Έρχομαι πολλές φορές στη θέση των ασθενών μου. Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά.
Γεμάτοι απορίες ρωτούν και ξαναρωτούν! Πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Πώς θα γράψουμε τα φάρμακά μας, σε ποιον θα απευθυνθούμε, τι είναι ο ΕΟΠΥΥ, έχεις γιατρέ σύμβαση, πόσο θα πληρώσω.
Και τώρα έρχεται το Π.Ε.Δ.Υ. (Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας). Άλλο και τούτο! Για να ολοκληρώσει λέει τη μεταρρύθμιση στην υγεία του ελληνικού λαού!
Τι να πεις σε όλον αυτό τον κόσμο; Από πού να αρχίσεις και πού να σταματήσεις; Βαρύ το φορτίο… να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τις ανεπάρκειες του κράτους… που ξαφνικά αποφάσισε ότι όλοι πρέπει να συμμετέχουν στη μαύρη τρύπα του! Πληρώνοντας από την τσέπη τους ακόμη και για τα στοιχειώδη!
Τι να πω στην Ιωάννα που και αυτή και ο σύζυγός της είναι άνεργοι αλλά χρειάζονται τα φάρμακά τους;
Τι να απαντήσω στην Κατερίνα που κάθε τόσο δε βρίσκει την ινσουλίνη της στα νοσοκομεία που απευθύνεται γιατί έχει βιβλιάριο Πρόνοιας; Πώς να αντικρίσω τον κυρ Νίκο που με μια μικρή σύνταξη χρειάζεται ένα σωρό φάρμακα κι αυτός και η σύζυγός του; Ο κύριος Δημήτρης πασχίζει να κρατήσει το συνεργείο που διατηρεί χρόνια αλλά μάταια. Θα το κλείσω Άγγελε (το χαίρομαι που με φωνάζει με τ’ όνομά μου)… δε βγαίνω… κι όμως ο διαβήτης του χρειάζεται τακτική παρακολούθηση και αρκετά φάρμακα. Κι αυτά κοστίζουν.
Όλοι αυτοί που πάλεψαν και μόχθησαν για τα απαραίτητα δεν ξέρουν τώρα τα δικαιώματά τους στα θέματα υγείας που -δικαίως- τους απασχολούν. ΙΚΑ… ΟΑΕΕ… ΕΟΠΥΥ… ΠΕΔΥ… και κουραφέξαλα!!!!
Ειλικρινά… το μόνο που έχω να τους πω είναι ότι θα είμαι δίπλα τους σε ό,τι χρειαστούν. Γιατί αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του γιατρού… γιατί αν σε θέματα υγείας δε δώσει τη λύση ο γιατρός, τότε ποιος θα τη δώσει;
Και βέβαια τους ζητώ να μην ανησυχούν… μαζί θα τη βρούμε τη λύση!
