YourDoc | by Aggelos Klitsas

Η καρδιά μας είναι ένα όργανο μικρότερο από μια γροθιά, το οποίο εργάζεται ακούραστα κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας. Είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών σε κάθε κύτταρο του σώματός μας.

Παρά την καίρια σημασία της, συχνά την παραμελούμε μέχρι να εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα. Ευτυχώς, υπάρχουν μερικές μικρές καθημερινές αλλαγές που μπορούν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην υγεία της καρδιάς μας και κατ’ επέκταση στην ποιότητα ζωής μας.

Η σημασία της καρδιαγγειακής υγείας

Τα καρδιαγγειακά νοσήματα παραμένουν η κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, οι καρδιοπάθειες ευθύνονται για ένα σημαντικό ποσοστό θανάτων ετησίως. Το ενθαρρυντικό είναι ότι πολλοί από τους παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα είναι τροποποιήσιμοι, δηλαδή μπορούμε να τους επηρεάσουμε με τις καθημερινές μας επιλογές.

Περιορισμός του αλατιού

Η υπερβολική κατανάλωση αλατιού μπορεί να οδηγήσει σε υπέρταση, έναν σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά την κατανάλωση λιγότερο από 5 γραμμαρίων αλατιού την ημέρα. Πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό;

Διαβάζετε προσεκτικά τις ετικέτες των τροφίμων
Χρησιμοποιείτε μυρωδικά και μπαχαρικά αντί για αλάτι στο μαγείρεμα
Αποφεύγετε τα επεξεργασμένα τρόφιμα που συχνά περιέχουν κρυφό αλάτι
Μην προσθέτετε επιπλέον αλάτι στο τραπέζι

Η δύναμη του ελαιολάδου

Το ελαιόλαδο, βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής, είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και αντιοξειδωτικά. Έρευνες δείχνουν ότι η τακτική κατανάλωση ελαιολάδου μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων. Πώς μπορούμε να το εντάξουμε στη διατροφή μας;

Χρησιμοποιήστε το ως κύριο μαγειρικό έλαιο
Προσθέστε το ωμό σε σαλάτες
Αντικαταστήστε το βούτυρο με ελαιόλαδο στο ψωμί
Επιλέξτε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο για μέγιστα οφέλη

Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα: Ο σύμμαχος της καρδιάς

Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα βρίσκονται κυρίως στα λιπαρά ψάρια. Έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των τριγλυκεριδίων και της αρτηριακής πίεσης. Ο Αμερικανικός Καρδιολογικός Σύλλογος συνιστά την κατανάλωση λιπαρών ψαριών τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Πώς μπορούμε να αυξήσουμε την πρόσληψη ωμέγα-3;

Εντάξτε στη διατροφή σας σολομό, σαρδέλες, σκουμπρί και τόνο
Προσθέστε καρύδια και σπόρους chia στα δημητριακά ή τις σαλάτες σας
Δοκιμάστε φύκια ως σνακ ή σε σαλάτες
Συζητήστε με τον γιατρό σας για πιθανά συμπληρώματα ωμέγα-3

Διαχείριση του στρες: Το κλειδί για μια υγιή καρδιά

Το χρόνιο στρες μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την καρδιαγγειακή υγεία, αυξάνοντας την αρτηριακή πίεση και προάγοντας τη φλεγμονή. Η διαχείριση του στρες είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία της καρδιάς μας. Πώς μπορούμε να μειώσουμε το στρες στην καθημερινότητά μας;

Εφαρμόστε τεχνικές χαλάρωσης όπως ο διαλογισμός ή η βαθιά αναπνοή
Ασκηθείτε τακτικά – η άσκηση απελευθερώνει ενδορφίνες, τις ορμόνες της ευτυχίας
Βρείτε χρόνο για χόμπι και δραστηριότητες που σας ευχαριστούν
Καλλιεργήστε υγιείς κοινωνικές σχέσεις και μην διστάζετε να ζητάτε υποστήριξη

Ύπνος: Ο αφανής ηρωας της καρδιαγγειακής υγείας

Η σημασία του καλού ύπνου για την καρδιαγγειακή υγεία συχνά υποτιμάται. Ωστόσο, η ανεπαρκής ποιότητα ή ποσότητα ύπνου μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο υπέρτασης, παχυσαρκίας και διαβήτη. Πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τον ύπνο μας;

Τηρήστε ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου
Δημιουργήστε ένα χαλαρωτικό περιβάλλον στο υπνοδωμάτιο
Αποφύγετε την καφεΐνη και το αλκοόλ πριν τον ύπνο
Περιορίστε την έκθεση σε μπλε φως από ηλεκτρονικές συσκευές πριν τον ύπνο

Η σημασία της τακτικής παρακολούθησης

Παρά τη σημασία των παραπάνω αλλαγών στον τρόπο ζωής, δεν πρέπει να παραβλέπουμε τη σημασία της τακτικής ιατρικής παρακολούθησης. Οι τακτικοί έλεγχοι της αρτηριακής πίεσης, των επιπέδων χοληστερόλης και σακχάρου στο αίμα είναι απαραίτητοι για την έγκαιρη ανίχνευση και αντιμετώπιση πιθανών προβλημάτων.

Η φροντίδα της καρδιάς μας δεν χρειάζεται να είναι μια τρομακτική ή δύσκολη διαδικασία. Μικρές, σταδιακές αλλαγές στην καθημερινότητά μας μπορούν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη μακροπρόθεσμη υγεία της.

Άγγελος Κλείτσας,
Ειδικός Παθολόγος-Διαβητολόγος

Η διατροφή αποτελεί βασικό πυλώνα στη διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη. Μια ισορροπημένη διατροφή όχι μόνο βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, αλλά μπορεί να συμβάλλει και στην απώλεια βάρους, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Γιατί είναι σημαντική η απώλεια βάρους για τους διαβητικούς;

Βελτίωση της ινσουλινοαντίστασης: Η απώλεια βάρους βοηθά τα κύτταρα του σώματος να ανταποκρινούνται καλύτερα στην ινσουλίνη.
Μείωση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα: Η απώλεια βάρους συμβάλλει στη μείωση των επιπέδων γλυκόζης και μειώνει την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή.
Μείωση του κινδύνου για επιπλοκές: Η απώλεια βάρους μειώνει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα, νεφροπάθεια και άλλες επιπλοκές του διαβήτη.

Διατροφικά tips για απώλεια βάρους και έλεγχο του διαβήτη:

Μετράμε τις μερίδες: Για κάποιους μπορεί να φαίνεται κουραστικό αλλά είναι σημαντικό να μετράμε τις μερίδες των τροφών που καταναλώνουμε για να ελέγχουμε την πρόσληψη θερμίδων.
Επιλέγουμε σύνθετους υδατάνθρακες: Προτιμούμε προϊόντα ολικής άλεσης, φρούτα, λαχανικά και όσπρια. Αυτές οι τροφές απελευθερώνουν σταδιακά τη γλυκόζη στο αίμα και μας κρατούν χορτάτους για περισσότερη ώρα.
Περιορίζουμε τα επεξεργασμένα τρόφιμα: Αποφεύγουμε τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, κορεσμένα λιπαρά και νάτριο.
Εντάσσουμε την πρωτεΐνη σχεδόν σε κάθε γεύμα: Η πρωτεΐνη βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και αυξάνει τον κορεσμό.
Καταναλώνουμε υγιεινά λιπαρά: Τα μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά, που βρίσκονται σε ελιές, αβοκάντο, ξηρούς καρπούς και λιπαρά ψάρια, είναι ωφέλιμα για την υγεία της καρδιάς.
Πίνουμε άφθονο νερό: Το νερό βοηθά στον έλεγχο της όρεξης και στη διατήρηση της ενυδάτωσης.
Συμβουλευόμαστε έναν διατροφολόγο: Ένας διατροφολόγος μπορεί να μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε ένα εξατομικευμένο πλάνο διατροφής που να ταιριάζει στις ανάγκες και τους στόχους μας.

Δείγμα ενός ισορροπημένου πιάτου για διαβητικούς:

Μισό πιάτο: Λαχανικά (π.χ. σαλάτα, βραστά λαχανικά)
Ένα τέταρτο του πιάτου: Πρωτεΐνη (π.χ. κοτόπουλο, ψάρι, όσπρια)
Ένα τέταρτο του πιάτου: Σύνθετοι υδατάνθρακες (π.χ. καφέ ρύζι, κινόα)

Συμβουλές για την απώλεια των κιλών του καλοκαιριού:

Συχνά και μικρά γεύματα: Καταναλώνουμε 5-6 μικρά γεύματα καθημερινά για να διατηρήσουμε σταθερά τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και να αποφύγουμε τις μεγάλες διακυμάνσεις.
Αποφεύγουμε τα επεξεργασμένα σνακ: Αντικαθιστούμε τα επεξεργασμένα σνακ με φρούτα, λαχανικά ή ξηρούς καρπούς.
Ασκούμαστε καθημερινά: Η άσκηση όχι μόνο βοηθά στην απώλεια βάρους αλλά βελτιώνει και τη συνολική υγεία.
Κοιμόμαστε επαρκώς: Ο επαρκής ύπνος είναι απαραίτητος για τη ρύθμιση των ορμονών που ελέγχουν την όρεξη και το μεταβολισμό.
Περιορίζουμε όσο μπορούμε το στρες: Το στρες μπορεί να οδηγήσει σε υπερφαγία, γι’ αυτό πρέπει να βρούμε τρόπους να χαλαρώνουμε και να διαχειριζόμαστε το στρες.

Σημείωση: Οι πληροφορίες που παρέχονται σε αυτό το άρθρο έχουν μόνο ενδεικτικό χαρακτήρα και δεν υποκαθιστούν τη συμβουλή του επιβλέποντος ιατρού ή του διατροφολόγου.

Βιβλιογραφικές αναφορές

The Lancet, Prevention and management of type 2 diabetes: dietary components and nutritional strategies, Volume 383, Issue 9933, p1999-2007, June 07, 2014
Hu, FB, Globalization of diabetes: the role of diet, lifestyle, and genes, Diabetes Care. 2011; 34:1249-1257
Type 2 Diabetes Self-Management: Role of Diet Self-Efficacy, Canadian Journal of Diabetes, Volume 36, Issue 6, December 2012, Pages 337-344
American Diabetes Association. Diabetes Statistics. 2007. Accessed at www.diabetes.org/diabetes-basics/diabetes-statistics/ on 20 January 2010.
Thomas DE, Elliott EJ, Naughton GA. Exercise for type 2 diabetes mellitus. Cochrane Database Syst Rev. 2006;3:CD002968. [ 16855995].

Η γενική αίματος είναι μία από τις πιο συχνές και σημαντικές εργαστηριακές εξετάσεις που διενεργούμε σήμερα, παρέχοντας μια συνολική εικόνα για την υγεία μας.

Στο παρόν άρθρο, θα αναλύσουμε τις βασικές παραμέτρους που μας δείχνει, τις περιπτώσεις όπου είναι απαραίτητη, καθώς και τη συχνότητα με την οποία πρέπει να γίνεται σε διάφορες ηλικιακές ομάδες και καταστάσεις.

Ποιους δείκτες περιλαμβάνει η γενική αίματος

Η εξέταση αναλύει τρεις κύριους τύπους κυττάρων του αίματος αλλά μετρά επίσης την αιμοσφαιρίνη και τον αιματοκρίτη. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει:

Αιματοκρίτης (Hct): το ποσοστό του όγκου του αίματος που καταλαμβάνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια
Αιμοσφαιρίνη (Hb): η πρωτεΐνη στα ερυθρά αιμοσφαίρια που μεταφέρει οξυγόνο
Αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων (WBC): περιλαμβάνει διάφορους τύπους όπως ουδετερόφιλα, λεμφοκύτταρα, μονοκύτταρα, ηωσινόφιλα και βασεόφιλα
Αριθμός αιμοπεταλίων (PLT): σημαντικά για την πήξη του αίματος σε οποιαδήποτε βλάβη του αγγειακού συστήματος, είτε αυτή είναι στο δέρμα είτε σε εσωτερικούς ιστούς και όργανα
Μέσος όγκος ερυθρών (MCV): δείχνει το μέγεθος των ερυθρών αιμοσφαιρίων
Μέση περιεκτικότητα αιμοσφαιρίνης (MCH): η ποσότητα αιμοσφαιρίνης ανά ερυθρό αιμοσφαίριο
Μέση συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης ερυθροκυττάρων (MCHC): η συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης σε δεδομένο όγκο ερυθρών αιμοσφαιρίων

Τι δείχνει η γενική αίματος

Ανά περίπτωση, η εξέταση μπορεί να δείξεις τις εξής καταστάσεις:

Αναιμία: χαμηλός αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων ή αιμοσφαιρίνης
Λοιμώξεις: αυξημένος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων
Φλεγμονές: μπορεί να προκαλέσουν αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων
Αιματολογικές διαταραχές: όπως λευχαιμία ή λεμφώματα
Προβλήματα πήξης: μη φυσιολογικός αριθμός αιμοπεταλίων
Διατροφικές ελλείψεις: π.χ. έλλειψη σιδήρου ή βιταμίνης Β12
Αφυδάτωση: μπορεί να φανεί από αυξημένο αιματοκρίτη
Παρενέργειες φαρμάκων: ορισμένα φάρμακα μπορεί να επηρεάσουν τις τιμές του αίματος

Πότε είναι απαραίτητη

Ως μέρος του ετήσιου check-up
Όταν υπάρχουν συμπτώματα όπως κόπωση, αδυναμία, πυρετός
Πριν από χειρουργικές επεμβάσεις
Για την παρακολούθηση χρόνιων παθήσεων

Σε ποιες ηλικίες είναι απαραίτητη;

Η γενική εξέταση αίματος είναι σημαντική σε όλες τις ηλικίες, αλλά η συχνότητα και η αναγκαιότητά της μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα και την κατάσταση υγείας του ατόμου. Ας δούμε πιο αναλυτικά:

Νεογέννητα:

Συνήθως γίνεται έλεγχος αμέσως μετά τη γέννηση για να ελεγχθούν πιθανές συγγενείς διαταραχές.

Παιδιά και έφηβοι:

Κατά τη διάρκεια των τακτικών παιδιατρικών ελέγχων.
Πριν από την έναρξη του σχολείου ή συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες.

Ενήλικες (18-40 ετών):

Τουλάχιστον κάθε 2-3 χρόνια, εφόσον είναι υγιείς.
Ετησίως αν υπάρχουν παράγοντες κινδύνου ή χρόνιες παθήσεις.

Ενήλικες (40-50 ετών):

Ετησίως, ως μέρος του ετήσιου check-up.

Ενήλικες (άνω των 50 ετών):

Ετησίως ή και πιο συχνά, ανάλογα με την κατάσταση υγείας.

Έγκυες γυναίκες:

Κατά την έναρξη της εγκυμοσύνης και περιοδικά κατά τη διάρκειά της.

Άτομα με χρόνιες παθήσεις:

Συχνότητα καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό, συνήθως πιο συχνά από τον γενικό πληθυσμό.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αυτές είναι γενικές οδηγίες και η ακριβής συχνότητα θα πρέπει να καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό, λαμβάνοντας υπόψη το ατομικό ιατρικό ιστορικό, τους παράγοντες κινδύνου και την τρέχουσα κατάσταση υγείας του κάθε ατόμου.

Featured article image by freepik

Εάν έχετε σακχαρώδη διαβήτη, γνωρίζετε ότι είναι σημαντικό να προσέχετε τις διατροφικές σας επιλογές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να απολαύσετε το Πασχαλινό τραπέζι. Δείτε παρακάτω μερικές χρήσιμες συμβουλές.

Επιλογές

Μην τρώτε υπερβολικά. Απολαύστε μικρές μερίδες από κάθε πιάτο.
Προτιμήστε την άπαχη πρωτεΐνη, όπως το άπαχο αρνί ή κοτόπουλο.
Αποφύγετε τα λιπαρά τρόφιμα και τα τηγανητά.
Απολαύστε τα ζυμαρικά ή το ψωμί σας σε μικρή ποσότητα.
Επιλέξτε υγιεινές σαλάτες με λαχανικά και ελαιόλαδο.
Προτιμήστε άπαχα τυριά, όπως φέτα ή χαλούμι.
Για γλυκό, επιλέξτε φρούτα ή γιαούρτι με μέλι.

Προγραμματισμός

Μετρήστε το σάκχαρό σας πριν και μετά το γεύμα.
Ρυθμίστε την ινσουλίνη σας ή τα αντιδιαβητικά φάρμακα σας, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού σας.
Πίνετε άφθονο νερό.

Συμβουλές

Μην νιώθετε άβολα να ρωτήσετε τι περιέχει κάθε πιάτο.
Μην αφήνετε τον εαυτό σας να πεινάσει πολύ πριν από το γεύμα, για να αποφύγετε τις υπερβολές.
Απολαύστε το γεύμα σας με μέτρο και χαθείτε στην χαρά της οικογενειακής συγκέντρωσης.

Εάν έχετε απορίες, συμβουλευτείτε τον γιατρό ή τον διατροφολόγο σας για εξατομικευμένες συμβουλές, λαμβάνοντας υπόψη το είδος του διαβήτη που έχετε, τη θεραπεία που ακολουθείτε, και τυχόν άλλα προβλήματα υγείας που μπορεί να έχετε.

Featured Image by pvproductions on Freepik

Αυτή είναι μία αρκετά συχνή ερώτηση που δεχόμαστε στο ιατρείο. Ευθύνεται όμως πράγματι ο μεταβολισμός στη δυσκολία μας να χάσουμε περιττά κιλά;

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα, ας δούμε συγκεκριμένα τι είναι ο μεταβολισμός και με ποιον τρόπο μπορεί να επηρεάζει την απώλεια βάρους. Ο μεταβολισμός είναι ένα σύνολο βιοχημικών διεργασιών που συμβαίνουν στον οργανισμό μας για να μετατρέψει την τροφή σε ενέργεια. Αν ο μεταβολισμός λειτουργεί ομαλά, τότε η προσπάθεια απώλειας του περιττού βάρους πρέπει να είναι πιο εύκολη.

Στην αντίθετη περίπτωση, η προσπάθεια που δεν αποδίδει τόσο εύκολα, μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες που επηρεάζουν τη λειτουργία του μεταβολισμού. Ανάμεσα σε αυτούς είναι η ηλικία, το φύλο, η γενετική προδιάθεση και η σωματική σύνθεση. Αυξημένη ηλικία μπορεί να σημαίνει μειωμένος μεταβολισμός, ενώ οι άνδρες συνήθως έχουν υψηλότερο μεταβολισμό από τις γυναίκες. Επίσης, η σύνθεση του σώματος, δηλαδή η αναλογία των μυών μας ως προς το λίπος, επηρεάζει το ρυθμό μεταβολισμού.

Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει και ο κλινικά εκδηλωμένος υποθυρεοειδισμός, όταν δηλαδή η θυρεοτρόπος ορμόνη (TSH) βρίσκεται σε αρκετά ψηλότερα επίπεδα πάνω από το φυσιολογικό. Στην πλειονότητα όμως των περιπτώσεων, μελέτες που μέτρησαν αντικειμενικά την ποσότητα των προσλαμβανόμενων θερμίδων και τον πραγματικό βαθμό της απώλειας μέσω της φυσικής άσκησης σε ασθενείς που ανέφεραν «ανθεκτικότητα» στις εφαρμοζόμενες δίαιτες, δεν υπάρχει ουσιαστικά πρόβλημα μεταβολισμού. Σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια των συγγραφέων μιας πολύ αξιόλογης τέτοιας μελέτης «…η αδυναμία κάποιων παχύσαρκων ατόμων να χάσουν βάρος ενώ κάνουν δίαιτα χαμηλής θερμιδικής πρόσληψης, οφείλεται σε μία υποεκτίμηση της ενεργειακής πρόσληψης και μία υπερεκτίμηση του βαθμού της φυσικής άσκησης και όχι σε διαταραχές της θερμογένεσης», του «κάψιμου» δηλαδή των θερμίδων.

Τέλος, άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τη λειτουργία του μεταβολισμού μας είναι ο ανεπαρκής ύπνος, καθώς μπορεί να επηρεάσει τις ορμόνες που ρυθμίζουν την όρεξη και τον μεταβολισμό, αλλά και το χρόνιο στρες, το οποίο μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της κορτιζόλης, που μπορεί με τη σειράς της να οδηγήσει σε αύξηση βάρους.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να αυξήσουμε τον μεταβολισμό μας;

Εάν παρά τις προσπάθειές σας δεν βλέπετε αποτελέσματα, μπορείτε να εξετάσετε κάποιες πιθανές αλλαγές.

Πρώτα απ’ όλα, επικεντρωθείτε στην ποιότητα της διατροφής σας. Επιλέξτε τρόφιμα με υψηλή θρεπτική αξία και περιορίστε την κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών και ζάχαρης.
Επίσης, προσθέστε περισσότερη φυσική δραστηριότητα στην καθημερινότητά σας. Δώστε έμφαση στην καρδιοαναπνευστική άσκηση και προσθέστε ασκήσεις αντοχής. Η μυϊκή μάζα επίσης επηρεάζει τον μεταβολισμό, οπότε η ενδυνάμωση των μυών μπορεί να βοηθήσει.
Βεβαιωθείτε ότι κοιμάστε αρκετές ώρες κάθε νύχτα.
Τέλος, βρείτε τρόπους για να διαχειριστείτε το άγχος σας, όπως η άσκηση, ο διαλογισμός ή η γιόγκα.

Συνολικά, η απώλεια βάρους είναι μια σύνθετη διαδικασία που επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Ανακαλύψτε τι λειτουργεί καλύτερα για εσάς και συμβουλευτείτε έναν ειδικό για το πλάνο της διατροφής ή της άσκησής σας για προσαρμοσμένη στήριξη.

Η υπέρταση, γνωστή και ως υψηλή αρτηριακή πίεση, είναι μία κατάσταση όπου η πίεση του αίματος στα αγγεία μας είναι υψηλότερη από τα φυσιολογικά επίπεδα. Πρόκειται για μία νόσο που επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, η οποία εάν παραμείνει αρρύθμιστη για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές.

Ο εθισμός στις τροφές είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει τους επιστήμονες και τους επαγγελματίες υγείας για πολλά χρόνια. Υπάρχει όμως πραγματικά εθισμός στις τροφές; Ή μήπως πρόκειται απλώς για μια υπερβολή;

Η παραδοσιακή άποψη είναι ότι ο εθισμός στις τροφές είναι μια πραγματική διαταραχή που έχει τις ρίζες της σε βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Οι άνθρωποι που πάσχουν από εθισμό στις τροφές βιώνουν μια έντονη επιθυμία για συγκεκριμένες τροφές, ακόμη και όταν δεν πεινούν. Αυτή η επιθυμία μπορεί να είναι τόσο ισχυρή που μπορεί να οδηγήσει σε υπερφαγία, η οποία μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες για την υγεία, όπως την παχυσαρκία, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τον σακχαρώδη διαβήτη.

Τα τελευταία χρόνια η επιστημονική έρευνα έχει ενισχύσει την άποψη ότι ο εθισμός στις τροφές είναι μια πραγματική διαταραχή. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από εθισμό στις τροφές παρουσιάζουν παρόμοιες αλλαγές στον εγκέφαλο με τους ανθρώπους που πάσχουν από εθισμό σε ουσίες. Για παράδειγμα, έχουν υψηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης, μιας ορμόνης που συνδέεται με την ευχαρίστηση και την ανταμοιβή.

Επιπλέον, μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από εθισμό στις τροφές έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες στην παιδική τους ηλικία, όπως κακοποίηση ή εγκατάλειψη. Αυτές οι εμπειρίες μπορεί να οδηγήσουν σε συναισθήματα άγχους και κατάθλιψης, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε υπερφαγία ως τρόπο αντιμετώπισης αυτών των συναισθημάτων.

Ωστόσο, ορισμένοι επιστήμονες και επαγγελματίες υγείας αμφισβητούν την άποψη ότι ο εθισμός στις τροφές είναι μια πραγματική διαταραχή. Υποστηρίζουν ότι πρόκειται απλώς για μια υπερβολή που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει την παχυσαρκία.

Αυτοί οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι αλλαγές στον εγκέφαλο που παρατηρούνται στους ανθρώπους που πάσχουν από εθισμό στις τροφές μπορεί να οφείλονται σε άλλους παράγοντες, όπως η παχυσαρκία. Η παχυσαρκία είναι μια χρόνια νόσος που μπορεί να επηρεάσει τον εγκέφαλο, οδηγώντας σε αλλαγές στη λειτουργία του.

Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι οι εμπειρίες που βιώνουν οι άνθρωποι που πάσχουν από εθισμό στις τροφές δεν είναι απαραίτητα τραυματικές. Μπορεί να είναι απλώς αποτέλεσμα της καθημερινής ζωής, όπως το άγχος της δουλειάς ή οι δυσκολίες στις σχέσεις.

Συμπέρασμα

Η επιστημονική έρευνα για τον εθισμό στις τροφές είναι ακόμα σε εξέλιξη. Ωστόσο, τα υπάρχοντα στοιχεία υποδηλώνουν ότι πρόκειται για μια πραγματική διαταραχή που μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις για την υγεία.

Οι ειδικοί λένε ότι η διάγνωση του εθισμού στις τροφές μπορεί να είναι δύσκολη, καθώς δεν υπάρχουν οριστικά κριτήρια. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν ότι κάποιος πάσχει από αυτή τη διαταραχή:

Έντονη επιθυμία για συγκεκριμένες τροφές
Αδυναμία να ελέγξει την κατανάλωση αυτών των τροφών
Υπερφαγία
Αίσθημα ενοχής ή ντροπής μετά την κατανάλωση αυτών των τροφών

Σε κάθε περίπτωση, το θέμα του εθισμού στις τροφές είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα που αξίζει να συνεχίσουμε να διερευνούμε με στόχο να ενισχύσουμε τη φαρέτρα μας απέναντι σε κάθε αντίστοιχο πρόβλημα – πρόκληση για την υγεία μας.

Feature Image by senivpetro on Freepik

Η γρίπη είναι μια οξεία, μεταδοτική λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος που προκαλείται από τους ιούς της γρίπης. Οι ιοί αυτοί προσβάλλουν τις ανώτερες (μύτη, φάρυγγας) και τις κατώτερες (τραχεία, βρόγχοι) αναπνευστικές οδούς.

Στην καθημερινή γλώσσα, ο όρος “γρίπη” χρησιμοποιείται συχνά ως συνώνυμο του “κρύωμα” ή “ίωση” αλλά στην ιατρική ορολογία αναφέρεται μόνο στη νόσο που προκαλείται από τους ιούς της γρίπης.

Σε τι διαφέρει η γρίπη από το κοινό κρυολόγημα;

Η γρίπη και το κοινό κρυολόγημα είναι δύο ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Ενώ μοιράζονται κάποια κοινά συμπτώματα, υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους.

Το κοινό κρυολόγημα προκαλείται από ιούς διαφορετικούς από τους ιούς της γρίπης. Τα συμπτώματά του συνήθως είναι πιο ελαφρά, περιορίζονται στο ανώτερο αναπνευστικό (καταρροή, φτάρνισμα, πονόλαιμος), διαρκούν λιγότερο, ενώ σπάνια συμβαίνουν επιπλοκές.

Αντίθετα, η γρίπη μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νόσηση και επιπλοκές που καμιά φορά μπορεί να είναι θανατηφόρες για κάποια άτομα, π.χ. άτομα με χρόνια νοσήματα.

Ποια είναι τα συμπτώματα της γρίπης;

Τα συμπτώματα της γρίπης συνήθως εμφανίζονται απότομα και περιλαμβάνουν υψηλό πυρετό, πόνους των μυών και των αρθρώσεων, ιδιαίτερα στους ώμους, τη μέση και τα πόδια, πονοκεφάλους, εντονότερη κόπωση από το συνηθισμένο, καταρροή, πονόλαιμο και ξηρό βήχα. Στα παιδιά μπορεί να εμφανιστούν και τα ακόλουθα συμπτώματα: ναυτία, εμετός και διάρροια.

Πώς μπορώ να ξέρω ότι έχω γρίπη;

Μπορεί να έχετε γρίπη εάν παρουσιάσετε ξαφνικά πυρετό, συμπτώματα από το αναπνευστικό (καταρροή, βήχα), έντονους μυϊκούς πόνους και αυτό συμβαίνει τους χειμερινούς μήνες, κυρίως από τον Δεκέμβριο έως το Μάρτιο. Βέβαια, μπορεί να πάθετε γρίπη οποιαδήποτε άλλη εποχή του χρόνου, αυτό όμως είναι σπάνιο.

Πόσο διαρκούν τα συμπτώματα της γρίπης;

Τα συμπτώματα αρχίζουν 1-4 ημέρες μετά την προσβολή από τον ιό και διαρκούν 2-7 ημέρες, ο βήχας όμως μπορεί να επιμένει για αρκετό χρονικό διάστημα.

Για πόσες ημέρες ένα άτομο που έχει γρίπη μπορεί να την μεταδώσει σε άλλους;

Οι ενήλικες μπορεί να μεταδώσουν τη νόσο μία ημέρα πριν αρρωστήσουν έως 5-7 ημέρες από τη στιγμή που θα εκδηλώσουν τα συμπτώματα. Τα παιδιά και οι ασθενείς με σοβαρή ανοσοκαταστολή μπορεί να μεταδίδουν για περισσότερο από μία εβδομάδα.

Πότε είναι σημαντικό να απευθυνθούμε στον γιατρό αν έχουμε γρίπη;

Υπάρχουν κάποια συμπτώματα που όταν εμφανιστούν θα πρέπει άμεσα να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας. Αυτά τα συμπτώματα είναι:

υψηλός και παρατεινόμενος πυρετός
δύσπνοια
πόνος ή αίσθημα πίεσης στο στήθος
λιποθυμικά επεισόδια
σύγχυση
πολλοί ή παρατεινόμενοι έμετοι

Όσον αφορά τα παιδιά, τα συμπτώματα για τα οποία θα πρέπει άμεσα να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας είναι:

υψηλός και παρατεινόμενος πυρετός
γρήγορη αναπνοή ή δυσκολία στην αναπνοή
κυάνωση
άρνηση για λήψη υγρών ή τροφής
μειωμένη δραστηριότητα, υπνηλία
διέγερση ή σπασμοί
επανεμφάνιση του πυρετού ή επιδείνωση του βήχα ύστερα από βελτίωση των συμπτωμάτων της γρίπης καθώς και ενδεχόμενη επιδείνωση υποκείμενου χρόνιου νοσήματος (καρδιολογικού, αναπνευστικού, διαβήτη κλπ.)

Πώς θεραπεύευται η γρίπη;

Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ιώσεις, έτσι και η γρίπη συνήθως “θα κάνει τον κύκλο της”. Χρειάζεται ξεκούραση, πολλά υγρά, αποφυγή του καπνίσματος, λήψη αντιπυρετικών για την αντιμετώπιση του πυρετού και παυσίπονων για την αντιμετώπιση του πόνου των μυών. Τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία θέση στην θεραπεία της γρίπης, διότι τα αντιβιοτικά δεν καταπολεμούν τους ιούς. Μη δίνετε ασπιρίνη σε παιδιά και εφήβους, ιδίως όταν έχουν πυρετό, αν δεν συμβουλευθείτε πρώτα γιατρό.

Ποια άτομα πρέπει να εμβολιάζονται;

Σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας, οι ομάδες υψηλού κινδύνου για τη χώρα μας είναι οι εξής:

Άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω
Παιδιά (6 μηνών και άνω) και ενήλικες με έναν ή περισσότερους επιβαρυντικούς παράγοντες ή χρόνια νοσήματα άσθμα ή χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, καρδιακή νόσο, ανοσοκαταστολή, σακχαρώδη διαβήτη, σύνδρομο Down κ.ά.
Έγκυες γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας κύησης, λεχωΐδες και θηλάζουσες.
Άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία (Δείκτη Μάζας Σώματος >40Kg/m2) και παιδιά με ΔΜΣ >95ηΕΘ.
Παιδιά που παίρνουν ασπιρίνη μακροχρόνια (π.χ. για νόσο Kawasaki, ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλα).
Άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με παιδιά μικρότερα των 6 μηνών ή φροντίζουν ή διαβιούν με άτομα με υποκείμενο νόσημα, που αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών της γρίπης.
Κλειστοί πληθυσμοί, όπως προσωπικό και εσωτερικοί σπουδαστές (σχολείων, στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, ειδικών σχολείων κλπ.), νεοσύλλεκτοι, ιδρύματα χρονίως πασχόντων και μονάδες φιλοξενίας ηλικιωμένων, καταστήματα κράτησης.
Εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας (ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, λοιποί εργαζόμενοι, φοιτητές επαγγελμάτων υγείας σε κλινική άσκηση) και σε κέντρα διαμονής προσφύγων-μεταναστών.
Άστεγοι.
Κτηνίατροι, πτηνοτρόφοι και γενικά άτομα που έρχονται σε συστηματική επαφή με πτηνά ή χοίρους.

Πότε πρέπει να γίνεται ο εμβολιασμός;

Ο εμβολιασμός πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο κατά το χρονικό διάστημα Οκτωβρίου-Νοεμβρίου. Χρειάζονται περίπου 2 εβδομάδες από τον εμβολιασμό ώστε ο οργανισμός να δημιουργήσει προστατευτικά αντισώματα για τη γρίπη. Παρόλο που ο καλύτερος χρόνος για εμβολιασμό είναι η περίοδος Οκτωβρίου-Νοεμβρίου, μπορεί κάποιος να εμβολιαστεί και αργότερα, εάν ανήκει στις ευπαθείς ομάδες και για κάποιο λόγο δεν εμβολιάστηκε έγκαιρα.

Με πληροφορίες από: https://eody.gov.gr/
Featured photo credit: Image by Drazen Zigic on Freepik

Πώς-γίνεται-η-διάγνωση-του-σακχαρώδη-διαβήτη-1024x536.jpg

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από την υψηλή συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα, η οποία ονομάζεται επίσης υπεργλυκαιμία. Η γλυκόζη είναι η κύρια πηγή ενέργειας του σώματος και παράγεται από τους υδατάνθρακες που καταναλώνουμε. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας και βοηθά στη μεταφορά της γλυκόζης από το αίμα στα κύτταρα, όπου χρησιμοποιείται για την παραγωγή ενέργειας.

Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι σακχαρώδη διαβήτη: ο τύπος 1 και ο τύπος 2. Ο τύπος 1 είναι μια αυτοάνοση νόσος κατά την οποία το σώμα επιτίθεται στα β-κύτταρα του παγκρέατος, τα οποία παράγουν ινσουλίνη. Ο τύπος 2 είναι η πιο κοινή μορφή διαβήτη και προκαλείται από μια συνδυαστική δράση γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων, όπως η παχυσαρκία, η ανθυγιεινή διατροφή και η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας.

Πώς γίνεται η διάγνωση

Η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη γίνεται με τη μέτρηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Οι πιο κοινές μέθοδοι διάγνωσης είναι οι εξής:

Μέτρηση της γλυκόζης νηστείας: Η μέτρηση της γλυκόζης νηστείας γίνεται μετά από τουλάχιστον 8 ώρες αποχής από τα τρόφιμα και τα ροφήματα που περιέχουν ζάχαρη. Μια τιμή γλυκόζης νηστείας 126 mg/dL ή μεγαλύτερη υποδηλώνει διαβήτη.
Τυχαία μέτρηση γλυκόζης: Η τυχαία μέτρηση γλυκόζης μπορεί να γίνει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, ανεξάρτητα από το αν ο ασθενής έχει φάει. Μια τιμή τυχαίας μέτρησης γλυκόζης 200 mg/dL ή μεγαλύτερη υποδηλώνει διαβήτη, ειδικά αν συνυπάρχουν συμπτώματα διαβήτη.
Καμπύλη σακχάρου: Η καμπύλη σακχάρου είναι μια εξέταση που γίνεται σε δύο στάδια. Στο πρώτο στάδιο ο ασθενής πίνει 75 γραμμάρια γλυκόζης διαλυμένης σε νερό. Μετά από 2 ώρες, η τιμή της γλυκόζης στο αίμα του ασθενούς μετράται ξανά. Μια τιμή γλυκόζης 2 ωρών 140 mg/dL ή μεγαλύτερη υποδηλώνει διαβήτη.

Εάν η μέτρηση της γλυκόζης στο αίμα είναι θετική για διαβήτη, ο γιατρός θα ζητήσει περαιτέρω εξετάσεις για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση και να προσδιορίσει τον τύπο διαβήτη. Αυτές οι εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν:

Μέτρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c): Η HbA1c είναι ένας δείκτης του μέσου επιπέδου γλυκόζης στο αίμα κατά τους προηγούμενους 2-3 μήνες. Μια τιμή HbA1c 6,5% ή μεγαλύτερη υποδηλώνει διαβήτη.
Ανοσολογικές εξετάσεις: Οι ανοσολογικές εξετάσεις μπορούν να βοηθήσουν στον προσδιορισμό του τύπου διαβήτη. Για παράδειγμα οι εξετάσεις αντισωμάτων έναντι των ινσουλινοπαραγωγών κυττάρων (ICA) και των αντισωμάτων αντι-GAD είναι θετικές σε ασθενείς με τύπο 1 διαβήτη.

Η έγκαιρη διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη είναι σημαντική για την αποτελεσματική διαχείριση της νόσου και την πρόληψη των επιπλοκών.

Ποια είναι τα συμπτώματα του σακχαρώδη διαβήτη;

Τα συμπτώματα του σακχαρώδη διαβήτη μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο και μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρά. Τα πιο κοινά συμπτώματα είναι τα εξής:

Πολυουρία: Είναι η συχνή ούρηση, ειδικά τη νύχτα. Αυτό συμβαίνει επειδή τα νεφρά προσπαθούν να αποβάλλουν την περίσσεια γλυκόζης από το αίμα.
Πολυδιψία: Είναι η υπερβολική δίψα. Αυτό συμβαίνει επειδή το σώμα προσπαθεί να αντισταθμίσει την απώλεια υγρών από την υπερβολική ούρηση.
Πολυφαγία: Είναι η υπερβολική πείνα. Αυτό συμβαίνει επειδή το σώμα προσπαθεί να πάρει την ενέργεια που χρειάζεται από την τροφή, καθώς η ινσουλίνη δεν είναι σε θέση να μεταφέρει αποτελεσματικά τη γλυκόζη στα κύτταρα.
Απώλεια βάρους: Μπορεί να συμβεί σε άτομα με διαβήτη τύπου 1, καθώς το σώμα τους δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη.
Θολή όραση: Μπορεί να συμβεί σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2. Αυτό συμβαίνει επειδή η υψηλή γλυκόζη στο αίμα μπορεί να βλάψει τα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τα μάτια.
Κόπωση: Μπορεί να συμβεί σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2. Αυτό συμβαίνει επειδή το σώμα δεν έχει την ενέργεια που χρειάζεται για να λειτουργήσει αποτελεσματικά.

Άλλα πιθανά συμπτώματα του σακχαρώδη διαβήτη περιλαμβάνουν:

Ξηροστομία
Ξηρό δέρμα
Συχνές λοιμώξεις
Πόνος στα νεύρα
Δυσκολία στη θεραπεία πληγών
Αίσθημα τσιμπήματος ή καψίματος στα χέρια ή τα πόδια

Σιωπηλή νόσος

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ορισμένα άτομα με διαβήτη μπορεί να μην εμφανίσουν κανένα σύμπτωμα. Αυτό είναι πιο πιθανό σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να κάνετε εξετάσεις για διαβήτη εάν ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου, όπως:

Είστε ηλικίας 45 ετών ή άνω
Έχετε οικογενειακό ιστορικό διαβήτη
Είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι
Έχετε υψηλή αρτηριακή πίεση
Έχετε υψηλή χοληστερόλη
Έχετε ιστορικό γέννησης μωρού βάρους άνω των 4 κιλών
Είστε έγκυος

Εάν έχετε συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν διαβήτη είναι σημαντικό να επισκεφτείτε το γιατρό σας για εξετάσεις. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία του διαβήτη είναι σημαντική για την πρόληψη των επιπλοκών της νόσου.

Featured photo credit: Image by pikisuperstar on Freepik

Η παχυσαρκία είναι μία πολυπαραγοντική νόσος. Αυτό σημαίνει ότι είναι αποτέλεσμα περισσότερων από ένα αιτιών. Οι ειδικοί έχουν διακρίνει αυτούς τους παράγοντες σε περιβαλλοντικούς, συμπεριφορικούς, ορμονικούς και γενετικούς ή συνδυασμού αυτών.

Το βασικό αίτιο πρόκλησης της παχυσαρκίας είναι η αύξηση της ενεργειακής πρόσληψης μέσω της διατροφής σε σχέση με την ενέργεια που καταναλώνει το σώμα μας. Πιο απλά, συμβαίνει όταν οι θερμίδες που προσλαμβάνουμε υπερβαίνουν τις θερμίδες που καταναλώνει το σώμα για τις βασικές του ανάγκες και τη δραστηριότητα του.

Περιβαλλοντικά αίτια

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους να έχουν μία ασταθή διατροφή. Σπανίως βρίσκονται στο οικογενειακό τραπέζι για ένα καλά μαγειρεμένο γεύμα.

Αντίθετα, τρώνε συνεχώς σνακ και τροφές πλούσιες σε θερμίδες, καταναλώνουν γρήγορα φαγητό με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος, και μερικές φορές καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής σε ένα μόνο γεύμα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτές οι συνήθειες οδηγούν σε αυξημένη κατανάλωση θερμίδων και στη διαταραχή του ισοζυγίου.

Επιπλέον, η υπερκατανάλωση τροφίμων και η εύκολη πρόσβαση σε υψηλής θερμιδικής αξίας σνακ και γλυκίσματα επιδεινώνει το πρόβλημα. Οι άνθρωποι συχνά επιλέγουν να καταναλώνουν τα προϊόντα που είναι εύκολα προσβάσιμα και άμεσα διαθέσιμα.

Παράλληλα, η μείωση της φυσικής δραστηριότητας είναι ένας σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει στην παχυσαρκία. Διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι σήμερα πολλοί άνθρωποι ασκούνται λιγότερο σε σχέση με το παρελθόν, ενώ ο καθιστικός τρόπος ζωής έχει εισέλθει στην καθημερινότητα πολλών ανθρώπων εδώ και αρκετά χρόνια.

Ορμονικά αίτια

Υπάρχουν ενδοκρινικά αίτια που συχνά συνδέονται με την παχυσαρκία και είναι τα εξής:

Υπολειτουργία του θυρεοειδούς αδένα: Σε ορισμένες περιπτώσεις ο θυρεοειδής μπορεί να παράγει λιγότερη θυροξίνη, μια ορμόνη δηλαδή που αυξάνει τον μεταβολισμό και κινητοποιεί καλύτερα το σώμα στην πρόσληψη τροφής. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει σπάνια και σε σοβαρές περιπτώσεις και συνήθως δεν είναι η κύρια αιτία παχυσαρκίας.
Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών: Είναι συχνά συνδεδεμένο με την παχυσαρκία και διαταραχές στον κύκλο της γυναίκας, αλλά δεν είναι αυτή καθαυτή η αιτία της παχυσαρκίας.
Υπερκορτιζολισμός και διαταραχές επινεφριδίων: Ο υπερκορτιζολισμός μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη συσσώρευση λίπους στον κορμό. Η περίπτωση αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική ή χειρουργική θεραπεία.

Συναισθηματικά αίτια

Ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι η τάση ορισμένων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν άγχος ή απογοήτευση στον επαγγελματικό και προσωπικό τους βίο, να βρίσκουν παρηγοριά στο φαγητό.

Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα φαύλο κύκλο, καθώς το άτομο μαθαίνει να βασίζεται στο φαγητό για να αντιμετωπίσει τα συναισθηματικά του προβλήματα και να οδηγηθεί σε κακή σωματική εμφάνιση και υγεία.

Κληρονομικά αίτια

Μελέτες έχουν δείξει ότι εάν ένας γονέας είναι παχύσαρκος, τότε το παιδί έχει 50% πιθανότητες να γίνει παχύσαρκο. Εάν και οι 2 γονείς είναι παχύσαρκοι, τότε το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 80%.

Newer Posts

Older Posts