Η διάκριση ανάμεσα στη γρίπη τύπου Α και το κοινό κρυολόγημα μπορεί να είναι δύσκολη μερικές φορές, καθώς πολλά από τα συμπτώματα τους είναι παρόμοια. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες βασικές διαφορές που μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τι συμβαίνει.
Η γρίπη είναι μια οξεία, μεταδοτική λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος που προκαλείται από τους ιούς της γρίπης. Οι ιοί αυτοί προσβάλλουν τις ανώτερες (μύτη, φάρυγγας) και τις κατώτερες (τραχεία, βρόγχοι) αναπνευστικές οδούς.
Στην καθημερινή γλώσσα, ο όρος “γρίπη” χρησιμοποιείται συχνά ως συνώνυμο του “κρύωμα” ή “ίωση” αλλά στην ιατρική ορολογία αναφέρεται μόνο στη νόσο που προκαλείται από τους ιούς της γρίπης.
Η γρίπη και το κοινό κρυολόγημα είναι δύο ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Ενώ μοιράζονται κάποια κοινά συμπτώματα, υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους.
Το κοινό κρυολόγημα προκαλείται από ιούς διαφορετικούς από τους ιούς της γρίπης. Τα συμπτώματά του συνήθως είναι πιο ελαφρά, περιορίζονται στο ανώτερο αναπνευστικό (καταρροή, φτάρνισμα, πονόλαιμος), διαρκούν λιγότερο, ενώ σπάνια συμβαίνουν επιπλοκές.
Αντίθετα, η γρίπη μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νόσηση και επιπλοκές που καμιά φορά μπορεί να είναι θανατηφόρες για κάποια άτομα, π.χ. άτομα με χρόνια νοσήματα.
Τα συμπτώματα της γρίπης συνήθως εμφανίζονται απότομα και περιλαμβάνουν υψηλό πυρετό, πόνους των μυών και των αρθρώσεων, ιδιαίτερα στους ώμους, τη μέση και τα πόδια, πονοκεφάλους, εντονότερη κόπωση από το συνηθισμένο, καταρροή, πονόλαιμο και ξηρό βήχα. Στα παιδιά μπορεί να εμφανιστούν και τα ακόλουθα συμπτώματα: ναυτία, εμετός και διάρροια.
Μπορεί να έχετε γρίπη εάν παρουσιάσετε ξαφνικά πυρετό, συμπτώματα από το αναπνευστικό (καταρροή, βήχα), έντονους μυϊκούς πόνους και αυτό συμβαίνει τους χειμερινούς μήνες, κυρίως από τον Δεκέμβριο έως το Μάρτιο. Βέβαια, μπορεί να πάθετε γρίπη οποιαδήποτε άλλη εποχή του χρόνου, αυτό όμως είναι σπάνιο.
Τα συμπτώματα αρχίζουν 1-4 ημέρες μετά την προσβολή από τον ιό και διαρκούν 2-7 ημέρες, ο βήχας όμως μπορεί να επιμένει για αρκετό χρονικό διάστημα.
Για πόσες ημέρες ένα άτομο που έχει γρίπη μπορεί να την μεταδώσει σε άλλους;
Οι ενήλικες μπορεί να μεταδώσουν τη νόσο μία ημέρα πριν αρρωστήσουν έως 5-7 ημέρες από τη στιγμή που θα εκδηλώσουν τα συμπτώματα. Τα παιδιά και οι ασθενείς με σοβαρή ανοσοκαταστολή μπορεί να μεταδίδουν για περισσότερο από μία εβδομάδα.
Όσον αφορά τα παιδιά, τα συμπτώματα για τα οποία θα πρέπει άμεσα να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας είναι:
Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ιώσεις, έτσι και η γρίπη συνήθως “θα κάνει τον κύκλο της”. Χρειάζεται ξεκούραση, πολλά υγρά, αποφυγή του καπνίσματος, λήψη αντιπυρετικών για την αντιμετώπιση του πυρετού και παυσίπονων για την αντιμετώπιση του πόνου των μυών. Τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία θέση στην θεραπεία της γρίπης, διότι τα αντιβιοτικά δεν καταπολεμούν τους ιούς. Μη δίνετε ασπιρίνη σε παιδιά και εφήβους, ιδίως όταν έχουν πυρετό, αν δεν συμβουλευθείτε πρώτα γιατρό.
Σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας, οι ομάδες υψηλού κινδύνου για τη χώρα μας είναι οι εξής:
Ο εμβολιασμός πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο κατά το χρονικό διάστημα Οκτωβρίου-Νοεμβρίου. Χρειάζονται περίπου 2 εβδομάδες από τον εμβολιασμό ώστε ο οργανισμός να δημιουργήσει προστατευτικά αντισώματα για τη γρίπη. Παρόλο που ο καλύτερος χρόνος για εμβολιασμό είναι η περίοδος Οκτωβρίου-Νοεμβρίου, μπορεί κάποιος να εμβολιαστεί και αργότερα, εάν ανήκει στις ευπαθείς ομάδες και για κάποιο λόγο δεν εμβολιάστηκε έγκαιρα.
Με πληροφορίες από: https://eody.gov.gr/
Featured photo credit: Image by Drazen Zigic on Freepik
Το λαχάνιασμα είναι μία λειτουργία του οργανισμού που εκδηλώνεται όταν το σώμα μας απαιτεί αυξημένη κατανάλωση οξυγόνου προκειμένου να εκτελέσει τις κινήσεις των μυών που επιχειρούμε. Είναι επίσης ένας φυσιολογικός μηχανισμός που βοηθά στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος και στην ομοιόσταση.
Αυτό που συμβαίνει στο σώμα μας όταν λαχανιάζουμε είναι αύξηση της συχνότητας ή του βάθους των αναπνευστικών κινήσεων, δραστηριοποίηση των αναπνευστικών μυών, καθώς και αύξηση του μεταβολισμού και της αρτηριακής πίεσης.
Το λαχάνιασμα χαρακτηρίζεται εύκολο όταν προκύπτει με την καταβολή μικρής σωματικής προσπάθειας, που συνήθως συμβαίνει όταν διαταράσσεται κάποια από τις προαναφερθείσες φυσιολογικές προσαρμογές του οργανισμού.
Σε αυτές περιλαμβάνονται -μεταξύ άλλων- παράγοντες που αποφράσσουν τη δίοδο του αέρα και αλλοιώνουν την επιφάνεια των κυψελίδων στους πνεύμονες ή τη φυσιολογική λειτουργία των εγκεφαλικών κέντρων της αναπνοής.
Τα εγκεφαλικά κέντρα της αναπνοής επηρεάζονται σε καταστάσεις όπως η υποξία, η ταχυκαρδία, η υπερβολική άνοδος της αρτηριακής πίεσης, οι κυκλοφορικές διαταραχές και η διαταραχή της λειτουργίας των προσαρμοστικών αντανακλαστικών.
Γενικά το λαχάνιασμα είναι μια φυσιολογική αντίδραση. Ωστόσο, το εύκολο λαχάνιασμα μπορεί επίσης να υποδηλώνει κάποιο υποκείμενο νόσημα, όπως:
Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα, αφού μπορεί να υπάρχουν και άλλες παθήσεις που σχετίζονται με το εύκολο λαχάνιασμα. Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας εάν εμφανίζεται σε επίμονο μοτίβο.
Άγγελος Κλείτσας
Ειδικός Παθολόγος – Διαβητολόγος
Featured Image by gpointstudio on Freepik
Όταν μιλάμε για ίωση, αναφερόμαστε στο κοινώς αναφερόμενο κρύωμα, στη λοίμωξη δηλαδή που οφείλεται σε κάποιον ιό και συνηθέστερα προσβάλει το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα.
Συνήθως εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως πονόλαιμο, καταρροή, ξηρό βήχα, ρινική συμφόρηση και πυρετό, ενώ ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει και γαστρεντερικές διαταραχές (διάρροια ή εμετός), μειωμένη όρεξη κ.ά.
Οι ιώσεις γενικά μπορούν να προσβάλλουν τόσο βρέφη και παιδιά όσο και ενήλικες κάθε ηλικιακής ομάδας, ενώ εμφανίζονται πιο συχνά σε περιόδους με χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς το ψυχρό κλίμα με έντονη παρουσία υγρασίας παρέχει τις ιδανικές συνθήκες για την εξάπλωση ορισμένων ιών.
Αν και η ίωση είναι συνηθισμένη ασθένεια, υπάρχουν ορισμένα λάθη που κάνουμε όταν την αντιμετωπίζουμε παρατείνοντας τη διάρκειά της.
Πολλοί επιμένουν στην καθημερινή τους ρουτίνα αντί να δίνουν χρόνο στον οργανισμό τους για ανάρρωση. Ο οργανισμός όμως χρειάζεται ενέργεια για να καταπολεμήσει τον ιό που έχει εισβάλει στο εσωτερικό του. Επομένως, πρέπει για μερικές μέρες να αποφεύγουμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις προκειμένου να αναρρώσουμε πιο γρήγορα.
Η χορήγηση των αντιβιοτικών γίνεται σε λοιμώξεις που οφείλονται σε βακτήρια και όχι ιούς. Η χρήση αντιβιοτικών χωρίς τη συμβουλή του γιατρού μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ενέργειες και να επηρεάσει τη φυσική άμυνα του οργανισμού μας.
Ένας καλός ύπνος μπορεί να βοηθήσει το σώμα μας να αναπληρώσει τις δυνάμεις του και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα την ίωση. Επίσης, είναι σημαντικό να αποφύγουμε το άγχος και το στρες, και να διατηρήσουμε μια «χαλαρή στάση».
Η ίωση μπορεί να καταστήσει δύσκολη την κατανάλωση τροφής, αφού συχνά οι ασθενείς χάνουν την αίσθηση της γεύσης ή και της όρεξης. Είναι σημαντικό ωστόσο να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε ένα υγιές καθεστώς διατροφής και να καταναλώνουμε τρόφιμα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Μια καλή επιλογή είναι οι σούπες, τα φρούτα και τα λαχανικά.
Το κάπνισμα μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της ίωσης και να προκαλέσει επιπλοκές. Μπορεί επίσης να επηρεάσει το ανοσοποιητικό σύστημα, καθιστώντας δυσκολότερη την αντιμετώπιση της ίωσης. Είναι σημαντικό να μην καπνίζουμε καθόλου και να μην εκθέτουμε τον εαυτό μας στον καπνό από άλλους καπνιστές.
Κατά τη διάρκεια της ίωσης είναι σημαντικό να καταναλώνουμε πολλά υγρά, όπως νερό, τσάι, φυσικούς χυμούς και σούπες. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην αντιμετώπιση της αφυδάτωσης. Ο οργανισμός τα χρειάζεται για να εκτελεί πολλές λειτουργίες, όπως η μείωση της ρινικής συμφόρησης, η ρύθμιση της εσωτερικής θερμοκρασίας με την εφίδρωση, η καταπράυνση του πονοκεφάλου κ.ά.
Όταν περνάμε μια ίωση, είναι σημαντικό να ακούμε το σώμα μας και να μην αγνοούμε τα σημάδια. Αν αισθανθούμε πυρετό, βήχα ή πονόλαιμο, πρέπει να αναλάβουμε δράση και να προσπαθήσουμε να ανακουφιστούμε από τα συμπτώματα. Είναι επίσης σημαντικό να επισκεφτούμε το γιατρό μας εάν τα συμπτώματα επιμένουν ή επιδεινώνονται, ή αν έχουμε οποιαδήποτε ανησυχία για την υγεία μας.
Η γρίπη και το κρυολόγημα είναι δύο πολύ συχνές ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους και μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν ορισμένες διαφορές μεταξύ τους που λαμβάνονται υπόψη στη διάγνωση από τον γιατρό.
Η γρίπη είναι μια ιογενής νόσος που προκαλείται από τον ιό της γρίπης. Η λοίμωξη είναι συνήθως πιο σοβαρή από το κρυολόγημα και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές, όπως πνευμονία, αλλά και στην επιδείνωση παθήσεων όπως η καρδιακή ανεπάρκεια και ο σακχαρώδης διαβήτης.
Αντίθετα, το κοινό κρυολόγημα προκαλείται από ιούς διαφορετικούς από τους ιούς της γρίπης. Τα συμπτώματά του συνήθως είναι πιο ελαφρά, περιορίζονται στο ανώτερο αναπνευστικό (καταρροή, φτάρνισμα, πονόλαιμος), διαρκούν λιγότερο, ενώ σπάνια συμβαίνουν επιπλοκές.
| Συμπτώματα | Γρίπη | Κοινό κρυολόγημα |
| Πυρετός | Συνήθως υψηλός πυρετός, από 38,5°C μέχρι και 40°C, που συνήθως διαρκεί 3-4 ημέρες | Σπάνια στους ενήλικες και στα μεγαλύτερα παιδιά. Μπορεί όμως να είναι υψηλός (έως και 39⁰ C) στα βρέφη και τα μικρά παιδιά. |
| Πονοκέφαλος | Απότομη έναρξη. Μπορεί να είναι έντονος | Σπάνια υπάρχει |
| Μυϊκοί πόνοι | Συνήθως έντονοι | Μέτριας βαρύτητας |
| Αίσθημα κόπωσης | Συχνά έντονο. Μπορεί να διαρκέσει δύο ή και περισσότερες εβδομάδες | Μέτριας βαρύτητας |
| Έντονη εξάντληση | Αιφνίδια έναρξη. Μπορεί να είναι πολύ έντονη | Όχι |
| Καταρροή | Μερικές φορές | Συχνά |
| Φτάρνισμα | Μερικές φορές | Συχνά |
| Πονόλαιμος | Μερικές φορές | Συχνά |
| Βήχας | Συνήθως έντονος | Μέτριας βαρύτητας παροξυσμικός |
Υπάρχουν κάποια συμπτώματα που όταν εμφανιστούν θα πρέπει άμεσα να επικοινωνήσουμε με τον γιατρό. Αυτά τα συμπτώματα είναι:
Όσον αφορά τα παιδιά, θα πρέπει να απευθυνθούμε στον παιδίατρο όταν υπάρχει:
Ο όρος Long COVID, σύμφωνα με την Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία (ΕΠΕ), είναι ένα σύνδρομο που περιλαμβάνει τα συμπτώματα και τις επιπλοκές που εμμένουν ή εμφανίζονται 4 εβδομάδες μετά τη λοίμωξη που έχει προκαλέσει ο SARS-CoV-2.
Υπολογίζεται ότι περίπου δύο στους δέκα ασθενείς που νόσησαν λόγω κορωνοϊού παρουσιάζουν παρατεταμένο σύνδρομο COVID-19 (Long COVID).
Το National Institute for Health and Care Excellence (NICE), εν τη απουσία καθολικά αποδεκτών ορισμών, προτείνει την ακόλουθη ορολογία για τις τρεις φάσεις που έπονται της λοίμωξης από τον ιό SARS-COV-2:
Σύμφωνα με την ΕΠΕ, κάθε ασθενής που νοσεί από COVID-19 θα πρέπει να ενημερώνεται για την πιθανότητα εμμενόντων συμπτωμάτων που συνήθως υποχωρούν μέσα σε 12 εβδομάδες και εμφανίζονται ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου και την προηγούμενη κατάσταση της υγείας του. Σε περίπτωση μη βελτίωσης ή εμφάνισης νέων συμπτωμάτων, οι ασθενείς θα πρέπει να εξετάζονται από τον θεράποντα ιατρό τους.
Εμμένοντα συμπτώματα εμφανίζονται συχνότερα σε νοσηλευόμενους ασθενείς. Ωστόσο, συμπτωματολογία που επηρεάζει την ποιότητα της ζωής των ασθενών μπορεί να εμφανίζεται και σε μη νοσηλευόμενους ασθενείς.
Τα συνήθη συμπτώματα είναι:
Η διαχείριση του συνδρόμου Long COVID γίνεται σε συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένες πρακτικές που βοηθούν στη διαχείριση του συνδρόμου για ορισμένα από τα εμμένοντα συμπτώματα, όπως η κόπωση και ο πόνος σε μυς και αρθώσεις.
Κόπωση
Πόνος σε μυς και αρθρώσεις
Υπάρχουν ασκήσεις που βοηθούν στη διαχείριση των πόνων σε μυς και αρθρώσεις. Σε αυτές περιλαμβάνονται:
Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας πριν ξεκινήσετε ένα νέο πρόγραμμα άσκησης.
Με πληροφορίες από: eody.gov.gr
Photo credit: Image by Freepik
Η ασθένεια από τον ιό της γρίπης είναι μία από τις συχνότερες λοιμώξεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Και τα πρόσφατα δεδομένα από την πανδημία της Covid-19 δείχνουν ότι αυτές οι δύο νόσοι μπορούν να συνυπάρξουν.
Η συννόσηση με γρίπη και Covid-19 μπορεί να δημιουργήσει σημαντική καταπόνηση στον οργανισμό, διότι το σώμα έχει να αντιμετωπίσει δύο εχθρούς που πλήττουν εξίσου το αναπνευστικό, τους νεφρούς και την καρδιά. Αφενός μπορεί κάποιος να την «περάσει» χωρίς έντονα συμπτώματα, αφετέρου όμως μπορεί να έχει σημαντικές επιπλοκές, όπως είναι η μυοκαρδίτιδα.
Για την προστασία του οργανισμού από τις δύο νόσους συστήνεται ο εμβολιασμός και για τη γρίπη και για την Covid-19, καθώς πρόκειται για δύο διαφορετικές κλινικές οντότητες.
Μπορούμε όμως να εμβολιαστούμε παράλληλα και για τις δύο; Ποιοι πρέπει να κάνουν το εμβόλιο της γρίπης; Παίζει ρόλο η σειρά; Το Υπουργείο Υγείας και η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών απαντά στα ερωτήματα.
1. Σε ποιες πληθυσμιακές ομάδες είναι απολύτως απαραίτητο το εμβόλιο της γρίπης;
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας, η οδηγία για τον εμβολιασμό κατά της γρίπης αφορά:
2. Πότε πρέπει να εμβολιαστούμε για τη γρίπη;
Το αντιγριπικό εμβόλιο πρέπει να χορηγείται έγκαιρα και πριν την έναρξη της συνήθους περιόδου εμφάνισης της έξαρσης των κρουσμάτων γρίπης, δεδομένου ότι απαιτούνται περίπου 2 εβδομάδες για την επίτευξη ανοσολογικής απάντησης.
Ο εμβολιασμός θα πρέπει να ολοκληρώνεται τουλάχιστον 4 – 6 εβδομάδες προ της ενάρξεως του ετήσιου επιδημικού κύματος της γρίπης στην Ελλάδα, δηλαδή στα μέσα – μέχρι τέλος Νοεμβρίου.
3. Μπορεί να γίνει συγχορήγηση των δύο εμβολίων; Παίζει ρόλο η σειρά;
Το αντιγριπικό εμβόλιο μπορεί να χορηγηθεί ακόμη και την ίδια μέρα με το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού – αλλά σε διαφορετικά ανατομικά σημεία – όπως και οποιαδήποτε άλλη μέρα πριν και μετά το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού.
Ασυμπτωματικοί ή προσυμπτωματικοί ασθενείς με θετικό εργαστηριακό έλεγχο COVID-19 πρέπει να κάνουν το αντιγριπικό εμβόλιο μόλις ολοκληρώσουν την απομόνωσή τους.
Ασυμπτωματικά άτομα που ήρθαν σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα COVID -19 και έχουν αρνητικό εργαστηριακό έλεγχο μπορούν να εμβολιαστούν κανονικά.
Συμπτωματικοί ασθενείς με λοίμωξη COVID-19 πρέπει να αναβάλλουν τον εμβολιασμό τους μέχρι να ολοκληρωθεί η απομόνωσή τους και να υφεθεί η συμπτωματολογία της νόσου.
4. Πώς ξεχωρίζουν τα συμπτώματα της γρίπης από αυτά της COVID-19;
Και οι δύο είναι ιογενείς λοιμώξεις και δεν αποκλείεται τα συμπτώματα να αλληλοκαλύπτονται. Η βασική διαφορά τους έγκειται στο ότι η γρίπη δεν προκαλεί τόσο συχνά αοσμία και διαταραχές γεύσης, κάτι που προκαλούν οι ιώσεις και ο κορωνοϊός. Επιπλέον, καταρροή προκαλούν και τα δύο νοσήματα, γαστρεντερικά προβλήματα όμως απορρέουν κυρίως από τον κορωνοϊό.
Σε κάθε περίπτωση όταν τα συμπτώματα δεν δημιουργούν ξεκάθαρη εικόνα, είναι σημαντικό να διενεργούμε διαγνωστικά τεστ για γρίπη και κορωνοϊό, καθώς είναι διαφορετική η θεραπεία που θα ακολουθηθεί ανά περίπτωση.
Με πληροφορίες από:
Photo credit: Image by wayhomestudio on Freepik
Όλο και περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, πιστοποιούν νέα κρούσματα COVID-19 που οφείλονται στο στέλεχος Όμικρον του SARS-CoV-2.
Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Γιάννης Ντάνασης, Πάνος Μαλανδράκης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα νεότερα στοιχεία σύμφωνα με το έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Nature (How bad is Omicron? What scientists know so far (nature.com)). Μέχρι σήμερα, το στέλεχος Όμικρον έχει εντοπιστεί σε πάνω από 20 χώρες σε όλες τις ηπείρους και ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ακριβής προσδιορισμός του στελέχους απαιτεί διαδικασία αλληλούχισης του γονιδιώματος του ιού, η οποία δεν είναι ευρέως διαθέσιμη στις αναπτυσσόμενες χώρες. Στη Νότια Αφρική, μετά και την εμφάνιση της Όμικρον, παρατηρείται αύξηση 400% στις διαγνώσεις, αύξηση στον αριθμό των νοσηλειών στα νοσοκομεία και αύξηση 50% στον αριθμό των θανάτων την τελευταία εβδομάδα.
Ο εξελικτικός βιολόγος Tom Wenseleers στο Πανεπιστήμιο Leuven του Βελγίου εκτιμά ότι το στέλεχος Όμικρον είναι 3 έως 6 φορές πιο μεταδοτικό συγκριτικά με το στέλεχος Δέλτα. Στη Νότια Αφρική, το στέλεχος Όμικρον δείχνει μια σαφή υπεροχή έναντι της Δέλτα, ωστόσο θα πρέπει να αναμένουμε να δούμε αν θα ισχύσει το ίδιο και για την Ευρώπη και την Αμερική και το ρόλο που ενδέχεται να διαδραματίζει το ποσοστό της εμβολιαστικής κάλυψης. Μια άλλη ενδιαφέρουσα παρατήρηση από τα κρούσματα που οφείλονται στο στέλεχος Όμικρον στη Νότια Αφρική είναι η δυνατότητα τόσο επαναλοίμωξης σε άτομα που έχουν προηγουμένως νοσήσει από COVID-19 όσο και λοίμωξης σε εμβολιασμένα άτομα.
Η βαρύτητα της λοίμωξης είναι ένα άλλο στοιχείο που είναι δύσκολο προς το παρόν να καθοριστεί, διότι θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν τη βαρύτητα της νόσου. Για παράδειγμα, οι περιπτώσεις ήπιας νόσου που έχουν αναφερθεί στη Νότια Αφρική μπορεί να οφείλονται και στο νεαρό της ηλικίας των ασθενών, πολλοί από τους οποίους μπορεί να είχαν ήδη προηγουμένως εκτεθεί στον SARS-CoV-2.
Επιπλέον, η χορήγηση τρίτης αναμνηστικής δόσης μπορεί να διατηρήσει σε πολύ υψηλά επίπεδα τους τίτλους των εξουδετερωτικών αντισωμάτων, το οποίο συνδέεται με προστασία από τη COVID-19. Διεθνείς ερευνητικές ομάδες διερευνούν εργαστηριακά τη δυνατότητα των εξουδετερωτικών αντισωμάτων που προκύπτουν τόσο μετά από φυσική λοίμωξη όσο και μετά από εμβολιασμό έναντι του SARS-CoV-2 να εξουδετερώνουν το νέο στέλεχος Όμικρον του SARS-CoV-2 με την τεχνική των «ψευδο-ιών».
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι, σε αναλογία με παλαιότερα «στελέχη ανησυχίας», τα εμβόλια μπορεί να συνεχίζουν να προστατεύουν από τη σοβαρή νόσηση και την ανάγκη νοσηλείας, αλλά να μην ασκούν έντονη προστατευτική δράση έναντι σε ήπια και μετρίως σοβαρή λοίμωξη. Αυτό συνεπάγεται μεν αύξηση των κρουσμάτων, ωστόσο μπορούμε να ελπίζουμε ότι δε θα υπάρξει υπέρμετρη αύξηση στις νοσηλείες και στους θανάτους.
Πηγή: ΕΚΠΑ
Ο HIV (Human Immunodeficiency Virus – Ιός Ανοσοανεπάρκειας του Ανθρώπου) είναι ο ιός που προκαλεί το Σύνδρομο της Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας (Acquired Immune Deficiency Syndrome – AIDS).
Δρα καταστρέφοντας κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα CD4+ T λεμφοκύτταρα, τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία του οργανισμού από λοιμώξεις και άλλα νοσήματα.
Ο όρος AIDS αναφέρεται στο τελευταίο στάδιο της HIV λοίμωξης, κατά το οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα έχει αποδυναμωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε το HIV οροθετικό άτομο είναι επιρρεπές σε διάφορα νοσήματα και συγκεκριμένους τύπους καρκίνου.
Ο ιός HIV μπορεί να μεταδοθεί μέσω της χωρίς προφυλακτικό σεξουαλικής επαφής (πρωκτική, κολπική, στοματική) ή μέσω της από κοινού χρήσης αιχμηρών αντικειμένων (ξυραφάκια, βελόνες, σύριγγες) με HIV οροθετικό άτομο και από μία HIV οροθετική μητέρα στο νεογνό κατά τη διάρκεια της κύησης, του τοκετού και του θηλασμού.
Ο ιός δεν μεταδίδεται μέσω της καθημερινής κοινωνικής επαφής (χειραψία, αγκαλιά, φιλί στο μάγουλο), των κουνουπιών ή άλλων εντόμων, της από κοινού χρήσης οικιακών σκευών, του σάλιου, των δακρύων, του ιδρώτα, του αέρα ή του νερού.
Ο χρόνος μεταξύ μόλυνσης από τον ιό και εκδήλωσης του AIDS ποικίλει από άτομο σε άτομο, ενώ η έγκαιρη χορήγηση συνδυασμού αντιρετροϊκών φαρμάκων υψηλής δραστικότητας επιβραδύνει σημαντικά την εξέλιξη του νοσήματος και μειώνει σε μεγάλο βαθμό τη θνητότητα. Σήμερα, η HIV λοίμωξη θεωρείται χρόνια νόσος, υπό την προϋπόθεση ότι ο/η ασθενής λαμβάνει συστηματικά τη θεραπεία του.
Σύμφωνα μάλιστα με πιο πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα, ένας άνθρωπος που λαμβάνει αντιρετροϊκή αγωγή και επιτυγχάνει μη ανιχνεύσιμα επίπεδα του ιού στο αίμα του για τουλάχιστον έξι μήνες, δε μπορεί πρακτικά να μεταδώσει τον ιό στους ερωτικούς του συντρόφους.
Το πρώτο στάδιο ονομάζεται οξεία λοίμωξη ή πρωτολοίμωξη και ξεκινά συνήθως μέσα σε δύο έως έξι εβδομάδες μετά την έκθεση. Μπορεί να έχει συμπτώματα γρίπης ή και καθόλου συμπτώματα.
Στο δεύτερο στάδιο που μπορεί να διαρκέσει για πολλά χρόνια, τα συμπτώματα υποχωρούν. Ο HIV προσβάλει σταδιακά τα CD4 Τ-λεμφοκύτταρα και καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Στο τρίτο στάδιο, ο αριθμός των κυττάρων CD4 έχει μειωθεί κάτω των 200 και το ανοσοποιητικό σύστημα αδυνατεί πλέον να αντιμετωπίσει διάφορες λοιμώξεις με συνέπεια το θάνατο.
Για τη θεραπεία του HIV χορηγείται αντιρετροϊκή αγωγή, η οποία καταστέλλει την αναπαραγωγή του ιού στο αίμα, αλλά δεν τον εκριζώνει. Για το λόγο αυτό, τα οροθετικά άτομα λαμβάνουν αγωγή για όλη τη ζωή τους. Η θεραπεία περιλαμβάνει επίσης τακτική παρακολούθηση και εργαστηριακές εξετάσεις για την επιβεβαίωση της επιτυχίας της αντιρετροϊκής αγωγής.
– ΕΟΔΥ
– Θετική Φωνή
Η Ελληνική Εταιρεία Λοιμώξεων, η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία και η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Υγείας εξέδωσαν το Νοέμβριο τον αναθεωρημένο θεραπευτικό αλγόριθμο μη-νοσηλευόμενων ασθενών με COVID-19, στον οποίο αναγράφεται η θεραπευτική παρέμβαση που πρέπει να εφαρμόζεται με βάση τη σοβαρότητα νόσου του εκάστοτε ατόμου.
• Δεν χορηγείται ειδική φαρμακευτική αγωγή
• Ο ασθενής παρακολουθεί την θερμοκρασία του και τον κορεσμό οξυγόνου με οξύμετρο τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα.
• Προτείνεται καλή ενυδάτωση, λήψη αντιπυρετικών και κλινοστατισμός μέχρι την πλήρη υποχώρηση του πυρετού.
Επί ενδείξεων
Χορηγούνται αντιβιοτικά επί κλινικών, απεικονιστικών ή εργαστηριακών ενδείξεων συλλοίμωξης με βακτηριακή πνευμονία, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ελληνικής Εταιρείας Λοιμώξεων για την πνευμονία της κοινότητας.
• Δεν χορηγείται ειδική φαρμακευτική αγωγή
• Ο ασθενής παρακολουθεί την θερμοκρασία του και τον κορεσμό οξυγόνου με οξύμετρο τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα.
• Προτείνεται καλή ενυδάτωση, λήψη αντιπυρετικών και κλινοστατισμός μέχρι την πλήρη υποχώρηση του πυρετού.
Επί ενδείξεων
Χορηγούνται αντιβιοτικά επί κλινικών, απεικονιστικών ή εργαστηριακών ενδείξεων συλλοίμωξης με βακτηριακή πνευμονία, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ελληνικής Εταιρείας Λοιμώξεων για την πνευμονία της κοινότητας.
Πρώιμη θεραπεία για την αποφυγή της προόδου σε σοβαρή νόσο
Η πρώιμη θεραπεία με φαρμακευτικούς παράγοντες χορηγείται σε ασθενείς που δεν χρήζουν νοσηλεία, και έχουν παράγοντες κινδύνου για σοβαρή νόσο. Η πρώιμη θεραπεία χορηγείται για την αποτροπή της προόδου της νόσου από ήπια/μέτρια σε σοβαρή νόσο που απαιτεί νοσηλεία.
Δεν πρέπει να χορηγούνται τα παρακάτω σκευάσματα σε ασθενείς με COVID–19 που δεν νοσηλεύονται:
• Ιβερμεκτίνη
• Δεξαμεθαζόνη ή άλλα κορτικοειδή
• Αζιθρομυκίνη ή Κλαριθρομυκίνη ή κινολόνες
• Ηπαρίνη ή άλλα αντιπηκτικά φάρμακα11
• Χλωροκίνη / Υδροξυχλωροκίνη
• Κολχικίνη
