Blog

Η κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να μας δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Από την πρώτη κιόλας γουλιά, το αλκοόλ ταξιδεύει στο στομάχι και στην κυκλοφορία του αίματός μας. Στη συνέχεια, κάνει το ταξίδι του σε ολόκληρο το σώμα, τον εγκέφαλο και τους μύες.

Το αλκοόλ όχι μόνο δεν περιέχει πρωτεΐνες, μέταλλα και βιταμίνες, αλλά στην πραγμαγτικότητα αναστέλλει την απορρόφηση και την χρήση ζωτικών θρεπτικών συστατικών, όπως η θειαμίνη (βιταμίνη Β1), η βιταμίνη Β12, το φολικό οξύ και ο ψευδάργυρος. Για αυτό το σώμα μας το αντιλαμβάνεται σαν “δηλητήριο”. Δεν μπορεί να το αποθηκεύσει, οπότε θέλει να το διασπάσει και να το ξεφορτωθεί.

Και εδώ εμπλέκεται το συκώτι μας, το οποίο μετατρέπει το αλκοόλ σε έναν αριθμό από διαφορετικές χημικές ενώσεις, επιτρέποντας στο σώμα μας να τις διασπάσει με την βοήθεια ενζύμων, αρχικά σε μια αρκετά τοξική ουσία, την ακεταλδεϋδη (η ουσία αυτή είναι που προκαλεί το hangover), στη συνέχεια σε οξικό οξύ και μετά σε λιπαρά οξέα, διοξείδιο του άνθρακα ή νερό, συστατικά που “αρέσουν” όλα στο σώμα και μπορεί να τα διαχειριστεί.

Ωστόσο, εάν πιούμε περισσότερο αλκοόλ από όσο μπορεί να επεξεργαστεί το συκώτι μας, αυξάνονται τα επίπεδα αλκοόλ στο αίμα μας και αρχίζουμε να μεθάμε. Τα επίπεδα του αλκοόλ στο αίμα, φτάνουν στο μέγιστο περίπου 45 με 90 λεπτά μετά την κατάναλώσή του.

Ωστόσο, οι πρώτες επιδράσεις του αλκοόλ ξεκινούν πολύ γρήγορα, ακόμα κι αν δεν τις παρατηρήσουμε αμέσως. Για την ακρίβεια, το αλκοόλ εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος μόλις πιούμε την πρώτη γουλιά. Οι επιδράσεις του αρχίζουν να εμφανίζονται μέσα στα επόμενα δέκα λεπτά, και τόσο αυτές όσο και η έντασή τους διαφέρουν από άτομο σε άτομο για διάφορους λόγους.

Παράγοντες που επηρέαζουν την ταχύτητα απορρόφησης του αλκοόλ στον οργανισμό

Η κατανάλωση φαγητού

Το σώμα μας απορροφά το αλκοόλ στην κυκλοφορία του αίματος πολύ πιο γρήγορα όταν πίνουμε με άδειο στομάχι. Μόλις πίνουμε, το αλκοόλ πηγαίνει στο στομάχι μας, όπου περίπου το 20 % απορροφάται στο αίμα. Από εκεί, περνά στο λεπτό μας έντερο, από όπου απορροφάται και το υπόλοιπο στην κυκλοφορία του αίματος. Εάν υπάρχει φαγητό στο στομάχι μας, το αλκοόλ θα καθυστερήσει να περάσει στο λεπτό έντερο. Έτσι, όσο περισσότερο παραμένει το αλκοόλ στο στομάχι μας, τόσο πιο αργή είναι η έναρξη των επιδράσεών του.

Το φύλο

Oι άνδρες συνήθως έχουν περισσότερο μυϊκό ιστό από τις γυναίκες. Ο μυς έχουν περισσότερο νερό από το λίπος, κι έτσι το αλκοόλ αραιώνεται περισσότερο σε ένα άτομο με περισσότερο μυϊκό ιστό (λόγω του περισσότερου νερού). Επίσης, οι γυναίκες έχουν σε μικρότερη ποσότητα στον οργανισμό τους το ένζυμο αλκοολική αφυδρογονάση, το οποίο διασπά το αλκοόλ, και έτσι μεθάν πιο εύκολα.

Η ηλικία

Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας συνήθως επεξεργάζονται ταχύτερα το αλκοόλ σε σύγκριση με τους νεότερους, επειδή όσο περισσότερη είναι η έκθεση στο αλκοόλ, τόσο αυξάνονται τα βασικά ένζυμα που το μεταβολίζουν στο συκώτι. Έτσι, έχουν συνήθως αυξημένη ανοχή στο αλκοόλ.

Το είδος του ποτού

Τα αφρώδη ποτά, όπως η σαμπάνια ή τα ποτά που συνδυάζονται με ανθρακούχα αναψυκτικά,  εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος γρηγορότερα, καθώς οι φυσαλίδες αυξάνουν την πίεση στο στομάχι, επομένως οι επιδράσεις του αλκοόλ εμφανίζονται πιο άμεσα.

Ο εμμηνορροϊκός κύκλος (για τις γυναίκες)

Ο ρυθμός με τον οποίο το σώμα των γυναικών απορροφά το αλκοόλ αλλάζει σε όλη τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου. Απορροφάται γρηγορότερα κατά την ωορρηξία και λίγο πριν από την περίοδο.

Πρακτικές για πιο αργή απορρόφηση του αλκοόλ αίματος (και λιγότερες επιδράσεις)

• Καταναλώστε φαγητό τουλάχιστον 1 ώρα πριν πιείτε αλκοόλ.
• Πίνετε αργά τα ποτά σας.
• Αποφύγετε τα σφηνάκια και γενικά πίνετε αργά και με μικρές γουλιές.
• Μην πίνετε περισσότερα από ένα ποτό την ώρα.
• Πίνετε νερό παράλληλα με την κατανάλωση αλκοόλ.
• Περιορίστε ή αποφύγετε τα ανθρακούχα ποτά, όπως σαμπάνια, αφρώδες κρασί και κοκτέιλ αναμεμειγμένα με σόδα

Η συνιστώμενη ποσότητα κατανάλωσης αλκοόλ είναι 2 ποτά / ημέρα για τους άνδρες και
1 ποτό / ημέρα για τις γυναίκες (ποτό = 330 ml μπύρα / 150 ml κρασί / 45 ml οινοπνευματώδους ποτού).

Ωστόσο, καλό είναι να αποφεύγουμε την κατανάλωση αλκοόλ σε καθημερινή  βάση και να το περιορίσουμε μόνο στις κοινωνικές περιστάσεις, καθώς παρέχει μόνο “κενές” θερμίδες και καθόλου θρεπτικά συστατικά και απλά επιβαρύνει τον οργανισμό μας.

Θανάσης Τσιούδας, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

Η αθηροσκλήρωση είναι μία σοβαρή πάθηση που χαρακτηρίζεται από στένωση του εσωτερικού των αρτηριών, η οποία προκαλείται από εναποθέσεις χοληστερόλης, λιπιδίων και ασβεστίου στα τοιχώματα των αρτηριών.

Οι εναποθέσεις αυτές μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη βλαβών στο τοίχωμα των αρτηριών που ονομάζονται αθηρωματικές πλάκες. Οι πλάκες αυτές περιβάλλονται από κάψα ινώδους ιστού, οι οποίες προοδευτικά μεγαλώνουν και στενεύουν σιγά-σιγά τις αρτηρίες ή αδυνατίζουν το τοίχωμά τους. Οι αρτηρίες οι οποίες θα προσβληθούν από τη νόσο μπορεί να αποφραχθούν σχεδόν ολοκληρωτικά, κάτι το οποίο οδηγεί σε ανεπαρκή παροχή αίματος (ισχαιμία).

Επιπλέον, χωρίς έγκαιρη αντιμετώπιση μπορεί κάποια στιγμή να προκαλέσει έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό επεισόδιο ή ρήξη ανευρύσματος των αρτηριών ή και θρόμβωση των αρτηριών. Για τους λόγους αυτούς η αθηροσκλήρωση θεωρείται πολύ επικίνδυνη προκαλώντας πολλούς θανάτους παγκοσμίως.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αθηροσκλήρωση πολλές φορές συγχέεται με την αρτηριοσκλήρυνση, η οποία ουσιαστικά χαρακτηρίζεται από απώλεια της ελαστικότητας των αρτηριών, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αρτηριακή πίεση.

Πώς γίνεται η διάγνωση της αθηροσκλήρωσης

Η αθηροσκλήρωση αρχίζει από την εφηβική ηλικία ή την ενηλικίωση υπό μορφή αλλοιώσεων του εσωτερικού χιτώνα των αρτηριών. Η νόσος διαγιγνώσκεται όταν προκληθούν στενώσεις των αρτηριών ή ανευρύσματα με τη βοήθεια των απεικονιστικών μεθόδων. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι η αγγειογραφία, η αξονική τομογραφία, η μαγνητική τομογραφία καθώς και το υπερηχοκαρδιογράφημα.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου 

Οι παράγοντες κινδύνου εμφάνισης αθηροσκλήρωσης είναι:

– το κάπνισμα,
– ο διαβήτης,
– οι μη φυσιολογικές συγκεντρώσεις λιπιδίων στο αίμα,
– η υπέρταση,
– το οικογενειακό ιστορικό,
– το ανδρικό φύλο,
– η αύξηση της ηλικίας,
– η καθιστική ζωή και
– η παχυσαρκία.

Ποια είναι τα συμπτώματα

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι η στηθάγχη (θωρακικός πόνος ή δυσφορία), η διαλείπουσα χωλότητα (πόνος που αυξάνεται κατά τη βάδιση ή σωματική άσκηση), τα εγκεφαλικά επεισόδια, οι παροδικές ισχαιμικές κρίσεις και η νεφρική ανεπάρκεια. Σημειωτέον ότι τα συμπτώματα είναι δυνατόν να εκδηλωθούν από οποιοδήποτε σύστημα οργάνων, στο οποίο η παροχή αίματος είναι μειωμένη λόγω της αθηρωσκλήρωσης.

Πώς αντιμετωπίζεται

Ο ασθενής και η οικογένειά του είναι σημαντικό να γνωρίζουν τους παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με την αθηροσκλήρωση και ενθαρρύνονται να τροποποιήσουν τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες που επιβαρύνουν την υγεία του. Η συμμετοχή σε προγράμματα διακοπής του καπνίσματος, ο περιορισμός της καθιστικής ζωής, η μείωση του άγχους, ο έλεγχος της παχυσαρκίας και η μείωση της πρόσληψης κορεσμένων λιπαρών οξέων είναι μερικές από τις βασικότερες συστάσεις. Προτείνεται επίσης τακτική άσκηση, ο τύπος και η ένταση της οποίας όμως θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στον κάθε ασθενή.

Τέλος, η φαρμακευτική αντιμετώπιση της υπέρτασης, των διαταραχών των συγκεντρώσεων των λιπιδίων και του σακχαρώδη διαβήτη επίσης βοηθάει σε αυτή την κατεύθυνση. Η αγγειοπλαστική και η αθηρεκτομή ή εμφύτευση μοσχεύματος αρτηριακής παράκαμψης έχει αποδειχθεί ότι είναι επίσης ωφέλιμες σε ορισμένους ασθενείς.

Βιβλιογραφία

1. “What Are the Signs and Symptoms of Atherosclerosis? – NHLBI, NIH”. www.nhlbi.nih.gov. 22 June 2016. Retrieved 5 November2017.
2. ^ Jump up to:a b “What Causes Atherosclerosis? – NHLBI, NIH”. www.nhlbi.nih.gov. 22 June 2016. Retrieved 6 November 2017.
3. ^ Jump up to:a b c “Who Is at Risk for Atherosclerosis?”. www.nhlbi.nih.gov. 22 June 2016. Retrieved 5 November 2017.
4. ^ Jump up to:a b c “How Can Atherosclerosis Be Prevented or Delayed? – NHLBI, NIH”. www.nhlbi.nih.gov. 22 June 2016. Retrieved 6 November 2017.
5. ^ Jump up to:a b c d e “How Is Atherosclerosis Treated? – NHLBI, NIH”. www.nhlbi.nih.gov. 22 June 2016. Retrieved 6 November 2017.
6. ^ Jump up to:a b Aronow WS, Fleg JL, Rich MW (2013). Tresch and Aronow’s Cardiovascular Disease in the Elderly, Fifth Edition. CRC Press. p. 171. ISBN 9781842145449.
7. ^ Jump up to:a b c “What Is Atherosclerosis? – NHLBI, NIH”. www.nhlbi.nih.gov. 22 June 2016. Retrieved 6 November 2017.

Οι επιστημονικές μελέτες αναφορικά με την κατανάλωση αλκοόλ και τα πιθανά οφέλη ή τους κινδύνους που ενέχει είναι πολλές. Όμως μία σχετικά πρόσφατη φέρνει άσχημα νέα για εκείνους που συνηθίζουν να καταναλώνουν ένα ποτηράκι κρασί την ημέρα με τη δικαιολογία ότι όχι μόνο δεν βλάπτει αλλά ότι ωφελεί την υγεία τους.

H σχετική μελέτη που δημοσιεύτηκε στην έγκριτη ιατρική επιθεώρηση «Lancet» δείχνει πως το αλκοόλ βλάπτει τον οργανισμό από την πρώτη γουλιά. Και καταλήγει ότι η κατανάλωση ποτού ενοχοποιείται για περισσότερους θανάτους από ό,τι εκτιμούσε αρχικά η επιστημονική κοινότητα.

Και αυτό διότι μπορεί η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ – κυρίως κόκκινο κρασί – να προστατεύει την καρδιά και γενικότερα το καρδιαγγειακό σύστημα, αλλά όπως προκύπτει από τα πρόσφατα ευρήματα τα οφέλη αυτά «διαγράφονται» εξαιτίας του αυξημένου κινδύνου εμφάνισης καρκίνου και άλλων σοβαρών νοσημάτων.

Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη εξέτασε δεδομένα από 694 παλαιότερες έρευνες σχετικά με την κατανάλωση αλκοόλ και 592 σχετικά με τις επιπτώσεις στην υγεία. Συνεπώς, μπήκαν στο μικροσκόπιο οι συνήθειες και οι ιατρικοί φάκελοι 28 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Όπως σημειώνουν στα συμπεράσματά τους οι ερευνητές, αν υπολογίσει κανείς τους παράγοντες που οδηγούν τους ανθρώπους σε πρόωρο θάνατο ή σε αναπηρία, διαπιστώνει ότι το αλκοόλ βρίσκεται στην έβδομη θέση, πίσω από το κάπνισμα ή την υψηλή αρτηριακή πίεση. Οι νόσοι. Και αυτό διότι το αλκοόλ συνδέεται με την εμφάνιση διάφορων σοβαρών νόσων όπως ο καρκίνος, η κίρρωση του ήπατος, η υπέρταση καθώς επίσης και η φυματίωση.

Επιπλέον, η μέθη αποτελεί βασική αιτία των τροχαίων ατυχημάτων ανά τον κόσμο. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με την ίδια μελέτη, το αλκοόλ αντιπροσωπεύει το 2,2% όλων των θανάτων μεταξύ των γυναικών και το 6,8% του συνόλου των θανάτων στους άνδρες παγκοσμίως.

«Οι κίνδυνοι για την υγεία που συνδέονται με το αλκοόλ είναι τεράστιοι» αναφέρει η γιατρός Emmanuela Gakidou του Ινστιτούτου Ανάλυσης Υγείας (IHME) της Ουάσιγκτον η οποία συμμετείχε στην έρευνα. Και συνεχίζει: «Ο μύθος ότι ένα ή δύο ποτηράκια την ημέρα είναι καλά για την υγεία είναι επικίνδυνος. Μόνο το μηδενικό αλκοόλ ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο ασθενειών».

Πηγή: www.tanea.gr

Το μαγνήσιο είναι ένα φυσικό μεταλλικό στοιχείο, το οποίο βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στο σώμα και είναι υπεύθυνο για περισσότερες από 300 βιοχημικές αντιδράσεις που κρατούν τον οργανισμό σε σωστή λειτουργία.

Οι καθημερινές ανάγκες ενός ενήλικα κυμαίνονται περί τα 6mg μαγνησίου για κάθε κιλό βάρους ανά ημέρα, τα οποία λαμβάνει μέσα από μια ισορροπημένη δίαιτα. Τα άτομα όμως που γυμνάζονται συστηματικά χρειάζονται περισσότερο μαγνήσιο γιατί η παραγωγή ενέργειας στο σώμα τους είναι μεγαλύτερη και οι απώλειες περισσότερες.

Το μαγνήσιο υπάρχει σε φυτικά και ζωικά τρόφιμα και σε ποτά. Καλές πηγές μαγνησίου είναι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το σπανάκι και τα όσπρια, αλλά και τα δημητριακά ολικής αλέσεως. Σημαντική ποσότητα λαμβάνεται επίσης από το κρέας, τα θαλασσινά και τα φρούτα. Χαμηλότερη περιεκτικότητα σε μαγνήσιο έχουν ορισμένα επεξεργασμένα τρόφιμα, όπως ραφιναρισμένοι σπόροι με τρόπους που αφαιρούν το πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά φύτρο και το πίτουρο.

Αντίθετα με ό,τι ενδεχομένως πιστεύεται ανά το ευρύ κοινό, η ανεπάρκεια σε μαγνήσιο είναι πολλή συχνή ακόμα και σ’ εκείνους που το λαμβάνουν ως συμπλήρωμα τακτικά.

Η συμπτωματική όμως ανεπάρκεια μαγνησίου οφειλόμενη σε χαμηλή διαιτητική πρόσληψη σε κατά τα άλλα υγιή άτομα είναι ασυνήθιστη, επειδή οι νεφροί περιορίζουν την ουρική έκκριση του μετάλλου αυτού. Συνήθως η χαμηλή πρόσληψη ή η υπερβολική απώλεια μαγνησίου λόγω συγκεκριμένων καταστάσεων υγείας, όπως χρόνιος αλκοολισμός ή και η χρήση ορισμένων φαρμάκων μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη μαγνησίου.

Συμπτώματα έλλειψης μαγνησίου

Σε περιπτώσεις έλλειψης μαγνησίου το νευρομυϊκό σύστημα διεγείρεται υπερβολικά και προκαλεί τα εξής συμπτώματα:

• Αϋπνίες: Η έλλειψη μαγνησίου προκαλεί νευρικότητα κι εμποδίζει την έλευση του ύπνου. Έτσι το άτομο δεν ξεκουράζεται με αποτέλεσμα να μην αποδίδει ή να είναι αφηρημένο.
• Κούραση που δεν επιτρέπει στο άτομο ν’ ανταπεξέλθει στις καθημερινές του δραστηριότητες που απαιτούν πνευματική διαύγεια (π.χ. οδήγηση).
• Οστεοπόρωση: Το μαγνήσιο ευνοεί την απορρόφηση του ασβεστίου, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στη διατήρηση και την καλή υγεία των οστών.
• Μυϊκές κράμπες: Οι αθλητές κι οι συστηματικά ασκούμενοι είναι συχνά αποδέκτες μυϊκών κραμπών. Δεν είναι λίγες όμως οι φορές που ένα άτομο νιώθει κράμπες και τραβήγματα λόγω της έλλειψης μαγνησίου. Αυτό μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με μία διατροφή πλούσια σε πηγές μαγνησίου.
• Ψυχολογικές μεταπτώσεις: Η έλλειψη μαγνησίου μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του άγχους, κατάθλιψη ή αλλαγές στη διάθεση που σχετίζονται και με το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο.

Άλλα σημεία ανεπάρκειας μαγνησίου είναι οι καρδιακές έκτακτες συστολές και ταχυκαρδία, η αγγειοσυστολή και αύξηση της πίεσης, η αύξηση της δραστηριότητας του νευρικού συστήματος, καθώς και αισθητικές διαταραχές στα άκρα όπως μουδιάσματα, καψίματα, κ.α.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι πολλές φορές η ανεπάρκεια μαγνησίου συνδυάζεται και με έλλειψη ασβεστίου και καλίου στον οργανισμό, οπότε και το πρόβλημα γίνεται πιο περίπλοκο και η λύση του δυσκολότερη.

Ποιοι παρουσιάζουν συχνότερα έλλειψη μαγνησίου

Η έλλειψη μαγνησίου συνήθως παρουσιάζεται συχνότερα σε όσους καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες καφέ και ζάχαρης, στις γυναίκες που κάνουν χρήση αντισυλληπτικών χαπιών, σε όσους καταναλώνουν κυρίως επεξεργασμένα τρόφιμα ή μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, καθώς και σε άτομα που σπάνια τρώνε ωμά φρούτα και λαχανικά.

Μαγνήσιο και διαβήτης τύπου 2

Οι δίαιτες με υψηλότερες ποσότητες μαγνησίου συσχετίστηκαν με σημαντικά μειωμένο κίνδυνο για διαβήτη, πιθανώς λόγω του ρόλου του μαγνησίου στο μεταβολισμό της γλυκόζης. Η υπομαγνησιαιμία μπορεί να επιδεινώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη, μια κατάσταση που συχνά προηγείται του διαβήτη ή θα μπορούσε να είναι μια συνέπεια της αντίστασης στην ινσουλίνη. Ο διαβήτης οδηγεί σε αυξημένη ουρική απώλεια μαγνησίου και η επακόλουθη ανεπάρκειά του θα μπορούσε να βλάψει την έκκριση και τη δράση της ινσουλίνης, με αποτέλεσμα να επιδεινώσει τον έλεγχο της νόσου.

Business photo created by yanalya – www.freepik.com