυκόζης για την παρακολούθηση του προδιαβήτη, ειδικά σε ηλικίες άνω των 30 και σε περιπτώσεις αυξημένου σωματικού βάρους. Τα συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν την ανάπτυξη του προδιαβήτη είναι:

  • ανεξήγητη απώλεια βάρους,
  • σύγχυση σκέψης, αδυναμία, ζαλάδες και πονοκέφαλοι, ναυτία,
  • πολυουρία, πολυδιψία και πείνα,
  • αυξημένη επιδεκτικότητα σε μολύνσεις, ειδικά του δέρματος και του κόλπου.

olive-oil-salad-dressing-cooking-olive.png

  1. Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο στα πολύτιμα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα.

Το ελαιόλαδο είναι το φυσικό έλαιο που εξάγεται από τον καρπό της ελιάς. Περίπου το 14% του ελαίου είναι κορεσμένο λίπος, ενώ το 11% είναι πολυακόρεστο (ωμέγα-6 και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα). Ωστόσο, τα κυρίαρχα λιπαρά οξέα στο ελαιόλαδο είναι τα μονοακόρεστα, όπως το ελαϊκό οξύ, που αποτελεί το 73% της συνολικής του περιεκτικότητας. Τα μονοακόρεστα λίπη είναι αρκετά ανθεκτικά στη μεγάλη θερμότητα, καθιστώντας το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο μια υγιεινή επιλογή για το μαγείρεμα.

  1. Το ελαιόλαδο έχει ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Οι αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του ελαιόλαδου οφείλονται στα αντιοξειδωτικά που περιέχει, με πιο σημαντικό την ολεοκανθάλη, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι λειτουργεί παρόμοια με την ιβουπροφαίνη, ένα αντιφλεγμονώδες φάρμακο. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ολεοκανθάλη που περιέχεται σε 3-4 κουταλιές (50 ml) εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου έχει παρόμοιο αποτέλεσμα με το 10% της δόσης ιβουπροφαίνης για ενήλικες.

Επίσης το ελαϊκό οξύ, μπορεί να μειώσει τα επίπεδα σημαντικών φλεγμονώδων δεικτών όπως η πρωτεΐνη C-reactive (CRP).

  1. Το ελαιόλαδο προστατεύει από την καρδιακή νόσο.

Οι μελέτες που διενεργήθηκαν πριν από μερικές δεκαετίες έδειξαν ότι οι καρδιακές παθήσεις είναι λιγότερο συχνές στις μεσογειακές χώρες. Αυτό οδήγησε σε εκτεταμένη έρευνα σχετικά με τη μεσογειακή διατροφή, η οποία έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων.

Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο είναι ένα από τα βασικά συστατικά της δίαιτας αυτής, προστατεύοντας από καρδιακές παθήσεις με διάφορους τρόπους. Μειώνει την φλεγμονή, προστατεύει την «κακή» LDL χοληστερόλη από την οξείδωση, βελτιώνει την επένδυση των αιμοφόρων αγγείων και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της υπερβολικής πήξης του αίματος.

Είναι ενδιαφέρον ότι έχει επίσης αποδειχθεί ότι μειώνει την αρτηριακή πίεση, η οποία είναι ένας από τους ισχυρότερους παράγοντες κινδύνου για καρδιακές παθήσεις.

  1. Το ελαιόλαδο δεν συνδέεται με την αύξηση του σωματικού βάρους και την παχυσαρκία.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν συνδέσει τη μεσογειακή διατροφή, η οποία είναι πλούσια σε ελαιόλαδο, με ευνοϊκές επιδράσεις στο σωματικό βάρος.

Διάφορες μελέτες έχουν αποδείξει ότι η κατανάλωση ελαιολάδου δεν συνδέεται με αύξηση του βάρους. Επιπλέον, μια διατροφή πλούσια σε ελαιόλαδο συνδέεται με αυξημένα επίπεδα αντιοξειδωτικών στο αίμα, καθώς και απώλεια βάρους.

  1. Το ελαιόλαδο μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που χαρακτηρίζεται από παραμορφώσεις  και πόνους στις αρθρώσεις. Τα συμπληρώματα ελαιολάδου φαίνεται να βελτιώνουν τους φλεγμονώδεις δείκτες και να μειώνουν το οξειδωτικό στρες σε άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα.Το ελαιόλαδο φαίνεται ιδιαίτερα ευεργετικό όταν συνδυάζεται με το ιχθυέλαιο, που είναι πηγή αντιφλεγμονωδών ω-3 λιπαρών οξέων.

  1. Το ελαιόλαδο μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2.

Αρκετές μελέτες έχουν συνδέσει το ελαιόλαδο με ευεργετικές επιδράσεις στο σάκχαρο του αίματος και στην ευαισθησία στην ινσουλίνη. Μια μεσογειακή διατροφή πλούσια σε ελαιόλαδο μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, περισσότερο από 40%.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, προσπαθήστε να εντάξετε το παρθένο ελαιόλαδο στην διατροφή σας, καθώς πρόκειται για το πιο υγιεινό λίπος που υπάρχει. Λόγω των ισχυρών αντιοξειδωτικών, ωφελεί την καρδιά, τον εγκέφαλο, τις αρθρώσεις και γενικότερα μπορεί να προσφέρει πολλαπλά οφέλη στον οργανισμό σας!

Αθανάσιος Τσιούδας, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος


Snore.png

5 Νοεμβρίου, 2018 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Το ροχαλητό είναι ένα αρκετά σύνηθες πρόβλημα που απασχολεί πολλούς, ενώ έχει βρεθεί ότι σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού συμβαίνει μόνιμα ή περιστασιακά.

Το ροχαλητό περιγράφεται ως η παραγωγή αναπνευστικού θορύβου κατά τον ύπνο, προερχόμενου από κραδασμούς των φαρυγγικών τοιχωμάτων. Την ώρα που κοιμόμαστε συμβαίνει διότι ο μυϊκός τόνος χαλαρώνει, οπότε η διέλευση του αέρα μέσα από στενά περάσματα με μαλακά τοιχώματα μπορεί υπό προϋποθέσεις να προκαλέσει δόνηση των τοιχωμάτων με αποτέλεσμα το γνωστό ήχο.

Στα ευαίσθητα άτομα, όταν η χαλάρωση των μυών λαμβάνει χώρα, οι γλωττίδα πιέζει τον ιστό στο πίσω μέρος του λαιμού και ο αεραγωγός αρχίζει να κλείνει. Ο αέρας περνά μέσα από αυτό το στενό χώρο του ανώτερου αεραγωγού και ο αυξημένος στροβιλισμός του αέρα προκαλεί τον χαλαρό ιστό, που ανεμίζει μπρος-πίσω προκαλώντας τον ενοχλητικό ήχο.

Προδιαθεσικοί παράγοντες

Τα παχύσαρκα άτομα με κοντό λαιμό, οι ηλικιωμένοι άνδρες και οι καπνιστές έχουν την τάση να ροχαλίζουν εντονότερα. Η κατανάλωση αλκοόλ, η λήψη βαριών γευμάτων πριν την κατάκλιση, η ύπτια θέση του σώματος στη διάρκεια του ύπνου και η χρήση ηρεμιστικών και υπνωτικών ουσιών προδιαθέτει επίσης στην εμφάνισή του.

Είναι επικίνδυνο το ροχαλητό;

Το ροχαλητό μπορεί να μην είναι τόσο αθώο αλλά να υποκρύπτει και κάποιο άλλο σοβαρότερο πρόβλημα.

Εάν συνοδεύεται από διαπιστωμένα επεισόδια άπνοιας, δηλαδή όταν κατά τη διάρκεια του ύπνου η αναπνοή ενός ατόμου διακόπτεται, τότε συνήθως πρόκειται για μια σοβαρή διαταραχή της αναπνευστικής λειτουργίας η οποία είναι γνωστή ως υπνική άπνοια. Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος και το υπόλοιπο σώμα δεν μπορούν να πάρουν αρκετό οξυγόνο.

Το παθολογικό ροχαλητό που συνοδεύεται από άπνοια, έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που το διακρίνουν από το αθώο ροχαλητό. Ένα επικίνδυνο ροχαλητό συνοδεύεται από διαταραχές ύπνου, πρωινή υπνηλία, πονοκεφάλους, κακοδιαθεσία, ευερεθιστότητα, πτώση της αποδοτικότητας, κ.λπ.

Αντιμετώπιση

Οι συνηθέστεροι τρόποι αντιμετώπισης του νοσηρού ροχαλητού είναι η εφαρμογή αναπνευστήρα CPAP κατά τον ύπνο, διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις και η εφαρμογή οδοντικών προθέσεων.

H βασική και πρωταρχική θεραπεία είναι η αντιμετώπιση και διόρθωση των παραγόντων που το προκαλούν, όπως η χειρουργική διόρθωση ενός στραβού ρινικού διαφράγματος και των υπερτροφικών αδενοειδών εκβλαστήσεων (τα γνωστά «κρεατάκια»), η απώλεια σωματικού βάρους, η ρύθμιση ορμονών που σχετίζονται, κ.λπ.

Στις περιπτώσεις εκείνες όμως που είτε η πρωταρχική θεραπεία δεν απέδωσε, είτε υπάρχει δυσανεξία στη συσκευή CPAP, είτε ανατομικοί λόγοι κάνουν δύσκολη την αντιμετώπιση (π.χ. μεγάλη γλώσσα, μικρή γνάθος), είτε ο ασθενής προτιμά μία λιγότερο επεμβατική λύση, υπάρχει η δυνατότητα επιλογής θεραπείας με χρήση ενδοστοματικού νάρθηκα.

Στη διαχείριση του «απλού» ή ενοχλητικού ροχαλητού η θεραπεία με ενδοστοματικό νάρθηκα είναι μια αρκετά αποτελεσματική λύση.


Σχέδιο-χωρίς-τίτλο.png

3 Οκτωβρίου, 2018 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Η Ελληνική Ιατρική Εταιρεία Παχυσαρκίας (ΕΙΕΠ) σε τεύχος της περιοδικής της έκδοσης κοινοποίησε τα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης (Psychol Med. 2015 May 20:1-11), η οποία εξέτασε το φαινόμενο του εκφοβισμού (bullying) στην παιδική ηλικία και την ενδεχόμενη συσχέτισή του με την παχυσαρκία μεταγενέστερα.

Οι ερευνητές είχαν στόχο να ελέγξουν αν ο εκφοβισμός και η θυματοποίηση στην παιδική ηλικία αυξάνει τον κίνδυνο για νόσηση σχετιζόμενη με την ηλικία στα μέσα της ζωής με τη χρήση βιολογικών δεικτών όπως η φλεγμονή και η παχυσαρκία, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες κινδύνου της παιδικής ηλικίας.

Η μελέτη ήταν μια 50-ετής προοπτική μελέτη όλων των γεννήσεων στη Βρετανία σε 1 εβδομάδα το 1958. Η έκθεση σε εκφοβισμό εκτιμήθηκε αναδρομικά, όταν οι συμμετέχοντες ήταν ηλικίας 7 και 11 ετών (27,7% περιστασιακά εκφοβισμού και 14,6% συχνά θύμα εκφοβισμού). Βιοχημικοί δείκτες φλεγμονής στο αίμα και η παρουσία παχυσαρκίας μετρήθηκαν σε ηλικία 45 χρόνων.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι συμμετέχοντες που υπήρξαν συχνά θύματα εκφοβισμού στην παιδική ηλικία έδειξαν αυξημένα επίπεδα της πρωτεΐνης CRP στο μέσο του κύκλου ζωής τους, που σημαίνει μεγαλύτερο κίνδυνο για κλινικά σημαντική φλεγμονή.

Οι γυναίκες που είχαν κακοποιηθεί στην παιδική ηλικία είχαν υψηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) από αυτές με μη εκφοβισμό και διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας.

Η συσχέτιση παρέμεινε στατιστικά σημαντική κατά τον έλεγχο των παραγόντων κινδύνου της παιδικής ηλικίας (π.χ. γονική κοινωνική τάξη, ψυχοπαθολογία στην παιδική ηλικία) και της ενήλικης ζωής (π.χ κοινωνική τάξη, κάπνισμα, διατροφή και άσκηση).

Το συμπέρασμα είναι ότι τα εκφοβισμένα παιδιά παρουσιάζουν αυξήσεις σε παράγοντες κινδύνου για τη νόσο σχετιζόμενη με την ηλικία στην μεσαία ενηλικίωση, ανεξάρτητα από συνυπάρχοντες κινδύνους της παιδικής ηλικίας και της ενήλικης ζωής. Έτσι, δεδομένου του υψηλού επιπολασμού του εκφοβισμού και της θυματοποίησης στην παιδική ηλικία, η αντιμετώπιση αυτής της μορφής ψυχοκοινωνικού στρες νωρίς στη ζωή έχει τη δυνατότητα μείωσης του κινδύνου για τη νόσο σχετιζόμενη με την ηλικία και τις επιπλοκές της.


Fotolia_82797853_Subscription_Monthly_M-1024x682.jpg

Οι διακυμάνσεις στο σωματικό βάρος, την αρτηριακή πίεση, τη χοληστερόλη και/ή τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα σε κατά τα άλλα υγιή άτομα ενδεχομένως να σχετίζονται με μεγαλύτερο κίνδυνο εμφράγματος, εγκεφαλικού επεισοδίου και θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Circulation.

Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που δείχνει ότι η μεγάλη διακύμανση στους προαναφερόμενους δείκτες έχει αρνητική επίπτωση ακόμα και σε σχετικά υγιή άτομα.

Η κορεατική μελέτη που αξιοποίησε στοιχεία από το Εθνικό Ασφαλιστικό Σύστημα της Νότιας Κορέας, εστίασε σε 6.748.773 άτομα χωρίς προηγούμενα εμφράγματα και χωρίς διαβήτη, υπέρταση, ή υψηλή χοληστερόλη στην αρχή της μελέτης.

Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν υποβληθεί σε τουλάχιστον τρία τσεκ-απ την περίοδο 2005-2012, στα οποία είχε ελεγχθεί το σωματικό βάρος, η γλυκόζη νηστείας, η συστολική αρτηριακή πίεση και η ολική χοληστερόλη.

Συγκριτικά με τα άτομα που είχαν πάντα σταθερό βάρος, αρτηριακή πίεση, χοληστερόλη και/ή γλυκόζη, όσοι εμφάνιζαν μεγάλες αυξομειώσεις κατά την διάρκεια των 5,5 ετών της μελέτης είχαν 127% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν, 43% περισσότερες πιθανότητες να υποστούν έμφραγμα και 41% περισσότερες πιθανότητες να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο.

«Οι επαγγελματίες υγείας θα πρέπει να δίνουν μεγάλη προσοχή στις διακυμάνσεις που παρουσιάσουν δείκτες, όπως η χοληστερόλη, η γλυκόζη και η αρτηριακή πίεση, παράλληλα φυσικά με το σωματικό βάρος. Η σταθεροποίησή τους ενδεχομένως να είναι ένα σημαντικό βήμα για τη βελτίωση της συνολικής υγείας των κατά τα άλλα υγιών ατόμων», σχολιάζει ο Σεουνγκ-Χουαν Λι, συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής Ενδοκρινολογίας στο Κολέγιο Ιατρική του Καθολικού Πανεπιστημίου της Νότιας Κορέας, στη Σεούλ.

Πηγή: health.in.gr




ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ




Κλείτσας Άγγελος Παθολόγος Καλαμαριά - Σήμα αναγνώρισης ασθενών από Doctoranytime



Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.



Web design by Siteworks



Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved. Web design by Siteworks