Πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα οι επαφές μας με ασθενείς, που εμφανίζονται συνεχώς και περισσότερο προβληματισμένοι. Η αβεβαιότητα του συστήματος υγείας καθιστά την συνάντησή τους με το γιατρό, ακόμη και για τη συνταγογράφηση χρονίων φαρμάκων, όλο και πιο δύσκολη.
Και αναρωτιέσαι… είναι δυνατόν-ακόμη και στη δύσκολη τούτη περίοδο που περνά ο τόπος-να χαθεί αυτή η επαφή?
Είναι δυνατόν ο άρρωστος, που χρόνια σε εμπιστεύεται, να μη μπορεί να σε επισκεφθεί για το στοιχειώδες?
Πώς γίνεται να στερήσεις σε αυτούς τους ανθρώπους την απλή δυνατότητα, το στοιχειώδες δικαίωμα να γράψουν τα φάρμακά τους?
Γιατί όλα πια σε αυτόν εδώ τον τόπο, θα πρέπει να πληρώνονται?
Κι αν είσαι από την άλλη μεριά? ασθενής? με σάκχαρο, πίεση, προβλήματα καρδιάς και πολλά ακόμη?
Πού θα απευθυνθείς? ποιόν θα εμπιστευτείς όταν έχεις χάσει κάθε είδους εμπιστοσύνη στους άρχοντες αυτής της χώρας?
Πώς θα γράψεις φάρμακα? πόσο θα πληρώσεις? θα είναι καλά και αποτελεσματικά? θα κάνει σωστό λογαριασμό ο φαρμακοποιός? θα φτάσουν-τέλος-τα λεφτά αυτόν τον μήνα για να πάρεις τα φάρμακά σου.
Ειλικρινά βασανίζομαι συχνά με αυτές τις σκέψεις.Όμως ένα πράγμα λέω στους ασθενείς μου και πιστεύω ακράδαντα ότι είναι το πιο βασικό. Εμπιστευθείτε τον γιατρό σας και αφήστε σε αυτόν τους προβληματισμούς. Είναι ό,τι καλύτερο έχετε να κάνετε. Για να φύγετε από διλήμματα, που δε σας αξίζουν, που δε σας ανήκουν και που τελικά σας καταστρέφουν την καθημερινότητα.
Ο γιατρός σας είναι εκεί όχι μόνο για να θεραπεύει αλλά και για να αφουγκράζεται, να κουβεντιάζει, να μοιράζεται, να προσφέρει λύσεις…
