Για πολλούς, οι διακοπές είναι η στιγμή που περιμένουν όλο τον χρόνο. Ωστόσο, δεν είναι σπάνιο να συνοδεύονται και από άγχος για την προετοιμασία, τις μετακινήσεις, το κόστος, τις προσδοκίες, ακόμα και τη συνύπαρξη με την οικογένεια ή φίλους. Κι έτσι, αντί να μας ανακουφίσουν, οι διακοπές μπορεί να μας πιέσουν με έναν διαφορετικό τρόπο.
Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι για πολλούς από τις λίγες ευκαιρίες για ξεκούραση και χαλάρωση μέσα στον χρόνο. Μαζί τους έρχονται και πιο χαλαρές διατροφικές συνήθειες, που μπορεί να περιλαμβάνουν καθημερινό παγωτό, πλούσια γεύματα δίπλα στη θάλασσα, κοκτέιλ το βράδυ και ακόμη περισσότερα. Το ερώτημα είναι: μπορούμε να απολαύσουμε τις διακοπές μας χωρίς να επιστρέψουμε με τύψεις ή επιβάρυνση στο βάρος και την υγεία μας;
Οι διακοπές και το μπάνιο στη θάλασσα είναι κάτι που όλοι χρειαζόμαστε, ειδικά όταν ζούμε με μια χρόνια πάθηση όπως ο σακχαρώδης διαβήτης. Ωστόσο, το περιβάλλον της παραλίας και οι υψηλές θερμοκρασίες κρύβουν κάποιες ιδιαιτερότητες που χρειάζεται να έχουμε υπόψη μας, ώστε να παραμείνουμε ασφαλείς και ρυθμισμένοι.
Oι υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού αποτελούν δοκιμασία για τον οργανισμό μας και ιδιαίτερα για όσους ζουν με κάποιο καρδιαγγειακό νόσημα. Το σώμα μας εργάζεται πιο σκληρά για να διατηρήσει σταθερή θερμοκρασία, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι ανάγκες σε υγρά και να επιβαρύνεται το καρδιαγγειακό σύστημα.
Η διατροφή αποτελεί βασικό πυλώνα στη διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη. Μια ισορροπημένη διατροφή όχι μόνο βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, αλλά μπορεί να συμβάλλει και στην απώλεια βάρους, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2.
Σημείωση: Οι πληροφορίες που παρέχονται σε αυτό το άρθρο έχουν μόνο ενδεικτικό χαρακτήρα και δεν υποκαθιστούν τη συμβουλή του επιβλέποντος ιατρού ή του διατροφολόγου.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Η υπέρταση ή αλλιώς υψηλή αρτηριακή πίεση είναι μία χρόνια πάθηση κατά την οποία η πίεση που ασκεί το αίμα στο εσωτερικό τοίχωμα των μεγάλων αρτηριών του σώματος, είναι αυξημένη σε επίπεδα άνω των φυσιολογικών τιμών.
Συγκεκριμένα, ένα άτομο θεωρείται υπερτασικό όταν η συστολική του πίεση είναι πάνω από 140mmHg και η διαστολική του πίεση πάνω από 90mmHg. Αυτή η κατάσταση σε βάθος χρόνους μπορεί να επικίνδυνη για την υγεία μας, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να ελέγχουμε την πίεσή μας ώστε να εντοπίσουμε έγκαιρα το πρόβλημα.
Η αρτηριακή πίεση είναι γνωστό ότι παρουσιάζει εποχιακή διακύμανση. Το καλοκαίρι η προσοχή μας πρέπει να είναι εξίσου μεγάλη με το χειμώνα, καθώς ορισμένες οδηγίες που αφορούν τη ρύθμισή της διαφοροποιούνται.
Εάν έχουμε υψηλή αρτηριακή πίεση, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ζέστη μπορεί να προκαλέσει προβλήματα, ιδίως όταν υπάρχει και υγρασία σε επίπεδα άνω του 70%. Σε αυτές τις συνθήκες το σώμα μας εργάζεται σκληρά για να δροσιστεί μέσω αλλαγών όπως η αυξημένη ροή αίματος στο δέρμα και η εφίδρωση.
Έτσι όμως μπορεί να επέλθει η αφυδάτωση και γι’ αυτό είναι σημαντικό να προσέχουμε. Πρέπει να αποφεύγουμε την υπερβολική έκθεση στον ήλιο και να διατηρούμε δροσερό το σώμα μας.
Η επάρκεια νερού στον οργανισμό μας είναι σημαντική για τη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης σε υγιή επίπεδα. Πρέπει να πίνουμε αρκετό νερό κατά τη διάρκεια της ημέρας και να αποφεύγουμε την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.
Η υπερβολική κατανάλωση αλατιού μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση. Πρέπει να προσπαθούμε να περιορίσουμε την κατανάλωση αλατιού και να επιλέγουμε τρόφιμα με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι.
Προσπαθούμε να τηρούμε μια υγιεινή διατροφή πλούσια σε φρέσκα φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής άλεσης. Αποφεύγουμε τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπη και ακολουθούμε τις συστάσεις του γιατρού μας για την κατανάλωση νατρίου και λιπαρών.
Συνεχίζουμε να ασκούμαστε τακτικά, αλλά προσαρμόζουμε την ένταση της άσκησης ώστε να αποφύγουμε τις υπερβολές. Δεν ασκούμαστε στις πιο ζεστές ώρες της ημέρας και επιλέγουμε δραστηριότητες που μπορούν να γίνουν σε δροσερό περιβάλλον.
Συνεχίζουμε να παρακολουθούμε την αρτηριακή πίεσή μας τακτικά και συμβουλευόμαστε τον γιατρό μας για τον καλύτερο τρόπο διαχείρισής της.
Άγγελος Κλείτσας, Ειδικός Παθολόγος – Διαβητολόγος
Τo διαβητικό πόδι είναι μια κλινική οντότητα που μας απασχολεί όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Διότι τα περιστατικά του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 έχουν υψηλή αυξητική τάση, τόσο σε ανεπτυγμένες χώρες όσο και σε αναπτυσσόμενες, ενώ η διαχείρισή του απαιτεί πολύπλευρη ιατρική προσέγγιση.
Όταν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα παραμένουν υψηλά για εκτενές χρονικό διάστημα, μπορεί να προκληθούν βλάβες στα μικρά αγγεία, οδηγώντας σε διαβητική νευροπάθεια, η οποία μπορεί να κάνει τα ποδιά λιγότερο ευαίσθητα στους ερεθισμούς και στον πόνο.
Έτσι, μπορεί να δημιουργηθεί οποιαδήποτε πληγή χωρίς ο ασθενής να την αντιληφθεί. Η πληγή όμως αυτή ταυτόχρονα συνεπάγεται και είσοδο μικροβίων στον οργανισμό. Με τον τρόπο αυτόν δημιουργείται φλεγμονή στο πόδι, η οποία εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα και ορθολογικά, αφενός επεκτείνεται πολύ γρήγορα και αφετέρου καταλήγει σε ακρωτηριασμό.
Όταν το πόδι πονά, άλλαξε χρώμα (κόκκινο ή μελανό), είναι θερμό (όλο ή ένα μέρος του), έχει άσχημη οσμή ή εμφάνισε φουσκάλες ή μικρές πληγές, θα πρέπει να συμβουλευτούμε τον διαβητολόγο μας.
Κάθε περίπτωση μπορεί να είναι μοναδική. Ο γιατρός θα μπορέσει να παράσχει ατομικές συμβουλές για τη φροντίδα του διαβητικού ποδιού.
Άγγελος Κλείτσας, Ειδικός Παθολόγος – Διαβητολόγος
Κάθε χρόνο, με το πέρας του καλοκαιριού και με την έναρξη του φθινοπώρου, τείνουν συχνά να παρουσιάζονται ανά το ευρύ κοινό μια σειρά από συγκεκριμένες παθήσεις.
Πολλοί αναφέρουν ότι εμφανίζουν συμπτώματα όπως παρατεινόμενη κόπωση, πυρετό, διάρροια, αϋπνία ή και εξανθήματα στο δέρμα. Αυτά στην πλειονότητα των περιπτώσεων μπορεί να αποτελούν αμιγώς ψυχοσωματικές εκδηλώσεις που οφείλονται στην ρουτίνα της καθημερινότητας και στο στρες που την συνοδεύει.
Από την άλλη όμως μπορεί να οφείλονται σε παθογόνους παράγοντες που έδρασαν κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών και εκδηλώνονται μερικές μέρες ή εβδομάδες αργότερα. Οι παθογόνοι αυτοί παράγοντες σχετίζονται μεταξύ άλλων με κακές συνθήκες υγιεινής ή διατροφής κατά τις διακοπές, με επαφή με ζώα ή έντομα, καθώς και με ανεπαρκές ιστορικό εμβολιασμών, ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει ο τόπος του ταξιδιού, το αν γίνεται σε οργανωμένο ή όχι κάμπινγκ και για πόσο διάστημα.
Η ατονία ή αδυναμία αποτελεί μια κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενέργειας. Το άτομο που νιώθει ατονία δυσκολεύεται να κάνει δραστηριότητες που απαιτούν μυϊκή προσπάθεια, ή όταν τις κάνει κουράζεται πολύ γρήγορα και εξαντλείται, ενώ ακόμη μπορεί να δυσκολεύεται να εκτελέσει πνευματικές δραστηριότητες της καθημερινότητας που προϋποθέτουν ψυχική συγκέντρωση.
Στους παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτήν συγκαταλέγονται οι κακές διατροφικές συνήθειες κατά τις διακοπές, όπως η τυποποιημένη διατροφή που είναι πτωχή σε βιταμίνες και χρήσιμα ιχνοστοιχεία. Κατά την επάνοδο οι αυξημένες απαιτήσεις της καθημερινότητας σε συνδυασμό με ένα κακό διατροφικό προφίλ έχει ως συνέπεια την εμφάνιση παρατεινόμενης κόπωσης και ατονίας.
Στο σημείο αυτό μπορεί να απαιτηθεί ενίσχυση του οργανισμού με εξατομικευμένα διατροφικά προγράμματα ή ενισχυτικά φαρμακευτικά σκευάσματα.
Τα αίτια του πυρετού που συνδέονται με τα ταξίδια συνιστούν έναν μακρύ κατάλογο. Ο πυρετός μπορεί να προκληθεί από λοιμώξεις που έχουν απόλυτη σχέση με τον τόπο του ταξιδιού και το ιστορικό των εμβολιασμών, ενώ μπορούν να επιβαρύνουν σημαντικά την υγεία. Η ηπατίτιδα, οι ρικετσιώσεις, η βακτηριδιακή εντερίτιδα και το AIDS είναι μερικές από τις νόσους που εντάσσονται στην λίστα. Είναι συνεπώς απαραίτητο να απορρίψει ένας ειδικός τους ενδεχόμενους κινδύνους.
Η αϋπνία χαρακτηρίζεται ιατρικώς ως η έλλειψη επαρκούς ύπνου. Εκδηλώνεται με δυσχέρεια επέλευσής του ύπνου, με νυχτερινές αφυπνίσεις, με πολύ πρωινό ξύπνημα καθώς και με φαινόμενα ανεπαρκούς ξεκούρασης παρά τη διάρκειά του, όπως υπνηλία και κόπωση.
Η αλλαγή του περιβάλλοντος, η αύξηση της κατανάλωσης καφέ, η επιστροφή στην ρουτίνα της καθημερινότητας και η αιφνίδια αλλαγή συνηθειών είναι παράγοντες με δυσμενή επίδραση στον κύκλο ύπνου και αφύπνισης.
Η αποφυγή στέρησης ύπνου κατά τις μέρες που προηγούνται του ταξιδιού, ο ύπνος μικρής διάρκειας το απόγευμα πριν το πολύωρο ταξίδι, η σταθερότητα στις ώρες κατάκλισης και αφύπνισης, η αποφυγή κατάχρησης αλκοόλ, καφέ και τοξικών ουσιών καθώς και ειδική διατροφή και φάρμακα βοηθούν στην περίπτωση της αϋπνίας.
Τα εξανθήματα είναι ιδιαίτερα συχνά μετά τις διακοπές και μπορεί να οφείλονται τόσο σε απλές αντιδράσεις υπερευαισθησίας και τσιμπήματα εντόμων όσο και σε σοβαρότερες μεταναστευτικές παθήσεις και λοιμώξεις.
Η διάρροια που εμφανίζεται μετά τις διακοπές συνήθως οφείλεται σε κάποια λοίμωξη, σε δυσανεξία στην λακτόζη ή στο σύνδρομο υπερευαισθησίας του εντέρου. Η ιατρική αξιολόγηση είναι απαραίτητη όταν το σύμπτωμα δεν αποκαθίσταται ταχέως, δεν ανταποκρίνεται σε απλούς διατροφικούς χειρισμούς ή συνοδεύεται από σοβαρές εκδηλώσεις όπως πυρετό, πτώση της πίεσης και εμετούς.
Είναι γεγονός ότι πολλοί κατά τις θερινές διακοπές ακολουθούν μια κακής ποιότητας διατροφή και αυξάνουν την πρόσληψη αλκοόλ και τα νυχτερινά γεύματα με αποτέλεσμα να προκαλούν μια αύξηση του βάρους.
Η άμεση απώλεια των κιλών όμως που πλεονάζουν είναι σημαντική, διότι το πλεονάζον βάρος που παγιώνεται σε βάθος χρόνου είναι πιο δύσκολο να χαθεί, ενώ σε πολλές περιπτώσεις αυτό συνοδεύεται με βλαπτικές μεταβολικές διαταραχές όπως είναι η αύξηση του σακχάρου του αίματος, της χοληστερόλης, της αρτηριακής πίεσης και του ουρικού οξέως.
Στις περιπτώσεις αυτές συνίστανται εξατομικευμένα ιατρικά διατροφικά προγράμματα σε συνδυασμό με ορισμένα φαρμακευτικά σκευάσματα, τα οποία κάποιες φορές είναι αναγκαία.
Σκοπός είναι η αποκατάσταση των οργανικών παρεκτροπών και η ανάκτηση της μεταβολικής ισορροπίας του οργανισμού.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και ιδίως την περίοδο των διακοπών είναι σύνηθες να εμφανίζεται μία σειρά από νοσήματα τα οποία οφείλονται σε λοίμωξη, όπως κρυολόγημα, ωτίτιδα και διαρροϊκά σύνδρομα.
Προς αποφυγή αρνητικών επιπτώσεων είναι σημαντικό η αιτιολογία και η εικόνα τους να διερευνάται από έναν ειδικό. Εντούτοις, συχνό φαινόμενο είναι πολλοί να προβαίνουν σε πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, οι οποίες μπορεί να μην έχουν αποτέλεσμα – όπως η λήψη αντιβιοτικών χωρίς τη συμβουλή ειδικού – ενώ μπορούν και να επιδεινώσουν την κατάσταση.
Σε περιπτώσεις όπου εκδηλώνονται συμπτώματα όπως συνάχι, χαμηλός πυρετός, πονοκέφαλος, πονόλαιμος και πόνοι στους μυς και στα οστά πρόκειται – εάν δεν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες – για το κοινό κρυολόγημα. Αυτό οφείλεται σε μια ιογενή λοίμωξη που εμφανίζεται συχνά στο τέλος του καλοκαιριού και το φθινόπωρο. Περισσότερα από 200 είδη ιών προκαλούν το συγκεκριμένο σύνδρομο για το οποίο, αφού πρόκειται για ίωση δεν είναι δραστικά τα αντιβιοτικά.
Το μπάνιο στην πισίνα το καλοκαίρι και σπανιότερα στη θάλασσα προδιαθέτει για την αποκαλούμενη «ωτίτιδα των κολυμβητών». Πρόκειται για μια μικροβιακή φλεγμονή στον έξω ακουστικό πόρο που εκδηλώνεται με πόνο, ερυθρότητα και οίδημα και θεραπεύεται συνήθως με σταγόνες αντισηπτικού στον έξω ακουστικό πόρο.
Το καλοκαίρι είναι συχνότερα τα διαρροϊκά σύνδρομα όπως και η γαστρεντερίτιδα (δηλαδή διάρροια που συνοδεύεται από εμέτους), διότι ευνοούνται από τις καιρικές συνθήκες, την ευκολία μετάδοσης και την κατανάλωση τροφίμων χωρίς καλή συντήρηση.
Αίτιο είναι κατά κανόνα πολλά είδη ιών γι’ αυτό και δεν πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά. Καθώς προκαλείται αφυδάτωση από τη διάρροια, χρειάζεται λήψη πολλών υγρών από το στόμα, να αποφεύγονται το γάλα και τα σακχαρούχα αναψυκτικά, ενώ η διατροφή θα πρέπει να είναι ελαφρά.
Στην περίπτωση που η διάρροια υπερβεί σε διάρκεια τις 3 ημέρες ή εμφανιστεί υψηλός πυρετός, ή αίμα στα κόπρανα τότε είναι σημαντική η άμεση λήψη ιατρικής συμβουλής για το ενδεχόμενο της σαλμονέλας, για την οποία απαιτούνται ειδικά φάρμακα.
Οι ουρολοιμώξεις είναι μια κατάσταση που δεν προκαλείται από το μπάνιο στη θάλασσα το καλοκαίρι, παρότι τείνει να επικρατεί λανθασμένα η αντίθετη άποψη. Σε γενικές γραμμές συμπτώματα κυστίτιδας όπως «κάψιμο στην ούρηση», συχνουρία και δυσουρία απαιτούν καλλιέργεια ούρων και συμβουλή από γιατρό για να χορηγηθεί η κατάλληλη θεραπεία.
Μετά από τσίμπημα από κουνούπι η άλλα έντομα μπορεί να εμφανιστεί έντονη και εκτεταμένη ερυθρότητα γύρω από το τσίμπημα, όπως και πυρετός. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται ειδικό αντιβιοτικό γιατί έχει γίνει μόλυνση συνήθως από στρεπτόκοκκους ή σταφυλόκοκκους.
Το μπάνιο στη θάλασσα είναι δυνατόν στις γυναίκες και ιδιαίτερα σε όσες έχουν προδιάθεση, όπως οι παχύσαρκες και οι πάσχουσες από σακχαρώδη διαβήτη, να προκαλέσει κολπίτιδα από μύκητες με συμπτώματα που συχνά μοιάζουν με τα συμπτώματα της κυστίτιδας. Σε αυτά περιλαμβάνονται η επιτακτική και συχνή ενούρηση, ο πόνος και το τσούξιμο κατά την ενούρηση και ο πόνος τοπικά στο σημείο που βρίσκεται η ουροδόχος κύστη.
Η μυκητιασική κολπίτιδα απαιτεί ειδική αγωγή για την οποία η πάσχουσα πρέπει να συμβουλευτεί γυναικολόγο.
Το διαβητικό πόδι είναι μια από τις πιο σοβαρές επιπλοκές που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα άτομο με σακχαρώδη διαβήτη.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική ασθένεια, η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης. Αυτό συμβαίνει είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης της ινσουλίνης από το πάγκρεας, μιας ορμόνης που είναι απαραίτητη για να κρατήσει επίπεδα του σακχάρου στο αίμα υπό έλεγχο, είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη. Το αποτέλεσμα είναι να επηρεάζονται πολλαπλά όργανα του σώματος και μακροχρόνια ο οργανισμός να εκτίθεται σε αυξημένο κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών, όπως το διαβητικό πόδι.
Οι νευρικές βλάβες που οφείλονται στον διαβήτη μπορεί να καταλήξουν σε περιφερική νευροπάθεια, η οποία πιθανώς να κάνει τα ποδιά λιγότερο ευαίσθητα στους ερεθισμούς και στον πόνο. Μπορεί ακόμη να εμποδιστεί η καλή κυκλοφορία του αίματος και η σωστή και σταθερή βάδιση, αλλά και να μειωθούν οι δυνάμεις του οργανισμού στην αντιμετώπιση των μολύνσεων εξαιτίας της νόσου.
Τα άτομα αυτά μπορεί να παρουσιάσουν συμπτώματα πόνου, μουδιάσματος και βάρους στα κάτω άκρα – γεγονός που τα βάζει σε κίνδυνο για δημιουργία τραυμάτων που δεν μπορούν να επουλωθούν γρήγορα και έτσι μπορεί να δημιουργηθούν διαβητικά έλκη.
Για την προστασία των ποδιών ο ασθενής είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην περπατάει ποτέ ξυπόλυτος, ενώ ακόμη και στην παραλία θα πρέπει να φοράει τα παπούτσια και τις κάλτσες μέχρι να φτάσει στο χώρο που πρόκειται να καθίσει. Σημαντική είναι η επάλειψη της ραχιαίας επιφάνειας του ποδιού με αντιηλιακό, ενώ σε περίπτωση που η ακτή έχει βότσαλα ή αχινούς θα πρέπει να φοριούνται ειδικά παπούτσια, τα οποία να αφαιρούνται με την έξοδο από τη θάλασσα. Στη συνέχεια απαραίτητο είναι το καλό σκούπισμα των ποδιών και ο έλεγχος για τυχόν τραύματα.
Σε γενικές γραμμές τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη είναι απαραίτητο για την προστασία των ποδιών τους να μεριμνούν για τη φροντίδα τους σε καθημερινή βάση, ανεξάρτητα από την παρουσία ή μη ενδεχόμενων συμπτωμάτων. Την ένταση αυτού του ελέγχου θα πρέπει να αυξάνει η παρουσία ελαττωμένης αισθητικότητας (υπαισθησία), διαταραγμένης αισθητικότητας (παραισθησία), πληγών στα άκρα ή διαταραγμένης αρχιτεκτονικής των αρθρώσεων.
Θα πρέπει να δίνεται προσοχή για τον εντοπισμό σημείων ερυθρότητας, για ρωγμές-κοψίματα, για οίδημα ή για κάποια λοίμωξη. Σημαντικό είναι να συμπεριλαμβάνονται στον έλεγχο και η περιοχή ανάμεσα στα δάκτυλα, καθώς και οι πατούσες και οι παρονύχιες περιοχές. Ένας καθρέπτης ή και τα μέλη της οικογένειας μπορούν να βοηθούν για τα δύσκολα σημεία.
Στην περιποίηση των κάτω άκρων περιλαμβάνεται και το καθημερινό πλύσιμο με χλιαρό νερό και μαλακό σαπούνι. Η θερμοκρασία του νερού δεν πρέπει να ξεπερνά τους 32-34 βαθμούς Κελσίου, διότι εξαιτίας της διαβητικής νευροπάθειας η αίσθηση του θερμού μερικές φορές επηρεάζεται, οπότε θα πρέπει να χρησιμοποιείται θερμόμετρο ή ο αγκώνας για την αντίληψη της θερμοκρασίας του νερού. Στη συνέχεια θα πρέπει να ακολουθεί καλό στέγνωμα και ιδιαίτερα των μεσοδακτύλιων περιοχών.
Για την αποφυγή ξηρότητας του δέρματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενυδατικές κρέμες που μπορούν να επαλειφθούν στη ράχη του ποδιού και την πατούσα. Να αποφεύγεται όμως η επάλειψη ανάμεσα στα δάκτυλα για την πρόληψη εμφάνισης λοιμώξεων. Το ταλκ πάντως μπορεί να τοποθετηθεί στη μεσοδακτύλια περιοχή για να αποφευχθεί η ύγρανσή της.
Όσον αφορά το κόψιμο των νυχιών, θα πρέπει να γίνεται προσεκτικά με τη βοήθεια νυχοκόπτη ενώ ακόμη θα πρέπει να ακολουθεί ελαφρό λιμάρισμα. Συνίσταται επίσης να μην κόβονται πολύ κοντά ή με γωνίες, διότι υπάρχει κίνδυνος να μεγαλώσουν μέσα στο δέρμα τραυματίζοντας το και δημιουργώντας πύλη εισόδου μικροβίων.
Οι ενδεχόμενοι τραυματισμοί των ποδιών μπορεί να είναι επικίνδυνοι. Για αυτό συνίσταται οι ασθενείς να μην κυκλοφορούν ποτέ ξυπόλυτοι, ακόμα και μέσα στο σπίτι. Πριν φορέσουν τα παπούτσια να ελέγχουν για παρουσία μικρών αντικειμένων (πετραδάκια-καρφιά).
Το μέγεθος των παπουτσιών θα πρέπει να είναι το ιδανικό για το πόδι, ενώ οι κάλτσες θα πρέπει καθημερινά να είναι καθαρές και ελαφρά πουδραρισμένες ώστε να μην ιδρώνει. Συνίσταται ακόμη να αποφεύγονται οι κάλτσες με σφικτές ραφές ή εκείνες που δεν αφήνουν το πόδι να αναπνέει.
Στην περίπτωση που εμφανιστούν κάλοι, σημαίνει ότι υφίσταται σημείο αυξημένης πίεσης και ελαττωμένης αντίστασης του δέρματος. Η συμβολή του γιατρού είναι απαραίτητη για την αντιμετώπισή τους.
Σε γενικές γραμμές, η προσπάθεια αποφυγής βλαβών στα κάτω άκρα θα πρέπει να ξεκινά με τη σωστή ρύθμιση τόσο του σακχάρου αίματος, όσο και της αρτηριακής πίεσης και της δυσλιπιδαιμίας. Κομβικός είναι και ο ρόλος της διακοπής του καπνίσματος για τη διατήρηση των αγγείων σε καλή κατάσταση.
Σημειωτέον ότι το πόδι που πονά, άλλαξε χρώμα (κόκκινο ή μελανό), είναι θερμό (όλο ή ένα μέρος του), έχει άσχημη οσμή ή εμφάνισε φουσκάλες ή μικρές πληγές, αποτελούν σημάδια για τα οποία θα πρέπει να ζητήσετε ιατρική βοήθεια.
