Blog

Η λέξη «λιποδιαλύτης» μας παραπέμπει σε μια ουσία, ένα σκεύασμα ή ένα τρόφιμο το οποίο έχει τη δυνατότητα να «κάψει το λίπος» του σώματός μας.

Στην αγορά κυκλοφορούν νόμιμα διάφορα σκευάσματα «λιποδιαλυτών», που περιέχουν ουσίες όπως η ορλιστάτη και η σιμπουτραμίνη. Πρόκειται για χημικές ουσίες που ΔΕΝ καίνε το υπάρχον λίπος, αλλά δρουν με έμμεσο τρόπο ενάντια στην περαιτέρω κατανάλωση και αποθήκευση του.

Πέραν όμως των φαρμάκων αυτών, μερικοί υποστηρίζουν τη λειτουργία φυσικών συστατικών κάποιων τροφίμων (λεμόνι, τζιντζερ, πράσινο τσάι, μπαχαρικά) ως λυποδιαλυτική.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η διαδικασία της λιποδιάλυσης λαμβάνει χώρα μέσα στον οργανισμό μας και είναι μια ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία κατά την οποία παρεμβάλλονται ορμόνες, ένζυμα καθώς και πολλές άλλες ουσίες. Όπως γίνεται κατανοητό, δεν μπορεί μια ουσία που θα καταναλώσουμε απλά να καταλήξει στις αποθήκες λίπους, να το κάψει και να το αποβάλλει.

Παρόλα αυτά, σε μια διαδικασία απώλειας βάρους έχουν παρατηρήσει πολλοί ότι η τακτική κατανάλωση των παραπάνω φυσικών συστατικών βοηθούν την απώλεια κιλών. Αυτό συμβαίνει διότη η χρήση τους μας βοηθά να «ξεπρηστούμε», αφού πρόκειται για τρόφιμα που περιέχουν φλαβονοειδή με ισχυρή αντιοξειδωτική δράση αλλά και φυτικές ίνες, που όλα μαζί συνεισφέρουν στην απώλεια υγρών (διουρητική δράση), παρατεταμένης διαρκείας κορεσμό και ενίσχυση λειτουργικότητας του οργανισμού.

Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω και γνωρίζοντας ότι υπάρχουν πολλά τρόφιμα που θα μας εφοδιάσουν με αντιοξειδωτικά και διαιτητικές ίνες, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, καταλήγουμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή θα μας δώσει εξίσου σημαντικά οφέλη.

Μην εθίζεστε σε «μαγικούς» τρόπους απώλειας λίπους, εστιάστε σε μια πιο ποιοτική καθημερινότητα με πλούσιο διατροφικό πλάνο σε θρεπτικά συστατικά και εντάξτε τη γυμναστική στη ζωή σας.

Θανάσης Τσιούδας, διαιτολόγος-διατροφολόγος
Food photo created by jcomp – www.freepik.com

Οι διατροφικές συνήθειες που χαρακτηρίζονται από μεγάλη αύξηση της πρόσληψης λιπών και ευαπορρόφητων υδατανθράκων, σε συνδυασμό με τη μείωση της σωματικής δραστηριότητας, προκαλούν αύξηση του σωματικού βάρους.

Στην περίπτωση του ανδρικού φύλου τα παραπανίσια κιλά προστίθενται κυρίως γύρω από την κοιλιά σε σχέση με τα άλλα μέρη του σώματος. Το κοιλιακό πάχος όμως εκτός από άβολο, αποτελεί και ένα μεγάλο κίνδυνο για την υγεία.

Το πρόβλημα είναι ότι το λίπος της κοιλιάς δεν περιορίζεται μόνο κάτω από το δέρμα (υποδόριο λίπος), αλλά περιλαμβάνει και το λίπος που εντοπίζεται βαθύτερα στην κοιλιά γύρω από τα εσωτερικά όργανα (σπλαχνικό λίπος). Το σπλαχνικό λίπος στην κοιλιά παράγει ορμόνες και ουσίες που επηρεάζουν την παραγωγή των βασικών ορμονών στο σώμα.

Η εμφάνιση ή όχι της παχυσαρκίας καθώς και η κατανομή του λίπους επηρεάζονται από την κληρονομικότητα. Οι άντρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποθηκεύουν το λίπος κυρίως στην κοιλιά, σε αντίθεση με τις γυναίκες και αυτό είναι ακόμα πιο έντονο καθώς μεγαλώνουν. Ωστόσο και οι γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση έχουν αυξημένο κίνδυνο και σχεδόν φτάνουν τα ποσοστά του σπλαχνικού λίπους των αντρών.

Κυριότερες αιτίες παρόλα αυτά αποτελούν η κακή διατροφή, η αυξημένη πρόσληψη θερμίδων, οι μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας.

Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνονται οι πιθανότητες εμφάνισης πολλών ασθενειών. Σε αυτές περιλαμβάνονται ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, το έμφραγμα του μυοκαρδίου και οι καρδιακές νόσοι, παθήσεις του ήπατος, υψηλά τριγλυκερίδια, χαμηλή «καλή» χοληστερίνη, υπνική άπνοια, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, στυτική δυσλειτουργία, καθώς μέχρι και καρκίνος.

Η περίμετρος της μέσης άνω των 102 cm στους άντρες δείχνει παθολογική συγκέντρωση λίπους στην κοιλιά.

Ο περιορισμός πρόσληψης θερμίδων και αλκοόλ παράλληλα με το ξεκίνημα μιας υγιεινής διατροφής με πολλά φρούτα και λαχανικά μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του λίπους στην κοιλιά. Τέλος, σημαντική είναι και η σωματική άσκηση σε καθημερινή βάση.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής που επιβάλλει την κατανάλωση γρήγορων και επεξεργασμένων τροφών, το άγχος και η καθιστική ζωή συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων στους παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά το συκώτι (ήπαρ), καθώς μπορούν να προκαλέσουν τη συσσώρευση λίπους σε αυτό.

Η κατάσταση αυτή ονομάζεται μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος και χαρακτηρίζεται από τη συγκέντρωση λίπους στα κύτταρα του ήπατος, η οποία δεν οφείλεται στην υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ. Σχετίζεται σημαντικά με την παχυσαρκία και μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ αποτελεί σήμερα μία από τις συχνότερες αιτίες χρόνιας ηπατοπάθειας παγκοσμίως.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναπτύσσουν σοβαρά προβλήματα με το ήπαρ, αλλά έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών προβλημάτων, όπως έμφραγμα, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Σε ορισμένα άτομα όμως το συσσωρευμένο λίπος μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και ουλές στο ήπαρ, ενώ σε πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να εξελιχθεί και σε ηπατική ανεπάρκεια.

Συμπτώματα

Στην πλειονότητά τους οι πάσχοντες είναι ασυμπτωματικοί ή εμφανίζουν ελάχιστα σημεία. Η νόσος αποκαλύπτεται τυχαία σε κάποιο βιοχημικό ή απεικονιστικό έλεγχο ρουτίνας, για τη διάγνωση της οποίας απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποχή από την κατανάλωση αλκοόλ σε ποσότητα πέραν των ασφαλών ορίων.

Πιο σπάνια όμως μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα που είναι μη ειδικά: εξασθένιση, ηπατομεγαλία (αύξηση του μεγέθους του συκωτιού), πόνος στο δεξιό υποχόνδριο του ήπατος ή και σημεία πυλαίας υπέρτασης (αύξηση της πίεσης μέσα στο πυλαίο σύστημα).

Αντιμετώπιση

Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της νόσου, δεν υπάρχει ακόμη κάποια ειδική θεραπεία, ωστόσο η προσπάθεια επικεντρώνεται στη ρύθμιση των παραγόντων κινδύνου. Οι οδηγίες που παρέχονται στους ασθενείς συνήθως περιλαμβάνουν την απώλεια σωματικού βάρους, την υγιεινή διατροφή που είναι πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής αλέσεως και την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας υπό τη μορφή μέτριας αερόβιας άσκησης 30 λεπτών, 3-6 φορές την εβδομάδα.

Εάν συνυπάρχει σακχαρώδης διαβήτης, είναι απαραίτητη η σωστή ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου για τη μείωση του λίπους στο ήπαρ, ενώ αν είναι αυξημένα και τα επίπεδα της χοληστερίνης, η σωστή διατροφή, η άσκηση και η φαρμακευτική αγωγή μπορούν να βοηθήσουν.

Τέλος, απαραίτητη είναι η προστασία του ήπατος από παράγοντες που επιβαρύνουν τη λειτουργία του, όπως είναι το αλκοόλ και τα περιττά φάρμακα.

Photo credit: Freepik

Οι άνθρωποι που έχουν συσσωρευμένο λίπος στη μέση τους, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, στον ίδιο βαθμό με τον αυξημένο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη.

Η αύξηση κατά 11 εκατοστά της περιφέρειας της μέσης αυξάνει κατά 13% τον κίνδυνο καρκίνου σχετικού με την παχυσαρκία. Η προσθήκη οκτώ εκατοστών στους γοφούς αυξάνει ειδικότερα κατά 15% τον κίνδυνο καρκίνου του εντέρου.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η αύξηση κινδύνου για καρκίνο αρχίζει όταν στους άνδρες η περιφέρεια της μέσης ξεπερνά τα 102 εκατοστά περίπου, ενώ στις γυναίκες τα 88 εκατοστά.

Οι ερευνητές της Διεθνούς Υπηρεσίας Ερευνών για τον Καρκίνο (IARC-WHO) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με επικεφαλής τον δρα Χάιντς Φράισλινγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό για θέματα καρκίνου “British Journal of Cancer”, ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 43.000 άτομα σε βάθος 12 ετών, εκ των οποίων 1.600 είχαν διαγνωσθεί με καρκίνο σχετικό με την παχυσαρκία.

Η συσσώρευση παραπανίσιου λίπους αλλάζει τα επίπεδα των ορμονών όπως τα οιστρογόνα και η τεστοστερόνη, μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της ινσουλίνης και να οδηγήσει σε χρόνια φλεγμονή, που αποτελούν παράγοντες κινδύνου για καρκίνο.

“Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι τόσο ο ΔΜΣ όσο και το πού στο σώμα συσσωρεύεται το λίπος, ιδίως γύρω από τη μέση, μπορούν να αποτελούν καλούς δείκτες για τον κίνδυνο καρκίνου σχετικού με την παχυσαρκία”, δήλωσε ο Φράισλινγκ, ο οποίος συνέστησε στους ανθρώπους κατά καιρούς να παίρνουν μεζούρα και να μετράνε τη μέση τους.

Το να είναι κανείς υπέρβαρος (ΔΜΣ 25 – 30) ή παχύσαρκος (ΔΜΣ άνω του 30) συνδέεται με 13 είδη καρκίνου και αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία καρκίνου -μετά το κάπνισμα- που θα μπορούσε να αποφευχθεί με τις κατάλληλες αλλαγές στον τρόπο ζωής.

Στη μελέτη συμμετείχαν οι έλληνες επιδημιολόγοι Αντωνία Τριχοπούλου, Χριστίνα Μπάμια και Βασιλική Μπενέτου (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών και Ελληνικό Ίδρυμα Υγείας), καθώς και ο Κώστας Τσιλίδης (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Σχολή Δημόσιας Υγείας Imperial College Λονδίνου).

Πηγή: capital.gr

Το ήπαρ (ή αλλιώς συκώτι) είναι ένα ζωτικό όργανο με ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών για τον οργανισμό μας, στις οποίες περιλαμβάνονται η αποτοξίνωση, η σύνθεση πρωτεϊνών και η παραγωγή βιοχημικών ουσιών που είναι απαραίτητες για την πέψη των τροφών.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής που επιβάλλει την κατανάλωση γρήγορων και επεξεργασμένων τροφών, το άγχος και η καθιστική ζωή είναι μεταξύ των παραγόντων που επηρεάζουν αρνητικά το ήπαρ, καθώς μπορούν να προκαλέσουν τη συσσώρευση λίπους σε αυτό.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι σε ορισμένες περιπτώσεις να προκληθεί η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (ΜΑΛΝΗ), μία από τις συχνότερες αιτίες χρόνιας ηπατοπάθειας παγκοσμίως, ιδιαίτερα σε πληθυσμούς με υψηλό ποσοστό παχυσαρκίας.

Η ΜΑΛΝΗ προκαλείται από την παθολογική συσσώρευση λιπιδίων στα ηπατοκύτταρα σε άτομα που δεν καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, ενώ μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε φύλο, ηλικία και εθνικότητα. Όσο αυξάνει το βάρος και η περίμετρος της μέσης των ανθρώπων, τόσο αυξάνει και η συχνότητα της συσσώρευσης λίπους στο συκώτι.

Έχει διάφορες μορφές με συνηθέστερη την απλή λίπωση ή στεάτωση, ενώ πιο σοβαρή την στεατοηπατίτιδα, κατά την οποία στο συκώτι εκτός από λίπος υπάρχει και φλεγμονή.

Χαρακτηριστικό της νόσου είναι ότι δεν υφίσταται από μόνη της. Μπορεί δηλαδή να προκύψει σε άτομα υπέρβαρα ή παχύσαρκα, σε ασθενείς με διαβήτη και θυρεοειδοπάθεια, σε όσους έχουν υπέρταση, χαμηλή HDL (καλή χοληστερίνη), υψηλή χοληστερίνη και τριγλυκερίδια, σε αλκοολικούς, αλλά και σε ασθενείς που δηλώνουν ότι απλώς πίνουν «κάτι παραπάνω». Υπάρχει μάλιστα και κληρονομική προδιάθεση, η οποία όμως σχετίζεται με επιμέρους προδιαθέσεις όπως οι παραπάνω.

Συμπτώματα

Στις περισσότερες περιπτώσεις το λιπώδες ήπαρ δεν προκαλεί συμπτώματα. Όμως η ύπαρξή του αυξάνει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας και διαβήτη τύπου 2, ενώ σε άλλες περιπτώσεις το συσσωρευμένο λίπος οδηγεί σε φλεγμονή και δημιουργία ουλών, οι οποίες σταδιακά καταστρέφουν το όργανο, ανοίγοντας τον δρόμο για κίρρωση, καρκίνο και ηπατική ανεπάρκεια.

Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος αποκαλύπτεται τυχαία σε κάποιο βιοχημικό ή απεικονιστικό έλεγχο ρουτίνας, για τη διάγνωση της οποίας απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποχή από την κατανάλωση αλκοόλ σε ποσότητα πέραν των ασφαλών ορίων.

Πιο σπάνια μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα που είναι μη ειδικά: εξασθένιση, ηπατομεγαλία (αύξηση του μεγέθους του συκωτιού), πόνος στο δεξιό υποχόνδριο του ήπατος ή και σημεία πυλαίας υπέρτασης (αύξηση της πίεσης μέσα στο πυλαίο σύστημα).

Θεραπεία

Η θεραπεία αυτής της πάθησης εξαρτάται από τον αιτιολογικό «προδιαθεσικό» παράγοντα που την προκάλεσε. Δεν υπάρχει ακόμη κάποια ειδική θεραπεία, η προσπάθεια όμως επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των παραμέτρων του μεταβολικού συνδρόμου, δηλαδή της παχυσαρκίας, της δυσλιπιδαιμίας και του σακχαρώδους διαβήτη. Σημειωτέον ότι εφόσον δεν συνυπάρχει ηπατική φλεγμονή, δεν υφίσταται ανάγκη θεραπευτικής αντιμετώπισης.

Σε γενικές γραμμές συνίσταται προσεκτική δίαιτα και διατήρηση του ιδανικού βάρους με άσκηση, άριστη ρύθμιση του διαβήτη, ιδανική αντιμετώπιση της δυσλιπιδαιμίας και φάρμακα μόνο όσα χρειάζονται για την αντιμετώπιση του κάθε μεταβολικού παράγοντα χωριστά. Τέλος, είναι απαραίτητη η διακοπή κατανάλωσης αλκοόλ.

Το κοιλιακό λίπος, το οποίο είναι γνωστό και ως κεντρική ή ανδρική παχυσαρκία, είναι ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει σήμερα ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Η συσσώρευση του λίπους στην περιοχή της κοιλιάς θεωρείται επικίνδυνη καθώς επιδρά «τοξικά» σε όλα τα όργανα και τα αγγεία του οργανισμού.

Αυτό συμβαίνει διότι, σε αντίθεση με το λίπος που συσσωρεύεται στους γοφούς και στα υπόλοιπα σημεία, το λίπος που συγκεντρώνεται γύρω από τα εσωτερικά όργανα της κοιλιάς είναι μεταβολικώς ενεργό και εκκρίνει περισσότερες φλεγμονώδεις, τοξικές και χημικές ουσίες. Οι ουσίες αυτές συνδέονται με αρκετές νοσηρές καταστάσεις όπως:

– η αύξηση της αρτηριακής πίεσης,
– η μείωση της «καλής» χοληστερόλης (HDL) και η αύξηση της «κακής» χοληστερόλης (LDL),
– η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη, η μείωση δηλαδή της ικανότητας των κυττάρων να χρησιμοποιούν ορθά την ινσουλίνη,
– καθώς και η αύξηση της έκκρισης οιστρογόνων.

Το αποτέλεσμα αυτών είναι να πολλαπλασιάζεται σε αυτά τα άτομα η πιθανότητα εκδήλωσης καρδιοπάθειας, σακχαρώδους διαβήτη, μεταβολικού συνδρόμου, καρκίνου του μαστού και του παχέος εντέρου, υπέρτασης και προβλημάτων στη χοληδόχο κύστη.

Γυναίκες και άνδρες με κοιλιακή παχυσαρκία κινδυνεύουν εξίσου, αν και οι άνδρες έχουν συχνότερα πάχος στην κοιλιά από τη νεαρή ηλικία, ενώ οι γυναίκες το εμφανίζουν συνήθως λίγο πριν ή μετά την εμμηνόπαυση.

Το βάρος του ανθρώπινου σώματος εξαρτάται από τις θερμίδες που προσλαμβάνονται από τη διατροφή και από τις θερμίδες που καταναλώνονται καθημερινά. Όταν υπάρχει θετικό πλεόνασμα θερμίδων, δημιουργείται λίπος που κατανέμεται στο σώμα σε διάφορες περιοχές, όπως η κοιλιά, οι γοφοί, οι βραχίονες και αλλού. Η αύξηση του σωματικού βάρους επηρεάζεται επίσης και από την αύξηση της ηλικίας, καθώς συνήθως παρατηρείται μείωση της μυϊκής μάζας και αύξηση του λίπους. Η μείωση των μυών μειώνει την κατανάλωση θερμίδων, γεγονός που ευνοεί την αύξηση του βάρους σώματος με απόκτηση περιττών κιλών.

Η παθολογική σημασία όμως της άθροισης λίπους στην κοιλιά παραμένει ακόμα και εάν το σωματικό βάρος εμφανίζεται φυσιολογικό.

Η μείωση του περιττού σωματικού βάρους μειώνει την περίμετρο της κοιλιάς. Το σπλαγχνικό λίπος ελαττώνεται από τη δίαιτα και τη σωματική άσκηση.

Νέα έρευνα υποδεικνύει ότι η μείωση του χρόνου καθισιού στην εργασία κατά 71 λεπτά την ημέρα, μπορεί να έχει θετική επίδραση μακροπρόθεσμα, κάτι που μπορεί να συμβάλει στη μακροζωία.

Τα συχνά διαλείμματα για τη μείωση του χρόνου που κάθεται κάποιος στη δουλειά μπορεί να βοηθήσουν να περιοριστεί το υπερβάλλον σωματικό λίπος και να υποχωρήσει ο κίνδυνος καρδιοπάθειας, διαβήτη και πρόωρου θανάτου, αναφέρει η έρευνα.

Τα ευρήματα έδειξαν μείωση 0.61% στο σωματικό λίπος των συμμετεχόντων. Αυτό προέκυψε από μείωση του χρόνου καθισιού κατά 71 λεπτά την ημέρα, κατά τη διάρκεια του χρόνου εργασίας μετά από ένα μήνα. Ερευνητές του University of Southern Denmark, του National Research Centre for Prevention and Health και του University of Sydney προέβησαν σε παρεμβατική ενέργεια για τη μείωση του χρόνου παρατεταμένου καθισιού.

Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε 317 εργαζομένους σε 19 γραφεία στη Δανία και τη Γροιλανδία που τοποθετήθηκαν τυχαία σε ομάδες παρέμβασης ή ελέγχου. Η ομάδα παρέμβασης περιλάμβανε αλλαγές του περιβάλλοντος του γραφείου, μια διάλεξη και ένα workshop, στο οποίο οι εργαζόμενοι ενθαρρύνθηκαν να χρησιμοποιήσουν γραφεία στα οποία σηκώνονταν και όρθιοι.

Φορώντας στους συμμετέχοντες επιταχυνσιόμετρο, οι ερευνητές μέτρησαν τα αποτελέσματα σε μια εβδομάδα πέντε εργάσιμων ημερών.

Μετά από ένα μήνα, οι συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης κάθισαν για 71 λεπτά λιγότερο σε εργάσιμη ημέρα 8 ωρών, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Μετά από 3 μήνες ο χρόνος μειώθηκε σε 48 λεπτά. Η έρευνα ανακάλυψε ότι ο αριθμός των βημάτων ανά εργάσιμη ώρα ήταν 7% υψηλότερος στον ένα μήνα και 8% υψηλότερος στους 3 μήνες.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό International Journal of Epidemiology.

Πηγή: iatronet.gr