Blog

Οι άνθρωποι που έχουν συσσωρευμένο λίπος στη μέση τους, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, στον ίδιο βαθμό με τον αυξημένο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη.

Η αύξηση κατά 11 εκατοστά της περιφέρειας της μέσης αυξάνει κατά 13% τον κίνδυνο καρκίνου σχετικού με την παχυσαρκία. Η προσθήκη οκτώ εκατοστών στους γοφούς αυξάνει ειδικότερα κατά 15% τον κίνδυνο καρκίνου του εντέρου.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η αύξηση κινδύνου για καρκίνο αρχίζει όταν στους άνδρες η περιφέρεια της μέσης ξεπερνά τα 102 εκατοστά περίπου, ενώ στις γυναίκες τα 88 εκατοστά.

Οι ερευνητές της Διεθνούς Υπηρεσίας Ερευνών για τον Καρκίνο (IARC-WHO) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με επικεφαλής τον δρα Χάιντς Φράισλινγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό για θέματα καρκίνου “British Journal of Cancer”, ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 43.000 άτομα σε βάθος 12 ετών, εκ των οποίων 1.600 είχαν διαγνωσθεί με καρκίνο σχετικό με την παχυσαρκία.

Η συσσώρευση παραπανίσιου λίπους αλλάζει τα επίπεδα των ορμονών όπως τα οιστρογόνα και η τεστοστερόνη, μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της ινσουλίνης και να οδηγήσει σε χρόνια φλεγμονή, που αποτελούν παράγοντες κινδύνου για καρκίνο.

“Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι τόσο ο ΔΜΣ όσο και το πού στο σώμα συσσωρεύεται το λίπος, ιδίως γύρω από τη μέση, μπορούν να αποτελούν καλούς δείκτες για τον κίνδυνο καρκίνου σχετικού με την παχυσαρκία”, δήλωσε ο Φράισλινγκ, ο οποίος συνέστησε στους ανθρώπους κατά καιρούς να παίρνουν μεζούρα και να μετράνε τη μέση τους.

Το να είναι κανείς υπέρβαρος (ΔΜΣ 25 – 30) ή παχύσαρκος (ΔΜΣ άνω του 30) συνδέεται με 13 είδη καρκίνου και αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία καρκίνου -μετά το κάπνισμα- που θα μπορούσε να αποφευχθεί με τις κατάλληλες αλλαγές στον τρόπο ζωής.

Στη μελέτη συμμετείχαν οι έλληνες επιδημιολόγοι Αντωνία Τριχοπούλου, Χριστίνα Μπάμια και Βασιλική Μπενέτου (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών και Ελληνικό Ίδρυμα Υγείας), καθώς και ο Κώστας Τσιλίδης (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Σχολή Δημόσιας Υγείας Imperial College Λονδίνου).

Πηγή: capital.gr

Το ήπαρ (ή αλλιώς συκώτι) είναι ένα ζωτικό όργανο με ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών για τον οργανισμό μας, στις οποίες περιλαμβάνονται η αποτοξίνωση, η σύνθεση πρωτεϊνών και η παραγωγή βιοχημικών ουσιών που είναι απαραίτητες για την πέψη των τροφών.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής που επιβάλλει την κατανάλωση γρήγορων και επεξεργασμένων τροφών, το άγχος και η καθιστική ζωή είναι μεταξύ των παραγόντων που επηρεάζουν αρνητικά το ήπαρ, καθώς μπορούν να προκαλέσουν τη συσσώρευση λίπους σε αυτό.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι σε ορισμένες περιπτώσεις να προκληθεί η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (ΜΑΛΝΗ), μία από τις συχνότερες αιτίες χρόνιας ηπατοπάθειας παγκοσμίως, ιδιαίτερα σε πληθυσμούς με υψηλό ποσοστό παχυσαρκίας.

Η ΜΑΛΝΗ προκαλείται από την παθολογική συσσώρευση λιπιδίων στα ηπατοκύτταρα σε άτομα που δεν καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, ενώ μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε φύλο, ηλικία και εθνικότητα. Όσο αυξάνει το βάρος και η περίμετρος της μέσης των ανθρώπων, τόσο αυξάνει και η συχνότητα της συσσώρευσης λίπους στο συκώτι.

Έχει διάφορες μορφές με συνηθέστερη την απλή λίπωση ή στεάτωση, ενώ πιο σοβαρή την στεατοηπατίτιδα, κατά την οποία στο συκώτι εκτός από λίπος υπάρχει και φλεγμονή.

Χαρακτηριστικό της νόσου είναι ότι δεν υφίσταται από μόνη της. Μπορεί δηλαδή να προκύψει σε άτομα υπέρβαρα ή παχύσαρκα, σε ασθενείς με διαβήτη και θυρεοειδοπάθεια, σε όσους έχουν υπέρταση, χαμηλή HDL (καλή χοληστερίνη), υψηλή χοληστερίνη και τριγλυκερίδια, σε αλκοολικούς, αλλά και σε ασθενείς που δηλώνουν ότι απλώς πίνουν «κάτι παραπάνω». Υπάρχει μάλιστα και κληρονομική προδιάθεση, η οποία όμως σχετίζεται με επιμέρους προδιαθέσεις όπως οι παραπάνω.

Συμπτώματα

Στις περισσότερες περιπτώσεις το λιπώδες ήπαρ δεν προκαλεί συμπτώματα. Όμως η ύπαρξή του αυξάνει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας και διαβήτη τύπου 2, ενώ σε άλλες περιπτώσεις το συσσωρευμένο λίπος οδηγεί σε φλεγμονή και δημιουργία ουλών, οι οποίες σταδιακά καταστρέφουν το όργανο, ανοίγοντας τον δρόμο για κίρρωση, καρκίνο και ηπατική ανεπάρκεια.

Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος αποκαλύπτεται τυχαία σε κάποιο βιοχημικό ή απεικονιστικό έλεγχο ρουτίνας, για τη διάγνωση της οποίας απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποχή από την κατανάλωση αλκοόλ σε ποσότητα πέραν των ασφαλών ορίων.

Πιο σπάνια μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα που είναι μη ειδικά: εξασθένιση, ηπατομεγαλία (αύξηση του μεγέθους του συκωτιού), πόνος στο δεξιό υποχόνδριο του ήπατος ή και σημεία πυλαίας υπέρτασης (αύξηση της πίεσης μέσα στο πυλαίο σύστημα).

Θεραπεία

Η θεραπεία αυτής της πάθησης εξαρτάται από τον αιτιολογικό «προδιαθεσικό» παράγοντα που την προκάλεσε. Δεν υπάρχει ακόμη κάποια ειδική θεραπεία, η προσπάθεια όμως επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των παραμέτρων του μεταβολικού συνδρόμου, δηλαδή της παχυσαρκίας, της δυσλιπιδαιμίας και του σακχαρώδους διαβήτη. Σημειωτέον ότι εφόσον δεν συνυπάρχει ηπατική φλεγμονή, δεν υφίσταται ανάγκη θεραπευτικής αντιμετώπισης.

Σε γενικές γραμμές συνίσταται προσεκτική δίαιτα και διατήρηση του ιδανικού βάρους με άσκηση, άριστη ρύθμιση του διαβήτη, ιδανική αντιμετώπιση της δυσλιπιδαιμίας και φάρμακα μόνο όσα χρειάζονται για την αντιμετώπιση του κάθε μεταβολικού παράγοντα χωριστά. Τέλος, είναι απαραίτητη η διακοπή κατανάλωσης αλκοόλ.

Το κοιλιακό λίπος, το οποίο είναι γνωστό και ως κεντρική ή ανδρική παχυσαρκία, είναι ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει σήμερα ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Η συσσώρευση του λίπους στην περιοχή της κοιλιάς θεωρείται επικίνδυνη καθώς επιδρά «τοξικά» σε όλα τα όργανα και τα αγγεία του οργανισμού.

Αυτό συμβαίνει διότι, σε αντίθεση με το λίπος που συσσωρεύεται στους γοφούς και στα υπόλοιπα σημεία, το λίπος που συγκεντρώνεται γύρω από τα εσωτερικά όργανα της κοιλιάς είναι μεταβολικώς ενεργό και εκκρίνει περισσότερες φλεγμονώδεις, τοξικές και χημικές ουσίες. Οι ουσίες αυτές συνδέονται με αρκετές νοσηρές καταστάσεις όπως:

– η αύξηση της αρτηριακής πίεσης,
– η μείωση της «καλής» χοληστερόλης (HDL) και η αύξηση της «κακής» χοληστερόλης (LDL),
– η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη, η μείωση δηλαδή της ικανότητας των κυττάρων να χρησιμοποιούν ορθά την ινσουλίνη,
– καθώς και η αύξηση της έκκρισης οιστρογόνων.

Το αποτέλεσμα αυτών είναι να πολλαπλασιάζεται σε αυτά τα άτομα η πιθανότητα εκδήλωσης καρδιοπάθειας, σακχαρώδους διαβήτη, μεταβολικού συνδρόμου, καρκίνου του μαστού και του παχέος εντέρου, υπέρτασης και προβλημάτων στη χοληδόχο κύστη.

Γυναίκες και άνδρες με κοιλιακή παχυσαρκία κινδυνεύουν εξίσου, αν και οι άνδρες έχουν συχνότερα πάχος στην κοιλιά από τη νεαρή ηλικία, ενώ οι γυναίκες το εμφανίζουν συνήθως λίγο πριν ή μετά την εμμηνόπαυση.

Το βάρος του ανθρώπινου σώματος εξαρτάται από τις θερμίδες που προσλαμβάνονται από τη διατροφή και από τις θερμίδες που καταναλώνονται καθημερινά. Όταν υπάρχει θετικό πλεόνασμα θερμίδων, δημιουργείται λίπος που κατανέμεται στο σώμα σε διάφορες περιοχές, όπως η κοιλιά, οι γοφοί, οι βραχίονες και αλλού. Η αύξηση του σωματικού βάρους επηρεάζεται επίσης και από την αύξηση της ηλικίας, καθώς συνήθως παρατηρείται μείωση της μυϊκής μάζας και αύξηση του λίπους. Η μείωση των μυών μειώνει την κατανάλωση θερμίδων, γεγονός που ευνοεί την αύξηση του βάρους σώματος με απόκτηση περιττών κιλών.

Η παθολογική σημασία όμως της άθροισης λίπους στην κοιλιά παραμένει ακόμα και εάν το σωματικό βάρος εμφανίζεται φυσιολογικό.

Η μείωση του περιττού σωματικού βάρους μειώνει την περίμετρο της κοιλιάς. Το σπλαγχνικό λίπος ελαττώνεται από τη δίαιτα και τη σωματική άσκηση.

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που μπαίνουν νωρίς για ύπνο έχουν μικρότερη πιθανότητα να γίνουν παχύσαρκοι έφηβοι, αναφέρει νέα έρευνα.

Επιστήμονες από το Ohio State University στο Columbus εξέτασαν στοιχεία από 977 παιδιά που είχαν γεννηθεί το 1991 και τα παρακολουθούσαν μέχρι τα 15 τους χρόνια.

Όταν είχαν γίνει 4 χρόνων, οι μητέρες τους είχαν δηλώσει τι ώρα έμπαιναν συνήθως για ύπνο. Όπως είχαν πει, τα μισά έμπαιναν για ύπνο γύρω στις 8-9 το βράδυ, το 25% στις 8 ή νωρίτερα και τα υπόλοιπα μετά τις 9.

Όταν οι ερευνητές εξέτασαν το σωματικό βάρος των παιδιών σε ηλικία 15 ετών ανακάλυψαν πως όσα έμπαιναν στην προσχολική ηλικία για ύπνο στις 8 είχαν τις μισές πιθανότητες να είναι παχύσαρκα συγκριτικά με όσα ήταν ξύπνια μέχρι τις 9.

Η πιθανότητα παχυσαρκίας ήταν μεγαλύτερη για τα παιδιά που έμπαιναν για ύπνο ανάμεσα στις 8 και στις 9 το βράδυ και μέγιστη για όσα κοιμόντουσαν μετά τις 9, γράφουν η Dr. Sarah Anderson, Associate Professor Epidemiology, College of Public Health, Ohio State University, και οι συνεργάτες της στο περιοδικό Journal of Pediatrics.

“Η ενθάρρυνση των μικρών παιδιών να μπαίνουν νωρίς για ύπνο μπορεί να αποτελεί έναν τρόπο πρόληψης της υπερβολικής αύξησης του σωματικού βάρους” δήλωσε η Anderson.

Οι ερευνητές συνυπολόγισαν κι άλλους πιθανούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την πιθανότητα παχυσαρκίας όπως την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση των γονέων, την παχυσαρκία της μητέρας και την ποιότητα της σχέσης μητέρας-παιδιού. Απεδείχθη όμως ότι τα συμπεράσματά τους παρέμεναν ισχυρά.

Αν και η Anderson παραδέχτηκε πως δεν είναι πάντα εύκολο να μπαίνουν τα παιδιά νωρίς για ύπνο, ειδικά όταν δουλεύουν οι γονείς τους, πρόσθεσε πως είναι σημαντικό να βάζουν ως προτεραιότητα την ανάγκη του παιδιού για επαρκή ύπνο, γιατί έτσι θέτουν τα θεμέλια για μια υγιή ζωή στο μέλλον.

Πηγή: iatronet.gr

Βελτίωση της ποιότητας ζωής απλώς με μείωση των θερμίδων που λαμβάνονται μέσω της διατροφής υπόσχονται ερευνητές στα άτομα φυσιολογικού βάρους, καθώς τα αποτελέσματα της έρευνάς τους έδειξαν ότι ο περιορισμός των θερμίδων κατά 25% για δύο χρόνια συνδέεται με καλύτερη, σχετιζόμενη με την υγεία, ποιότητα ζωής.

Η μελέτη «Επίδραση του περιορισμού των θερμίδων στη διάθεση, την ποιότητα ζωής, τον ύπνο και τη σεξουαλική λειτουργία σε υγιείς μη παχύσαρκους ενήλικες: Η CALERIE 2 τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη», που πραγματοποιήθηκε από ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον δρ. Corby Κ. Martin του Κέντρου Ερευνών Pennington Biomedical στο Baton Rouge αποσκοπούσε στην επαλήθευση ή διάψευση της εικασίας ορισμένων επιστημόνων ότι ο περιορισμός των προσλαμβανόμενων θερμίδων επηρεάζει αρνητικά τον άνθρωπο, προκαλώντας μειωμένη αντοχή, καταθλιπτική διάθεση και ευερεθιστότητα.

«Είναι ήδη επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι ο έλεγχος της τροφής που λαμβάνεται, σε καθημερινή βάση, οδηγεί τους υπέρβαρους ή παχύσαρκους ανθρώπους σε απώλεια σωματικού βάρους, η οποία επιφέρει τεράστια οφέλη στη υγεία, όπως μείωση των πιθανοτήτων εμφάνισης διαβήτη ή εξάλειψή του, μικρότερο κίνδυνο υπέρτασης, καρδιαγγειακών παθήσεων, εγκεφαλικού, αρθρίτιδας αλλά και βελτίωση του ύπνου και της ποιότητας ζωής.

Τα ευρήματα της μελέτης υποστηρίζουν ότι η θετική αυτή επίδραση ισχύει και για τους ανθρώπους που δεν έχουν προβλήματα βάρους, οι οποίοι επιλέγοντας να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο θα μπορούσαν μελλοντικά να απολαύσουν τη ζωή τους έχοντας καλύτερη υγεία και λιγότερες ασθένειες», σημειώνει ο γενικός χειρουργός και ειδικός σε θέματα παχυσαρκίας δρ. Γιώργος Σπηλιόπουλος.

Στην κλινική δοκιμή, η οποία διεξήχθη σε τρία ακαδημαϊκά ερευνητικά ιδρύματα, 220 άνδρες και γυναίκες με ΔΜΣ 22-28 εντάχθηκαν και χωρίστηκαν σε δυο ομάδες σε αναλογία σχεδόν δύο προς ένα: στη μεγαλύτερη ομάδα ανατέθηκε για δύο χρόνια ο περιορισμός των θερμίδων κατά 25% (ομάδα CR) και η άλλη ήταν μια ομάδα ελέγχου (ομάδα AL). Η ανάλυση περιελάμβανε 218 συμμετέχοντες και τα δεδομένα συλλέχθηκαν κατά την έναρξη της μελέτης, στον πρώτο χρόνο και μετά από δύο χρόνια.

Η κλινική δοκιμή, που δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή έκδοση του JAMA Internal Medicine, κατέδειξε ότι ο περιορισμός θερμίδων έχει θετικές επιδράσεις στη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής και καμία αρνητική επίπτωση. Οι αναλύσεις υποστήριξαν τη συσχέτιση μεταξύ της απώλειας βάρους και τη βελτίωση της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής.

Εκτός από την απώλεια βάρους, η ομάδα CR παρουσίασε σημαντικά βελτιωμένη διάθεση, γενική υγεία και μειωμένη ένταση τον 24ο μήνα, καθώς και βελτιωμένη διάρκεια ύπνου κατά τον 12ο μήνα, συγκριτικά με την ομάδα AL. Η μεγαλύτερη απώλεια βάρους που παρατηρήθηκε στην ομάδα CR τον 24ο μήνα συσχετίστηκε με αυξημένο σθένος και λιγότερες διαταραχές της διάθεσης, βελτιωμένη γενική υγεία, και καλύτερη ποιότητα ύπνου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα αποτελέσματά τους είναι χρήσιμα για τους επαγγελματίες υγειονομικής περίθαλψης, επειδή παρέχουν στοιχεία σχετικά με την επίδραση του περιορισμού των προσλαμβανόμενων θερμίδων στην σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής και στις ορμόνες στους άνδρες.

«Οι θετικές επιπτώσεις του περιορισμού των θερμίδων, δηλαδή η απαλλαγή από νόσους και η καλύτερη ποιότητα ζωής που αυτή συνεπάγεται, αυξάνουν την πιθανότητα οι άνθρωποι να περιορίσουν τις θερμίδες που λαμβάνουν. Σε βάθος χρόνου η συγκεκριμένη τακτική μπορεί να συμβάλει στον περιορισμό της αύξησης του βάρους που παρατηρείται συχνά μετά την 6η δεκαετία της ζωής, με όλα τα πλεονεκτήματα που αυτό επιφέρει», καταλήγει ο δρ. Σπηλιόπουλος.

Πηγή: tanea.gr

Το πως προκαλεί νόσο η παχυσαρκία στα όργανα που βρίσκονται μακριά από αυτά, στα οποία συσσωρεύεται λίπος, δεν είναι πολύ γνωστό. Ομάδα επιστημόνων όμως προχώρησε ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση των σχέσεων μεταξύ της παχυσαρκίας και των συνδεόμενων νόσων που αυτή προκαλεί.

Ο Taru Tukiainen, του Institute for Molecular Medicine Finland (FIMM), και συνεργάτες του από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ εξέτασαν τη σχέση μεταξύ Δείκτη Μάζας Σώματος και γονιδιακής έκφρασης σε 44 είδη ιστού, περιλαμβανομένων ορισμένων που σπάνια είναι προσβάσιμοι σε μεγάλου μεγέθους δείγματα.

Οι ερευνητές μελέτησαν ιστούς από πτωματικούς δότες και το δείγμα ήταν πολύ πιο ευρύ από ότι είναι συνήθως δυνατό. Ο Tukiainen πρόσθεσε ότι είναι η πρώτη φορά που εξερευνώνται τέτοιες αλλαγές στη λειτουργία του ανθρώπινου ιστού σαν αποτέλεσμα των αλλαγών στο Δείκτη Μάζας Σώματος.

Ανακάλυψαν ταυτόχρονες αλλαγές ως αποτέλεσμα της παχυσαρκίας σε σχεδόν όλους τους ιστούς που μελετήθηκαν. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η παχυσαρκία είναι συστημική νόσος και ιδιαίτερα πάθηση συστημικής φλεγμονής.

Οι αλλαγές στη λειτουργία των ιστών φάνηκε να μοιράζονται μερικώς μόνο, μεταξύ διαφόρων ειδών ιστών. Ορισμένοι δρουν σαφώς σε ζεύγη, με το ένα μέρος να αναπληρώνει ή να ενισχύει τη δυσλειτουργία του άλλου, δήλωσε ο ερευνητής. Αν και οι αλλαγές του τρόπου ζωής είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης της παχυσαρκίας μπορεί να είναι δύσκολο να υιοθετηθούν.

Επομένως, οι βιολογικές διαδικασίες που εντοπίστηκαν από τους ερευνητές μπορεί ενδεχομένως να συμβάλλουν στην αγωγή της παχυσαρκίας, εντοπίζοντας πιθανούς στόχους για φάρμακα και ιδιαίτερα για ιστούς, δήλωσαν οι ερευνητές. Τα αποτελέσματα μπορεί επίσης ενδεχομένως να βοηθούν στο διαχωρισμό ομάδων ανθρώπων που έχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών και να οδηγήσουν προς εξατομικευμένη φροντίδα.

Η έρευνα παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της European Society of Human Genetics.

Πηγή: iatronet.gr