Blog

Arthritida1.jpg

14 Φεβρουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία αυτοάνοση ασθένεια, η οποία προκαλεί χρόνια φλεγμονή των αρθρώσεων ή και άλλων οργάνων του σώματος. Με τον όρο αυτοάνοση προσδιορίζεται η νόσος που εμφανίζεται όταν οι ιστοί του σώματος λανθασμένα γίνονται αντικείμενο επίθεσης από το ανοσοποιητικό σύστημα του ιδίου του οργανισμού.

Η συγκεκριμένη ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί και στα παιδία και στους ενήλικες. Συχνότερα όμως αρχίζει μετά την ηλικία των 40 ετών και πριν τα 60. Η κατανομή της στα φύλα παρουσιάζει μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες από ότι στους άνδρες ενώ στη λευκή φυλή είναι συχνότερη.

Επειδή αυτή η φλεγμονή μπορεί να αφορά πολλά όργανα του σώματος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται σαν συστηματική νόσος και γι’ αυτό μερικές φορές ονομάζεται ρευματοειδής ασθένεια. Παρόλο που είναι χρόνια, οι ασθενείς μπορεί να παραμένουν χωρίς συμπτώματα επί μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σε γενικές γραμμές πάντως, αρχικά παρουσιάζεται δυσκινησία στις μικρές αρθρώσεις (τα δάκτυλα) και ακολούθως στις μεγάλες (ισχία). Οι πόνοι και η δυσκινησία στις αρθρώσεις έχουν κυρίως πρωινό χαρακτήρα, ενώ πρήξιμο, αύξηση θερμοκρασίας και παραμόρφωση των αρθρώσεων αποτελούν επίσης χαρακτηριστικά συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Σημειώνεται πως όλα τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα την οστεοαρθρίτιδα (καταστροφή αρθρώσεως).

Στα συμπτώματα επίσης, όταν η νόσος είναι ενεργός, περιλαμβάνονται και η γενικευμένη κόπωση και η έλλειψη όρεξης. Στα παιδιά περιλαμβάνουν ευερεθιστότητα, απώλεια της όρεξης, χωλότητα (κουτσαίνουν) και συχνό κλάμα.

Αιτία και παράγοντες κινδύνου

Η αιτία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας παραμένει άγνωστη. Πολλοί παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί κατά καιρούς όμως τίποτε δεν έχει αποδειχθεί. Έχει διαπιστωθεί μόνον ότι μερικά γονίδια αυξάνουν τον κίνδυνο για την ρευματοειδής αρθρίτιδα, ενώ επίσης διάφοροι παράγοντες του περιβάλλοντος φαίνεται ότι διαδραματίζουν κάποιο ρόλο για την πρόκληση της. Για παράδειγμα, έχει αναφερθεί ότι το κάπνισμα, η έκθεση σε πυριτικά άλατα καθώς και η χρόνια περιοδοντική νόσος αυξάνουν τον κίνδυνο για την ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Θεραπεία

Η συντηρητική αγωγή αποτελεί κατά βάση το στάδιο της θεραπείας πριν την ολική καταστροφή της άρθρωσης. Αυτή γίνεται με τη χρήση αντιφλεγμονωδών μη στεροειδών, αναλγητικών, ειδικών αντιρρευματικών φαρμάκων και σκευασμάτων κορτιζόνης, καθώς και φυσικοθεραπείας και κινησιοθεραπείας. Σε προχωρημένες καταστάσεις η χειρουργική αντικατάσταση των αρθρώσεων (ολική αρθροπλαστική) είναι η τελική λύση για την αντιμετώπιση των κινητικών δυσχερειών.

Πρόγνωση

Υπάρχουν πολλά ειδικά τεστ που σε συνδυασμό πάντα με το ιστορικό και την κλινική εικόνα, μπορούν να οδηγήσουν στην ορθή διάγνωση. Με την εμφάνιση πάντως των πρώτων συμπτωμάτων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι σημαντική αξία η διατήρηση της κίνησης των αρθρώσεων με φυσιοθεραπευτική προσέγγιση. Τέλος, τονίζεται ότι οι καπνιστές επηρεάζονται περισσότερο όσον αφορά την εμφάνιση των επιπλοκών.


5-Easy-Foot-Care-Tips.jpg

12 Φεβρουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΔιαβήτης0

Το διαβητικό πόδι είναι μια από τις σοβαρότερες επιπλοκές που απειλούν τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική ασθένεια, η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης της ινσουλίνης από το πάγκρεας, είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη.

Ο χρόνο εμφάνισης ενός διαβητικού ποδιού συνήθως προκύπτει έπειτα από τουλάχιστον 10 με 15 χρόνια αρρύθμιστου διαβήτη και είναι πιο συχνός σε διαβητικούς τύπου 1. Σε εκείνους δηλαδή που χρειάζονται ινσουλίνη για τη θεραπεία αφού το πάγκρεας τους δεν λειτουργεί.

Βασικές αιτίες

Ο βαθμός αύξησης της γλυκόζης στο αίμα και η παραμονή των αυξημένων τιμών της για μεγάλο χρονικό διάστημα βλάπτουν κυρίως τα μικρά αγγεία, προκαλώντας διαβητική νευροπάθεια, νεφροπάθεια, αμφιβληστροειδοπάθεια κ.λπ. με σοβαρές συνέπειες σε πολλά οργανικά συστήματα, όπως νεφρική ανεπάρκεια, μόνιμη βλάβη στους οφθαλμούς, η οποία μπορεί να οδηγήσει και σε τύφλωση, έλκη στα πόδια κλπ.

Οι βασικές αιτίες για τη δημιουργία έλκους στα πόδια είναι δυο σοβαρές επιπλοκές της νόσου: η νευροπάθεια και η περιφερική αρτηριοπάθεια. Κατά την εμφάνισή της χάνεται η προστατευτική αίσθηση του πόνου και το σκέλος του διαβητικού ασθενούς δεν «πονάει» όταν κάποιο αιχμηρό αντικείμενο ή θερμό ερέθισμα του προκαλέσουν βλάβη.

Έτσι, μπορεί να δημιουργηθεί οποιαδήποτε πληγή χωρίς ο ασθενής να την αντιληφθεί. Η πληγή όμως αυτή ταυτόχρονα συνεπάγεται και είσοδο μικροβίων στον οργανισμό. Με τον τρόπο αυτόν δημιουργείται φλεγμονή στο πόδι, η οποία εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα και ορθολογικά, αφενός επεκτείνεται πολύ γρήγορα και αφετέρου καταλήγει σε ακρωτηριασμό.

Εάν «μαυρίσει» ή αλλάξει το χρώμα του ποδιού προς το σκούρο, υπάρχει συνήθως βλάβη των αγγείων, δηλαδή απόφραξη των αρτηριών που φέρνουν το αίμα στα κάτω άκρα. Αυτή η επιπλοκή ονομάζεται περιφερική αρτηριοπάθεια. Το άκρο που δεν αιματώνεται νεκρώνεται ολόκληρο ή κάποια δάκτυλα. Ενίοτε η άμεση παρέμβαση που θα ανοίξει την απόφραξη και θα αποκαταστήσει την κυκλοφορία του αίματος σώζει το πόδι. Σε αντίθετη περίπτωση –για παράδειγμα με την καθυστερημένη ενημέρωση του ιατρού–  θα πρέπει να διενεργηθεί και πάλι ακρωτηριασμός.

Οι αθηροσκληρυντικές βλάβες των αρτηριών επιτείνονται στην παρουσία του διαβήτη, δημιουργώντας ταχύτατα στενώσεις, ή και αποφράξεις του αυλού των αγγείων. Οι αλλοιώσεις αυτές προσβάλλουν εν δυνάμει όλα τα αγγεία του σώματος.

Οι βλάβες εστιάζονται στις περιφερικές κυρίως αρτηρίες κάτω από το γόνατο, που είναι αγγεία μεσαίου και μικρού διαμετρήματος, γεγονός το οποίο χαρακτηρίζει την ιδιομορφία του προβλήματος. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην εγκατάσταση και την ταχεία εξέλιξη της διαβητικής αγγειοπάθειας συμβάλλουν παράγοντες όπως ο χρόνος εμφάνισης και η ρύθμιση του διαβήτη, η υψηλή αρτηριακή πίεση, το κάπνισμα, η υπερλιπιδαιμία και η παχυσαρκία.

Η παρουσία των αποφρακτικών αρτηριακών βλαβών στα κάτω άκρα υποδηλώνεται από ένα συνδυασμό συμπτωμάτων στο μεγαλύτερο αριθμό των ασθενών, ενώ περίπου στο 1/3 των πασχόντων δεν υπάρχουν συμπτώματα. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η αξιολόγηση του προβλήματος σε πρώιμα στάδια, καθώς μπορεί να ανακοπεί η πορεία της νόσου σε κρίσιμη ισχαιμία. Η κρίσιμη ισχαιμία αποτελεί τη σοβαρότερη εξέλιξη της αρτηριοπάθειας, οφείλεται, κυρίως, σε εκτεταμένες και πολυεπίπεδες αλλοιώσεις και συνοδεύεται, τις περισσότερες φορές, από την εμφάνιση ελκών ή νεκρώσεων στα δάκτυλα και την πτέρνα.

Η αντιμετώπιση της διαβητικής αρτηριοπάθειας των κάτω άκρων συνδέεται άμεσα με την ποιότητα ζωής, πρακτικά με τη δυνατότητα να βαδίζει κανείς. Για το λόγο αυτόν ο κύριος άξονας αυτής της ποιότητας ζωής είναι η διάσωση του άκρου.

Αντιμετώπιση

Ο καλύτερος, λοιπόν, τρόπος αντιμετώπισης της ταχείας εξέλιξης και των επιπλοκών της διαβητικής περιφερικής αρτηριοπάθειας σαφώς είναι η πρόληψή της, με την απομάκρυνση των παραγόντων κινδύνου. Έτσι, η σωστή ρύθμιση του διαβήτη, η διακοπή του καπνίσματος, ο έλεγχος της υπερλιπιδαιμίας και της υπέρτασης, η καταπολέμηση της παχυσαρκίας και η άσκηση είναι μερικοί από τους βασικούς κανόνες έλεγχου της εξέλιξης της νόσου.

Όταν όμως οι αθηροσκληρωτικές βλάβες των αρτηριών είναι σοβαρές, δεν ανταποκρίνονται στα συντηρητικά μέτρα θεραπείας και η νόσος εξελίσσεται ταχύτατα με σοβαρό κίνδυνο επιπλοκών (λοίμωξη του ποδιού, έλκη, νεκρώσεις), τότε η χειρουργική θεραπεία είναι απαραίτητη προκειμένου να αποκατασταθεί η αρτηριακή κυκλοφορία του ποδιού, να επουλωθούν τα ισχαιμικά έλκη και να αποφευχθεί ο ακρωτηριασμός.

Συμβουλές για την πρόληψη

  1. Μην περπατάτε ποτέ ξυπόλητοι, υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού.
  2. Φοράτε άνετα παπούτσια για να προστατεύσετε τα πόδια σας από την πίεση και την δημιουργία σκληρύνσεων. Ελέγχετε καθημερινά το εσωτερικό των υποδημάτων σας έτσι ώστε να μην υπάρχουν σκισίματα στην εσωτερική επιφάνεια καθώς και ξένα αντικείμενα.
  3. Παρατηρείτε καθημερινά τα πόδια σας. Να βλέπετε τα πέλματά σας με ένα καθρέπτη. Αν δεν βλέπετε καλά Θα πρέπει να βοηθηθείτε από ένα μέλος της οικογένειάς σας ή από ένα φιλικό πρόσωπο.
  4. Κάντε ποδόλουτρο καθημερινά, αλλά μην τα αφήνετε στο νερό περισσότερο από 5΄. Μία μεγαλύτερη παραμονή στο νερό αφαιρεί το απαραίτητο λίπος από το δέρμα και προκαλεί ελαφρά ξηρότητα και σχισίματα. Προσέχετε την θερμοκρασία του νερού να μην υπερβαίνει τους 38 βαθμούς Κελσίου.
  5. Σκουπίζετε τα πόδια σας καλά, ιδιαίτερα μεταξύ δακτύλων.
  6. Χρησιμοποιείτε ενυδατική κρέμα για να διατηρήσετε το δέρμα ελαστικό (προσοχή, όχι κρέμα στο ενδιάμεσο των δακτύλων).
  7. Κόβετε τα νύχια σας με πολύ προσοχή, είναι προτιμότερο να τα κονταίνετε με λίμα.
  8. Χρησιμοποιείστε αντιιδρωτικά προϊόντα και απορροφητική-αντιμηκητισιακή πούδρα για τα πόδια που ιδρώνουν.
  9. Ποτέ μην αφαιρείτε κάλους μόνοι σας. Απευθυνθείτε στον γιατρό σας.
  10. Αποφύγετε την υπερβολική ζέστη στα πόδια σας. Μην χρησιμοποιείτε θερμοφόρες ή ηλεκτρικά θερμαινόμενα μαξιλάρια.

Μπορείτε επίσης να δείτε τη σχετική παρουσίαση της Εταιρείας Μελέτης Παθήσεων Διαβητικού Ποδιού (ΕΜΕΔΙΠ).

Να θυμάστε ότι το πόδι που πονά, άλλαξε χρώμα (κόκκινο ή μελανό), είναι θερμό (όλο ή ένα μέρος του), έχει άσχημη οσμή ή εμφάνισε φουσκάλες ή μικρές πληγές, αποτελούν σημάδια για τα οποία θα πρέπει να ζητήσετε ιατρική συμβουλή.


gastritida-ponos-stomaxi1.jpg

3 Φεβρουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Γαστρίτιδα είναι η φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου, η οποία μπορεί να εμφανισθεί είτε ξαφνικά (οξεία γαστρίτιδα) είτε σιγά – σιγά με την πάροδο του χρόνου (χρόνια γαστρίτιδα).

Μεταξύ των παραγόντων που μπορούν να την πυροδοτήσουν είναι:

  1. Η βακτηριακή λοίμωξη
  2. Το αλκοόλ
  3. Το άγχος
  4. Άλλες ασθένειες (HIV/AIDS, νόσος του Crohn, παρασιτικές λοιμώξεις, νεφρική ανεπάρκεια, ηπατική ανεπάρκεια)
  5. Η συχνή χρήση αντιφλεγμονωδών και αναλγητικών φαρμάκων
  6. Η παλινδρόμηση της χολής

Οι πιο κοινές μορφές

Οξεία γαστρίτιδα: Οξεία ή διαβρωτική γαστρίτιδα είναι η περίπτωση της διάβρωσης του γαστρικού βλεννογόνου, που προκαλείται από βλάβη στον αμυντικό μηχανισμό του βλεννογόνου, λόγω δυσλειτουργίας του ενζύμου, το οποίο ευθύνεται για τη βιοσύνθεση των εικοσανοειδών στο στομάχι, αυξάνοντας την πιθανότητα των πεπτικών ελκών. Επίσης τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η ασπιρίνη, ενδεχομένως μπορούν να μειώσουν μια ουσία που προστατεύει το στομάχι, την προσταγλανδίνη, προκαλώντας γαστρίτιδα.

Χρόνια γαστρίτιδα: Στην περίπτωση που ο οισοφαγικός σφιγκτήρας δε λειτουργεί σωστά, κάποια οξέα του στομάχου μπορεί να ξεφύγουν μέχρι τον οισοφάγο. Αυτό προκαλεί πολύ οδυνηρή καούρα, καθώς στην ουσία τα τοιχώματα του οισοφάγου έχουν διαβρωθεί από το οξύ. Πρόκειται για την χρόνια γαστρίτιδα η οποία αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων των γαστρικών ιστών και συνήθως αφορά στο αποτέλεσμα της λοίμωξης από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (Η. pylori).

Συμπτώματα

Στα συμπτώματα της γαστρίτιδας περιλαμβάνονται τα εξής:

  1. Πολύ δυνατό πόνο ή κάψιμο (δυσπεψία) στην άνω κοιλιακή χώρα που μπορεί να χειροτερεύει ή να καλυτερεύει με την τροφή
  2. Ναυτία
  3. Εμετός
  4. Απώλεια της όρεξης
  5. Φούσκωμα και ρεψίματα
  6. Ένα αίσθημα πληρότητας στο επάνω στην κοιλιά σας μετά το φαγητό
  7. Η απώλεια βάρους

Eπιπλοκές

Αν η γαστρίτιδα παραμείνει για αρκετό διάστημα χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε έλκος του στομάχου και αιμορραγία από το στομάχι. Ορισμένες μορφές χρόνιας γαστρίτιδας μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου του στομάχου, ειδικά αν υπάρχει εκτεταμένη διάβρωση του βλεννογόνου του στομάχου. Είναι απαραίτητη η ενημέρωση του γιατρού στην περίπτωση που τα συμπτώματα δεν υποχωρούν παρά την θεραπεία για τη γαστρίτιδα.

Θεραπεία

Η θεραπεία της γαστρίτιδας εξαρτάται από την αιτία που την προκάλεσε. Συνήθως χορηγούνται φάρμακα που χορηγούνται για την εξουδετέρωση του γαστρικού οξέως (αντιόξινα, ανταγωνιστές των Η2 υποδοχέων και αναστολείς της αντλίας πρωτονίων), καθώς και φάρμακα για την θεραπεία του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού (συνδυασμός δύο αντιβιοτικών και ενός αναστολέα της αντλίας πρωτονίων με ή χωρίς προσθήκη βισμούθιου).

Πρόγνωση

Για να προληφθεί η εμφάνισή της είναι απαραίτητα τα εξής:

1. Σωστές διατροφικές συνήθειες:

  • συχνά γεύματα
  • αποφυγή ερεθιστικών τροφών
  • αποφυγή αλκοόλ
  • αποφυγή καπνίσματος
  • αποφυγή αντιφλεγμονωδών φαρμάκων

2. Διατήρηση του σωστού σωματικού βάρους

3. Συστηματική άσκηση

4. Διαχείριση του στρες


man-sleeping1.jpg

29 Ιανουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Υπνική άπνοια ονομάζεται μια κατάσταση όπου κατά τη διάρκεια του ύπνου η αναπνοή διακόπτεται, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος και το υπόλοιπο σώμα να μην μπορούν να λάβουν αρκετό οξυγόνο.

Υπάρχουν πολλαπλά αίτια που συνδέονται με την εκδήλωσή της, επηρεάζοντας οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και τα παιδιά.  Ορισμένα πράγματα καθιστούν περισσότερο ή λιγότερο πιθανό ότι θα έχετε αποφρακτική άπνοια ύπνου. Μερικά από αυτά ωστόσο δεν μπορούν να ελεγχθούν από το άτομο:

  1. Ηλικία: Η υπνική άπνοια είναι πιο συχνή σε άτομα ηλικίας 30 ετών και άνω.
  2. Φύλο: Η υπνική άπνοια είναι πιο συχνή στους άνδρες
  3. Οικογενειακό ιστορικό: Αν άλλα μέλη της οικογένειας έχουν άπνοια κατά τον ύπνο, είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί και σε άλλα μέλη σε σύγκριση με κάποιον που δεν έχει οικογενειακό ιστορικό της νόσου.
  4. Παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης: Οι παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης, όπως η σκολίωση, μπορεί να παρεμβαίνουν στην αναπνοή και να συμβάλουν στην άπνοια κατά τον ύπνο.
  5. Η εμμηνόπαυση: Σύμφωνα με μελέτες η άπνοια κατά τον ύπνο συμβαίνει πιο συχνά σε γυναίκες που έχουν περάσει την εμμηνόπαυση. Μετά την εμμηνόπαυση οι γυναίκες εμφανίζουν υπνική άπνοια με ρυθμό παρόμοιο με τους άνδρες.
  6. Καταστάσεις που προκαλούν ανωμαλίες στο κεφάλι και το πρόσωπο: Καταστάσεις όπως το σύνδρομο Marfan και το σύνδρομο Down μπορεί να οδηγήσουν σε ανωμαλίες που αυξάνουν τον κίνδυνο για την υπνική άπνοια.
  7. Εθνότητα: Οι Μαύροι, Ισπανοί και οι κάτοικοι των Νησιών του Ειρηνικού έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τους λευκούς. Οι Μαύροι εμφανίζουν τη νόσο σε νεαρότερη ηλικία από τους λευκούς.

Τύποι υπνικής άπνοιας

Υπάρχουν δύο τύποι υπνικής άπνοιας:

– Η αποφρακτική άπνοια κατά τον ύπνο (Obstructive sleep apnea – OSA): Η πιο κοινή από τις δύο μορφές της άπνοιας προκαλείται από απόφραξη των αεραγωγών, συνήθως όταν οι μαλακοί  ιστοί στο πίσω μέρος του λαιμού συμπιέζονται  κατά τη διάρκεια του ύπνου.

– Κεντρική άπνοια κατά τον ύπνο (Central sleep apnea-CSA): Σε αντίθεση με την OSA, ο αεραγωγοί δεν είναι αποκλεισμένοι, αλλά ο εγκέφαλος αποτυγχάνει να ενεργοποιήσει τους μυς να αναπνεύσουν λόγω της αστάθειας στο αναπνευστικό κέντρο ελέγχου.

Παράγοντες που μπορούν να ελεγχθούν

  1. Παχυσαρκία: Περίπου 7 στους 10 ανθρώπους που έχουν υπνική άπνοια είναι παχύσαρκοι. Η παχυσαρκία είναι ο πιο πιθανός παράγοντας που οδηγεί σε αυτήν.
  2. Περίμετρος λαιμού (17 ίντσες ή περισσότερο σε άνδρες και 16 ίντσες ή μεγαλύτερο στις γυναίκες)
  3. Το κάπνισμα: Το κάπνισμα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για την υπνική άπνοια, επειδή η νικοτίνη του καπνού χαλαρώνει τους μυς που κρατούν τους αεραγωγούς ανοικτούς.
  4. Κατανάλωση αλκοόλ ή φαρμάκων: Η κατανάλωση αλκοόλ ή η λήψη ορισμένων φαρμάκων πριν τον ύπνο μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για την υπνική άπνοια. Στα φάρμακα αυτά περιλαμβάνονται τα υπνωτικά χάπια και τα ηρεμιστικά.
  5. Διόγκωση των ιστών της μύτης, του στόματος ή του λαιμού.
  6. Ύπνος πάνω στην πλάτη και η χρησιμοποίηση μαξιλαριών.
  7. Παραμορφώσεις των οστών: Παραμορφώσεις των οστών της μύτης, του στόματος ή του λαιμού μπορεί να παρεμβαίνουν με την αναπνοή, προκαλώντας άπνοια κατά τον ύπνο.
  8. Ορμονικές διαταραχές της ορμόνης: Διαταραχές που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο περιλαμβάνουν τον υποθυρεοειδισμό και μεγαλακρία.
  9. Κακές συνήθειες ύπνου: Για παράδειγμα ο ύπνος σε διαφορετικές θέσεις και σημεία μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για την υπνική άπνοια.

Επιπτώσεις

  1. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία η άπνοια κατά τον ύπνο μπορεί να οδηγήσει σε έναν αυξανόμενο αριθμό προβλημάτων υγείας:
  2. Υψηλή αρτηριακή πίεση
  3. Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο
  4. Καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακή αρρυθμία
  5. Διαβήτης
  6. Κατάθλιψη
  7. Επιδείνωση της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής / υπερκινητικότητας – ΔΕΠΥ
  8. Επιπλέον, η χωρίς θεραπεία άπνοια κατά τον ύπνο μπορεί να είναι υπεύθυνη για την κακή απόδοση στις καθημερινές δραστηριότητες, όπως στην εργασία και το σχολείο, τροχαία ατυχήματα και σχολικές επιδόσεις σε παιδιά και εφήβους.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα που μπορεί το άτομο να αντιληφθεί:

  1. Αφύπνιση με ένα συναίσθημα μη ξεκούρασης και ανανέωσης μετά τον ύπνο, προβλήματα με τη μνήμη και τη συγκέντρωση, αίσθημα κόπωσης, και αλλαγές στην προσωπικότητα.
  2. Υπερβολική υπνηλία κατά την ημέρα.
  3. Καούρα ή μια πικρή γεύση στο στόμα το βράδυ.
  4. Πρωινούς ή νυκτερινούς πονοκεφάλους. Περίπου τα μισά από τα άτομα με υπνική άπνοια αναφέρουν πονοκεφάλους.
  5. Εφίδρωση και πόνο στο στήθος κατά τον ύπνο.
  6. Πρήξιμο των ποδιών
  7. Αφύπνιση κατά τη διάρκεια της νύχτας για την αποβολή ούρων.

Συμπτώματα που άλλοι μπορούν να παρατηρήσουν στον ασθενή:

  1. Επεισόδια διακοπής της αναπνοής (άπνοια) το οποίο μπορεί να συμβεί από μόνο 5 φορές την ώρα (ήπια άπνοια) ως περισσότερο από 50 φορές την ώρα (σοβαρή άπνοια). Ο αριθμός τους καθορίζει και τη βαρύτητα της υπνικής άπνοιας.
  2. Δυνατό ροχαλητό. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που έχουν υπνική άπνοια ροχαλίζουν. Αλλά όλοι οι άνθρωποι που ροχαλίζουν δεν έχουν απαραίτητα υπνική άπνοια.
  3. Ανήσυχα τινάγματα και στροφή του σώματος κατά τη διάρκεια του ύπνου.
  4. Νυκτερινές περίοδοι δύσπνοιας.

Συμπτώματα στα παιδιά

Τα παιδιά που έχουν υπνική άπνοια εμφανίζουν σχεδόν πάντα ροχαλητό. Αλλά πάντως μπορεί να μην εμφανίζουν υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας (βασικό σύμπτωμα σε ενήλικες).

Σε παιδιά μικρότερα των 5 ετών, άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  1. Αναπνοή από το στόμα
  2. Εφίδρωση
  3. Ανησυχία
  4. Συχνές αφυπνίσεις

Στα παιδιά 5 ετών και άνω, άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  1. Νυχτερινή ενούρηση.
  2. Κακή απόδοση στο σχολείο.
  3. Δεν αναπτύσσονται τόσο γρήγορα όσο θα έπρεπε για την ηλικία τους. Αυτό μπορεί να είναι το μόνο σύμπτωμα σε ορισμένα παιδιά. Αυτά τα παιδιά μπορεί να έχουν επίσης προβλήματα συμπεριφοράς και μια σύντομη διάρκεια προσοχής.
  4. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η άπνοια ύπνου στα παιδιά μπορεί να προκαλέσει καθυστέρηση στην ανάπτυξη και μπορεί να προκαλέσει βλάβη στη δεξιά πλευρά της καρδιάς (πνευμονική καρδία).

Θεραπεία 

Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις της άπνοιας κατά τον ύπνο κυμαίνονται από πράγματα που μπορούν να γίνουν στο σπίτι, όπως απώλεια βάρους ή αλλαγή της θέσης στον ύπνο, ενώ άλλη λύση μπορεί να αποτελεί και η χειρουργική επέμβαση.

Σε ήπιες περιπτώσεις υπνικής άπνοιας του ύπνου μπορεί αντιμετωπιστεί με την αλλαγή συμπεριφοράς:

  1. Η απώλεια βάρους.
  2. Αποφυγή αλκοόλ και υπνωτικών χαπιών.
  3. Αλλαγή των θέσεων ύπνου για τη βελτίωση της αναπνοής.
  4. Η διακοπή του καπνίσματος. Το κάπνισμα μπορεί να επιδεινώσει τόσο το ροχαλητό και την άπνοια.
  5. Αποφυγή ύπνου στην πλάτη.

Άλλη μορφή θεραπείας αποτελεί η συνεχής θετική πίεση αεραγωγών -που ονομάζεται επίσης CPAP- και είναι μια επεξεργασία κατά την οποία μια μάσκα φοριέται πάνω από τη μύτη ή / και το στόμα κατά τον ύπνο. Η μάσκα είναι συνδεδεμένη με ένα μηχάνημα που παρέχει μια συνεχή υπό πίεση ροή του αέρα μέσα στη μύτη. Αυτή η ροή του αέρα βοηθά στη διατήρηση της διάνοιξης των αεραγωγών έτσι ώστε η αναπνοή να είναι κανονική. Η CPAP θεωρείται από πολλούς εμπειρογνώμονες ότι  είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για την υπνική άπνοια.

Χειρουργική επέμβαση

Εάν ο ασθενής έχει σκολίωση ρινικού διαφράγματος, διογκωμένες αμυγδαλές ή μια μικρή κάτω γνάθο με μια κατακόρυφη επικάλυψη που έχει σαν αποτέλεσμα ο λαιμός να είναι πολύ στενός, ίσως χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση της άπνοιας κατά τον ύπνο.

Οι πιο συχνές χειρουργικές επεμβάσεις που εκτελούνται για την άπνοια ύπνου περιλαμβάνουν:

  1. Ρινική χειρουργική επέμβαση: Διόρθωση ρινικών προβλήματα, όπως σκολίωση ρινικού διαφράγματος.
  2. Uvulopalatopharyngoplasty (UPPP): Μια διαδικασία που αφαιρεί μαλακούς ιστούς στο πίσω μέρος του λαιμού και του ουρανίσκου, αυξάνοντας το πλάτος του αεραγωγού  στο άνοιγμα του λαιμού.
  3. Χειρουργική επέμβαση διαμόρφωσης άνω και κάτω γνάθου: Χειρουργική επέμβαση για να διορθώσει ορισμένα προβλήματα του προσώπου ή του λαιμού που συμβάλλουν στην άπνοια κατά τον ύπνο.

365-149-wheezer_l1.jpg

24 Ιανουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Το άσθμα είναι μια χρόνια φλεγμονή των βρόγχων (αγωγοί αέρος προς τους πνεύμονες), η οποία προκαλεί οίδημα και στένωση (σύσπαση) του αυλού τους.

Σήμερα αποτελεί σήμερα τη συχνότερη χρόνια νόσο σε παιδιά, προσβάλλοντας ένα στα 15. Η προσβολή του άσθματος αφορά μόνο τον αυλό του βρόγχου και όχι τις κυψελίδες ή τον πνευμονικό ιστό. Η στένωση αυτή προκαλείται μέσω τριών παραγόντων: Φλεγμονή, βρογχόσπασμο και υπεραντιδραστικότητα, ενώ συνήθως είναι είτε πλήρως, είτε μερικώς αναστρέψιμη με τη βοήθεια των διαφόρων φαρμάκων.

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται η δύσπνοια, ο συριγμός, ο βήχας και το σφίξιμο στο στήθος.

Που οφείλεται

Σε πολλές περιπτώσεις το άσθμα είναι κληρονομική νόσος. Άλλοι παράγοντες που μπορούν να το πυροδοτήσουν είναι:

1. Αλλεργία: Η αλλεργία είναι ιδιαίτερη συχνή στα νεαρά άτομα. Στις πιο γνωστές ουσίες που προκαλούν αλλεργία, ανήκουν γύρεις διαφόρων δένδρων ή φυτών, μύκητες, οικιακή σκόνη (ή καλύτερα παράσιτα που ζουν στη σκόνη), τρίχες ή λέπια ζώων, πούπουλα, φάρμακα και τροφές όπως π.χ. τα γαλακτοκομικά προϊόντα, αυγά, σιτάρι, καρύδια, σοκολάτα, ψάρι, οστρακοειδή κ.ά.

2. Λοιμώξεις κυρίως του αναπνευστικού συστήματος όπως π.χ. κρυολογήματα, γρίπη, ιγμορίτιδα κ.ά.

3. Ψυχολογικοί παράγοντες όπως έντονη χαρά ή λύπη.

4. Περιβαλλοντολογικοί παράγοντες όπως η αναπνοή καπνών και μολυσμένου ατμοσφαιρικού αέρα.

5. Επαγγελματικοί παράγοντες όπως η εισπνοή σκόνης  ή αερίων μπορούν να προκαλέσουν την εμφάνιση της ειδικής μορφής άσθματος που λέγεται επαγγελματικό. Το αλεύρι, τα ρινίσματα ξύλου, οι αναθυμιάσεις χρωμάτων ή λιωμένων μετάλλων, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα ουσιών που συναντώνται στον εργασιακό χώρο και που πολλές φορές ευθύνονται για την πρόκληση επαγγελματικού άσθματος.

Σε πολλές περιπτώσεις πολλοί ασθενείς δεν γνωρίζουν ότι έχουν άσθμα, υποεκτιμούν τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων τους και δεν επισκέπτονται τον γιατρό τους. Γενικά έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των ασθενών και περιορίζει την συμμετοχή τους στις καθημερινές δραστηριότητες.

Μύθοι και αλήθειες

Το άσθμα δεν είναι μια ψυχολογική νόσος. Όμως διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις μπορεί να προκαλέσουν την εμφάνιση συμπτωμάτων. Στα παιδιά σε ποσοστό 30% έως 70%, αυτή η κατάσταση μπορεί να αδρανοποιηθεί κατά την εφηβική ηλικία. Όμως τα συμπτώματα μπορεί να επανέλθουν σε οποιαδήποτε στιγμή κατά την ενήλικο ζωή. Ως προς τη θεραπεία δεν υπάρχει απόλυτη ίαση για το άσθμα. Ωστόσο η νόσος μπορεί να ελεγχθεί στους περισσότερους ασθενείς με καλή ιατρική φροντίδα.

Το άσθμα θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη επειδή το μη ελεγχόμενο άσθμα μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την ανάγκη για επείγουσα εισαγωγή σε νοσοκομείο και ακόμη και το θάνατο. Ως προς την κληρονομικότητα, οι πιθανότητες για να εμφανίσει κάποιος άσθμα αυξάνονται εάν ένας ή αμφότεροι οι γονείς πάσχουν από αυτό. Η αλλαγή περιβάλλοντος μπορεί προσωρινά να βελτιώσει τα συμπτώματα του άσθματος, αλλά δεν πρόκειται να το θεραπεύσει. Λίγα χρόνια μετά την εγκατάσταση σε μια νέα τοποθεσία, πολλά άτομα ευαισθητοποιούνται στο νέο περιβάλλον και τα συμπτώματα του άσθματος επιστρέφουν με την ίδια η ακόμη μεγαλύτερη ένταση από προηγουμένως.

Η κολύμβηση αποτελεί μια άριστη άσκηση για τα άτομα που πάσχουν από άσθμα. Από την άλλη πλευρά, η άσκηση σε περιβάλλον ξηρού, παγωμένου αέρα μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση κρίσης άσθματος σε μερικούς. Το άσθμα ελέγχεται καλύτερα εάν έχει σχεδιαστεί ένα προσεκτικό σχέδιο αντιμετώπισης του από τον γιατρό, στο οποίο περιλαμβάνονται τα φάρμακα που προορίζονται για ταχεία ανακούφιση καθώς και εκείνα που προορίζονται για τον μακροχρόνιο έλεγχο του. Σημειώνεται ότι τα φάρμακα κατά του άσθματος δεν προκαλούν εξάρτηση.

Όπως προαναφέρθηκε, αποτελεί τη συχνότερη χρόνια ασθένεια για τα παιδιά, προσβάλλοντας 1 στα 15 περίπου. Υπολογίζεται ότι ποσοστό περίπου 8% των ενηλίκων υποφέρει από άσθμα. Ενώ ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από άσθμα συνεχίζει να αυξάνεται, ο ρυθμός των εισαγωγών στα νοσοκομεία λόγω άσθματος καθώς και ο αριθμός των θανάτων λόγω άσθματος έχει μειωθεί από τα μέσα της δεκαετίας του 80.

Ένα ποσοστό 70% έως 80% των παιδιών και 50% των ενηλίκων που πάσχουν από άσθμα, έχουν επίσης προβλήματα με τις αλλεργίες. Όπως τονίστηκε προηγουμένως, ο παράγων φλεγμονή, είναι ο πρώτος και ο πιο σημαντικός παράγοντας που ευθύνεται για την στένωση των βρόγχων. Το εσωτερικό των βρόγχων εμφανίζεται έντονα ερυθρό, ερεθισμένο και διογκωμένο.

Η φλεγμονή αυξάνει το πάχος του τοιχώματος και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ελάττωση της διόδου για τη ροή του αέρα προς τους πνεύμονες. Η φλεγμονή προκαλείται σαν απάντηση σε κάποιο αλλεργιογόνο ή σε κάποια ερεθιστική ουσία και είναι το αποτέλεσμα της δράσης ορισμένων χημικών ουσιών (ισταμίνη, λευκοτριένια και άλλες).

Οι ιστοί που φλεγμαίνουν, παράγουν περίσσεια  κολλώδους βλέννης εντός των βρόγχων. Η βλέννη αυτή σχηματίζει βύσματα τα οποία αποφράσσουν τους μικρότερους αεραγωγούς. Στην περιοχή συναθροίζονται ειδικά κύτταρα αλλεργίας και φλεγμονής (ηωσινόφιλα και λευκά αιμοσφαίρια), τα οποία προκαλούν καταστροφή ιστών. Τα κατεστραμμένα αυτά κύτταρα, παραμένουν εντός των αεραγωγών, συμβάλλοντας έτσι σε περαιτέρω στένωση.

Ο βρογχόσπασμος είναι η σύσπαση των μυών που περιβάλλουν τους βρόγχους. Προκαλείται κατά τη διάρκεια μιας κρίσης άσθματος. Ο βρογχόσπασμος επιδεινώνει περαιτέρω την στένωση. Μπορεί να εμφανιστεί σε όλους ανθρώπους και μπορεί να προκληθεί από την εισπνοή παγωμένου η ξηρού αέρα.

Η χρόνια φλεγμονή και ο βρογχόσπασμος καθιστούν εξαιρετικά ευαίσθητους τους βρόγχους στα άλλεργιογόνα, τις ερεθιστικές ουσίες και τις λοιμώξεις. Η έκθεση σε αυτούς τους παράγοντες μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα προοδευτικά μεγαλύτερη φλεγμονή και στένωση. Ο συνδυασμός των τριών αυτών παραγόντων έχει σαν αποτέλεσμα δυσκολία στην εκπνοή. Λόγω του γεγονότος αυτού ο ασθενής πρέπει να καταβάλει προσπάθεια για να εκπνεύσει τον αέρα ώστε να ξεπεράσει την στένωση. Έτσι προκαλείται από τυπικός, χαρακτηριστικός συριγμός. Η μείωση της ροής του αέρα μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα λιγότερο οξυγόνο στο αίμα. Αν αυτό γίνει πολύ σοβαρό μπορεί να συσσωρευτεί διοξείδιο του άνθρακα σε επικίνδυνο βαθμό στο αίμα.

Photo credit: meg’s my name / Foter.com / CC BY-NC-ND

egkios1.jpg

22 Ιανουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθραΔιαβήτης0

Προγραμματισμός των επισκέψεων

Πρώτη επίσκεψη

Δώστε συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με:

  1. συμπληρώματα φυλλικού οξέος
  2. τον ορθό τρόπο παρασκευής των τροφίμων, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος τροφικής δηλητηρίασης
  3. τον τρόπο ζωής (διακοπή καπνίσματος, εξαρτησιογόνων ουσιών και κατανάλωσης αλκοόλ)
  4. τον εργαστηριακό έλεγχο κατά την εγκυμοσύνη, ενημερώνοντας ταυτόχρονα για τους κινδύνους, τα οφέλη και τους περιορισμούς του. 

Αρχική επίσκεψη (ιδανικά πριν από τη 10η εβδομάδα της εγκυμοσύνης)

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

  1. Εντοπίστε τις γυναίκες που μπορεί να χρειάζονται επιπρόσθετη φροντίδα (βλέπε: Γυναίκες που χρειάζονται επιπρόσθετη φροντίδα).
  2. Μετρήστε το ύψος και το βάρος σώματος και υπολογίστε το ΔΜΣ.
  3. Μετρήστε την αρτηριακή πίεση και εξετάστε τα ούρα για πιθανή πρωτεϊνουρία.
  4. Καθορίστε παράγοντες κινδύνου για προεκλαμψία και ΣΔ εγκυμοσύνης (βλέπε: Κατευθυντήριες Οδηγίες 1 – Διαβήτης και Εγκυμοσύνη).
  5. Αιματολογικός έλεγχος για προσδιορισμό της ομάδας αίματος και rhesus, καθώς επίσης έλεγχος για αναιμία, αιμοσφαιρινοπάθειες, ετερο-αντισώματα ερυθρών αιμοσφαιρίων, ηπατίτιδα Β, HIV, ερυθρά και σύφιλη.
  6. Προληπτικός έλεγχος (screening) για ασυμπτωματική βακτηριουρία.
  7. Ενημερώστε τις γυναίκες που είναι μικρότερες των 25 ετών σχετικά με τον υψηλό κίνδυνο λοίμωξης από χλαμύδια.
  8. Προτείνετε προληπτικό έλεγχο για σύνδρομο Down.
  9. Προτείνετε έγκαιρα υπερηχογράφημα για να προσδιορίσετε την ηλικία εγκυμοσύνης και να διαπιστώσετε τυχόν ανατομικές ανωμαλίες.
  10. Αναζητείστε τυχόν ατομικό ιστορικό σοβαρών ψυχικών νοσημάτων ή ψυχιατρικής θεραπείας.
  11. Ρωτήστε για τη διάθεση, για να εντοπίσετε πιθανή κατάθλιψη.
  12. Πληροφορηθείτε για το είδος απασχόλησης, για να εντοπίσετε δυνητικούς κινδύνους.

Δώστε συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με:

  1. την ανάπτυξη του εμβρύου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
  2. τη διατροφή, συμπεριλαμβανομένων των συμπληρωμάτων βιταμίνης D
  3. την άσκηση, συμπεριλαμβανομένων των ασκήσεων του πυελικού εδάφους
  4. τον διαγνωστικό έλεγχο κατά την εγκυμοσύνη, συμπεριλαμβανομένων των κινδύνων και των πλεονεκτημάτων του
  5. τη γενική φροντίδα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
  6. τον προγραμματισμό του τόπου γέννησης
  7. τα μαθήματα θηλασμού
  8. τη συμμετοχή σε μαθήματα ανώδυνου τοκετού
  9. τα πλεονεκτήματα της μητρότητας

Για τις γυναίκες που επιλέγουν να υποβληθούν σε προληπτικό έλεγχο (screening):

  • -εξετάσεις αίματος (ομάδα αίματος, rhesus, έλεγχος για αναιμία, αιμοσφαιρινοπάθειες, ετερο-αντισώματα έναντι των ερυθρών αιμοσφαιρίων, ηπατίτιδα Β, HIV, ερυθρά και σύφιλη), ιδανικά πριν τη 10η εβδομάδα
  • -εξετάσεις ούρων (πρωτεϊνουρία και ασυμπτωματική βακτηριουρία)
  • -υπερηχογράφημα για τον προσδιορισμό της ηλικίας εγκυμοσύνης με:
    • >κεφαλουραίο μήκος μεταξύ 10 εβδομάδων + 0 ημερών και 13 εβδομάδων + 6 ημερών
    • >περίμετρο κεφαλής, εάν το κεφαλουραίο μήκος είναι μεγαλύτερο από 84 mm
  • -έλεγχος για σύνδρομο Down χρησιμοποιώντας είτε:υπερηχογράφημα για τη διάγνωση ανατομικών ανωμαλιών, συνήθως μεταξύ 18 εβδομάδων + 0 ημερών και 20 εβδομάδων + 6 ημερών.
    • >«τριπλή δοκιμασία», μεταξύ 11 εβδομάδων + 0 ημερών και 13 εβδομάδων + 6 ημερών
    • >«τριπλή» ή «τετραπλή δοκιμασία», μεταξύ 15 και 20 εβδομάδων 

16η εβδομάδα

Έλεγχοι

  1. αξιολόγηση, συζήτηση και καταγραφή των αποτελεσμάτων του προληπτικού ελέγχου (screening)
  2. μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και έλεγχος των ούρων για πρωτεϊνουρία
  3. εάν η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης είναι μικρότερη των 11 g / 100 mL, εξετάστε την πιθανότητα χορήγησης συμπληρωμάτων σιδήρου

Δώστε συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με:

  • >τις δοκιμασίες ρουτίνας για την ανίχνευση συγγενών ανωμαλιών 

18η έως 20η εβδομάδα: ανίχνευση συγγενών ανωμαλιών

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

  1. εάν η γυναίκα επιλέξει το υπερηχογράφημα, αυτό θα πρέπει να διενεργείται μεταξύ 18 εβδομάδων + 0 ημερών και 20 εβδομάδων + 6 ημερών, για τον εντοπισμό των δομικών ανωμαλιών
  2. σε περίπτωση προδρομικού ή επιπωματικού πλακούντα, προσφέρετε ένα δεύτερο υπερηχογράφημα, κατά την 32η εβδομάδα 

25η εβδομάδα – μόνο για πρωτοτόκες γυναίκες

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

  1. μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και έλεγχος των ούρων για πρωτεϊνουρία
  2. μέτρηση και καταγραφή της απόστασης ηβικής σύμφυσης – πυθμένα μήτρας 

28η εβδομάδα

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

  1. μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και έλεγχος των ούρων για πρωτεϊνουρία
  2. δεύτερος έλεγχος για ανίχνευση αναιμίας και ατύπων ετερο-αντισωμάτων έναντι των ερυθρών αιμοσφαιρίων
  3. εάν η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης είναι μικρότερη των 10,5 g / 100 mL, εξετάστε την πιθανότητα χορήγησης συμπληρωμάτων σιδήρου
  4. χορηγήστε anti-D ανοσοσφαιρίνη σε Rh αρνητικές γυναίκες
  5. μέτρηση και καταγραφή της απόστασης ηβικής σύμφυσης – πυθμένα μήτρας

31η εβδομάδα – μόνο για πρωτοτόκες γυναίκες

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

  1. αξιολόγηση, συζήτηση και καταγραφή των αποτελεσμάτων του προληπτικού ελέγχου (screening), που έχουν πραγματοποιηθεί κατά την 28η εβδομάδα
  2. μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και έλεγχος των ούρων για πρωτεϊνουρία
  3. μέτρηση και καταγραφή της απόστασης ηβικής σύμφυσης – πυθμένα μήτρας 

34η εβδομάδα

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

  1. αξιολόγηση, συζήτηση και καταγραφή των αποτελεσμάτων του προληπτικού ελέγχου (screening), που έχουν πραγματοποιηθεί κατά την 28η εβδομάδα
  2. μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και έλεγχος των ούρων για πρωτεϊνουρία
  3. χορηγήστε τη δεύτερη δόση anti-D ανοσοσφαιρίνης σε Rh αρνητικές γυναίκες
  4. μέτρηση και καταγραφή της απόστασης ηβικής σύμφυσης – πυθμένα μήτρας

Δώστε συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με:

  • >τη διαδικασία του τοκετού, συμπεριλαμβανομένης της αναλγησίας 

36η εβδομάδα

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

  1. μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και έλεγχος των ούρων για πρωτεϊνουρία
  2. μέτρηση και καταγραφή της απόστασης ηβικής σύμφυσης – πυθμένα μήτρας
  3. έλεγχος της θέσης και της προβολής του εμβρύου

Δώστε συγκεκριμένες πληροφορίες (πριν ή κατά την επίσκεψη των 36 εβδομάδων) σχετικά με:

  1. την τεχνική και τις ορθές πρακτικές διαχείρισης του θηλασμού (βλέπε: UNICEF Baby Friendly Initiative – www.babyfriendly.org.uk)
  2. τη φροντίδα, την προφυλακτική χορήγηση βιταμίνης Κ και τις δοκιμασίες προληπτικού ελέγχου (screening) του νεογέννητου
  3. τη φροντίδα κατά τη διάρκεια της λοχείας και την επιλόχεια κατάθλιψη 

38η εβδομάδα

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

  1. μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και έλεγχος των ούρων για πρωτεϊνουρία
  2. μέτρηση και καταγραφή της απόστασης ηβικής σύμφυσης – πυθμένα μήτρας

Δώστε συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με:

  • >τις επιλογές διαχείρισης της παρατεταμένης εγκυμοσύνης 

40η εβδομάδα – μόνο για πρωτοτόκες γυναίκες

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

  1. μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και έλεγχος των ούρων για πρωτεϊνουρία
  2. μέτρηση και καταγραφή της απόστασης ηβικής σύμφυσης – πυθμένα μήτρας
  3. περαιτέρω συζήτηση για τις επιλογές διαχείρισης της παρατεταμένης εγκυμοσύνης

41η εβδομάδα

Έλεγχοι και εργαστηριακές εξετάσεις

Για τις γυναίκες που δεν έχουν γεννήσει έως την 41η εβδομάδα

  1. προτείνετε ρήξη των εμβρυικών υμένων
  2. προτείνετε πρόκληση τοκετού
  3. μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και έλεγχος των ούρων για πρωτεϊνουρία
  4. μέτρηση και καταγραφή της απόστασης ηβικής σύμφυσης – πυθμένα μήτρας

Προγεννητικές επεμβάσεις δεύτερης γραμμής

Έλεγχοι, εργαστηριακές εξετάσεις και παρεμβάσεις, οι οποίες ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό να εκτελούνται ως ρουτίνα, αλλά κατά περίπτωση:

  1. Επανειλημμένες μετρήσεις του βάρους της εγκύου
  2. Εξέταση μαστών ή πυέλου
  3. Συμπληρώματα σιδήρου ή βιταμίνης Α
  4. Προληπτικός έλεγχος (screening) για χλαμύδια, κυτταρομεγαλοϊό, ιό ηπατίτιδας C, στρεπτόκοκκο ομάδας Β, τοξοπλάσμωση ή βακτηριακή κολπίτιδα
  5. Υπερηχογράφημα Doppler, σε κυήσεις χαμηλού κινδύνου
  6. Υπερηχογραφική εκτίμηση του μεγέθους του εμβρύου, για εντοπισμό μεγάλων για την ηλικία εγκυμοσύνης (small for gestational age – SGA) εμβρύων
  7. Έλεγχος για πρόωρο τοκετό
  8. Έλεγχος για καρδιακές ανωμαλίες, με τον προσδιορισμό της αυχενικής διαφάνειας
  9. Βιοφυσικό profile του εμβρύου
  10. Ακρόαση της καρδιάς του εμβρύου
  11. Ηλεκτρονική καρδιοτοκογραφία
  12. Υπερηχογράφημα μετά την 24η εβδομάδα

Συμβουλές τρόπου ζωής

Εργασία

  1. Καθησυχάστε τις γυναίκες ότι, στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ασφαλές να συνεχίσουν να εργάζονται
  2. Προσδιορίστε την ακριβή εργασία της γυναίκας, για τον εντοπισμό πιθανών κινδύνων
  3. Ενημερώστε τις γυναίκες σχετικά με τα δικαιώματα και τις παροχές μητρότητας 

Συμπληρώματα διατροφής

  1. Προτείνετε τη χορήγηση συμπληρωμάτων φυλλικού οξέος πριν από τη σύλληψη και κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου (400 μg / ημέρα)
  2. Συμβουλέψτε τις γυναίκες για τη σημασία της πρόσληψης βιταμίνης D κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Βεβαιωθείτε ότι οι γυναίκες που διατρέχουν κίνδυνο ανεπάρκειας ακολουθούν αυτήν τη συμβουλή
  3. Η χορήγηση συμπληρωμάτων σιδήρου δεν συνιστάται, ως ρουτίνα
  4. Συμβουλέψτε τις γυναίκες για τον κίνδυνο γενετικών ανωμαλιών, που σχετίζονται με τη βιταμίνη Α. Να αποφεύγεται η χορήγηση συμπληρωμάτων βιταμίνης Α, σε δόσεις μεγαλύτερες των 700 μg / ημέρα. 

Αποφυγή μόλυνσης

  • >Ενημερώστε τις γυναίκες σχετικά με το πώς να ελαττώσουν τον κίνδυνο μόλυνσης από λιστέρια ή σαλμονέλλα και να αποφύγουν τη λοίμωξη από τοξόπλασμα 

Συνταγογράφηση φαρμάκων

  1. Χορηγήστε όσο το δυνατόν λιγότερα φάρμακα, και μόνον στις περιπτώσεις όπου το όφελος υπερτερεί του κινδύνου
  2. Συμβουλέψτε τις γυναίκες να χρησιμοποιούν όσο το δυνατόν λιγότερα μη συναγογραφούμενα φάρμακα (over-the-counter) 

Συμπληρωματικές θεραπείες

  • >Πληροφορήστε τις γυναίκες ότι πολύ λίγες συμπληρωματικές θεραπείες έχουν αποδείξει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης 

Άσκηση

  • >Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος που να έχει συσχετισθεί με την έναρξη ή τη συνέχιση σωματικής άσκησης μέτριας άσκησης. Ωστόσο, τα αθλήματα που μπορεί να προκαλέσουν κοιλιακό τραύμα, πτώσεις ή υπερβολική επιβάρυνση στις αρθρώσεις θα πρέπει να αποφεύγονται. 

Σεξουαλική επαφή

  • >Καθησυχάστε τις γυναίκες ότι η σεξουαλική επαφή θεωρείται ασφαλής κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης 

Αλκοόλ

  1. Συμβουλέψτε τις γυναίκες που προγραμματίζουν εγκυμοσύνη να αποφεύγουν την κατανάλωση αλκοόλ έως και τη συμπλήρωση του πρώτου τριμήνου, εφόσον αυτό είναι δυνατόν
  2. Αν οι γυναίκες επιλέξουν να συνεχίσουν τη χρήση αλκοόλ, δεν θα πρέπει να καταναλώνουν περισσότερο από 1 έως 2 μονάδες, 1 έως 2 φορές την εβδομάδα (1 μονάδα ισούται με ένα μικρό ποτήρι μπύρας ή κρασιού). Σε αυτό το χαμηλό επίπεδο, δεν υπάρχουν ενδείξεις πρόσκλησης βλάβης στο έμβρυο.
  3. Συμβουλέψτε τις γυναίκες να αποφεύγεται η μέθη και η παρορμητική κατανάλωση οινοπνεύματος (binge drinking) 

Κάπνισμα

  1. Συζητήστε τις καπνιστικές συνήθειες της γυναίκας και παρέχετε πληροφορίες σχετικές με τους κινδύνους που συνεπάγεται το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
  2. Παρέχετε πληροφορίες, συμβουλές και υποστήριξη σχετικά με τη διακοπή του καπνίσματος καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
  3. Ενημερώστε και παραπέψτε τις γυναίκες στα ειδικά ιατρεία διακοπής του καπνίσματος (ΙΔΚ) του ΕΣΥ
  4. Συζητήστε τη δυνατότητα χορήγησης θεραπείας υποκατάστασης νικοτίνης (Nicotine Replacement Therapy – NRT) 

Κάνναβη

  • >Αποθαρρύνετε τις γυναίκες από τη χρήση κάνναβης 

Αεροπορικά ταξίδια

  1. Τα αεροπορικά ταξίδια μεγάλων αποστάσεων συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο φλεβικής θρόμβωσης. Ωστόσο, δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει επιπρόσθετος κίνδυνος, εξαιτίας της εγκυμοσύνης
  2. Στο γενικό πληθυσμό, οι ειδικές ελαστικές κάλτσες έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους, στην ελάττωση του κινδύνου φλεβικής θρόμβωσης 

Ταξίδια με αυτοκίνητο

>Συμβουλέψτε τις γυναίκες ότι η ζώνη ασφαλείας θα πρέπει να τοποθετείται «υψηλότερα ή χαμηλότερα από την κοιλιά, και όχι πάνω σε αυτήν». 

Ταξίδια στο εξωτερικό

>Συμβουλέψτε τις γυναίκες να συζητούν θέματα όπως τα αεροπορικά ταξίδια, οι απαιτούμενοι εμβολιασμοί και η ταξιδιωτική ασφάλιση με το μαιευτήρα ή τη μαία τους


diabitis-kyisi1.jpg

20 Ιανουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΔιαβήτης0

Παύλος Πουλάκος, Χρήστος Τσαμέτης, Ευφροσύνη Τσίρου, Γεσθημανή Μηντζιώρη, Βικεντία Χαριζοπούλου, Δημήτριος Γ. Γουλής

Μονάδα Ενδοκρινολογίας Αναπαραγωγής, Α΄Μαιευτική – Γυναικολογική Κλινική, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Φροντίδα με επίκεντρο τη γυναίκα

  1. Οι γυναίκες, οι σύντροφοί τους και οι οικογένειές τους πρέπει πάντα να αντιμετωπίζονται με ευγένεια, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Οι απόψεις, οι πεποιθήσεις και οι αξίες της γυναίκας, του συντρόφου της και της οικογένειάς της, σε σχέση με τη φροντίδα της εγκύου και του νεογνού, πρέπει να γίνονται σεβαστές, ανά πάσα στιγμή.
  2. Οι γυναίκες πρέπει να έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων για την περίθαλψή τους, μετά από ενημέρωση και συμφωνία με τους θεράποντες ιατρούς τους.
  3. Η καλή επικοινωνία μεταξύ των επαγγελματιών της υγείας και των γυναικών είναι αναντικατάστατη. Πρέπει να συνοδεύεται από τεκμηριωμένα ιατρικά στοιχεία, προσαρμοσμένα στις ανάγκες της κάθε γυναίκας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις πολιτισμικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις της.
  4. Οι οδηγίες και οι συστάσεις πρέπει να εξηγούνται αναλυτικά, ιδιαίτερα στις γυναίκες με κινητικές ή μαθησιακές δυσκολίες, καθώς και σε αυτές που δεν γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα.
  5. Με κάθε ευκαιρία, θα πρέπει να παρέχονται στη γυναίκα και στο σύντροφο ή την οικογένειά της οι συμβουλές και η υποστήριξη που απαιτούνται.

Βασικές προτεραιότητες

Πληροφορίες προς την έγκυο

Στις εγκύους γυναίκες πρέπει να προσφέρονται οι απαραίτητες πληροφορίες, βασισμένες σε σύγχρονα δεδομένα, ώστε να λαμβάνουν υπεύθυνες αποφάσεις για την υγεία τους. Σε αυτά που τους γνωστοποιούνται, πρέπει να περιλαμβάνεται το πού και από ποιον θα παρακολουθούνται.

Συμβουλές με βάση τον τρόπο ζωής

  1. Οι γυναίκες, οι σύντροφοί τους και οι οικογένειές τους πρέπει πάντα να αντιμετωπίζονται με ευγένεια, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Οι απόψεις, οι πεποιθήσεις και οι αξίες της γυναίκας, του συντρόφου της και της οικογένειάς της, σε σχέση με τη φροντίδα της εγκύου και του νεογνού, πρέπει να γίνονται σεβαστές, ανά πάσα στιγμή.
  2. Οι γυναίκες πρέπει να έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων για την περίθαλψή τους, μετά από ενημέρωση και συμφωνία με τους θεράποντες ιατρούς τους.
  3. Η καλή επικοινωνία μεταξύ των επαγγελματιών της υγείας και των γυναικών είναι αναντικατάστατη. Πρέπει να συνοδεύεται από τεκμηριωμένα ιατρικά στοιχεία, προσαρμοσμένα στις ανάγκες της κάθε γυναίκας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις πολιτισμικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις της.
  4. Οι οδηγίες και οι συστάσεις πρέπει να εξηγούνται αναλυτικά, ιδιαίτερα στις γυναίκες με κινητικές ή μαθησιακές δυσκολίες, καθώς και σε αυτές που δεν γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα.
  5. Με κάθε ευκαιρία, θα πρέπει να παρέχονται στη γυναίκα και στο σύντροφο ή την οικογένειά της οι συμβουλές και η υποστήριξη που απαιτούνται.

Όλες οι γυναίκες πρέπει να ενημερώνονται για τη σημασία τόσο της δικής τους υγείας, όσο και του εμβρύου, καθώς και της αναγκαιότητας διατήρησης επαρκών αποθεμάτων βιταμινών D κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, οι γυναίκες μπορεί να επιλέξουν να λαμβάνουν 1200 μονάδες βιταμίνης D / ημέρα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να ληφθεί ως προς το εάν οι γυναίκες που ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου ακολουθούν τις συμβουλές και παίρνουν το συμπλήρωμα καθημερινά.

Στην ομάδα υψηλού κινδύνου ανήκουν:

  1. γυναίκες που έχουν περιορισμένη έκθεση στο ηλιακό φως, όπως οι γυναίκες που παραμένουν κλεισμένες στο σπίτι, ή είναι βαριά ντυμένες, όταν βρίσκονται σε εξωτερικό χώρο
  2. γυναίκες με διατροφή ιδιαίτερα χαμηλή σε βιταμίνη D, όπως αυτές που δεν καταναλώνουν λιπαρά ψάρια, αυγά, κρέας, μαργαρίνη ή δημητριακά ενισχυμένα με βιταμίνη D
  3. γυναίκες με Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) πριν την εγκυμοσύνη μεγαλύτερο από 30 kg/m2
  4. γυναίκες από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, τη Νότια Ασία ή την Καραϊβική

Προληπτικός έλεγχος (screening) για αιματολογικές παθήσεις

Σε όλες τις έγκυες γυναίκες θα πρέπει να πραγματοποιείται έλεγχος για δρεπανοκυτταρική αναιμία και θαλασσαιμίες, το νωρίτερο (ιδανικά, κατά τις πρώτες 10 εβδομάδες της εγκυμοσύνης).

Προληπτικός έλεγχος (screening) για συγγενείς ανωμαλίες

Η «τριπλή δοκιμασία» [αυχενική διαφάνεια, β-χοριακή γοναδοτροπίνη (β-hCG), πρωτεΐνη-Α που σχετίζεται με την εγκυμοσύνη (pregnancy-associated plasma protein-A – PAPP-A)] συνιστάται για τον έλεγχο του συνδρόμου Down. Πραγματοποιείται σε ηλικία εγκυμοσύνης μεταξύ 11 εβδομάδων και 13 εβδομάδων και 6 ημερών. Για τις γυναίκες που προσέρχονται αργότερα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η πιο αποτελεσματική δοκιμασία είναι η «τριπλή» ή η «τετραπλή», που πραγματοποιούνται σε ηλικία εγκυμοσύνης μεταξύ 15 και 20 εβδομάδων.

Προληπτικός έλεγχος (screening) για κλινικές καταστάσεις

Έλεγχος για Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ) εγκυμοσύνης συνιστάται σε όλες τις εγκύους. Ιδιαίτεροι παράγοντες κινδύνου για ΣΔ εγκυμοσύνης αποτελούν:

  1. ΔΜΣ μεγαλύτερος από 30 kg/m2
  2. Προηγούμενη γέννηση νεογνού με μακροσωμία (βάρος γέννησης μεγαλύτερο από 4,5 kg)
  3. Ιστορικό ΣΔ εγκυμοσύνης
  4. Οικογενειακό ιστορικό ΣΔ (πρώτου βαθμού συγγενείς με ΣΔ)
  5. Καταγωγή από περιοχή με υψηλό επιπολασμό ΣΔ:
  6.  Μέση Ανατολή (Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιράκ, Ιορδανία, Συρία, Ομάν, Κατάρ, Κουβέιτ, Λίβανος, Αίγυπτος)
  7. Νότια Ασία (Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές)
  8. Καραϊβική θάλασσα (μαύρη φυλή)

Γυναίκες που χρειάζονται επιπρόσθετη φροντίδα

Οι κατευθυντήριες οδηγίες αυτού του φυλλαδίου αφορούν τη βασική κλινική φροντίδα για τις έγκυες γυναίκες. Αντίθετα, έγκυες γυναίκες με τις παρακάτω καταστάσεις, συνήθως χρειάζονται επιπρόσθετη φροντίδα:

  1. καρδιακά νοσήματα, αρτηριακή υπέρταση
  2. νεφρικά νοσήματα
  3. ενδοκρινικά νοσήματα, ΣΔ τύπου 1
  4. ψυχιατρικά νοσήματα (θεραπευόμενα με φάρμακα)
  5. αιματολογικά νοσήματα
  6. αυτοάνοσα νοσήματα
  7. επιληψία
  8. κακοήθη νοσήματα
  9. σοβαρό άσθμα
  10. χρήστριες εθιστικών ουσιών, όπως ηρωΐνη, κοκαΐνη, έκσταση
  11. HIV ή HBV λοίμωξη
  12. παχύσαρκες (ΔΜΣ μεγαλύτερος από 30 kg/m2) ή ελλιποβαρείς γυναίκες (ΔΜΣ μικρότερος από 18 kg/m2)
  13. γυναίκες με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών στην ανάπτυξη του εμβρύου, όπως έγκυες ηλικίας μεγαλύτερης των 40 ετών ή καπνίστριες
  14. γυναίκες, που είναι μέλη ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, όπως έφηβες ή γυναίκες χωρίς κοινωνική υποστήριξη

Γυναίκες που έχουν βρεθεί σε οποιαδήποτε από τις παρακάτω καταστάσεις σε προηγούμενες εγκυμοσύνες απαιτούν, συνήθως, πρόσθετη προσοχή:

  1. καθ’ έξιν αποβολές (δύο ή περισσότερες)
  2. πρόωρος τοκετός
  3. βαριάς μορφής προεκλαμψία, σύνδρομο HELLP ή εκλαμψία
  4. rhesus ισο-ανοσοποίηση ή άλλα αντισώματα ομάδων αίματος
  5. χειρουργική επέμβαση στη μήτρα, συμπεριλαμβανομένων της καισαρικής τομής, της ινομυοματεκτομής ή της κωνοειδούς βιοψίας τραχήλου
  6. περιγεννητική αιμορραγία
  7. επιλόχεια κατάθλιψη
  8. μεγάλος αριθμός τοκετών (τέσσερις ή περισσότεροι)
  9. ενδομήτριος θάνατος εμβρύου ή θάνατος νεογνού
  10. νεογνό μικρό για την ηλικία εγκυμοσύνης (μικρότερο από την 5η εκατοστιαία θέση)
  11. νεογνό μεγάλο για την ηλικία εγκυμοσύνης (μεγαλύτερο από την 95η εκατοστιαία θέση)
  12. νεογνό με βάρος γέννησης μικρότερο από 2,5 kg ή μεγαλύτερο από 4,5 kg
  13. νεογνό με συγγενή ανωμαλία (δομική ή χρωμοσωμική).

Πληροφορίες προς την έγκυο

Δώστε πληροφορίες οι οποίες:

  1. να είναι εύκολα κατανοητές από όλες τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών με ιδιαίτερες ανάγκες, όπως σωματικές, αισθητηριακές ή μαθησιακές δυσκολίες, καθώς και από τις γυναίκες που δεν μιλούν και δεν διαβάζουν την Ελληνική γλώσσα
  2. να επιτρέπουν στις γυναίκες να λαμβάνουν αποφάσεις, έχοντας κατανοήσει την κατάσταση
  3. να είναι σαφείς, περιεκτικές, ακριβείς, και βασισμένες στην τρέχουσα βιβλιογραφία
  4. να υποστηρίζονται από γραπτές πληροφορίες και να παρέχονται σε διάφορες μορφές.

Θυμηθείτε:

  1. να σέβεστε τις αποφάσεις της γυναίκας, ακόμη και όταν οι απόψεις της είναι αντίθετες με τις δικές σας
  2. να συζητήσετε τις ανησυχίες και τις απορίες της
  3. να βεβαιωθείτε ότι κατανοεί τις πληροφορίες που της παρέχονται
  4. να της δώσετε αρκετό χρόνο για τη λήψη αποφάσεων

Οι πληροφορίες θα πρέπει να καλύπτουν:

  1. ποιος είναι ο θεράπων ιατρός
  2. τον πιθανό αριθμό και χρονοδιάγραμμα των επισκέψεων που απαιτούνται
  3. μαθήματα ανώδυνου τοκετού και θηλασμού
  4. το δικαίωμα κάθε γυναίκας να αποδεχτεί ή να απορρίψει μια διαγνωστική εξέταση

Thyroid-Cancer-e13896347917391.jpg

13 Ιανουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς του ενδοκρινικού μας συστήματος, καθώς παράγει βασικές για τον οργανισμό ορμόνες. Βρίσκεται στο λαιμό ακριβώς μπροστά από τους χόνδρους του λάρυγγα και αποτελείται από δύο λoβούς, ήτοι τον αριστερό και το δεξιό που ενώνονται μεταξύ τους με τον ισθμό.

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς συνήθως εμφανίζεται στην περιοχή του τραχήλου (ή λαιμού) σαν ένα οζίδιο ή μια μάζα που δεν προκαλεί πόνο. Η αναλογία εμφάνισης σε γυναίκες και άνδρες είναι 2,5 προς 1 αντίστοιχα.

Ο διαχωρισμός των κακοηθών από τους καλοήθεις όγκους του θυρεοειδούς είναι ένα πρόβλημα της καθημερινής ιατρικής πράξης διότι ενώ οι καλοήθεις όζοι είναι συχνοί (60% σε γυναίκες άνω των 60 ετών), το ποσοστό της κακοήθειας είναι περίπου 5%.

Από τα κακοήθη νεοπλάσματα του θυρεοειδούς το 60-80% θα είναι θηλώδη, 10-30% θυλακιώδη, μυελοειδή 5-10%, αναπλαστικοί 5%.

Η διάγνωση του καρκίνου πραγματοποιείται αρχικά με την ψηλάφηση (σκληροί όζοι ψηλαφητά) και το υπερηχογράφημα, αλλά και σε ένα μετέπειτα στάδιο με την βιοψία του όζου.

Οι αιτίες του καρκίνου του θυρεοειδούς

Οι αιτίες του καρκίνου του θυρεοειδούς δεν είναι απολύτως διευκρινισμένες, φαίνεται όμως ότι οπωσδήποτε ενέχεται γονιδιακός παράγοντας, καθώς άτομα με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του θυρεοειδούς παρουσιάζουν μεγαλύτερες πιθανότητες να το αναπτύξουν μελλοντικά. Επίσης, ενοχοποιείται η ακτινοβολία σε νεαρή ηλικία (<15-20 ετών), όπως συμβαίνει για παράδειγμα σε ακτινοβολία της κεφαλής και του λαιμού για άλλους όγκους της περιοχής.

Συμπτώματα

Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Οι ασθενείς αυτοί συνήθως ανακαλύπτουν τυχαία ένα οζίδιο στο θυρεοειδή αδένα μετά από μία φυσική εξέταση ρουτίνας ή κάποια απεικονιστική εξέταση του λαιμού που έγινε για διαφορετικό λόγο.

  1. Κάποιοι ασθενείς αντιλαμβάνονται μία μάζα που μεγαλώνει σταδιακά στο μπροστινό μέρος του λαιμού τους, η οποία συνήθως μετακινείται όταν καταπίνουν.
  2. Κάποιες φορές η μάζα αυτή μπορεί να προκαλέσει πόνο.

Σε κάθε περίπτωση η ανεύρεση ενός οζιδίου στο λαιμό πρέπει να αναφερθεί στο γιατρό, ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα.

Θεραπεία

Η θεραπεία διαφέρει ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου και το αν έχει επεκταθεί εκτός του θυρεοειδούς.

  1. Χειρουργική αντιμετώπιση: Αν η διαγνωστική παρακέντηση είναι ύποπτη για καρκίνο θυρεοειδούς, τότε θα πρέπει να αφαιρεθεί όλος ο θυρεοειδής αδένας. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης μπορεί να αφαιρεθούν και οι γειτονικοί στον θυρεοειδή λεμφαδένες.
  2. Θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο: Μετά την αφαίρεση του θυρεοειδούς χρειάζεται να παίρνει κανείς υποκατάστατα των ορμονών του θυρεοειδούς δια βίου. Ο θυρεοειδής χρησιμοποιεί ιώδιο για την λειτουργία του. Η θεραπεία αυτή βασίζεται στην λήψη μιας ποσότητας ραδιενεργού ιωδίου, έτσι ώστε να καταστραφεί οποιοδήποτε υπόλειμμα του θυρεοειδούς που έχει παραμείνει από το χειρουργείο. Το ραδιενεργό ιώδιο μπορεί ακόμα να «σκοτώσει» κύτταρα καρκινικά που έχουν ξεφύγει σε άλλα σημεία του σώματος. Η θεραπεία αυτή μπορεί κάποιες φορές να χρειαστεί επανάληψη αν υπάρχουν σημάδια υποτροπής του καρκίνου.
  3. Εξωτερική ακτινοβολία: Σπάνια μπορεί να χρειαστεί αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πολύ μεγάλο καρκίνο που δεν μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά.
  4. Χημειοθεραπεία: Δεν χρειάζεται συνήθως στον καρκίνο του θυρεοειδούς εκτός από τις περιπτώσεις αναπλαστικού καρκίνου ή σε περιπτώσεις με μεγάλη επέκταση.

yourdoc-facebook1.png

12 Ιανουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Έρχομαι πολλές φορές στη θέση των ασθενών μου. Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά.

Γεμάτοι απορίες ρωτούν και ξαναρωτούν! Πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Πώς θα γράψουμε τα φάρμακά μας, σε ποιον θα απευθυνθούμε, τι είναι ο ΕΟΠΥΥ, έχεις γιατρέ σύμβαση, πόσο θα πληρώσω.

Και τώρα έρχεται το Π.Ε.Δ.Υ. (Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας). Άλλο και τούτο! Για να ολοκληρώσει λέει τη μεταρρύθμιση στην υγεία του ελληνικού λαού!

Τι να πεις σε όλον αυτό τον κόσμο; Από πού να αρχίσεις και πού να σταματήσεις; Βαρύ το φορτίο… να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τις ανεπάρκειες του κράτους… που ξαφνικά αποφάσισε ότι όλοι πρέπει να συμμετέχουν στη μαύρη τρύπα του! Πληρώνοντας από την τσέπη τους ακόμη και για τα στοιχειώδη!

Τι να πω στην Ιωάννα που και αυτή και ο σύζυγός της είναι άνεργοι αλλά χρειάζονται τα φάρμακά τους;

Τι να απαντήσω στην Κατερίνα που κάθε τόσο δε βρίσκει την ινσουλίνη της στα νοσοκομεία που απευθύνεται γιατί έχει βιβλιάριο Πρόνοιας; Πώς να αντικρίσω τον κυρ Νίκο που με μια μικρή σύνταξη χρειάζεται ένα σωρό φάρμακα κι αυτός και η σύζυγός του; Ο κύριος Δημήτρης πασχίζει να κρατήσει το συνεργείο που διατηρεί χρόνια αλλά μάταια. Θα το κλείσω Άγγελε (το χαίρομαι που με φωνάζει με τ’ όνομά μου)… δε βγαίνω… κι όμως ο διαβήτης του χρειάζεται τακτική παρακολούθηση και αρκετά φάρμακα. Κι αυτά κοστίζουν.

Όλοι αυτοί που πάλεψαν και μόχθησαν για τα απαραίτητα δεν ξέρουν τώρα τα δικαιώματά τους στα θέματα υγείας που -δικαίως- τους απασχολούν. ΙΚΑ… ΟΑΕΕ… ΕΟΠΥΥ… ΠΕΔΥ… και κουραφέξαλα!!!!

Ειλικρινά… το μόνο που έχω να τους πω είναι ότι θα είμαι δίπλα τους σε ό,τι χρειαστούν. Γιατί αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του γιατρού… γιατί αν σε θέματα υγείας δε δώσει τη λύση ο γιατρός, τότε ποιος θα τη δώσει;

Και βέβαια τους ζητώ να μην ανησυχούν… μαζί θα τη βρούμε τη λύση!


Magnesium1.jpg

11 Ιανουαρίου, 2014 Angelos KlitsasΆρθρα0

Το μαγνήσιο είναι ένα φυσικό μεταλλικό στοιχείο το οποίο βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στο σώμα και προσλαμβάνεται από τις τροφές. Οι καθημερινές ανάγκες ενός ενήλικα κυμαίνονται περί τα 300 mg μαγνησίου την ημέρα, τα οποία τα παίρνει συνήθως με μια ισορροπημένη δίαιτα. Όλες σχεδόν οι τροφές περιέχουν μαγνήσιο, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο.

Είναι σημαντικό για περισσότερες από 300 χημικές αντιδράσεις που κρατούν το σώμα μας σε σωστή λειτουργία. Αντίθετα με ότι πιστεύουν πολλοί, η ανεπάρκεια σε μαγνήσιο είναι πολύ συχνή ακόμα και σ’ εκείνους που το παίρνουν ως συμπλήρωμα τακτικά.

Σε τι χρησιμεύει

Η λήψη συμπληρωμάτων μαγνησίου συνίσταται για την πρόληψη ή τη θεραπεία της ανεπάρκειας μαγνησίου. Χρησιμοποιείται, επίσης, ως  καθαρτικό για τη δυσκοιλιότητα και για την προετοιμασία του εντέρου πριν από χειρουργικές ή διαγνωστικές διαδικασίες. Παράλληλα, χρησιμεύει και ως αντιόξινο για τη δυσπεψία οξέως.

Επιπλέον, το μαγνήσιο χρησιμοποιείται για τις ασθένειες των αγγείων της καρδιάς και του αίματος, συμπεριλαμβανομένου του πόνου στο στήθος, της καρδιακής αρρυθμίας, της υψηλής αρτηριακής πίεσης, των υψηλών επιπέδων της «κακής» χοληστερόλης, των χαμηλών επίπεδων της «καλής» χοληστερόλης,  της καρδιακής ασθένειας της βαλβίδας (πρόπτωση της μιτροειδούς βαλβίδας) και της καρδιακή προσβολής.

Το μαγνήσιο, επίσης,  χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας, του άγχους, του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης, της νόσου του Lyme, της ινομυαλγίας,  των κραμπών στα πόδια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του διαβήτη, των πετρών στα νεφρά, των αδύναμων οστών (οστεοπόρωση), του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου, της ασθένειας του υψομέτρου, της ακράτεια των ούρων, του άσθματος, της αλλεργικής ρινίτιδας,  της σκλήρυνσης κατά πλάκας και για την πρόληψη της απώλειας της ακοής.

Οι αθλητές χρησιμοποιούν ενίοτε συμπληρώματα μαγνησίου για να αυξήσουν την ενέργεια και την αντοχή τους. Το μαγνήσιο, όμως, χρησιμοποιείται και για την αντιμετώπιση μολυσμένων ελκών του δέρματος, καθώς και για την επούλωση των πληγών. Το μαγνήσιο χρησιμεύει και ως κρύα κομπρέσα στην θεραπεία μιας σοβαρής λοίμωξης του δέρματος που προκαλείται από βακτήρια (ερυσίπελας) και ως θερμό πίεστρο για βαθιές δερματικές μολύνσεις.

Το μαγνήσιο απαιτείται, ακόμη, για τη σωστή ανάπτυξη και τη συντήρηση των οστών, ενώ είναι  απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία των νεύρων, των μυών, καθώς και πολλών άλλων μερών του σώματος. Στο στομάχι, το μαγνήσιο βοηθά στην εξουδετέρωση του γαστρικού οξέος και κινεί τα κόπρανα μέσω του εντέρου.

Συμπτώματα από την ανεπάρκεια μαγνησίου

Σε περιπτώσεις έλλειψης Μαγνησίου το νευρομυικό σύστημα διεγείρεται υπερβολικά και προκαλεί τα εξής συμπτώματα:

  1. Μυϊκές κράμπες στις γάμπες και αλλού
  2. Καρδιακές έκτακτες συστολές και ταχυκαρδία
  3. Αγγειοσυστολή και αύξηση της πίεσης
  4. Αύξηση της δραστηριότητας του νευρικού συστήματος και αισθητικές διαταραχές στα άκρα όπως μουδιάσματα, καψίματα, κα.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι πολλές φορές η ανεπάρκεια μαγνησίου συνδυάζεται και με έλλειψη ασβεστίου και καλίου στον οργανισμό, οπότε και το πρόβλημα γίνεται πιο περίπλοκο και η λύση του είναι δυσκολότερη.

Τροφές πλούσιες σε μαγνήσιο

  1. Κρεατικά ή συναφή: χοιρινό λουκάνικο, συκώτι, καρδιά, αρνίσια νεφρά, κόκκινο κρέας, πιτσούνι, αυγά.
  2. Θαλασσινά: σαλιγκάρι της θάλασσας, βούκινο, μύδια, γαρίδες, καλαμάρια, αχιβάδες.
  3. Αμυλώδη: καστανό ρύζι, ζυμαρικά ολικής αλέσεως, όσπρια (φακές, φασόλια, ρεβίθια).
  4. Λαχανικά: σπανάκι, μπρόκολο, σέσκουλο.
  5. Φρούτα: μπανάνα, φρέσκο σύκο, αποξηραμένα φρούτα και ξηροί καρποί.
  6. Δημητριακά: δημητριακά ολικής αλέσεως, ψωμί και μπισκότα ολικής αλέσεως, νιφάδες βρώμης, μούσλι.

Παράγοντες που αυξάνουν τα επίπεδα του μαγνησίου

  1. Θεραπεία με μαγνήσιο
  2. Αφυδάτωση
  3. Διαβητικό κώμα
  4. Νεφρική ανεπάρκεια
  5. Υποθυρεοειδισμός
  6. Νόσος του Addison
  7. Πολλαπλούν μυέλωμα
  8. Συστηματικός ερυθηματώδης
  9. Λύκος

Παράγοντες που μειώνουν τα επίπεδα του μαγνησίου

  1. Παθολογική απώλεια  γαστρεντερικών υγρών
  2. Αλκοολισμός
  3. Νεφρικές παθήσεις  – Χρόνια πυελονεφρίτιδα – Χρόνια σπειραματονεφρίτιδα – Νεφρική σωληναριακή  οξέωση
  4. Σύνδρομα δυσαπορρόφησης
  5. Ασιτία με μεταβολική οξέωση
  6. Υπερανδυστερονισμός
  7. Υπερπαραθυρεοειδισμός  – υπερασβεστιαιμία
  8. Τοξαιμία ή εκλαμψία κύησης
  9. Οξεία πακγρεατίτιδα
  10. Χρόνια παγκρεατίτιδα

Συνιστώμενη ημερησία δόση μαγνησίου

Εκτιμάται ότι χρειάζονται 6mg μαγνησίου για κάθε κιλό βάρους ανά ημέρα. Έτσι, ένα άτομο 70 κιλών χρειάζεται 420mg μαγνησίου την ημέρα για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού. Τα άτομα που γυμνάζονται συστηματικά, χρειάζονται περισσότερο μαγνήσιο γιατί η παραγωγή ενέργειας στο σώμα τους είναι μεγαλύτερη και οι απώλειες περισσότερες.




ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ




Κλείτσας Άγγελος Παθολόγος Καλαμαριά - Σήμα αναγνώρισης ασθενών από Doctoranytime



Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.



Web design by Siteworks



Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved. Web design by Siteworks