Ιγμορίτιδα: Τα συμπτώματα και η θεραπεία

Στη διάρκεια του χειμώνα, μια από τις συχνότερες παθήσεις αποτελεί η ιγμορίτιδα, η φλεγμονή δηλαδή των ιγμόρειων.

Τα ιγμόρεια είναι διαστήµατα µέσα στο οστό, στο πλαϊνό τοίχωµα της µύτης, τα οποία φυσιολογικά καλύπτονται από το βλεννογόνο που καλύπτει και το εσωτερικό της µύτης, από το αναπνευστικό επιθήλιο. Πιο απλά είναι µια συνέχεια της µύτης µέσα στο οστό του κρανίου. Επικοινωνούν µε τη µύτη µέσω ενός µικρού στοµίου, ενώ παροχετεύουν ό,τι εκκρίσεις υπάρχουν µέσα σε αυτό. Στο ιγµόρειο υπάρχει αέρας και όταν όλες αυτές οι λειτουργίες γίνονται φυσιολογικά, ο άνθρωπος δεν έχει καµία ενόχληση.

Ιγμορίτιδα είναι η φλεγμονή των ιγμορείων που ακολουθεί συνήθως κάποιο κοινό κρυολόγημα, γρίπη η κρίση αλλεργικής ρινίτιδας, με έντονο οίδημα του ρινικού βλεννογόνου και αυξημένη παραγωγή βλέννας. Το οίδημα προκαλεί απόφραξη των μικρών αγωγών που συνδέουν την μύτη με τα ιγμόρεια με αποτέλεσμα την αδυναμία παροχέτευσης αυτών με συνέπεια την εμφάνιση πόνου στο πρόσωπο η το μέτωπο, ανάμεσα η πίσω από τα μάτια η ακόμα στα μάγουλα και τα επάνω δόντια. Όταν το “κοινό” κρυολόγημα η  γρίπη διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα και η απλή βλέννα μετατρέπεται σε πηκτό δύσοσμο πρασινοκίτρινο πύον, έχουμε την ιγμορίτιδα.

Η χρόνια ιγμορίτιδα δημιουργείται, όταν η απόφραξη παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι µορφές της ιγµορίτιδας

Η ιγμορίτιδα έχει τρεις μορφές: την οξεία, τη χρόνια και την υποξεία. Η Οξεία ιγμορίτιδα αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόµενο που συνήθως παρατηρείται µετά από ιογενή λοίµωξη του ανωτέρου αναπνευστικού, ένα κοινό κρυολόγηµα δηλαδή,  που κρατάει το πολύ μέχρι οκτώ ηµέρες και ύστερα υποχωρεί. Χρόνια χαρακτηρίζεται η ιγµορίτιδα της οποίας η φλεγµονή και τα προβλήµατα γενικότερα επιµένουν για πάνω από τρεις µήνες. Όταν τα συµπτώµατα κρατούν από 4 έως 12 εβδοµάδες, τότε πρόκειται για υποξεία ιγµορίτιδα.

Τα συμπτώματα 

Τα συνηθέστερα συμπτώματα της ιγμορίτιδας μπορεί είναι:

1. κεφαλαλγία,
2. αίσθημα τάσης προσώπου,
3. ρινική συμφόρηση,
4. πυώδης ρινόρροια,
5. βήχας,
6. κακοδιαθεσία,
7. δεκατική πυρετική κίνηση,
8. οδονταλγία,
9. οπισθορινικές εκκρίσεις,
10. καταβολή,
11. κακοδιαθεσία,
12. κακοσμία στόματος

Οι πιθανές επιπλοκές μιας παραμελημένης ιγμορίτιδας είναι:

1. βλενογοννοκήλη,
2. οστεομυελίτιδα οστών του κρανίου,
3. μηνιγγίτιδα,
4. θρόμβωση του σηραγγώδους κόλπου,
5. εγκεφαλικό απόστημα,
6. επέκταση της φλεγμονής στον οφθαλμικό κόγχο με συνέπεια διπλωπία ή και τύφλωση

Πώς θεραπεύεται η ιγµορίτιδα

Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τη διάγνωση και είναι δυνατόν να περιλαμβάνει φαρμακευτική  αγωγή, χειρουργική επέμβαση η συνδυασμό και των δύο. Η οξεία φλεγμονή αντιμετωπίζεται κατά κανόνα με φαρμακευτική θεραπεία ενώ η χρόνια με χειρουργική επέμβαση και βέβαια υπάρχουν και οι εναλλακτικές λύσεις στις περιπτώσεις εκείνες που τα συμπτώματα οφείλονται σε αλλεργία, ημικρανία η άλλες παθήσεις που μιμούνται την ιγμορίτιδα.

Η συντηρητική-φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει:

1. τη χορήγηση αντιβιοτικών  {(κλινδαμυκίνη (Dalacin), η αμοξυκιλίνη-κλαβουλανικό (Augmentin),οι κεφαλοσπορίνες (π.χ. Procef), οι νεότερες κινολόνες λεβοφλοξασίνη (Tavanic) και μοξιφλοξασίνη (Avelox)}
2. η αποσυμφόρηση της μύτης και κατά προέκταση και του στομίου του ιγμορείου,

Γι’ αυτό το λόγο, χορηγούνται ρινικά εκνεφώματα (spray), συνήθως κορτιζονούχα, που έχουν αποιδηματική δράση στο ρινικό βλεννογόνο.

Η συνολική διάρκεια της θεραπείας πρέπει να κρατάει τουλάχιστον 10-12 ημέρες.

Πρόληψη

1. Αντιμετώπιση της αλλεργίας.
2. Χρήση υγραντήρα σε περιπτώσεις κοινού κρυολογήματος και ανύψωση της κεφαλής κατά τον ύπνο για την καλύτερη παροχέτευση των κόλπων.
3. Η χρήση των διάφορων αποσυμφορητικών πρέπει να γίνεται με προσοχή κυρίως από άτομα που πάσχουν από υπέρταση, αρρυθμίες, γλαύκωμα.
4. Αποφυγή καπνίσματος.
5. Υγιεινή ζωή με ισορροπημένη δίαιτα και συχνή σωματική άσκηση.
6. Αποφυγή συγχρωτισμού με ήδη πάσχοντα άτομα η λήψη προληπτικών μέτρων αντισηψίας.