Blog

Νέα έρευνα αναφέρει ότι η άσκηση ή συνδυασμός δίαιτας και άσκησης μπορεί να έχει περίπου το ίδιο καλό αποτέλεσμα εφόσον κάποιος χάνει βάρος.

Οι ερευνητές πρόσθεσαν ότι η άσκηση σε συνδυασμό με δίαιτα ίσως είναι ο καλύτερο τρόπος. Σχεδίασαν τις 3 παρεμβάσεις ώστε οι συμμετέχοντες να χάσουν περίπου 7% του βάρους τους σε διάστημα 3 μηνών. Όπως έδειξε η έρευνα, δεν φάνηκε να παίζει ρόλο η επιλογή της μεθόδου όσον αφορά το χάσιμο βάρους. Συμμετέχοντες και στις 3 ομάδες είδαν τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου να μειώνεται από το 46% στο 36%.

Ο ερευνητής Edward Weiss, του Saint Louis University, δήλωσε ότι η άσκηση και η υγιεινή διατροφή, με χαμηλές θερμίδες, είναι γνωστό πως βελτιώνουν τους παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο, ακόμα και όταν δεν σημειώνεται απώλεια βάρους. Βάσει αυτού, οι ερευνητές περίμεναν ο συνδυασμός διατροφής και άσκησης να έχει πρόσθετα οφέλη σε παράγοντες κινδύνου και επομένως να φανούν μεγαλύτερες βελτιώσεις στην ομάδα συνδυασμού έναντι των άλλων ομάδων χωριστά.

Αντίθετα, η έρευνα ανακάλυψε ότι το μέγεθος του οφέλους δεν εξαρτάται από το αν για το στόχο της απώλειας βάρους χρησιμοποιείται η διατροφή, η άσκηση ή συνδυασμός των δυο. Αυτό που είχε σημασία ήταν ότι οι άνθρωποι αδυνάτιζαν. Ερευνητές χώρισαν 52 υπέρβαρους άντρες και γυναίκες σε μια από 3 κατηγορίες: ομάδα δίαιτας, ομάδα άσκησης και ομάδα συνδυασμού των δυο.

Όσοι έκαναν δίαιτα έπρεπε να μειώσουν κατά 20% την πρόσληψη θερμίδων, ενώ όσοι ασκούνταν έπρεπε να αυξήσουν τα επίπεδα άσκησης κατά 20%. Η ομάδα του συνδυασμού έπρεπε να κάνει και τα δυο κατά 10%. Ο Weiss περιέγραψε 20% μείωση των θερμίδων ως μέτρια για τους περισσότερους ανθρώπους- περίπου το ισοδύναμο 2 σακχαρούχων αναψυκτικών.

Στο τέλος και οι 3 ομάδες είχαν τον ίδιο βαθμό βελτίωσης όσον αφορά την αρτηριακή πίεση, τα επίπεδα χοληστερόλης και τον καρδιακό παλμό, καθώς και το ίδιο ποσοστό μείωσης του κινδύνου καρδιοπάθειας.

Ο Weiss παρόλα αυτά υπέδειξε ότι συνδυαστική προσέγγιση μπορεί ενδεχομένως να είναι καλύτερη. Η ομάδα του συνδυασμού έχασε πιο γρήγορα βάρος και ήταν πιο πιθανό να συνέχιζε το στόχο της. Περίπου 30% των συμμετεχόντων στις ομάδες άσκησης ή διατροφής αποχώρησαν αλλά μόνο 5% από την ομάδα συνδυασμού.

Ο συνδυασμός δίαιτας και άσκησης μπορεί ενδεχομένως να έχει αθροιστικά οφέλη σε άλλες πτυχές της υγείας, δήλωσε ο Weiss. Για παράδειγμα, μεγαλύτερη μείωση του κινδύνου για διαβήτη τύπου 2 φάνηκε σε όσους υιοθέτησαν και τις δυο μεθόδους. Η πρόσθεση της άσκησης στη διατροφή φαίνεται να προσφέρει καρδιαγγειακό πλεονέκτημα.

Ο Weiss πρόσθεσε ότι αν δυο άνθρωποι έχουν την ίδια αρτηριακή πίεση, χοληστερόλη, οικογενειακό ιστορικό, ηλικία κλπ, αλλά ο ένας ασκείται ενώ ο άλλος όχι, ο δεύτερος έχει διπλάσιες έως τριπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσει καρδιοπάθεια.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού American Journal of Clinical Nutrition.

Πηγή: iatronet.gr

Το κοιλιακό λίπος, το οποίο είναι γνωστό και ως κεντρική ή ανδρική παχυσαρκία, είναι ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει σήμερα ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Η συσσώρευση του λίπους στην περιοχή της κοιλιάς θεωρείται επικίνδυνη καθώς επιδρά «τοξικά» σε όλα τα όργανα και τα αγγεία του οργανισμού.

Αυτό συμβαίνει διότι, σε αντίθεση με το λίπος που συσσωρεύεται στους γοφούς και στα υπόλοιπα σημεία, το λίπος που συγκεντρώνεται γύρω από τα εσωτερικά όργανα της κοιλιάς είναι μεταβολικώς ενεργό και εκκρίνει περισσότερες φλεγμονώδεις, τοξικές και χημικές ουσίες. Οι ουσίες αυτές συνδέονται με αρκετές νοσηρές καταστάσεις όπως:

– η αύξηση της αρτηριακής πίεσης,
– η μείωση της «καλής» χοληστερόλης (HDL) και η αύξηση της «κακής» χοληστερόλης (LDL),
– η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη, η μείωση δηλαδή της ικανότητας των κυττάρων να χρησιμοποιούν ορθά την ινσουλίνη,
– καθώς και η αύξηση της έκκρισης οιστρογόνων.

Το αποτέλεσμα αυτών είναι να πολλαπλασιάζεται σε αυτά τα άτομα η πιθανότητα εκδήλωσης καρδιοπάθειας, σακχαρώδους διαβήτη, μεταβολικού συνδρόμου, καρκίνου του μαστού και του παχέος εντέρου, υπέρτασης και προβλημάτων στη χοληδόχο κύστη.

Γυναίκες και άνδρες με κοιλιακή παχυσαρκία κινδυνεύουν εξίσου, αν και οι άνδρες έχουν συχνότερα πάχος στην κοιλιά από τη νεαρή ηλικία, ενώ οι γυναίκες το εμφανίζουν συνήθως λίγο πριν ή μετά την εμμηνόπαυση.

Το βάρος του ανθρώπινου σώματος εξαρτάται από τις θερμίδες που προσλαμβάνονται από τη διατροφή και από τις θερμίδες που καταναλώνονται καθημερινά. Όταν υπάρχει θετικό πλεόνασμα θερμίδων, δημιουργείται λίπος που κατανέμεται στο σώμα σε διάφορες περιοχές, όπως η κοιλιά, οι γοφοί, οι βραχίονες και αλλού. Η αύξηση του σωματικού βάρους επηρεάζεται επίσης και από την αύξηση της ηλικίας, καθώς συνήθως παρατηρείται μείωση της μυϊκής μάζας και αύξηση του λίπους. Η μείωση των μυών μειώνει την κατανάλωση θερμίδων, γεγονός που ευνοεί την αύξηση του βάρους σώματος με απόκτηση περιττών κιλών.

Η παθολογική σημασία όμως της άθροισης λίπους στην κοιλιά παραμένει ακόμα και εάν το σωματικό βάρος εμφανίζεται φυσιολογικό.

Η μείωση του περιττού σωματικού βάρους μειώνει την περίμετρο της κοιλιάς. Το σπλαγχνικό λίπος ελαττώνεται από τη δίαιτα και τη σωματική άσκηση.

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που μπαίνουν νωρίς για ύπνο έχουν μικρότερη πιθανότητα να γίνουν παχύσαρκοι έφηβοι, αναφέρει νέα έρευνα.

Επιστήμονες από το Ohio State University στο Columbus εξέτασαν στοιχεία από 977 παιδιά που είχαν γεννηθεί το 1991 και τα παρακολουθούσαν μέχρι τα 15 τους χρόνια.

Όταν είχαν γίνει 4 χρόνων, οι μητέρες τους είχαν δηλώσει τι ώρα έμπαιναν συνήθως για ύπνο. Όπως είχαν πει, τα μισά έμπαιναν για ύπνο γύρω στις 8-9 το βράδυ, το 25% στις 8 ή νωρίτερα και τα υπόλοιπα μετά τις 9.

Όταν οι ερευνητές εξέτασαν το σωματικό βάρος των παιδιών σε ηλικία 15 ετών ανακάλυψαν πως όσα έμπαιναν στην προσχολική ηλικία για ύπνο στις 8 είχαν τις μισές πιθανότητες να είναι παχύσαρκα συγκριτικά με όσα ήταν ξύπνια μέχρι τις 9.

Η πιθανότητα παχυσαρκίας ήταν μεγαλύτερη για τα παιδιά που έμπαιναν για ύπνο ανάμεσα στις 8 και στις 9 το βράδυ και μέγιστη για όσα κοιμόντουσαν μετά τις 9, γράφουν η Dr. Sarah Anderson, Associate Professor Epidemiology, College of Public Health, Ohio State University, και οι συνεργάτες της στο περιοδικό Journal of Pediatrics.

“Η ενθάρρυνση των μικρών παιδιών να μπαίνουν νωρίς για ύπνο μπορεί να αποτελεί έναν τρόπο πρόληψης της υπερβολικής αύξησης του σωματικού βάρους” δήλωσε η Anderson.

Οι ερευνητές συνυπολόγισαν κι άλλους πιθανούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την πιθανότητα παχυσαρκίας όπως την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση των γονέων, την παχυσαρκία της μητέρας και την ποιότητα της σχέσης μητέρας-παιδιού. Απεδείχθη όμως ότι τα συμπεράσματά τους παρέμεναν ισχυρά.

Αν και η Anderson παραδέχτηκε πως δεν είναι πάντα εύκολο να μπαίνουν τα παιδιά νωρίς για ύπνο, ειδικά όταν δουλεύουν οι γονείς τους, πρόσθεσε πως είναι σημαντικό να βάζουν ως προτεραιότητα την ανάγκη του παιδιού για επαρκή ύπνο, γιατί έτσι θέτουν τα θεμέλια για μια υγιή ζωή στο μέλλον.

Πηγή: iatronet.gr

Βελτίωση της ποιότητας ζωής απλώς με μείωση των θερμίδων που λαμβάνονται μέσω της διατροφής υπόσχονται ερευνητές στα άτομα φυσιολογικού βάρους, καθώς τα αποτελέσματα της έρευνάς τους έδειξαν ότι ο περιορισμός των θερμίδων κατά 25% για δύο χρόνια συνδέεται με καλύτερη, σχετιζόμενη με την υγεία, ποιότητα ζωής.

Η μελέτη «Επίδραση του περιορισμού των θερμίδων στη διάθεση, την ποιότητα ζωής, τον ύπνο και τη σεξουαλική λειτουργία σε υγιείς μη παχύσαρκους ενήλικες: Η CALERIE 2 τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη», που πραγματοποιήθηκε από ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον δρ. Corby Κ. Martin του Κέντρου Ερευνών Pennington Biomedical στο Baton Rouge αποσκοπούσε στην επαλήθευση ή διάψευση της εικασίας ορισμένων επιστημόνων ότι ο περιορισμός των προσλαμβανόμενων θερμίδων επηρεάζει αρνητικά τον άνθρωπο, προκαλώντας μειωμένη αντοχή, καταθλιπτική διάθεση και ευερεθιστότητα.

«Είναι ήδη επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι ο έλεγχος της τροφής που λαμβάνεται, σε καθημερινή βάση, οδηγεί τους υπέρβαρους ή παχύσαρκους ανθρώπους σε απώλεια σωματικού βάρους, η οποία επιφέρει τεράστια οφέλη στη υγεία, όπως μείωση των πιθανοτήτων εμφάνισης διαβήτη ή εξάλειψή του, μικρότερο κίνδυνο υπέρτασης, καρδιαγγειακών παθήσεων, εγκεφαλικού, αρθρίτιδας αλλά και βελτίωση του ύπνου και της ποιότητας ζωής.

Τα ευρήματα της μελέτης υποστηρίζουν ότι η θετική αυτή επίδραση ισχύει και για τους ανθρώπους που δεν έχουν προβλήματα βάρους, οι οποίοι επιλέγοντας να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο θα μπορούσαν μελλοντικά να απολαύσουν τη ζωή τους έχοντας καλύτερη υγεία και λιγότερες ασθένειες», σημειώνει ο γενικός χειρουργός και ειδικός σε θέματα παχυσαρκίας δρ. Γιώργος Σπηλιόπουλος.

Στην κλινική δοκιμή, η οποία διεξήχθη σε τρία ακαδημαϊκά ερευνητικά ιδρύματα, 220 άνδρες και γυναίκες με ΔΜΣ 22-28 εντάχθηκαν και χωρίστηκαν σε δυο ομάδες σε αναλογία σχεδόν δύο προς ένα: στη μεγαλύτερη ομάδα ανατέθηκε για δύο χρόνια ο περιορισμός των θερμίδων κατά 25% (ομάδα CR) και η άλλη ήταν μια ομάδα ελέγχου (ομάδα AL). Η ανάλυση περιελάμβανε 218 συμμετέχοντες και τα δεδομένα συλλέχθηκαν κατά την έναρξη της μελέτης, στον πρώτο χρόνο και μετά από δύο χρόνια.

Η κλινική δοκιμή, που δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή έκδοση του JAMA Internal Medicine, κατέδειξε ότι ο περιορισμός θερμίδων έχει θετικές επιδράσεις στη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής και καμία αρνητική επίπτωση. Οι αναλύσεις υποστήριξαν τη συσχέτιση μεταξύ της απώλειας βάρους και τη βελτίωση της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής.

Εκτός από την απώλεια βάρους, η ομάδα CR παρουσίασε σημαντικά βελτιωμένη διάθεση, γενική υγεία και μειωμένη ένταση τον 24ο μήνα, καθώς και βελτιωμένη διάρκεια ύπνου κατά τον 12ο μήνα, συγκριτικά με την ομάδα AL. Η μεγαλύτερη απώλεια βάρους που παρατηρήθηκε στην ομάδα CR τον 24ο μήνα συσχετίστηκε με αυξημένο σθένος και λιγότερες διαταραχές της διάθεσης, βελτιωμένη γενική υγεία, και καλύτερη ποιότητα ύπνου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα αποτελέσματά τους είναι χρήσιμα για τους επαγγελματίες υγειονομικής περίθαλψης, επειδή παρέχουν στοιχεία σχετικά με την επίδραση του περιορισμού των προσλαμβανόμενων θερμίδων στην σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής και στις ορμόνες στους άνδρες.

«Οι θετικές επιπτώσεις του περιορισμού των θερμίδων, δηλαδή η απαλλαγή από νόσους και η καλύτερη ποιότητα ζωής που αυτή συνεπάγεται, αυξάνουν την πιθανότητα οι άνθρωποι να περιορίσουν τις θερμίδες που λαμβάνουν. Σε βάθος χρόνου η συγκεκριμένη τακτική μπορεί να συμβάλει στον περιορισμό της αύξησης του βάρους που παρατηρείται συχνά μετά την 6η δεκαετία της ζωής, με όλα τα πλεονεκτήματα που αυτό επιφέρει», καταλήγει ο δρ. Σπηλιόπουλος.

Πηγή: tanea.gr

Το πως προκαλεί νόσο η παχυσαρκία στα όργανα που βρίσκονται μακριά από αυτά, στα οποία συσσωρεύεται λίπος, δεν είναι πολύ γνωστό. Ομάδα επιστημόνων όμως προχώρησε ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση των σχέσεων μεταξύ της παχυσαρκίας και των συνδεόμενων νόσων που αυτή προκαλεί.

Ο Taru Tukiainen, του Institute for Molecular Medicine Finland (FIMM), και συνεργάτες του από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ εξέτασαν τη σχέση μεταξύ Δείκτη Μάζας Σώματος και γονιδιακής έκφρασης σε 44 είδη ιστού, περιλαμβανομένων ορισμένων που σπάνια είναι προσβάσιμοι σε μεγάλου μεγέθους δείγματα.

Οι ερευνητές μελέτησαν ιστούς από πτωματικούς δότες και το δείγμα ήταν πολύ πιο ευρύ από ότι είναι συνήθως δυνατό. Ο Tukiainen πρόσθεσε ότι είναι η πρώτη φορά που εξερευνώνται τέτοιες αλλαγές στη λειτουργία του ανθρώπινου ιστού σαν αποτέλεσμα των αλλαγών στο Δείκτη Μάζας Σώματος.

Ανακάλυψαν ταυτόχρονες αλλαγές ως αποτέλεσμα της παχυσαρκίας σε σχεδόν όλους τους ιστούς που μελετήθηκαν. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η παχυσαρκία είναι συστημική νόσος και ιδιαίτερα πάθηση συστημικής φλεγμονής.

Οι αλλαγές στη λειτουργία των ιστών φάνηκε να μοιράζονται μερικώς μόνο, μεταξύ διαφόρων ειδών ιστών. Ορισμένοι δρουν σαφώς σε ζεύγη, με το ένα μέρος να αναπληρώνει ή να ενισχύει τη δυσλειτουργία του άλλου, δήλωσε ο ερευνητής. Αν και οι αλλαγές του τρόπου ζωής είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης της παχυσαρκίας μπορεί να είναι δύσκολο να υιοθετηθούν.

Επομένως, οι βιολογικές διαδικασίες που εντοπίστηκαν από τους ερευνητές μπορεί ενδεχομένως να συμβάλλουν στην αγωγή της παχυσαρκίας, εντοπίζοντας πιθανούς στόχους για φάρμακα και ιδιαίτερα για ιστούς, δήλωσαν οι ερευνητές. Τα αποτελέσματα μπορεί επίσης ενδεχομένως να βοηθούν στο διαχωρισμό ομάδων ανθρώπων που έχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών και να οδηγήσουν προς εξατομικευμένη φροντίδα.

Η έρευνα παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της European Society of Human Genetics.

Πηγή: iatronet.gr

Νέα έρευνα υποδεικνύει ότι η μείωση του χρόνου καθισιού στην εργασία κατά 71 λεπτά την ημέρα, μπορεί να έχει θετική επίδραση μακροπρόθεσμα, κάτι που μπορεί να συμβάλει στη μακροζωία.

Τα συχνά διαλείμματα για τη μείωση του χρόνου που κάθεται κάποιος στη δουλειά μπορεί να βοηθήσουν να περιοριστεί το υπερβάλλον σωματικό λίπος και να υποχωρήσει ο κίνδυνος καρδιοπάθειας, διαβήτη και πρόωρου θανάτου, αναφέρει η έρευνα.

Τα ευρήματα έδειξαν μείωση 0.61% στο σωματικό λίπος των συμμετεχόντων. Αυτό προέκυψε από μείωση του χρόνου καθισιού κατά 71 λεπτά την ημέρα, κατά τη διάρκεια του χρόνου εργασίας μετά από ένα μήνα. Ερευνητές του University of Southern Denmark, του National Research Centre for Prevention and Health και του University of Sydney προέβησαν σε παρεμβατική ενέργεια για τη μείωση του χρόνου παρατεταμένου καθισιού.

Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε 317 εργαζομένους σε 19 γραφεία στη Δανία και τη Γροιλανδία που τοποθετήθηκαν τυχαία σε ομάδες παρέμβασης ή ελέγχου. Η ομάδα παρέμβασης περιλάμβανε αλλαγές του περιβάλλοντος του γραφείου, μια διάλεξη και ένα workshop, στο οποίο οι εργαζόμενοι ενθαρρύνθηκαν να χρησιμοποιήσουν γραφεία στα οποία σηκώνονταν και όρθιοι.

Φορώντας στους συμμετέχοντες επιταχυνσιόμετρο, οι ερευνητές μέτρησαν τα αποτελέσματα σε μια εβδομάδα πέντε εργάσιμων ημερών.

Μετά από ένα μήνα, οι συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης κάθισαν για 71 λεπτά λιγότερο σε εργάσιμη ημέρα 8 ωρών, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Μετά από 3 μήνες ο χρόνος μειώθηκε σε 48 λεπτά. Η έρευνα ανακάλυψε ότι ο αριθμός των βημάτων ανά εργάσιμη ώρα ήταν 7% υψηλότερος στον ένα μήνα και 8% υψηλότερος στους 3 μήνες.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό International Journal of Epidemiology.

Πηγή: iatronet.gr