Blog

Πολύ συχνά με ρωτούν: σε ποιο χέρι να μετρήσω την πίεση; πόσες φορές; με τι είδους πιεσόμετρο; Οι γενικές οδηγίες είναι πολύ απλές και έχουν ως εξής:

1. Μετρούμε την πίεσή μας πάντα όταν είμαστε νηστικοί και ξεκούραστοι.
2. Θέτουμε το χέρι μας στο ύψος περίπου της καρδιάς, σταθερό επάνω στο τραπέζι και να μην καλύπτεται από ρούχα.
3. Δεν πρέπει να ανεβάζουμε το μανίκι ψηλά ώστε να σφίγγει το μπράτσο.
4. Δεν έχει σημασία ποιο από τα δύο χέρια θα χρησιμοποιήσουμε.
5. Πρέπει να είμαστε χαλαροί στη θέση μας για τουλάχιστον 5 λεπτά πριν τη μέτρηση, τα πόδια να ακουμπάνε στο πάτωμα χωρίς να είναι σταυρωμένα και να υποστηρίζεται η πλάτη πίσω στο κάθισμα.
6. Δεν μετράμε την πίεση αν είμαστε έντονα αγχωμένοι και στρεσαρισμένοι.
7. Η μέτρηση γίνεται τουλάχιστον 30 λεπτά αργότερα, εάν έχουμε καπνίσει ή και πιει καφέ.
8. Αν προηγουμένως έγινε οποιαδήποτε σωματική άσκηση, περιμένουμε 30 λεπτά.
9. Η ουροδόχος κύστη πρέπει να είναι άδεια ώστε να μην υπάρχει η αίσθηση για ούρηση.
10. Η θερμοκρασία του δωματίου να είναι τέτοια ώστε να μην κρυώνουμε.
11. Δεν πρέπει να υπάρχει έντονος θόρυβος στο δωμάτιο.
12. Το πανί που τυλίγει το μπράτσο (η περιχειρίδα) πρέπει να εφαρμόζει καλά και να βρίσκεται στο ύψος της καρδιάς. Υπάρχουν διάφορα μεγέθη περιχειρίδας ανάλογα με το πάχος του μπράτσου, γι’ αυτό συμβουλευτείτε το γιατρό σας για το σωστό μέγεθος.
13. Πάντα είναι καλύτερα να μετρήσουμε τρεις φορές και να αξιολογήσουμε την ενδιάμεση μέτρηση. Επειδή όμως αυτό δεν είναι πρακτικό μας αρκεί μόνον η πρώτη.

Στο υδραργυρικό πιεσόμετρο

Στην περίπτωση που έχουμε υδραργυρικό και όχι ηλεκτρονικό πιεσόμετρο, κάνουμε τα εξής:

1. Τοποθετούμε την άκρη του ακουστικού στην εσωτερική επιφάνεια του αγκώνα, χωρίς να καλύπτεται τελείως από την περιχειρίδα.
2. Το πιεσόμετρο θα πρέπει να δείχνει ακριβώς 0 πριν από την χρήση.
3. Φουσκώνουμε το πιεσόμετρο μέχρι τα 200-220 mmHg. Ξεφουσκώνουμε αργά (περίπου 10 mmHg κάθε 5 δευτερόλεπτα).
4. Συστολική πίεση είναι το σημείο που ακούγεται ο πρώτος ρυθμικός χτύπος.
6. Διαστολική πίεση είναι το σημείο όπου ο ρυθμικός ήχος παύει να ακούγεται.
7. Δεν μιλάμε κατά τη διάρκεια της μέτρησης.
8. Κάνουμε δύο ή τρεις διαδοχικές μετρήσεις με μεσοδιάστημα δύο λεπτών μεταξύ τους και καταγράφουμε τις τιμές. Σημειώνουμε και την ώρα που κάναμε τη μέτρηση.

Σε κάθε περίπτωση τις σωστές οδηγίες θα τις λάβετε από τον γιατρό σας, ο οποίος και θα αξιολογήσει τα αποτελέσματα των μετρήσεων.

Η υπέρταση (HTN) ή υψηλή αρτηριακή πίεση, μερικές φορές αρτηριακή υπέρταση, είναι μια χρόνια πάθηση κατά την οποία η αρτηριακή πίεση στις αρτηρίες είναι αυξημένη. Αυτή η αύξηση της πίεσης κάνει την καρδιά να εργάζεται πιο εντατικά από το φυσιολογικό για να κυκλοφορεί το αίμα μέσω των αιμοφόρων αγγείων.

Η αρτηριακή πίεση περιλαμβάνει δύο μετρήσεις, τη συστολική και τη διαστολική που εξαρτώνται από το εάν ο καρδιακός μυς συστέλλεται (συστολή) ή χαλαρώνει μεταξύ των παλμών (διαστολή). Η φυσιολογική αρτηριακή πίεση σε κατάσταση ηρεμίας κυμαίνεται από 100 έως 140 mmHg συστολική (ανώτατη μέτρηση) και από 60 έως 90 mmHg διαστολική (κατώτατη μέτρηση). Υπάρχει υψηλή αρτηριακή πίεση εάν είναι μονίμως σε επίπεδα 140/90 mmHg ή παραπάνω.

Η υπέρταση ταξινομείται είτε ως πρωτογενής (ουσιαστική) υπέρταση είτε ως δευτεροπαθής υπέρταση. Περίπου το 90–95% των περιπτώσεων κατηγοριοποιούνται ως “πρωτογενής υπέρταση”, που σημαίνει υψηλή αρτηριακή πίεση χωρίς προφανές υποκείμενο ιατρικό αίτιο. Άλλες καταστάσεις που επηρεάζουν τα νεφρά, τις αρτηρίες, την καρδιά ή το ενδοκρινικό σύστημα προκαλούν το υπόλοιπο 5–10% των περιπτώσεων (δευτεροπαθής υπέρταση).

Η υπέρταση είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για το εγκεφαλικό, το έμφραγμα του μυοκαρδίου (καρδιακές προσβολές), την καρδιακή ανεπάρκεια, τα ανευρύσματα των αρτηριών (π.χ., ανεύρυσμα αορτής), την περιφερική αρτηριακή νόσο και είναι η αιτία της χρόνιας νεφρικής νόσου. Ακόμα και η μέτρια αύξηση της αρτηριακής πίεσης σχετίζεται με το μειωμένο προσδόκιμο ζωής.

Οι αλλαγές στον τρόπο διατροφής και ζωής μπορούν να βελτιώσουν τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και να μειώσουν τον κίνδυνο των επιπλοκών που σχετίζονται με την υγεία. Ωστόσο, συχνά είναι απαραίτητη η λήψη φαρμακευτικής αγωγής σε άτομα για τα οποία οι αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι αναποτελεσματικές ή ανεπαρκείς.