Διαβήτης | YourDoc | by Aggelos Klitsas

Τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 και κάνουν μεσογειακή διατροφή, καταναλώνοντας τουλάχιστον δύο μερίδες λιπαρών ψαριών την εβδομάδα, μειώνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, σύμφωνα με ισπανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο JAMA Ophthalmology.

Ειδικοί από το Ισπανικό Ερευνητικό Κέντρο Βιοχημείας (CIBERObn) στην Μαδρίτη και το Κέντρο Έρευνας Βιοϊατρικής (IDIBAPS) στο Νοσοκομείο της Βαρκελώνης ανέλυσαν στοιχεία για άτομα που είχαν λάβει μέρος στη μεγάλη τυχαιοποιημένη μελέτη PREDIMED, οποία έγινε το διάστημα 2003-2009 στην Ισπανία. Στόχος ήταν η σύγκριση της μεσογειακής διατροφής με επιπλέον έξτρα παρθένο ελαιόλαδο ή ξηρούς καρπούς με μια συνήθη διατροφή για την πρόληψη των καρδιακών προβλημάτων σε βάθος χρόνου.

Περίπου 3.600 άτομα, 55-80 ετών που είχαν λάβει μέρος στην PREDIMED είχαν διαβήτη τύπου 2 και αποτέλεσμα το δείγμα της παρούσας μελέτης.

Βάσει των διατροφικών ερωτηματολογίων, οι ερευνητές καθόρισαν ότι τα τρία τέταρτα των ατόμων αυτων πετύχαιναν τον στόχο της πρόσληψης 500 mg την ημέρα ω-3 λιπαρών οξέων. Η ποσότητα αυτή μπορεί να προσληφθεί με την κατανάλωση δύο μερίδων ψαριών την εβδομάδα, κυρίως λιπαρών ψαριών, όπως ο σολωμός.

Κατά τη διάρκεια των έξι ετών της μελέτης καταγράφηκαν 69 νέες περιπτώσεις της απειλητικής για την όραση διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Τα άτομα που έπαιρναν επαρκή ποσότητα ω-3 λιπαρών οξέων στην αρχή της μελέτης, είχαν 48% μικρότερες πιθανότητες να έχουν διάγνωση της οφθαλμολογικής πάθησης κατά τη διάρκεια της μελέτης.

«Είναι δύσκολο να πούμε με βεβαιότητα ότι τα αποτελέσματα θα ήταν ίδια στην περίπτωση της χρήσης συμπληρωμάτων ω-3 λιπαρών. Όμως, τα ευρήματα και άλλων μελετών δείχνουν ότι η διατροφική πρόσληψη ω-3 είναι επωφελής για την όραση όλων των ανθρώπων και όχι μόνο όσο πάσχουν από διαβήτη» σχολιάζει ο επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας Δρ Αλέιχ Σαλα-Βιλα.

Και συμπληρώνει ότι ακόμα και μικρές αλλαγές στην διατροφή μπορούν να έχουν ουσιαστικά οφέλη υγείας. «Η κατανάλωση ψαριών μπορεί να είναι ένας τρόπος να ζήσουμε περισσότερο και καλύτερα, καθώς κάνει καλό στην καρδιά και τον εγκέφαλο» καταλήγει.

Πηγή: health.in.gr

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο μεταβολικό νόσημα, στην αντιμετώπιση του οποίου παίζει καθοριστικό ρόλο η γυμναστική.

Σύμφωνα με τις νεότερες μετρήσεις, υπολογίζεται ότι τα άτομα με διαβήτη παγκοσμίως ξεπερνούν τα 420 εκατομμύρια, ενώ οι εκτιμήσεις για τα επόμενα χρόνια είναι δυσοίωνες, αποδίδοντας την αλματώδη αυτή αύξηση στην παχυσαρκία και την καθιστική ζωή (για την περίπτωση του διαβήτη τύπου 2).

Κάθε είδους άσκηση είναι ωφέλιμη για τα άτομα με διαβήτη, ωστόσο οι διάφοροι τύποι έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά οφέλη.

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασκήσεις αντίστασης όπως οι ασκήσεις με βάρη βοηθούν σημαντικά στη ρύθμιση του σακχάρου. Έχουν ως αποτέλεσμα παρόμοιες μειώσεις στα επίπεδά του με αυτές που προκαλούν τα αντιδιαβητικά δισκία. Επιπρόσθετα, βελτιώνουν τη μυϊκή δύναμη και μάζα, μειώνουν το λίπος, ενώ βελτιώνουν τη διάθεση και την αυτοπεποίθηση.

Ένα άλλο είδος γυμναστικής με σημαντικά οφέλη για τον διαβήτη είναι οι αεροβικές ασκήσεις. Κάθε δραστηριότητα που αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό και τον διατηρεί σε υψηλά επίπεδα για ένα χρονικό διάστημα βελτιώνει την αεροβική ικανότητα του ατόμου. Εκτός από αυτά όμως βελτιώνει τη διάθεση και καταπολεμά το άγχος – ένα ιδιαίτερα συχνό πρόβλημα σε άτομα με διαβήτη.

Διαβήτης τύπου 2 και άσκηση

Ο ασθενής με διαβήτη τύπου 2 που θα ξεκινήσει τη γυμναστική, θα πρέπει να λάβει υπόψη τα εξής:

– Για να μειωθεί ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας θα πρέπει να ακολουθήσει ένα σταθερό πρόγραμμα άσκησης και να προγραμματίσει τα γεύματα και τη λήψη των φαρμάκων την ίδια ώρα κάθε μέρα.
– Η παρατεταμένη ή πολύ έντονη άσκηση μπορεί να προκαλέσει την παραγωγή αδρεναλίνης και άλλων ορμονών που ανταγωνίζονται τη δράση της ινσουλίνης και μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα σακχάρου. Η συμμετοχή σε τέτοιου είδους άσκηση μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη τροποποίησης του σχήματος ινσουλίνης/αντιδιαβητικών δισκίων, κάτι το οποίο θα πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με τον γιατρό.
– Θα πρέπει ακόμη να δίνεται προσοχή όταν η άσκηση γίνεται σε ώρες που τα φάρμακα έχουν τη μεγαλύτερη δράση, καθώς μπορεί να χρειαστεί μείωση της δόσης της βασικής ή γευματικής ινσουλίνης, την οποία επίσης θα προσαρμόσει ο γιατρός.
– Τέλος, βασικό είναι το άτομο να μετρά το σάκχαρο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση και να έχει πάντα μαζί του ένα σνακ με υδατάνθρακες (φρούτο, χυμός) για την περίπτωση υπογλυκαιμίας.

Γενικές οδηγίες

– Ξεκινήστε αργά και σταδιακά και αυξήστε την ένταση και τη διάρκεια.
– Να ασκείστε τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα για περίπου 30 λεπτά κάθε φορά. Ένα καλό πρόγραμμα άσκησης περιλαμβάνει 5 με 10 λεπτά προθέρμανση, τουλάχιστον 15 με 30 λεπτά συνεχή αερόβια άσκηση (γρήγορο περπάτημα ή ποδηλασία) και 5 λεπτά χαλάρωση στο τέλος.
– Προσθέστε σε αυτό το πρόγραμμα ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης ή αντίστασης 2 με 3 φορές την εβδομάδα.
– Αν έχετε παραπανίσια κιλά μια καλή ιδέα είναι η γυμναστική στο νερό. Άλλες επιλογές είναι η ποδηλασία ή το κολύμπι.
– Να πίνετε νερό κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση για την αποφυγή της αφυδάτωσης.
– Σταματήστε την άσκηση αν νιώσετε αδικαιολόγητο πόνο στους μυς και στις αρθρώσεις.
– Τα άνετα παπούτσια και η φροντίδα των ποδιών είναι σημαντικά.

Διαβήτης τύπου 1

Να σημειωθεί ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, των οποίων τα σάκχαρο είναι πάνω από 250 mg/dL αλλά έχουν και θετικές κετόνες στα ούρα ή στο αίμα, δεν θα πρέπει να ξεκινήσουν την άσκηση διότι θα αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα επίπεδα σακχάρου.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη υψηλής ποσότητας γλυκόζης στο αίμα. Παρουσιάζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη.

Η ινσουλίνη είναι ορμόνη απαραίτητη για τη μεταφορά της γλυκόζης από το αίμα μέσα στα κύτταρα, τα οποία χρησιμοποιούν τη γλυκόζη ως ενέργεια που είναι απαραίτητη για τη λειτουργία του οργανισμού. Όταν δεν υπάρχει αρκετή ινσουλίνη, η γλυκόζη συσσωρεύεται στο αίμα. Το γεγονός αυτό είναι αιτία πρόκλησης σοβαρών προβλημάτων υγείας που μπορούν να απειλούν τη διάρκεια και ποιότητα ζωής των ασθενών.

Ο διαβήτης τύπου 1, γνωστός και ως νεανικός διαβήτης – καθώς εμφανίζεται κυρίως στα παιδιά, εκδηλώνεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει τα κύτταρα που παράγουν την ινσουλίνη στο πάγκρεας (βήτα-κύτταρα).

Υπό φυσιολογικές συνθήκες το ανοσοποιητικό σύστημα καταπολεμά τους εισβολείς, όπως ιούς και βακτήρια. Για άγνωστους λόγους, στα άτομα με διαβήτη τύπου 1, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα κύτταρα του σώματος. Το αποτέλεσμα είναι η παντελής έλλειψη της ορμόνης ινσουλίνης, η χορήγηση της οποίας με ενέσεις αποτελεί το βασικό σημείο για τη διαχείριση της νόσου.

Σε περιπτώσεις όμως όπου το παιδί είναι άρρωστο, μπορεί να είναι δυσκολότερο να αντιμετωπιστεί η νόσος, καθώς:

– Η ασθένεια και η λοίμωξη συνήθως προκαλούν αύξηση στα επίπεδα της γλυκόζης αίματος.
– Η πτωχή πρόσληψη τροφής μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της γλυκόζης αίματος, εάν η δόση της ινσουλίνης παραμένει ίδια.
– Η ναυτία και ο εμετός μπορεί να επηρεάσουν τα επίπεδα της γλυκόζης αίματος και ενδέχεται να αποτελούν σύμπτωμα (πολυουρία, πολυδιψία, κόπωση, ναυτία, έμετοι και λήθαργος) εμφάνισης διαβητικής κετοξέωσης.

Πότε χρειάζεται η ιατρική συμβουλή

Θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον επιβλέποντα ιατρό ή να μεταβείτε στο νοσοκομείο σε περίπτωση που:

- Η γλυκόζη αίματος παραμένει υψηλή σε αρκετές εξετάσεις παρά τις δόσεις ινσουλίνης.
– Η γλυκόζη αίματος παραμένει σε χαμηλά επίπεδα εξαιτίας της πτωχής πρόσληψης τροφής παρά τη λήψη από του στόματος λαμβανόμενης γλυκόζης.
– Υπάρχουν υψηλά επίπεδα κετόνων στα ούρα ή το αίμα.
– Παρουσιάζεται εμμένουσα διάρροια ή και έμετος.
– Εμφανίζεται εικόνα αφυδάτωσης, όπως είναι η στεγνή γλώσσα ή η μειωμένη ενούρηση.
– Η θερμοκρασία του σώματος είναι υψηλή παρά τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής.

Γενικές οδηγίες

Κάθε φορά που το παιδί αισθάνεται άρρωστο/αδιάθετο είναι σημαντικό να προβαίνετε στα εξής:

– Να κάνετε τακτικό έλεγχο της γλυκόζης αίματος – τουλάχιστον κάθε τέσσερις ώρες.
– Να τηρείτε το πλάνο των γευμάτων – εάν το παιδί είναι άρρωστο, προσπαθήστε να του δώσετε να φάει εύπεπτες τροφές τύπου κράκερ. Εάν δεν μπορεί να κρατήσει την τροφή στο στομάχι του, προσπαθήστε να του δώσετε χυμό ή άλλο είδος ζαχαρούχου ποτού, ή αφήστε το να γλύψει ένα δισκίο γλυκόζης, ένα γλειφιτζούρι ή ένα γλυκό τύπου ζελέ.
– Διασφαλίστε ότι το παιδί είναι ενυδατωμένο, ειδικά εάν κάνει εμετό ή έχει διάρροια.
– Συνεχίστε να του δίνετε δόσεις ινσουλίνης για να αποφύγετε τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης αίματος.
– Να είστε προετοιμασμένοι έχοντας προμήθειες σε τροφές και αναψυκτικά, τα οποία μπορεί να χρειαστείτε όταν αρρωστήσει το παιδί.

Οι ηλικιωμένοι με ανεπαρκώς ελεγχόμενο διαβήτη ενδεχομένως να αντιμετωπίζουν προβλήματα με την μνήμη τους, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of Epidemiology and Community Health.

Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριντα μελέτησε τα αποτελέσματα μιας σειρά τεσσάρων τεστ μνήμης που είχαν διεξαχθεί από το 2006 έως το 2012 σε 950 ηλικιωμένους με διαβήτη και 3.469 ηλικιωμένους χωρίς τη νόσο.

Οι συμμετέχοντες που είχαν διαβήτη και αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα είχαν χειρότερες επιδόσεις στον πρώτο γύρο των τεστ μνήμης στην αρχή της μελέτης και είχαν επίσης μεγαλύτερη φθορά στην λειτουργία της μνήμης μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα.

«Πιστεύουμε ότι ο συνδυασμός διαβήτη και υψηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης διαφόρων προβλημάτων υγείας. Και η παρούσα μελέτη αναδεικνύει τον κίνδυνο επιδείνωσης της μνήμης. Αν και δεν εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό. Όμως εικάζουμε ότι τα αυξημένα επίπεδα του σακχάρου καταστρέφουν τα εγκεφαλικά κύτταρα που μεταδίδουν μηνύματα στον ιππόκαμπο, τμήμα του εγκεφάλου που παίζει ρόλο στην λειτουργία της μνήμης» εξηγεί η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Κολιν Παππας, ερευνήτρια στο αμερικανικό πανεπιστήμιο.

Στα αρχικά στάδια της μελέτης, όταν οι συμμετέχοντες ήταν περίπου 73 ετών, κατά μέσο όρο, υποβλήθηκαν σε εξέταση γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c), δηλαδή υπολογισμού του ποσοστού της αιμοσφαιρίνης (πρωτεΐνη των ερυθρών κυττάρων που μεταφέρει οξυγόνο) που είναι επικαλυμμένη με γλυκόζη. Μια τιμή από 6,5% και πάνω υποδεικνύει διαβήτη.

Τα άτομα χωρίς διαβήτη είχαν κατά μέσο όρο HbA1c 5,6, δηλαδή εντός φυσιολογικών ορίων, αλλά όσοι είχαν διαβήτη εμφάνιζαν τιμές 6,7 και άνω, αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών της νόσου.

Οι ερευνητές έκαναν και τεστ μνήμης στους συμμετέχοντες, όπου έπρεπε να ανακαλέσουν άμεσα ή σε βάθος χρόνου λέξεις, για να καταγραφεί η εγκεφαλική λειτουργία μακροπρόθεσμα.

Τα υψηλότερα επίπεδα της HbA1c συσχετίστηκαν με χαμηλότερα σκορ στο πρώτο τεστ μνήμης και πιο απότομη έκπτωση των σκορ με την πάροδο του χρόνου.

«Αν και οι ερευνητές μέτρησαν μόνο μια φορά την HbA1c στην αρχή της μελέτης και επίσης δεν παραθέτουν τυχόν στοιχεία για την φαρμακευτική αγωγή των ατόμων με διαβήτη, αναδεικνύεται η ανάγκη διατήρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης εντός φυσιολογικών ορίων για την προστασία της μνήμης με την πάροδο του χρόνου» σχολιάζει ο Δρ Τζόι Βεργκεσε, διευθυντής του Κέντρου για την Γήρανση του Εγκεφάλου «Montefiore-Einstein» στη Νέα Υόρκη.

Τα άτομα με διαβήτη μπορεί να βιώσουν διάφορες εγκεφαλικές αλλαγές που εκδηλώνονται με την πάροδο του χρόνου, όπως η συρρίκνωση περιοχών που σχετίζονται με τη μνήμη και τη σκέψη, καθώς και βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο. Τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες για την εγκεφαλική υγεία ακόμα και στους ηλικιωμένους που πληρούν τα βασικά κριτήρια για την θεραπεία του διαβήτη» συμπληρώνει.

Πηγή: health.in.gr

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο μεταβολικό νόσημα το οποίο χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα (το απλό σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού). Αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.

Εξαιτίας της παθοφυσιολογίας του ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να παρουσιάσει ορισμένες φορές οξείες καταστάσεις και προβλήματα στην καθημερινότητα του ασθενή, όπως είναι η υπερωσμωτική μη κετωτική κατάσταση.

Η συγκεκριμένη συνήθως εμφανίζεται σε ηλικιωμένα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, κυρίως στο πλαίσιο μιας αρρώστιας, π.χ. μιας λοίμωξης. Μερικές φορές μπορεί να αποτελεί και την πρώτη εκδήλωση εμφάνισης του διαβήτη.

Στην υπερωσμωτική μη κετωτική κατάσταση τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα αυξάνονται (συνήθως πάνω από 600 mg/dl). Ο οργανισμός έχει την ανάγκη να ξεφορτωθεί το επιπλέον αυτό σάκχαρο και το αποβάλει με τα ούρα. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται πολυουρία και αφυδάτωση. Αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί για αρκετές ημέρες, τότε η αφυδάτωση μπορεί να οδηγήσει σε σπασμούς, κώμα και τελικά στον θάνατο.

Συμπτώματα

Η υπερωσμωτική μη κετωτική κατάσταση κάνει το άτομο να χάσει τις αισθήσεις του, δηλαδή να πέσει σε κώμα. Προτού όμως συμβεί αυτό υπάρχουν προειδοποιητικά συμπτώματα για μερικές ημέρες, όπως:

– Έντονη δίψα, η οποία σιγά σιγά εξασθενεί
– Πολυουρία
– Αλλαγή του χρώματος των ούρων (πολύ σκούρο κίτρινο ή καφέ)
– Ξηροστομία
– Θερμό, ξηρό δέρμα χωρίς ιδρώτα
– Πυρετός
– Διέγερση ή σύγχυση.

Πρόληψη

Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης αυτής της επιπλοκής είναι ο τακτικός έλεγχος των επιπέδων σακχάρου. Αν για παράδειγμα το άτομο έχει πολυουρία και συνεχόμενα υψηλές τιμές σακχάρου στο αίμα, τότε θα πρέπει να ελέγξει αν είσαι άρρωστο, π.χ. αν έχει πυρετό. Θα πρέπει επίσης να πίνει πολλά υγρά, να επικοινωνήσει με τον γιατρό του και αν παρουσιάσει πυρετό ή οι τιμές του σακχάρου παραμένουν υψηλές παρά τη λήψη υγρών θα πρέπει να επισκεφτεί νοσοκομείο.

Η κολπική μαρμαρυγή είναι μία ακανόνιστη ταχυκαρδία και η πιο συχνή μορφή καρδιακής αρρυθμίας, η οποία αποδίδεται σε μια δυσλειτουργία του μηχανισμού ηλεκτρικής διέγερσης της καρδιάς.

Οι δύο κόλποι της καρδιάς ουσιαστικά δεν συστέλλονται για να προωθήσουν το αίμα προς τις κοιλίες, γεγονός το οποίο αποδίδεται σε διάφορους παράγοντες. Κάθε καρδιακή και πνευμονική πάθηση ή γονιδιακή διαταραχή που μπορεί να αυξήσει αισθητά τις πιέσεις μέσα στους κόλπους μπορεί να οδηγήσει σε κολπική μαρμαρυγή.

Συχνά η αρρυθμία που προκαλείται είναι ασυμπτωματική ή συνοδεύεται μόνο από ελαφρά συμπτώματα, όπως το αίσθημα παλμών, η ζάλη και η κόπωση. Το «φτερούγισμα» στο στήθος είναι το συνηθέστερο. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει επίσης ο κίνδυνος ισχαιμίας, ενώ σοβαρές κλινικές καταστάσεις που μπορούν να δημιουργηθούν είναι η οξεία καρδιακή κάμψη, το οξύ πνευμονικό οίδημα κ.ά.

Τα κοινά σημεία με τον διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο μεταβολικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα (το απλό σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού). Αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.

Ο διαβήτης είναι η συχνότερη διαταραχή του μεταβολισμού και έχει αρκετά κοινά σημεία με τη συχνότερη διαταραχή του καρδιακού ρυθμού (κολπική μαρμαρυγή):

1. Το κυριότερο αίτιο των δύο είναι η παχυσαρκία, η κακή και πλούσια σε αλάτι και θερμίδες διατροφή, καθώς και η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας.
2. Είναι δύο νοσήματα που προκαλούν σημαντική επιβάρυνση της ποιότητας ζωής του ατόμου.
3. Συνυπάρχουν συχνά, καθώς περίπου ένας στους τέσσερις ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη.
4. Ο διαβήτης αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα εγκεφαλικού επεισοδίου σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή.
5. Η φαρμακευτική αγωγή που χρησιμοποιείται για την κολπική μαρμαρυγή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις περιπτώσεις όπου ο σακχαρώδης διαβήτης συνυπάρχει με τη στεφανιαία νόσο, διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος της καρδιακής ανακοπής.

Πρόληψη

Είναι πολύ σημαντικό για τους ασθενείς, προκειμένου να διαφύγουν τον κίνδυνο, να μεριμνήσουν ώστε να αποκτήσουν ένα φυσιολογικό σωματικό βάρος με ισορροπημένη διατροφή και φυσική δραστηριότητα. Όσοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα κολπικής μαρμαρυγής θα πρέπει να διακόψουν το κάπνισμα, αλλά και να περιορίσουν ή να διακόψουν την κατανάλωση καφέ, τσαγιού και αναψυκτικών τύπου κόλα που περιέχουν καφεΐνη. Τέλος, είναι απαραίτητο να περιορίσουν την κατανάλωση αλκοόλ, αλλά και να συμβουλεύονται τον γιατρό τους πριν λάβουν κάποιο φάρμακο, καθώς ορισμένα επηρεάζουν τον καρδιακό ρυθμό.

Οι προοπτικές για ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2 και καρδιοπάθεια μπορεί ενδεχομένως να είναι πιο ζοφερές σε σχέση με ότι πιστεύαμε μέχρι τώρα, αναφέρει νέα έρευνα.

Ο ερευνητής Dr. William White, Καθηγητής στο University of Connecticut, δήλωσε ότι ο διαβήτης τύπου 2 που συνοδεύεται από οξύ στεφανιαίο σύνδρομο χρειάζεται πολύ περισσότερη προσοχή, ιδιαίτερα για να αποφευχθεί ακόμα ένα σημαντικό καρδιακό συμβάν.

Η έρευνα, περιέλαβε περισσότερους από 5.300 ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, από διάφορες χώρες. Όσοι εισήχθησαν στο νοσοκομείο για συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια είχαν 24% έως 28% πιθανότητες να πεθάνουν εντός 18 μηνών-πέντε φορές υψηλότερο ποσοστό να εμφανίσουν σημαντικό καρδιακό πρόβλημα όσοι δε νοσηλεύτηκαν.

Ο κίνδυνος καρδιοπάθειας είναι 2 έως 3 φορές υψηλότερος σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, σημείωσαν οι ερευνητές.

Ο White δήλωσε ότι σε όλες τις μελλοντικές έρευνες για τον διαβήτη τύπου 2 και την καρδιοπάθεια, το αποτέλεσμα της καρδιακής ανεπάρκειας θα πρέπει να λάβει την ίδια έκταση λεπτομερούς ελέγχου με το εγκεφαλικό επεισόδιο, την καρδιακή προσβολή και την ασταθή στηθάγχη.

Η αιτία που η καρδιοπάθεια και ο διαβήτης τύπου 2 συνδέονται οφείλεται μερικώς στο ότι η παχυσαρκία και προβλήματα όπως η υπέρταση και η υψηλή χοληστερόλη συμβάλλουν στις 2 νόσους. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης ανησυχίες ότι ορισμένα φάρμακα για τον έλεγχο του σακχάρου σε ανθρώπους με διαβήτη μπορεί επίσης ενδεχομένως να βλάψουν την καρδιά, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Η έρευνα παρουσιάστηκε στο συνέδριο American Diabetes Association στη Νέα Ορλεάνη και δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Diabetes Care.

Πηγή: iatronet.gr

Η ελκώδης κολίτιδα είναι ένα νόσημα που ανήκει στα λεγόμενα ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (ΙΦΝΕ). Προσβάλλει το παχύ έντερο και μπορεί να εκτείνεται είτε σε λίγα μόνο εκατοστά από τον πρωκτό είτε να προσβάλλει όλη την έκταση του παχέος εντέρου. Εμφανίζεται κυρίως στην δεύτερη με τρίτη δεκαετία και κυρίως μεταξύ 15 και 25 ετών, αλλά και στην πέμπτη και έκτη δεκαετία και κυρίως μεταξύ 55 και 65 ετών.

Η ακριβής αιτιολογία της, όπως ισχύει και στην περίπτωση των ΙΦΝΕ, δεν είναι γνωστή. Αυτό που όμως είναι γνωστό, είναι ότι σχετίζεται με μια σειρά από άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως είναι η ψωρίαση, ο υποθυρεοειδισμός και ο σακχαρώδης διαβήτης. Μεταξύ αυτών ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί το συχνότερο νόσημα που σχετίζεται με την ελκώδη κολίτιδα, γεγονός που έχει κλινική αλλά και θεραπευτική σημασία. Απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και αντιμετώπιση από εξειδικευμένους γιατρούς σε όσους πάσχουν από διαβήτη, τόσο για τη σωστή ρύθμιση της αγωγής, τη διατήρηση του σακχάρου στα επιθυμητά επίπεδα, αλλά και τη σωστή πρόληψη και αντιμετώπιση των κοινών επιπλοκών των δύο νοσημάτων.

Συμπτώματα

Στα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας συχνά περιλαμβάνονται το κοιλιακό άλγος, οι διαρροϊκές κενώσεις με πρόσμιξη αίματος και βλέννης, το αίσθημα έπειξης προς κένωση (επείγουσα ανάγκη για κένωση), καθώς και πυρετός. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να υπάρχουν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να τίθεται η διάγνωση της νόσου.

Η βαρύτητα της νόσου ποικίλει και μπορεί να είναι ήπια (λιγότερες από 4 διαρροϊκές κενώσεις ανά ημέρα χωρίς αίμα), μέτρια (περισσότερες από 4 αλλά λιγότερες από 6 διαρροϊκές κενώσεις ανά ημέρα) ή βαριά (περισσότερες από 7 διαρροϊκές κενώσειςανά ημέρα με μεγάλη απώλεια αίματος, καθώς και παρουσία συστηματικών συμπτωμάτων, όπως πυρετός).

Επιπλοκές

Η ελκώδης κολίτιδα, όπως ισχύει και στην περίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη, δεν προσβάλλει μόνο το έντερο, αλλά προκαλεί διάφορες επιπλοκές από άλλα συστήματα του οργανισμού. Στις πιο συχνές και κοινές τους περιλαμβάνονται η λιπώδης διήθηση (στεάτωση) του ήπατος, η οστεοπόρωση, τα θρομβωτικά επεισόδια, οι λοιμώξεις, ο σχηματισμός χολολίθων στη χοληδόχο κύστη και η πολυνευροπάθεια.

Γι’ αυτό σε ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα και ταυτόχρονα σακχαρώδη διαβήτη, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για τις ανωτέρω επιπλοκές και χρειάζεται ιδιαίτερη επαγρύπνηση και αντιμετώπισή τους όταν παρουσιαστούν.

Αντιμετώπιση

Η θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας σε άτομα με διαβήτη γίνεται με τη χορήγηση φαρμακευτικής θεραπείας ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου, ενώ απαραίτητη είναι και η ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα.

Για τους ασθενείς που η φαρμακευτική θεραπεία δεν είναι επιτυχής, υπάρχει η λύση της χειρουργικής αφαίρεσης του παχέος εντέρου.

Οι άνδρες -αλλά όχι οι γυναίκες- που κοιμούνται πολύ λίγες ή πάρα πολλές ώρες, σε σχέση με τον μέσο όρο, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη, σύμφωνα με ολλανδική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism.

Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που δείχνει ότι ο ύπνος ασκεί διαφορετική επίδραση στα δύο φύλα, όσον αφορά τον μεταβολισμό του σακχάρου και τον κίνδυνο διαβήτη.

Οι ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου VU του Άμστερνταμ, με επικεφαλής την Δρ Φέμκε Ρούτερς, μελέτησαν σχεδόν 800 υγιείς ανθρώπους, 30-60 ετών σε 14 ευρωπαϊκές χώρες. Συγκεκριμένα, συσχέτισαν τις συνήθειες του ύπνου καθενός συμμετέχοντος, με τον μεταβολισμό της γλυκόζης στο αίμα του και τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.

Όπως διαπίστωσαν, τόσο οι άνδρες που κοιμόντουσαν λιγότερο, όσο και εκείνοι που αντίθετα κοιμόντουσαν περισσότερο, είχαν μειωμένη ικανότητα μεταβολισμού της γλυκόζης, σε σχέση με όσους κοιμόντουσαν περίπου επτά ώρες κάθε βράδυ, με συνέπεια να έχουν υψηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Αντίθετα, στις γυναίκες που κοιμόντουσαν πολύ λίγο ή πάρα πολύ, δεν παρατηρήθηκε κάτι ανάλογο, καθώς ο οργανισμός τους ανταποκρινόταν καλά στην ινσουλίνη, ενώ είχαν και ομαλή λειτουργία των β-κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας.

Αυτό, κατά τους ερευνητές, δείχνει ότι ο ύπνος δεν πρέπει να συσχετιστεί με τον κίνδυνο διαβήτη στις γυναίκες, παρά μόνο στους άνδρες.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι κατά τα τελευταία 50 χρόνια η μέση διάρκεια ύπνου έχει μειωθεί κατά μιάμιση έως δύο ώρες, ενώ την ίδια περίοδο τα περιστατικά διαβήτη έχουν σχεδόν διπλασιασθεί.

Πηγή: health.in.gr

Το σύνδρομο άπνοιας του ύπνου είναι μία διαταραχή κατά την οποία η αναπνοή σταματά για μικρά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτήν συνήθως δεν αντιλαμβάνονται ότι η αναπνοή τους σταματά κατά τη διάρκειά του ύπνου. Συχνά ακούνε από άτομα της οικογένειάς τους ότι ροχαλίζουν το βράδυ και ότι κάποιες φορές η αναπνοή τους σταματά όταν κοιμούνται.

Η άπνοια του ύπνου μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και τα παιδιά. Στους παράγοντες που συμβάλλουν στον κίνδυνο εμφάνισης του συνδρόμου εντάσσονται το φύλο (πιο συχνά στους άνδρες), η ηλικία (συχνότερη άνω των 30 ετών), οι παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης (π.χ. σκολίωση), η παχυσαρκία, η περίμετρος του λαιμού, το κάπνισμα, η διόγκωση των ιστών της μύτης, του λαιμού και του στόματος, οι κακές συνήθειες ύπνου κ.λπ.

Στα κυριότερα συμπτώματα του συνδρόμου περιλαμβάνονται το δυνατό ροχαλητό και η διακοπή της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου, το αίσθημα της κόπωσης και η υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη η άπνοια του ύπνου είναι αρκετά επικίνδυνη εάν παραμείνει χωρίς θεραπεία, διότι αποτελεί αιτία απορύθμισης των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα. Αν όμως γίνει εγκαίρως η διάγνωση και δοθεί η κατάλληλη θεραπεία, τότε και ο διαβήτης ρυθμίζεται καλύτερα. Η διάγνωση του συνδρόμου γίνεται με τη μελέτη του ύπνου σε ειδικό εργαστήριο.

Η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι η χρήσης μιας συσκευής που ονομάζεται CPAP. Οι άνθρωποι που τη χρησιμοποιούν, φορούν μια μάσκα που παρέχει οξυγόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου τους, η οποία βοηθά στη διατήρηση της διάνοιξης των αεραγωγών έτσι ώστε η αναπνοή να είναι κανονική.

Το άτομο θα πρέπει επίσης να μην κοιμάται ανάσκελα, να προσπαθήσει να χάσει το βάρος εάν είναι υπέρβαρο και να μην κάνει χρήση αλκοόλ και ηρεμιστικών, διότι η χρήση τους επιδεινώνει την άπνοια.

Στους κινδύνους που συνδέονται με το σύνδρομο άπνοιας του ύπνου, περιλαμβάνονται τα συχνά τροχαία ατυχήματα λόγω της υπνηλίας κατά τη διάρκεια της ημέρας, η αύξηση της αρτηριακής πίεσης, η οποία προκαλεί αρρυθμίες και προδιαθέτει για σοβαρά καρδιαγγειακά προβλήματα, ενώ στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη και άπνοια το σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας προκαλεί δυσκολία στη ρύθμισή του.

Newer Posts

Older Posts

Blog

Τα ω-3 λιπαρά προλαμβάνουν τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

Τα καλύτερη είδη άσκησης για άτομα με διαβήτη

Διαβήτης τύπου 2 και άσκηση

Γενικές οδηγίες

Διαβήτης τύπου 1

Διαβήτης τύπου 1: Τι να κάνετε σε ημέρες αρρώστιας

Πότε χρειάζεται η ιατρική συμβουλή

Γενικές οδηγίες

Κακό στη λειτουργία της μνήμης κάνει ο ελλιπής έλεγχος του διαβήτη

Υπερώσμωση: Μια οξεία κατάσταση του σακχαρώδη διαβήτη

Συμπτώματα

Πρόληψη

Η «σχέση» κολπικής μαρμαρυγής και σακχαρώδη διαβήτη

Τα κοινά σημεία με τον διαβήτη

Πρόληψη

Διαβήτης τύπου 2 και καρδιοπάθεια: Επικίνδυνος συνδυασμός

Σακχαρώδης διαβήτης και ελκώδης κολίτιδα

Συμπτώματα

Επιπλοκές

Αντιμετώπιση

Πώς επηρεάζει ο ύπνος τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη

Σακχαρώδης διαβήτης και σύνδρομο άπνοιας του ύπνου

ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ

ΝΟΜΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ

ΝΟΜΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ