Blog

person-serving-muffin-on-wooden-tray-2606030.jpg

11 Νοεμβρίου, 2019 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Τα τριγλυκερίδια είναι ο πιο κοινός τύπος λίπους στο σώμα μας. Είναι οργανικές χημικές ενώσεις που ονομάζονται και ουδέτερα λίπη, τα οποία βρίσκονται στο αίμα. Αποτελούν μια σημαντική πηγή ενέργειας και συνιστούν σημαντικό βαρόμετρο μεταβολικής υγείας, καθώς εάν συγκεντρωθούν σε υψηλές τιμές μπορεί να επιφέρουν σοβαρές επιπτώσεις.

Τα τριγλυκερίδια περιέχονται τόσο στη φυτική τροφή και κατά κύριο λόγο μέσα σε σπόρους και καρπούς, όσο και στην τροφή ζωικής προέλευσης όπως το ζωικό λίπος, το βούτυρο γάλακτος, το συκώτι ή και άλλα κρέατα.

Στο σώμα μας συντίθενται κατά κύριο λόγο μέσα στα ηπατικά κύτταρα καθώς και μέσα στα λιποκύτταρα, δηλαδή μέσα στα κύτταρα του λιπώδους ιστού του σώματος.

Οι φυσιολογικές τιμές είναι κάτω των 150 mg/dL, ενώ υψηλές θεωρούνται άνω των 200-499 mg/dL.

Η αύξηση των τριγλυκεριδίων άνω των φυσιολογικών επιπέδων οφείλεται σε διαταραχή του μεταβολισμού του οργανισμού και σε αυξημένη πρόσληψη με το φαγητό. Όπως ισχύει και στην περίπτωση της χοληστερόλης, η υψηλή συγκέντρωσή τους μπορεί να οδηγήσει σε βουλωμένες αρτηρίες και πιθανόν σε καρδιακή ανακοπή ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Υπάρχουν πάντως πολλοί τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των τριγλυκεριδίων.

Θερμίδες

Ο αριθμός των τριγλυκεριδίων στο αίμα μας αυξάνεται όταν καταναλώνουμε περισσότερες θερμίδες από όσες καίμε. Οι χειρότερες επιλογές είναι τα ζαχαρώδη φαγητά, καθώς και τα κορεσμένα λιπαρά όπως το τυρί, το πλήρες γάλα και το κόκκινο κρέας. Ο περιορισμός στην κατανάλωση των παραπάνω μπορεί να βοηθήσει.

Ζάχαρη

Τα άτομα που έχουν υψηλά τριγλυκερίδια χρειάζεται να προσέχουν τη συχνότητα και την ποσότητα κατανάλωσης της ζάχαρης. Ακόμα και η φρουκτόζη, η ζάχαρη που βρίσκεται στα φρούτα, μπορεί να ανεβάσει τον αριθμό τριγλυκεριδίων. Γενικότερα, γλυκά, αναψυκτικά, παγωτό και δημητριακά πρωινού με προσθήκη ζάχαρης θα πρέπει να αποφεύγονται.

Φυτικές ίνες και ωμέγα 3 λιπαρά

Οι φυτικές ίνες μειώνουν τα τριγλυκερίδια, γι’αυτό είναι σημαντικό να καταναλώνονται προϊόντα ολικής άλεσης και πολλά λαχανικά. Τα λιπαρά που πρέπει να περιέχονται στη διατροφή είναι τα ακόρεστα που βρίσκονται σε τροφές όπως το κοτόπουλο, το ελαιόλαδο, το αβοκάντο και τα καρύδια.

Σημαντικός είναι επίσης και ο ρόλος των ωμέγα 3 λιπαρών στη μείωση των τριγλυκεριδίων, ενώ μπορούν να ωφελήσουν και την καρδιά. Τα ωμέγα 3 συναντώνται σε ψάρια όπως ο τόνος, οι σαρδέλες, ο σολομός και η πέστροφα. Η κατανάλωση ψαριών τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση.

Αλκοόλ

Η αύξηση των τριγλυκεριδίων συνδέεται και με τη μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, δηλαδή πάνω από ένα ποτό ημερησίως για τις γυναίκες και πάνω από δύο για τους άνδρες. Το κρασί, η μπύρα και το κοκτέιλ είναι καλύτερο να αντικατασταθούν από ροφήματα όπως το τσάι ή το ανθρακούχο νερό, τουλάχιστον όταν γίνεται προσπάθεια μείωσης των τριγλυκεριδίων.

Βάρος

Το επιπλέον βάρος, ειδικά γύρω από τη μέση, προκαλεί αύξηση τριγλυκεριδίων. Η γυμναστική για το χάσιμο των περιττών κιλών μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των τριγλυκεριδίων κατά 20% με 30%.

Συχνός έλεγχος

Ο συχνός έλεγχος των επιπέδων είναι σημαντικός για την υγεία του ατόμου. Μια απλή εξέταση αίματος μπορεί να δώσει τον αριθμό τριγλυκεριδίων.

Να σημειωθεί ότι οι ανωτέρω οδηγίες μπορεί να μην αρκούν πάντα για τη μείωση των τιμών, για αυτό και ο γιατρός εάν το κρίνει απαραίτητο θα προτείνει συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή.

Featured Photo credit: Bùi Nam Phong from Pexels


Screen-Shot-2019-10-14-at-17.51.16-1024x683.png

14 Οκτωβρίου, 2019 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Ο επιπολασμός της παχυσαρκίας στις μέρες μας έχει αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό, τόσο στα παιδιά και στους έφηβους όσο και στους ενήλικες. Τα διατροφικά πρότυπα του γενικού πληθυσμού επιδεινώνονται με αποτέλεσμα να προκαλούνται βλαβερές συνέπειες στον οργανισμό.

Η πρόσληψη μεγαλύτερης ποσότητας ενέργειας μέσω των τροφίμων σε σχέση με αυτή που καταναλώνουμε, μπορεί μακροπρόθεσμα να οδηγήσει σε σοβαρά νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, η οστεοπόρωση, η υπνική άπνοια κ.λπ.

Ως αποτέλεσμα πολλοί στρέφονται σε δίαιτες αμφιβόλου ποιότητας με την πεποίθηση ότι θα χάσουν γρήγορα το περιττό σωματικό βάρος και θα αποκαταστήσουν τα διατροφικά λάθη. Σπάνια όμως είναι αποτελεσματικές οι δίαιτες στη μακροχρόνια διατήρηση του χαμηλού σωματικού βάρους, ενώ επιπλέον εκείνες για την ταχεία απώλειά του μπορεί να προκαλέσουν και σημαντικές παθολογικές επιπλοκές.

Αν και υπάρχουν γενικές διατροφικές συνήθειες που θεωρούνται κατάλληλες, είναι σημαντικό αυτές που ακολουθεί ο καθένας να είναι εξατομικευμένες. Επιπλέον, η προσπάθεια αδυνατίσματος δεν πρέπει σταματά με την επίτευξη του επιθυμητού βάρους, διότι το στάδιο της συντήρησης αποτελεί βασικό κομμάτι μιας θεραπείας.

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο έλεγχος της παχυσαρκίας δεν είναι ένα απλό μαθηματικό πρόβλημα, όπου ελέγχεται το ισοζύγιο μεταξύ προσλαμβανομένων και καταναλισκομένων θερμίδων, αλλά ένα σύνθετο ιατρικό πρόβλημα. Τα αίτια της είναι πολύπλοκα και όχι απλά θέμα αυτοελέγχου και προσωπικής θέλησης. Γι’ αυτό και θα πρέπει να ασχολείται με αυτό ομάδα ειδικών.

Όσον αφορά τους γενικούς υγιεινούς κανόνες για τη διατήρηση του φυσιολογικού σωματικού βάρους, ένα σχετικό πλάνο έχει ως εξής:

  1. Τρία κύρια γεύματα σε καθημερινή βάση, καθώς και λαχανικά ή φρούτα στις περιπτώσεις που πεινάτε ενδιαμέσως.
  2. Πρωινό γεύμα κάθε μέρα.
  3. Περιορισμός στην κατανάλωση άλατος και κρέατος.
  4. Προτιμείστε το κοτόπουλο από το κόκκινο κρέας ή το ψάρι γενικότερα από το κρέας.
  5. Σημαντική η κατανάλωση τουλάχιστον 4 φρούτων φρέσκων φρούτων εποχής και πράσινων λαχανικών σε καθημερινή βάση.
  6. Αποφύγετε την κατάχρηση αλκοόλ, τα ζαχαρούχα αναψυκτικά, το βούτυρο, τα τηγανητά και τις τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες.
  7. Καταναλώνετε καθημερινώς δύο τρία ποτήρια άπαχο γάλα ή την ανάλογη ποσότητα σε άπαχο γιαούρτι χωρίς γλυκαντικά ή άλλα πρόσθετα.
  8. Μικρότερη ποσότητα φαγητού εφόσον αντιλαμβάνεστε ότι γευματίσατε επαρκώς.
  9. Αποφύγετε να τρώτε το φαγητό όρθιοι η παράλληλα με άλλες δραστηριότητες, όπως διάβασμα ή τηλεθέαση.
  10. Το τελευταίο γεύμα της ημέρας να είναι μακράν του ύπνου και όχι μετά τις 20:00.
  11. Περπατάτε καθημερινώς τουλάχιστον επί τριάντα λεπτά με μέτρια ένταση.

Σημειώνεται ότι το ιδανικό βάρος θα καθοριστεί από την ετήσια προληπτική ιατρική εξέταση, όπου δίνονται και συμπληρωματικές οδηγίες ή τροποποιήσεις στα προαναφερθέντα.

Background photo created by schantalao – www.freepik.com


Screen-Shot-2019-05-13-at-19.38.54-1024x523.png

Η σωματική άσκηση σε συνδυασμό με τη διατροφή αποτελούν τον βασικότερο παράγοντα για τη διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, καθώς μπορεί να ρυθμίσει άμεσα το σάκχαρο στα άτομα εκείνα, ενώ παράλληλα έχει διαπιστωθεί ότι αυξάνει την επιβίωση σε διαβητικούς και των δύο τύπων.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα (το απλό σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού). Αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά μια ορμόνη που ονομάζεται ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.

Η άσκηση προϋποθέτει κάποιο χρονικό διάστημα για να υπάρχει όφελος: Τριάντα λεπτά μέτριας αεροβικής άσκησης ή και γρήγορο βάδισμα 5 φορές την εβδομάδα και 2 φορές την εβδομάδα αναερόβιας άσκησης όπως είναι τα βάρη και οι αντιστάσεις.

Πριν την άσκηση

Πρέπει να τονιστεί ότι η απότομη άσκηση σε διαβητικούς με καθιστική ζωή μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να ξεκινούν με ελαφρό περπάτημα και αφού έχουν εξεταστεί από τον γιατρό τους και κάνουν ένα καρδιογράφημα. Στην περίπτωση που προκύψουν συμπτώματα όπως δυσκολία στην ανάσα, πόνος στο στήθος και τις γάμπες όταν γυμνάζονται ή έχουν επιπλοκές από το διαβήτη ή πάσχουν από τη νόσο για πάνω από 10 χρόνια θα πρέπει να κάνουν τεστ κοπώσεως.

Οι κίνδυνοι

Η έντονη σωματική άσκηση μπορεί να προκαλέσει σοβαρές αρρυθμίες ή και έμφραγμα σε περίπτωση που υπάρχει γνωστό ή όχι πρόβλημα με την καρδιά. Το άτομο μπορεί επίσης να εκδηλώσει υπογλυκαιμία στην περίπτωση που λαμβάνει ινσουλίνη ή φάρμακα που προκαλούν υπογλυκαιμία.

Προκειμένου να την αποφύγει, θα πρέπει να μετρά το σάκχαρό του πριν από την άσκηση. Αν είναι:

  • <90, θα πρέπει να καταναλωθούν 10 με 15 γραμμάρια υδατάνθρακες που σημαίνει μισό ποτήρι χυμό πορτοκάλι, καθώς και μέτρηση του σάκχαρου κατά την άσκηση κάθε μισή ώρα.
  • 90-150, μπορεί να ξεκινήσει η άσκηση αλλά και να καταναλωθούν επίσης 10 με 15 γραμ. υδατανθράκων κάθε μισή ώρα άσκησης, εφόσον αυτή διαρκέσει μια ώρα ή περισσότερο.
  • 150-250, μπορούν να αρχίσουν να ασκούνται και να είναι σε επιφυλακή αν παρουσιάσουν συμπτώματα υπογλυκαιμίας.
  • 250-350, μπορούν να ασκηθούν ελαφρά, δηλαδή χαλαρό περπάτημα, διαφορετικά θα πρέπει να διορθώσουν το σάκχαρο ανάλογα με τις οδηγίες του ιατρού τους.
  • >350, θα πρέπει να  διορθώσουν το σάκχαρο ανάλογα με τις οδηγίες του ιατρού τους και εν συνεχεία να ασκηθούν.

Επίσης, την ημέρα της άσκησης ο διαβητικός θα πρέπει να είναι σε επιφυλακή για υπογλυκαιμία καθώς έχει παρατηρηθεί ότι ακόμα και το νυχτερινό σάκχαρο της ημέρας της άσκησης μπορεί να μειωθεί με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν σοβαρές νυχτερινές υπογλυκαιμίες.

Η άσκηση είναι απαραίτητη για τη σωστή ρύθμιση του διαβητικού, όμως προηγουμένως απαιτείται ένα τσεκ απ, καθώς και συνεχής παρακολούθηση ώστε να τροποποιηθούν τα φάρμακα και η δοσολογία τους προς αποφυγή της υπογλυκαιμίας και άλλων επιπλοκών.

People photo created by jcomp – www.freepik.com


Breakfast.jpg

22 Ιουλίου, 2019 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Η παράλειψη του πρωινού μπορεί να διαταράξει το βιολογικό ρολόι και να προκαλέσει αύξηση του βάρους, ακόμα και αν κάποιος δεν υπερκαταναλώνει το υπόλοιπο της ημέρας, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.

Είναι γνωστό ότι οι ακατάστατες διατροφικές συνήθειες, όπως η παράλειψη του πρωινού, συχνά συνδέονται με την παχυσαρκία, τον διαβήτη τύπου 2, την υπέρταση και καρδιαγγειακές νόσους, αλλά η ακριβής επίδραση της ώρας των γευμάτων στο βιολογικό ρολόι είναι λιγότερο σαφής.

Ερευνητές του Tel Aviv University (TAU) και του Hebrew University ανακάλυψαν την επίδραση του πρωινού στην έκφραση των γονιδίων του “ρολογιού” που ρυθμίζει τη μεταγευματική γλυκόζη και την αντίδραση της ινσουλίνης υγιών ανθρώπων και ανθρώπων με διαβήτη.

Η Daniela Jakubowicz, του TAU, δήλωσε ότι η νέα έρευνα δείχνει ότι η κατανάλωση πρωινού προκαλεί την κατάλληλη γονιδιακή έκφραση του βιολογικού ρολογιού οδηγώντας σε βελτιωμένο γλυκαιμικό έλεγχο. Η Jakubowicz δήλωσε ότι το γονίδιο του κιρκαδιανού ρολογιού δεν ρυθμίζει μόνο τις κιρκαδιανές αλλαγές του μεταβολισμού γλυκόζης αλλά επίσης ρυθμίζει το σωματικό βάρος, την αρτηριακή πίεση, τη λειτουργία του ενδοθηλίου και την αθηρωσκλήρυνση. Πρόσθεσε ότι η κατάλληλη ώρα για το γεύμα, όπως πρωινό πριν τις 9:30, θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτίωση του μεταβολισμού, να διευκολύνει την απώλεια βάρους και να καθυστερήσει επιπλοκές που συνδέονται με τον διαβήτη τύπου 2 και άλλες διαταραχές που συνδέονται με την ηλικία.

Για την έρευνα, 18 υγιείς εθελοντές και 18 παχύσαρκες εθελόντριες με διαβήτη έλαβαν μέρος σε πείραμα στο οποίο την μια ημέρα είχαν πρωινό και γεύμα και άλλη μέρα είχαν μόνο γεύμα.

Η έρευνα έδειξε ότι η κατανάλωση πρωινού προκαλεί την κατάλληλη γονιδιακή έκφραση του “ρολογιού” οδηγώντας σε βελτιωμένο γλυκαιμικό έλεγχο. Σε υγιείς ανθρώπους και διαβητικούς, η κατανάλωση πρωινού βελτίωσε πολύ την έκφραση συγκεκριμένων γονιδίων κιρκαδιανού ρυθμού που συνδέονται με πιο αποτελεσματική απώλεια βάρους και συνδέθηκε με βελτιωμένη γλυκόζη και ινσουλίνη μετά το γεύμα.

Αντίθετα, σε ημέρες όπου υπήρχε μόνο  γεύμα, τα γονίδια του ρολογιού που συνδέονται με την απώλεια βάρους απορρυθμίστηκαν, οδηγώντας σε αύξηση του σακχάρου και φτωχή ανταπόκριση στην ινσουλίνη για το υπόλοιπο της ημέρας, υποδεικνύοντας επίσης ότι η παράλειψη του πρωινού οδηγεί σε αύξηση βάρους, ακόμα και χωρίς τη μεγάλη κατανάλωση τροφών το υπόλοιπο της ημέρας.

Πηγή: www.iatronet.gr
Photo credit: Freepik


Screen-Shot-2019-07-01-at-20.01.01-1024x685.png

Αν κάποιος ξοδεύει πολύ χρόνο σε καθιστική ζωή τη θέτει ενδεχομένως σε κίνδυνο, παρόλο που μπορεί να ασκείται τακτικά. Έρευνα του American Cancer Society έδειξε ότι αν κάποιος κάθεται για 6 ώρες την ημέρα και πάνω, ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου αυξάνεται κατά 19% σε σύγκριση με ανθρώπους που κάθονται λιγότερο από 3 ώρες.

Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, η καθιστική ζωή μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει στον θάνατο με 14 τρόπους όπως με καρκίνο, καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό επεισόδιο, διαβήτη, νεφρική νόσο, αυτοκτονία, ΧΑΠ, πνευμονοπάθεια, ηπατική νόσο, έλκος και άλλα προβλήματα του πεπτικού, νόσο του Πάρκινσον και του Alzheimer, νευρικές και μυοσκελετικές παθήσεις.

Η Alpa Patel δήλωσε ότι θα πρέπει να κινούμαστε περισσότερο. Όσο λιγότερο κάθεται κάποιος τόσο το καλύτερο. Αν “σπάει” μια ώρα καθιστικής ζωής με 2 λεπτά ορθοστασίας ή ελαφράς άσκησης μπορεί να βελτιώσει τη χοληστερόλη, την αρτηριακή πίεση και το σάκχαρο. Η έρευνα δεν μπόρεσε να αποδείξει αιτιατή σχέση.

Έρευνα από την Αυστραλία υπολόγισε ότι το 90% του χρόνου εκτός εργασίας ήταν καθιστικός και ότι περισσότερο από το ήμισυ το περνούσαν οι άνθρωποι μπροστά στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή. Η Patel δήλωσε ότι δεν είναι σαφές γιατί η παρατεταμένη καθιστική ζωή είναι ανθυγιεινή. Είναι πιθανό όσοι περνούν πολύ χρόνο στον καναπέ να έχουν και άλλες ανθυγιεινές συνήθειες.

Το παρατεταμένο κάθισμα έχει συνδεθεί με υψηλότερα επίπεδα τριγλυκεριδίων, σακχάρου, αρτηριακής πίεσης και ινσουλίνης. Επίσης, με φλεγμονή που συνδέεται με την παχυσαρκία. Αυτές οι συνέπειες θα μπορούσαν να εξηγούν γιατί η καθιστική ζωή συνδέεται με θάνατο από καρδιακή, ηπατική και νεφρική νόσο, καθώς και από καρκίνο, διαβήτη και ΧΑΠ.

Είναι λιγότερο σαφές γιατί ο θάνατος από αυτοκτονία, Πάρκινσον και Alzheimer, καθώς και από νευρικές και μυοσκελετικές διαταραχές φαίνεται να συνδέεται με την καθιστική ζωή. Είναι πιθανό οι νόσοι καθαυτές να οδηγούν σε περισσότερο χρόνο καθιστικής ζωής. Ο αυξημένος κίνδυνος θνησιμότητας διέφερε ανάλογα με τη νόσο, από 10% για τον καρκίνο σε 60% για μυοσκελετική νόσο.

Οι ερευνητές συνέλεξαν στοιχεία 128.000 ανθρώπων. Στην έναρξη δεν είχαν σημαντική χρόνια νόσο. Στα 21 χρόνια πέθαναν 49.000 άνθρωποι. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal of Epidemiology.

Πηγή: www.iatronet.gr


Weight.png

10 Ιουνίου, 2019 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Το επιπλέον βάρος αφαιρεί 47% περισσότερα χρόνια ζωής συγκριτικά με το κάπνισμα, ενώ η χρήση καπνού προκαλεί παρόμοια απώλεια χρόνων ζωής συγκριτικά με την υψηλή αρτηριακή πίεση. Στα συμπεράσματα αυτά κατέληξαν ερευνητές από την Cleveland Clinic και την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, οι οποίοι θέλησαν να αναλύσουν τη συμβολή των τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου στις αιτίες θανάτου του πληθυσμού στις ΗΠΑ.

Βάσει της έρευνας, για τις ανάγκες της οποίας χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία του  2014, διαπιστώθηκε ότι οι κύριες αιτίες εξαιτίας των οποίων οι άνθρωποι έχασαν πρόωρα τη ζωή τους, που όμως θα μπορούσαν να προληφθούν εάν άλλαζαν εγκαίρως ορισμένους παράγοντες, ήταν (κατά σειρά κατάταξης) η παχυσαρκία, ο διαβήτης, η χρήση προϊόντων καπνού, η υψηλή αρτηριακή πίεση και η υψηλή χοληστερόλη.

Τα αποτελέσματα της έρευνας υπογραμμίζουν τα επιτεύγματα των προσπαθειών που έχουν συντελεστεί τελευταία από κάθε παράγοντα υγείας για τη διακοπή του καπνίσματος, καθώς πριν από 15 χρόνια ο καπνός βρισκόταν στην κορυφή της λίστας των αιτιών εξαιτίας των οποίων χάνουν οι άνθρωποι πρόωρα τη ζωή τους.

Οι ερευνητές, παρουσιάζοντας την εργασία τους στην Ετήσια Συνάντηση της Γενικής Εσωτερικής Ιατρικής 2017, σημείωσαν ότι ορισμένα άτομα μπορεί να έχουν ανάγκες πολύ διαφορετικές από αυτές του ευρύτερου πληθυσμού. Για παράδειγμα, για έναν παχύσαρκο και αλκοολικό ασθενή είναι σημαντικότερο να αντιμετωπιστεί η χρήση αλκοόλ παρά η παχυσαρκία, παρόλο που η τελευταία έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στον πληθυσμό.

Για να εκτιμηθεί ο αριθμός των ετών ζωής που χάθηκαν εξαιτίας καθενός από τους 5 τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου, οι ερευνητές εξέτασαν τη μεταβολή της θνησιμότητας σε μια σειρά υποθετικών αμερικανικών πληθυσμών που καθένας τους εξάλειψε έναν παράγοντα κινδύνου.

Οι ερευνητές συνέκριναν τα αποτελέσματα με τη μεταβολή των ετών ζωής που χάθηκαν για έναν πληθυσμό που εξάλειψε όλους τους τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου. Αναγνωρίζοντας ότι μερικοί, λιγότερο συνηθισμένοι, παράγοντες μπορεί να επιβαρύνουν σημαντικά μικρές υποομάδες πληθυσμού, εκτίμησαν, επίσης, το προσδόκιμο ζωής που αποκτήθηκε στα άτομα από κάθε τροποποιήσιμο παράγοντα κινδύνου.

Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Δρ. Glen Taksler από την Cleveland Clinic, οι τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου που αφορούν ανθρώπινες συμπεριφορές αποτελούν σημαντικό λόγο θνησιμότητας. «Τα προκαταρκτικά αυτά αποτελέσματα συνεχίζουν να τονίζουν τη σημασία της απώλειας βάρους, της διαχείρισης του διαβήτη και της υγιεινής διατροφής στον πληθυσμό των ΗΠΑ».

Οι τρεις από τις πέντε πρώτες αιτίες θανάτου (διαβήτης, υπέρταση και υψηλή χοληστερόλη) μπορούν να αντιμετωπιστούν και είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό από τους ασθενείς ότι οι θεραπευτικές επιλογές και προσεγγίσεις έχουν ισχυρό αντίκτυπο στα χρόνια που θα ζήσουν. Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν επίσης τη σημασία της προληπτικής φροντίδας στην κλινική πρακτική και γιατί πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για τους γιατρούς.

«Η πραγματικότητα είναι, παρόλο που μπορούμε να γνωρίζουμε την άμεση αιτία θανάτου ενός ασθενούς, για παράδειγμα καρκίνο του μαστού ή καρδιακή προσβολή, δεν γνωρίζουμε πάντοτε τους παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτή, όπως η χρήση καπνού, η παχυσαρκία, το αλκοόλ και το οικογενειακό ιστορικό. Για κάθε μείζονα αιτία θανάτου, εντοπίσαμε μια βασική αιτία για να καταλάβουμε αν υπήρχε τρόπος που θα μπορούσε ένα άτομο να ζήσει περισσότερο», διευκρινίζει ο Δρ. Taksler, ο οποίος συνεχίζει να διεξάγει έρευνες σε αυτόν τον τομέα και, μαζί με τους συνεργάτες του, να αναλύει και να βελτιώνει τα αποτελέσματα.

Τα ευρήματα της παρούσας έρευνας προστίθενται στον μεγάλο όγκο ευρημάτων προηγούμενων ερευνών, που εξαίρουν τα άμεσα και έμμεσα οφέλη της βαριατρικής χειρουργικής. Αρκεί η επιλογή της κατάλληλης τεχνικής να εξατομικεύεται και να γίνεται υπεύθυνα.

Πηγή: www.iatronet.gr

Photo credit: Freepik


Fotolia_152605182_Subscription_Monthly_M-1024x680.jpg

Μετά τα 50, η ανάγκη να δώσουμε έμφαση στην καλή ζωή και να φροντίσουμε την υγεία μας γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Τι πρέπει, λοιπόν, να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε, τι να προσέχουμε και τι να αποφεύγουμε; Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που παραχώρησα στη Μαρία Λυσάνδρου και στο περιοδικό HealthyMe.

Καθώς μεγαλώνουμε, το σώμα μας αλλάζει. Ποιες είναι οι σημαντικότερες γενικές αλλαγές που μπορεί να παρατηρήσουμε, μπαίνοντας στη δεκαετία των 50; Υπάρχουν καθόλου διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών ως προς αυτές τις αλλαγές;

Μπαίνοντας ο άνθρωπος στη δεκαετία των 50, παρατηρεί σημαντικές αλλαγές στο σώμα του, οι οποίες μπορεί να έχουν ξεκινήσει ακόμα νωρίτερα. Θα πρέπει να τονίσουμε, ασφαλώς, πως σε αυτό παίζει ρόλο ο τρόπος ζωής του καθενός – δεδομένου ότι εκείνος που ασκείται συστηματικά, αλλά και διατρέφεται σωστά, είναι πιο ευνοημένος, σε σχέση με κάποιον που έχει καθιστική ζωή και δεν προσέχει τη διατροφή του.

Συνιστώνται κυρίως χαμηλής έντασης δραστηριότητες, χωρίς πολλούς κραδασμούς, όπως το περπάτημα, το ποδήλατο, αλλά και το κολύμπι. Σημαντικό είναι, παράλληλα, να φροντίσει κανείς και για τη μυϊκή του ενδυνάμωση.

Ειδικότερα, ως ασφαλέστερες ασκήσεις για τα άτομα άνω των 50 θεωρούνται το γρήγορο περπάτημα σε επίπεδη επιφάνεια, με τον ρυθμό να είναι τόσο γρήγορος, όσο να μπορεί κανείς να μιλάει χωρίς να λαχανιάζει. Επιπλέον, ασκήσεις με βάρη ανάλογα με τη δύναμη του καθενός, αλλά και ασκήσεις που χρησιμοποιούν το βάρος του σώματος, όπως καθίσματα και κάμψεις.

Σε γενικές γραμμές, ο άνδρας μετά τα 50 παρατηρεί μία γενικότερη μυϊκή χαλάρωση, ιδίως σε ομάδες μεγάλων μυών, όπως ο τετρακέφαλος, ο δικέφαλος, αλλά και οι θωρακικοί και κοιλιακοί μύες. Η χαλάρωση αυτή μπορεί να εκφραστεί, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και ως έκπτωση της μυϊκής ισχύος, αδυναμία δηλαδή του συγκεκριμένου μυός να εκτελέσει με άνεση το έργο που έκανε πριν από κάποια χρόνια. Χαρακτηριστική στον άνδρα είναι η κοιλιακή παχυσαρκία, η συσσώρευση δηλαδή λίπους, ιδίως στην περιοχή της κοιλιάς, λόγω του χαμηλότερου μεταβολικού ρυθμού.

Η γυναίκα, από την άλλη, δεδομένης και της εμμηνόπαυσης, νιώθει υποτονικότητα και χαλάρωση σχεδόν σε όλο το σώμα, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στους μυς του προσώπου, τους μαστούς, την κοιλιακή χώρα, αλλά και τους γλουτούς. Οι ορμονικές μεταβολές, με προεξάρχουσα την παύση της λειτουργίας των οιστρογόνων, προσδίδουν στο γυναικείο σώμα μία εικόνα παχυσαρκίας που αφορά κυρίως το κάτω ημιμόριο του σώματος.

Ποια θρεπτικά στοιχεία έχουμε περισσότερο ανάγκη σε αυτές τις ηλικίες για την υγεία των οστών, του νευρικού συστήματος κ.λπ.;

Τα θρεπτικά στοιχεία που έχουμε περισσότερο ανάγκη σε αυτή την καμπή της ζωής είναι ασφαλώς η βιταμίνη D, που θα ενισχύσει τον σκελετό μας και θα βοηθήσει να αποτραπεί η οστεοπενία και η οστεοπόρωση, αλλά και η βιταμίνη Β12, που θα συνδράμει το μυϊκό και το νευρικό μας σύστημα.

Τη βιταμίνη D μπορούμε να τη λάβουμε από τροφές, όπως ο σολομός (ιδιαίτερα ο άγριος), το σκουμπρί, το τυρί ή το μουρουνέλαιο, ενώ τη Β12 μέσα από την κατανάλωση οστρακοειδών, σαρδελών, βοδινού κρέατος κ.λπ. Οφείλουμε, βέβαια, να πούμε ότι η χρήση και άλλων βιταμινών ή συμπληρωμάτων θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διατήρηση της σωματικής υγείας ενός ανθρώπου μετά την ηλικία των 50.

Το μαγνήσιο (από αμύγδαλα, ηλιόσπορους, μπανάνες, βρώμη κ.λπ.), το ασβέστιο (από πράσινα λαχανικά, σαρδέλες κ.λπ.) και το φυλλικό οξύ (από όσπρια, παντζάρια, βοδινό συκώτι κ.λπ.) είναι κάποια από αυτά τα ιχνοστοιχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ανάλογα και με τις ανάγκες ή το ιστορικό του καθενός.

Ποιος ο ρόλος ιδιαίτερα των φυτικών ινών για την καλή λειτουργία του οργανισμού σε αυτές τις ηλικίες;

Οι φυτικές ίνες παίζουν ασφαλώς σημαντικό ρόλο σε αυτή τη φάση της ζωής του ανθρώπου. Είναι αυτές που μας δίνουν άφθονα θρεπτικά συστατικά, που βοηθούν στο αίσθημα κορεσμού, αλλά και ρυθμίζουν τον μεταβολισμό. Επιπλέον, είναι αυτές που καθορίζουν και την καλή λειτουργία του γαστρεντερικού μας συστήματος.

Τι είναι καλό να αποφεύγουμε ή να περιορίσουμε μετά τα 50, σε επίπεδο διατροφής;

Σε αυτή τη δεκαετία της ζωής μας, αλλά και νωρίτερα, θα ήταν καλό να φροντίζουμε να αποφεύγουμε κάποιες συνήθειες που λειτουργούν επιβαρυντικά στην υγεία μας. Η χρήση του αλατιού θα πρέπει να ελαχιστοποιηθεί, δεδομένου ότι αυτό συμβάλλει τα μέγιστα στην άνοδο της αρτηριακής μας πίεσης, με συνέπεια να αρχίσουν τα πρώτα σημάδια δυσλειτουργίας της καρδιάς.

Τα λιπαρά φαγητά θα πρέπει επίσης να αποφεύγονται, καθώς συμβάλλουν στην παχυσαρκία, αλλά και στην αθηρωματική νόσο, που αποτελεί πρωτεύοντα παράγοντα κινδύνου για τα αγγεία μας.

Θα πρέπει εδώ να κάνουμε μία ξεχωριστή αναφορά στο κάπνισμα και να πούμε ότι έχει πλέον γίνει τεράστια αναφορά παγκοσμίως για την αναγκαιότητα της διακοπής του, δεδομένου ότι τόσο ο καρκίνος του πνεύμονα, όσο και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, καταστρέφουν δραματικά τη ζωή των χρόνιων καπνιστών.

Πόσο σημαντική είναι, όμως, και η κατανάλωση νερού –ειδικά για όσους αρχίζουν να λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή;

Η κατανάλωση νερού είναι ιδιαίτερα σημαντική και σε αυτή τη φάση της ζωής μας. Με δεδομένο ότι, μετά τα 50, αρκετοί αρχίζουν να λαμβάνουν διάφορα φάρμακα, ιδίως αντιυπερτασικά και καρδιολογικά, αντιδιαβητικά και άλλα, τα οποία ευνοούν την αφυδάτωση, είμαστε υποχρεωμένοι να τονίζουμε συνεχώς ότι είναι απαραίτητη η λήψη τουλάχιστον δύο λίτρων νερού την ημέρα.

Μέλημά μας πρέπει να είναι η προστασία της λειτουργίας των νεφρών, οι οποίοι στρεσάρονται από τη λήψη τέτοιων φαρμάκων και μπορούν να επηρεαστούν πολλές φορές χωρίς να το αντιληφθούμε.

Φυσικά, πέρα από την υγεία του οργανισμού, σε αυτές τις ηλικίες αρχίζει να απασχολεί εντονότερα και το θέμα της αντιγήρανσης. Υπάρχουν κάποιες τροφές που μπορεί να συμβάλουν σε αυτόν τον τομέα;

Στο κομμάτι της αντιγήρανσης, που αποτελεί έννοια με πολύ μεγάλη σημασία τα τελευταία χρόνια, οφείλουμε να τονίσουμε ότι, πέρα από τα οποιαδήποτε “βοηθητικά” προϊόντα, τη μεγαλύτερη βοήθεια την παρέχει η διατροφή. Φρούτα, λαχανικά και άφθονο νερό είναι οι θεμέλιοι λίθοι σε αυτό το κομμάτι. Τα μούρα, το αβοκάντο, τα καρότα και οι ντομάτες είναι μερικές από τις τροφές που θα μπορούσε κανείς να προτιμήσει, αλλά και οι ξηροί καρποί, ιδιαίτερα τα καρύδια και τα αμύγδαλα.

Πολλά άτομα μετά τα 50 εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης, όταν συνειδητοποιούν ότι ο χρόνος περνά. Μπορούν οι διατροφικές συνήθειες ενός ατόμου να λειτουργήσουν βοηθητικά στο κομμάτι αυτό – ή, έστω, συμπληρωματικά σε κάποια σχετική αγωγή που μπορεί να λαμβάνει;

Οι ψυχικές νόσοι αποτελούν μάστιγα για την εποχή μας. Ο τρόπος ζωής, οι αυξημένες απαιτήσεις της καθημερινότητας και το άγχος συχνά οδηγούν σε διαταραχές της διάθεσης του τύπου της αγχώδους διαταραχής, της διαταραχής πανικού ή ακόμη και της κατάθλιψης. Επιπλέον, μετά τα 50, οι περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να νιώθουν ότι «στενεύουν τα περιθώρια», παρατηρώντας παράλληλα και αλλαγές στο σώμα τους, με αποτέλεσμα να καταβάλλονται ψυχολογικά.

Εδώ, ασφαλώς, η διατροφή οφείλει να στηρίξει την οποιαδήποτε κατάσταση. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι θεμελιώδης, αλλά και απαραίτητη σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι η βοήθεια ενός ειδικού ψυχολόγου ή και ψυχιάτρου.


Screen-Shot-2019-05-02-at-21.22.59-1024x684.png

Ο όρος «μεταβολισμός» περιγράφει το σύνολο των βιοχημικών αντιδράσεων που πραγματοποιούνται στα κύτταρα του σώματος με την κατανάλωση τροφής και εμπλέκονται στην παραγωγή και απελευθέρωση της ενέργειας.

Ο μεταβολικός ρυθμός ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο ή μπορεί να παρουσιάσει διακυμάνσεις ανάλογα με την ηλικία, την κληρονομική προδιάθεση, διάφορες ασθένειες ή λόγω της επίδρασης εξωτερικών παραγόντων.

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που εκπονήθηκε από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Obesity, η έλλειψη ύπνου επιβεβαιωμένα επιδρά αρνητικά στον μεταβολικό ρυθμό, καθώς αποθηκεύονται έτσι περισσότερες θερμίδες στο σώμα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο ύπνος διάρκειας τεσσάρων ωρών για πέντε συνεχόμενες ημέρες έχει σαν αποτέλεσμα ο βασικός μεταβολισμός –δηλαδή ο αριθμός των θερμίδων που καίμε σε κατάσταση χαλάρωσης– να μειώνεται σχεδόν κατά 3%, ποσοστό που μεταφράζεται σε 42 θερμίδες, περίπου όσες παίρνουμε από ένα σοκολατάκι.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η έκβαση αυτή οφείλεται στη διατάραξη της ομοιόστασης, δηλαδή του συνόλου των συντονισμένων βιολογικών διεργασιών που εξασφαλίζουν ότι όλα τα επιμέρους συστήματα του οργανισμού συνεργάζονται ομαλά και λειτουργούν ισορροπημένα.

Το καλό είναι ότι ο μεταβολικός ρυθμός των συμμετεχόντων επανήλθε στο φυσιολογικό μετά από μια 12ωρη «υπνοθεραπεία».

Επειδή ο λίγος ύπνος συνεπάγεται περισσότερες ώρες δραστηριοποίησης, ο οργανισμός πασχίζει να εξοικονομήσει θερμίδες για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ημέρας, γι’ αυτό και ο ρυθμός καύσης των θερμίδων μειώνεται.

Βέβαια, συνδυάζοντας την επιβράδυνση του μεταβολισμού με τις λιγούρες που μας ταλαιπωρούν όταν δεν έχουμε κοιμηθεί καλά, τα αποτελέσματα στο δείκτη της ζυγαριάς δεν είναι και πολύ ευχάριστα σε βάθος χρόνου.

Οι ειδικοί συνιστούν τουλάχιστον επτά ώρες ύπνου κάθε βράδυ (για τους ενήλικες), προκειμένου να έχουμε την ενέργεια που χρειαζόμαστε ώστε να ανταποκριθούμε στην καθημερινότητά μας.

Πηγή: onmed.gr

House photo created by freepik – www.freepik.com


OLD91Y0.png

Η μυϊκή άσκηση σε συνδυασμό με τη διατροφή αποτελούν το βασικότερο παράγοντα για την αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, καθώς μπορεί να ρυθμίσει άμεσα τα επίπεδα σακχάρου, ενώ παράλληλα έχει διαπιστωθεί ότι αυξάνει την επιβίωση σε διαβητικούς και των δύο τύπων.

Η γυμναστική σε γενικές γραμμές μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στους ασθενείς αυτούς, διότι βελτιώνει μεταξύ άλλων τη δράση της ινσουλίνης, μειώνει το πλεονάζον λίπος και βοηθάει στον έλεγχο του σωματικού βάρους, βελτιώνει τη μυϊκή αντοχή και την οστική πυκνότητα, αλλά και προστατεύει την καρδιά και τα αγγεία αυξάνοντας την «καλή» και μειώνοντας την «κακή» χοληστερόλη.

Συνίσταται ωστόσο προσοχή όταν ένα άτομο με διαβήτη πρόκειται να ξεκινήσει γυμναστική, καθώς χρειάζεται να μετρά και να καταγράφει το σάκχαρο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση. Αυτή η καταγραφή είναι σημαντική διότι θα αποκαλύψει το πως ανταποκρίνεται το σώμα στην άσκηση και θα βοηθήσει στην αποφυγή επικίνδυνων διακυμάνσεων του σακχάρου.

Οι καταλληλότερες ασκήσεις για κάθε διαβητικό καθορίζονται από τον βαθμό στον οποίο έχει προχωρήσει η κατάσταση της υγείας του. Κάποιες επιπλοκές του διαβήτη, όπως η προχωρημένη αμφιβληστροειδοπάθεια ή νευροπάθεια, μπορεί να κάνουν κάποιες ασκήσεις επικίνδυνες. Ο γιατρός μπορεί να προγραμματίσει μια εξέταση για να εκτιμήσει την ανταπόκριση της καρδιάς του ατόμου στην άσκηση.

Συμβουλές

Αφού έχουν προηγηθεί τα παραπάνω, το άτομο που θα ξεκινήσει τη γυμναστική θα πρέπει να λάβει υπόψη τα εξής:

– Για να μειωθεί ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας θα πρέπει να ακολουθήσει ένα σταθερό πρόγραμμα άσκησης και να προγραμματίσει τα γεύματα και τη λήψη των φαρμάκων την ίδια ώρα κάθε μέρα.
– Η παρατεταμένη ή πολύ έντονη άσκηση μπορεί να προκαλέσει την παραγωγή αδρεναλίνης και άλλων ορμονών που ανταγωνίζονται τη δράση της ινσουλίνης και μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα σακχάρου. Η συμμετοχή σε τέτοιου είδους άσκηση μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη τροποποίησης του σχήματος ινσουλίνης/αντιδιαβητικών δισκίων, κάτι το οποίο θα πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με τον γιατρό.
– Θα πρέπει ακόμη να δίνεται προσοχή όταν η άσκηση γίνεται σε ώρες που τα φάρμακα έχουν τη μεγαλύτερη δράση, καθώς μπορεί να χρειαστεί μείωση της δόσης της βασικής ή γευματικής ινσουλίνης, την οποία επίσης θα προσαρμόσει ο γιατρός.
– Τέλος, βασικό είναι το άτομο να μετρά το σάκχαρο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση και να έχει πάντα μαζί του ένα σνακ με υδατάνθρακες (φρούτο, χυμός) για την περίπτωση υπογλυκαιμίας.

Γενικές οδηγίες

– Ξεκινήστε αργά και σταδιακά και αυξήστε την ένταση και τη διάρκεια.
– Να ασκείστε τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα για περίπου 30 λεπτά κάθε φορά. Ένα καλό πρόγραμμα άσκησης περιλαμβάνει 5 με 10 λεπτά προθέρμανση, τουλάχιστον 15 με 30 λεπτά συνεχή αερόβια άσκηση (γρήγορο περπάτημα ή ποδηλασία) και 5 λεπτά χαλάρωση στο τέλος.
– Προσθέστε σε αυτό το πρόγραμμα ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης ή αντίστασης 2 με 3 φορές την εβδομάδα.
– Αν έχετε παραπανίσια κιλά μια καλή ιδέα είναι η γυμναστική στο νερό. Άλλες επιλογές είναι η ποδηλασία ή το κολύμπι.
– Να πίνετε νερό κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση για την αποφυγή της αφυδάτωσης.
– Σταματήστε την άσκηση αν νιώσετε αδικαιολόγητο πόνο στους μυς και στις αρθρώσεις.
– Τα άνετα παπούτσια και η φροντίδα των ποδιών είναι σημαντικά.

Να σημειωθεί ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, των οποίων τα σάκχαρο είναι πάνω από 250 mg/dL αλλά έχουν και θετικές κετόνες στα ούρα ή στο αίμα, δεν θα πρέπει να ξεκινήσουν την άσκηση διότι θα αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα επίπεδα σακχάρου.

Photo credit: Freepik


Fotolia_143748551_Subscription_Monthly_M-1024x682.jpg

O προδιαβήτης είναι μια μεταβολική διαταραχή κατά την οποία οι τιμές γλυκόζης στο αίμα, το απλό δηλαδή σάκχαρο που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού, βρίσκονται πάνω από το φυσιολογικό, αλλά όχι σε επίπεδα που να τίθεται η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα και αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός δεν παράγει (τύπος 1) ή δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά την ινσουλίνη (τύπος 2), μια ορμόνη που βοηθά στην απομάκρυνση του πλεονάσματος γλυκόζης από το αίμα.

Ο προδιαβήτης είναι μια μακρόχρονη κατάσταση που οδηγεί στον διαβήτη τύπου 2 εάν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα. Λόγω της παιδικής παχυσαρκίας είναι πολύ πιθανόν να ξεκινά από μικρές ηλικίες και τα παιδιά αυτά πρέπει να εντοπίζονται και να θεραπεύονται κατάλληλα. Η κατάσταση του πρόδιαβήτη είναι πλήρως αναστρέψιμη αν ακολουθηθεί ένα σωστό πρόγραμμα δίαιτας και αύξησης της φυσικής δραστηριότητας.

Διάγνωση

Προκειμένου να διαπιστωθεί αν κάποιο παιδί έχει προδιαβήτη θα πρέπει γίνουν εξετάσεις αίματος ή καμπύλη γλυκόζης. Τα παιδιά που μπορούν να θεωρηθούν ότι έχουν προδιαβήτη, έχουν το σάκχαρο νηστείας σε τιμές από 100 έως 124 mg/dl, γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη από 5,7% έως 6,4%, ενώ στην καμπύλη σακχάρου, 2 ώρες μετά τη λήψη 75 γραμμαρίων γλυκόζης, το σάκχαρο είναι σε τιμές από 140 έως 199 mg/dl.

Παράγοντες κινδύνου

Όπως προαναφέρθηκε, η παιδική παχυσαρκία εντάσσεται στους παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης προδιαβήτη, αφορώντας συγκεκριμένα όσα παιδιά είναι υπέρβαρα με δείκτη μάζας σώματος άνω του 85% για την ηλικία και το φύλο τους.

Εκτός όμως από το βάρος, υπάρχουν ακόμη τέσσερις παράγοντες, εκ των οποίων θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον δύο:

– Οικογενειακό ιστορικό με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
– Εθνικότητα ή φυλή γηγενούς Αμερικάνου, Αφρο-Αμερικάνου, Λατίνου, Ασιάτη ή περιοχής Ειρηνικού Ωκεανού.
– Σημεία ύπαρξης σακχαρώδη διαβήτη ή κατάστάσεις που συνδέονται με το σύνδρομο της αντίστασης στην ινσουλίνη.
– Ιστορικό από την μητέρα ανάπτυξης διαβήτη κύησης κατά τη διάρκεια της κυοφορίας.

Ο έλεγχος θα πρέπει να αρχίζει στην ηλικία των 10 ετών ή στην έναρξη της εφηβείας αν αυτή ξεκινά νωρίτερα. Ο έλεγχος θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 3 χρόνια.




ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ






Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.





Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.