Ζητούμε ως γιατροί από τους ασθενείς μας να εφαρμόσουν τις οδηγίες μας,για να οδηγηθούν στην θεραπεία της μιας ή της άλλης κατάστασης.
Στην πραγματικότητα, εκείνη τη στιγμή, λίγοι από εμάς αναλογιζόμαστε τι ακριβώς συμβαίνει.
Το μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών που μας επισκέπτονται στο ιατρείο μας πάσχουν από χρόνια νοσήματα. Αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης,στεφανιαία νόσος, εγκεφαλικά επεισόδια και πολλά άλλα. Όλες αυτές οι χρόνιες καταστάσεις απαιτούν τη λήψη συνδυασμού φαρμάκων.
Όχι ένα, ούτε δύο αλλά πολλές φορές τέσσερα και πέντε διαφορετικά φάρμακα ημερησίως είναι απαραίτητα για να ρυθμιστεί ένας τέτοιος χρόνιος ασθενής. Και αυτό συμβαίνει συχνά γιατί δυστυχώς υπάρχουν ασθένειες που συνοδεύουν η μία την άλλη και συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή.
Οφείλουμε λοιπόν ως υπεύθυνοι επιστήμονες να εξηγήσουμε στον άρρωστό μας ορισμένα πράγματα.Την αναγκαιότητα πρώτα απ’όλα της λήψης όλων αυτών των σκευασμάτων, τους τρόπους λήψης τους, τις πιθανές τους παρενέργειες. Για πόσο διάστημα θα συνεχιστεί η αγωγή, εάν και πότε θα σταματήσει, πότε θα χρειαστεί επανέλεγχος της κατάστασής τους.
Όλα αυτά είναι ζητήματα πολύ ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς μας. Είναι ζητήματα στα οποία ο γιατρός οφείλει να απαντά καθημερινά και σε κάθε άρρωστο.
Πώς όμως θα καταφέρει ο γιατρός να πείσει τον ασθενή του για το όλο αυτό εγχείρημα? Πώς θα τον καθοδηγήσει σωστά στη θεραπεία της πάθησης ή των παθήσεών του? Με ποιόν τρόπο θα δείξει στον ασθενή του την ορθότητα των σκέψεών του?
Μοναδικός δρόμος σε όλο αυτό το σύνθετο πρόβλημα, είναι -ευτυχώς ή δυστυχώς-η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στα δύο μέρη. Μόνον αυτή θα καταφέρει να ενώσει τους δύο σε μiα κοινή γραμμή προς τη θεραπεία, να οδηγήσει σε λήψη σωστών αποφάσεων, στη λύση και απάντηση των ερωτημάτων και προβληματισμών από πλευράς ασθενούς.