Blog

man-people-space-desk.jpg

27 Απριλίου, 2016 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Νέα έρευνα υποδεικνύει ότι η μείωση του χρόνου καθισιού στην εργασία κατά 71 λεπτά την ημέρα, μπορεί να έχει θετική επίδραση μακροπρόθεσμα, κάτι που μπορεί να συμβάλει στη μακροζωία.

Τα συχνά διαλείμματα για τη μείωση του χρόνου που κάθεται κάποιος στη δουλειά μπορεί να βοηθήσουν να περιοριστεί το υπερβάλλον σωματικό λίπος και να υποχωρήσει ο κίνδυνος καρδιοπάθειας, διαβήτη και πρόωρου θανάτου, αναφέρει η έρευνα.

Τα ευρήματα έδειξαν μείωση 0.61% στο σωματικό λίπος των συμμετεχόντων. Αυτό προέκυψε από μείωση του χρόνου καθισιού κατά 71 λεπτά την ημέρα, κατά τη διάρκεια του χρόνου εργασίας μετά από ένα μήνα. Ερευνητές του University of Southern Denmark, του National Research Centre for Prevention and Health και του University of Sydney προέβησαν σε παρεμβατική ενέργεια για τη μείωση του χρόνου παρατεταμένου καθισιού.

Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε 317 εργαζομένους σε 19 γραφεία στη Δανία και τη Γροιλανδία που τοποθετήθηκαν τυχαία σε ομάδες παρέμβασης ή ελέγχου. Η ομάδα παρέμβασης περιλάμβανε αλλαγές του περιβάλλοντος του γραφείου, μια διάλεξη και ένα workshop, στο οποίο οι εργαζόμενοι ενθαρρύνθηκαν να χρησιμοποιήσουν γραφεία στα οποία σηκώνονταν και όρθιοι.

Φορώντας στους συμμετέχοντες επιταχυνσιόμετρο, οι ερευνητές μέτρησαν τα αποτελέσματα σε μια εβδομάδα πέντε εργάσιμων ημερών.

Μετά από ένα μήνα, οι συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης κάθισαν για 71 λεπτά λιγότερο σε εργάσιμη ημέρα 8 ωρών, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Μετά από 3 μήνες ο χρόνος μειώθηκε σε 48 λεπτά. Η έρευνα ανακάλυψε ότι ο αριθμός των βημάτων ανά εργάσιμη ώρα ήταν 7% υψηλότερος στον ένα μήνα και 8% υψηλότερος στους 3 μήνες.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό International Journal of Epidemiology.

Πηγή: iatronet.gr


pexels-photo-54289.jpeg

Ενώ είναι ήδη γνωστό ότι οι παχύσαρκες ή πάσχουσες από διαβήτη έγκυες γυναίκες είναι πιθανόν να γεννήσουν αφύσικα μεγάλα παιδιά, τώρα μια νέα μελέτη διαπιστώνει ότι αυτή η ταχεία εμβρυϊκή ανάπτυξη συμβαίνει από τα πρώιμα στάδια της εγκυμοσύνης.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Diabetes Care, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, με επικεφαλής τον δρ. Γκορντον Σμιθ, παρατήρησαν ότι τα έμβρυα γυναικών με παχυσαρκία ή διαβήτη κύησης είναι ήδη υπερβολικά μεγάλα κατά τον έκτο μήνα της κύησης.

Σύμφωνα με τις ισχύουσες κατευθυντήριες οδηγίες ο έλεγχος των εγκύων για διαβήτη κύησης γίνεται συνήθως στις 24 εβδομάδες κυοφορίας. Έτσι, η νέα μελέτη θέτει το εύλογο ερώτημα μήπως ο έλεγχος γίνεται καθυστερημένα.

«Η μελέτη μας δείχνει ότι τα έμβρυα των παχύσαρκων γυναικών ήταν πιθανότερο να είναι υπερβολικά μεγάλα πέριξ της κοιλιακής χώρας ακόμα και κατά την 20η εβδομάδα κυοφορίας. Οι γυναίκες που είχαν διαγνωστεί με διαβήτη κύησης είναι ανάλογα ευρήματα, αν και παρατηρήσαμε την ταχεία ανάπτυξη των εμβρύων λίγο αργότερα, στην 28η εβδομάδα της κύησης», εξηγεί ο δρ. Σμιθ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μελέτες έχουν ήδη τεκμηριώσει ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στο μεγάλο σωματικό βάρος γέννησης και μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας, όπως παχυσαρκία και διαβήτη.

Οι βρετανοί ερευνητές μελέτησαν στοιχεία που αφορούσαν πάνω από 4.000 νέες μητέρες, τις οποίες είχαν θέσει υπό ιατρική παρακολούθηση καθ’ όλη τη διάρκεια της κύησης. Πάνω από το 4% είχαν διαγνωστεί με διαβήτη κύησης κατά τη διάρκεια ή μετά την 28η εβδομάδα κυοφορίας.

Με υπερηχογραφικό έλεγχο ο δρ. Σμιθ και οι συνεργάτες του εντόπισαν πρώιμα σημάδια ταχείας εμβρυϊκής ανάπτυξης στις παχύσαρκες γυναίκες. Τα έμβρυα αυτά ήταν 63% πιθανότερο να έχουν αφύσικα μεγάλη κοιλιακή ανάπτυξη κατά την 20η εβδομάδα κυοφορίας, έναντι των εμβρύων γυναικών με χαμηλότερο σωματικό βάρος.

Όταν οι ερευνητές εστίασαν στις γυναίκες που τελικά διαγνώστηκαν με διαβήτη, τα έμβρυα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν πλεονάζουσα ανάπτυξη κατά την 28η εβδομάδα κυοφορίας, έναντι των γυναικών χωρίς διαβήτη.

Οι μητέρες που ήταν παχύσαρκες και πάσχουσες από διαβήτη είχαν τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα έμβρυα. Αυτά είχαν πενταπλάσιες πιθανότητες να έχουν πλεονάζουσα ανάπτυξη κατά την 28η εβδομάδα, συγκριτικά με έμβρυα γυναικών που δεν ήταν ούτε παχύσαρκες, ούτε πάσχουσες από διαβήτη.

Ο δρ. Σμιθ εξηγεί ότι δεν είναι ξεκάθαρο αν ο πρώιμος έλεγχος για διαβήτη κύησης θα πρέπει να εφαρμοστεί ευρέως και κατά πόσο κάτι τέτοιο θα ωφελούσε γυναίκες και παιδιά.

Προς το παρόν λοιπόν οι ειδικοί συμβουλεύουν τις μέλλουσες μητέρες να προσέχουν περισσότερο το σωματικό τους βάρους, το πριν όσο και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ειδικά να είναι παχύσαρκες ή πάσχουν ήδη από διαβήτη.

Πηγή: Health.in.gr

medical-1250589_1280.png

18 Απριλίου, 2016 Angelos KlitsasΆρθρα0

Ο αντρικός και ο γυναικείος πληθυσμός εμφανίζουν αισθητές διαφορές ως προς τον τρόπο με τον οποίο αρρωσταίνουν, γεγονός το οποίο αποδίδεται τόσο στις οργανικές διαφορές που παρουσιάζουν τα δύο φύλα, όσο και στη συμπεριφορά τους.

Οι γυναίκες για παράδειγμα μπορεί να εμφανίζουν μια ασθένεια σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με τους άντρες, τα συμπτώματά τους να διαφέρουν, αλλά και ο οργανισμός τους να ανταποκρίνεται διαφορετικά στις θεραπείες. Οι άντρες από την άλλη μπορεί να μεριμνούν λιγότερο για την αντιμετώπιση ορισμένων καταστάσεων ή και να είναι πιο ευαίσθητοι σε ορισμένες φαρμακολογικές ουσίες.

Οι πιο πλήρεις επιστημονικές έρευνες εστιάζουν και στα δύο φύλα προκειμένου να κατανοήσουν το πως λειτουργούν οι ασθένειες και το πως αντιδρά ο οργανισμός στις θεραπείες.

Το αμερικανικό Εθνικό Δίκτυο Ινστιτούτων Υγείας (NIH) δημοσίευσε ένα infographic ενημερώνοντας σχετικά.

Καρδιαγγειακός κίνδυνος

Τα αιμοφόρα αγγεία στην καρδιά μιας γυναίκας είναι μικρότερα σε διάμετρο και πιο περίπλοκα διακλαδισμένα από εκείνα ενός άντρα. Οι διαφορές αυτές δίνουν μια εξήγηση ως προς το γιατί όταν τα αιμοφόρα αγγεία τους φράζουν, έχουν διαφορετικές εκδηλώσεις σε σύγκριση με τον αντρικό πληθυσμό. Τα συμπτώματα που εμφανίζουν, όπως και τα αποτελέσματα των διαγνωστικών εξετάσεων, μερικές διαφέρουν, γεγονός που δυσκολεύει τη διαδικασία της διάγνωσης.

Επίσης ο γυναικείος πληθυσμός, καθώς στις περισσότερες κοινωνίες αναλαμβάνει περισσότερο την ευθύνη φροντίδας των παιδιών, τις υποχρεώσεις του σπιτιού και τη φροντίδα των ηλικιωμένων μελών της οικογενείας, είναι πιθανό να μην ασχοληθεί εγκαίρως με την πρόληψη ή τη διαχείριση χρόνιων παθήσεων όπως η καρδιοπάθεια.

Οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση είναι χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, κατά την οποία παρατηρείται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και ποιότητάς τους, με αποτέλεσμα αυτά με την πάροδο του χρόνου να γίνονται πιο εύθραυστα και λεπτά.

Είναι μια πάθηση που εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες, διότι έχουν λιγότερο οστικό ιστό σε σχέση με τους άντρες, ενώ κατά την εμμηνόπαυση περνούν από μια ταχεία φάση απώλειας οστικού ιστού λόγω των ορμονικών αλλαγών.

Αντίθετα, η οστεοπόρωση σε άντρες άνω των 50 ετών συχνά περνάει απαρατήρητη διότι πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για μια «ασθένεια της γυναίκας».

Αρθρίτιδα γόνατος

Οι γυναίκες και τα κορίτσια νεαρής ηλικίας είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς των γονάτων όταν ασχολούνται με αθλήματα. Αυτό εν μέρει οφείλεται στην ανατομία του γόνατος και του ισχίου τους, στην μυϊκή δύναμη του ποδιού και στη χαλαρότητα των συνδέσμων και των τενόντων. Οι τραυματισμοί στα γόνατα για οποιοδήποτε φύλο, όπως η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες μελλοντικής ανάπτυξης οστεοπόρωσης.

Επιπλέον, το περπάτημα σε ψηλοτάκουνα παπούτσια αυξάνει την πίεση στην άρθρωση του γόνατος, αυξάνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας.

Διακοπή του καπνίσματος

Για τις γυναίκες η διακοπή του καπνίσματος είναι δυσκολότερη σε σχέση με τους άντρες, διότι ο οργανισμός τους μεταβολίζει γρηγορότερα τη νικοτίνη -την εθιστική ουσία που περιέχεται στον καπνό. Η διαφορά αυτή στο μεταβολισμό εν μέρει εξηγεί τον λόγο που η θεραπεία υποκατάστασης νικοτίνης, όπως τα έμπλαστρα και οι μαστίχες, είναι πιο αποτελεσματική στον αντρικό πληθυσμό, ο οποίος εμφανίζεται πιο ευαίσθητος στις φαρμακολογικές επιδράσεις της νικοτίνης.

Αντιθέτως, σε ό,τι αφορά τη διακοπή του καπνίσματος ο γυναικείος πληθυσμός εμφανίζεται πιο ευαίσθητος σε παράγοντες όπως τα κοινωνικά ερεθίσματα.

Ψυχική υγεία

Οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες από τους άνδρες να εμφανίσουν κατάθλιψη, καθώς πολλές εκδηλώνουν συμπτώματα που σχετίζονται με τις αλλαγές στις ορμόνες κατά την εφηβεία, την εγκυμοσύνη και την περιεμμηνόπαυση.

Οι άντρες, σε σύγκριση με τις γυναίκες, είναι λιγότερο πιθανό να αποδεχθούν το πρόβλημα και να αναζητήσουν βοήθεια.

Μεριμνήστε λοιπόν για την προστασία της υγείας σας, μην αγνοείτε ενδεχόμενα  συμπτώματα και αναζητήστε ιατρική συμβουλή.


woman-872815_1280.jpg

13 Απριλίου, 2016 Angelos KlitsasΆρθρα0

Η κατάθλιψη είναι γνωστός παράγοντας κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Ωστόσο, ομάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ ανακάλυψε ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση της κατάθλιψης μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ενός ανθρώπου να εμφανίσει καρδιαγγειακά προβλήματα-εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακή προσβολή ή θάνατο.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η αποτελεσματική αγωγή για την κατάθλιψη μπορεί να μειώσει τους καρδιακούς κινδύνους ενός ασθενούς στο ίδιο επίπεδο με αυτούς ανθρώπων που δεν είχαν ποτέ βραχυπρόθεσμη κατάθλιψη.

Η Heidi May, του Intermountain Medical Center Heart Institute στις ΗΠΑ, δήλωσε ότι η έρευνα δείχνει πως κατάλληλη αποτελεσματική αγωγή για την κατάθλιψη φαίνεται ότι βελτιώνει τον κίνδυνο να έχει κάποιος φτωχή καρδιακή υγεία.

Πρόσθεσε ότι με τη βοήθεια προηγούμενων ερευνών γνωρίζουμε ότι η κατάθλιψη επηρεάζει το μακροπρόθεσμο καρδιαγγειακό κίνδυνο, αλλά η γνώση ότι η μείωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης περιορίζει τον κίνδυνο καρδιόπαθειας βραχυπρόθεσμα, μπορεί να βοηθήσει γιατρούς και ασθενείς να είναι πιο αφοσιωμένοι στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης.

Η May δήλωσε ότι το συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι αν η κατάθλιψη δεν αντιμετωπίζεται ο κίνδυνος καρδιαγγειακών επιπλοκών αυξάνει σημαντικά.

Η ερευνητική ομάδα συνέλεξε πληροφορίες από 7.550 συμμετέχοντες που συμπλήρωσαν τουλάχιστον 2 ερωτηματολόγια για την κατάθλιψη σε διάστημα 2 ετών.

Κατηγοριοποιήθηκαν με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας ως εξής: Δεν είχαν ποτέ κατάθλιψη, δεν είχαν πια κατάθλιψή, παρέμεναν με κατάθλιψη ή εμφάνισαν κατάθλιψη.

Μετά την ολοκλήρωση των ερωτηματολογίων οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για να διαπιστωθεί αν είχαν σημαντικά καρδιαγγειακά προβλήματα.

Τα ευρήματα υπέδειξαν ότι το 4,6% των ασθενών που δεν είχαν πια κατάθλιψη είχαν παρόμοια εμφάνιση σημαντικών καρδιαγγειακών επιπλοκών με αυτούς που δεν είχαν καθόλου κατάθλιψη (94,8%).

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αλλαγές στα συμπτώματα κατάθλιψης μπορεί επίσης ενδεχομένως να προκαλούν άμεσες αλλαγές στον οργανισμό, που με τη σειρά τους προκαλούν σημαντικά καρδιαγγειακά προβλήματα. Χρειάζονται μελλοντικές έρευνες για να απαντηθούν αυτές οι ερωτήσεις.

Πηγή: iatronet.gr

Diabetes-photopin-1024x576.jpg

11 Απριλίου, 2016 Angelos KlitsasΔιαβήτης0

Η διαβητική κετοξέωση είναι μία σοβαρή επιπλοκή του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, η οποία συμβαίνει σε ένα μικρό ποσοστό των ασθενών, αλλά μπορεί ακόμη σπανιότερα να εμφανιστεί και σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία χρόνια πάθηση, η οποία εμφανίζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη (τύπου 1) ή όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη (τύπου 2). Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που επιτρέπει στα κύτταρα να συλλέξουν το σάκχαρο από το αίμα και να το χρησιμοποιήσουν μεταξύ άλλων ως πηγή ενέργειας.

Η διαβητική κετοξέωση μπορεί να εμφανιστεί ύστερα από κάποιο γεγονός που απορυθμίζει το σάκχαρο του ασθενή (λοίμωξη, τραυματισμός, στρες, καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο, χειρουργική επέμβαση) και δεν γίνει ανάλογη προσαρμογή της δόσης ινσουλίνης. Χαρακτηρίζεται από σημαντική αύξηση της γλυκόζης στο αίμα (άνω των 250mg/dl) και παρουσία αυξημένων επιπέδων κετονικών σωμάτων στο αίμα και τα ούρα.

Λόγω της έλλειψης ινσουλίνης τα κύτταρα αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν τη γλυκόζη, η οποία αυξάνει στο αίμα και ο οργανισμός στρέφεται στη χρησιμοποίηση προϊόντων διάσπασης του λίπους ως εναλλακτική πηγή ενέργειας. Ο μεταβολισμός των λιπαρών οξέων οδηγεί στην παραγωγή προϊόντων που είναι γνωστά ως «κετονικά σώματα» ή κετόνες. Η παρουσία στο αίμα αυξημένων συγκεντρώσεων κετονικών σωμάτων οδηγεί σε οξέωση, η οποία αν δεν θεραπευτεί άμεσα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη.

Η Ευγλυκαιμική Διαβητική Κετοξέωση (ΕΔΚ) είναι η ίδια περίπτωση με την διαβητική κετοξέωση με την διαφορά ότι αυτή εμφανίζεται σε σχετικά φυσιολογικές τιμές σακχάρου, αλλά μόνο σε άτομα που λαμβάνουν μια συγκεκριμένη κατηγορία αντι-διαβητικών φάρμακων: τους SGLT-2 αναστολείς.

Η δράση των φαρμάκων αυτών είναι πολύ αποτελεσματική στη μείωση του σακχάρου και συγχρόνως βοηθά στη μείωση της πίεσης και στην απώλεια βάρους των ασθενών. Ωστόσο, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε ΕΔΚ.

Στην εκδήλωσή της συμβάλουν παράγοντες όπως η έντονη άσκηση, η ελαττωμένη λήψη τροφής, η κατανάλωση αλκοόλ, η παρουσία λοίμωξης, καθώς και καταστάσεις που προκαλούν έντονο άγχος, όπως χειρουργικές επεμβάσεις.

Συμπτώματα

Τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα προκαλούν συμπτώματα όπως πολυουρία, συχνουρία, αφυδάτωση, έντονη δίψα και απώλεια ηλεκτρολυτών (κυρίως νατρίου, καλίου, μαγνησίου). Η απώλεια ηλεκτρολυτών μαζί με την οξέωση οδηγούν σε προοδευτική εμφάνιση πονοκεφάλου, ναυτίας με εμέτους, πόνου στην κοιλιά, ταχυπαλμία, καθώς και σε διαταραχή του επιπέδου συνείδησης σε περίπτωση καθυστέρησης της αντιμετώπισης.

Αντιμετώπιση

Τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη και λαμβάνουν τα SGLT-2 θα πρέπει, όταν αισθανθούν κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα, να μετρούν το σάκχαρο και συγχρόνως τις κετόνες στο αίμα. Η διαδικασία είναι εύκολη με τους νέας τεχνολογίας μετρητές σακχάρου.

Αν το σάκχαρο είναι σχετικά καλό ή ελαφρά αυξημένο και ταυτόχρονα υπάρχει αύξηση στις κετόνες, θα πρέπει να υποψιαστούν την ΕΔΚ, να μην μειώσουν τη δόση της ινσουλίνης και να ενημερώσουν άμεσα τον γιατρό τους.

Η αντιμετώπιση της ΕΔΚ γίνεται με άφθονη χορήγηση υγρών, γλυκόζης και ινσουλίνης. Η όλη θεραπευτική προσέγγιση όμως θα πρέπει να γίνεται για λόγους ασφαλείας στο νοσοκομείο.

photo credit: Philips diabetes self-care app with integrated virtual community via photopin (license)

Diabetes-letters.jpg

8 Απριλίου, 2016 Angelos KlitsasΔιαβήτης0
Της Μαρίας Β. Μπαλογιάννη, ειδικού παθολόγου 

Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη είναι μία εξέταση αίματος που δείχνει το μέσο όρο του ζαχάρου τους τελευταίους τρεις μήνες. Έτσι, ο μέσος όρος του ζαχάρου στο αίμα τους τελευταίους 3 μήνες αντιστοιχεί σε μία τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης.

Γλυκοζυλ. Αιμοσφαιρίνη     Μέσος όρος του ζαχάρου 2 – 3μηνών

5                                                             97
6                                                            126
7                                                            154
8                                                            183
9                                                            212
10                                                          240
11                                                           269
12                                                          298
13                                                          326
14                                                          355

Ποιοι πρέπει να κάνουν αυτή την εξέταση;

Αυτοί που έχουν αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν σακχαρώδη διαβήτη, σαν τσεκ απ, δηλαδή όλοι άνω των 45, οι υπέρβαροι, αυτοί που έχουν αυξημένη πίεση, χοληστερίνη, πολυκυστικές ωοθήκες, αυτοί που έπαθαν έμφραγμα ή εγκεφαλικό και όσοι έχουν γονείς ή αδέλφια με σακχαρώδη διαβήτη.

Αυτοί που έχουν σακχαρώδη διαβήτη, για να δουν αν η θεραπεία που παίρνουν ρυθμίζει το ζάχαρο

Τι γλυκοζυλιωμένη πρέπει να έχουν;

Αυτοί που δεν έχουν γνωστό σακχαρώδη διαβήτη πρέπει να έχουν γλυκοζυλιωμένη κάτω από 5,7. Αν η γλυκοζυλιωμένη τους είναι 5,7 – 6,4, έχουν μεγάλη πιθανότητα να αποκτήσουν διαβήτη, ενώ αν έχουν από 6,5 και πάνω θα πρέπει να επαναλάβουν και αν και τη δεύτερη φορά βρεθεί το ίδιο τότε είναι διαβητικοί.

Αυτοί που έχουν διαβήτη πρέπει να έχουν γλυκοζυκιωμένη από 6,5 έως 7. Ο γιατρός που παρακολουθεί τον ασθενή θα καθορίσει το όριο, καθώς κάποιοι ασθενείς  χρειάζονται πιο χαμηλή και άλλοι πιο υψηλή γλυκοζυλιωμένη.

Κάθε πότε πρέπει να τη μετρούν;

Οι διαβητικοί πρέπει να τη μετρούν κάθε 3 μήνες ή κάθε φορά που ο γιατρός τους θα τους αλλάξει τα φάρμακα.

Όσοι την κάνουν σαν τσεκ απ, θα την επαναλάβουν στα 3 χρόνια αν η προηγούμενη τιμή είναι κάτω από 5,7, και σε ένα χρόνο αν είναι από 5,7 έως 6,4.

Δεν χρειάζεται πλέον να μετρούν ζάχαρο στο αίμα, στο εργαστήριο ή με τους μετρητές;

Το ζάχαρο στο αίμα δείχνει την τιμή τη συγκεκριμένη στιγμή και είναι σημαντικό για το γιατρό για να βάλει τη σωστή θεραπεία στον ασθενή. Έτσι, αν η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη είναι υψηλή ο γιατρός θα χρειαστεί να δει μετρήσεις από το σπίτι προκειμένου να δει ποια ζάχαρα έχουν ανέβει, τα πρωινά, τα μεσημεριανά ή τα βραδινά, τα προ ή μετά το φαγητό.

Μπορεί οι μετρήσεις του ζαχάρου στο σπίτι να μη συμβαδίζουν με την γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη;

Αυτό μπορεί να συμβεί αν ο μετρητής έχει χαλάσει ή αν ο ασθενής έχει αναιμία, αυξημένα τριγλυκερίδια, αυξημένη χολερυθρίνη ή αυξημένη ουρία οπότε βγαίνει λάθος η τιμή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης

Γιατί μας ενδιαφέρει η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη;

Από μελέτες έχει βρεθεί ότι όσοι διαβητικοί έχουν γλυκοζυλιωμένη 6,5-7 δεν θα εμφανίσουν στο μέλλον προβλήματα από τα μάτια, τα νεύρα και τους νεφρούς. Ακόμη, όσοι εμφάνισαν διαβήτη πρόσφατα και έχουν καλή γλυκοζυλιωμένη από την έναρξη του διαβήτη προφυλάσσονται από το έμφραγμα και το εγκεφαλικό.

Σε κάθε περίπτωση ο εξειδικευμένος ιατρός θα πάρει το ιστορικό του ασθενή, θα τον εξετάσει και βλέποντας τον συνολικά θα αποφασίσει για την κατάλληλη θεραπεία και παρακολούθηση του.

Πηγή: pathologos-neasmyrni.gr
photo credit: Diabetes via photopin (license)

Insulin-Resistance.png

Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ένας όρος που περιγράφει τη μειωμένη ικανότητα του οργανισμού – και κυρίως των μυϊκών ιστών και των ιστών του λίπους – να ανταποκριθεί στη δράση της.

Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας, επιτελώντας διάφορες λειτουργίες, εκ των οποίων μία είναι η διοχέτευση της γλυκόζης στα κύτταρα. Τα κύτταρα την χρησιμοποιούν για να παραγουν ενέργεια και για να αποθηκεύσουν την περισσευούμενη για μελλοντική χρήση.

Ο οργανισμός όμως ενός ανθεκτικού στην ινσουλίνη ατόμου αντιλαμβάνεται την κατάσταση αυτή ως έλλειψη της ορμόνης, παράγοντας επιπλέον ποσότητες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία υψηλών επιπέδων ινσουλίνης στο αίμα (υπερινσουλιναιμία) και την υπερβολική διέγερση ορισμένων ιστών που έχουν παραμείνει ευαίσθητοι στην ινσουλίνη. Με την πάροδο του χρόνου αυτή η διαδικασία προκαλεί ανισορροπία μεταξύ γλυκόζης και ινσουλίνης, η οποία αν μείνει χωρίς θεραπεία, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε διάφορα μέρη του σώματος.

Τα αίτια

Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια κατάσταση που παρατηρείται συχνά, τόσο σε πολλές ασθένειες όσο και σε φαινομενικά υγιή άτομα.

Τα αίτια δεν είναι πλήρως κατανοητά, ωστόσο θεωρείται ότι οφείλεται εν μέρει σε γενετικούς παράγοντες και στον τρόπο ζωής. Οι περισσότεροι άνθρωποι με ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη δεν έχουν καθόλου συμπτώματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις το σώμα είναι ικανό να συμβαδίσει με την ανάγκη για επιπλέον παραγωγή ινσουλίνης για πολλά χρόνια.

Όταν όμως η παραγωγή αρχίζει να μην μπορεί να συμβαδίσει με τις ανάγκες του σώματος, τότε επέρχεται η υπεργλυκαιμία, όπου η ποσότητα της γλυκόζης φτάνει σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο. Η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη είναι συνεπώς ένας αιτιολογικός παράγοντας για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2.

Από την άλλη, η αύξηση των επιπέδων των λιπιδίων μπορεί να προκαλέσει εναπόθεση λιπαρών πλακών στις αρτηρίες, που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιαγγειακή νόσο και εγκεφαλικό. Άλλες παθολογικές καταστάσεις με τις οποίες έχει συνδεθεί η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη είναι η παχυσαρκία, η υπέρταση, το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος.

Σημειώνεται πάντως ότι πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από τα παραπάνω δεν έχουν ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη και, ομοίως, πολλά άτομα που έχουν ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη δε θα τις αναπτύξουν ποτέ. Συνήθως οι δύο καταστάσεις απλά συνυπάρχουν και θεωρείται ότι η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη μπορεί να συντελεί στην ανάπτυξη ή στην επιδείνωσή τους.

Θεραπεία

Η θεραπεία της ανθεκτικότητας στην ινσουλίνη περιλαμβάνει τη μείωση του υπερβολικού βάρους, την τακτική σωματική άσκηση μέτριας έντασης και την αύξηση των φυτικών ινών μέσω της διατροφής, ώστε να μειωθούν τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα.

Η απώλεια βάρους και η τακτική άσκηση μπορούν να μειώσουν την αρτηριακή πίεση, να αυξήσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη, να μειώσουν τα επίπεδα τριγλυκεριδίων και της LDL χοληστερόλης, καθώς και να αυξήσουν τα επίπεδα της HDL χοληστερόλης.

Οι θεραπείες με φάρμακα επίσης μπορεί να είναι αναγκαίες για τον έλεγχο οποιονδήποτε παθολογικών καταστάσεων ή ασθενειών προκύψουν.


smoke-1165878_1280.jpg

30 Μαρτίου, 2016 Angelos KlitsasΆρθρα0

Τα άτομα που επιθυμούν να διακόψουν το τσιγάρο είναι πιο πιθανό να πετύχουν το στόχο τους αν διακόψουν απότομα, αναφέρει νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Annals of Internal Medicine.

Εθελοντές που χρησιμοποίησαν αυτή τη μέθοδο είχαν 25% περισσότερες πιθανότητες να παραμένουν σε αποχή μισό χρόνο από την ημερομηνία διακοπής σε σχέση με καπνιστές που διέκοψαν σταδιακά.

Το NHS στη Βρετανία συνιστά να συμβουλευτεί κάποιος τον γιατρό του για να λάβει επαγγελματική στήριξη και συμβουλές για τη διακοπή του καπνίσματος.

Στην έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από το British Heart Foundation, σχεδόν 700 εθελοντές χωρίστηκαν τυχαία σε 2 ομάδες. Μια που διέκοψε απότομα το κάπνισμα και μια που διέκοψε σταδιακά. Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν επίσης συμβουλές και στήριξη, καθώς και πρόσβαση σε επιθέματα νικοτίνης, τσίχλα νικοτίνης ή στοματικό σπρέι.

Μετά από 6 μήνες, το 15,5% των συμμετεχόντων στην ομάδα σταδιακής διακοπής απείχε, σε σύγκριση με το 22% της ομάδας που διέκοψε απότομα.

Ο ερευνητής Dr Nicola Lindson-Hawley, του Oxford University, δήλωσε ότι η διαφορά στις προσπάθειες διακοπής φάνηκε να προκύπτει επειδή οι άνθρωποι κόπιαζαν να διακόψουν. Η προσπάθεια τους έδινε ένα επιπλέον πράγμα να κάνουν – που μπορεί να τους οδήγησε στην αναβολή της διακοπής.

Αν και οι περισσότεροι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι προτιμούσαν την ιδέα της σταδιακής διακοπής, ήταν παρόλα αυτά πιο πιθανό να το διακόψουν όσοι ανήκαν στην ομάδα της απότομης διακοπής.

Ο Dr Lindson-Hawley συμβουλεύει ότι είναι καλύτερο ακόμα και να μειώνει κάποιος τα τσιγάρα που καπνίζει από το να μην κάνει τίποτα.

Πηγή: iatronet.gr

Skin-patch.jpg

23 Μαρτίου, 2016 Angelos KlitsasΔιαβήτης0

Δύο «έξυπνα» δερματικά επιθέματα που υπόσχονται καλύτερο έλεγχο του διαβήτη, ανέπτυξαν δύο ξεχωριστές επιστημονικές ομάδες. Και τα δύο επιθέματα βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, αλλά οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι έχουν τις δυνατότητες να αλλάξουν στο μέλλον τη διαχείριση της νόσου.

Στην πρώτη περίπτωση, ερευνητές από τη Νότια Κορέα ανέπτυξαν ένα επίθεμα από γραφένιο, το οποίο προσκολλάται στο δέρμα και παρακολουθεί συνεχώς και με ακρίβεια το επίπεδο της γλυκόζης μέσω του ιδρώτα. Όταν χρειάζεται, το επίθεμα μειώνει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα απελευθερώνοντας αυτόματα μετφορμίνη.

Το γραφένιο, ένα δισδιάστατο υλικό από άτομα άνθρακα, είναι πολλά υποσχόμενο σε εφαρμογές φορετών ή φορέσιμων (wearable) ηλεκτρονικών, καθώς είναι εύκαμπτο, καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, μαλακό και πολύ λεπτό. Όμως από μόνο του είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί σε ηλεκτροχημικές συσκευές που ανιχνεύουν βιοδείκτες, γι’ αυτό οι Κορεάτες επιστήμονες το συνδύασαν με χρυσό.

Συγκεκριμένα, το επίθεμα εμπεριέχει και νανοσωματίδια χρυσού, ενώ χάρη σε ένα πλέγμα από χρυσό πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε, είναι εύκαμπτο και ημιδιαφανές. Επίσης, περιέχει μια σειρά από μικροσκοπικούς αισθητήρες, που ανιχνεύουν στο δέρμα την υγρασία, τη γλυκόζη, την οξύτητα (pH) και τη θερμοκρασία του οργανισμού.

Ο αισθητήρας γλυκόζης αντιλαμβάνεται τις μεταβολές του pH στον ιδρώτα, ενώ στη συνέχεια οι αισθητήρες του pH και της θερμοκρασίας διορθώνουν την πρώτη μέτρηση της γλυκόζης, ώστε να είναι ακριβής σε πραγματικό χρόνο. Όταν από κοινού οι αισθητήρες του επιθέματος ανιχνεύσουν υψηλό επίπδο γλυκόζης στον ιδρώτα, τότε μικροβελόνες απελευθερώνουν μετφορμίνη στο δέρμα.

Η ανίχνευση της γλυκόζης στον ιδρώτα προβάλλει ως μια εναλλακτική λύση σε σχέση με την πιο επώδυνη ανίχνευση του σακχάρου στο αίμα, με τρύπημα του δακτύλου. Στόχος των επιστημόνων είναι ένα ελάχιστα επεμβατικό σύστημα, που αφενός θα παρακουλοθεί και αφετέρου θα ρυθμίζει το σάκχαρο.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του Nature Nanotechnology, οι επιστήμονες του Κέντρου Έρευνας Νανοσωματιδίων του Ινστιτούτου Βασικής Επιστήμης στη Σεούλ, με επικεφαλής τον Δρ Ντάε-Χιεόνγκ Κιμ, δοκίμασαν επιτυχώς το επίθεμα σε διαβητικά πειραματόζωα (ποντίκια) και σε δύο υγιείς άνδρες.

Στη δεύτερη μελέτη, ερευνητές στις ΗΠΑ δημιούργησαν ένα άλλο «έξυπνο» συνθετικό επίθεμα με β-κύτταρα παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Το επίθεμα απελευθερώνει δόσεις ινσουλίνης για να ελέγξουν το σάκχαρο στο αίμα, χωρίς κίνδυνο πρόκλησης υπογλυκαιμίας.

Όπως αναφέρεται στο επιστημονικό έντυπο Advanced Materials, το επίθεμα ανέπτυξαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βόρεια Καρολίνα, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Δρ Ζεν Γκου του Τμήματος Βιοϊατρικής Μηχανικής. Το σκεπτικό τους ήταν να αναπτύξουν μια μη επεμβατική εναλλακτική λύση αντί της μεταμόσχευσης β-κυττάρων που εμπεριέχει τον κίνδυνο της απόρριψής τους από τον οργανισμό του ασθενή ή της εμφάνισης παρενεργειών.

Το επίθεμα περιέχει μικροβελόνες με ζωντανά β-κύτταρα και οι δοκιμές σε πειραματόζωα με διαβήτη τύπου Ι έδειξαν ότι ανιχνεύει γρήγορα την αύξηση του σακχάρου και ανταποκρίνεται άμεσα απελευθερώνοντας το φορτίο του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρυσι στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά επίθεμα ινσουλίνης.

Οι ερευνητές σπεύδουν να σημειώσουν ότι θα πρέπει να προηγηθούν προκλινικές και κλινικές μελέτες, προτού τα πειραματικά αυτά επιθέματα χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία ασθενών με διαβήτη. Όταν όμως αυτό συμβεί, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα αποτελέσει μια ασφαλέστερη επιλογή σε σχέση με τις υπάρχουσες.

Σύμφωνα με επιδημιολογικά στοιχεία, από διαβήτη πάσχουν περίπου 390 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, οι οποίοι αναμένεται να φθάσουν τα 500 εκατομμύρια έως το 2030. Η ινσουλίνη είναι ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας και ρυθμίζει το σάκχαρο στο αίμα. Εξαιτίας του διαβήτη, παράγεται ανεπαρκής ποσότητα ινσουλίνης, με συνέπεια την αύξηση του σακχάρου (υπεργλυκαιμία).

Σήμερα, οι ασθενείς με διαβήτη τύπου Ι και εκείνοι με προχωρημένο διαβήτη τύπου ΙΙ ελέγχουν τακτικά το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα και με ενέσεις ινσουλίνης το διατηρούν σε ελεγχόμενα επίπεδα. Τυχόν λάθη στη δοσολογία της χορηγούμενης ινσουλίνης αλλά και των λοιπών αντιδιαβητικών φαρμάκων μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες στην υγεία των ασθενών.

Πηγή: health.in.gr

Bandages.jpg

18 Μαρτίου, 2016 Angelos KlitsasΔιαβήτης0

Ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια πως ένα τραύμα ενδέχεται να επιδεινωθεί λόγω του διαβήτη; Πότε να ζητήσω βοήθεια;

Όταν κάποιος νοσεί με διαβήτη σημαίνει πως είναι σημαντικό να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε τύπο τραυματισμού άμεσα. Ακόμα και μικρές εκδορές ή πληγές μπορούν να μετατραπούν σε σοβαρά έλκη αν δεν τα αντιμετωπίσετε γρήγορα και στην εντέλεια. Οι πληγές στα πόδια είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές γιατί συχνά δεν έχουμε οπτική επαφή με τα πέλματά μας σε καθημερινή βάση.

Τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στο σώμα με την πάροδο του χρόνου. Η ζημιά αυτή συχνά επηρεάζει τα νεύρα. Όταν να νεύρα έχουν προσβληθεί, συχνά ο πόνος μια αμυχής ή μικρής πληγής δεν γίνεται αισθητός παρά μόνο όταν μολυνθεί. Επίσης, το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ανθρώπου με διαβήτη ενδέχεται να εξασθενήσει από τη συχνή διακύμανση του σακχάρου.

Αν κάτι τέτοιο τελικά συμβεί, ακόμα και ένα μικρό τραύμα στην επιφάνεια του δέρματος μπορεί εύκολα να επιμολυνθεί. Ένας άλλος λόγος που οι πληγές δεν επουλώνονται εύκολα ή μολύνονται είναι τα θέματα που έχουν να κάνουν με την κυκλοφορία, καθώς τα υψηλά επίπεδα σακχάρου μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στις αρτηρίες. Αν φράξουν οι αρτηρίες, είναι πιο δύσκολο για το αίμα να μεταφέρει θρεπτικά συστατικά στην πληγή ώστε αυτή να επουλωθεί.

Ανεξάρτητα από το πόσο μικρή είναι μια πληγή, ακολουθείστε τα επόμενα βήματα για να αποφύγετε τη μόλυνση και να την θεραπεύσετε:

1. Περιποιηθείτε την πληγή αμέσως. Αν είναι φουσκάλα, ελέγξτε αν περιέχει διαφανές υγρό ή αίμα. Αν η φουσκάλα έχει υγρό, θεωρείται επιδερμική, ενώ αν έχει αίμα, η πληγή είναι βαθύτερα στο δέρμα. Πότε μην την σπάτε. Το υγρό που βρίσκεται στο εσωτερικό περιέχει πολλές σημαντικές ουσίες που θα βοηθήσουν στη θεραπευτική διαδικασία. Επίσης, χρησιμεύει στην προστασία του τραυματισμένου ιστού που βρίσκεται από κάτω και αποτελεί ασπίδα για τα βακτήρια. Θα απορροφηθεί μόνο του όταν έρθει η ώρα.

2. Καθαρίστε την πληγή. Ξεπλύνετε το τραύμα αμέσως μόλις το δείτε με άφθονο νερό. Όταν η περιοχή είναι καθαρή, βάλτε κάποια αντιβιοτική αλοιφή στην πληγή για να αποτρέψετε τη μόλυνση και καλύψτε τη με μια καθαρή αποστειρωμένη γάζα. Αλλάζετε καθημερινά τη γάζα και χρησιμοποιήστε ένα απαλό σαπούνι, χωρίς άρωμα για να καθαρίσετε την περιοχή γύρω από την πληγή. Να ελέγχετε το τραύμα καθημερινά όταν αλλάζετε γάζα.

3. Μιλήστε με τον ιατρό σας. Τηλεφωνήστε στον ιατρό σας αν δείτε αλλαγές στο δέρμα ή πληγές και ζητείστε να τον δείτε αν η πληγή σας δεν φαίνεται να θεραπεύεται ή αν παρατηρήσετε κίτρινο υγρό ή πύον. Πηγαίνετε απευθείας στο ιατρό αν έχετε μεγάλες πληγές ή κάποια βλάβη στην επιδερμίδα που φαίνεται σοβαρή. Αν δείτε κοκκινίλα, πρήξιμο, ή αν η πληγή στάζει, επικοινωνήστε με τον ιατρό όσο το δυνατόν πιο σύντονα για περαιτέρω εκτίμηση.

4. Αποφύγετε την πίεση. Αν η πληγή είναι στο πέλμα, προσπαθήστε όσο είναι δυνατόν να μην το πατάτε μέχρι η πληγή να κλείσει.

Να θυμάστε πως είστε η πρώτη γραμμή άμυνας για να προστατέψετε το σώμα σας από τη μόλυνση. Να ελέγχετε το σώμα σας (ειδικά τα πόδια) για αμυχές και εκδορές και να είστε σε εγρήγορση για οτιδήποτε παρατηρήσετε. Αν δεν είστε σίγουρος/η ή έχετε αμφιβολίες, επικοινωνήστε με τον ιατρό σας.

Πηγή: glykoyli.gr

Photo credit: dlg_images via Foter.com / CC BY



ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ






Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.





Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.