Blog

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς του ενδοκρινικού μας συστήματος, καθώς παράγει βασικές για τον οργανισμό ορμόνες. Βρίσκεται στο λαιμό ακριβώς μπροστά από τους χόνδρους του λάρυγγα και αποτελείται από δύο λοβούς: τον αριστερό και το δεξιό που ενώνονται μεταξύ τους με τον ισθμό.

Οι θυρεοειδικές ορμόνες που παράγονται σε αυτόν, είναι απαραίτητες για τη φυσιολογική αύξηση, ανάπτυξη και ρύθμιση των μεταβολικών διεργασιών του οργανισμού για την εύρυθμη λειτουργία όλων των συστημάτων. Μέσω της κυκλοφορίας του αίματος οι ορμόνες αυτές μεταφέρονται σε όλους τους ιστούς του σώματος και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργία πολλών οργάνων όπως της καρδιάς, του εντέρου και των πνευμόνων.

Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μια λειτουργική διαταραχή του θυρεοειδούς, κατά την οποία ο αδένας εργάζεται δυσανάλογα περισσότερο σε σχέση με τις ανάγκες του ατόμου. Υπάρχει παραγωγή περισσειών θυρεοειδικών ορμονών, η οποία έχει ως επακόλουθο την αύξηση του ρυθμού μεταβολισμού του οργανισμού.

Είναι μια παθολογική κατάσταση που παρουσιάζει δεκαπλάσια συχνότητα στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες, επηρεάζοντας πιο συγκεκριμένα τις ηλικίες από 20 έως 50 ετών.

Συμπτώματα

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί για μεγάλο χρονικό διάστημα να υποεκτιμάται, χωρίς να προκαλεί κανένα σύμπτωμα ή να προκαλεί ελαφρά συμπτώματα τα οποία τις περισσότερες φορές δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά (υποκλινικός υπερθυρεοειδισμός).

Στην τυπική του μορφή όμως χαρακτηρίζεται από συμπτώματα ιδιαίτερα έντονα και εμφανή, τόσο που ο γιατρός αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται μπροστά σε ασθενή που πάσχει από υπερθυρεοειδισμό, βασιζόμενος μόνο στη συμπεριφορά του.

Στα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνονται:

• Ταχυπαλμία και άλλες ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού
• Ιδρώτας, εξάψεις και δυσανεξία στη ζέστη
• Αδυνάτισμα που δεν δικαιολογείται από τη σωματική άσκηση ή το φαγητό.
• Νευρικότητα και συναισθηματική αστάθεια
• Μυϊκή αδυναμία, κούραση ή εύκολη κόπωση
• Διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα (βρογχοκήλη)
• Τρέμουλο
• Εξόφθαλμος (όταν τα μάτια προεξέχουν)
• Πρόωρη εκσπερμάτιση και στυτική δυσλειτουργία στους άνδρες.

Θεραπεία

Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τη χορήγηση ειδικών φαρμάκων που καταστέλλουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα. Αν μέσα σε 6 με 12 μήνες δεν μπορέσει να ελεγχθεί ο υπερθυρεοειδισμός, τότε θα πρέπει να γίνει λήψη ραδιενεργού ιωδίου ή χειρουργική αφαίρεση του αδένα. Η χειρουργική θεραπεία (ολική ή σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή) είναι οριστική και απαλλάσσει τον ασθενή από τον υπερθυρεοειδισμό και από τις πιθανές υποτροπές.

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς του ενδοκρινικού μας συστήματος, καθώς παράγει βασικές για τον οργανισμό ορμόνες. Βρίσκεται στο λαιμό ακριβώς μπροστά από τους χόνδρους του λάρυγγα και αποτελείται από δύο λoβούς, ήτοι τον αριστερό και το δεξιό που ενώνονται μεταξύ τους με τον ισθμό.

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς συνήθως εμφανίζεται στην περιοχή του τραχήλου (ή λαιμού) σαν ένα οζίδιο ή μια μάζα που δεν προκαλεί πόνο. Η αναλογία εμφάνισης σε γυναίκες και άνδρες είναι 2,5 προς 1 αντίστοιχα.

Ο διαχωρισμός των κακοηθών από τους καλοήθεις όγκους του θυρεοειδούς είναι ένα πρόβλημα της καθημερινής ιατρικής πράξης διότι ενώ οι καλοήθεις όζοι είναι συχνοί (60% σε γυναίκες άνω των 60 ετών), το ποσοστό της κακοήθειας είναι περίπου 5%.

Από τα κακοήθη νεοπλάσματα του θυρεοειδούς το 60-80% θα είναι θηλώδη, 10-30% θυλακιώδη, μυελοειδή 5-10%, αναπλαστικοί 5%.

Η διάγνωση του καρκίνου πραγματοποιείται αρχικά με την ψηλάφηση (σκληροί όζοι ψηλαφητά) και το υπερηχογράφημα, αλλά και σε ένα μετέπειτα στάδιο με την βιοψία του όζου.

Οι αιτίες του καρκίνου του θυρεοειδούς

Οι αιτίες του καρκίνου του θυρεοειδούς δεν είναι απολύτως διευκρινισμένες, φαίνεται όμως ότι οπωσδήποτε ενέχεται γονιδιακός παράγοντας, καθώς άτομα με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του θυρεοειδούς παρουσιάζουν μεγαλύτερες πιθανότητες να το αναπτύξουν μελλοντικά. Επίσης, ενοχοποιείται η ακτινοβολία σε νεαρή ηλικία (<15-20 ετών), όπως συμβαίνει για παράδειγμα σε ακτινοβολία της κεφαλής και του λαιμού για άλλους όγκους της περιοχής.

Συμπτώματα

Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Οι ασθενείς αυτοί συνήθως ανακαλύπτουν τυχαία ένα οζίδιο στο θυρεοειδή αδένα μετά από μία φυσική εξέταση ρουτίνας ή κάποια απεικονιστική εξέταση του λαιμού που έγινε για διαφορετικό λόγο.

1. Κάποιοι ασθενείς αντιλαμβάνονται μία μάζα που μεγαλώνει σταδιακά στο μπροστινό μέρος του λαιμού τους, η οποία συνήθως μετακινείται όταν καταπίνουν.
2. Κάποιες φορές η μάζα αυτή μπορεί να προκαλέσει πόνο.

Σε κάθε περίπτωση η ανεύρεση ενός οζιδίου στο λαιμό πρέπει να αναφερθεί στο γιατρό, ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα.

Θεραπεία

Η θεραπεία διαφέρει ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου και το αν έχει επεκταθεί εκτός του θυρεοειδούς.

1. Χειρουργική αντιμετώπιση: Αν η διαγνωστική παρακέντηση είναι ύποπτη για καρκίνο θυρεοειδούς, τότε θα πρέπει να αφαιρεθεί όλος ο θυρεοειδής αδένας. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης μπορεί να αφαιρεθούν και οι γειτονικοί στον θυρεοειδή λεμφαδένες.
2. Θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο: Μετά την αφαίρεση του θυρεοειδούς χρειάζεται να παίρνει κανείς υποκατάστατα των ορμονών του θυρεοειδούς δια βίου. Ο θυρεοειδής χρησιμοποιεί ιώδιο για την λειτουργία του. Η θεραπεία αυτή βασίζεται στην λήψη μιας ποσότητας ραδιενεργού ιωδίου, έτσι ώστε να καταστραφεί οποιοδήποτε υπόλειμμα του θυρεοειδούς που έχει παραμείνει από το χειρουργείο. Το ραδιενεργό ιώδιο μπορεί ακόμα να «σκοτώσει» κύτταρα καρκινικά που έχουν ξεφύγει σε άλλα σημεία του σώματος. Η θεραπεία αυτή μπορεί κάποιες φορές να χρειαστεί επανάληψη αν υπάρχουν σημάδια υποτροπής του καρκίνου.
3. Εξωτερική ακτινοβολία: Σπάνια μπορεί να χρειαστεί αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πολύ μεγάλο καρκίνο που δεν μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά.
4. Χημειοθεραπεία: Δεν χρειάζεται συνήθως στον καρκίνο του θυρεοειδούς εκτός από τις περιπτώσεις αναπλαστικού καρκίνου ή σε περιπτώσεις με μεγάλη επέκταση.