Blog

Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας που έρχεται σε άμεση επαφή με το περιβάλλον. Για ακριβώς αυτό τον λόγο διαθέτει ορισμένες ιδιότητες που είναι απαραίτητες για την επιβίωση μας. Είναι αδιαπέραστο από μικροοργανισμούς και χημικές ουσίες, δεν επιτρέπει την προς τα έξω απώλεια υγρών και προστατεύει από τη βλαπτική δράση της υπεριώδους ακτινοβολίας, αποτελώντας έναν μη ειδικό μηχανισμό άμυνας.

Ακριβώς όπως το υγιές δέρμα μπορεί να συμβάλλει στην διατήρηση της υγείας μας, έτσι και η κατάσταση μας μπορεί να αντανακλάται στο δέρμα μας. Ορισμένες αλλαγές σε αυτό μπορούν να προειδοποιήσουν για κάποια υποβόσκουσα πάθηση.

Αλλεργίες

Με τον όρο αλλεργία εννοείται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός αντιδρά απέναντι σε αβλαβείς περιβαλλοντικές ουσίες, που ονομάζονται αλλεργιογόνα.

Τα εξανθήματα που εμφανίζονται στο δέρμα και ο κνησμός, συχνά οφείλονται σε κάποια αλλεργία. Τέτοιες μπορεί να είναι τροφικές αλλεργίες, αλλεργίες που οφείλονται σε φάρμακα, σε έντομα κλπ. Πολλές φορές μάλιστα, επειδή το εξάνθημα μπορεί να εμφανιστεί αρκετή ώρα μετά την επαφή με το αλλεργιογόνο, είναι δύσκολο να εντοπιστεί το αίτιο για την αλλεργία. Για αυτό και σε άτομα που υποφέρουν από αλλεργίες συστήνονται ειδικά τεστ ώστε να εντοπιστεί και να αποφεύγεται η επαφή με το αλλεργιογόνο αίτιο.

Έρπης ζωστήρας

Ο έρπης ζωστήρας η πιο συνηθισμένη του μορφή εμφανίζεται με τη μορφή φυσαλιδώδους εξανθήματος που «ζώνει» (εξού και το όνομά του) τη μια πλευρά του σώματος, σημειώνοντας πόνο ή και έντονο κνησμό. Εμφανίζεται σε όσους έχουν νοσήσει στο παρελθόν από ανεμοβλογιά διότι πρόκειται για τον ίδιο ιό και συνήθως πυροδοτείται σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Εάν η αναγνώριση του προβλήματος και η θεραπεία καθυστερήσει, σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν σοβαρές επιπλοκές  σε άτομα με κακή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως  απώλεια όρασης η ακοής.

Υποθυρεοειδισμός

Ο υποθυρεοειδισμός είναι μια διαταραχή του θυρεοειδούς κατά την οποία ο αδένας  εργάζεται λιγότερο σε σχέση με τις ανάγκες του οργανισμού, δηλαδή υπάρχει μειωμένη παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Η πάθηση είναι δυνατόν να εξελιχθεί σταδιακά και ανεπαίσθητα, με αποτέλεσμα να πάσχει κάποιος για χρόνια και να μην το ξέρει.

Οι γυναίκες με υποθυρεοειδισμό συνήθως παραπονιούνται για αδικαιολόγητη κούραση, άγχος, μη αντοχή στο κρύο και τη ζέστη αλλά και για εύθραυστα νύχια και μαλλιά, καθώς και για ξηρό, άτονο, σταχτιάς απόχρωσης δέρμα. Επίσης άτομα με προχωρημένο υποθυρεοειδισμό ίσως παρατηρήσουν πάχυνση του δέρματος στις κνήμες τους. Τα συμπτώματα αυτά ωστόσο περιορίζονται όταν ελεγχθεί η λειτουργία του θυρεοειδούς.

Διαβήτης

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι πάθηση που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα (το απλό σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού). Ο διαβήτης αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.

Ακόμα και πριν διαγνωστούν υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, το δέρμα μπορεί να προειδοποιήσει για την ύπαρξη διαβήτη με μία δερματική κατάσταση που ονομάζεται λιποειδική νεκροβίωση. Τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα οδηγούν σε αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία του δέρματος με αποτέλεσμα τη δημιουργία κηλίδων, οι οποίες στην αρχή έχουν θαμπό, κόκκινο χρώμα και στη συνέχεια το δέρμα στο σημείο γυαλίζει και η κηλίδα αποκτά μωβ περίγραμμα. Περιοχές με υπερμελάγχρωση ή πιο σκούρο δέρμα επίσης μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη διαβήτη.

Καθώς η πάθηση εξελίσσεται, το αυξημένο σάκχαρο μπορεί να παρεμποδίσει την προστατευτική ιδιότητα φραγμού του δέρματος. Επιπλέον, καθώς διαταράσσεται η κυκλοφορία του αίματος και η αίσθηση στα άκρα, ο ασθενής κινδυνεύει από μολύνσεις. Για το λόγο αυτό τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη, πρέπει να ελέγχουν καθημερινά τα πέλματά τους για πιθανά κοψίματα και πληγές με σκοπό την αποφυγή επιπλοκών.

Ηπατικές παθήσεις

Το ήπαρ είναι ένα όργανο υπεύθυνο για πολλές λειτουργίες όπως η αποθήκευση και το φιλτράρισμα του αίματος, η παραγωγή χολής, ο μεταβολισμός λιπών και ζαχάρων και η κατασκευή ενώσεων που ελέγχουν τον όγκο και την πήξη του αίματος. Στις παθήσεις του ήπατος περιλαμβάνονται η ηπατίτιδα, η κίρρωση και τα αποστήματα, ενώ ο ίκτερος είναι από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα του.

Με το δέρμα σχετίζονται η έντονη φαγούρα που μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να είναι σύμπτωμα κίρρωσης του ήπατος ή ηπατίτιδας, ενώ η ηπατίτιδα C μπορεί επίσης να προκαλέσει την εμφάνιση υπερυψωμένων κόκκινων περιοχών στα πόδια.

Υψηλή Χοληστερόλη

Η χοληστερόλη είναι μία λιπαρή ουσία, η οποία αποτελεί βασικό συστατικό των λιποπρωτεϊνικών συμπλοκών που σχηματίζουν τις κυτταρικές μεμβράνες. Είναι αναγκαία για τον οργανισμό, καθώς αποτελεί πρόδρομη ουσία μιας σειράς ορμονών. Επίσης ένα από τα παράγωγά της (7-διυδροχοληστερόλη), μετατρέπεται σε βιταμίνη D με την επίδραση του ηλιακού φωτός στο δέρμα.

Τα άτομα με μη ελεγχόμενη υψηλή χοληστερόλη μπορούν να εμφανίσουν εναπόθεση λίπους γύρω από τα μάτια, που εμφανίζεται με τη μορφή κίτρινων εξογκωμάτων, γνωστών και ως ξανθελάσματα. Συνήθως εμφανίζονται σε ανθρώπους με αυξημένη χοληστερόλη ή τριγλυκερίδια που οφείλεται σε γενετική διαταραχή (όπως η οικογενειακή υπερχοληστερολαιμία)  ή σε ηπατική διαταραχή (όπως η πρωτοπαθής χολική κίρρωση).

Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών

Το Σύνδρομο των Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ) είναι μια συχνή ορμονική διαταραχή που η διάγνωσή της γίνεται στις έφηβες ή στην ηλικία των 20 – 30 ετών, ενώ δεν έχει και γνωστή παθογένεια.

Εάν εμφανιστεί αύξηση της τριχοφυΐας στο πρόσωπο ή κυστική ακμή που αντιστέκεται στις παραδοσιακές θεραπείες της ακμής, το δέρμα ίσως προειδοποιεί  για την ύπαρξη πολυκυστικών ωοθηκών. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ελεγχθεί ο κύκλος, το ιστορικό και τα επίπεδα των ορμονών.

Δερματικός Ερυθηματώδης Λύκος

Ο λύκος είναι μια χρόνια φλεγμονώδης αυτοάνοση πάθηση που χαρακτηρίζεται από ένα ευρύτατο φάσμα κλινικών εκδηλώσεων και από την παρουσία στο αίμα μιας πληθώρας αυτοαντισωμάτων. Μπορεί να προσβάλει όχι μόνο τις αρθρώσεις και τους μυς, αλλά και το δέρμα, τα νεφρά, το νευρικό σύστημα, τους πνεύμονες, την καρδιά και τα αιμοποιητικά όργανα.

Για κάποιους ανθρώπους, οι στρογγυλές  κηλίδες στο δέρμα είναι τα πρώτα συμπτώματα που υποδεικνύουν την ύπαρξη Δερματικού Ερυθηματώδους Λύκου – έναν από τους διάφορους τύπους του. Οι περισσότεροι ασθενείς με λύκο θα αναπτύξουν κάποιο δερματικό σύμπτωμα κάποια στιγμή της ζωής τους, συχνά στις περιοχές που εκτίθενται στον ήλιο. Για τους πάσχοντες ο ήλιος είναι ακόμα πιο βλαβερός που σημαίνει ότι η σωστή και τακτική χρήση αντηλιακού και η φωτοπροστασία είναι ακόμα πιο σημαντική.

Photo credit: rosmary / Foter / CC BY 2.0

Γράφει η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου, ενδοκρινολόγος

Το Σύνδρομο των Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ) είναι μια συχνή ορμονική διαταραχή που η διάγνωσή της γίνεται στην εφηβεία ή στην ηλικία των 20 – 30 ετών, ενώ δεν έχει και γνωστή παθογένεια. Η συχνότητα του συνδρόμου ή της ιδιοπαθούς χρόνιας υπερανδρογοναιμικής ανωοθυλακιορρηξίας που είναι πλέον ο αποδεκτός όρος, κυμαίνεται από 6% – 15% και χαρακτηρίζεται από μια ομάδα συμπτωμάτων που περιλαμβάνουν:

1. Ανεπιθύμητη έντονη τριχοφυΐα στο πρόσωπο και στο σώμα
2. Ακμή και λιπαρό δέρμα
3. Διαταραχές έμμηνου ρύσεως (ακανόνιστη περίοδος ή απουσία περιόδου)
4. Υπογονιμότητα (λόγω της  χρόνιας ανωοθυλακιορρηξίας)
5. Πολυκυστική εμφάνιση ωοθηκών (χωρίς όμως να είναι το πιο χαρακτηριστικό υπερηχογραφικό εύρημα αφού το συναντάμε και σε φυσιολογικές γυναίκες που δεν έχουν το σύνδρομο)
6. Παχυσαρκία (με αντίσταση στην ινσουλίνη)

Για να θέσουμε τη διάγνωση του ΣΠΩ θα πρέπει να υπάρχουν 2 από τις παρακάτω διαταραχές:

1) Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι οι διαταραχές της περιόδου με:

1. περιοδικότητα του κύκλου πάνω από 35-40 ημέρες
2. ή συχνότητα περιόδου  λιγότερη από 9 φορές το χρόνο
3. ή απουσία περιόδου πάνω από 4 μήνες
4. ή παρατεταμένη περίοδο

2) Υπερανδρογοναιμία: Μεγάλη έκκριση ανδρογόνων που διαπιστώνεται στον ορμονικό έλεγχο με εξέταση αίματος και η οποία εκδηλώνεται με  αυξημένη τρίχωση στο πρόσωπο και το σώμα.

Υπάρχει κληρονομικότητα στην εμφάνιση του συνδρόμου. Οι γυναίκες που έχουν μητέρα ή αδελφή με ΣΠΩ έχουν αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν το σύνδρομο.

Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία βοηθά στη ελάττωση του κινδύνου εμφάνισης μακροχρόνιων επιπλοκών, όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 και η καρδιαγγειακή νόσος.

Ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον ειδικό γιατρό  να διαγνώσει τη διαταραχή και να την αντιμετωπίσει άμεσα, διότι όταν υπάρχει το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών ο κίνδυνος για την εμφάνιση διαφόρων νοσογόνων καταστάσεων αυξάνεται. Στις καταστάσεις αυτές περιλαμβάνονται:

1. Σακχαρώδης διαβήτης
2. Αυξημένη αρτηριακή πίεση
3. Διαταραχές λιπιδίων (αυξημένα τριγλυκερίδια, χαμηλή «καλή» χοληστερόλη)
4. Μεταβολικό σύνδρομο με καρδιαγγειακά προβλήματα
5. Μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα – μια σοβαρή φλεγμονή που προκαλείται από την αυξημένη συγκέντρωση λίπους στο ήπαρ
6. Υποαπνοική άπνοια
7. Καρκίνος ενδομητρίου – προκαλείται από τη συνεχή έκθεση στα οιστρογόνα

Οι πιο συνηθισμένες ερωτήσεις για το ΣΠΩ που καλείται να απαντήσει ο ειδικός:

1. Ποιες εξετάσεις πρέπει να κάνω για να δω εάν έχω ΣΠΩ;
2. Θα μπορέσω να μείνω έγκυος;
3. Τα φάρμακα που θα πάρω θα βελτιώσουν τα συμπτώματα που έχω και θα με βοηθήσουν να μείνω έγκυος;
4. Θα έχω παρενέργειες από τα φάρμακα;
5. Μέχρι πότε πρέπει να παίρνω φαρμακευτική αγωγή;
6. Ποιες θα είναι οι επιπλοκές αργότερα στην υγεία μου;

Δεν υπάρχει κάποια ειδική διαγνωστική εξέταση για το ΣΠΩ

Η διάγνωση τίθεται από το ιστορικό της περιόδου της γυναίκας, από την κλινική και αιματολογική εξέταση και από το υπερηχογράφημα ωοθηκών.

Ο ειδικός πρέπει να εξηγήσει στη γυναίκα ότι  μετά τη διάγνωση  χρειάζεται μακροχρόνια παρακολούθηση και μακροχρόνια θεραπευτική αντιμετώπιση πού στοχεύει στη ρύθμιση της περιόδου για να έχει γόνιμους κύκλους, στην ελάττωση της τριχοφυΐας, της ακμής και της παχυσαρκίας.

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ) ή αλλιώς σπαστική κολίτιδα, μπορεί να ταλαιπωρήσει τον ασθενή ψυχικά και σωματικά. Πρόκειται για μια νοσολογική οντότητα που χαρακτηρίζεται από χρόνιο κοιλιακό πόνο και διαταραχές στις συνήθειες του εντέρου, χωρίς όμως να έχει εντοπιστεί κάποιο οργανικό αίτιο, ενώ ταλαιπωρεί ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων και κυρίως το γυναικείο φύλο.

Η διάγνωση για το ΣΕΕ μπορεί να δοθεί μόνο αφού όλες οι άλλες πιθανές οργανικές αιτίες έχουν αποκλειστεί. Τα καλά νέα ωστόσο, είναι ότι οι πάσχοντες έχουν μια σειρά από επιλογές για τη θεραπεία των συμπτωμάτων, καθώς και ότι το ΣΕΕ δεν είναι μια απειλητική για τη ζωή ασθένεια.

Σημειωτέον ότι ένα ποσοστό των ασθενών εκείνων θα παρουσιάζουν μακροχρόνια συμπτώματα, αλλά για τους περισσότερους η σοβαρότητα του συνδρόμου θα μειωθεί με την πάροδο του χρόνου.

Συμπτώματα και αγωγή

Στα κύρια συμπτώματα του συνδρόμου περιλαμβάνονται το φούσκωμα, το αίσθημα κορεσμού μετά το φαγητό, ο πόνος και οι κράμπες στην κοιλιά, είτε εντοπισμένα είτε διάχυτα, καθώς και διαταραχές των κενώσεων (εμφάνιση διάρροιας ή δυσκοιλιότητας ή εναλλαγή των δύο).

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου είναι μία χρόνια νόσος για την οποία δεν έχει βρεθεί ακόμα οριστική θεραπεία. Ο κύριος στόχος των ιατρικών μας παρεμβάσεων έγκειται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του ασθενούς και στον αποκλεισμό υποψιών για σοβαρό νόσημα.

Ανάλογα με τα συμπτώματα υπάρχει μια σειρά ιατρικών σκευασμάτων που μπορεί να είναι χρήσιμα. Για την ανακούφιση από την επώδυνη κοιλιακή δυσφορία και τις κράμπες μπορούν να χορηγηθούν σπασμολυτικά, ενώ για τη διάρροια τα αντιδιαρροϊκά μπορούν να βοηθήσουν στο σχηματισμό σφικτών κοπράνων. Για την περίπτωση της δυσκοιλιότητας δε, τα καθαρτικά διεγείρουν την φυσική κίνηση του εντέρου, ενώ για το φούσκωμα η σιμεθικόνη μπορεί να μειώσει την πίεση των παγιδευμένων αερίων.

Πρόληψη

Σημαντικό για την πρόληψη είναι να διατηρεί ο ασθενής ένα προσωπικό ημερολόγιο στο οποίο καταγράφει τα τρόφιμα και τα ποτά που καταναλώνει, καθώς και τα συμπτώματα που προκαλούνται κάθε φορά.

Πέραν αυτού θα πρέπει να αποφεύγει τροφές που παράγουν αέρια, όπως τα όσπρια, τα δημητριακά, οι μπανάνες, τα καρότα και τα ροδάκινα. Επίσης, η απομάκρυνση τροφών με λακτόζη βοηθάει κάποιους πάσχοντες, ενώ θα πρέπει να γίνεται αύξηση στην πρόσληψη φυτικών ινών όταν η νόσος είναι σε ύφεση και εξάλειψή τους από το διατροφολόγιο επί εξάρσεως των συμπτωμάτων.

Τέλος, επισημαίνεται ότι η χρόνια χρήση φαρμάκων πρέπει να αποφεύγεται. Η συστηματική χρήση σπασμολυτικών συνίσταται μόνο επί εξάρσεων και για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Σε πολλούς ανθρώπους συμβαίνει να έχουν πόνους στο μισό του κεφαλιού, με συχνότερη την περιοχή πίσω από το ένα μάτι και τον κρόταφο ή και άλλα σημεία, όπως στην κορυφή του κεφαλιού, στο πίσω μέρος του ή και στον αυχένα. Δεν είναι σπάνιο βέβαια να υφίσταται και σε ολόκληρο το κεφάλι.

Ο πόνος αυτός οφείλεται στην ημικρανία, μια πολύ συχνή νευρολογική νόσο που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα ζωής του ασθενή.

Οι γυναίκες προσβάλλονται από αυτήν σε τριπλάσια συχνότητα από τους άνδρες, ενώ μπορεί να αρχίζει κατά την εφηβεία και σπανιότερα μετά τα 40 έτη.

Ο πόνος είναι σοβαρός και προκαλεί ανικανότητα, είναι σφύζων και συνήθως πιάνει το ένα ημιμόριο της κεφαλής, ενώ μπορεί να συνοδεύεται από οπτικές διαταραχές (φώτα, λάμψεις) και σπανιότερα μπορεί να μουδιάσει ή και να παραλύσει το ένα χέρι και πόδι (ημικρανιακή ημιπληγία). Επιπλέον, συνοδεύεται από μία σειρά άλλων συμπτωμάτων, όπως το ότι ο πάσχων δεν μπορεί να ανεχθεί το φως, τους έντονους ήχους, τις μυρωδιές και επίσης ότι μπορεί να έχει τάση για εμετό.

Χαρακτηριστικό του πόνου από την ημικρανία είναι να αλλάζει εντόπιση ανά τις κρίσεις. Μπορεί δηλαδή τη μια να εντοπίζεται στο δεξιό μισό του κεφαλιού και την επόμενη στο αριστερό, κάτι που διαφοροποιεί την ημικρανία από άλλα είδη κεφαλαλγίας.

Η κάθε κρίση ημικρανίας μπορεί να διαρκεί από λίγες ώρες ως και 2-3 ή και περισσότερες μέρες, μέχρι να έρθει σε ύφεση. Μετά από κάποιο διάστημα ωστόσο η κρίση επανέρχεται, με κάποιους ανθρώπους να προκύπτει ύστερα από αρκετούς μήνες, ενώ σε άλλους έπειτα από λίγες μέρες. Οι περισσότεροι με ημικρανία έρχονται αντιμέτωποι με αυτήν από μία έως τρεις φορές το μήνα.

Ως αποτέλεσμα του πόνου αλλά και των συνοδευτικών συμπτωμάτων, ο άνθρωπος που έχει ημικρανία δεν μπορεί να έχει φυσιολογική δραστηριότητα την ώρα της κρίσης, ενώ μπορεί να εμφανιστεί ανάγκη για κατάκλιση σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.

Η διάγνωση της ημικρανίας είναι κλινική. Γίνεται δηλαδή στις περισσότερες περιπτώσεις από νευρολόγο με βάση το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να γίνουν κάποιες εξετάσεις, αιματολογικές ή και απεικονιστικές, όπως η αξονική τομογραφία εγκεφάλου ή αυχένα.

Η θεραπεία στην ημικρανία είναι φαρμακευτική και περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των κρίσεων και ενδεχομένως ειδική προφυλακτική αγωγή. Η θεραπεία των κρίσεων περιλαμβάνει αναλγητικά/αντιφλεγμονώδη και προτείνεται, μεταξύ άλλων, ως πρώτη επιλογή.

Μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων καπνιστών και καπνιστριών δηλώνει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να κόψουν το τσιγάρο. Μάλιστα, πολλοί τελευταία φαίνεται ότι προσφεύγουν στο ηλεκτρονικό τσιγάρο (e-cigarettes) περιμένοντας ότι θα τους βοηθήσει να το σταματήσουν. Το κατά πόσο αποτελεσματικό όμως μπορεί να είναι, δεν έχει ακόμα αποδειχθεί.

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Καρδιαγγειακών Νοσημάτων ενημέρωσε πρόσφατα το κοινό για τα ευρήματα μια νέας σχετικής έρευνας, που επισημαίνει ότι η δυναμική του ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο διακοπής του καπνίσματος εξανεμίζεται.

Τα αποτελέσματα από μια μακρά ανάλυση της χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου και τη διακοπή του καπνίσματος σε ένα εθνικό δείγμα 1.549 συμμετεχόντων έδειξε ότι η έναρξη χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν συσχετίστηκε με μεταβολή στην κατανάλωσης τσιγάρων σε 1 έτος.

«Διαπιστώσαμε ότι η χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου από τους καπνιστές δεν συνοδευόταν από μεγαλύτερα ποσοστά εγκατάλειψης ή μείωσης της κατανάλωσης τσιγάρων στον 1 χρόνο αργότερα», δήλωσαν οι συγγραφείς, με επικεφαλής την Rachel A Grana, PhD, MPH, του University of California, San Francisco.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στις 24 Μαρτίου 2014 στο JAMA Internal Medicine.

Συμβάλουν στον εθισμό στη νικοτίνη

Τα ευρήματα αυτά είναι αντίστοιχα με εκείνα μιας άλλης πρόσφατης μελέτης για τα e-τσιγάρα, που διεξήχθη σε παιδιατρικό πληθυσμό και η οποία έδειξε ότι τα e- τσιγάρα, όχι μόνο δεν απέτρεψαν το κάπνισμα των εφήβων, αλλά ότι στην πραγματικότητα συνέβαλαν στον εθισμό τους στη νικοτίνη.

Επιπλέον, οι ερευνητές επικαλούνται μια άλλη πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό American Journal of Preventive Medicine, που έδειξε επίσης, ότι η χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν ακολούθησε μεγαλύτερα ποσοστά εγκατάλειψης ή μείωσης της κατανάλωσης τσιγάρων 1 χρόνο μετά.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ίδια μελέτη δείχνει ότι το 85% των καπνιστών που χρησιμοποίησαν e – τσιγάρα ανέφεραν ότι τα χρησιμοποίησε για να σταματήσουν το κάπνισμα.

Για την παρούσα μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από ενεργούς καπνιστές που στρατολογήθηκαν από το Knowledge Networks probability-based Web-enabled panel και συνέλεξε στοιχεία από την έναρξη και την παρακολούθηση το Νοέμβριο του 2011 και ξανά το Νοέμβριο του 2012.

Η τελική ανάλυση βασίστηκε σε δεδομένα από 949 συμμετέχοντες. Συνολικά 88 καπνιστές χρησιμοποιούσαν e- τσιγάρο κατά την έναρξη.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σημαντικά περισσότερες γυναίκες, νέοι ενήλικες, και άτομα με χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης χρησιμοποίησαν e – τσιγάρα. Τα αποτελέσματα έδειξαν επίσης ότι ένα μεγαλύτερο μέρος των χρηστών του ηλεκτρονικού τσιγάρου ανέφερε ότι κάπνιζαν το πρώτο τσιγάρο της ημέρας, λιγότερο από 30 λεπτά μετά το ξύπνημα σε σύγκριση με τους μη χρήστες (69,0% έναντι 57,9%  P = .046). Επιπλέον, η έναρξη χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν συσχετίστηκε σημαντικά με μεγάλη πρόθεση διακοπής του καπνίσματος (P = .09).

Αν και η έναρξη χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν είχε προβλέψει την διακοπή στο 1 έτος, δύο άλλοι παράγοντες – η πρόθεση διακοπής του καπνίσματος (odds ratio [OR], 5.59; 95% confidence interval [CI], 2.41 – 12.98) και ο αριθμός των τσιγάρων που κάπνιζαν ημερησίως (OR, 0.97; 95% CI, 0.94 – 0.99) – προέβλεψε σημαντική διάθεση για διακοπή.

«Τα δεδομένα μας προέθεσαν στα ήδη υπάρχοντα στοιχεία ότι το e- τσιγάρο δεν αυξάνει τη συχνότητα της διακοπής του καπνίσματος. Θα πρέπει να ισχύσουν κανονισμοί που θα απαγορεύουν τη διαφήμιση και τη προώθηση του e- τσιγάρου ως μια αποτελεσματική συσκευή διακοπής του καπνίσματος έως ότου οι ισχυρισμοί αυτοί να βασιστούν σε επιστημονικά στοιχεία», τονίζουν οι συγγραφείς.

Ανάγκη για κανονισμούς του FDA

Σε ένα σχετικό άρθρο, ο Mitchell Χ. Katz, MD, αναπληρωτής εκδότης του JAMA Internal Medicine, δήλωσε ότι τα αποτελέσματα της μελέτης «Αυξάνουν τη βαρύτητα των αποδεικτικών στοιχείων που δείχνουν ότι τα e- τσιγάρα δεν σχετίζονται με υψηλή συχνότητα διακοπής του καπνίσματος».

Επιπρόσθετα, ο Dr. Katz τόνισε την ανάγκη για την θέσπιση κανονισμού για τα e-τσιγάρα από την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και συμφώνησε με τους συγγραφείς ότι «Οι πωλητές των e-τσιγάρων δεν θα πρέπει να μπορούν να τα διαφημίζουν ως συσκευές διακοπής του καπνίσματος, χωρίς επαρκή αποδεικτικά στοιχεία».

Πηγή: e-cardio.gr

Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ) ανήκει στην οικογένεια των ρευματικών παθήσεων, οι οποίες προσβάλλουν τις αρθρώσεις, τους μυς και άλλα τμήματα του σώματος και συχνά περιλαμβάνουν κι ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ο λύκος είναι μια χρόνια φλεγμονώδης αυτοάνοση πάθηση που χαρακτηρίζεται από ένα ευρύτατο φάσμα κλινικών εκδηλώσεων και από την παρουσία στο αίμα μιας πληθώρας αυτοαντισωμάτων. Μπορεί να προσβάλει όχι μόνο τις αρθρώσεις και τους μυς, αλλά και το δέρμα, τα νεφρά, το νευρικό σύστημα, τους πνεύμονες, την καρδιά και τα αιμοποιητικά όργανα.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν διάφοροι τύποι λύκου, ωστόσο οι συχνότεροι είναι ο ΣΕΛ και ο δισκοειδής. Ο δεύτερος αφορά δερματική βλάβη που συνήθως είναι ερυθρό, ψηλαφητό εξάνθημα και εμφανίζεται στο πρόσωπο, το τριχωτό της κεφαλής ή αλλού. Το εξάνθημα μπορεί να δημιουργήσει ουλές και να παραμείνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σε άλλες περιπτώσεις ο δισκοειδής λύκος μπορεί να αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά της συστηματικής μορφής του λύκου.

Η πορεία της πάθησης είναι απρόβλεπτη, ενώ μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία και είναι περισσότερη συχνή στις γυναίκες. Η αιτιολογία της νόσου είναι μέχρι στιγμής άγνωστη.

Ποιοι παθαίνουν λύκο

Στο 9ο Ευρωπαϊκό Συνεδρίου για τον Λύκο στην Αθήνα (23-26 Απριλίου), ανακοινώθηκε ότι στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 5.000 ασθενείς με λύκο. Η νόσος είναι εννέα φορές συχνότερη στις γυναίκες από τους άνδρες και συνήθως εμφανίζεται σε γυναίκες ηλικίας 14-40 ετών. Και παρ’ όλο που μπορεί να είναι σοβαρή ασθένεια, η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της έχει βελτιώσει κατά πολύ την πρόγνωση αυτών των ασθενών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα στους περισσότερους να ζουν μια φυσιολογική ζωή.

Συμπτώματα

Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος μπορεί  να προσβάλλει οποιοδήποτε όργανο ή σύστημα του ανθρώπου και γι’ αυτό χαρακτηρίζεται από ένα ευρύτατο φάσμα συμπτωμάτων και κλινικών σημείων.

Στα κυριότερα συμπτώματα και κλινικά σημεία της νόσου περιλαμβάνονται:

1. αρθρίτιδα
2. χαμηλός πυρετός
3. κόπωση – αίσθημα εξάντλησης
4. ερυθρό εξάνθημα στο πρόσωπο, το λαιμό, τα χέρια.
5. ερυθρό εξάνθημα στη μύτη και τα μάγουλα, ονομάζεται εξάνθημα της πεταλούδας.
6. αλωπεκία
7. φωτοευαισθησία
8. κατάθλιψη
9. πονοκέφαλος
10. αίσθημα ζάλης
11. σύνδρομο Raynaud (μεταβολή του χρώματος των δακτύλων μετά από έκθεση σε κρύο ή μετά από συναισθηματική φόρτιση)

Άλλα συνήθη συμπτώματα της ασθένειας περιλαμβάνουν μικρούς πόνους, διόγκωση λεμφαδένων, ανορεξία, ναυτία και εμετό. Μπορεί να υπάρξει αυξημένη τάση για λοιμώξεις, αναιμία ή εύκολη αιμορραγία. Η αναιμία οφείλεται στην ελάττωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων του αίματος, προκαλώντας αδυναμία, ωχρότητα ή ακόμα και δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή). Ορισμένα άτομα με λύκο έχουν αυξημένη τάση για δημιουργία θρόμβων.

Άλλα συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν την ορογονίτιδα (φλεγμονή του βλεννογόνου ορισμένων οργάνων π.χ. της καρδιάς ή των πνευμόνων) προκαλώντας συμπτώματα πόνου με την αναπνοή ή δύσπνοια. Συχνά εμφανίζονται προβλήματα στα νεφρά. Στα πρώιμα στάδια, ίσως να μην υπάρχουν συμπτώματα συμμετοχής των νεφρών, αν και μπορεί να εμφανιστεί οίδημα (πρήξιμο) στα κάτω άκρα, αν υπάρχει απώλεια πρωτεΐνης στα ούρα.

Θεραπεία

Το πρόγραμμα θεραπείας για τον λύκο περιλαμβάνει την φαρμακευτική αγωγή, την ανάπαυση όταν η νόσος είναι ενεργός και την προσοχή στην έκθεση στον ήλιο.

Ο λύκος είναι μια απρόβλεπτη πάθηση. Τα σημεία της εμφανίζονται και εξαφανίζονται μερικές φορές χωρίς κανένα φαινομενικό λόγο. Επειδή παίρνει τόσες πολλές διαφορετικές μορφές, το να βρεθεί η σωστή ισορροπία της δικής σας θεραπείας παίρνει καιρό, αλλά είναι πολύ σημαντική. 

Γράφει η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου, ενδοκρινολόγος 

Με τον όρο σύνδρομο αναφερόμαστε σε μία ομάδα συμπτωμάτων με γνωστή ή όχι γνωστή αιτιολογία που εμφανίζονται σε ένα ή περισσότερα νοσήματα.

Το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο είναι ίσως το πιο γνωστό πρόβλημα σε όλο τον κόσμο, αφού το 80% των γυναικών έχει βιώσει συμπτώματα του συνδρόμου στο δεύτερο μισό των κύκλων τους.

Πρώτη φορά περιγράφηκε στη Αρχαία Ελλάδα, ακολούθησε το 1931 η περιγραφή του Frank και  αναγνωρίσθηκε από την ιατρική επιστημονική κοινότητα το 1953 όπου «βαφτίστηκε» με τον όρο προεμμηνορυσιακό σύνδρομο.

Τα αίτια του δεν είναι γνωστά, υπάρχουν υποθέσεις που αναφέρονται στις αλληλεπιδράσεις των στεροειδικών ορμονών (δηλ. των ορμονών του φύλου) με χημικές ουσίες του εγκεφάλου που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές και οι αλληλεπιδράσεις αυτές γίνονται στη συγκεκριμένη φάση του κύκλου της γυναίκας με συνέπεια πολλές φορές τη δυσάρεστη επιθετική ή αντικοινωνική συμπεριφορά της.

Τα συμπτώματα του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου δεν είναι πάντοτε τα ίδια, μπορεί να διαφέρουν από κύκλο σε κύκλο και μπορεί ακόμη να είναι διαφορετικής έντασης κάθε φορά.

Διακρίνουμε συμπτώματα που σχετίζονται με τη διάθεση της γυναίκας και είναι: 

1. ευερεθιστότητα
2. κατάθλιψη ή κακή διάθεση
3. ανησυχία
4. «εύκολο» κλάμα
5. ψυχολογικές μεταπτώσεις
6. μειωμένο σεξουαλικό ενδιαφέρον 

Και συμπτώματα που σχετίζονται με: 

1. κόπωση
2. πρήξιμο στο πρόσωπο, στην κοιλιά ή στα δάχτυλα
3. αύξηση σωματικού βάρους
4. πόνο ή τάση στο στήθος
5. διαταραχές ύπνου (υπνηλία ή αϋπνία)
6. μεταβολές της όρεξης (βουλιμία ή μειωμένη όρεξη)

Καθοριστικό για τη διάγνωση του συνδρόμου είναι το ημερολόγιο των κύκλων της περιόδου αφού δεν υπάρχει κάποια εργαστηριακή εξέταση που να δείχνει ότι η γυναίκα έχει προεμμηνορυσιακό σύνδρομο. Εάν λοιπόν κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα εμφανίζονται στο μισό του κύκλου  τότε η διάγνωση του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου είναι σίγουρη. 

Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και άλλες καταστάσεις που μιμούνται το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο και αυτές είναι:

1. κατάθλιψη
2. υποθυρεοειδισμός
3. χρόνια κόπωση
4. ευερέθιστο έντερο
5. κυκλικό οίδημα (ιδιοπαθές) 

Για να απαλύνει μία γυναίκα τη δυσφορία του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου θα πρέπει να προσέχει τη διατροφή της 5-7 ημέρες πριν τη περίοδο. Οι διαιτητικές συμβουλές που θα ανακουφίσουν τη γυναίκα από τα συμπτώματα είναι: 

1. Περιορισμός στο αλάτι και τη ζάχαρη
2. Πρόσληψη καλίου που το βρίσκουμε στις μπανάνες, πατάτες, λάχανο, αχλάδια, ωμά αμύγδαλα
3. Πρόσληψη Β6 τη βρίσκουμε στα πράσινα λαχανικά
4. Διακοπή του αλκοόλ και του καφέ σε εκείνη τη χρονική περίοδο
5. Τακτική λήψη νερού στο διάστημα της ημέρας
6. Η τακτική άσκηση βοηθά στην ελάττωση της έντασης και δίνει μια αίσθηση ευεξίας μετά από αυτή

Εάν οι μέθοδοι αυτοβοήθειας δεν αποδίδουν τότε η συμβουλή του γιατρού με τη χορήγηση της κατάλληλης ιατρικής θεραπείας είναι απαραίτητη για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Με τον όρο αλλεργία εννοείται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός αντιδρά απέναντι σε αβλαβείς περιβαλλοντικές ουσίες, που ονομάζονται αλλεργιογόνα.

Ως αλλεργιογόνα μπορούν να δράσουν ορισμένες τροφές όπως τα αυγά, τα ψάρια ή οι φράουλες, φάρμακα όπως η πενικιλλίνη, σκιαγραφικά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται στην ακτινολογία, η σκόνη, χρώματα, καλλυντικά, η γύρη διαφόρων φυτών κ.α.

Μπορούν να φτάσουν στον οργανισμό μέσω της αναπνοής, με επαφή στο δέρμα ή ακόμη με την τροφή ή και ένεση. Όταν ο οργανισμός έρθει σε επαφή με μια ξένη ουσία που δρα ως αλλεργιογόνο, το ανοσοποιητικό του σύστημα βάζει σε λειτουργία τους αμυντικούς μηχανισμούς της χημικής και της κυτταρικής ανοσίας με σκοπό την εξουδετέρωση του αντιγόνου.

Η αλλεργία μπορεί να εμφανίζεται μόνο στο δέρμα και να μην έχει εποχιακή κατανομή, μπορεί να εντοπίζεται στα μάτια με τις επιπεφυκίτιδες, μπορεί να αφορά το ανώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές ρινίτιδες, φαρυγγίτιδες και τέλος να παρουσιάζεται στο κατώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές βρογχίτιδες και το αλλεργικό άσθμα, που είναι και η δυσκολότερη κατάσταση.

Η Ελληνική Εταιρεία Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας επίσης προειδοποιεί ότι οι αλλεργίες δεν εμφανίζονται μόνο την άνοιξη αλλά είναι δυνατόν να εκδηλωθούν ανά πάσα στιγμή και από οποιαδήποτε αιτία.

Οι συχνότερες αλλεργίες είναι οι εξής:

Αλλεργική ρινίτιδα: Η αλλεργική ρινίτιδα αποτελεί την πιο δημοφιλή αλλεργία η οποία αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Τα συμπτώματα της είναι το οίδημα και η φλεγμονή των ρινικών διόδων, η συμφόρηση, το φτέρνισμα και τα υγρά μάτια με φαγούρα. Τα αίτια που ενοχοποιούνται είναι διάφορα αλλεργιογόνα όπως η γύρη.

Τροφικές αλλεργίες: Είναι από τις συχνότερες οι οποίες εκδηλώνονται με εξανθήματα, διάρροια, βήχα, οίδημα στο πρόσωπο και έντονη φαγούρα, με την αλλεργία στα θαλασσινά να αποτελεί την πιο συνηθισμένη. Η επαφή με οστρακοειδή όπως είναι οι γαρίδες, τα μύδια, ο αστακός ή το καβούρι, μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο στα χείλη στο πρόσωπο ή στο λαιμό, καθώς επίσης δύσπνοια, δυσφορία, διάρροια και ναυτία.

Άσθμα: Πρόκειται για μια φλεγμονή των πνευμόνων και των αεραγωγών που προκαλούνται από τα ίδια σχεδόν αλλεργιογόνα με εκείνα της αλλεργικής ρινίτιδας. Συνέπεια οι πάσχοντες να έχουν σφίξιμο στο στήθος, δύσπνοια αλλά και βήχα.

Αλλεργία στη βαφή: Διάφορες βαφές που χρησιμοποιούνται στα υφάσματα μπορεί να προκαλέσουν σε ορισμένους ανθρώπους αλλεργικά δερματικά εξανθήματα. Περισσότερο επιβλαβείς κρίνονται οι μπλε και πορτοκαλί χρωστικές ουσίες σε ρούχα και άλλα αντικείμενα. Επιπλέον, τα λάστιχα στις κάλτσες, τα εσώρουχα και τα σουτιέν λόγω του καουτσούκ, μπορούν να προκαλέσουν εξανθήματα σε αρκετούς ανθρώπους. Τα συνθετικά υλικά είναι επίσης ύποπτα όταν χρησιμοποιούνται σε εσώρουχα.

Τσίμπημα μέλισσας: Μία από τις πιο επικίνδυνες αλλεργικές αντιδράσεις, ειδικά για όσους έχουν σοβαρή αλλεργία σε τσιμπήματα μέλισσας. Εκδηλώνεται με οίδημα και φλεγμονή γύρω από το τσίμπημα και σε σοβαρές περιπτώσεις ενδεχομένως να υπάρξει αναφυλακτική αντίδραση, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο. Τα συμπτώματα συνήθως είναι εξανθήματα, δύσπνοια, δυσκολία στην αναπνοή και την κατάποση, αυξημένοι καρδιακοί ρυθμοί κ.λπ.

Αλλεργική επιπεφυκίτιδα: Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα είναι μια φλεγμονή του επιπεφυκότος του ματιού, η οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί από την επαφή με ουσίες όπως σαμπουάν, καλλυντικά, βρωμιά, καπνό, χλώριο πισίνας ή διάφορα αλλεργιογόνα που υπάρχουν στη φύση.

Φάρμακα: Οι αλλεργικές αντιδράσεις ατόμων σε συγκεκριμένα φάρμακα είναι επίσης συχνές. Ορισμένες φαρμακευτικές αγωγές μπορούν να προκαλέσουν κνίδωση ή άλλα αλλεργικά συμπτώματα τα οποία χρήζουν άμεση ιατρική φροντίδα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση ενημερώστε το γιατρό σας και την εκάστοτε εταιρία εάν δεν αναγράφεται η αλλεργία σας.

Έκζεμα: Πρόκειται για μια πολύ κοινή μορφή της δερματίτιδας και συχνά δια βίου κατάσταση για τα άτομα που παρουσιάζουν υπερευαισθησία. Στα συμπτώματά του συγκαταλέγονται το ξηρό και φολιδωτό δέρμα που εμφανίζεται στις κόκκινες περιοχές όπου υπάρχει φλεγμονή, η ακατάπαυστη φαγούρα, ενώ είναι έντονο και το αίσθημα του καψίματος.