Blog

Screen-Shot-2019-10-14-at-17.51.16-1024x683.png

14 Οκτωβρίου, 2019 Angelos KlitsasΠαχυσαρκία0

Ο επιπολασμός της παχυσαρκίας στις μέρες μας έχει αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό, τόσο στα παιδιά και στους έφηβους όσο και στους ενήλικες. Τα διατροφικά πρότυπα του γενικού πληθυσμού επιδεινώνονται με αποτέλεσμα να προκαλούνται βλαβερές συνέπειες στον οργανισμό.

Η πρόσληψη μεγαλύτερης ποσότητας ενέργειας μέσω των τροφίμων σε σχέση με αυτή που καταναλώνουμε, μπορεί μακροπρόθεσμα να οδηγήσει σε σοβαρά νοσήματα όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, η οστεοπόρωση, η υπνική άπνοια κ.λπ.

Ως αποτέλεσμα πολλοί στρέφονται σε δίαιτες αμφιβόλου ποιότητας με την πεποίθηση ότι θα χάσουν γρήγορα το περιττό σωματικό βάρος και θα αποκαταστήσουν τα διατροφικά λάθη. Σπάνια όμως είναι αποτελεσματικές οι δίαιτες στη μακροχρόνια διατήρηση του χαμηλού σωματικού βάρους, ενώ επιπλέον εκείνες για την ταχεία απώλειά του μπορεί να προκαλέσουν και σημαντικές παθολογικές επιπλοκές.

Αν και υπάρχουν γενικές διατροφικές συνήθειες που θεωρούνται κατάλληλες, είναι σημαντικό αυτές που ακολουθεί ο καθένας να είναι εξατομικευμένες. Επιπλέον, η προσπάθεια αδυνατίσματος δεν πρέπει σταματά με την επίτευξη του επιθυμητού βάρους, διότι το στάδιο της συντήρησης αποτελεί βασικό κομμάτι μιας θεραπείας.

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο έλεγχος της παχυσαρκίας δεν είναι ένα απλό μαθηματικό πρόβλημα, όπου ελέγχεται το ισοζύγιο μεταξύ προσλαμβανομένων και καταναλισκομένων θερμίδων, αλλά ένα σύνθετο ιατρικό πρόβλημα. Τα αίτια της είναι πολύπλοκα και όχι απλά θέμα αυτοελέγχου και προσωπικής θέλησης. Γι’ αυτό και θα πρέπει να ασχολείται με αυτό ομάδα ειδικών.

Όσον αφορά τους γενικούς υγιεινούς κανόνες για τη διατήρηση του φυσιολογικού σωματικού βάρους, ένα σχετικό πλάνο έχει ως εξής:

  1. Τρία κύρια γεύματα σε καθημερινή βάση, καθώς και λαχανικά ή φρούτα στις περιπτώσεις που πεινάτε ενδιαμέσως.
  2. Πρωινό γεύμα κάθε μέρα.
  3. Περιορισμός στην κατανάλωση άλατος και κρέατος.
  4. Προτιμείστε το κοτόπουλο από το κόκκινο κρέας ή το ψάρι γενικότερα από το κρέας.
  5. Σημαντική η κατανάλωση τουλάχιστον 4 φρούτων φρέσκων φρούτων εποχής και πράσινων λαχανικών σε καθημερινή βάση.
  6. Αποφύγετε την κατάχρηση αλκοόλ, τα ζαχαρούχα αναψυκτικά, το βούτυρο, τα τηγανητά και τις τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες.
  7. Καταναλώνετε καθημερινώς δύο τρία ποτήρια άπαχο γάλα ή την ανάλογη ποσότητα σε άπαχο γιαούρτι χωρίς γλυκαντικά ή άλλα πρόσθετα.
  8. Μικρότερη ποσότητα φαγητού εφόσον αντιλαμβάνεστε ότι γευματίσατε επαρκώς.
  9. Αποφύγετε να τρώτε το φαγητό όρθιοι η παράλληλα με άλλες δραστηριότητες, όπως διάβασμα ή τηλεθέαση.
  10. Το τελευταίο γεύμα της ημέρας να είναι μακράν του ύπνου και όχι μετά τις 20:00.
  11. Περπατάτε καθημερινώς τουλάχιστον επί τριάντα λεπτά με μέτρια ένταση.

Σημειώνεται ότι το ιδανικό βάρος θα καθοριστεί από την ετήσια προληπτική ιατρική εξέταση, όπου δίνονται και συμπληρωματικές οδηγίες ή τροποποιήσεις στα προαναφερθέντα.

Background photo created by schantalao – www.freepik.com


Fotolia_128734905_Subscription_Monthly_M.png

7 Οκτωβρίου, 2019 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Καθώς διανύουμε τη φθινοπωρινή περίοδο και εν συνεχεία οδεύουμε προς τη χειμερινή, τείνουν να κάνουν την εμφάνισή τους μια σειρά από «εποχιακές» ιώσεις, όπως είναι η γρίπη, το κρυολόγημα και το συνάχι.

Αυτό συμβαίνει διότι με την πτώση της θερμοκρασίας δημιουργούνται συνθήκες που είναι ιδανικές για την εξάπλωση των ιών, πολλοί από τους οποίους κάνουν την εμφάνισή τους πιο συχνά κατά τις περιόδους κρύου ή υγρασίας. Από την μία οι χώροι όπου πολλοί συνωστίζονται και έρχονται σε κοντινή επαφή μεταξύ τους (π.χ. σε σχολεία ή στα μέσα μεταφοράς), κλείνουν και δεν αερίζονται, γεγονός που ευνοεί τη μετάδοση, ενώ από την άλλη οι ίδιες οι άμυνες του οργανισμού με το ψύχος μεταβάλλονται. Ειδικά στο τελευταίο, η έλλειψη ύπνου και η κακή διατροφή λειτουργούν ως επιβαρυντικός παράγοντας, καθώς έχουν συσχετισθεί με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης της λοίμωξης.

Η μετάδοση των ιώσεων γίνεται με την εισπνοή σταγονιδίων από το βήχα και το φτάρνισμα μολυσμένων ατόμων, καθώς και από την άμεση επαφή μέσω χεριών ή αντικειμένων που πρόσφατα έχουν μολυνθεί από εκκρίσεις της μύτης ή του φάρυγγα ασθενών.

Συμπτώματα

Τα περισσότερα συμπτώματα είναι άτυπα και γενικά αφορούν το αναπνευστικό σύστημα. Σε αυτά περιλαμβάνονται ο βήχας (ξηρός ή με εκκρίσεις), ο πονόλαιμος, η καταρροή, η αλλαγή φωνής, η κούραση, οι μυϊκοί πόνοι, ο πονοκέφαλος και ο πυρετός.

Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα συμπτώματα υποχωρούν σε λίγες ημέρες, ωστόσο η ανάρρωση δε σημαίνει ότι κάποιος δε θα αρρωστήσει ξανά μέσα στην ίδια περίοδο. Αυτό ισχύει κυρίως για το κοινό κρυολόγημα, το οποίο δεν είναι μια αρρώστια που οφείλεται σε μία και μοναδική αιτία, αλλά σε μια σειρά φλεγμονών που έχουν να κάνουν με εκατοντάδες διαφορετικούς ιούς.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση των ιώσεων περιλαμβάνει μέτρα όπως:

– Επαρκής ξεκούραση
– Λήψη υγρών για τη διατήρηση της ενυδάτωσης
– Διατροφή με φρούτα, λαχανικά και χυμούς
– Διακοπή του καπνίσματος
– Παροχή ανακούφισης από τον πόνο, τον πυρετό, κ.λπ.

Τα μέτρα αυτά λειτουργούν υποβοηθητικά για τον οργανισμό προκειμένου το ανοσοποιητικό σύστημα να μπορέσει να δράσει και να απομονώσει το αίτιο.

Σε ό,τι αφορά τη φαρμακευτική αγωγή είναι σημαντικό πρώτα να γίνεται κλινική εξέταση του ατόμου, διότι η κατάστασή του μπορεί να επιβάλλει θεραπεία πέραν των φαρμάκων που περιορίζουν τα συμπτώματα (π.χ. αντιβηχικά ή αντιπυρετικά), όπως στην περίπτωση της ιγμορίτιδας, της πνευμονίας, κ.λπ.

Σημαντικό είναι επίσης να μην λαμβάνονται αντιβιοτικά χωρίς τη συμβουλή ειδικού, διότι τα φάρμακα αυτά είναι φτιαγμένα να σκοτώνουν μικρόβια και όχι ιούς. Η χορήγησή τους ούτε αλλάζει την πορεία της ίωσης ούτε προφυλάσσει. Αντιθέτως κάνει ζημιά σκοτώνοντας τα φιλικά μικρόβια που έχουμε στον οργανισμό μας, τα οποία ανταγωνίζονται τα μικρόβια «εισβολείς» και μας προστατεύουν.

Πρόληψη

Η πρόληψη των ιογενών λοιμώξεων επιτυγχάνεται μόνο με την εμπόδιση της εξάπλωσής τους. Στα απαραίτητα μέτρα περιλαμβάνονται:

– Το πλύσιμο των χεριών, χωρίς όμως την καθημερινή χρήση αντισηπτικών σαπουνιών.
– Η κάλυψη του στόματος όταν κάποιος βήχει με τον αγκώνα ή με χαρτομάντιλο.
– Ο τακτικός αερισμός κλειστών χώρων και η αποφυγή των κλειστών ή μη καλά αεριζόμενων κατά την περίοδο έξαρσης των λοιμώξεων, ειδικά από άτομα υψηλού κινδύνου.
– Η καλή φυσική κατάσταση που επιτυγχάνεται με τη σωστή και ισορροπημένη διατροφή, με την ξεκούραση, καθώς και με την αποφυγή στρες, καπνίσματος και κατάχρησης αλκοόλ.
– Ο έγκαιρος αντιγριπικός εμβολιασμός, ειδικά για τις ομάδες υψηλού κινδύνου.


2413645.jpg

4 Οκτωβρίου, 2019 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Η σημαντικότητα των εμβολιασμών σήμερα γίνεται όλο και πιο εμφανής. Χαρακτηριστική είναι η περσινή επιδημία ιλαράς αλλά και η σταθερή αύξηση στα περιστατικά ηπατίτιδας Α, ενώ και η γρίπη με τη σειρά της οδηγεί σε ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες.

Έμφαση θα πρέπει να δώσουν τα άτομα στην τρίτη ηλικία, καθώς το αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα καθιστά αρκετούς ασθενείς πιο ευάλωτους στις λοιμώξεις. Για κάποια νοσήματα μπορεί να μην χρειάζεται εμβολιασμός, για άλλα όμως μπορεί να χρειάζονται ενισχυτικές δόσεις.

Εμβόλιο της γρίπης

Τα στελέχη του ιού της γρίπης μεταλλάσσονται κάθε χρόνο. Καθώς το εμβόλιο χορηγείται πριν από την έναρξη της εποχής της γρίπης, οι επιστήμονες προβλέπουν εκ των προτέρων μέσα από επιδημιολογικά στοιχεία ποια στελέχη θα κυκλοφορήσουν αρκετούς μήνες αργότερα.

Το τριδύναμο εμβόλιο της γρίπης μάς προστατεύει από δύο στελέχη Α και ένα στέλεχος Β. Το τετραδύναμο εμβόλιο, αντίστοιχα, προστατεύει από δύο στελέχη Α και δύο στελέχη Β. Το τετραδύναμο εμβόλιο είναι προτιμότερο για τους ηλικιωμένους, καθώς προσφέρει προστασία από περισσότερα στελέχη του ιού.

Οι επιπλοκές της γρίπης, μεταξύ των οποίων και η πνευμονία, μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές, ενώ ευθύνεται ακόμη και για πολλούς θανάτους. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους διαβητικούς, αυτούς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, καθώς και τους ασθενείς που πάσχουν από νεφρικές, καρδιακές και πνευμονικές νόσους.

Εμβόλιο MMR (ιλαρά, ερυθρά, παρωτίτιδα)

Η ιλαρά πριν από μερικά χρόνια είχε εξαλειφθεί εντελώς από τη χώρα μας, αλλά και αρκετές άλλες χώρες παγκοσμίως. Πέρσι, ωστόσο, ως αποτέλεσμα των χαμηλών ποσοστών εμβολιασμού παρουσιάστηκαν ξανά περιστατικά της νόσου.

Η ιλαρά μπορεί να προκαλέσει πυρετό, βήχα, καταρροή και ένα χαρακτηριστικό εξάνθημα με μικρά ερυθρά επάρματα. Ο ιός είναι ιδιαίτερα λοιμώδης, μπορεί όμως να προληφθεί αποτελεσματικά με τον εμβολιασμό.

Σύμφωνα με τις ισχύουσες οδηγίες, το εμβόλιο της ιλαράς πρέπει να χορηγείται σε όλους όσους έχουν γεννηθεί μετά το 1957, εκτός αν υπάρχουν ιατρικά αρχεία που δείχνουν ότι έχουν λάβει επαρκείς δόσεις του εμβολίου στο παρελθόν ή έχουν νοσήσει από ιλαρά.

Τα άτομα που έχουν γεννηθεί πριν το 1957, θεωρείται ότι έχουν νοσήσει από ιλαρά, καθώς η νόσος ήταν ιδιαίτερα κοινή εκείνη την περίοδο. Αν και υπάρχουν εξετάσεις αίματος για να διαπιστωθεί αν κάποιος έχει ανοσία, οι περισσότεροι γιατροί απλά χορηγούν το εμβόλιο αν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με την κατάσταση της ανοσίας.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί στο ιστορικό του ασθενούς να υπάρχει εμβολιασμός για την ιλαρά, ωστόσο μπορεί να έχει χορηγηθεί μία αρχική ασθενής μορφή του εμβολίου ή μπορεί να χορηγήθηκε μία δόση ενώ ο ασθενής έπρεπε να κάνει δύο. Οι ασθενείς αυτοί δεν είναι προστατευμένοι από την ιλαρά και επομένως πρέπει να ρωτήσουν τον γιατρό τους αν πρέπει να κάνουν ενισχυτική δόση του εμβολίου, ιδιαίτερα αν ζουν σε περιοχές με επιδημία της νόσου.

Εμβόλιο Ηπατίτιδας Α

Η ηπατίτιδα Α είναι μία ιογενής λοίμωξη που προκαλεί φλεγμονή και βλάβες στο ήπαρ. Τα συμπτώματά της περιλαμβάνουν αίσθημα κόπωσης, πυρετό, ναυτία και ίκτερο.

Τα περιστατικά της ηπατίτιδας Α παρουσιάζουν αύξηση τα τελευταία χρόνια, ενώ εμφανίζονται και σποραδικές επιδημίες.

Το εμβόλιο για τη νόσο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό, ωστόσο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1994, επομένως αρκετοί ηλικιωμένοι δεν το έχουν κάνει. Σύμφωνα με τις παρούσες οδηγίες, μόνο όσοι ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου πρέπει να κάνουν το εμβόλιο αυτό. Σε αυτούς περιλαμβάνονται αυτοί που ταξιδεύουν σε χώρες με μολυσμένο νερό ή τρόφιμα, όσοι έρχονται σε επαφή με ασθενείς ή ζουν σε γηροκομεία και τα άτομα που μοιράζονται σύριγγες.

Εμβόλιο του Έρπητα Ζωστήρα

Ο έρπης ζωστήρ προκαλείται από τον ιό της ανεμευλογιάς-έρπητα ζωστήρα, δηλαδή τον ιό που ευθύνεται για την ανεμευλογιά. Αν και ο έρπης ζωστήρ έχει γενικά μικρή διάρκεια, ο νευρικός πόνος που προκαλεί μπορεί να παραμείνει για χρόνια ή να παρουσιάσει υποτροπές.

Σήμερα υπάρχουν δύο εμβόλια για τον έρπητα ζωστήρα, όπου ο επιβλέπον ιατρός θα συστήσει την καταλληλότερη επιλογή.

Εμβόλιο του Τετάνου

Ο τέτανος προκαλείται από βακτήριο, το οποίο βρίσκεται στο χώμα. Όταν το βακτήριο εισέλθει στον οργανισμό, παράγει μία τοξίνη που προκαλεί βλάβες στο νευρικό σύστημα και τάση των μυών.

Τυπικά πρέπει να χορηγείται μία ενισχυτική δόση για το εμβόλιο του τετάνου κάθε 5-10 χρόνια, αν ωστόσο προέκυψε στο άτομο κάποιο ατύχημα και υπάρχει κίνδυνος να μόλυνσης, τότε πρέπει το εμβόλιο να γίνει άμεσα.

Εμβόλιο του Πνευμονιοκόκκου

Η πνευμονία είναι ένα επικίνδυνο νόσημα στην τρίτη ηλικία. Αν και τυπικά προκαλεί πυρετό, δύσπνοια ή βήχα, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει σύγχυση ή πόνο κατά την αναπνοή.

Σύμφωνα με τις οδηγίες, στους ηλικιωμένους άνω των 65 πρέπει να χορηγείται αρχικά μία δόση του PCV13 και στη συνέχεια μία δόση του PPSV23 έξι έως 12 μήνες αργότερα. Σε όσους ηλικιωμένους έχουν κάνει ήδη το PPSV23, πρέπει να χορηγείται το PCV13 ένα χρόνο αργότερα. Αν το εμβόλιο PCV13 έγινε πριν την ηλικία των 65, τότε δεν χρειάζεται άλλη δόση.

Με πληροφορίες από: pathologia.eu
Kids photo created by freepik – www.freepik.com


Screen-Shot-2019-09-30-at-20.15.34-1024x684.png

30 Σεπτεμβρίου, 2019 Angelos KlitsasΆρθρα0

Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο είναι μια κατάσταση που συμβαίνει όταν η ροή του αίματος στον εγκέφαλο ελαττώνεται σημαντικά ή διακόπτεται απότομα. Τα εγκεφαλικά κύτταρα, που βρίσκονται στο σημείο όπου δεν κυκλοφορεί το αίμα, πεθαίνουν λόγω έλλειψης οξυγόνου.

Ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να είναι ελαφρύ ή πολύ σοβαρό και συνεπώς τα αποτελέσματά του μπορεί να είναι προσωρινά ή μόνιμα.

Υπάρχουν επίσης δύο κύριοι τύποι: το ισχαιμικό και το αιμορραγικό. Αν συμβεί λόγω αιμορραγίας, τότε κάνουμε λόγο για αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Αν οφείλεται σε απόφραξη ενός αγγείου, τότε ονομάζεται ισχαιμικό. Σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπισή του γίνεται στο νοσοκομείο.

Πώς εκδηλώνεται

Το ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο εκδηλώνεται με απότομη έναρξη ενός ή περισσοτέρων συμπτωμάτων:

  1. Αδυναμία στα χέρια ή τα πόδια
  2. Μούδιασμα στα χέρια ή τα πόδια
  3. Δυσκολία στην ομιλία
  4. Δυσκολία στο περπάτημα (αστάθεια βάδισης)
  5. Ίλιγγος και ζάλη
  6. Ελάττωση της όρασης ή διπλωπία
  7. Πονοκέφαλος και εμετός
  8. Σε μεγάλα εγκεφαλικά επεισόδια, ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του και πέφτει σε κώμα.

Σημειωτέον ότι κάθε ένα από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να οφείλεται και σε άλλες νευρολογικές καταστάσεις. Η απότομη έναρξη είναι εκείνη που «δείχνει» προς ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο από εγκεφαλικό

Το εγκεφαλικό μπορεί να προκληθεί στον καθένα. Υπάρχουν παράγοντες κινδύνου που δεν μπορούν να τροποποιηθούν, πολλοί όμως μπορούν να βελτιωθούν με την σωστή διατροφή και φροντίδα. Μερικοί εξ αυτών είναι:

  • Ηλικία: Ο κίνδυνος αυξάνεται σε άτομα άνω των 55 ετών
  • Φύλο: Οι άντρες έχουν περισσότερες πιθανότητες για εγκεφαλικό επεισόδιο και ακόμη περισσότερο οι διαζευγμένοι
  • Οικογενειακό ιστορικό εγκεφαλικού
  • Παρελθόν με εγκεφαλικό ή παροδικό ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο
  • Αυξημένη αρτηριακή πίεση
  • Αυξημένη χοληστερόλη
  • Υπερβολικό βάρος και παχυσαρκία
  • Σακχαρώδης Διαβήτης
  • Κάπνισμα
  • Αυξημένα επίπεδα ομοσυστείνης (αμινοξύ στο αίμα)

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση του οξέως εγκεφαλικού περιλαμβάνει τη γρήγορη μεταφορά του ασθενούς σε εξειδικευμένο κέντρο, την έγκαιρη παρακολούθηση ζωτικών σημείων και την έγκαιρη θρομβόλυση, εφόσον είναι εκτικό, για τη διάλυση του θρόμβου που περιορίζει τη ροή του αίματος στο αγγείο.

Μετά τις πρώτες 48 ώρες, και αφού έχει σταθεροποιηθεί ο ασθενής, αρχίζει πρόγραμμα παθητικής κινητοποίησης από φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές και λογοθεραπευτές όπου υπάρχει ανάγκη. Οι συνοδοί εκπαιδεύονται για την αναγκαιότητα της συνέχισης του προγράμματος και μετά τις συνεδρίες των ειδικών.

Στη συνέχεια και με την πρόοδο της αποκατάστασης το πρόγραμμα περιλαμβάνει ενεργητικές υποβοηθούμενες ασκήσεις επί κλίνης, ισορροπία σε καθιστή θέση με και χωρίς υποστήριξη, κινητοποίηση στο κρεβάτι, εκτίμηση από εργοθεραπευτή των ικανοτήτων για προσωπική φροντίδα και λήψη τροφής και από τον λογοθεραπευτή για δυνατότητα επικοινωνίας.

Business photo created by katemangostar – www.freepik.com


14493-1024x684.jpg

23 Σεπτεμβρίου, 2019 Angelos KlitsasΔιαβήτης0

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα. Το απλό σάκχαρο δηλαδή που δίνει ενέργεια στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού βρίσκεται σε επίπεδα άνω του φυσιολογικού με αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα να δημιουργεί βλάβες σε διάφορα μέρη του σώματος.

Τύποι διαβήτη

Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι διαβήτη. Ο συνηθέστερος είναι ο διαβήτης τύπου 2, που προκαλείται από αδυναμία του οργανισμού να παράγει αρκετή ινσουλίνη ή να μπορεί να τη χρησιμοποιεί κατάλληλα. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που μεταξύ άλλων ελέγχει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Ο δεύτερος συνηθέστερος τύπος διαβήτη είναι ο διαβήτης τύπου 1, που παρουσιάζεται όταν ο οργανισμός δεν μπορεί πλέον να παράγει αυτή την ζωτικής σημασίας ορμόνη.

Πώς εκδηλώνεται

Ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και κυρίως από τον τύπο του διαβήτη. Γενικά ο τύπος 1 είναι αυτός που είναι πιθανότερο να εκδηλωθεί ξαφνικά (και σε μικρότερη ηλικία), με τα θορυβώδη συμπτώματα της οξείας επιπλοκής του (διαβητική κετοξέωση), ενώ ο τύπος 2 συνήθως ακολουθεί πιο ήπια-ύπουλη πορεία ή μπορεί να είναι ακόμα και τελείως ασυμπτωματικός.

Το σάκχαρο δεν πρέπει να αυξάνεται πάνω από ορισμένα όρια. Αν συμβεί αυτό τότε μπορεί να παρουσιαστούν διάφορα συμπτώματα όπως:

  • Κόπωση
  • Αυξημένη δίψα ή και πείνα
  • Πιθανή απώλεια βάρους
  • Θολωμένη όραση
  • Συχνοουρία
  • Κακή επούλωση τραυμάτων
  • Κολπίτιδες/Ουρηθρίτιδες
  • Μούδιασμα στα άκρα
  • Προβλήματα με τη στύση

Εάν το σάκχαρο είναι υψηλό για χρόνια, χωρίς κατάλληλη θεραπεία μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές:

  • Στοματικές παθήσεις
  • Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια η οποία αποτελεί την 1η αιτία τύφλωσης σε νέες ηλικίες
  • Διαβητική νεφροπάθεια η οποία αποτελεί την πιο συχνή αιτία νεφρικής ανεπάρκειας
  • Υπέρταση/Αθηροσκλήρυνση/Έμφραγμα
  • Διαβητική νευροπάθεια η οποία αποτελεί την 1η αιτία ακρωτηριασμού κάτω άκρου
  • Εγκεφαλικό/Άνοια

«Σιωπηλή» νόσος – Ποιοι πρέπει να κάνουν έλεγχο

Δεδομένου ότι ο σακχαρώδης διαβήτης συνήθως δεν εμφανίζει συμπτώματα, οδηγώντας μετά από χρόνια σε σοβαρές επιπλοκές, είναι σημαντικό να ανιχνεύεται νωρίς και να αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά.

Στους παράγοντες κινδύνου διαβήτη τύπου 2 περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή, η μεγάλη κατανάλωση υδατανθράκων, καθώς και η κληρονομικότητα. Εκτός αυτών όμως αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη έχουν και άτομα με υπέρταση ή υπερλιπιδαιμία, καρδιαγγειακή νόσο, όσοι λαμβάνουν αντιψυχωσικά φάρμακα, καθώς και οι γυναίκες με ιστορικό διαβήτη κύησης ή σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.

Σε ό,τι αφορά τον διαβήτη τύπου 1, η αιτία που προκαλείται δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητή.

Αντιμετώπιση – αυτοέλεγχος

Ο σακχαρώδης διαβήτης χρειάζεται σε συχνή βάση αυτοέλεγχο. Η μέτρηση των επιπέδων καταδεικνύει το πόσο καλά το άτομο διαχειρίζεται τους παράγοντες που επηρεάζουν το σάκχαρό του και την ινσουλίνη και είναι σημαντικό να γίνεται συχνά στην πορεία της ημέρας. Η θεραπεία του καθενός προσαρμόζεται στα αποτελέσματα της καταμέτρηση, ενώ βοηθάει και στην πρόληψη των χρόνιων διαβητικών επιπλοκών.

Το πόσο συχνά και το πότε πρέπει να γίνεται η μέτρηση των επιπέδων του σακχάρου ποικίλλει μεταξύ ανθρώπων, καθώς εξαρτάται από τους λόγους για τους οποίους γίνεται η μέτρηση. Το πρόγραμμα ο ασθενής θα πρέπει να το καθορίζει σε συνεργασία με τον γιατρό του.

People photo created by jcomp – www.freepik.com


Flu.png

20 Σεπτεμβρίου, 2019 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα σύνολο μηχανισμών, που είναι υπεύθυνοι για την άμυνα του οργανισμού απέναντι σε τοξικούς παράγοντες. Αποτελείται από πολλά διαφορετικά όργανα και ιστούς, μεταξύ των οποίων ο μυελός των οστών και ο θύμος αδένας, όπου δημιουργούνται και αναπτύσσονται τα ειδικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Η σωστή του λειτουργία είναι σημαντική για τη μακροζωία και την αποτροπή εμφάνισης επικίνδυνων νοσημάτων.

Το πόσο καλά όμως μπορεί να μας προστατέψει από μικρόβια και ιούς εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων ο τρόπος ζωής. Το στρες, η έλλειψη σωματικής άσκησης, η ελάχιστη ξεκούραση με ύπνο, η κακή διατροφή που δεν προσφέρει τα απαραίτητα για τον οργανισμό, το κάπνισμα, αλλά και η κοινωνική απομόνωση που επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία μπορούν να αποδυναμώσουν τις άμυνες του σώματος.

Χρόνιο στρες

Το χρόνιο στρες καθιστά τον οργανισμό πιο ευάλωτο σε ασθένειες –από το κρύωμα έως τις σοβαρές νόσους– διότι τον εκθέτει σε ένα σταθερό ρεύμα ορμονών (π.χ. κορτιζόλη και αδρεναλίνη) που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό. Η μείωση του στρες χαμηλώνει τα επίπεδα ορμόνης που παράγει και βοηθά στο να κοιμόμαστε καλύτερα, κάτι που βελτιώνει και τις άμυνες του οργανισμού. Η απαλλαγή από το άγχος δεν είναι πάντα εύκολη, ωστόσο είναι εφικτός ο έλεγχος του μέσω διαφόρων τρόπων όπως η επιβράδυνση των καθημερινών ρυθμών, η σύνδεση με άλλους ανθρώπους ή ακόμη και ο διαλογισμός.

Σωματική άσκηση

Η σωματική άσκηση μπορεί να συμβάλλει στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς ενισχύει ορισμένες χημικές ουσίες του οργανισμού που συμβάλλουν στη γενικότερη ευεξία του σώματος και στον καλύτερο ύπνο. Η μέτρια άσκηση, όπως ένας καθημερινός περίπατος μισής ώρας μπορεί να βοηθήσει το ανοσοποιητικό σύστημα να καταπολεμήσει μια ενδεχόμενη λοίμωξη.

Διατροφή

Όσον αφορά τη διατροφή, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι δεν υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα τρόφιμα που να δρουν μεμονωμένα, αλλά επενεργούν συνολικά στο πλαίσιο μιας ισορροπημένης διατροφής. Σε γενικές γραμμές είναι καλύτερο να προτιμώνται τρόφιμα που είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά αντί εκείνων με υψηλή θερμιδική αξία.

Στις τροφές που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα περιλαμβάνονται γενικότερα τα ψάρια, διότι περιέχουν τα χρήσιμα για τον οργανισμό ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, τα οποία αυξάνουν και τη δραστηριότητα των λευκών αιμοσφαιρίων.

Άλλα χρήσιμα στοιχεία είναι τα μονοακόρεστα λίπη, όπως το ελαιόλαδο και το φύτρο σιταριού, οι ζωικές πρωτεΐνες (κοτόπουλο, κόκκινο κρέας), τα φρούτα και τα λαχανικά διότι είναι πλούσια σε βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και φολικό οξύ, το σκόρδο διότι περιέχει μια ουσία που καταπολεμά τα μικρόβια και τους μύκητες, καθώς και το γιαούρτι γιατί βοηθά στη διατήρηση του βλεννογόνου του εντέρου σε καλή κατάσταση, το οποίο αποτελεί μια βασική γραμμή άμυνας του οργανισμού κατά των παθογόνων μικροοργανισμών. Επίσης, οι ξηροί καρποί αποτελούν ένα ωφέλιμο για την υγεία σνακ, καθώς περιέχουν βιταμίνη Ε.

Κάπνισμα

Το κάπνισμα, τέλος, λόγω της αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα και της πτώσης του οξυγόνου του αίματος που προκαλεί, επιδεινώνει περαιτέρω την κατάσταση όταν υπάρχει διαταραχή του ανοσοποιητικού. Μελέτες έχουν αναδείξει σε καπνιστές σημαντική δυσλειτουργία των λευκών αιμοσφαιρίων.

Ο κατάλογος των νοσημάτων που προκαλούν ή μπορούν να προκληθούν από αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα είναι μακρύς και οι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση. Είναι συνεπώς σημαντικό να γνωρίζουμε τους παράγοντες που μπορούμε να ελέγξουμε για να αποφύγουμε τις αρνητικές για την υγεία μας επιπτώσεις.


Screen-Shot-2019-04-19-at-14.53.22-1024x683.png

9 Σεπτεμβρίου, 2019 Angelos KlitsasΔιαβήτης0

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική νόσος που χαρακτηρίζεται από αύξηση των επιπέδων του σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα και οφείλεται σε απόλυτη ή σχετική έλλειψη ινσουλίνης ή και μειονεκτική δράση της.

Η αντιμετώπισή του βασίζεται στον τρόπο ζωής του ατόμου και κυρίως στις διατροφικές συνήθειες. Τα άτομα με διαβήτη χρειάζεται να τρέφονται υγιεινά, να έχουν φυσιολογικό βάρος και να διατηρούν σε φυσιολογικά επίπεδα το σάκχαρο, τα λιπίδια αίματος και την αρτηριακή πίεση. Η σωστή επιλογή των τροφών σε συνδυασμό με τη συχνή σωματική δραστηριότητα βοηθούν στην επίτευξη των ανωτέρω στόχων.

Γενικότερα αυτό που συμβαίνει στην περίπτωση του διαβήτη είναι ότι η λήψη ζάχαρης, υδατανθράκων και λιπαρών αυξάνει απότομα τη γλυκόζη στο αίμα, προκαλώντας υπεργλυκαιμία. Προκύπτουν έτσι αυξημένες απαιτήσεις σε ινσουλίνη και ακολουθεί η απότομη μείωση του σακχάρου (υπογλυκαιμία). Αυτές οι απότομες αυξομειώσεις δεν βοηθούν στην επίτευξη του γλυκαιμικού ελέγχου, ο οποίος είναι ο στόχος διαχείρισης της νόσου. Για τον λόγο αυτό τα γλυκά αποτελούν μια κατηγορία τροφίμων, τα οποία παραδοσιακά αποφεύγονται από τα άτομα με διαβήτη.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να απολαύσουν κάποιο επιδόρπιο. Μπορούν να καταναλώνουν τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, ώστε να αποφεύγονται οι απότομες αυτές οι αυξομειώσεις. Ο γλυκαιμικός δείκτης μετράει το βαθμό και το ρυθμό αύξησης του σακχάρου μετά την κατανάλωση ενός συγκεκριμένου τροφίμου. Τα τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη απελευθερώνουν αργά και σταθερά τη γλυκόζη, δίνοντας ενέργεια στο σώμα και αποφεύγοντας τις απότομες αυξομειώσεις των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα, που προκαλούνται μετά από γεύματα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη.

Συνεπώς, κατά την επιλογή επιδορπίου τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη θα πρέπει να αξιολογούν τα εξής χαρακτηριστικά: χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, απουσία ζάχαρης, περιορισμένες θερμίδες και χαμηλά λιπαρά. Όσο για το αν πρέπει ή όχι να αποφεύγονται γενικότερα τα γλυκά, εάν αυτά περιλαμβάνουν τα ανωτέρω χαρακτηριστικά, τότε συμβάλλουν και στην αποφυγή ατασθαλιών που φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Food photo created by valeria_aksakova – www.freepik.com


Heart-Cholesterol-1024x536.png

4 Σεπτεμβρίου, 2019 Angelos KlitsasΆρθρα0

Η χοληστερόλη είναι μια λιπαρή ουσία που βρίσκεται σε όλα τα τμήματα του ανθρώπινου οργανισμού, η οποία είναι απαραίτητη για την παραγωγή και δράση ορισμένων ορμονών και της βιταμίνης D.

Διακρίνεται στην «καλή» (HDL) και στην «κακή» (LDL) χοληστερόλη, οι οποίες έχουν λάβει το χαρακτηρισμό τους με βάση του πως επηρεάζουν τον οργανισμό ανάλογα με τα επίπεδά τους στο αίμα.

Η LDL χαρακτηρίζεται «κακή» διότι όταν ξεπερνά την ποσότητα την οποία χρειάζεται ο οργανισμός, αντί να χρησιμοποιηθεί για τις ζωτικές λειτουργίες, διεισδύει στο τοίχωμα των αγγείων και προσκολλάται σε αυτό μαζί με άλλα λιπίδια, προκαλώντας μια σειρά από σοβαρές επιπλοκές. Η HDL, από την άλλη, δρα προστατευτικά απομακρύνοντας την «κακή» χοληστερόλη από το τοίχωμα των αγγείων και στέλνοντάς τη στο ήπαρ, όπου και μεταβολίζεται.

Περισσότερα από τα 2/3 της χοληστερόλης που κυκλοφορεί στο αίμα, παράγεται στο ήπαρ, ενώ από την τροφή που λαμβάνουμε προέρχεται μόνο το 1/3.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι δεν υπάρχουν συμπτώματα από την αυξημένη χοληστερόλη και για αυτό συνίσταται τουλάχιστον μετά την ηλικία των 20 ετών να την μετράμε.

Φυσιολογικές τιμές

Τα επίπεδα ολικής χοληστερόλης μικρότερα από 200 mg/dL (χιλιοστόγραμμα ανά δέκατο του λίτρου αίματος) θεωρούνται φυσιολογικά, ενώ υψηλά θεωρούνται εκείνα που είναι μεγαλύτερα των 240 mg/dL. Η φυσιολογική τιμή της «κακής» χοληστερόλης είναι κάτω από 130 mg/dL, ενώ υψηλή θεωρείται η τιμή άνω των 160 mg/dL.

Σημειώνεται ότι η LDL θα πρέπει να είναι κάτω από 100 mg/dL όταν συντρέχει στεφανιαία νόσος, αρτηριοσκλήρυνση καρωτίδων, ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής ή σακχαρώδης διαβήτης, ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η τιμή της πρέπει να είναι κάτω από 70 mg/dL.

Ποιοι χρειάζονται προληπτικό έλεγχο

Σύμφωνα µε τις αναθεωρημένες κατευθυντήριες οδηγίες του 2014 της Ελληνικής Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης για τη Διάγνωση και Αντιμετώπιση των Δυσλιπιδαιμιών, προληπτικές εξετάσεις θα πρέπει να κάνουν:

  • Όλοι οι άντρες άνω των 40 ετών
  • Όλες οι γυναίκες μετά την εµµηνόπαυση
  • Υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα µε δείκτη μάζας σώματος (∆ΜΣ) πάνω από 27 kg/m2.
  • Οι καπνιστές
  • Οι συγγενείς ατόµων µε κληρονοµικές διαταραχές των λιπιδίων
  • Τα παιδιά µε κληρονοµικό ιστορικό υπερλιπιδαιµίας ή καρδιαγγειακής νόσου ή άλλους παράγοντες κινδύνου

Τέλος, ο προληπτικός έλεγχος είναι απαραίτητος και σε άτομα με:

  • Αθηρωματική νόσο ανεξάρτητα από την ηλικία ή τα κλινικά ευρήματα
  • Υπέρταση
  • Οικογενειακό ιστορικό πρώιµης στεφανιαίας νόσου
  • Σακχαρώδη διαβήτη ανεξάρτητα από την ηλικία
  • Σεξουαλική δυσλειτουργία
  • Χρόνια νεφρική νόσο
  • Χρόνια φλεγµονώδη νοσήµατα

Background photo created by jcomp – www.freepik.com


Fotolia_129288643_Subscription_Monthly_M.png

2 Σεπτεμβρίου, 2019 Angelos KlitsasΥπέρταση0

Πολύ συχνά με ρωτούν: σε ποιο χέρι να μετρήσω την πίεση; πόσες φορές; με τι είδους πιεσόμετρο; Οι γενικές οδηγίες είναι πολύ απλές και έχουν ως εξής:

1. Μετρούμε την πίεσή μας πάντα όταν είμαστε νηστικοί και ξεκούραστοι.
2. Θέτουμε το χέρι μας στο ύψος περίπου της καρδιάς, σταθερό επάνω στο τραπέζι και να μην καλύπτεται από ρούχα.
3. Δεν πρέπει να ανεβάζουμε το μανίκι ψηλά ώστε να σφίγγει το μπράτσο.
4. Δεν έχει σημασία ποιο από τα δύο χέρια θα χρησιμοποιήσουμε.
5. Πρέπει να είμαστε χαλαροί στη θέση μας για τουλάχιστον 5 λεπτά πριν τη μέτρηση, τα πόδια να ακουμπάνε στο πάτωμα χωρίς να είναι σταυρωμένα και να υποστηρίζεται η πλάτη πίσω στο κάθισμα.
6. Δεν μετράμε την πίεση αν είμαστε έντονα αγχωμένοι και στρεσαρισμένοι.
7. Η μέτρηση γίνεται τουλάχιστον 30 λεπτά αργότερα, εάν έχουμε καπνίσει ή και πιει καφέ.
8. Αν προηγουμένως έγινε οποιαδήποτε σωματική άσκηση, περιμένουμε 30 λεπτά.
9. Η ουροδόχος κύστη πρέπει να είναι άδεια ώστε να μην υπάρχει η αίσθηση για ούρηση.
10. Η θερμοκρασία του δωματίου να είναι τέτοια ώστε να μην κρυώνουμε.
11. Δεν πρέπει να υπάρχει έντονος θόρυβος στο δωμάτιο.
12. Το πανί που τυλίγει το μπράτσο (η περιχειρίδα) πρέπει να εφαρμόζει καλά και να βρίσκεται στο ύψος της καρδιάς. Υπάρχουν διάφορα μεγέθη περιχειρίδας ανάλογα με το πάχος του μπράτσου, γι’ αυτό συμβουλευτείτε το γιατρό σας για το σωστό μέγεθος.
13. Πάντα είναι καλύτερα να μετρήσουμε τρεις φορές και να αξιολογήσουμε την ενδιάμεση μέτρηση. Επειδή όμως αυτό δεν είναι πρακτικό μας αρκεί μόνον η πρώτη.

Στο υδραργυρικό πιεσόμετρο

Στην περίπτωση που έχουμε υδραργυρικό και όχι ηλεκτρονικό πιεσόμετρο, κάνουμε τα εξής:

1. Τοποθετούμε την άκρη του ακουστικού στην εσωτερική επιφάνεια του αγκώνα, χωρίς να καλύπτεται τελείως από την περιχειρίδα.
2. Το πιεσόμετρο θα πρέπει να δείχνει ακριβώς 0 πριν από την χρήση.
3. Φουσκώνουμε το πιεσόμετρο μέχρι τα 200-220 mmHg. Ξεφουσκώνουμε αργά (περίπου 10 mmHg κάθε 5 δευτερόλεπτα).
4. Συστολική πίεση είναι το σημείο που ακούγεται ο πρώτος ρυθμικός χτύπος.
6. Διαστολική πίεση είναι το σημείο όπου ο ρυθμικός ήχος παύει να ακούγεται.
7. Δεν μιλάμε κατά τη διάρκεια της μέτρησης.
8. Κάνουμε δύο ή τρεις διαδοχικές μετρήσεις με μεσοδιάστημα δύο λεπτών μεταξύ τους και καταγράφουμε τις τιμές. Σημειώνουμε και την ώρα που κάναμε τη μέτρηση.

Σε κάθε περίπτωση τις σωστές οδηγίες θα τις λάβετε από τον γιατρό σας, ο οποίος και θα αξιολογήσει τα αποτελέσματα των μετρήσεων.


7-1024x536.jpg

28 Αυγούστου, 2019 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Κάθε χρόνο, με το πέρας του καλοκαιριού και με την έναρξη του φθινοπώρου, τείνουν συχνά να παρουσιάζονται ανά το ευρύ κοινό μια σειρά από συγκεκριμένες παθήσεις.

Πολλοί αναφέρουν ότι εμφανίζουν συμπτώματα όπως παρατεινόμενη κόπωση, πυρετό, διάρροια, αϋπνία ή και εξανθήματα στο δέρμα. Αυτά στην πλειονότητα των περιπτώσεων μπορεί να αποτελούν αμιγώς ψυχοσωματικές εκδηλώσεις που οφείλονται στην ρουτίνα της καθημερινότητας και στο στρες που την συνοδεύει.

Από την άλλη όμως μπορεί να οφείλονται σε παθογόνους παράγοντες που έδρασαν κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών και εκδηλώνονται μερικές μέρες ή εβδομάδες αργότερα. Οι παθογόνοι αυτοί παράγοντες σχετίζονται μεταξύ άλλων με κακές συνθήκες υγιεινής ή διατροφής κατά τις διακοπές, με επαφή με ζώα ή έντομα, καθώς και με ανεπαρκές ιστορικό εμβολιασμών, ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει ο τόπος του ταξιδιού, το αν γίνεται σε οργανωμένο ή όχι κάμπινγκ και για πόσο διάστημα.

Ατονία

Η ατονία ή αδυναμία αποτελεί μια κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενέργειας. Το άτομο που νιώθει ατονία δυσκολεύεται να κάνει δραστηριότητες που απαιτούν μυϊκή προσπάθεια, ή όταν τις κάνει κουράζεται πολύ γρήγορα και εξαντλείται, ενώ ακόμη μπορεί να δυσκολεύεται να εκτελέσει πνευματικές δραστηριότητες της καθημερινότητας που προϋποθέτουν ψυχική συγκέντρωση.

Στους παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτήν συγκαταλέγονται οι κακές διατροφικές συνήθειες κατά τις διακοπές, όπως η τυποποιημένη διατροφή που είναι πτωχή σε βιταμίνες και χρήσιμα ιχνοστοιχεία. Κατά την επάνοδο οι αυξημένες απαιτήσεις της καθημερινότητας σε συνδυασμό με ένα κακό διατροφικό προφίλ έχει ως συνέπεια την εμφάνιση παρατεινόμενης κόπωσης και ατονίας.

Στο σημείο αυτό μπορεί να απαιτηθεί ενίσχυση του οργανισμού με εξατομικευμένα διατροφικά προγράμματα ή ενισχυτικά φαρμακευτικά σκευάσματα.

Πυρετός

Τα αίτια του πυρετού που συνδέονται με τα ταξίδια συνιστούν έναν μακρύ κατάλογο. Ο πυρετός μπορεί να προκληθεί από λοιμώξεις που έχουν απόλυτη σχέση με τον τόπο του ταξιδιού και το ιστορικό των εμβολιασμών, ενώ μπορούν να επιβαρύνουν σημαντικά την υγεία. Η ηπατίτιδα, οι ρικετσιώσεις, η βακτηριδιακή εντερίτιδα και το AIDS είναι μερικές από τις νόσους που εντάσσονται στην λίστα. Είναι συνεπώς απαραίτητο να απορρίψει ένας ειδικός τους ενδεχόμενους κινδύνους.

Αϋπνία

Η αϋπνία χαρακτηρίζεται ιατρικώς ως η έλλειψη επαρκούς ύπνου. Εκδηλώνεται με δυσχέρεια επέλευσής του ύπνου, με νυχτερινές αφυπνίσεις, με πολύ πρωινό ξύπνημα καθώς και με φαινόμενα ανεπαρκούς ξεκούρασης παρά τη διάρκειά του, όπως υπνηλία και κόπωση.

Η αλλαγή του περιβάλλοντος, η αύξηση της κατανάλωσης καφέ, η επιστροφή στην ρουτίνα της καθημερινότητας και η αιφνίδια αλλαγή συνηθειών είναι παράγοντες με δυσμενή επίδραση στον κύκλο ύπνου και αφύπνισης.

Η αποφυγή στέρησης ύπνου κατά τις μέρες που προηγούνται του ταξιδιού, ο ύπνος μικρής διάρκειας το απόγευμα πριν το πολύωρο ταξίδι, η σταθερότητα στις ώρες κατάκλισης και αφύπνισης, η αποφυγή κατάχρησης αλκοόλ, καφέ και τοξικών ουσιών καθώς και ειδική διατροφή και φάρμακα βοηθούν στην περίπτωση της αϋπνίας.

Εξανθήματα

Τα εξανθήματα είναι ιδιαίτερα συχνά μετά τις διακοπές και μπορεί να οφείλονται τόσο σε απλές αντιδράσεις υπερευαισθησίας και τσιμπήματα εντόμων όσο και σε σοβαρότερες μεταναστευτικές παθήσεις και λοιμώξεις.

Διάρροια

Η διάρροια που εμφανίζεται μετά τις διακοπές συνήθως οφείλεται σε κάποια λοίμωξη, σε δυσανεξία στην λακτόζη ή στο σύνδρομο υπερευαισθησίας του εντέρου. Η ιατρική αξιολόγηση είναι απαραίτητη όταν το σύμπτωμα δεν αποκαθίσταται ταχέως, δεν ανταποκρίνεται σε απλούς διατροφικούς χειρισμούς ή συνοδεύεται από σοβαρές εκδηλώσεις όπως πυρετό, πτώση της πίεσης και εμετούς.

Μεταβολικές διαταραχές

Είναι γεγονός ότι πολλοί κατά τις θερινές διακοπές ακολουθούν μια κακής ποιότητας διατροφή και αυξάνουν την πρόσληψη αλκοόλ και τα νυχτερινά γεύματα με αποτέλεσμα να προκαλούν μια αύξηση του βάρους.

Η άμεση απώλεια των κιλών όμως που πλεονάζουν είναι σημαντική, διότι το πλεονάζον βάρος που παγιώνεται σε βάθος χρόνου είναι πιο δύσκολο να χαθεί, ενώ σε πολλές περιπτώσεις αυτό συνοδεύεται με βλαπτικές μεταβολικές διαταραχές όπως είναι η αύξηση του σακχάρου του αίματος, της χοληστερόλης, της αρτηριακής πίεσης και του ουρικού οξέως.

Στις περιπτώσεις αυτές συνίστανται εξατομικευμένα ιατρικά διατροφικά προγράμματα σε συνδυασμό με ορισμένα φαρμακευτικά σκευάσματα, τα οποία κάποιες φορές είναι αναγκαία.

Σκοπός είναι η αποκατάσταση των οργανικών παρεκτροπών και η ανάκτηση της μεταβολικής ισορροπίας του οργανισμού.

People photo created by jcomp – www.freepik.com




ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ




Κλείτσας Άγγελος Παθολόγος Καλαμαριά - Σήμα αναγνώρισης ασθενών από Doctoranytime



Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.



Web design by Siteworks



Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved. Web design by Siteworks