Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι μια χρόνια πάθηση των πνευμόνων η οποία, σε αντίθεση με το άσθμα, χαρακτηρίζεται από μόνιμη μη αναστρέψιμη (ή μερικώς αναστρέψιμη σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις) απόφραξη των αεραγωγών (βρόγχων).
Η ΧΑΠ θεωρείται επιδημία-μάστιγα του σύγχρονου ανθρώπου και ο βασικός παράγοντας που την προκαλεί είναι το κάπνισμα. Το 90% περίπου των πασχόντων από ΧΑΠ είναι ή υπήρξαν καπνιστές. Για το υπόλοιπο 10% ευθύνεται το παθητικό κάπνισμα, η ενδοοικιακή ρύπανση κυρίως από καύση ξύλων, η ατμοσφαιρική ρύπανση και κάποια επαγγέλματα.
Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι δεν αναπτύσσουν όλοι οι καπνιστές ΧΑΠ, υποδηλώνοντας ότι γενετικοί παράγοντες τροποποιούν τους κινδύνους για κάθε άτομο.
Συμπτώματα
Τα αρχικά συμπτώματα της νόσου είναι ο βήχας, η αποβολή πτυέλων και η δύσπνοια (ύστερα από μερικά χρόνια). Η δύσπνοια στην αρχή ενοχλεί τον ασθενή μόνο στην άσκηση, στο γρήγορο ανέβασμα σκάλας ή ανηφόρας, αλλά σιγά-σιγά χειροτερεύει και οι ασθενείς με σοβαρή νόσο δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι λόγω δύσπνοιας ενώ αισθάνονται μεγάλη δυσφορία ακόμα και σε δραστηριότητες όπως το ντύσιμο, το πλύσιμο, το φαγητό κ.ά. Πρόκειται για ένα σύμπτωμα που αν χειροτερέψει, μπορεί να χρειαστεί εισαγωγή σε νοσοκομείο.
Η νόσος χειροτερεύει προοδευτικά, ιδιαίτερα αν ο ασθενής συνεχίζει να καπνίζει και δεν λαμβάνει θεραπεία. Σε κάποια φάση μάλιστα οδηγεί και στις επιπλοκές της, που είναι η αναπνευστική και καρδιακή ανεπάρκεια. Στην κατάσταση αυτή η μόνη θεραπευτική παρέμβαση που επιβραδύνει πολύ αυτή τη φθίνουσα πορεία και χαρίζει χρόνια αλλά και ποιότητα ζωής στον άρρωστο είναι η διακοπή του καπνίσματος, που όσο πιο νωρίς γίνεται τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα.
Διάγνωση
Όταν ένας καπνιστής ή καπνίστρια παρουσιάσει ένα ή περισσότερα συμπτώματα η βασική εξέταση που πρέπει να κάνει είναι η σπιρομέτρηση. Η εξέταση αυτή μετράει την ποσότητα του αέρα που βγαίνει από τους πνεύμονες και την ροή, δηλαδή την ταχύτητα με την οποία βγαίνει ο αέρας στην εκπνοή. Στην ΧΑΠ λόγω της στένωσης των βρόγχων, τόσο η ποσότητα όσο και η ροή μειώνονται κάτω από τα αναμενόμενα όρια.
Η ακτινογραφία θώρακος είναι απαραίτητη για να μας αποκλείσει άλλα νοσήματα με παρόμοια συμπτώματα. Η εξέταση των αερίων του αρτηριακού αίματος σε προχωρημένο στάδιο της ΧΑΠ (αναπνευστική ανεπάρκεια), η τάση του οξυγόνου είναι κάτω από 55-60 mmHg (φυσιολογικές τιμές > 80 mmHg).
Θεραπεία
Στόχος της θεραπείας είναι να επιβραδυνθεί η επιδείνωση της νόσου και να περιοριστούν η δύσπνοια και τα άλλα ενοχλητικά συμπτώματα.
Φάρμακα: Πρόκειται για αρκετά δραστικά φάρμακα που ελαττώνουν τα συμπτώματα και βελτιώνουν την ικανότητα του ασθενή να κινείται και να λειτουργεί στην καθημερινή του ζωή. Τέτοια φάρμακα είναι κυρίως τα εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά, καθώς επίσης και εκείνα που βοηθούν στην αποβολή πτυέλων. Υπάρχουν και οι εισπνοές κορτιζόνης οι οποίες λαμβάνονται από τον ασθενή μετά από αξιολόγηση του ιστορικού του και των αποτελεσμάτων της σπιρομέτρησης. Σημειώνεται ότι αυτού του είδους η αγωγή πρέπει να συστήνεται πάντα από πνευμονολόγο.
Καθημερινή άσκηση: Παρόλο που η δύσπνοια περιορίζει τους ασθενείς που πάσχουν από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, αντίθετα από ό,τι θα πίστευε κανείς το καθημερινό περπάτημα και η σωματική άσκηση κάνουν καλό.
Χειρουργική θεραπεία: Η αφαίρεση μη λειτουργικών τμημάτων των πνευμόνων και η μεταμόσχευση πνευμόνων αποτελεί λύση για μερικούς ασθενείς.
Ο ασθενής με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια θα πρέπει να γνωρίζει ότι είναι επιρρεπής στις λοιμώξεις του αναπνευστικού, οι οποίες επειδή χειροτερεύουν παροδικά την κατάσταση του συχνά τον αναγκάζουν να νοσηλευτεί. Μάλιστα, από τα αρχικά στάδια της νόσου θα πρέπει να εμβολιάζεται κάθε χρόνο για τον ιό της γρίπης και κάθε 5 χρόνια για τον πνευμονόκοκκο.
Επειδή η ΧΑΠ επηρεάζει και την καρδιακή λειτουργία θα πρέπει να αξιολογείται και η λειτουργικότητα της καρδιάς, ειδικά εάν το οξυγόνο του αίματος είναι μειωμένο.
Η μέτρηση του οξυγόνου στο αίμα θα δείξει επίσης και κατά πόσο ο ασθενής χρειάζεται να παίρνει οξυγόνο στο σπίτι.
