Blog

medical-1250589_1280.png

18 Απριλίου, 2016 Angelos KlitsasΆρθρα0

Ο αντρικός και ο γυναικείος πληθυσμός εμφανίζουν αισθητές διαφορές ως προς τον τρόπο με τον οποίο αρρωσταίνουν, γεγονός το οποίο αποδίδεται τόσο στις οργανικές διαφορές που παρουσιάζουν τα δύο φύλα, όσο και στη συμπεριφορά τους.

Οι γυναίκες για παράδειγμα μπορεί να εμφανίζουν μια ασθένεια σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με τους άντρες, τα συμπτώματά τους να διαφέρουν, αλλά και ο οργανισμός τους να ανταποκρίνεται διαφορετικά στις θεραπείες. Οι άντρες από την άλλη μπορεί να μεριμνούν λιγότερο για την αντιμετώπιση ορισμένων καταστάσεων ή και να είναι πιο ευαίσθητοι σε ορισμένες φαρμακολογικές ουσίες.

Οι πιο πλήρεις επιστημονικές έρευνες εστιάζουν και στα δύο φύλα προκειμένου να κατανοήσουν το πως λειτουργούν οι ασθένειες και το πως αντιδρά ο οργανισμός στις θεραπείες.

Το αμερικανικό Εθνικό Δίκτυο Ινστιτούτων Υγείας (NIH) δημοσίευσε ένα infographic ενημερώνοντας σχετικά.

Καρδιαγγειακός κίνδυνος

Τα αιμοφόρα αγγεία στην καρδιά μιας γυναίκας είναι μικρότερα σε διάμετρο και πιο περίπλοκα διακλαδισμένα από εκείνα ενός άντρα. Οι διαφορές αυτές δίνουν μια εξήγηση ως προς το γιατί όταν τα αιμοφόρα αγγεία τους φράζουν, έχουν διαφορετικές εκδηλώσεις σε σύγκριση με τον αντρικό πληθυσμό. Τα συμπτώματα που εμφανίζουν, όπως και τα αποτελέσματα των διαγνωστικών εξετάσεων, μερικές διαφέρουν, γεγονός που δυσκολεύει τη διαδικασία της διάγνωσης.

Επίσης ο γυναικείος πληθυσμός, καθώς στις περισσότερες κοινωνίες αναλαμβάνει περισσότερο την ευθύνη φροντίδας των παιδιών, τις υποχρεώσεις του σπιτιού και τη φροντίδα των ηλικιωμένων μελών της οικογενείας, είναι πιθανό να μην ασχοληθεί εγκαίρως με την πρόληψη ή τη διαχείριση χρόνιων παθήσεων όπως η καρδιοπάθεια.

Οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση είναι χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, κατά την οποία παρατηρείται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και ποιότητάς τους, με αποτέλεσμα αυτά με την πάροδο του χρόνου να γίνονται πιο εύθραυστα και λεπτά.

Είναι μια πάθηση που εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες, διότι έχουν λιγότερο οστικό ιστό σε σχέση με τους άντρες, ενώ κατά την εμμηνόπαυση περνούν από μια ταχεία φάση απώλειας οστικού ιστού λόγω των ορμονικών αλλαγών.

Αντίθετα, η οστεοπόρωση σε άντρες άνω των 50 ετών συχνά περνάει απαρατήρητη διότι πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για μια «ασθένεια της γυναίκας».

Αρθρίτιδα γόνατος

Οι γυναίκες και τα κορίτσια νεαρής ηλικίας είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς των γονάτων όταν ασχολούνται με αθλήματα. Αυτό εν μέρει οφείλεται στην ανατομία του γόνατος και του ισχίου τους, στην μυϊκή δύναμη του ποδιού και στη χαλαρότητα των συνδέσμων και των τενόντων. Οι τραυματισμοί στα γόνατα για οποιοδήποτε φύλο, όπως η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες μελλοντικής ανάπτυξης οστεοπόρωσης.

Επιπλέον, το περπάτημα σε ψηλοτάκουνα παπούτσια αυξάνει την πίεση στην άρθρωση του γόνατος, αυξάνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας.

Διακοπή του καπνίσματος

Για τις γυναίκες η διακοπή του καπνίσματος είναι δυσκολότερη σε σχέση με τους άντρες, διότι ο οργανισμός τους μεταβολίζει γρηγορότερα τη νικοτίνη -την εθιστική ουσία που περιέχεται στον καπνό. Η διαφορά αυτή στο μεταβολισμό εν μέρει εξηγεί τον λόγο που η θεραπεία υποκατάστασης νικοτίνης, όπως τα έμπλαστρα και οι μαστίχες, είναι πιο αποτελεσματική στον αντρικό πληθυσμό, ο οποίος εμφανίζεται πιο ευαίσθητος στις φαρμακολογικές επιδράσεις της νικοτίνης.

Αντιθέτως, σε ό,τι αφορά τη διακοπή του καπνίσματος ο γυναικείος πληθυσμός εμφανίζεται πιο ευαίσθητος σε παράγοντες όπως τα κοινωνικά ερεθίσματα.

Ψυχική υγεία

Οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες από τους άνδρες να εμφανίσουν κατάθλιψη, καθώς πολλές εκδηλώνουν συμπτώματα που σχετίζονται με τις αλλαγές στις ορμόνες κατά την εφηβεία, την εγκυμοσύνη και την περιεμμηνόπαυση.

Οι άντρες, σε σύγκριση με τις γυναίκες, είναι λιγότερο πιθανό να αποδεχθούν το πρόβλημα και να αναζητήσουν βοήθεια.

Μεριμνήστε λοιπόν για την προστασία της υγείας σας, μην αγνοείτε ενδεχόμενα  συμπτώματα και αναζητήστε ιατρική συμβουλή.


Back-pain.jpg

17 Απριλίου, 2015 Angelos KlitsasΆρθρα0

Ο πόνος στην πλάτη (ραχιαλγία) αποτελεί έναν από τους συχνότερους που μπορεί να εμφανιστεί σε δραστήριους αλλά και σε αγχώδεις ενηλίκους.

Μπορεί να προέρχεται από τα οστά και τους τένοντες που απαρτίζουν την σπονδυλική στήλη, τους μύες και τους τένοντες που στηρίζουν την πλάτη, τις νευρικές απολήξεις της σπονδυλικής στήλης ή τα εσωτερικά όργανα. Συνήθως εμφανίζεται με την φυσιολογική γήρανση ή την κακή στάση του σώματος, μπορεί να είναι αποτέλεσμα διαφόρων τραυματισμών ή ατυχημάτων, αλλά μπορεί επίσης να προκληθεί και από διάφορες παθήσεις.

Ως προς την έντασή του μπορεί να κυμαίνεται από ήπιος έως και ανυπόφορος, ενώ ανάλογα με την χρονική διάρκεια του μπορεί να χαρακτηριστεί ως οξύς ή χρόνιος.

Ένας οξύς πόνος στην πλάτη εμφανίζεται απότομα και είναι δυνατός σε ένταση, αλλά παράλληλα και μικρής χρονικής διάρκειας. Αντιθέτως, ένας χρόνιος πόνος στην πλάτη είναι ηπιότερος σε ένταση αλλά παραμένει αισθητός για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Γενικά, ο οξύς πόνος στην πλάτη διαρκεί από λίγες ώρες έως και εβδομάδες, με εμφανή βελτίωση όσο περνάει ο χρόνος, ενώ ένας χρόνιος πόνος στην πλάτη διαρκεί για περισσότερο από τρείς μήνες και συχνά χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου.

Που μπορεί να οφείλεται

Αιτίες πόνου της πλάτης είναι συνήθως οι εξής:

Θλάση των μυών: η πιο κοινή αιτία για τον πόνο της μέσης.
Αρθρίτιδα: που συχνότερα ωστόσο επηρεάζει αρθρώσεις, όπως τα γόνατα και τα δάχτυλα.
Οστεοπόρωση: μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από ορθοπεδικά προβλήματα και γενικευμένη δυσφορία. Ο πόνος στην πλάτη από οστεοπόρωση σχετίζεται συνήθως με συμπίεση των καταγμάτων του σπονδύλου. Η οστεοπόρωση προκαλεί αδυναμία στα οστά και μπορεί να οδηγήσει σε κάταγμα.
Ρήξη μεσοσπονδύλιου δίσκου: μια άλλη κοινή αιτία του πόνου στην μέση.
Στένωση της σπονδυλικής στήλης: καθώς μεγαλώνουμε, ο σπονδυλικός σωλήνας μπορεί να γίνει στενόχωρος, γεγονός το οποίο οφείλεται εν μέρει στην αρθρίτιδα.
Σπονδυλολίσθηση: οφείλεται πιο συχνά σε εκφυλιστικές αλλαγές που προκαλούν απώλεια της κανονικής σταθεροποίηση των δομών της σπονδυλικής στήλης, προκαλώντας πόνο στην πλάτη.

Πώς αντιμετωπίζεται

Οι περισσότεροι οξείς πόνοι της πλάτης μπορεί να υποχωρήσουν αν δοθεί χρόνος στο τμήμα της σπονδυλικής στήλης που έχει υποστεί βλάβη να επουλωθεί. Συνήθως η επούλωση υποβοηθιέται με ανάπαυση διάρκειας άνω των 24 ωρών σε σκληρό στρώμα ή σανίδα ή με ξάπλωμα σε σκληρή επιφάνεια, όπως το πάτωμα. Συνίσταται μάλιστα να αποφεύγονται κινήσεις που επιδεινώνουν τον πόνο, ενώ στην καρέκλα το άτομο θα πρέπει να κάθεται αρκετά πίσω και στητό.

Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία των πόνων. Αν υπάρχει μηχανικό πρόβλημα που δε βελτιώνεται με την ανάπαυση, μπορούν να βοηθήσουν η λήψη και οι ενέσεις αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Βοηθάει επίσης η χρήση ενός ζεστού επιθέματος, μια θερμαινόμενη κομπρέσα ή θερμοφόρα.

Πότε είναι απαραίτητη η βοήθεια ειδικού

Ο ασθενής θα πρέπει να καλέσει τον γιατρό στις περιπτώσεις όπου ο πόνος στην πλάτη επιμένει για αρκετές μέρες, όταν υπάρχει ο πόνος κατά την διάρκεια της νύχτας, όταν έχει δυσκολία ελέγχου του εντέρου ή της κύστης, όταν συνοδεύεται από πυρετό, ρίγη, εφίδρωση ή άλλα σημεία λοίμωξης, καθώς και από οποιαδήποτε άλλα ασυνήθιστα συμπτώματα.


DEXA-scanner1.jpg

8 Σεπτεμβρίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0
Γράφει η Ντόρα Σιμοπούλου – Ντόβα, ρευματολόγος

 

Η διάγνωση της οστεοπόρωσης στηρίζεται στο ιστορικό, στην απλή ακτινογραφία και κυρίως στο προ-συμπτωματικό στάδιο (δηλαδή πριν συμβεί κάταγμα), στη μέτρηση οστικής πυκνότητας. Η μέτρηση αυτή γίνεται με τη μέθοδο της απορρόφησης διπλής δέσμης ακτίνων Χ, που είναι γνωστή ως DEXA (Dual Energy X-ray Αbsorptiometry).

Σε ασθενείς κάτω των 60 ετών η μέτρηση γίνεται στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, ενώ σε μεγαλύτερες ηλικίες στο άνω άκρο του μηριαίου οστού.  Σύμφωνα με τα αποτελέσματα και βάσει των οδηγιών της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, γίνεται η διάκριση σε φυσιολογική οστική πυκνότητα, οστεοπενία, οστεοπόρωση και σοβαρή οστεοπόρωση.

Η μέτρηση της οστικής πυκνότητας χρησιμοποιείται όχι μόνο για τη διάγνωση της οστεοπόρωσης, αλλά και για τη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων σχετικά με την ανάγκη ή μη αντιοστεοπορωτικής αγωγής, όπως επίσης και για την παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει σαφές ότι η θεραπεία της οστεοπόρωσης, με βάση μόνο την μέτρηση οστικής πυκνότητας, παρουσιάζει μειονεκτήματα. Έχει διαπιστωθεί ότι η πλειοψηφία των καταγμάτων ευθραυστότητας συμβαίνει σε άτομα με οστεοπενία, ενώ δεν είναι σπάνια και μεταξύ ατόμων με φυσιολογική οστική πυκνότητα.

Θεραπεία

Ο στόχος της θεραπευτικής διαχείρισης της οστεοπόρωσης είναι η πρόληψη των καταγμάτων. Για τον εντοπισμό του πληθυσμού που κινδυνεύει να υποστεί ένα τέτοιο κάταγμα, και άρα κρίνεται αναγκαίο να λάβει αγωγή, έχει αναπτυχθεί ο αλγόριθμος FRAX (Fracture Risk Assessment Tool) , ο οποίος υπολογίζει τον απόλυτο 10ετή κίνδυνο κατάγματος για κάθε συγκεκριμένο ασθενή, λαμβάνοντας υπόψη ορισμένους καλά τεκμηριωμένους παράγοντες κινδύνου για οστεοπορωτικό κάταγμα, με ή χωρίς τον συνυπολογισμό της οστικής πυκνότητας. Οι παράγοντες κινδύνου που ελέγχονται κατά την εφαρμογή του FRAX είναι το φύλο, η ηλικία, ο δείκτης μάζας σώματος, το ατομικό ιστορικό κατάγματος, το ιστορικό κατάγματος ισχίου στους γονείς, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η χρόνια λήψη κορτιζόνης, το κάπνισμα, η χρόνια λήψη αλκοόλ και η παρουσία άλλων νοσημάτων που σχετίζονται με δευτεροπαθή οστεοπόρωση.

Σύμφωνα με τις νεότερες κατευθυντήριες οδηγίες για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης, ο αλγόριθμος πρέπει να χρησιμοποιείται όταν η ανάγκη για χορήγηση θεραπείας δεν είναι ξεκάθαρη. Η εφαρμογή του δεν έχει θέση αν υπάρχει επιβεβαιωμένο οστεοπορωτικό κάταγμα, ή όταν στην μέτρηση της DEXA διαπιστώνεται οστεοπόρωση (Tscore: >-2.5). Ωστόσο η εφαρμογή του FRAX θα ξεκαθαρίσει ποιοι ασθενείς με οστεοπενία θα πρέπει να λάβουν αγωγή και ποιοι όχι. Τελικός σκοπός είναι να γίνει διάκριση μεταξύ των ασθενών υψηλού κινδύνου, οι οποίοι θα επωφεληθούν τα μέγιστα από τη θεραπεία, από τους ασθενείς χαμηλού κινδύνου.

Φάρμακα

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται γα την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης έχουν ως στόχο την αναστολή της οστικής απορρόφησης ή/και την αύξηση της οστικής παραγωγής. Παράλληλα ο ασθενής πρέπει να τροποποιήσει όσους από τους παράγοντες κινδύνου είναι εφικτό, και να λαμβάνει συμπληρωματικά επαρκείς ποσότητες ασβεστίου και βιταμίνης D. Το ποιο φάρμακο θα χρησιμοποιηθεί και αν η φαρμακευτική αγωγή θα περιέχει ή όχι ασβέστιο ή/και βιταμίνη D, καθορίζεται από το θεράποντα γιατρό με βάση τα κλινικά δεδομένα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενή.




ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ






Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.





Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.