Η Ηπατίτιδα Β είναι μία από τις πιο συχνές και σοβαρές ασθένειες στον κόσμο. Προκαλείται από έναν πολύ μολυσματικό ιό (HBV) που προσβάλλει το ήπαρ (συκώτι). Αν ένα άτομο πάσχει από αυτήν και δεν υποβληθεί σε θεραπεία, τότε η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στο ήπαρ, ακόμα και καρκίνο του ήπατος και ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις να οδηγήσει σε θάνατο.
Μπορεί κάποιος να μολυνθεί από τον ιό στις ακόλουθες περιπτώσεις:
- Στη γέννηση: Ο ιός μεταδίδεται από μητέρα που είναι μολυσμένη στο βρέφος
- Σεξ με άτομο μολυσμένο από τον ιό.
- Κοινή χρήση βελόνων, συρίγγων ή άλλου εξοπλισμού που χρησιμοποιείται για ενέσεις ναρκωτικών.
- Κοινή χρήση αντικειμένων όπως ξυραφάκια ή οδοντόβουρτσες με ένα μολυσμένο άτομο.
- Άμεση επαφή με το αίμα ή ανοικτές πληγές μολυσμένου ατόμου.
- Έκθεση σε αίμα από βελόνες ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα.
Συμπτώματα
Η ηπατίτιδα Β χαρακτηρίζεται ως σιωπηλή απειλή γιατί συχνά δεν παρουσιάζει συμπτώματα. Οι άνθρωποι με χρόνια ηπατίτιδα Β μπορεί να αισθάνονται καλά για πολύ καιρό, ακόμα και όταν ο ιός HBV έχει αρχίσει να προκαλεί βλάβες στο συκώτι τους. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι μέχρι να αναπτύξει συμπτώματα ένας φορέας, το συκώτι του μπορεί να έχει υποστεί σοβαρές βλάβες. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να υποβληθεί κάποιος αμέσως σε εξετάσεις, εάν νομίζει ότι έχει εκτεθεί στον ιό. Το 70% των ενηλίκων, που προσβάλλονται παρουσιάζουν συμπτώματα αλλά πολλά μικρά παιδιά όχι. Η ηπατίτιδα Β αφορά κυρίως τους ενήλικες.
Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:
- Πυρετός
- Κούραση
- Ανορεξία
- Ναυτία
- Εμετοί
- Πόνος στην κοιλιά
- Τα ούρα έχουν πολύ σκούρο χρώμα
- Τα κόπρανα αποχρωματίζονται, δηλαδή παίρνουν ένα χρώμα πολύ ανοικτό, όπως τη λάσπη
- Πόνος στις αρθρώσεις
- Ίκτερος, δηλαδή ο ασθενής παίρνει ένα κίτρινο χρώμα, στο δέρμα και το άσπρο των ματιών του, κιτρινίζει
Τα συμπτώματα εκδηλώνονται κατά μέσο όρο 3 μήνες, μετά από την έκθεση και μόλυνση του ασθενούς από τον ιό της ηπατίτιδας Β. Όμως, είναι δυνατόν να εκδηλωθούν, σε οποιαδήποτε στιγμή από 6 εβδομάδες έως 6 μήνες, μετά τη μόλυνση.
Στη χρόνια ηπατίτιδα Β, ο ασθενής μπορεί να έχει συνεχόμενα συμπτώματα, ανάλογα με αυτά που προκαλεί η οξεία μορφή. Αλλά ακόμη και όταν το συκώτι των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β υποφέρει και επιδεινώνεται, οι περισσότεροι ασθενείς παραμένουν χωρίς συμπτώματα για 20 έως 30 χρόνια. Ενώ όμως οι ίδιοι δεν είναι άρρωστοι, μπορούν να μολύνουν τους άλλους. Τελικά, το 15-25% των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β, θα παρουσιάσουν σοβαρά προβλήματα στο συκώτι τους θα οδηγηθούν στο θάνατο από ηπατοπάθεια (κίρρωση του ήπατος, καρκίνος του ήπατος, ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα).
Διατροφή
Παρ’ όλο που δεν υπάρχει συγκεκριμένη διατροφή για τη χρόνια Ηπατίτιδα Β, δίαιτες που περιλαμβάνουν τροφές χαμηλές σε λιπαρά και χοληστερίνη και πλούσιες σε φυτικές ίνες μπορεί να είναι οι πιο ευεργετικές4 για το ήπαρ, ένα σημαντικό όργανο του πεπτικού συστήματος. Τα ωμά όστρακα μπορεί να περιέχουν βλαβερά βακτήρια και πρέπει να αποφεύγονται.
Θεραπεία
Η οξεία ηπατίτιδα Β κατά κανόνα δεν χρειάζεται θεραπεία παρά μόνο σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις. Σπάνια, η οξεία ηπατίτιδα έχει πολύ βαριά πορεία, οπότε χαρακτηρίζεται ως κεραυνοβόλος οξεία ηπατίτιδα, με θνητότητα που φτάνει το 70-90% (η κεραυνοβόλος ηπατίτιδα συμβαίνει περίπου 1 φορά στα 1.000 περιστατικά της ηπατίτιδας Α και λιγότερο από 1 φορά στα 100 περιστατικά της ηπατίτιδας Β και της ηπατίτιδας C). Μπορεί να αποβεί μοιραία, αν δεν μεσολαβήσει επείγουσα μεταμόσχευση ήπατος.
Η χρόνια ηπατίτιδα Β αντιμετωπίζεται με ειδική φαρμακευτική αγωγή. Επί του παρόντος υπάρχουν τρία φάρμακα για την θεραπευτική αντιμετώπιση της χρόνιας ηπατίτιδας Β, η ιντερφερόνη-α η οποία χορηγείται με την μορφή υποδορίων ενέσεων και η λαμιβουδίνη και αδεφοβίρη τα οποία χορηγούνται με την μορφή δισκίων (χάπια) και τα οποία φαίνεται να επιτυγχάνουν ύφεση της νόσου σε σημαντικό ποσοστό ασθενών.
Τα παραπάνω φάρμακα καθυστερούν την εξέλιξη της νόσου σε κίρρωση και καρκίνο του ήπατος (σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορούν ακόμα και να εκριζώσουν τον ιό της ηπατίτιδας Β). Ήδη βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο διάφορα άλλα σκευάσματα τα οποία είτε μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα θα βελτιώσουν ακόμα περισσότερο την προοπτική θεραπείας για τους ασθενείς με ηπατίτιδα Β.
Είτε αρχίσετε θεραπεία άμεσα είτε όχι, είναι σημαντικό να προγραμματίσετε συναντήσεις με το γιατρό σας τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο. Αυτό επιτρέπει στο γιατρό σας να καθορίζει εάν η ασθένεια έχει εξελιχθεί, καθώς και να ελέγχει την υγεία του ήπατος σας.