Blog

Σε πολλούς ανθρώπους συμβαίνει να έχουν πόνους στο μισό του κεφαλιού, με συχνότερη την περιοχή πίσω από το ένα μάτι και τον κρόταφο ή και άλλα σημεία, όπως στην κορυφή του κεφαλιού, στο πίσω μέρος του ή και στον αυχένα. Δεν είναι σπάνιο βέβαια να υφίσταται και σε ολόκληρο το κεφάλι.

Ο πόνος αυτός οφείλεται στην ημικρανία, μια πολύ συχνή νευρολογική νόσο που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα ζωής του ασθενή.

Οι γυναίκες προσβάλλονται από αυτήν σε τριπλάσια συχνότητα από τους άνδρες, ενώ μπορεί να αρχίζει κατά την εφηβεία και σπανιότερα μετά τα 40 έτη.

Ο πόνος είναι σοβαρός και προκαλεί ανικανότητα, είναι σφύζων και συνήθως πιάνει το ένα ημιμόριο της κεφαλής, ενώ μπορεί να συνοδεύεται από οπτικές διαταραχές (φώτα, λάμψεις) και σπανιότερα μπορεί να μουδιάσει ή και να παραλύσει το ένα χέρι και πόδι (ημικρανιακή ημιπληγία). Επιπλέον, συνοδεύεται από μία σειρά άλλων συμπτωμάτων, όπως το ότι ο πάσχων δεν μπορεί να ανεχθεί το φως, τους έντονους ήχους, τις μυρωδιές και επίσης ότι μπορεί να έχει τάση για εμετό.

Χαρακτηριστικό του πόνου από την ημικρανία είναι να αλλάζει εντόπιση ανά τις κρίσεις. Μπορεί δηλαδή τη μια να εντοπίζεται στο δεξιό μισό του κεφαλιού και την επόμενη στο αριστερό, κάτι που διαφοροποιεί την ημικρανία από άλλα είδη κεφαλαλγίας.

Η κάθε κρίση ημικρανίας μπορεί να διαρκεί από λίγες ώρες ως και 2-3 ή και περισσότερες μέρες, μέχρι να έρθει σε ύφεση. Μετά από κάποιο διάστημα ωστόσο η κρίση επανέρχεται, με κάποιους ανθρώπους να προκύπτει ύστερα από αρκετούς μήνες, ενώ σε άλλους έπειτα από λίγες μέρες. Οι περισσότεροι με ημικρανία έρχονται αντιμέτωποι με αυτήν από μία έως τρεις φορές το μήνα.

Ως αποτέλεσμα του πόνου αλλά και των συνοδευτικών συμπτωμάτων, ο άνθρωπος που έχει ημικρανία δεν μπορεί να έχει φυσιολογική δραστηριότητα την ώρα της κρίσης, ενώ μπορεί να εμφανιστεί ανάγκη για κατάκλιση σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.

Η διάγνωση της ημικρανίας είναι κλινική. Γίνεται δηλαδή στις περισσότερες περιπτώσεις από νευρολόγο με βάση το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να γίνουν κάποιες εξετάσεις, αιματολογικές ή και απεικονιστικές, όπως η αξονική τομογραφία εγκεφάλου ή αυχένα.

Η θεραπεία στην ημικρανία είναι φαρμακευτική και περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των κρίσεων και ενδεχομένως ειδική προφυλακτική αγωγή. Η θεραπεία των κρίσεων περιλαμβάνει αναλγητικά/αντιφλεγμονώδη και προτείνεται, μεταξύ άλλων, ως πρώτη επιλογή.

Μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων καπνιστών και καπνιστριών δηλώνει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να κόψουν το τσιγάρο. Μάλιστα, πολλοί τελευταία φαίνεται ότι προσφεύγουν στο ηλεκτρονικό τσιγάρο (e-cigarettes) περιμένοντας ότι θα τους βοηθήσει να το σταματήσουν. Το κατά πόσο αποτελεσματικό όμως μπορεί να είναι, δεν έχει ακόμα αποδειχθεί.

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Καρδιαγγειακών Νοσημάτων ενημέρωσε πρόσφατα το κοινό για τα ευρήματα μια νέας σχετικής έρευνας, που επισημαίνει ότι η δυναμική του ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο διακοπής του καπνίσματος εξανεμίζεται.

Τα αποτελέσματα από μια μακρά ανάλυση της χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου και τη διακοπή του καπνίσματος σε ένα εθνικό δείγμα 1.549 συμμετεχόντων έδειξε ότι η έναρξη χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν συσχετίστηκε με μεταβολή στην κατανάλωσης τσιγάρων σε 1 έτος.

«Διαπιστώσαμε ότι η χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου από τους καπνιστές δεν συνοδευόταν από μεγαλύτερα ποσοστά εγκατάλειψης ή μείωσης της κατανάλωσης τσιγάρων στον 1 χρόνο αργότερα», δήλωσαν οι συγγραφείς, με επικεφαλής την Rachel A Grana, PhD, MPH, του University of California, San Francisco.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στις 24 Μαρτίου 2014 στο JAMA Internal Medicine.

Συμβάλουν στον εθισμό στη νικοτίνη

Τα ευρήματα αυτά είναι αντίστοιχα με εκείνα μιας άλλης πρόσφατης μελέτης για τα e-τσιγάρα, που διεξήχθη σε παιδιατρικό πληθυσμό και η οποία έδειξε ότι τα e- τσιγάρα, όχι μόνο δεν απέτρεψαν το κάπνισμα των εφήβων, αλλά ότι στην πραγματικότητα συνέβαλαν στον εθισμό τους στη νικοτίνη.

Επιπλέον, οι ερευνητές επικαλούνται μια άλλη πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό American Journal of Preventive Medicine, που έδειξε επίσης, ότι η χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν ακολούθησε μεγαλύτερα ποσοστά εγκατάλειψης ή μείωσης της κατανάλωσης τσιγάρων 1 χρόνο μετά.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ίδια μελέτη δείχνει ότι το 85% των καπνιστών που χρησιμοποίησαν e – τσιγάρα ανέφεραν ότι τα χρησιμοποίησε για να σταματήσουν το κάπνισμα.

Για την παρούσα μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από ενεργούς καπνιστές που στρατολογήθηκαν από το Knowledge Networks probability-based Web-enabled panel και συνέλεξε στοιχεία από την έναρξη και την παρακολούθηση το Νοέμβριο του 2011 και ξανά το Νοέμβριο του 2012.

Η τελική ανάλυση βασίστηκε σε δεδομένα από 949 συμμετέχοντες. Συνολικά 88 καπνιστές χρησιμοποιούσαν e- τσιγάρο κατά την έναρξη.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σημαντικά περισσότερες γυναίκες, νέοι ενήλικες, και άτομα με χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης χρησιμοποίησαν e – τσιγάρα. Τα αποτελέσματα έδειξαν επίσης ότι ένα μεγαλύτερο μέρος των χρηστών του ηλεκτρονικού τσιγάρου ανέφερε ότι κάπνιζαν το πρώτο τσιγάρο της ημέρας, λιγότερο από 30 λεπτά μετά το ξύπνημα σε σύγκριση με τους μη χρήστες (69,0% έναντι 57,9%  P = .046). Επιπλέον, η έναρξη χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν συσχετίστηκε σημαντικά με μεγάλη πρόθεση διακοπής του καπνίσματος (P = .09).

Αν και η έναρξη χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου δεν είχε προβλέψει την διακοπή στο 1 έτος, δύο άλλοι παράγοντες – η πρόθεση διακοπής του καπνίσματος (odds ratio [OR], 5.59; 95% confidence interval [CI], 2.41 – 12.98) και ο αριθμός των τσιγάρων που κάπνιζαν ημερησίως (OR, 0.97; 95% CI, 0.94 – 0.99) – προέβλεψε σημαντική διάθεση για διακοπή.

«Τα δεδομένα μας προέθεσαν στα ήδη υπάρχοντα στοιχεία ότι το e- τσιγάρο δεν αυξάνει τη συχνότητα της διακοπής του καπνίσματος. Θα πρέπει να ισχύσουν κανονισμοί που θα απαγορεύουν τη διαφήμιση και τη προώθηση του e- τσιγάρου ως μια αποτελεσματική συσκευή διακοπής του καπνίσματος έως ότου οι ισχυρισμοί αυτοί να βασιστούν σε επιστημονικά στοιχεία», τονίζουν οι συγγραφείς.

Ανάγκη για κανονισμούς του FDA

Σε ένα σχετικό άρθρο, ο Mitchell Χ. Katz, MD, αναπληρωτής εκδότης του JAMA Internal Medicine, δήλωσε ότι τα αποτελέσματα της μελέτης «Αυξάνουν τη βαρύτητα των αποδεικτικών στοιχείων που δείχνουν ότι τα e- τσιγάρα δεν σχετίζονται με υψηλή συχνότητα διακοπής του καπνίσματος».

Επιπρόσθετα, ο Dr. Katz τόνισε την ανάγκη για την θέσπιση κανονισμού για τα e-τσιγάρα από την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και συμφώνησε με τους συγγραφείς ότι «Οι πωλητές των e-τσιγάρων δεν θα πρέπει να μπορούν να τα διαφημίζουν ως συσκευές διακοπής του καπνίσματος, χωρίς επαρκή αποδεικτικά στοιχεία».

Πηγή: e-cardio.gr

Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ) ανήκει στην οικογένεια των ρευματικών παθήσεων, οι οποίες προσβάλλουν τις αρθρώσεις, τους μυς και άλλα τμήματα του σώματος και συχνά περιλαμβάνουν κι ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ο λύκος είναι μια χρόνια φλεγμονώδης αυτοάνοση πάθηση που χαρακτηρίζεται από ένα ευρύτατο φάσμα κλινικών εκδηλώσεων και από την παρουσία στο αίμα μιας πληθώρας αυτοαντισωμάτων. Μπορεί να προσβάλει όχι μόνο τις αρθρώσεις και τους μυς, αλλά και το δέρμα, τα νεφρά, το νευρικό σύστημα, τους πνεύμονες, την καρδιά και τα αιμοποιητικά όργανα.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν διάφοροι τύποι λύκου, ωστόσο οι συχνότεροι είναι ο ΣΕΛ και ο δισκοειδής. Ο δεύτερος αφορά δερματική βλάβη που συνήθως είναι ερυθρό, ψηλαφητό εξάνθημα και εμφανίζεται στο πρόσωπο, το τριχωτό της κεφαλής ή αλλού. Το εξάνθημα μπορεί να δημιουργήσει ουλές και να παραμείνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σε άλλες περιπτώσεις ο δισκοειδής λύκος μπορεί να αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά της συστηματικής μορφής του λύκου.

Η πορεία της πάθησης είναι απρόβλεπτη, ενώ μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία και είναι περισσότερη συχνή στις γυναίκες. Η αιτιολογία της νόσου είναι μέχρι στιγμής άγνωστη.

Ποιοι παθαίνουν λύκο

Στο 9ο Ευρωπαϊκό Συνεδρίου για τον Λύκο στην Αθήνα (23-26 Απριλίου), ανακοινώθηκε ότι στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 5.000 ασθενείς με λύκο. Η νόσος είναι εννέα φορές συχνότερη στις γυναίκες από τους άνδρες και συνήθως εμφανίζεται σε γυναίκες ηλικίας 14-40 ετών. Και παρ’ όλο που μπορεί να είναι σοβαρή ασθένεια, η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της έχει βελτιώσει κατά πολύ την πρόγνωση αυτών των ασθενών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα στους περισσότερους να ζουν μια φυσιολογική ζωή.

Συμπτώματα

Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος μπορεί  να προσβάλλει οποιοδήποτε όργανο ή σύστημα του ανθρώπου και γι’ αυτό χαρακτηρίζεται από ένα ευρύτατο φάσμα συμπτωμάτων και κλινικών σημείων.

Στα κυριότερα συμπτώματα και κλινικά σημεία της νόσου περιλαμβάνονται:

1. αρθρίτιδα
2. χαμηλός πυρετός
3. κόπωση – αίσθημα εξάντλησης
4. ερυθρό εξάνθημα στο πρόσωπο, το λαιμό, τα χέρια.
5. ερυθρό εξάνθημα στη μύτη και τα μάγουλα, ονομάζεται εξάνθημα της πεταλούδας.
6. αλωπεκία
7. φωτοευαισθησία
8. κατάθλιψη
9. πονοκέφαλος
10. αίσθημα ζάλης
11. σύνδρομο Raynaud (μεταβολή του χρώματος των δακτύλων μετά από έκθεση σε κρύο ή μετά από συναισθηματική φόρτιση)

Άλλα συνήθη συμπτώματα της ασθένειας περιλαμβάνουν μικρούς πόνους, διόγκωση λεμφαδένων, ανορεξία, ναυτία και εμετό. Μπορεί να υπάρξει αυξημένη τάση για λοιμώξεις, αναιμία ή εύκολη αιμορραγία. Η αναιμία οφείλεται στην ελάττωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων του αίματος, προκαλώντας αδυναμία, ωχρότητα ή ακόμα και δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή). Ορισμένα άτομα με λύκο έχουν αυξημένη τάση για δημιουργία θρόμβων.

Άλλα συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν την ορογονίτιδα (φλεγμονή του βλεννογόνου ορισμένων οργάνων π.χ. της καρδιάς ή των πνευμόνων) προκαλώντας συμπτώματα πόνου με την αναπνοή ή δύσπνοια. Συχνά εμφανίζονται προβλήματα στα νεφρά. Στα πρώιμα στάδια, ίσως να μην υπάρχουν συμπτώματα συμμετοχής των νεφρών, αν και μπορεί να εμφανιστεί οίδημα (πρήξιμο) στα κάτω άκρα, αν υπάρχει απώλεια πρωτεΐνης στα ούρα.

Θεραπεία

Το πρόγραμμα θεραπείας για τον λύκο περιλαμβάνει την φαρμακευτική αγωγή, την ανάπαυση όταν η νόσος είναι ενεργός και την προσοχή στην έκθεση στον ήλιο.

Ο λύκος είναι μια απρόβλεπτη πάθηση. Τα σημεία της εμφανίζονται και εξαφανίζονται μερικές φορές χωρίς κανένα φαινομενικό λόγο. Επειδή παίρνει τόσες πολλές διαφορετικές μορφές, το να βρεθεί η σωστή ισορροπία της δικής σας θεραπείας παίρνει καιρό, αλλά είναι πολύ σημαντική. 

Γράφει η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου, ενδοκρινολόγος 

Με τον όρο σύνδρομο αναφερόμαστε σε μία ομάδα συμπτωμάτων με γνωστή ή όχι γνωστή αιτιολογία που εμφανίζονται σε ένα ή περισσότερα νοσήματα.

Το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο είναι ίσως το πιο γνωστό πρόβλημα σε όλο τον κόσμο, αφού το 80% των γυναικών έχει βιώσει συμπτώματα του συνδρόμου στο δεύτερο μισό των κύκλων τους.

Πρώτη φορά περιγράφηκε στη Αρχαία Ελλάδα, ακολούθησε το 1931 η περιγραφή του Frank και  αναγνωρίσθηκε από την ιατρική επιστημονική κοινότητα το 1953 όπου «βαφτίστηκε» με τον όρο προεμμηνορυσιακό σύνδρομο.

Τα αίτια του δεν είναι γνωστά, υπάρχουν υποθέσεις που αναφέρονται στις αλληλεπιδράσεις των στεροειδικών ορμονών (δηλ. των ορμονών του φύλου) με χημικές ουσίες του εγκεφάλου που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές και οι αλληλεπιδράσεις αυτές γίνονται στη συγκεκριμένη φάση του κύκλου της γυναίκας με συνέπεια πολλές φορές τη δυσάρεστη επιθετική ή αντικοινωνική συμπεριφορά της.

Τα συμπτώματα του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου δεν είναι πάντοτε τα ίδια, μπορεί να διαφέρουν από κύκλο σε κύκλο και μπορεί ακόμη να είναι διαφορετικής έντασης κάθε φορά.

Διακρίνουμε συμπτώματα που σχετίζονται με τη διάθεση της γυναίκας και είναι: 

1. ευερεθιστότητα
2. κατάθλιψη ή κακή διάθεση
3. ανησυχία
4. «εύκολο» κλάμα
5. ψυχολογικές μεταπτώσεις
6. μειωμένο σεξουαλικό ενδιαφέρον 

Και συμπτώματα που σχετίζονται με: 

1. κόπωση
2. πρήξιμο στο πρόσωπο, στην κοιλιά ή στα δάχτυλα
3. αύξηση σωματικού βάρους
4. πόνο ή τάση στο στήθος
5. διαταραχές ύπνου (υπνηλία ή αϋπνία)
6. μεταβολές της όρεξης (βουλιμία ή μειωμένη όρεξη)

Καθοριστικό για τη διάγνωση του συνδρόμου είναι το ημερολόγιο των κύκλων της περιόδου αφού δεν υπάρχει κάποια εργαστηριακή εξέταση που να δείχνει ότι η γυναίκα έχει προεμμηνορυσιακό σύνδρομο. Εάν λοιπόν κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα εμφανίζονται στο μισό του κύκλου  τότε η διάγνωση του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου είναι σίγουρη. 

Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και άλλες καταστάσεις που μιμούνται το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο και αυτές είναι:

1. κατάθλιψη
2. υποθυρεοειδισμός
3. χρόνια κόπωση
4. ευερέθιστο έντερο
5. κυκλικό οίδημα (ιδιοπαθές) 

Για να απαλύνει μία γυναίκα τη δυσφορία του προεμμηνορυσιακού συνδρόμου θα πρέπει να προσέχει τη διατροφή της 5-7 ημέρες πριν τη περίοδο. Οι διαιτητικές συμβουλές που θα ανακουφίσουν τη γυναίκα από τα συμπτώματα είναι: 

1. Περιορισμός στο αλάτι και τη ζάχαρη
2. Πρόσληψη καλίου που το βρίσκουμε στις μπανάνες, πατάτες, λάχανο, αχλάδια, ωμά αμύγδαλα
3. Πρόσληψη Β6 τη βρίσκουμε στα πράσινα λαχανικά
4. Διακοπή του αλκοόλ και του καφέ σε εκείνη τη χρονική περίοδο
5. Τακτική λήψη νερού στο διάστημα της ημέρας
6. Η τακτική άσκηση βοηθά στην ελάττωση της έντασης και δίνει μια αίσθηση ευεξίας μετά από αυτή

Εάν οι μέθοδοι αυτοβοήθειας δεν αποδίδουν τότε η συμβουλή του γιατρού με τη χορήγηση της κατάλληλης ιατρικής θεραπείας είναι απαραίτητη για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Με τον όρο αλλεργία εννοείται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός αντιδρά απέναντι σε αβλαβείς περιβαλλοντικές ουσίες, που ονομάζονται αλλεργιογόνα.

Ως αλλεργιογόνα μπορούν να δράσουν ορισμένες τροφές όπως τα αυγά, τα ψάρια ή οι φράουλες, φάρμακα όπως η πενικιλλίνη, σκιαγραφικά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται στην ακτινολογία, η σκόνη, χρώματα, καλλυντικά, η γύρη διαφόρων φυτών κ.α.

Μπορούν να φτάσουν στον οργανισμό μέσω της αναπνοής, με επαφή στο δέρμα ή ακόμη με την τροφή ή και ένεση. Όταν ο οργανισμός έρθει σε επαφή με μια ξένη ουσία που δρα ως αλλεργιογόνο, το ανοσοποιητικό του σύστημα βάζει σε λειτουργία τους αμυντικούς μηχανισμούς της χημικής και της κυτταρικής ανοσίας με σκοπό την εξουδετέρωση του αντιγόνου.

Η αλλεργία μπορεί να εμφανίζεται μόνο στο δέρμα και να μην έχει εποχιακή κατανομή, μπορεί να εντοπίζεται στα μάτια με τις επιπεφυκίτιδες, μπορεί να αφορά το ανώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές ρινίτιδες, φαρυγγίτιδες και τέλος να παρουσιάζεται στο κατώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές βρογχίτιδες και το αλλεργικό άσθμα, που είναι και η δυσκολότερη κατάσταση.

Η Ελληνική Εταιρεία Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας επίσης προειδοποιεί ότι οι αλλεργίες δεν εμφανίζονται μόνο την άνοιξη αλλά είναι δυνατόν να εκδηλωθούν ανά πάσα στιγμή και από οποιαδήποτε αιτία.

Οι συχνότερες αλλεργίες είναι οι εξής:

Αλλεργική ρινίτιδα: Η αλλεργική ρινίτιδα αποτελεί την πιο δημοφιλή αλλεργία η οποία αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Τα συμπτώματα της είναι το οίδημα και η φλεγμονή των ρινικών διόδων, η συμφόρηση, το φτέρνισμα και τα υγρά μάτια με φαγούρα. Τα αίτια που ενοχοποιούνται είναι διάφορα αλλεργιογόνα όπως η γύρη.

Τροφικές αλλεργίες: Είναι από τις συχνότερες οι οποίες εκδηλώνονται με εξανθήματα, διάρροια, βήχα, οίδημα στο πρόσωπο και έντονη φαγούρα, με την αλλεργία στα θαλασσινά να αποτελεί την πιο συνηθισμένη. Η επαφή με οστρακοειδή όπως είναι οι γαρίδες, τα μύδια, ο αστακός ή το καβούρι, μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο στα χείλη στο πρόσωπο ή στο λαιμό, καθώς επίσης δύσπνοια, δυσφορία, διάρροια και ναυτία.

Άσθμα: Πρόκειται για μια φλεγμονή των πνευμόνων και των αεραγωγών που προκαλούνται από τα ίδια σχεδόν αλλεργιογόνα με εκείνα της αλλεργικής ρινίτιδας. Συνέπεια οι πάσχοντες να έχουν σφίξιμο στο στήθος, δύσπνοια αλλά και βήχα.

Αλλεργία στη βαφή: Διάφορες βαφές που χρησιμοποιούνται στα υφάσματα μπορεί να προκαλέσουν σε ορισμένους ανθρώπους αλλεργικά δερματικά εξανθήματα. Περισσότερο επιβλαβείς κρίνονται οι μπλε και πορτοκαλί χρωστικές ουσίες σε ρούχα και άλλα αντικείμενα. Επιπλέον, τα λάστιχα στις κάλτσες, τα εσώρουχα και τα σουτιέν λόγω του καουτσούκ, μπορούν να προκαλέσουν εξανθήματα σε αρκετούς ανθρώπους. Τα συνθετικά υλικά είναι επίσης ύποπτα όταν χρησιμοποιούνται σε εσώρουχα.

Τσίμπημα μέλισσας: Μία από τις πιο επικίνδυνες αλλεργικές αντιδράσεις, ειδικά για όσους έχουν σοβαρή αλλεργία σε τσιμπήματα μέλισσας. Εκδηλώνεται με οίδημα και φλεγμονή γύρω από το τσίμπημα και σε σοβαρές περιπτώσεις ενδεχομένως να υπάρξει αναφυλακτική αντίδραση, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο. Τα συμπτώματα συνήθως είναι εξανθήματα, δύσπνοια, δυσκολία στην αναπνοή και την κατάποση, αυξημένοι καρδιακοί ρυθμοί κ.λπ.

Αλλεργική επιπεφυκίτιδα: Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα είναι μια φλεγμονή του επιπεφυκότος του ματιού, η οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί από την επαφή με ουσίες όπως σαμπουάν, καλλυντικά, βρωμιά, καπνό, χλώριο πισίνας ή διάφορα αλλεργιογόνα που υπάρχουν στη φύση.

Φάρμακα: Οι αλλεργικές αντιδράσεις ατόμων σε συγκεκριμένα φάρμακα είναι επίσης συχνές. Ορισμένες φαρμακευτικές αγωγές μπορούν να προκαλέσουν κνίδωση ή άλλα αλλεργικά συμπτώματα τα οποία χρήζουν άμεση ιατρική φροντίδα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση ενημερώστε το γιατρό σας και την εκάστοτε εταιρία εάν δεν αναγράφεται η αλλεργία σας.

Έκζεμα: Πρόκειται για μια πολύ κοινή μορφή της δερματίτιδας και συχνά δια βίου κατάσταση για τα άτομα που παρουσιάζουν υπερευαισθησία. Στα συμπτώματά του συγκαταλέγονται το ξηρό και φολιδωτό δέρμα που εμφανίζεται στις κόκκινες περιοχές όπου υπάρχει φλεγμονή, η ακατάπαυστη φαγούρα, ενώ είναι έντονο και το αίσθημα του καψίματος.

Πρόσφατα οι αρμόδιοι δημόσιοι φορείς για θέματα Υγείας στην Ελλάδα εξέδωσαν συνέντευξη τύπου, μιλώντας για τις ασθένειες που επηρεάζουν τη χώρα μας εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου που δημοσιεύεται στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί τα εξής:

– Νοσήματα όπως η φυματίωση παρουσιάζουν σημαντικές αυξομειώσεις στον επιπολασμό τους τα τελευταία χρόνια, ενώ σημαντικά αυξημένη εμφανίζεται και η συχνότητα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων και της γρίπης.

– Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με τη μεγαλύτερη επίπτωση νοσοκομειακών λοιμώξεων στην Ευρώπη, καθώς είναι ιδιαίτερα συχνή η απομόνωση μικροοργανισμών που προκαλούν λοιμώξεις κατά τη νοσηλεία και είναι ανθεκτικοί στα αντιβιοτικά.

Το φαινόμενο, όπως αναφέρθηκε στη συνέντευξη τύπου, οφείλεται κατά ένα μέρος στην αυξημένη και ανορθολογική συνταγογράφηση αντιβιοτικών, τα ποσοστά της οποίας ανέρχονται στη χώρα μας σχεδόν στο διπλάσιο του Ευρωπαϊκού μέσου όρου. Παράλληλα, εξίσου σημαντική αιτία αποτελούν οι πλημμελείς συνθήκες ελέγχου της διασποράς των μικροοργανισμών, οι οποίες δυστυχώς επικρατούν σε πολλά Ελληνικά Νοσοκομεία, λόγω της έλλειψης, κυρίως, νοσηλευτικού προσωπικού.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των λοιμώξεων προκαλείται από τρία παθογόνα, τα Acinetobacter, Klebsiella και Pseudomonas. Τα παθογόνα αυτά, και ιδιαίτερα τα δύο πρώτα, είναι σε ποσοστό >50% ανθεκτικά στα περισσότερα διαθέσιμα αντιβιοτικά! Επιπλέον, νέα στελέχη Klebsiella (NDM), ανθεκτικά σχεδόν σε όλα τα αντιβιοτικά, ανιχνεύονται σε συνεχώς αυξανόμενο αριθμό Ελληνικών νοσοκομείων. Παρόλα αυτά, το 2013, για πρώτη φορά, από τα δεδομένα της επιτήρησης του ΚΕΕΛΠΝΟ, η ανοδική πορεία της επίπτωσης των συγκεκριμένων παθογόνων φαίνεται να ανακόπτεται (δεδομένα που αφορούν στην επίπτωση των βακτηριαιμιών).

– Κατά το 2012 συλλέχθηκαν 14.350 νέες περιπτώσεις καρκίνου από 56 δημόσια νοσοκομεία, ενώ κατά το 2013 συλλέχθηκαν 18.500 από 60 δημόσια νοσοκομεία. Την επόμενη διετία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναμένει για την Ελλάδα τις 37.000 νέες περιπτώσεις.

– Η χώρα μας παρουσιάζει την υψηλότερη αναλογία καπνιστών μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, σε ποσοστό το οποίο αν και κατά την τελευταία δεκαετία έχει μειωθεί, συνεχίζει να παραμένει το υψηλότερο μεταξύ των χωρών της δυτικής Ευρώπης.

– Συνεχιζόμενες προκλήσεις για την Ελλάδα αποτελούν μια σειρά από νοσήματα, όπως η HIV λοίμωξη, η φυματίωση, η εποχική γρίπη, η λύσσα, καθώς και νοσήματα που μεταδίδονται με διαβιβαστές. Η εφετινή περίοδος εποχικής γρίπης είχε ιδιαίτερη ένταση και διάρκεια στη χώρα μας, καθώς επικράτησε ο υπότυπος Α(Η1Ν1)-pdm-09, ο οποίος προκαλεί χαρακτηριστικά σοβαρή νόσηση, ειδικά στα άτομα με υποκείμενες παθήσεις που τους προδιαθέτουν για επιπλοκές.

– Σε ό,τι αφορά τα νοσήματα που μεταδίδονται με διαβιβαστές, στη συνέντευξη τύπου σημειώθηκε ότι από το καλοκαίρι του 2010 έχει εμφανιστεί λοίμωξη από τον ιό του Δυτικού Νείλου σε ανθρώπους και από τότε καταγράφονται σταθερά κρούσματα κάθε καλοκαίρι.

– Τα νέα κρούσματα φυματίωσης σε παγκόσμιο επίπεδο ανέρχονται σε 9 εκατομμύρια το χρόνο, από τα οποία τα 3 εκατομμύρια μένουν χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, ενώ η φυματίωση είναι ασθένεια που θεραπεύεται πλήρως.  

Στη χώρα μας καταγράφονται περίπου 600 κρούσματα ετησίως (επίπτωση 4,1/100.000 κατοίκους), αλλά μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει υποδήλωση των κρουσμάτων από τους κλινικούς γιατρούς. Από το 2008 παρατηρείται προοδευτική αύξηση των κρουσμάτων σε έγκλειστους σε σωφρονιστικά καταστήματα, η οποία είναι εξαιρετικά σημαντική το 2013.

-Τέλος, οι ομιλητές επεσήμαναν ότι σημαντικό πρόβλημα για τη δημόσια Υγεία αποτελούν οι πολυανθεκτικές μορφές της νόσου (MDR & XDR TB). Η συχνότητα της MDR TB στη χώρα μας κυμαίνεται σε ποσοστό 0,6-3,3% στους Έλληνες και μεταξύ 3,1-6,3% σε άτομα αλλοδαπής προέλευσης. Περιπτώσεις XDR-TB αναφέρονται σε ποσοστό 1,4% μόνο σε άτομα αλλοδαπής προέλευσης κατά τα τελευταία 3 έτη.

Πηγή: www.iatropedia.gr

Ως πνευμονική εμβολή ορίζεται η αιφνίδια εγκατάσταση ξένου σώματος στον πνεύμονα. Αποτέλεσμα αυτού είναι η απόφραξη που οφείλεται σε θρόμβο, δηλαδή τεμάχιο συγκεντρωμένου πηγμένου αίματος στην αρτηρία του πνεύμονα, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η ροή του αίματος και η ανταλλαγή των αερίων (οξυγόνου/ διοξειδίου του άνθρακος) από εκείνο το σημείο, οδηγώντας στην καταστροφή του ιστού του πνεύμονα (πνευμονικό έμφραγμα).

Ως αίτιο της πνευμονικής εμβολής ο θρόμβος σχηματίζεται όταν το αίμα είναι πολύ πηκτό και δεν έχει συνεχή ροή, καθώς και όταν τα αγγεία δεν είναι σε καλή κατάσταση.

Συνεπώς οι παράγοντες κινδύνου για πνευμονική εμβολή έχουν ως εξής:

– Παρατεταμένη ακινησία ή στάση της ροής του αίματος. Αυτό μπορεί να οφείλεται για παράδειγμα στην καθιστική θέση σε μεγάλα ταξίδια, στην παρατεταμένη κατάκλιση μετά από κάποια επέμβαση, κλπ.

– Αυξημένη πηκτικότητα του αίματος. Παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτό είναι το κάπνισμα, τα αντισυλληπτικά, τα οιστρογόνα, η εγκυμοσύνη, ο καρκίνος, οι χειρουργικές επεμβάσεις, κλπ.

– Βλάβες στα τοιχώματα των φλεβών που μπορούν να προκύψουν από τραύματα στο κατώτερο τμήμα του ποδιού, κλπ.

Συμπτώματα

Η πνευμονική εμβολή δεν έχει ειδικά κλινικά συμπτώματα, πράγμα που κάνει τη διάγνωσή της σχετικά δύσκολη. Το κυριότερο σύμπτωμα είναι η αιφνίδια έναρξη δύσπνοιας, ενώ λιγότερο συχνά υπάρχουν πλευριτικός θωρακικός πόνος και αιμόπτυση. Τα συχνότερα κλινικά ευρήματα είναι ταχυκαρδία και η ταχύπνοια (γρήγορες κοφτές αναπνοές), ενώ λιγότερο συχνά μπορεί να παρατηρηθεί εμφανής θρομβοφλεβίτιδα, οξεία πνευμονική υπέρταση και υπεζωκοτική τριβή (ακροαστικό εύρημα).

Φαινόμενα όπως η κυάνωση, η συγκοπή, η μεγάλη πτώση της αρτηριακή πίεσης, η διόγκωση των φλεβών του τραχήλου, η ωχρότητα και η εφίδρωση είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της μαζικής πνευμονικής εμβολής.

Τα πολλαπλά πνευμονικά έμβολα εκδηλώνονται με δύσπνοια που επιδεινώνεται προοδευτικά μέσα σε λίγες εβδομάδες και μπορεί να συνοδεύεται από αδυναμία, συγκοπτικά επεισόδια ή στηθάγχη (πόνο στο στήθος) κατά την προσπάθεια.

Ο γιατρός προκειμένου να καταλάβει ότι πρόκειται για πνευμονική εμβολή θα χρειαστεί εξετάσεις ρουτίνας όπως είναι η γενική εξέταση αίματος, το ηλεκτροκαρδιογράφημα και η ακτινογραφία θώρακος, ως και πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως είναι το σπινθηρογράφημα πνευμόνων και η πνευμονική αγγειογραφία.

Θεραπεία

Η θεραπεία της πνευμονικής εμβολής αποσκοπεί σε δύο πράγματα:

1. Να εμποδίσει την αύξηση του μεγέθους του θρόμβου με τη χρήση αντιπηκτικών φαρμάκων δυο ειδών: την ηπαρίνη και τα κουμαρινικά αντιπηκτικά.

2. Να διαλύσει το θρόμβο και γι’ αυτό χορηγούνται τα θρομβολυτικά φάρμακα, ιδιαίτερα στις μαζικές πνευμονικές εμβολές.

Σε μερικές περιπτώσεις ωστόσο υπάρχει το ενδεχόμενο να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Τέλος, τονίζεται ότι η έκβαση της πνευμονικής εμβολής εξαρτάται από το μέγεθος της αποφράξεως, την ύπαρξη ή όχι υποκείμενης νόσου και την έγκαιρη έναρξη θεραπευτικής αγωγής.