Blog

Το Σύστημα Παρακολούθησης Γλυκόζης FreeStyle Libre με Τεχνολογία Flash, υπόσχεται να απλοποιήσει τη ζωή των 600.000 περίπου πασχόντων από διαβήτη στην Ελλάδα, καθώς τους απαλλάσσει από την ταλαιπωρία του τρυπήματος στα δάκτυλα. Το κόστος συσκευής και αισθητήρα ανέρχεται κατά μέσο όρο στα 108,00 ευρώ τον μήνα και προς το παρόν δεν καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ.

Η καταγραφή της γλυκόζης γίνεται μέσω ενός αισθητήρα που τοποθετείται στο πίσω μέρος του άνω βραχίονα, για έως και 14 ημέρες. Για τη χρήση του προϊόντος δεν απαιτείται βαθμονόμηση με τρύπημα στα δάκτυλα, μία βασική διαφορά σε σχέση με τα συστήματα συνεχούς καταγραφής της γλυκόζης που κυκλοφορούν στην αγορά.

Σήμερα, στην Ελλάδα οι πάσχοντες από διαβήτη υπολογίζονται σε περίπου 600.000, ενώ οι ειδικοί εκτιμούν ότι υπάρχουν και άλλες 200.000 άνθρωποι που ακόμα δεν έχουν διαγνωστεί ότι πάσχουν από τη νόσο.

Μόνο το 1/3 των ασθενών έχει καλή συμμόρφωση στις κατευθυντήριες οδηγίες για την παρακολούθηση της διακύμανσης της γλυκόζης στο αίματος, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα 2/3 αναφέρουν ότι παραλείπουν την πιστή τήρηση των οδηγιών του θεράποντα ιατρού, επειδή θεωρούν ότι δυσχεραίνουν την καθημερινότητά τους.

Έτσι, το σύστημα FreeStyle Libre υπόσχεται να απαλλάξει τους ασθενείς με διαβήτη από το βάσανο του τρυπήματος του δακτύλου για την μέτρηση της γλυκόζης στο αίμα.

Το FreeStyle Libre αποτελείται από έναν διακριτικό αισθητήρα -περίπου στο μέγεθος ενός νομίσματος των 2 ευρώ- ο οποίος προσαρμόζεται στο πίσω μέρος του άνω βραχίονα και μετρά τη γλυκόζη στο διάμεσο υγρό ανά λεπτό, μέσω ενός μικρού (5mm μήκους, 0.4mm πλάτους) ινιδίου που εισάγεται ακριβώς κάτω από το δέρμα και διατηρείται σταθερό με ένα μικρό αυτοκόλλητο επίθεμα.

Με μια απλή σάρωση της συσκευής ανάγνωσης πάνω από τον αισθητήρα λαμβάνεται ανώδυνα σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο μια ένδειξη γλυκόζης. Η σάρωση μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμα και πάνω από τα ρούχα, διασφαλίζοντας διακριτική και άνετη λήψη δεδομένων γλυκόζης.

Κάθε σάρωση εμφανίζει την τρέχουσα ένδειξη της γλυκόζης, ένα ιστορικό 8 ωρών και ένα βέλος τάσης που δείχνει την κατεύθυνση μεταβολής της γλυκόζης. Η συσκευή ανάγνωσης αποθηκεύει δεδομένα γλυκόζης έως και 90 ημερών, παρέχοντας μια καταγραφή του ιστορικού των δεδομένων γλυκόζης.

Το λογισμικό του συστήματος FreeStyle Libre παρουσιάζει τα δεδομένα γλυκόζης με ευανάγνωστα διαγράμματα, φιλικά στη χρήση τόσο για τους επαγγελματίες υγείας, όσο και για τα άτομα με διαβήτη, οδηγώντας σε μία πιο εποικοδομητική μεταξύ τους συζήτηση αναφορικά με τη θεραπεία και κάθε αναγκαία τροποποίησή της.

Το σύστημα FreeStyle Libre απαλλάσσει τα άτομα με διαβήτη από την ταλαιπωρία της τακτικής παρακολούθησης του σακχάρου, επιτρέποντάς τους να κατανοήσουν καλύτερα τα επίπεδα της γλυκόζης τους.

Παρέχει επίσης την αναφορά «Προφίλ Διακύμανσης Γλυκόζης», που δίνει στους χρήστες και τους επαγγελματίες υγείας μια οπτική απεικόνιση μιας τυπικής μέρας ενός ατόμου με διαβήτη, αξιοποιώντας το μεγάλο πλήθος δεδομένων γλυκόζης που καταγράφονται για να αποκαλύψει πιθανές τάσεις υπογλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμίας.

Τα δεδομένα τα οποία παράγονται από το σύστημα FreeStyle Libre αποκαλύπτουν τις τάσεις και την μεταβλητότητα της γλυκόζης και μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα με διαβήτη να καθορίσουν σε συνεννόηση με τον ιατρό τους πώς θα τροποποιήσουν τις διατροφικές και άλλες συνήθειές τους, προκειμένου να διαχειριστούν καλύτερα το διαβήτη τους.

Πηγή: health.in.gr

Η διαβητική κετοξέωση είναι μία σοβαρή επιπλοκή του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, η οποία συμβαίνει σε ένα μικρό ποσοστό των ασθενών, αλλά μπορεί ακόμη σπανιότερα να εμφανιστεί και σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία χρόνια πάθηση, η οποία εμφανίζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη (τύπου 1) ή όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη (τύπου 2). Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που επιτρέπει στα κύτταρα να συλλέξουν το σάκχαρο από το αίμα και να το χρησιμοποιήσουν μεταξύ άλλων ως πηγή ενέργειας.

Η διαβητική κετοξέωση μπορεί να εμφανιστεί ύστερα από κάποιο γεγονός που απορυθμίζει το σάκχαρο του ασθενή (λοίμωξη, τραυματισμός, στρες, καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο, χειρουργική επέμβαση) και δεν γίνει ανάλογη προσαρμογή της δόσης ινσουλίνης. Χαρακτηρίζεται από σημαντική αύξηση της γλυκόζης στο αίμα (άνω των 250mg/dl) και παρουσία αυξημένων επιπέδων κετονικών σωμάτων στο αίμα και τα ούρα.

Λόγω της έλλειψης ινσουλίνης τα κύτταρα αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν τη γλυκόζη, η οποία αυξάνει στο αίμα και ο οργανισμός στρέφεται στη χρησιμοποίηση προϊόντων διάσπασης του λίπους ως εναλλακτική πηγή ενέργειας. Ο μεταβολισμός των λιπαρών οξέων οδηγεί στην παραγωγή προϊόντων που είναι γνωστά ως «κετονικά σώματα» ή κετόνες. Η παρουσία στο αίμα αυξημένων συγκεντρώσεων κετονικών σωμάτων οδηγεί σε οξέωση, η οποία αν δεν θεραπευτεί άμεσα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη.

Η Ευγλυκαιμική Διαβητική Κετοξέωση (ΕΔΚ) είναι η ίδια περίπτωση με την διαβητική κετοξέωση με την διαφορά ότι αυτή εμφανίζεται σε σχετικά φυσιολογικές τιμές σακχάρου, αλλά μόνο σε άτομα που λαμβάνουν μια συγκεκριμένη κατηγορία αντι-διαβητικών φάρμακων: τους SGLT-2 αναστολείς.

Η δράση των φαρμάκων αυτών είναι πολύ αποτελεσματική στη μείωση του σακχάρου και συγχρόνως βοηθά στη μείωση της πίεσης και στην απώλεια βάρους των ασθενών. Ωστόσο, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε ΕΔΚ.

Στην εκδήλωσή της συμβάλουν παράγοντες όπως η έντονη άσκηση, η ελαττωμένη λήψη τροφής, η κατανάλωση αλκοόλ, η παρουσία λοίμωξης, καθώς και καταστάσεις που προκαλούν έντονο άγχος, όπως χειρουργικές επεμβάσεις.

Συμπτώματα

Τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα προκαλούν συμπτώματα όπως πολυουρία, συχνουρία, αφυδάτωση, έντονη δίψα και απώλεια ηλεκτρολυτών (κυρίως νατρίου, καλίου, μαγνησίου). Η απώλεια ηλεκτρολυτών μαζί με την οξέωση οδηγούν σε προοδευτική εμφάνιση πονοκεφάλου, ναυτίας με εμέτους, πόνου στην κοιλιά, ταχυπαλμία, καθώς και σε διαταραχή του επιπέδου συνείδησης σε περίπτωση καθυστέρησης της αντιμετώπισης.

Αντιμετώπιση

Τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη και λαμβάνουν τα SGLT-2 θα πρέπει, όταν αισθανθούν κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα, να μετρούν το σάκχαρο και συγχρόνως τις κετόνες στο αίμα. Η διαδικασία είναι εύκολη με τους νέας τεχνολογίας μετρητές σακχάρου.

Αν το σάκχαρο είναι σχετικά καλό ή ελαφρά αυξημένο και ταυτόχρονα υπάρχει αύξηση στις κετόνες, θα πρέπει να υποψιαστούν την ΕΔΚ, να μην μειώσουν τη δόση της ινσουλίνης και να ενημερώσουν άμεσα τον γιατρό τους.

Η αντιμετώπιση της ΕΔΚ γίνεται με άφθονη χορήγηση υγρών, γλυκόζης και ινσουλίνης. Η όλη θεραπευτική προσέγγιση όμως θα πρέπει να γίνεται για λόγους ασφαλείας στο νοσοκομείο.

photo credit: Philips diabetes self-care app with integrated virtual community via photopin (license)

Της Μαρίας Β. Μπαλογιάννη, ειδικού παθολόγου 

Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη είναι μία εξέταση αίματος που δείχνει το μέσο όρο του ζαχάρου τους τελευταίους τρεις μήνες. Έτσι, ο μέσος όρος του ζαχάρου στο αίμα τους τελευταίους 3 μήνες αντιστοιχεί σε μία τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης.

Γλυκοζυλ. Αιμοσφαιρίνη     Μέσος όρος του ζαχάρου 2 – 3μηνών

5                                                             97
6                                                            126
7                                                            154
8                                                            183
9                                                            212
10                                                          240
11                                                           269
12                                                          298
13                                                          326
14                                                          355

Ποιοι πρέπει να κάνουν αυτή την εξέταση;

Αυτοί που έχουν αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν σακχαρώδη διαβήτη, σαν τσεκ απ, δηλαδή όλοι άνω των 45, οι υπέρβαροι, αυτοί που έχουν αυξημένη πίεση, χοληστερίνη, πολυκυστικές ωοθήκες, αυτοί που έπαθαν έμφραγμα ή εγκεφαλικό και όσοι έχουν γονείς ή αδέλφια με σακχαρώδη διαβήτη.

Αυτοί που έχουν σακχαρώδη διαβήτη, για να δουν αν η θεραπεία που παίρνουν ρυθμίζει το ζάχαρο

Τι γλυκοζυλιωμένη πρέπει να έχουν;

Αυτοί που δεν έχουν γνωστό σακχαρώδη διαβήτη πρέπει να έχουν γλυκοζυλιωμένη κάτω από 5,7. Αν η γλυκοζυλιωμένη τους είναι 5,7 – 6,4, έχουν μεγάλη πιθανότητα να αποκτήσουν διαβήτη, ενώ αν έχουν από 6,5 και πάνω θα πρέπει να επαναλάβουν και αν και τη δεύτερη φορά βρεθεί το ίδιο τότε είναι διαβητικοί.

Αυτοί που έχουν διαβήτη πρέπει να έχουν γλυκοζυκιωμένη από 6,5 έως 7. Ο γιατρός που παρακολουθεί τον ασθενή θα καθορίσει το όριο, καθώς κάποιοι ασθενείς  χρειάζονται πιο χαμηλή και άλλοι πιο υψηλή γλυκοζυλιωμένη.

Κάθε πότε πρέπει να τη μετρούν;

Οι διαβητικοί πρέπει να τη μετρούν κάθε 3 μήνες ή κάθε φορά που ο γιατρός τους θα τους αλλάξει τα φάρμακα.

Όσοι την κάνουν σαν τσεκ απ, θα την επαναλάβουν στα 3 χρόνια αν η προηγούμενη τιμή είναι κάτω από 5,7, και σε ένα χρόνο αν είναι από 5,7 έως 6,4.

Δεν χρειάζεται πλέον να μετρούν ζάχαρο στο αίμα, στο εργαστήριο ή με τους μετρητές;

Το ζάχαρο στο αίμα δείχνει την τιμή τη συγκεκριμένη στιγμή και είναι σημαντικό για το γιατρό για να βάλει τη σωστή θεραπεία στον ασθενή. Έτσι, αν η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη είναι υψηλή ο γιατρός θα χρειαστεί να δει μετρήσεις από το σπίτι προκειμένου να δει ποια ζάχαρα έχουν ανέβει, τα πρωινά, τα μεσημεριανά ή τα βραδινά, τα προ ή μετά το φαγητό.

Μπορεί οι μετρήσεις του ζαχάρου στο σπίτι να μη συμβαδίζουν με την γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη;

Αυτό μπορεί να συμβεί αν ο μετρητής έχει χαλάσει ή αν ο ασθενής έχει αναιμία, αυξημένα τριγλυκερίδια, αυξημένη χολερυθρίνη ή αυξημένη ουρία οπότε βγαίνει λάθος η τιμή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης

Γιατί μας ενδιαφέρει η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη;

Από μελέτες έχει βρεθεί ότι όσοι διαβητικοί έχουν γλυκοζυλιωμένη 6,5-7 δεν θα εμφανίσουν στο μέλλον προβλήματα από τα μάτια, τα νεύρα και τους νεφρούς. Ακόμη, όσοι εμφάνισαν διαβήτη πρόσφατα και έχουν καλή γλυκοζυλιωμένη από την έναρξη του διαβήτη προφυλάσσονται από το έμφραγμα και το εγκεφαλικό.

Σε κάθε περίπτωση ο εξειδικευμένος ιατρός θα πάρει το ιστορικό του ασθενή, θα τον εξετάσει και βλέποντας τον συνολικά θα αποφασίσει για την κατάλληλη θεραπεία και παρακολούθηση του.

Πηγή: pathologos-neasmyrni.gr

photo credit: Diabetes via photopin (license)

Δύο «έξυπνα» δερματικά επιθέματα που υπόσχονται καλύτερο έλεγχο του διαβήτη, ανέπτυξαν δύο ξεχωριστές επιστημονικές ομάδες. Και τα δύο επιθέματα βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, αλλά οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι έχουν τις δυνατότητες να αλλάξουν στο μέλλον τη διαχείριση της νόσου.

Στην πρώτη περίπτωση, ερευνητές από τη Νότια Κορέα ανέπτυξαν ένα επίθεμα από γραφένιο, το οποίο προσκολλάται στο δέρμα και παρακολουθεί συνεχώς και με ακρίβεια το επίπεδο της γλυκόζης μέσω του ιδρώτα. Όταν χρειάζεται, το επίθεμα μειώνει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα απελευθερώνοντας αυτόματα μετφορμίνη.

Το γραφένιο, ένα δισδιάστατο υλικό από άτομα άνθρακα, είναι πολλά υποσχόμενο σε εφαρμογές φορετών ή φορέσιμων (wearable) ηλεκτρονικών, καθώς είναι εύκαμπτο, καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, μαλακό και πολύ λεπτό. Όμως από μόνο του είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί σε ηλεκτροχημικές συσκευές που ανιχνεύουν βιοδείκτες, γι’ αυτό οι Κορεάτες επιστήμονες το συνδύασαν με χρυσό.

Συγκεκριμένα, το επίθεμα εμπεριέχει και νανοσωματίδια χρυσού, ενώ χάρη σε ένα πλέγμα από χρυσό πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε, είναι εύκαμπτο και ημιδιαφανές. Επίσης, περιέχει μια σειρά από μικροσκοπικούς αισθητήρες, που ανιχνεύουν στο δέρμα την υγρασία, τη γλυκόζη, την οξύτητα (pH) και τη θερμοκρασία του οργανισμού.

Ο αισθητήρας γλυκόζης αντιλαμβάνεται τις μεταβολές του pH στον ιδρώτα, ενώ στη συνέχεια οι αισθητήρες του pH και της θερμοκρασίας διορθώνουν την πρώτη μέτρηση της γλυκόζης, ώστε να είναι ακριβής σε πραγματικό χρόνο. Όταν από κοινού οι αισθητήρες του επιθέματος ανιχνεύσουν υψηλό επίπδο γλυκόζης στον ιδρώτα, τότε μικροβελόνες απελευθερώνουν μετφορμίνη στο δέρμα.

Η ανίχνευση της γλυκόζης στον ιδρώτα προβάλλει ως μια εναλλακτική λύση σε σχέση με την πιο επώδυνη ανίχνευση του σακχάρου στο αίμα, με τρύπημα του δακτύλου. Στόχος των επιστημόνων είναι ένα ελάχιστα επεμβατικό σύστημα, που αφενός θα παρακουλοθεί και αφετέρου θα ρυθμίζει το σάκχαρο.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του Nature Nanotechnology, οι επιστήμονες του Κέντρου Έρευνας Νανοσωματιδίων του Ινστιτούτου Βασικής Επιστήμης στη Σεούλ, με επικεφαλής τον Δρ Ντάε-Χιεόνγκ Κιμ, δοκίμασαν επιτυχώς το επίθεμα σε διαβητικά πειραματόζωα (ποντίκια) και σε δύο υγιείς άνδρες.

Στη δεύτερη μελέτη, ερευνητές στις ΗΠΑ δημιούργησαν ένα άλλο «έξυπνο» συνθετικό επίθεμα με β-κύτταρα παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Το επίθεμα απελευθερώνει δόσεις ινσουλίνης για να ελέγξουν το σάκχαρο στο αίμα, χωρίς κίνδυνο πρόκλησης υπογλυκαιμίας.

Όπως αναφέρεται στο επιστημονικό έντυπο Advanced Materials, το επίθεμα ανέπτυξαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βόρεια Καρολίνα, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Δρ Ζεν Γκου του Τμήματος Βιοϊατρικής Μηχανικής. Το σκεπτικό τους ήταν να αναπτύξουν μια μη επεμβατική εναλλακτική λύση αντί της μεταμόσχευσης β-κυττάρων που εμπεριέχει τον κίνδυνο της απόρριψής τους από τον οργανισμό του ασθενή ή της εμφάνισης παρενεργειών.

Το επίθεμα περιέχει μικροβελόνες με ζωντανά β-κύτταρα και οι δοκιμές σε πειραματόζωα με διαβήτη τύπου Ι έδειξαν ότι ανιχνεύει γρήγορα την αύξηση του σακχάρου και ανταποκρίνεται άμεσα απελευθερώνοντας το φορτίο του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρυσι στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά επίθεμα ινσουλίνης.

Οι ερευνητές σπεύδουν να σημειώσουν ότι θα πρέπει να προηγηθούν προκλινικές και κλινικές μελέτες, προτού τα πειραματικά αυτά επιθέματα χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία ασθενών με διαβήτη. Όταν όμως αυτό συμβεί, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα αποτελέσει μια ασφαλέστερη επιλογή σε σχέση με τις υπάρχουσες.

Σύμφωνα με επιδημιολογικά στοιχεία, από διαβήτη πάσχουν περίπου 390 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, οι οποίοι αναμένεται να φθάσουν τα 500 εκατομμύρια έως το 2030. Η ινσουλίνη είναι ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας και ρυθμίζει το σάκχαρο στο αίμα. Εξαιτίας του διαβήτη, παράγεται ανεπαρκής ποσότητα ινσουλίνης, με συνέπεια την αύξηση του σακχάρου (υπεργλυκαιμία).

Σήμερα, οι ασθενείς με διαβήτη τύπου Ι και εκείνοι με προχωρημένο διαβήτη τύπου ΙΙ ελέγχουν τακτικά το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα και με ενέσεις ινσουλίνης το διατηρούν σε ελεγχόμενα επίπεδα. Τυχόν λάθη στη δοσολογία της χορηγούμενης ινσουλίνης αλλά και των λοιπών αντιδιαβητικών φαρμάκων μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες στην υγεία των ασθενών.

Πηγή: health.in.gr

Ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια πως ένα τραύμα ενδέχεται να επιδεινωθεί λόγω του διαβήτη; Πότε να ζητήσω βοήθεια;

Όταν κάποιος νοσεί με διαβήτη σημαίνει πως είναι σημαντικό να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε τύπο τραυματισμού άμεσα. Ακόμα και μικρές εκδορές ή πληγές μπορούν να μετατραπούν σε σοβαρά έλκη αν δεν τα αντιμετωπίσετε γρήγορα και στην εντέλεια. Οι πληγές στα πόδια είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές γιατί συχνά δεν έχουμε οπτική επαφή με τα πέλματά μας σε καθημερινή βάση.

Τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στο σώμα με την πάροδο του χρόνου. Η ζημιά αυτή συχνά επηρεάζει τα νεύρα. Όταν να νεύρα έχουν προσβληθεί, συχνά ο πόνος μια αμυχής ή μικρής πληγής δεν γίνεται αισθητός παρά μόνο όταν μολυνθεί. Επίσης, το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ανθρώπου με διαβήτη ενδέχεται να εξασθενήσει από τη συχνή διακύμανση του σακχάρου.

Αν κάτι τέτοιο τελικά συμβεί, ακόμα και ένα μικρό τραύμα στην επιφάνεια του δέρματος μπορεί εύκολα να επιμολυνθεί. Ένας άλλος λόγος που οι πληγές δεν επουλώνονται εύκολα ή μολύνονται είναι τα θέματα που έχουν να κάνουν με την κυκλοφορία, καθώς τα υψηλά επίπεδα σακχάρου μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στις αρτηρίες. Αν φράξουν οι αρτηρίες, είναι πιο δύσκολο για το αίμα να μεταφέρει θρεπτικά συστατικά στην πληγή ώστε αυτή να επουλωθεί.

Ανεξάρτητα από το πόσο μικρή είναι μια πληγή, ακολουθείστε τα επόμενα βήματα για να αποφύγετε τη μόλυνση και να την θεραπεύσετε:

1. Περιποιηθείτε την πληγή αμέσως. Αν είναι φουσκάλα, ελέγξτε αν περιέχει διαφανές υγρό ή αίμα. Αν η φουσκάλα έχει υγρό, θεωρείται επιδερμική, ενώ αν έχει αίμα, η πληγή είναι βαθύτερα στο δέρμα. Πότε μην την σπάτε. Το υγρό που βρίσκεται στο εσωτερικό περιέχει πολλές σημαντικές ουσίες που θα βοηθήσουν στη θεραπευτική διαδικασία. Επίσης, χρησιμεύει στην προστασία του τραυματισμένου ιστού που βρίσκεται από κάτω και αποτελεί ασπίδα για τα βακτήρια. Θα απορροφηθεί μόνο του όταν έρθει η ώρα.

2. Καθαρίστε την πληγή. Ξεπλύνετε το τραύμα αμέσως μόλις το δείτε με άφθονο νερό. Όταν η περιοχή είναι καθαρή, βάλτε κάποια αντιβιοτική αλοιφή στην πληγή για να αποτρέψετε τη μόλυνση και καλύψτε τη με μια καθαρή αποστειρωμένη γάζα. Αλλάζετε καθημερινά τη γάζα και χρησιμοποιήστε ένα απαλό σαπούνι, χωρίς άρωμα για να καθαρίσετε την περιοχή γύρω από την πληγή. Να ελέγχετε το τραύμα καθημερινά όταν αλλάζετε γάζα.

3. Μιλήστε με τον ιατρό σας. Τηλεφωνήστε στον ιατρό σας αν δείτε αλλαγές στο δέρμα ή πληγές και ζητείστε να τον δείτε αν η πληγή σας δεν φαίνεται να θεραπεύεται ή αν παρατηρήσετε κίτρινο υγρό ή πύον. Πηγαίνετε απευθείας στο ιατρό αν έχετε μεγάλες πληγές ή κάποια βλάβη στην επιδερμίδα που φαίνεται σοβαρή. Αν δείτε κοκκινίλα, πρήξιμο, ή αν η πληγή στάζει, επικοινωνήστε με τον ιατρό όσο το δυνατόν πιο σύντονα για περαιτέρω εκτίμηση.

4. Αποφύγετε την πίεση. Αν η πληγή είναι στο πέλμα, προσπαθήστε όσο είναι δυνατόν να μην το πατάτε μέχρι η πληγή να κλείσει.

Να θυμάστε πως είστε η πρώτη γραμμή άμυνας για να προστατέψετε το σώμα σας από τη μόλυνση. Να ελέγχετε το σώμα σας (ειδικά τα πόδια) για αμυχές και εκδορές και να είστε σε εγρήγορση για οτιδήποτε παρατηρήσετε. Αν δεν είστε σίγουρος/η ή έχετε αμφιβολίες, επικοινωνήστε με τον ιατρό σας.

Πηγή: glykoyli.gr

Photo credit: dlg_images via Foter.com / CC BY

Οι έφηβοι με μειωμένη καρδιοαναπνευστική ικανότητα και κακή μυϊκή δύναμη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου ΙΙ στη ζωής τους, ανεξαρτήτως σωματικού βάρους, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Annals of Internal Medicine.

Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής «Icahn» της Νέας Υόρκης μελέτησαν στοιχεία για περισσότερους από ένα εκατομμύριο 18χρονους στρατιώτες του Σουηδικού Στρατού, την περίοδο 1969-1997. Κανείς δεν είχε ιστορικό διαβήτη.

Οι συμμετέχοντες είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση έως το 2012 και οι επιστήμονες κατέγραφαν παράλληλα τις διαγνώσεις διαβήτη σε εθνικά νοσοκομεία και εξωνοσοκομειακά αρχεία.

Περίπου το 2%, δηλαδή 34.000 άνδρες διαγνώστηκαν εν τέλει με διαβήτη, με τους μισούς να νοσούν μετά την ηλικία των 46 ετών.

Όσοι είχαν λιγότερο καλή φυσική κατάσταση σε ηλικία 18 ετών είχαν τριπλάσια πιθανότητα να διαγνωστούν με διαβήτη, συγκριτικά με όσους είχαν καλύτερες μετρήσεις ως προς την αερόβια ικανότητα και δύναμη, ακόμα και στην περίπτωση που είχαν φυσιολογικό Δείκτη Μάζας Σώματος σε νεαρή ηλικία.

«Η μελέτη δείχνει ότι κάποια χαρακτηριστικά της φυσικής κατάστασης είναι σημαντικά την πρόγνωση του κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη στο μέλλον, και μάλιστα ανεξαρτήτως σωματικού βάρους» σχολιάζει σε συνοδευτικό άρθρο ο Πήτερ Κατζμαρζικ, από το Κέντρο Βιοχημικής Έρευνας «Pennington» στη Λουιζιάνα.

Προσθέτει ωστόσο ότι «κάθε μελέτη χρησιμοποιεί διαφορετικό ορισμό για την φυσική κατάσταση και δεν είναι πάντα εφικτό να καταλήξουμε σε ένα μοναδικό παράγοντα που να την αντικατοπτρίζει, ειδικά δεδομένων των ηλικιακών διαφορών και του φύλου».

Πάντως, ο επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας Δρ Κάσεϊ Κραμπ σπεύδει να εξηγεί ότι το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας και η γενετική είναι παράμετροι που καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό την φυσική κατάσταση του ατόμου. «Αλλά η σωματική δραστηριότητα είναι κάτι που μπορεί να τροποποιηθεί εύκολα» τονίζει.

Πηγή: health.in.gr

Photo credit: davis.steve32 via Foter.com / CC BY

Παιδιά και έφηβοι που πάσχουν από Διαβήτη Τύπου 2 και Τύπου 1 έχουν μεγάλα ποσοστά καταθλιπτικών συμπτωμάτων, που παραμένουν αδιάγνωστα. Ανεξάρτητα από τον τύπο Διαβήτη η ψυχολογία των παιδιών φαίνεται ευάλωτη και θα πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή. Αποκαλυπτικά είναι τα αποτελέσματα της μελέτης Pediatric Diabetes Consortium (PDC) study  που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο στο Diabetes Care.

Στη μελέτη αυτή φαίνεται ότι τα παιδιά που έχουν Διαβήτη Τύπου 2 βιώνουν μεγαλύτερα ποσοστά κατάθλιψης από αυτά που πάσχουν από Διαβήτη Τύπου 1. Συγκεκριμένα στον Διαβήτη τύπου 2, συμπτώματα κατάθλιψης αναφέρουν το 22%των παιδιών, ενώ στον Διαβήτη τύπου 1 13%. Από αυτά τα παιδιά πολύ λίγα αντιμετωπίζονται με ειδικούς για την ψυχική υγεία. Τα στοιχεία δείχνουν ότι μόνο 9% των ατόμων που έχουν καταθλιπτικό συναίσθημα στον Διαβήτη Τύπου 2 και μόνο 4% στον Διαβήτη Τύπου 1.

Η μελέτη συμπεριέλαβε 261 παιδιά με Διαβήτη Τύπου 1 και 339 παιδιά με Διαβήτη Τύπου 2, ηλικίας από 10 έως 17 ετών. Η διερεύνηση του καταθλιπτικού συναισθήματος έγινε με την χρήση πιστοποιημένου ερωτηματολογίου, το οποίο συμπληρώνεται από τα ίδια τα άτομα. Πρόκειται για το ερωτηματολογιο Children’s Depression Inventory 2 (CDI 2) self-report questionnaire, το οποίο χρησιμοποιείται σε τέτοιου είδους έρευνες.

Η ανίχνευση του καταθλιπτικού συναισθήματος δεν είναι πάντα εύκολη και μάλιστα οι Διαβητολόγοι δεν έχουν εκπαιδευθεί σε αυτή την διαδικασία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα περιστατικά να παραμένουν αδιάγνωστα και πολλές φορές τα συμπτώματα να ερμηνεύονται σαν θέματα εφηβικής συμπεριφοράς. Το γεγονός ότι πολλά παιδιά έχουν καταθλιπτικά συμπτώματα, μας υποχρεώνει να σταθούμε με περισσότερη προσοχή στο πρόβλημα. Άλλωστε καμία προσπάθεια θεραπείας δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε ένα παιδί που δεν έχει το ηθικό και το σθένος να συνεργαστεί.

Πηγή: smarthealth.gr

Κάθε επιπλέον ώρα που περνά κάποιος καθισμένος, ημερησίως, θα μπορούσε να αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη κατά ένα πέμπτο, προειδοποιεί νέα έρευνα.

Η έρευνα, με επικεφαλής την Julianne van der Berg του Maastricht University, μελέτησε τις σχέσεις της συνολικής διάρκειας και των συνηθειών καθιστικής συμπεριφοράς με την κατάσταση του μεταβολισμού γλυκόζης και το μεταβολικό σύνδρομο.

Κάθε επιπλέον ώρα καθιστικής ζωής ημερησίως συνδεόταν με αύξηση 22% του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη 2, δήλωσαν οι ερευνητές.

Η έρευνα περιέλαβε 2.497 συμμετέχοντες οι οποίοι φόρεσαν συσκευή καταγραφής της δραστηριότητας 24 ώρες την ημέρα για 8 ημέρες. Οι ερευνητές υπολόγισαν τον καθημερινό χρόνο καθιστικής ζωής, διαλειμμάτων από αυτήν, τον αριθμό των παρατεταμένων περιόδων καθιστικής ζωής και τη μέση διάρκειά τους. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν και σε εξέταση ανοχής στη γλυκόζη.

Συνολικά, 1.395 συμμετέχοντες (56 %) είχαν φυσιολογικό μεταβολισμό γλυκόζης, 388 (15 %) είχαν διαταραγμένο μεταβολισμό γλυκόζης και 714 (29 %) είχαν διαβήτη τύπου 2. Συμμετέχοντες με διαβήτη τύπου 2 περνούσαν τον περισσότερο χρόνο καθισμένοι- κατά 26 λεπτά περισσότερο την ημέρα- σε σύγκριση με συμμετέχοντες που είχαν φυσιολογικό ή διαταραγμένο μεταβολισμό γλυκόζης.

Ο αυξημένος κίνδυνος διαβήτη ανά επιπλέον ώρα καθιστικής ζωής ήταν 22%. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές σχέσεις με τον αριθμό των διαλειμμάτων από τις περιόδους καθισιού ή τη μέση διάρκεια των περιόδων καθισιού με την κατάσταση διαβήτη.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Diabetologia.

Πηγή: iatronet.gr

Σε μείζονα «απειλή» για τη σωματική ακεραιότητα, αλλά και τη γενική υγεία του σύγχρονου ανθρώπου αναδεικνύεται στις μέρες μας μια από τις συχνότερες και σοβαρότερες επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη: το διαβητικό πόδι. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: σήμερα πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο ένας ακρωτηριασμός κάτω άκρου κάθε 20 δευτερόλεπτα!

Την ίδια στιγμή, όπως προκύπτει από τα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα των ΗΠΑ, η συνολική θνησιμότητα από τις παθήσεις του διαβητικού ποδιού μπορεί να ανέλθει σε πολύ υψηλά επίπεδα, φτάνοντας ακόμα και το 45% μέσα στην πενταετία. Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από εκείνο του καρκίνου του προστάτη, του μαστού και του λεμφώματος Non Hodgkin, καθώς και παρόμοιο με εκείνο του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη (International Diabetes Federation – IDF), το 70% των ακρωτηριασμών που διενεργούνται σε όλο τον κόσμο αφορά διαβητικούς ασθενείς, οι οποίοι διατρέχουν 23 – 25 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσουν το ένα ή και τα δύο πόδια τους σε σύγκριση με τους άλλους. Επιπλέον, περισσότερα από 1.000.000 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη αναγκάζονται να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό ενός άκρου τους σε ετήσια βάση.

Οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν στον ακρωτηριασμό είναι τα έλκη των κάτω άκρων. Τόσο τα έλκη, όσο και οι ακρωτηριασμοί έχουν τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή των πασχόντων, οδηγώντας τους συχνά σε περιορισμένη αυτονομία κινήσεων, κοινωνική απομόνωση και ψυχολογικό στρες. Υπολογίζεται ότι το 25% των ατόμων με διαβήτη θα εμφανίσει έλκος στα κάτω άκρα έστω και μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, το 4-5% των διαβητικών ασθενών εμφανίζουν έλκη στα πόδια, γεγονός που σημαίνει ότι 40.000 – 50.000 άτομα με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού. Στην Ελλάδα πραγματοποιούνται περίπου 2.000 – 3.000 ακρωτηριασμοί κάτω άκρων σε ετήσια βάση.

Εκτός από το τεράστιο κοινωνικό κόστος, στα προβλήματα του διαβητικού ποδιού έρχεται να προστεθεί και το υπέρογκο οικονομικό κόστος. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το κόστος αυτό μπορεί να γίνει δυσβάστακτο για κάθε σύστημα υγείας, καθώς αναπαράγεται συνεχώς από τη μακροχρόνια παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο, τα έξοδα αποκατάστασης και την αυξημένη ανάγκη οικιακής φροντίδας και κοινωνικών υπηρεσιών.

Ωστόσο, με την εφαρμογή μιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που θα περιλαμβάνει στρατηγικές επαρκούς πρόληψης και στη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια περίθαλψη, τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ελκών από πολλές ιατρικές ειδικότητες (εξειδικευμένα Ιατρεία Διαβητικού Ποδιού), την αποτελεσματική οργάνωση, τη συνεχή παρακολούθηση και την ειδική εκπαίδευση των πασχόντων, μπορεί να αποφευχθεί έως και το 85% των ακρωτηριασμών.

Οι βασικές αιτίες για τη δημιουργία έλκους στα πόδια είναι δυο σοβαρές επιπλοκές της νόσου, η νευροπάθεια και η περιφερική αρτηριοπάθεια. Η νευροπάθεια παρουσιάζεται στο 30% των διαβητικών αρρώστων, οι οποίοι στην Ελλάδα ανέρχονται σε 250.000 – 300.000 άτομα. Κατά την εμφάνισή της χάνεται η προστατευτική αίσθηση του πόνου και το σκέλος του διαβητικού ασθενούς δεν «πονάει» όταν κάποιο αιχμηρό αντικείμενο ή θερμό ερέθισμα του προκαλέσουν βλάβη.

Έτσι, μπορεί να δημιουργηθεί οποιαδήποτε πληγή, χωρίς ο ασθενής να την αντιληφθεί. Η πληγή, όμως, αυτή ταυτόχρονα θα συνεπάγεται και είσοδο μικροβίων στον οργανισμό. Με τον τρόπο αυτόν δημιουργείται φλεγμονή στο πόδι (μυϊκό ιστό και οστά), η οποία, εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα και ορθολογικά, αφενός επεκτείνεται πολύ γρήγορα και, αφετέρου, καταλήγει σε ακρωτηριασμό.

Εάν «μαυρίσει» ή αλλάξει το χρώμα του ποδιού προς το σκούρο, υπάρχει συνήθως βλάβη των αγγείων, δηλαδή απόφραξη των αρτηριών που φέρνουν το αίμα στα κάτω άκρα. Αυτή η επιπλοκή ονομάζεται περιφερική αρτηριοπάθεια. Το άκρο που δεν αιματώνεται νεκρώνεται, ολόκληρο ή κάποια δάκτυλα.

Ενίοτε η άμεση παρέμβαση που θα ανοίξει την απόφραξη και θα αποκαταστήσει την κυκλοφορία του αίματος σώζει το πόδι. Σε αντίθετη περίπτωση (καθυστερημένη ενημέρωση του ιατρού), αυξάνεται κατά πολύ ο κίνδυνος διενέργειας ακρωτηριασμού. Στη χώρα μας το ποσοστό των διαβητικών ασθενών που εμφανίζουν αρτηριοπάθεια είναι περίπου 15%, δηλαδή 100.000 – 150.000 άτομα.

Το πλήρες άρθρο δημοσιεύτηκε στο Iatronet.gr.