Blog

Η Ηπατίτιδα Β είναι μία από τις πιο συχνές και σοβαρές ασθένειες στον κόσμο. Προκαλείται από έναν πολύ μολυσματικό ιό (HBV) που προσβάλλει το ήπαρ (συκώτι). Αν ένα άτομο πάσχει από αυτήν και δεν υποβληθεί σε θεραπεία, τότε η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στο ήπαρ, ακόμα και καρκίνο του ήπατος και ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις να οδηγήσει σε θάνατο.

Μπορεί κάποιος να μολυνθεί από τον ιό στις ακόλουθες περιπτώσεις:

1. Στη γέννηση: Ο ιός μεταδίδεται από μητέρα που είναι μολυσμένη στο βρέφος
2. Σεξ με άτομο μολυσμένο από τον ιό.
3. Κοινή χρήση βελόνων, συρίγγων ή άλλου εξοπλισμού που χρησιμοποιείται για ενέσεις ναρκωτικών.
4. Κοινή χρήση αντικειμένων όπως ξυραφάκια ή οδοντόβουρτσες με ένα μολυσμένο άτομο.
5. Άμεση επαφή με το αίμα ή ανοικτές πληγές μολυσμένου ατόμου.
6. Έκθεση σε αίμα από βελόνες ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα.

Συμπτώματα

Η ηπατίτιδα Β χαρακτηρίζεται ως σιωπηλή απειλή γιατί συχνά δεν παρουσιάζει συμπτώματα. Οι άνθρωποι με χρόνια ηπατίτιδα Β μπορεί να αισθάνονται καλά για πολύ καιρό, ακόμα και όταν ο ιός HBV έχει αρχίσει να προκαλεί βλάβες στο συκώτι τους. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι μέχρι να αναπτύξει συμπτώματα ένας φορέας, το συκώτι του μπορεί να έχει υποστεί σοβαρές βλάβες. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να υποβληθεί κάποιος αμέσως σε εξετάσεις, εάν νομίζει ότι έχει εκτεθεί στον ιό. Το 70% των ενηλίκων, που προσβάλλονται παρουσιάζουν συμπτώματα αλλά πολλά μικρά παιδιά όχι. Η ηπατίτιδα Β αφορά κυρίως τους ενήλικες.

Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται:

1. Πυρετός
2. Κούραση
3. Ανορεξία
4. Ναυτία
5. Εμετοί
6. Πόνος στην κοιλιά
7. Τα ούρα έχουν πολύ σκούρο χρώμα
8. Τα κόπρανα αποχρωματίζονται, δηλαδή παίρνουν ένα χρώμα πολύ ανοικτό, όπως τη λάσπη
9. Πόνος στις αρθρώσεις
10. Ίκτερος, δηλαδή ο ασθενής παίρνει ένα κίτρινο χρώμα, στο δέρμα και το άσπρο των ματιών του, κιτρινίζει

Τα συμπτώματα εκδηλώνονται κατά μέσο όρο 3 μήνες, μετά από την έκθεση και μόλυνση του ασθενούς από τον ιό της ηπατίτιδας Β. Όμως, είναι δυνατόν να εκδηλωθούν, σε οποιαδήποτε στιγμή από 6 εβδομάδες έως 6 μήνες, μετά τη μόλυνση.

Στη χρόνια ηπατίτιδα Β, ο ασθενής μπορεί να έχει συνεχόμενα συμπτώματα, ανάλογα με αυτά που προκαλεί η οξεία μορφή. Αλλά ακόμη και όταν το συκώτι των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β υποφέρει και επιδεινώνεται, οι περισσότεροι ασθενείς παραμένουν χωρίς συμπτώματα για 20 έως 30 χρόνια. Ενώ όμως οι ίδιοι δεν είναι άρρωστοι, μπορούν να μολύνουν τους άλλους. Τελικά, το 15-25% των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β, θα παρουσιάσουν σοβαρά προβλήματα στο συκώτι τους θα οδηγηθούν στο θάνατο από ηπατοπάθεια (κίρρωση του ήπατος, καρκίνος του ήπατος, ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα).

Διατροφή

Παρ’ όλο που δεν υπάρχει συγκεκριμένη διατροφή για τη χρόνια Ηπατίτιδα Β, δίαιτες που περιλαμβάνουν τροφές χαμηλές σε λιπαρά και χοληστερίνη και πλούσιες σε φυτικές ίνες μπορεί να είναι οι πιο ευεργετικές4 για το ήπαρ, ένα σημαντικό όργανο του πεπτικού συστήματος. Τα ωμά όστρακα μπορεί να περιέχουν βλαβερά βακτήρια και πρέπει να αποφεύγονται.

Θεραπεία

Η οξεία ηπατίτιδα Β κατά κανόνα δεν χρειάζεται θεραπεία παρά μόνο σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις. Σπάνια, η οξεία ηπατίτιδα έχει πολύ βαριά πορεία, οπότε χαρακτηρίζεται ως κεραυνοβόλος οξεία ηπατίτιδα, με θνητότητα που φτάνει το 70-90% (η κεραυνοβόλος ηπατίτιδα συμβαίνει περίπου 1 φορά στα 1.000 περιστατικά της ηπατίτιδας Α και λιγότερο από 1 φορά στα 100 περιστατικά της ηπατίτιδας Β και της ηπατίτιδας C). Μπορεί να αποβεί μοιραία, αν δεν μεσολαβήσει επείγουσα μεταμόσχευση ήπατος.

Η χρόνια ηπατίτιδα Β αντιμετωπίζεται με ειδική φαρμακευτική αγωγή. Επί του παρόντος υπάρχουν τρία φάρμακα για την θεραπευτική αντιμετώπιση της χρόνιας ηπατίτιδας Β, η ιντερφερόνη-α η οποία χορηγείται με την μορφή υποδορίων ενέσεων και η λαμιβουδίνη και αδεφοβίρη τα οποία χορηγούνται με την μορφή δισκίων (χάπια) και τα οποία φαίνεται να επιτυγχάνουν ύφεση της νόσου σε σημαντικό ποσοστό ασθενών.

Τα παραπάνω φάρμακα καθυστερούν την εξέλιξη της νόσου σε κίρρωση και καρκίνο του ήπατος (σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορούν ακόμα και να εκριζώσουν τον ιό της ηπατίτιδας Β). Ήδη βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο διάφορα άλλα σκευάσματα τα οποία είτε μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα θα βελτιώσουν ακόμα περισσότερο την προοπτική θεραπείας για τους ασθενείς με ηπατίτιδα Β.

Είτε αρχίσετε θεραπεία άμεσα είτε όχι, είναι σημαντικό να προγραμματίσετε συναντήσεις με το γιατρό σας τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο. Αυτό επιτρέπει στο γιατρό σας να καθορίζει εάν η ασθένεια έχει εξελιχθεί, καθώς και να ελέγχει την υγεία του ήπατος σας.

Για τα περισσότερα άτομα η ιογενής γαστρεντερίτιδα δεν αποτελεί σοβαρό νόσημα. Οι ασθενείς σχεδόν πάντοτε αναρρώνουν πλήρως χωρίς περαιτέρω προβλήματα υγείας.

Η ιογενής γαστρεντερίτιδα είναι συνήθως μία λοίμωξη του εντέρου. Η πιο κοινή αιτία της είναι οι ιοί και καθώς υπάρχουν πολλά είδη ιών, μπορεί να συμβεί πάνω από μία φορά. Μπορεί ακόμη να συμβεί όταν καταναλώσουμε ή πιούμε μολυσμένο νερό ή τροφή, ή αν χρησιμοποιήσουμε σκεύη ή πετσέτες που έχουν μολυνθεί.

Αποτελεί πάντως σοβαρό νόσημα για τα άτομα που δεν μπορούν να πιουν αρκετά υγρά για να αναπληρώσουν αυτά που χάνουν με τους εμετούς ή τις διάρροιες, όπως είναι τα βρέφη, τα μικρά παιδιά, τα άτομα με αναπηρία, τα άτομα που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και οι ηλικιωμένοι. Τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα μπορεί να εμφανίσουν πιο σοβαρά συμπτώματα της νόσου ενώ οι παραπάνω κατηγορίες μπορεί να χρειαστούν νοσηλεία για την αντιμετώπιση της αφυδάτωσης.

Σε περίπτωση αφυδάτωσης ένα άτομο μπορεί να έχει μειωμένη ούρηση, ξηροστομία  και ζαλάδα. Ένα αφυδατωμένο παιδί μπορεί να κλαίει με λίγα ή καθόλου δάκρυα και να παρουσιάζει ασυνήθιστη υπνηλία. Ο θάνατος είναι σπάνιος στην περίπτωση της ιογενούς γαστρεντερίτιδας, ωστόσο μπορεί να επιδεινώσει τυχόν προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας.

Πώς εκδηλώνεται

Τα συμπτώματα της ιογενούς γαστρεντερίτιδας  είναι:

1. Υδαρής διάρροια ( αν παρουσιαστεί αιματηρή διάρροια συνήθως υπάρχει πιο σοβαρή λοίμωξη)
2. Κοιλιακός πόνος και κράμπες
3. Ναυτία, εμετός ή και τα δύο
4. Πόνοι στους μύες ή πονοκέφαλος
5. Πυρετός

Όσον αφορά την αντιμετώπισή της, δεν υπάρχει κάποια ειδική ιατρική θεραπεία. Η θεραπεία είναι υποστηρικτική:

1. Αντικατάσταση υγρών και ηλεκτρολυτών που χάνονται από τον εμετό και τη διάρροια
2. Χορήγηση αντιπυρετικών και παυσίπονων

Τα αντιβιοτικά δεν είναι αποτελεσματικά έναντι των ιών.

Πρόγνωση

Για να προλάβετε την εμφάνισή της γαστρεντερίτιδας πρέπει να:

1. Πλύνετε καλά τα χέρια σας και βεβαιωθείτε ότι και τα παιδιά σας κάνουν το ίδιο
2. Χρησιμοποιήστε τα δικά σας προσωπικά αντικείμενα όταν βρίσκεστε εκτός σπιτιού.
3. Αποφύγετε την κοινή χρήση σκευών φαγητού, ποτηριών και πιάτων.
4. Χρησιμοποιήστε ξεχωριστές πετσέτες στο μπάνιο.
5. Αποφύγετε στενή επαφή με πρόσωπο που έχει τον ιό, αν είναι δυνατόν.
6. Πάρτε προφυλάξεις όταν ταξιδεύετε.

Όταν ταξιδεύετε σε άλλες χώρες μπορεί να νοσήσετε από μολυσμένα τρόφιμα ή νερό. Για να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο:

1. Πίνετε μόνο εμφιαλωμένο νερό.
2. Αποφύγετε τα παγάκια διότι τα παγάκια μπορεί να γίνουν από μολυσμένο νερό.
3. Χρησιμοποιήστε εμφιαλωμένο νερό για το βούρτσισμα των δοντιών σας.
4. Αποφύγετε την ακατέργαστη (άψητη) τροφή – συμπεριλαμβανομένων φρούτων, ωμών λαχανικών και ότι έχει ετοιμαστεί από ανθρώπινα χέρια.
5. Αποφύγετε ωμό κρέας και ψάρια.
6. Εμβολιαστείτε.

Το πρόσφατο πρόβλημα που προέκυψε παγκοσμίως με την άτυπη πνευμονία που προκαλείται από τον κορονοϊό και που δημιουργεί το Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο (ΣΟΑΣ), το οποίο απειλεί άμεσα τον ασθενή, έφερε στο προσκήνιο το γενικότερο πρόβλημα των πνευμονιών.

Η πνευμονία αποτελεί οξεία φλεγμονή του πνευμονικού ιστού (του πνεύμονα). Ταξινομείται ανάλογα με τον αιτιολογικό παράγοντα που την προκάλεσε (π.χ. πνευμονιοκοκκική, άτυπη κλπ), καθώς και ανάλογα με την προέλευση του παθογόνου παράγοντα (ενδονοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακή ή της κοινότητας).

Το αίτιο της πνευμονίας είναι κάποιο μικρόβιο, δεν αποκλείονται όμως και οι ιοί ή κάποιοι μύκητες, οι τελευταίοι σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα. Συνηθέστερα, μπορεί να είναι κάποιο βακτήριο όπως ο πνευμονιόκοκκος, ο αιμόφιλος κλπ.

Μεταξύ των κυριότερων συμπτωμάτων της πνευμονίας περιλαμβάνονται τα εξής:

• – Δύσπνοια
• – Πυρετός με ή χωρίς ρίγος
• – Βήχας με φλέγματα
• – Ταχύπνοια
• – Πλευριτικός πόνος (πόνος στο θώρακα)
• – Σύγχυση
• – Κυάνωση
• – Υπόταση

Η διάρκεια της πνευμονίας εξαρτάται από το μικρόβιο που την έχει προκαλέσει. Μπορεί να διαρκέσει από μερικές μέρες μέχρι και μια εβδομάδα ή περισσότερο. Η ανταπόκριση στην αντιβίωση και ο χρόνος έναρξης της αντιβίωσης παίζουν ρόλο στο πόσο θα διαρκέσει η ασθένεια.

Η θεραπεία

Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τα εξής:

• – Αντιμετώπιση συμπτωμάτων (πυρετού με αντιπυρετικά κλπ)
• – Χορήγηση οξυγόνου
• – Κατάλληλο αντιβιοτικό ή συνδυασμό αυτών
• – Νοσηλεία περίπου 4 μέρες με ενδοφλέβια αγωγή και αν μπορεί να σιτιστεί από το στόμα συνεχίζει με από του στόματος αγωγή. Συνήθως ο ασθενής παραμένει 7-8 μέρες στο νοσοκομείο και εξέρχεται με οδηγίες (φαρμακευτική αγωγή κλπ).

Η υποχώρηση των συμπτωμάτων γίνεται σταδιακά από την 3η ημέρα όσον αφορά τον πυρετό έως, συνήθως τη 15η ημέρα σε σχέση με το βήχα και την καταβολή δυνάμεων.

Όσον αφορά την πρόληψη, για ορισμένες μορφές της πνευμονίας μπορεί να γίνει με εμβόλιο εναντίον γνωστών μικροβίων που τις προκαλούν. Το εμβόλιο εναντίον της γρίπης, μειώνοντας τη συχνότητα της, μειώνει και τις βακτηριδιακές πνευμονίες που προκύπτουν λόγω επιπλοκών της γρίπης.

Να σημειωθεί ότι τα εμβόλια κατά του πνευμονιοκόκκου και εναντίον της γρίπης χορηγούνται σε ευπαθείς ομάδες με μειωμένη άμυνα του οργανισμού, καθώς και σε ασθενείς με χρόνιες παθήσεις.

Το πλύσιμο των χεριών, ο καλός αερισμός εσωτερικών χώρων, η τήρηση μιας κατάλληλης ατομικής υγιεινής και η καλή διατροφή είναι επιπρόσθετα προληπτικά μέτρα που προστατεύουν από την πνευμονία.