Blog

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς του ενδοκρινικού μας συστήματος, καθώς παράγει βασικές για τον οργανισμό ορμόνες. Βρίσκεται στο λαιμό ακριβώς μπροστά από τους χόνδρους του λάρυγγα και αποτελείται από δύο λoβούς, ήτοι τον αριστερό και το δεξιό που ενώνονται μεταξύ τους με τον ισθμό.

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς συνήθως εμφανίζεται στην περιοχή του τραχήλου (ή λαιμού) σαν ένα οζίδιο ή μια μάζα που δεν προκαλεί πόνο. Η αναλογία εμφάνισης σε γυναίκες και άνδρες είναι 2,5 προς 1 αντίστοιχα.

Ο διαχωρισμός των κακοηθών από τους καλοήθεις όγκους του θυρεοειδούς είναι ένα πρόβλημα της καθημερινής ιατρικής πράξης διότι ενώ οι καλοήθεις όζοι είναι συχνοί (60% σε γυναίκες άνω των 60 ετών), το ποσοστό της κακοήθειας είναι περίπου 5%.

Από τα κακοήθη νεοπλάσματα του θυρεοειδούς το 60-80% θα είναι θηλώδη, 10-30% θυλακιώδη, μυελοειδή 5-10%, αναπλαστικοί 5%.

Η διάγνωση του καρκίνου πραγματοποιείται αρχικά με την ψηλάφηση (σκληροί όζοι ψηλαφητά) και το υπερηχογράφημα, αλλά και σε ένα μετέπειτα στάδιο με την βιοψία του όζου.

Οι αιτίες του καρκίνου του θυρεοειδούς

Οι αιτίες του καρκίνου του θυρεοειδούς δεν είναι απολύτως διευκρινισμένες, φαίνεται όμως ότι οπωσδήποτε ενέχεται γονιδιακός παράγοντας, καθώς άτομα με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του θυρεοειδούς παρουσιάζουν μεγαλύτερες πιθανότητες να το αναπτύξουν μελλοντικά. Επίσης, ενοχοποιείται η ακτινοβολία σε νεαρή ηλικία (<15-20 ετών), όπως συμβαίνει για παράδειγμα σε ακτινοβολία της κεφαλής και του λαιμού για άλλους όγκους της περιοχής.

Συμπτώματα

Πολλοί ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Οι ασθενείς αυτοί συνήθως ανακαλύπτουν τυχαία ένα οζίδιο στο θυρεοειδή αδένα μετά από μία φυσική εξέταση ρουτίνας ή κάποια απεικονιστική εξέταση του λαιμού που έγινε για διαφορετικό λόγο.

1. Κάποιοι ασθενείς αντιλαμβάνονται μία μάζα που μεγαλώνει σταδιακά στο μπροστινό μέρος του λαιμού τους, η οποία συνήθως μετακινείται όταν καταπίνουν.
2. Κάποιες φορές η μάζα αυτή μπορεί να προκαλέσει πόνο.

Σε κάθε περίπτωση η ανεύρεση ενός οζιδίου στο λαιμό πρέπει να αναφερθεί στο γιατρό, ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα.

Θεραπεία

Η θεραπεία διαφέρει ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου και το αν έχει επεκταθεί εκτός του θυρεοειδούς.

1. Χειρουργική αντιμετώπιση: Αν η διαγνωστική παρακέντηση είναι ύποπτη για καρκίνο θυρεοειδούς, τότε θα πρέπει να αφαιρεθεί όλος ο θυρεοειδής αδένας. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης μπορεί να αφαιρεθούν και οι γειτονικοί στον θυρεοειδή λεμφαδένες.
2. Θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο: Μετά την αφαίρεση του θυρεοειδούς χρειάζεται να παίρνει κανείς υποκατάστατα των ορμονών του θυρεοειδούς δια βίου. Ο θυρεοειδής χρησιμοποιεί ιώδιο για την λειτουργία του. Η θεραπεία αυτή βασίζεται στην λήψη μιας ποσότητας ραδιενεργού ιωδίου, έτσι ώστε να καταστραφεί οποιοδήποτε υπόλειμμα του θυρεοειδούς που έχει παραμείνει από το χειρουργείο. Το ραδιενεργό ιώδιο μπορεί ακόμα να «σκοτώσει» κύτταρα καρκινικά που έχουν ξεφύγει σε άλλα σημεία του σώματος. Η θεραπεία αυτή μπορεί κάποιες φορές να χρειαστεί επανάληψη αν υπάρχουν σημάδια υποτροπής του καρκίνου.
3. Εξωτερική ακτινοβολία: Σπάνια μπορεί να χρειαστεί αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πολύ μεγάλο καρκίνο που δεν μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά.
4. Χημειοθεραπεία: Δεν χρειάζεται συνήθως στον καρκίνο του θυρεοειδούς εκτός από τις περιπτώσεις αναπλαστικού καρκίνου ή σε περιπτώσεις με μεγάλη επέκταση.

Το μαγνήσιο είναι ένα φυσικό μεταλλικό στοιχείο το οποίο βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στο σώμα και προσλαμβάνεται από τις τροφές. Οι καθημερινές ανάγκες ενός ενήλικα κυμαίνονται περί τα 300 mg μαγνησίου την ημέρα, τα οποία τα παίρνει συνήθως με μια ισορροπημένη δίαιτα. Όλες σχεδόν οι τροφές περιέχουν μαγνήσιο, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο.

Είναι σημαντικό για περισσότερες από 300 χημικές αντιδράσεις που κρατούν το σώμα μας σε σωστή λειτουργία. Αντίθετα με ότι πιστεύουν πολλοί, η ανεπάρκεια σε μαγνήσιο είναι πολύ συχνή ακόμα και σ’ εκείνους που το παίρνουν ως συμπλήρωμα τακτικά.

Σε τι χρησιμεύει

Η λήψη συμπληρωμάτων μαγνησίου συνίσταται για την πρόληψη ή τη θεραπεία της ανεπάρκειας μαγνησίου. Χρησιμοποιείται, επίσης, ως  καθαρτικό για τη δυσκοιλιότητα και για την προετοιμασία του εντέρου πριν από χειρουργικές ή διαγνωστικές διαδικασίες. Παράλληλα, χρησιμεύει και ως αντιόξινο για τη δυσπεψία οξέως.

Επιπλέον, το μαγνήσιο χρησιμοποιείται για τις ασθένειες των αγγείων της καρδιάς και του αίματος, συμπεριλαμβανομένου του πόνου στο στήθος, της καρδιακής αρρυθμίας, της υψηλής αρτηριακής πίεσης, των υψηλών επιπέδων της «κακής» χοληστερόλης, των χαμηλών επίπεδων της «καλής» χοληστερόλης,  της καρδιακής ασθένειας της βαλβίδας (πρόπτωση της μιτροειδούς βαλβίδας) και της καρδιακή προσβολής.

Το μαγνήσιο, επίσης,  χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας, του άγχους, του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης, της νόσου του Lyme, της ινομυαλγίας,  των κραμπών στα πόδια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του διαβήτη, των πετρών στα νεφρά, των αδύναμων οστών (οστεοπόρωση), του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου, της ασθένειας του υψομέτρου, της ακράτεια των ούρων, του άσθματος, της αλλεργικής ρινίτιδας,  της σκλήρυνσης κατά πλάκας και για την πρόληψη της απώλειας της ακοής.

Οι αθλητές χρησιμοποιούν ενίοτε συμπληρώματα μαγνησίου για να αυξήσουν την ενέργεια και την αντοχή τους. Το μαγνήσιο, όμως, χρησιμοποιείται και για την αντιμετώπιση μολυσμένων ελκών του δέρματος, καθώς και για την επούλωση των πληγών. Το μαγνήσιο χρησιμεύει και ως κρύα κομπρέσα στην θεραπεία μιας σοβαρής λοίμωξης του δέρματος που προκαλείται από βακτήρια (ερυσίπελας) και ως θερμό πίεστρο για βαθιές δερματικές μολύνσεις.

Το μαγνήσιο απαιτείται, ακόμη, για τη σωστή ανάπτυξη και τη συντήρηση των οστών, ενώ είναι  απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία των νεύρων, των μυών, καθώς και πολλών άλλων μερών του σώματος. Στο στομάχι, το μαγνήσιο βοηθά στην εξουδετέρωση του γαστρικού οξέος και κινεί τα κόπρανα μέσω του εντέρου.

Συμπτώματα από την ανεπάρκεια μαγνησίου

Σε περιπτώσεις έλλειψης Μαγνησίου το νευρομυικό σύστημα διεγείρεται υπερβολικά και προκαλεί τα εξής συμπτώματα:

1. Μυϊκές κράμπες στις γάμπες και αλλού
2. Καρδιακές έκτακτες συστολές και ταχυκαρδία
3. Αγγειοσυστολή και αύξηση της πίεσης
4. Αύξηση της δραστηριότητας του νευρικού συστήματος και αισθητικές διαταραχές στα άκρα όπως μουδιάσματα, καψίματα, κα.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι πολλές φορές η ανεπάρκεια μαγνησίου συνδυάζεται και με έλλειψη ασβεστίου και καλίου στον οργανισμό, οπότε και το πρόβλημα γίνεται πιο περίπλοκο και η λύση του είναι δυσκολότερη.

Τροφές πλούσιες σε μαγνήσιο

1. Κρεατικά ή συναφή: χοιρινό λουκάνικο, συκώτι, καρδιά, αρνίσια νεφρά, κόκκινο κρέας, πιτσούνι, αυγά.
2. Θαλασσινά: σαλιγκάρι της θάλασσας, βούκινο, μύδια, γαρίδες, καλαμάρια, αχιβάδες.
3. Αμυλώδη: καστανό ρύζι, ζυμαρικά ολικής αλέσεως, όσπρια (φακές, φασόλια, ρεβίθια).
4. Λαχανικά: σπανάκι, μπρόκολο, σέσκουλο.
5. Φρούτα: μπανάνα, φρέσκο σύκο, αποξηραμένα φρούτα και ξηροί καρποί.
6. Δημητριακά: δημητριακά ολικής αλέσεως, ψωμί και μπισκότα ολικής αλέσεως, νιφάδες βρώμης, μούσλι.

Παράγοντες που αυξάνουν τα επίπεδα του μαγνησίου

1. Θεραπεία με μαγνήσιο
2. Αφυδάτωση
3. Διαβητικό κώμα
4. Νεφρική ανεπάρκεια
5. Υποθυρεοειδισμός
6. Νόσος του Addison
7. Πολλαπλούν μυέλωμα
8. Συστηματικός ερυθηματώδης
9. Λύκος

Παράγοντες που μειώνουν τα επίπεδα του μαγνησίου

1. Παθολογική απώλεια  γαστρεντερικών υγρών
2. Αλκοολισμός
3. Νεφρικές παθήσεις  – Χρόνια πυελονεφρίτιδα – Χρόνια σπειραματονεφρίτιδα – Νεφρική σωληναριακή  οξέωση
4. Σύνδρομα δυσαπορρόφησης
5. Ασιτία με μεταβολική οξέωση
6. Υπερανδυστερονισμός
7. Υπερπαραθυρεοειδισμός  – υπερασβεστιαιμία
8. Τοξαιμία ή εκλαμψία κύησης
9. Οξεία πακγρεατίτιδα
10. Χρόνια παγκρεατίτιδα

Συνιστώμενη ημερησία δόση μαγνησίου

Εκτιμάται ότι χρειάζονται 6mg μαγνησίου για κάθε κιλό βάρους ανά ημέρα. Έτσι, ένα άτομο 70 κιλών χρειάζεται 420mg μαγνησίου την ημέρα για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού. Τα άτομα που γυμνάζονται συστηματικά, χρειάζονται περισσότερο μαγνήσιο γιατί η παραγωγή ενέργειας στο σώμα τους είναι μεγαλύτερη και οι απώλειες περισσότερες.

Έχω αναφερθεί στο παρελθόν στη χρησιμότητα του διαδικτύου. Ο καθένας από εμάς επιλέγει τον τρόπο και το χρόνο που θα διαθέσει μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή του.

Μιλώντας από τη σκοπιά του γιατρού, βρίσκω ιδιαίτερα σημαντική την έννοια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Και εξηγώ αμέσως το γιατί.

Στη σύγχρονη εποχή όλοι μας -άλλος λίγο και άλλος περισσότερο- γινόμαστε κοινωνοί αυτών των μέσων. Facebook, twitter, youtube, linkedin αλλά και κάποια άλλα ίσως όχι τόσο διαδεδομένα στη χώρα μας ακόμη μας απασχολούν καθημερινά.

Βρίσκω λοιπόν εξαιρετικά χρήσιμο και ενδιαφέροντα τον τρόπο αυτής της επικοινωνίας με τους ασθενείς μου. Η αμεσότητα στην πρόσβαση και στην προσέγγιση -χωρίς την επίσκεψη στο ιατρείο, σε πρώτη τουλάχιστον φάση- σίγουρα αποτελεί επανάσταση. Ο ασθενής μπορεί να θέσει ερωτήματα, που αφορούν ζητήματα υγείας, που απασχολούν τον ίδιο ή κάποιο δικό του πρόσωπο εξοικονομώντας έτσι χρόνο πολύτιμο.

Από την άλλη ο γιατρός έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με πληθώρα ασθενών, απαντώντας σε τέτοια ερωτήματα ή εκθέτοντας τις απόψεις του δημόσια για ένα συγκεκριμένο θέμα.

Σκεφτείτε ότι στο εξωτερικό ομάδες ασθενών αλλά και γιατρών συζητούν μεταξύ τους ανταλλάσσοντας απόψεις. Δεν είναι απίστευτο?

Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν το χρόνο μπροστά στον υπολογιστή μας λίγο περισσότερο δημιουργικά! Τα μονοπάτια που θα ανοίξουν θα σας φανούν ειλικρινά πολύ πιο ενδιαφέροντα στην ηλεκτρονική σας περιήγηση!

ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΤΟ!!!

Οι καρκινικοί ή αλλιώς νεοπλασματικοί ή και βιοχημικοί δείκτες, είναι ουσίες οι οποίες βρίσκονται στα καρκινικά κύτταρα ή παράγονται από τα φυσιολογικά κύτταρα σε απάντηση στην παρουσία όγκου, με μεγαλύτερη όμως συγκέντρωση και πάντως, πάνω από τα φυσιολογικά όρια. Οι καρκινικοί δείκτες ανιχνεύονται στα βιολογικά υγρά (αίμα, κλπ). Οι δείκτες αυτοί μπορούν να ανιχνεύσουν μια νεοπλασία πριν ακόμα εμφανιστούν κλινικά συμπτώματα ή προτού διαγνωστεί ο καρκίνος με άλλες κλινικοεργαστηριακές μεθόδους και η έγκαιρη διάγνωση δίνει τη δυνατότητα για πιο αποτελεσματική θεραπεία.

Η ύπαρξη και κυρίως η αύξηση της συγκέντρωσης τους πάνω από τα φυσιολογικά όρια σχετίζεται με την παρουσία, την ανάπτυξη, τη διάγνωση ή και την πρόγνωση ενός κακοήθους όγκου.

Στις περισσότερες περιπτώσεις των ασθενών με καρκίνο, η έγκαιρη  διάγνωση σημαίνει καλύτερη, ευκολότερη και αποδοτικότερη αντιμετώπιση της νόσου, με αποτέλεσμα ιδιαίτερα περισσότερες πιθανότητες για τον ασθενή να υπερβεί την 5ετή επιβίωση.

Ο όρος 5ετής επιβίωση είναι μια στατιστική κατά την οποία οι ασθενείς με καρκίνο που ζουν χωρίς υποτροπή ή μετάσταση της νόσου για 5 χρόνια από την αρχική διάγνωση και θεραπεία, έχουν περισσότερες πιθανότητες να την ξεπεράσουν και να θεραπευθούν πλήρως με την πάροδο του χρόνου.

Οι πιο κάτω κυριότεροι καρκινικοί δείκτες έχουν αποδειχθεί ότι σχετίζονται με την παρουσία καρκίνου στα αντίστοιχα όργανα.

1. CEA, καρκινοεμβρυϊκό αντιγόνο, γλυκοπρωτεΐνη Μ.Β. 180.000, ένα εκ των αντιγόνων που παράγονται κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης (γαστρεντερικής οδός). Μετά τη γέννηση μειώνεται συνεχώς, ώστε σε φυσιολογικό ενήλικο η τιμή του φτάνει στα 3-5 ng/ml. Οι μέγιστες τιμές παρατηρούνται σε καπνιστές. Παράγεται από τα γονίδια της «οικογένειας CEA». Προσδιορίζει καρκινική εξέλιξη στο έντερο και τους πνεύμονες. Άνω των 100mg  σε μεταστάσεις. Πτώση στο φυσιολογικό αναμένεται από επιτυχή κολεκτομή. Μετά, σε περίπτωση ανόδου, χρειάζεται γενική έρευνα.
2. Άλφα φετοπρωτεΐνη, άλφα εμβρυϊκή σφαιρίνη, γλυκοπρωτεΐνη Μ.Β. 70.000, από το ήπαρ του εμβρύου. Επί καρκίνου του ήπατος και σε σπερματικούς όγκους (φυσιολογική τιμή 0-6,4 μονάδες), (500mg) ανά κ.εκ. Μετεγχειρητικά, αύξηση προδικάζει υποτροπή ακόμα και ύστερα από 6 μήνες. Τελευταίως και ο TRA-1-60. Μη καρκινική αύξηση σημειώνεται σε κύηση, όταν το έμβρυο παρουσιάζει ανωμαλίες.
3. Χοριακή γοαδοτροπίνη, hCG, βήτα υποομάς, σιαλογλυκοπρωτεΐνη Μ.Β. 46.000, δομής υποφυσιακών ορμονών. Συντίθεται στην έναρξη της εγκυμοσύνης από τα τροφοβλαστικά κύτταρα και αργότερα από τα κύτταρα της συγκυτιοτροφοβλάστης του πλακούντα. Κλινικά καθορίζει την εγκυμοσύνη και χρήστες μαριχουάνας. Διάγνωση καρκίνων των τροφοβλαστικών όγκων σε μη έγκυο (100%), χοριοκαρκινώματα, μήλη κύηση. Φυσιολογικές τιμές > 31 U/ml. Σε μήλη κύηση και 1.000.000. Ένα 50% των χοριοκαρκινωμάτων αναπτύσσεται από μήλη κύηση.
4. Καρκινικό αντιγόνο 15-3 (CA15-3). Είναι βλεννώδους τύπου αντιγόνο μεγάλου μοριακού βάρους από τα κύτταρα του καρκίνου του μαστού. Αντιδρά με δυο μονοκλωνικά αντισώματα (115D8 και DF3). Φ.Τ.<31 U/ml. Προσδιορίζει τον καρκίνο του μαστού και τις μεταστάσεις του. Και σε νόσους του ήπατος. Παράλληλοι δείκτες ο MCA και ο CA 549.
5. Υδατανθρακικό αντιγόνο 19-9 (CA19-9), υδατάνθρακας υψηλού μοριακού βάρους, πλούσιος σε βλεννίνη. Από καρκίνωμα του ορθού και του παχέος εντέρου, σε καρκίνο του παγκρέατος κυρίως, και δευτερευόντως του ΓΕΣ. ΦΤ. <33-60 U/ml. Συγκεντρώσεις άνω του του 10.000 πιστοποιούν μεταστάσεις. Πρόδρομός του, ο δείκτης CA 50.
6. Καρκινικό αντιγόνο 125 (CA125). Βλεννώδης γλυκοπρωτεΐνη, Μ.Β. 200.000, αναγνωρίζεται με το μονοκλωνικό αντίσωμα OC 125. Συναντάται σε παράγωγα εμβρυϊκού επιθηλίου, ωοθηκικού καρκινώματος και σε ιστούς αδενοκαρκινώματος. Φ.Τ. 0-35 U/ml. Και σε ενδομητρίωση, κίρρωση, κύηση κ.α. Επίσης η τοποϊσομεράση ΙΙ, η melan Α και η inhibine-alpha εφαρμόζονται σε μερικές περιπτώσεις.
7. Προστατικό ειδικό αντιγόνο (PSA), γλυκοπρωτεΐνη, Μ.Β. 34.000. Ειδικό για το όργανο προστάτη, αλλά όχι ειδικό για τον καρκίνο του προστάτη. Το ποσόν  και οι μεταβολές του (άνω του 75 ng/ml το χρόνο) οδηγούν στην πρώιμη διάγνωση καρκίνων και μεταστάσεών του. Φ.Τ. αναλόγως της ηλικίας <4 ng/ml. Αναστέλλεται από την αντιανδρογόνο θεραπεία. Και οι δύο αυτοί δείκτες αυξάνουν ύστερα από δακτυλική εξέταση του προστάτη, ύστερα από συνουσία κτλ.

Η πρακτική χρήση των δεικτών

Μια αυξημένη τιμή δεν σημαίνει οπωσδήποτε καρκίνο, αλλά μας προβληματίζει να ερευνήσουμε περισσότερο τον ασθενή. Εκείνο όμως που είναι βέβαιο είναι το γεγονός ότι οι δείκτες αυτοί βοηθούν στην παρακολούθηση ασθενών με καρκίνο, σε περιπτώσεις π.χ. χειρουργικών επεμβάσεων, χημειοθεραπείας, ακτινοθεραπείας, υποτροπών ή μεταστάσεων κατά τις οποίες έχουμε μεγάλες μεταβολές.

Μία αύξηση ή συνεχής αύξηση των καρκινικών δεικτών υποδηλώνει συχνά υποτροπή, μετάσταση και μικρή ανταπόκριση στη θεραπεία, ενώ μειωμένα επίπεδα υποδεικνύουν θετική ανταπόκριση, συνεπώς και καλή πρόγνωση.

Αν επιλεγούν σωστά, οι καρκινικοί δείκτες μπορούν να συνεισφέρουν ικανοποιητικά στην μελέτη της νόσου. Ορισμένες εφαρμογές των καρκινικών δεικτών είναι:

1. Παρακολούθηση και αξιολόγηση της θεραπείας.
2. Έλεγχος των μεταστάσεων πριν την εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων.
3. Εκτίμηση της βιοχημικής φύσης του όγκου και κλινική σταδιοποίηση και ταξινόμησή του.
4. Ικανότητα πρόγνωσης της νόσου.
5. Ικανότητα διαφορικής διάγνωσης από καλοήθης όγκους ή άλλες ασθένειες ή ακόμα και επιβεβαίωση της διάγνωσης.
6. Συνεπικουρούν στη διάγνωση του καρκίνου και έτσι είναι ευκολότερη η αντιμετώπισή του.

Photo credit: PNNL – Pacific Northwest National Laboratory / Foter.com / CC BY-NC-SA

Η παθολογική κατάσταση κατά την οποία εμφανίζονται αυξημένα ένα ή περισσότερα λιπιδικά κλάσματα στο αίμα (ολική χοληστερίνη, LDL χοληστερόλη, τριγλυκερίδια) ονομάζεται υπερλιπιδαιμία.

Ένας από τους βασικότερους παράγοντες εμφάνισης της είναι η διατροφή και κυρίως η υψηλή περιεκτικότητα της σε λιπαρά και ιδιαιτέρως των κορεσμένων λιπαρών ή και trans λιπαρών που βρίσκονται στα λιπαρά μέρη των κρεάτων, στα γαριδάκια, γλυκά, κέικ, fast food, προϊόντα φούρνου και άλλα.

Επομένως ένα θεραπευτικό πλάνο για την αντιμετώπιση αυτής της ασθένειας περιλαμβάνει τη μείωση κατανάλωσης τροφίμων πλούσιων σε λιπαρά και κατ’ επέκταση η μείωση του βάρους εάν είναι απαραίτητο.

Σημειώνεται επίσης ότι η υπερλιπιδαιμία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην κληρονομικότητα, ενώ εξίσου σημαντικό είναι και το γεγονός ότι οι παράγοντες που επηρεάζουν την κληρονομικότητα δεν οφείλονται μόνο στους γενετικούς παράγοντες αλλά και στις διατροφικές συνήθειες των ατόμων.

Όσον αφορά τις επιπλοκές, τα υψηλά επίπεδα των λιπιδίων του αίματος αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων. Πιο συγκεκριμένα, η LDL χοληστερόλη, η οποία συσσωρεύεται στα τοιχώματα των στεφανιαίων αρτηριών ευθύνεται για την πιο κοινή μορφή καρδιακής πάθησης που είναι η στεφανιαία νόσος.

Θεραπευτική αντιμετώπιση 

1. Μείωση του σωματικού βάρους με στόχο το ιδανικό σημείο
2. Αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και άθληση
3. Μείωση πρόσληψης χοληστερόλης και κορεσμένων λιπών
4.  Αύξηση πρόσληψης πολυακόρεστων λιπαρών οξέων
5. Αύξηση πρόσληψης άπεπτων φυτικών ινών, προσθέτοντας στην διατροφή πολλά λαχανικά, φρούτα, ψωμί πιτυρούχο και μη αποφλοιωμένα δημητριακά.

Στη περίπτωση υπερλιπιδαιμίας, αποκλείουμε ή περιορίζουμε αρκετά, ορισμένες κατηγορίες τροφών: Βούτυρο, μαργαρίνη, ξηροί καρποί, γλυκά με πολλά λιπαρά, μπισκότα, βουτήματα, παγωτά, κέικ, γάλα πλήρες και όλα τα γαλακτοκομικά με λίπος (τυρί, γιαούρτι), μπέικον, εντόσθια, παχιά ψάρια, κρέμα γάλακτος, φυτικά λάδια, κρόκος αυγού, πατατάκια, γαριδάκια, κρέατα σε κονσέρβα, τηγανητά, λαρδί, σοκολάτες, πέτσα από κοτόπουλο, καρύδα, αβοκάντο, όλα τα αλλαντικά, όλα τα παχιά κρέατα (αρνί, βοδινό, χοιρινό), όλα τα αλκοολούχα.

Ζητούμε ως γιατροί από τους ασθενείς μας να εφαρμόσουν τις οδηγίες μας,για να οδηγηθούν στην θεραπεία της μιας ή της άλλης κατάστασης.

Στην πραγματικότητα, εκείνη τη στιγμή, λίγοι από εμάς αναλογιζόμαστε τι ακριβώς συμβαίνει.

Το μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών που μας επισκέπτονται στο ιατρείο μας πάσχουν από χρόνια νοσήματα. Αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης,στεφανιαία νόσος, εγκεφαλικά επεισόδια και πολλά άλλα. Όλες αυτές οι χρόνιες καταστάσεις απαιτούν τη λήψη συνδυασμού φαρμάκων.

Όχι ένα, ούτε δύο αλλά πολλές φορές τέσσερα και πέντε διαφορετικά φάρμακα ημερησίως είναι απαραίτητα για να ρυθμιστεί ένας τέτοιος χρόνιος ασθενής. Και αυτό συμβαίνει συχνά γιατί δυστυχώς υπάρχουν ασθένειες που συνοδεύουν η μία την άλλη και συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή.

Οφείλουμε λοιπόν ως υπεύθυνοι επιστήμονες να εξηγήσουμε στον άρρωστό μας ορισμένα πράγματα.Την αναγκαιότητα πρώτα απ’όλα της λήψης όλων αυτών των σκευασμάτων, τους τρόπους λήψης τους, τις πιθανές τους παρενέργειες. Για πόσο διάστημα θα συνεχιστεί η αγωγή, εάν και πότε θα σταματήσει, πότε θα χρειαστεί επανέλεγχος της κατάστασής τους.

Όλα αυτά είναι ζητήματα πολύ ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς μας. Είναι ζητήματα στα οποία ο γιατρός οφείλει να απαντά καθημερινά και σε κάθε άρρωστο.

Πώς όμως θα καταφέρει ο γιατρός να πείσει τον ασθενή του για το όλο αυτό εγχείρημα? Πώς θα τον καθοδηγήσει σωστά στη θεραπεία της πάθησης ή των παθήσεών του? Με ποιόν τρόπο θα δείξει στον ασθενή του την ορθότητα των σκέψεών του?

Μοναδικός δρόμος σε όλο αυτό το σύνθετο πρόβλημα, είναι -ευτυχώς ή δυστυχώς-η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στα δύο μέρη. Μόνον αυτή θα καταφέρει να ενώσει τους δύο σε μiα κοινή γραμμή προς τη θεραπεία, να οδηγήσει σε λήψη σωστών αποφάσεων, στη λύση και απάντηση των ερωτημάτων και προβληματισμών από πλευράς ασθενούς.