Blog

Το άγχος είναι μια φυσιολογική σωματική και ψυχική αντίδραση του οργανισμού σε ορισμένες φάσεις ή στιγμές της ζωής μας. Εμφανίζεται όταν υπάρχουν πιεστικές συνθήκες αλλά και ως αποτέλεσμα γεγονότος που αλλάζει την καθημερινότητα του ατόμου.

Τα συμπτώματα είναι σχετικά γνωστά ανά τον γενικό πληθυσμό: εφίδρωση των χεριών, τρέμουλο, αίσθημα ότι η καρδιά χτυπά δυνατά ή και ότι τα γόνατά δεν μας κρατάνε.

Όταν όμως το άγχος είναι πολύ έντονο μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητα σε πολλά επίπεδα και να δημιουργήσει ορισμένες αντιδράσεις από τον οργανισμό.

Υπό αυτές τις συνθήκες αυξάνεται ο ρυθμός της αναπνοής, επιταχύνεται η κυκλοφορία, εκκρίνονται ορισμένες ορμόνες (κατεχολαμίνες) και κορτικοειδή, ενώ διεγείρεται και το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο διανέμεται σε διάφορα όργανα και ρυθμίζει τις λειτουργίες τους, με αποτέλεσμα όταν οι σωματικές αυτές προσαρμογές υπερβούν κάποιο όριο να εμφανίζονται συμπτώματα.

Όταν προκαλείται μια αγχώδης διαταραχή μπορούν να εκδηλωθούν συμπτώματα όπως ταχυκαρδία, πονοκέφαλος, αϋπνία, δυσχέρεια αναπνοής, τρόμος, ναυτία, ζάλη, διαταραχές κενώσεων, αίσθημα πνιγμού, εμετός, λιποθυμία, παράλυση, πόνοι στο σώμα, κάψιμο ή τσιμπήματα στο στήθος, σπασμοί, διάρροια ή δυσκοιλιότητα, κ.ά.

Στην περίπτωση των πόνων, που αποτελούν ένα από τα συχνότερα συμπτώματα, όταν είναι επίμονοι μπορεί να υποβαθμίσουν σημαντικά την επαγγελματική και προσωπική ζωή του πάσχοντα. Στο σημείο εκείνο εμφανίζεται αύξηση των απαιτήσεων των μυών σε οξυγόνο, καθώς και γενικευμένη επιτάχυνση ποικίλων μεταβολικών αντιδράσεων με αποτέλεσμα την πυροδότηση μυϊκών σπασμών που προκαλούν τον πόνο.

Σε κάθε περίπτωση με τέτοιου είδους συμπτώματα είναι απαραίτητος ο αποκλεισμός ενδεχόμενου οργανικού νοσήματος από έναν ειδικό.

Featured photo credit: Freepik

Ο κολικός του νεφρού θεωρείται ένας από τους ισχυρότερους πόνους που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος, ο οποίος προκαλείται από τις πέτρες στους νεφρούς, όταν αυτές μπλοκάρουν τη ροή των ούρων καθώς κινούνται στους σωλήνες του ουροποιητικού συστήματος.

Στον τυπικό κολικό του νεφρού ο πόνος αρχίζει συνήθως ξαφνικά χωρίς να προηγηθεί κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα. Αρχικά, εντοπίζεται στην περιοχή του νεφρού, ενώ στη συνέχεια μπορεί να επεκτείνεται προς την κύστη, τα γεννητικά όργανα και την ουρήθρα.

Πολλές φορές, ο πόνος είναι εξαρχής δυνατός, ενώ άλλες φορές εμφανίζεται ως αίσθημα βάρους ή ως σφίξιμο στη περιοχή του νεφρού και στη συνέχεια αυξάνεται σε ένταση, προκαλώντας έντονη δυσφορία στον ασθενή. Αυτός, στην προσπάθειά του να βρει ανακούφιση, δεν μπορεί να σταθεί σε ένα μέρος, αλλά συνέχεια αλλάζει θέση, χωρίς τελικά να κατορθώσει να ηρεμήσει.

Ο κολικός στους νεφρούς μπορεί να εμφανιστεί στον καθένα, ωστόσο εμφανίζεται συχνότερα στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ των 20 και 30 ετών.

Τι τον προκαλεί;

Ο κολικός του νεφρού δεν είναι νόσος αλλά σύμπτωμα. Η κυριότερη αιτία που τον προκαλεί είναι η λιθίαση του ουροποιητικού συστήματος. Παράγοντες που προδιαθέτουν στη λιθίαση του ουροποιητικού είναι η υπερκατανάλωση γάλακτος και γαλακτοκομικών (τυριά, γιαούρτι), ζωικών λευκωμάτων (κυρίως κόκκινου κρέατος) και αλατιού σε συνδυασμό με την ανεπαρκή ενυδάτωση του οργανισμού.

Άλλες αιτίες που προκαλούν τον κολικό του νεφρού μπορεί να είναι η χημειοθεραπεία, η κυστινουρία, μία κληρονομική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από περίσσευμα κυστίνης στα ούρα, η ουρική αρθρίτιδα, ένας τύπος αρθρίτιδας που προκαλείται από συσσώρευση του ουρικού οξέος στις αρθρώσεις, η νεφρική ανεπάρκεια, η ουρολοίμωξη, κλπ.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα κολικού του νεφρού μπορούν να είναι καθημερινά ή περιστασιακά. Στα συνηθέστερα, πέραν του πόνου στα πλευρά, την πλάτη, την κοιλιά και τη βουβωνική χώρα, συγκαταλέγονται το μη φυσιολογικό χρώμα ούρων, ο πυρετός, τα δύσοσμα ούρα και η ναυτία με ή χωρίς έμετο.

Είναι επικίνδυνος;

Ο κολικός του νεφρού, αν και συνήθως είναι πολύ οξύς, δεν αποτελεί  αυτός καθαυτός επικίνδυνο συμβάν για τον ασθενή, αλλά το αίτιο που τον προκάλεσε. Πρέπει συνεπώς να τον οδηγήσει στον ειδικό για περαιτέρω διερεύνηση του προβλήματος, ο οποίος θα διαγνώσει την αιτία του.

Αντιμετώπιση

Η θεραπεία για τους νεφρικούς κολικούς και τις πέτρες στους νεφρούς περιλαμβάνει μείωση του πόνου και διάλυση των λίθων. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι πέτρες αποβάλλονται από μόνες του, χωρίς την κατάλληλη αγωγή όμως υπάρχει ο κίνδυνος να επανεμφανιστούν.

Υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές αγωγές, όπως φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά και ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι όπως θεραπεία θερμότητας για τον πόνο, λιθοτριψία, με τη χρήση υπερήχων δονήσεων προκειμένου να σπάσουν οι πέτρες στους νεφρούς, τοποθέτηση καθετηρα για να κρατήσει ελεύθερη τη δίοδο των ουροποιητικών σωλήνων από τους νεφρούς στην κύστη, καθώς και ουρηθροσκόπηση, μία ελάχιστα επεμβατική χειρουργική διαδικασία.

Η κοιλιοκάκη, η οποία είναι γνωστή και ως δυσανεξία στη γλουτένη, είναι μια αυτοάνοση πάθηση που πυροδοτείται από τη γλουτένη σε γενετικά προδιαθετιμένα άτομα.

Η γλουτένη είναι μια αποθηκευτική πρωτεΐνη που υπάρχει στο σιτάρι, το κριθάρι, τη βρώμη και τη σίκαλη και προκαλεί σε αυτά τα άτομα καταστροφή των απορροφητικών λαχνών του λεπτού εντέρου, με αποτέλεσμα ο οργανισμός τους να μην μπορεί να απορροφήσει τις απαραίτητες για τη λειτουργία του ουσίες, οδηγώντας έπειτα σε μεγάλη ανεπάρκεια θρεπτικών στοιχείων, βιταμινών και μετάλλων.

Η κληρονομικότητα σε συνδυασμό με την κατανάλωση τροφών με γλουτένη μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει στην εκδήλωση της νόσου, η οποία μπορεί να εμφανιστεί και στα μωρά όταν εντάσσονται τα δημητριακά στη διατροφή τους.

Γενικά θεωρείται σχετικά σπάνια νόσος, η συχνότητά της όμως τα τελευταία χρόνια με την ανάπτυξη ευαίσθητων βιοδεικτών μπορεί να αγγίζει παγκόσμια ακόμα και το 1% του πληθυσμού.

Παρόλα αυτά, λόγω της ποικιλομορφίας των συμπτωμάτων της, η διάγνωση κατά κύριο λόγο βασίζεται στην ισχυρή κλινική υποψία του γιατρού.

Συμπτώματα

Η κοιλιοκάκη εμφανίζει μια σειρά εξουθενωτικών συμπτωμάτων. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι άνθρωποι με κοιλιοκάκη μπορεί να μην έχουν κανένα σύμπτωμα, αλλά μπορούν να αναπτύξουν επιπλοκές της νόσου με την πάροδο του χρόνου. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από το βαθμό της κακής απορρόφησης των τροφών και μπορεί να μην εμφανιστούν, να είναι λίγα ή ήπια, έως και σοβαρά.

Οι κατηγορίες των συμπτωμάτων είναι δύο: Μπορεί πρώτον να οφείλονται στην κακή απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών ή και δεύτερον στην έλλειψη των βιταμινών και των μετάλλων.

Συμπτώματα λόγω κακής απορρόφησης:

– Διάρροια
– Δύσοσμα αέρια κοιλίας
– Στεατόρροια (αυξημένη ποσότητα λίπους στα κόπρανα)

Συμπτώματα λόγω ελλιπούς διατροφής και ανεπάρκειας βιταμινών και μετάλλων:

– Απώλεια βάρους και κατακράτηση υγρών
– Οστεοπόρωση
– Αναιμία
– Στειρότητα
– Συχνά αιματώματα
– Παθολογικά ηπατικά τεστ
– Περιφερική νευροπάθεια (καταστροφή νεύρων)
– Μυϊκή αδυναμία

Αντιμετώπιση

Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση και η χορήγηση ειδικής δίαιτας με τρόφιμα χωρίς γλουτένη επαναφέρει στο φυσιολογικό την απορροφητική ικανότητα του εντέρου, προκαλεί πλήρη υποχώρηση της συμπτωματολογίας και αποτρέπει δυσάρεστες επιπλοκές, όπως λέμφωμα ή καρκίνο σε περιπτώσεις αδιάγνωστες ή παραμελημένες που δεν τηρούν τις διαιτητικές οδηγίες.

Επειδή τα τελευταία χρόνια τα τρόφιμα χωρίς γλουτένη είναι ιδιαίτερα «της μόδας» και τυγχάνουν ευρείας κατανάλωσης, η υποχώρηση κάποιων συμπτωμάτων με την αποφυγή τροφίμων με γλουτένη δεν παραπέμπει στη διάγνωση της κοιλιοκάκης, η οποία απαιτεί βιοδείκτες και βιοψίες, αλλά στην αποκαλούμενη ευαισθησία στη γλουτένη, που δεν είναι αυτοάνοσο νόσημα αλλά έχει χαρακτηριστικά τροφικής αλλεργίας.

Νέα έρευνα ανακάλυψε ότι το λιπώδες ήπαρ μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για την καρδιά.

Η έρευνα των Pitie-Salpetriere Hospital και Pierre and Marie Curie University έδειξε ότι η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για αρτηριοσκλήρυνση και επομένως για καρδιαγγειακή νόσο.

Τα ευρήματα συνιστούν στενή παρακολούθηση της καρδιαγγειακής υγείας και των μεταβολικών επιπλοκών σε ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος (NAFLD).

Η ερευνήτρια Raluca Pais, δήλωσε ότι σύμφωνα με τις ενδείξεις, το λιπώδες και φλεγμαίνον ήπαρ εκφράζει αρκετούς προφλεγμονώδεις και προπηκτικούς παράγοντες, καθώς και γονίδια που εμπλέκονται σε επιταχυνόμενη αθηρογένεση.

Ο ερευνητής Vlad Ratziu πρόσθεσε ότι αυτό αυξάνει την πιθανότητα, η σχέση μεταξύ μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος και θνησιμότητας από καρδιαγγειακά αίτια, όχι μόνο να ρυθμίζεται από κοινούς παράγοντες κινδύνου αλλά η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος να συμβάλλει ανεξάρτητα στην αύξηση του συγκεκριμένου κινδύνου.

Ερευνητές πραγματοποίησαν μεγάλη έρευνα σε σχεδόν 6.000 ασθενείς που παραπέμφθηκαν στο νοσοκομείο, μεταξύ 1995 και 2012, για να διαπιστωθεί αν η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος αποτελεί ή όχι αιτία της αρτηριοσκλήρυνσης στην καρωτίδα.

Οι ερευνητές κατέληξαν ότι σε ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο που έχουν κίνδυνο για καρδιαγγειακά προβλήματα, η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος συμβάλλει σε πρόωρη αρτηριοσκλήρυνση και την εξέλιξή της, ανεξάρτητα από παραδοσιακούς παράγοντες κινδύνου.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Hepatology.

Πηγή: iatronet.gr

Η κατανάλωση αλκοόλ και η οδήγηση αποτελούν έναν επικίνδυνο συνδυασμό και δυστυχώς μια συχνή πραγματικότητα στην κοινωνία μας. Είναι γνωστό γενικότερα ότι το αλκοόλ, ανάλογα με τη ληφθείσα ποσότητα, ασκεί πολύπλευρη φαρμακολογική και τοξική δράση στον οργανισμό και επηρεάζει τη λειτουργία πολλών συστημάτων.

Στην οδήγηση ειδικότερα μπορεί μεταξύ άλλων να επηρεαστεί άμεσα ο χρόνος αντίδρασης του χρήστη σε μια έκτακτη περίσταση, η λειτουργία των μυών των ματιών επιβραδύνεται, η δυνατότητα αντίληψης της θέσης των άλλων οχημάτων ή της διαχωριστικής γραμμής των δύο ρευμάτων μειώνεται, ενώ και η αίσθηση υπνηλίας αυξάνεται.

Η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία ενημερώνει όλους τους οδηγούς σχετικά με τη χρήση αλκοόλ κατά την οδήγηση και τους 5 μύθους που διατυπώνονται συχνότερα.

Μύθος 1: Το αλκοτέστ της τροχαίας δίνει πάντα μικρότερες τιμές.

Αλήθεια: Το νόμιμο όριο στον εκπνεόμενο αέρα (κοινά αλκοτέστ) είναι 0,25mg/L το οποίο αντιστοιχεί με το 0,50 g/L στο αίμα (έπειτα από αιμοληψία). Ουσιαστικά μιλάμε για αντίστοιχες τιμές και με τις δύο μεθόδους.

Μύθος 2: Για να περάσεις το νόμιμο όριο πρέπει να πιεις πάνω από 3 ποτά.

Αλήθεια: Ένα μεγάλο ποτήρι µπίρα (500 ml), 200 ml κρασί ή 55 ml ουίσκι ή βότκα είναι ικανά για την υπέρβαση του ορίου.

Μύθος 3: «Εγώ το αντέχω».

Αλήθεια: Το αλκοόλ, ανάλογα με τη ληφθείσα ποσότητα, έχει συγκεκριμένη επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό. Οι διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε ένα χρόνιο πότη και ένα αρχάριο έχουν σημασία κυρίως στις χαμηλές τιμές πλησίον του νόμιμου ορίου. Κοινώς σε μεγάλες ποσότητες δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να διατηρήσει την οδηγική του ικανότητα.

Μύθος 4: Αν τρως λιπαρά, μπορείς να πιεις και παραπάνω.

Αλήθεια: Τα λιπαρά απλώς αργούν την απορρόφηση του οινοπνεύματος από το γαστρεντερικό σύστημα. Αυτό σημαίνει απλά ότι θα καθυστερήσει για λίγα λεπτά να εμφανιστεί η ανώτερη τιμή αιθυλικής αλκοόλης. Σε καμία περίπτωση η κατανάλωση λιπαρών τροφών δεν σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να πιει παραπάνω.

Μύθος 5: Σταμάτησα να πίνω εδώ και μιάμιση ώρα άρα μπορώ να οδηγήσω.

Αλήθεια: Ισχύει ακριβώς το αντίθετο καθώς στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έχουμε την μεγαλύτερη τιμή αιθυλικής αλκοόλης στο αίμα.

Ο αντρικός και ο γυναικείος πληθυσμός εμφανίζουν αισθητές διαφορές ως προς τον τρόπο με τον οποίο αρρωσταίνουν, γεγονός το οποίο αποδίδεται τόσο στις οργανικές διαφορές που παρουσιάζουν τα δύο φύλα, όσο και στη συμπεριφορά τους.

Οι γυναίκες για παράδειγμα μπορεί να εμφανίζουν μια ασθένεια σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με τους άντρες, τα συμπτώματά τους να διαφέρουν, αλλά και ο οργανισμός τους να ανταποκρίνεται διαφορετικά στις θεραπείες. Οι άντρες από την άλλη μπορεί να μεριμνούν λιγότερο για την αντιμετώπιση ορισμένων καταστάσεων ή και να είναι πιο ευαίσθητοι σε ορισμένες φαρμακολογικές ουσίες.

Οι πιο πλήρεις επιστημονικές έρευνες εστιάζουν και στα δύο φύλα προκειμένου να κατανοήσουν το πως λειτουργούν οι ασθένειες και το πως αντιδρά ο οργανισμός στις θεραπείες.

Το αμερικανικό Εθνικό Δίκτυο Ινστιτούτων Υγείας (NIH) δημοσίευσε ένα infographic ενημερώνοντας σχετικά.

Καρδιαγγειακός κίνδυνος

Τα αιμοφόρα αγγεία στην καρδιά μιας γυναίκας είναι μικρότερα σε διάμετρο και πιο περίπλοκα διακλαδισμένα από εκείνα ενός άντρα. Οι διαφορές αυτές δίνουν μια εξήγηση ως προς το γιατί όταν τα αιμοφόρα αγγεία τους φράζουν, έχουν διαφορετικές εκδηλώσεις σε σύγκριση με τον αντρικό πληθυσμό. Τα συμπτώματα που εμφανίζουν, όπως και τα αποτελέσματα των διαγνωστικών εξετάσεων, μερικές διαφέρουν, γεγονός που δυσκολεύει τη διαδικασία της διάγνωσης.

Επίσης ο γυναικείος πληθυσμός, καθώς στις περισσότερες κοινωνίες αναλαμβάνει περισσότερο την ευθύνη φροντίδας των παιδιών, τις υποχρεώσεις του σπιτιού και τη φροντίδα των ηλικιωμένων μελών της οικογενείας, είναι πιθανό να μην ασχοληθεί εγκαίρως με την πρόληψη ή τη διαχείριση χρόνιων παθήσεων όπως η καρδιοπάθεια.

Οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση είναι χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, κατά την οποία παρατηρείται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και ποιότητάς τους, με αποτέλεσμα αυτά με την πάροδο του χρόνου να γίνονται πιο εύθραυστα και λεπτά.

Είναι μια πάθηση που εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες, διότι έχουν λιγότερο οστικό ιστό σε σχέση με τους άντρες, ενώ κατά την εμμηνόπαυση περνούν από μια ταχεία φάση απώλειας οστικού ιστού λόγω των ορμονικών αλλαγών.

Αντίθετα, η οστεοπόρωση σε άντρες άνω των 50 ετών συχνά περνάει απαρατήρητη διότι πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για μια «ασθένεια της γυναίκας».

Αρθρίτιδα γόνατος

Οι γυναίκες και τα κορίτσια νεαρής ηλικίας είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς των γονάτων όταν ασχολούνται με αθλήματα. Αυτό εν μέρει οφείλεται στην ανατομία του γόνατος και του ισχίου τους, στην μυϊκή δύναμη του ποδιού και στη χαλαρότητα των συνδέσμων και των τενόντων. Οι τραυματισμοί στα γόνατα για οποιοδήποτε φύλο, όπως η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες μελλοντικής ανάπτυξης οστεοπόρωσης.

Επιπλέον, το περπάτημα σε ψηλοτάκουνα παπούτσια αυξάνει την πίεση στην άρθρωση του γόνατος, αυξάνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας.

Διακοπή του καπνίσματος

Για τις γυναίκες η διακοπή του καπνίσματος είναι δυσκολότερη σε σχέση με τους άντρες, διότι ο οργανισμός τους μεταβολίζει γρηγορότερα τη νικοτίνη -την εθιστική ουσία που περιέχεται στον καπνό. Η διαφορά αυτή στο μεταβολισμό εν μέρει εξηγεί τον λόγο που η θεραπεία υποκατάστασης νικοτίνης, όπως τα έμπλαστρα και οι μαστίχες, είναι πιο αποτελεσματική στον αντρικό πληθυσμό, ο οποίος εμφανίζεται πιο ευαίσθητος στις φαρμακολογικές επιδράσεις της νικοτίνης.

Αντιθέτως, σε ό,τι αφορά τη διακοπή του καπνίσματος ο γυναικείος πληθυσμός εμφανίζεται πιο ευαίσθητος σε παράγοντες όπως τα κοινωνικά ερεθίσματα.

Ψυχική υγεία

Οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες από τους άνδρες να εμφανίσουν κατάθλιψη, καθώς πολλές εκδηλώνουν συμπτώματα που σχετίζονται με τις αλλαγές στις ορμόνες κατά την εφηβεία, την εγκυμοσύνη και την περιεμμηνόπαυση.

Οι άντρες, σε σύγκριση με τις γυναίκες, είναι λιγότερο πιθανό να αποδεχθούν το πρόβλημα και να αναζητήσουν βοήθεια.

Μεριμνήστε λοιπόν για την προστασία της υγείας σας, μην αγνοείτε ενδεχόμενα  συμπτώματα και αναζητήστε ιατρική συμβουλή.