Η διαβητική κετοξέωση (ΔΚΟ) είναι μία σοβαρή επιπλοκή του διαβήτη τύπου 1. Ο ασθενής μετά από κάποιο γεγονός που απορρυθμίζει το σάκχαρό του (λοίμωξη, τραυματισμός, στρες, καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο, χειρουργική επέμβαση), δεν προσαρμόζει τη δόση ινσουλίνης ανάλογα, με αποτέλεσμα την απότομη απορρύθμιση του σακχάρου και την εμφάνιση κέτωσης, δηλαδή την συσσώρευση στον οργανισμό κετονικών σωμάτων ως αποτέλεσμα του κακού μεταβολισμού.
Πριν από την εμφάνισή της κέτωσης προηγούνται για μια ή περισσότερες ώρες, πολυουρία, πολυδιψία, κόπωση, ναυτία και έμετοι και τελικά εμφανίζεται λήθαργος, που εξελίσσεται σε κώμα. Ο ασθενής μπορεί να παρουσιαστεί σε κώμα ή με διαταραγμένο το νοητικό επίπεδο, αναπνέει γρήγορα και αποπνέει οξόνη (εκπνοή με χαρακτηριστική οσμή). Η υπόταση και η ταχυκαρδία είναι σημεία βαριάς αφυδάτωσης και απώλειας ηλεκτρολυτών. Ανάμεσα στα συμπτώματα περιλαμβάνονται επίσης η εμφάνιση υψηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα (>240 mg/dL [> 13,3 mmol/L]), κετόνες στα ούρα, μειωμένη όρεξη, καθώς και εξάψεις.
Θεραπεία
Η θεραπεία στηρίζεται σε ορισμένους άξονες. Αυτοί είναι η αντικατάσταση των υγρών, η υποκατάσταση της ινσουλίνης, η αντικατάσταση του καλίου και των φωσφορικών και η θεραπεία πιθανής υποκείμενης λοίμωξης.
Ο ασθενής είναι σημαντικό να αντιληφθεί τη διαβητική κέτωση και να μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο, διότι αλλιώς κινδυνεύει η ζωή του. Επιπλέον είναι βασικό να γνωρίζει ότι κύριο πρόβλημα από την κέτωση είναι ουσιαστικά η αφυδάτωση. Συνεπώς το πρώτο βήμα της θεραπείας είναι η εντατική χορήγηση ενδοφλεβίων υγρών, ενώ για τη ρύθμιση του σακχάρου αίματος δεν χρειάζονται υψηλές δόσεις ινσουλίνης. Μόλις τα επίπεδα της γλυκόζης επανέλθουν, θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για την αντιμετώπιση της εμφανιζόμενης υποκαλιαιμίας.
Πρόγνωση
Για να προληφθεί η εμφάνισή της ο ασθενής θα πρέπει να προβαίνει στα εξής:
– Να παίρνει πάντα την ινσουλίνη του, ακόμα και όταν δεν μπορεί να φάει.
– Να ελέγχει το σάκχαρο στο αίμα τουλάχιστον μία φορά την ημέρα και κατά προτίμηση περισσότερες από μία φορές. Να καταγράφει τις χρονικές στιγμές των μετρήσεων και τα επίπεδα γλυκόζης.
– Να ελέγχει τα ούρα για κετόνες όποτε το σάκχαρο στο αίμα είναι υψηλότερο από 240 mg dL (13,3 mmol/L) ή αισθάνεται αδιαθεσία.
– Να καλέσει γιατρό όταν έχει κετόνες και αυξημένο σάκχαρο στο αίμα. Η διαβητική κετοξέωση μπορεί να επέλθει ταχύτατα, αλλά είναι αποτρέψιμη.
Leave a Reply