Το «burnout» (εξάντληση) του σακχαρώδη διαβήτη είναι ένας όρος που περιγράφει τη συναισθηματική κόπωση και απογοήτευση που αισθάνονται τα άτομα με διαβήτη, όταν φτάνουν στο σημείο να κουράζονται από την καθημερινή αυτοφροντίδα της νόσου.
Δεν είναι ίδιο με την κατάθλιψη, συμβαίνει όμως όταν ο ασθενής είτε δεν επιθυμεί να αλλάξει είτε είναι απλά κουρασμένος από την ατελείωτη προσπάθεια που απαιτεί η αυτοφροντίδα. Ο κλινικός ψυχολόγος William Polonsky για να το περιγράψει πιο απλά, εξήγησε ότι τα άτομα που βρίσκονται σε burnout, «πολεμούν με το διαβήτη τους και χάνουν».
Η κατάσταση αυτή μπορεί να είναι είτε προσωρινή είτε μόνιμη.
Ποια είναι τα σημάδια του
Tα σημάδια του «burnout» του διαβήτη περιλαμβάνουν:
– Αποδέσμευση από την αυτοδιαχείριση, όπως μείωση του χρόνου αυτοελέγχου της γλυκόζης αίματος και διαχείρισης των αποτελεσμάτων, παράλειψη λήψης αντιδιαβητικής αγωγής, δόσεων ινσουλίνης, καθημερινής φροντίδας των ποδιών, τακτικής σωματικής άσκησης κ.ά.
– Ανθυγιεινή ή ανεξέλεγκτη διατροφή, χωρίς υπολογισμό των υδατανθράκων.
– Aρνητικά συναισθήματα για τη νόσο ή τη διαχείρισή της και σκέψεις εγκατάλειψης.
– Μη συμμετοχή στη θεραπευτική εκπαίδευση, αποφυγή ραντεβού ιατρικής περίθαλψης.
Πώς μπορείτε να το διαχειριστείτε
– Αφιερώστε χρόνο για να κάνετε πράγματα που σας αρέσουν.
– Αποφύγετε το στρες και την απογοήτευση γύρω από τις διακυμάνσεις των μετρήσεων γλυκόζης. Βάλτε στόχο να είστε κινητοποιημένοι και «όχι τέλειοι» για να αποφύγετε το άγχος.
– Βάλτε μικρούς και ρεαλιστικούς θεραπευτικούς στόχους.
– Δώστε προσοχή στα συναισθήματά σας. Εστιάστε στα οφέλη της αυτοδιαχείρισης καταγράφοντας τις μετρήσεις της γλυκόζης και την αντίστοιχη συναισθηματική σας κατάσταση, ώστε να αποκτήσετε εσείς τον μελλοντικό έλεγχο.
– Αναζητήστε βοήθεια και υποστήριξη από τους επαγγελματίες υγείας όταν νομίζετε ότι ξεφεύγετε συναισθηματικά αλλά και τους οικείους σας.
Η κατάλληλη υποστήριξη, η συνεχής καθοδήγηση και η θεραπευτική συμμαχία μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στην επίτευξη των θεραπευτικών στόχων, στην αποφυγή των επιπλοκών και στη διατήρηση της ποιότητας ζωής του ατόμου με σακχαρώδη διαβήτη.
