Η ελκώδης κολίτιδα είναι ένα νόσημα που ανήκει στα λεγόμενα ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (ΙΦΝΕ). Προσβάλλει το παχύ έντερο και μπορεί να εκτείνεται είτε σε λίγα μόνο εκατοστά από τον πρωκτό είτε να προσβάλλει όλη την έκταση του παχέος εντέρου. Εμφανίζεται κυρίως στην δεύτερη με τρίτη δεκαετία και κυρίως μεταξύ 15 και 25 ετών, αλλά και στην πέμπτη και έκτη δεκαετία και κυρίως μεταξύ 55 και 65 ετών.
Η ακριβής αιτιολογία της, όπως ισχύει και στην περίπτωση των ΙΦΝΕ, δεν είναι γνωστή. Αυτό που όμως είναι γνωστό, είναι ότι σχετίζεται με μια σειρά από άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως είναι η ψωρίαση, ο υποθυρεοειδισμός και ο σακχαρώδης διαβήτης. Μεταξύ αυτών ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί το συχνότερο νόσημα που σχετίζεται με την ελκώδη κολίτιδα, γεγονός που έχει κλινική αλλά και θεραπευτική σημασία. Απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και αντιμετώπιση από εξειδικευμένους γιατρούς σε όσους πάσχουν από διαβήτη, τόσο για τη σωστή ρύθμιση της αγωγής, τη διατήρηση του σακχάρου στα επιθυμητά επίπεδα, αλλά και τη σωστή πρόληψη και αντιμετώπιση των κοινών επιπλοκών των δύο νοσημάτων.
Συμπτώματα
Στα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας συχνά περιλαμβάνονται το κοιλιακό άλγος, οι διαρροϊκές κενώσεις με πρόσμιξη αίματος και βλέννης, το αίσθημα έπειξης προς κένωση (επείγουσα ανάγκη για κένωση), καθώς και πυρετός. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να υπάρχουν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να τίθεται η διάγνωση της νόσου.
Η βαρύτητα της νόσου ποικίλει και μπορεί να είναι ήπια (λιγότερες από 4 διαρροϊκές κενώσεις ανά ημέρα χωρίς αίμα), μέτρια (περισσότερες από 4 αλλά λιγότερες από 6 διαρροϊκές κενώσεις ανά ημέρα) ή βαριά (περισσότερες από 7 διαρροϊκές κενώσειςανά ημέρα με μεγάλη απώλεια αίματος, καθώς και παρουσία συστηματικών συμπτωμάτων, όπως πυρετός).
Επιπλοκές
Η ελκώδης κολίτιδα, όπως ισχύει και στην περίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη, δεν προσβάλλει μόνο το έντερο, αλλά προκαλεί διάφορες επιπλοκές από άλλα συστήματα του οργανισμού. Στις πιο συχνές και κοινές τους περιλαμβάνονται η λιπώδης διήθηση (στεάτωση) του ήπατος, η οστεοπόρωση, τα θρομβωτικά επεισόδια, οι λοιμώξεις, ο σχηματισμός χολολίθων στη χοληδόχο κύστη και η πολυνευροπάθεια.
Γι’ αυτό σε ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα και ταυτόχρονα σακχαρώδη διαβήτη, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για τις ανωτέρω επιπλοκές και χρειάζεται ιδιαίτερη επαγρύπνηση και αντιμετώπισή τους όταν παρουσιαστούν.
Αντιμετώπιση
Η θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας σε άτομα με διαβήτη γίνεται με τη χορήγηση φαρμακευτικής θεραπείας ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου, ενώ απαραίτητη είναι και η ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα.
Για τους ασθενείς που η φαρμακευτική θεραπεία δεν είναι επιτυχής, υπάρχει η λύση της χειρουργικής αφαίρεσης του παχέος εντέρου.