Η σημαντικότητα των εμβολιασμών σήμερα γίνεται όλο και πιο εμφανής. Χαρακτηριστική είναι η περσινή επιδημία ιλαράς αλλά και η σταθερή αύξηση στα περιστατικά ηπατίτιδας Α, ενώ και η γρίπη με τη σειρά της οδηγεί σε ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες.
Έμφαση θα πρέπει να δώσουν τα άτομα στην τρίτη ηλικία, καθώς το αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα καθιστά αρκετούς ασθενείς πιο ευάλωτους στις λοιμώξεις. Για κάποια νοσήματα μπορεί να μην χρειάζεται εμβολιασμός, για άλλα όμως μπορεί να χρειάζονται ενισχυτικές δόσεις.
Εμβόλιο της γρίπης
Τα στελέχη του ιού της γρίπης μεταλλάσσονται κάθε χρόνο. Καθώς το εμβόλιο χορηγείται πριν από την έναρξη της εποχής της γρίπης, οι επιστήμονες προβλέπουν εκ των προτέρων μέσα από επιδημιολογικά στοιχεία ποια στελέχη θα κυκλοφορήσουν αρκετούς μήνες αργότερα.
Το τριδύναμο εμβόλιο της γρίπης μάς προστατεύει από δύο στελέχη Α και ένα στέλεχος Β. Το τετραδύναμο εμβόλιο, αντίστοιχα, προστατεύει από δύο στελέχη Α και δύο στελέχη Β. Το τετραδύναμο εμβόλιο είναι προτιμότερο για τους ηλικιωμένους, καθώς προσφέρει προστασία από περισσότερα στελέχη του ιού.
Οι επιπλοκές της γρίπης, μεταξύ των οποίων και η πνευμονία, μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές, ενώ ευθύνεται ακόμη και για πολλούς θανάτους. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους διαβητικούς, αυτούς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, καθώς και τους ασθενείς που πάσχουν από νεφρικές, καρδιακές και πνευμονικές νόσους.
Εμβόλιο MMR (ιλαρά, ερυθρά, παρωτίτιδα)
Η ιλαρά πριν από μερικά χρόνια είχε εξαλειφθεί εντελώς από τη χώρα μας, αλλά και αρκετές άλλες χώρες παγκοσμίως. Πέρσι, ωστόσο, ως αποτέλεσμα των χαμηλών ποσοστών εμβολιασμού παρουσιάστηκαν ξανά περιστατικά της νόσου.
Η ιλαρά μπορεί να προκαλέσει πυρετό, βήχα, καταρροή και ένα χαρακτηριστικό εξάνθημα με μικρά ερυθρά επάρματα. Ο ιός είναι ιδιαίτερα λοιμώδης, μπορεί όμως να προληφθεί αποτελεσματικά με τον εμβολιασμό.
Σύμφωνα με τις ισχύουσες οδηγίες, το εμβόλιο της ιλαράς πρέπει να χορηγείται σε όλους όσους έχουν γεννηθεί μετά το 1957, εκτός αν υπάρχουν ιατρικά αρχεία που δείχνουν ότι έχουν λάβει επαρκείς δόσεις του εμβολίου στο παρελθόν ή έχουν νοσήσει από ιλαρά.
Τα άτομα που έχουν γεννηθεί πριν το 1957, θεωρείται ότι έχουν νοσήσει από ιλαρά, καθώς η νόσος ήταν ιδιαίτερα κοινή εκείνη την περίοδο. Αν και υπάρχουν εξετάσεις αίματος για να διαπιστωθεί αν κάποιος έχει ανοσία, οι περισσότεροι γιατροί απλά χορηγούν το εμβόλιο αν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με την κατάσταση της ανοσίας.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί στο ιστορικό του ασθενούς να υπάρχει εμβολιασμός για την ιλαρά, ωστόσο μπορεί να έχει χορηγηθεί μία αρχική ασθενής μορφή του εμβολίου ή μπορεί να χορηγήθηκε μία δόση ενώ ο ασθενής έπρεπε να κάνει δύο. Οι ασθενείς αυτοί δεν είναι προστατευμένοι από την ιλαρά και επομένως πρέπει να ρωτήσουν τον γιατρό τους αν πρέπει να κάνουν ενισχυτική δόση του εμβολίου, ιδιαίτερα αν ζουν σε περιοχές με επιδημία της νόσου.
Εμβόλιο Ηπατίτιδας Α
Η ηπατίτιδα Α είναι μία ιογενής λοίμωξη που προκαλεί φλεγμονή και βλάβες στο ήπαρ. Τα συμπτώματά της περιλαμβάνουν αίσθημα κόπωσης, πυρετό, ναυτία και ίκτερο.
Τα περιστατικά της ηπατίτιδας Α παρουσιάζουν αύξηση τα τελευταία χρόνια, ενώ εμφανίζονται και σποραδικές επιδημίες.
Το εμβόλιο για τη νόσο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό, ωστόσο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1994, επομένως αρκετοί ηλικιωμένοι δεν το έχουν κάνει. Σύμφωνα με τις παρούσες οδηγίες, μόνο όσοι ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου πρέπει να κάνουν το εμβόλιο αυτό. Σε αυτούς περιλαμβάνονται αυτοί που ταξιδεύουν σε χώρες με μολυσμένο νερό ή τρόφιμα, όσοι έρχονται σε επαφή με ασθενείς ή ζουν σε γηροκομεία και τα άτομα που μοιράζονται σύριγγες.
Εμβόλιο του Έρπητα Ζωστήρα
Ο έρπης ζωστήρ προκαλείται από τον ιό της ανεμευλογιάς-έρπητα ζωστήρα, δηλαδή τον ιό που ευθύνεται για την ανεμευλογιά. Αν και ο έρπης ζωστήρ έχει γενικά μικρή διάρκεια, ο νευρικός πόνος που προκαλεί μπορεί να παραμείνει για χρόνια ή να παρουσιάσει υποτροπές.
Σήμερα υπάρχουν δύο εμβόλια για τον έρπητα ζωστήρα, όπου ο επιβλέπον ιατρός θα συστήσει την καταλληλότερη επιλογή.
Εμβόλιο του Τετάνου
Ο τέτανος προκαλείται από βακτήριο, το οποίο βρίσκεται στο χώμα. Όταν το βακτήριο εισέλθει στον οργανισμό, παράγει μία τοξίνη που προκαλεί βλάβες στο νευρικό σύστημα και τάση των μυών.
Τυπικά πρέπει να χορηγείται μία ενισχυτική δόση για το εμβόλιο του τετάνου κάθε 5-10 χρόνια, αν ωστόσο προέκυψε στο άτομο κάποιο ατύχημα και υπάρχει κίνδυνος να μόλυνσης, τότε πρέπει το εμβόλιο να γίνει άμεσα.
Εμβόλιο του Πνευμονιοκόκκου
Η πνευμονία είναι ένα επικίνδυνο νόσημα στην τρίτη ηλικία. Αν και τυπικά προκαλεί πυρετό, δύσπνοια ή βήχα, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει σύγχυση ή πόνο κατά την αναπνοή.
Σύμφωνα με τις οδηγίες, στους ηλικιωμένους άνω των 65 πρέπει να χορηγείται αρχικά μία δόση του PCV13 και στη συνέχεια μία δόση του PPSV23 έξι έως 12 μήνες αργότερα. Σε όσους ηλικιωμένους έχουν κάνει ήδη το PPSV23, πρέπει να χορηγείται το PCV13 ένα χρόνο αργότερα. Αν το εμβόλιο PCV13 έγινε πριν την ηλικία των 65, τότε δεν χρειάζεται άλλη δόση.
Με πληροφορίες από: pathologia.eu
Kids photo created by freepik – www.freepik.com
Leave a Reply