Γράφει η Ντόρα Σιμοπούλου, ρευματολόγος
Ο κίνδυνος εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας* είναι ανάλογος της τιμής του ουρικού οξέος.
ΑΛΗΘΕΙΑ – Όσο πιο αυξημένο είναι το ουρικό στο αίμα τόσο πιο πιθανό είναι να συμβεί κρίση ουρικής αρθρίτιδας. Σε άτομα με ουρικό μεταξύ 7.0-8.0 mg/dl ο 5ετής κίνδυνος ουρικής αρθρίτιδας ήταν 3%, ενώ ανέβαινε στο 22% για τα άτομα με ουρικό >9.0mg/dl.
Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται λόγω υπερκατανάλωσης φαγητού και ποτού.
ΜΥΘΟΣ – Υπερκατανάλωση φαγητού, αλκοόλ ή δίαιτα πλούσια σε πουρίνες ενοχοποιούνται για την υψηλή συγκέντρωση του ουρικού οξέος στο αίμα (υπερουριχαιμία). Ωστόσο, στα αίτια της υπερουριχαιμίας περιλαμβάνονται και άλλοι παράγοντες που δεν σχετίζονται με τη δίαιτα, όπως η αποβολή του ουρικού οξέος από τους νεφρούς. Κρίση ουρικής αρθρίτιδας συμβαίνει σε άτομα με χρόνια υπερουριχαιμία όταν υπάρχει απότομη μεταβολή (αύξηση ή και μείωση) των επιπέδων του ουρικού οξέος, π.χ. μετά από ένα πλούσιο γεύμα, υπερκατανάλωση αλκοόλ ή έναρξη εξαντλητικής δίαιτας, ή έναρξη υποουριχαιμικής αγωγής χωρίς ταυτόχρονη λήψη προφυλακτικής αγωγής για ουρική αρθρίτιδα.
Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να υφεθεί αυτόματα, χωρίς συνέπειες.
ΜΥΘΟΣ – Τα συμπτώματα της κρίσης της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να υποχωρήσουν σε μερικές μέρες. Όμως, χωρίς θεραπεία, ο πρωτεύων παράγοντας κινδύνου (υπερουριχαιμία) παραμένει και οι κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να γίνουν συχνότερες και πιο έντονες. Πιθανές μακροπρόθεσμες επιδράσεις της ουρικής αρθρίτιδας περιλαμβάνουν δημιουργία τόφων (εναποθέσεις κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στις αρθρώσεις), οστική καταστροφή και παραμορφώσεις, που συμβαίνουν και στα χρονικά διαστήματα μεταξύ των κρίσεων και όχι μόνο κατά τη διάρκεια τους. Επίσης, η υπερουριχαιμία σχετίζεται με τον καρδιαγγειακό κίνδυνο, την υπέρταση, τη νεφρολιθίαση και τη νεφρική νόσο.
Οι επιπτώσεις της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να ελεγχθούν μειώνοντας τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα.
ΑΛΗΘΕΙΑ – Η μείωση των επιπέδων του ουρικού οξέος μπορεί να προφυλάξει από μελλοντικά επεισόδια αρθρίτιδας καθώς και από την ανάπτυξη τόφων, ενώ μπορεί να οδηγήσει και στην διάλυση υφιστάμενων τόφων.
Η ουρική αρθρίτιδα αφορά μόνο το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού.
ΜΥΘΟΣ – Αν και το 90% των κρίσεων ουρικής αφορούν το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού (ποδάγρα), η νόσος μπορεί να προσβάλλει όλες τις αρθρώσεις, ενώ μπορεί να συνοδεύεται και από συστηματικά συμπτώματα (π.χ. πυρετός).
Σε κρίση ουρικής αρθρίτιδας το ουρικό οξύ είναι πάντα αυξημένο.
ΜΥΘΟΣ – Περίπου το 30% των ασθενών που μετρούν το ουρικό οξύ κατά τη διάρκεια μιας κρίσης ουρικής αρθρίτιδας το βρίσκουν φυσιολογικό, ενώ πρόκειται για άτομα με χρόνια υπερουριχαιμία – δηλαδή έχουν υψηλές τιμές ουρικού σε περιόδους ελεύθερες αρθρίτιδας. Η εξήγηση είναι ότι το stress λόγω του πόνου που προκαλεί η αρθρίτιδα οδηγεί στην έκκριση ορμονών που προάγουν την αποβολή του ουρικού από τους νεφρούς.
Πηγή: simopoulou.wordpress.com
* Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονώδης πάθηση των αρθρώσεων, η οποία οφείλεται στην εναπόθεση εντός αυτών ενός άλατος του ουρικού οξέος που λέγεται ουρικό μονονάτριο. Ο σχηματισμός του έχει τη μορφή κρυστάλλων και οφείλεται σε μεγάλη αύξηση των επιπέδων του ουρικού οξέος στο αίμα, δηλαδή σε υπερουριχαιμία.