Ο ιός του απλού έρπη, που εμφανίζεται ως αντιαισθητικά και επώδυνα σπυράκια στα χείλη, εάν προσβάλει το άτομο, παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση στον οργανισμό έως ότου πυροδοτηθεί από ορισμένους παράγοντες. Μερικοί από αυτούς είναι το στρες, η κόπωση, το κρυολόγημα, η γρίπη, η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο, η εμμηνορρυσία, η εγκυμοσύνη, οι ακραίες καιρικές συνθήκες που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό και η κακή διατροφή.
Υπάρχουν δύο τύποι ιού του έρπητα: Ο HSV-1, ο οποίος όπως προαναφέρθηκε προκαλεί τον κοινό έρπητα που προσβάλλει συνήθως τον βλεννογόνο του στόματος και ο HSV-2, ο οποίος προσβάλλει τα γεννητικά όργανα. Όμως και οι δύο αυτοί τύποι των ιών του έρπητα, μπορούν να προσβάλουν και οποιαδήποτε άλλη περιοχή.
Πώς μεταδίδεται
Ο ιός μεταδίδεται εύκολα μέσω του φιλιού και μέσω της χρήσης αντικειμένων που έρχονται σε επαφή με τα χείλη. Την πρώτη φορά που κάποιος θα έρθει σε επαφή με τον ιό δεν θα νοσήσει, ίσως όμως να έχει λίγο πυρετό. Το σώμα δημιουργεί αντισώματα και αντιμετωπίζει τον ιό ικανοποιητικά. Δεδομένου όμως ότι ο ιός έχει την τάση να αποθηκεύεται στα νευρικά κύτταρα και να παραμένει εκεί για αρκετό καιρό, τα αντισώματα δεν μπορούν να το εντοπίσουν με αποτέλεσμα να υπάρχει σε καταστολή στο σώμα για πάντα. Με τις προαναφερθείσες συνθήκες ο ιός προκαλεί τον επιχείλιο έρπητα.
Ο έρπητας των γεννητικών οργάνων από την άλλη μεταδίδεται με σεξουαλική επαφή.
Πως εκδηλώνεται ο έρπητας των γεννητικών οργάνων
Πριν από μία υποτροπή, εμφανίζεται ένα τοπικό αίσθημα καψίματος και φαγούρας στην περιοχή που έχει προσβληθεί. Επιπλέον, όπως και με την πρώτη περίπτωση, και αυτή η μορφή εμφανίζει επώδυνο εξάνθημα με φλύκταινες στην περιοχή των γεννητικών οργάνων ή του πρωκτού. Οι φλύκταινες ανοίγουν, δημιουργούνται ανοικτές επώδυνες πληγές που μπορεί να διαρκέσουν δύο έως τέσσερις εβδομάδες μέχρι να επουλωθούν πλήρως. Τα συμπτώματα αυτά επανεμφανίζονται κατά τυπικό τρόπο και ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ αυτών των υποτροπών, ποικίλλει μεταξύ των διαφόρων ατόμων, αλλά ακόμα και στο ίδιο το άτομο.
Μπορεί επίσης, με κάθε υποτροπή της νόσου, το άτομο να παρουσιάζει γενικά συμπτώματα γρίπης, όπως πυρετό, διογκωμένους λεμφαδένες, πόνους στους μύες κ.λπ.. Επίσης είναι δυνατόν, η λοίμωξη από έρπητα να μη συνοδεύεται από κανένα σύμπτωμα ή τα συμπτώματα να είναι τόσο ήπια ώστε η λοίμωξη να θεωρηθεί ότι οφείλεται σε άλλη αιτία. Σημειώνεται ότι τα άτομα που έχουν σε καταστολή το ανοσοποιητικό τους σύστημα λόγω διαφορών λοιμώξεων, φαρμάκων, αλλά και έντονου στρες, εμφανίζουν συχνότερες και πιο μακροχρόνιες υποτροπές.
Θεραπεία
Θεραπευτικά σχήματα για την αντιμετώπιση δεν υπάρχουν, αλλά τα φάρμακα που διατίθενται, εμποδίζουν τον ιό να πολλαπλασιασθεί και μειώνουν κατά πολύ την ένταση και τη διάρκεια των συμπτωμάτων. Μολονότι υπάρχουν σκευάσματα για τοπική εφαρμογή επάνω στις πληγές, είναι γενικά πολύ λιγότερο αποτελεσματικά από τα φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα ή, σε σοβαρές περιπτώσεις, ενδοφλέβια.
Πότε χρειάζεται η βοήθεια του γιατρού
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο επιχείλιος έρπης δεν χρήζει ιατρικής φροντίδας, υπάρχουν όμως ορισμένες που η σοβαρότητά τους επιβάλλει την παρακολούθηση. Αυτό ισχύει όταν ο έρπης δεν περιοριστεί στα χείλη αλλά προσβάλλει και άλλες περιοχές όπως τη μύτη και τα μάτια. Επίσης τα άτομα με πολύ αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα όπως εκείνα που ακολουθούν κάποια θεραπεία ανοσοκαταστολής, εκείνα που κάνουν χημειοθεραπεία καθώς και όσοι πάσχουν από AIDS, χρειάζεται να συμβουλευθούν το γιατρό τους και για αυτό το πρόβλημα.
Featured photo credit: Sim Dawdler / Foter.com / CC BY-NC-SA