Η διφθερίτιδα είναι μια σπάνια βακτηριακή και λοιμώδης νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό μιας μεμβράνης στις αμυγδαλές, στην σταφυλή (η μικρή σαρκώδης απόφυση που κρέμεται στο βάθος του στόματος), στη μαλακή υπερώα (το πίσω μέρος του στόματος προς το φάρυγγα) και στον οπίσθιο φάρυγγα, ενώ περιστασιακά και στο δέρμα. Η μεμβράνη δημιουργείται από ένα πηκτό, φλεγμονώδες εξίδρωμα.
Η σοβαρή αυτή ασθένεια παλαιότερα μπορούσε να προκαλέσει και θανάτους, ωστόσο σήμερα έχει εξαφανιστεί από τις αναπτυγμένες χώρες λόγω του εμβολιασμού.
Ο οργανισμός που ευθύνεται για τη νόσο είναι το κορυνοβακτηρίδιο της διφθερίτιδας, ο οποίος μεταδίδεται από άτομο σε άτομο μέσω των αερομεταφερόμενων σταγονιδίων. Η ασθένεια έχει χρόνο επώασης 2-6 ημέρες και προσβάλλει συνήθως παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης του ενός έτους. Τα μικρότερα και κυρίως τα κάτω των 6 μηνών προστατεύονται από τα μητρικά αντισώματα.
Η νόσος αρχίζει με μέτριο πυρετό και συμπτώματα από το ανώτερο αναπνευστικό. Στον φάρυγγα οι αμυγδαλές καλύπτονται από ρυπαρό και δύσοσμο επίχρισμα, το οποίο σχηματίζει τις διφθέρες ή ψευδομεμβράνες που αποκολλώνται δύσκολα και αιμορραγούν. Δημιουργείται επίσης τοπικός πόνος, δυσκολία στην κατάποση και διόγκωση των τραχηλικών λεμφαδένων. Εάν η νόσος επεκταθεί και στον λάρυγγα, τότε θα παρουσιασθεί και βράγχος φωνής (βραχνάδα) μέχρι και αφωνία, βήχας και δύσπνοια.
Οι επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν είναι αρκετά σοβαρές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η παράλυση των περιφερικών νεύρων και η μυοκαρδίτιδα. Άλλες επιπλοκές μπορεί να είναι η νεφρίτιδα, η ατελεκτασία και η πνευμονία.
Η άμεση αντιμετώπιση με χρήση αντιδιφθεριτικού ορού και αντιβιοτικών για μερικές ημέρες είναι η πρώτη θεραπευτική προσέγγιση, ενώ απαραίτητη είναι και η αντιμετώπιση τυχών επιπλοκών.
