Blog

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, έδειξε ότι περισσότεροι από ένας στους πέντε νέους με τύπου 1 διαβήτη και το 7% όσων έχουν τύπου 2 διαβήτη, εκδηλώνουν μία σοβαρή πάθηση των ματιών πριν καλά-καλά φτάσουν στα 24 τους χρόνια.

Η πάθηση είναι η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και οφείλεται σε βλάβες που υφίστανται τα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδή από τη συνεχή έκθεση σε υψηλά επίπεδα σακχάρου.

Ο αμφιβληστροειδής είναι ο φωτοευαίσθητος χιτώνας των ματιών που βρίσκεται στο πίσω μέρος τους και φέρει τα κύτταρα-υποδοχείς του φωτός, χάρη στα οποία βλέπουμε. Οι βλάβες σε αυτόν αποτελούν τον κύριο λόγο απώλειας όρασης σε άτομα ηλικίας 20-65 ετών στις χώρες της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

Η αξιολόγηση της όρασης 4.008 παιδιών και εφήβων ηλικίας κάτω των 21 ετών αποκάλυψε ενδείξεις διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας ακόμα και σε παιδιά ηλικίας 6 ετών!

«Υπάρχει η αντίληψη ότι η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι πολύ σπάνια στους νέους με διαβήτη», δήλωσε η κύρια ερευνήτρια δρ  Σοφία Γουάνγκ, από το Τμήμα Οφθαλμολογίας και Οπτικών Επιστημών του πανεπιστημίου. «Αυτό όμως είναι λάθος.

Ελπίζουμε ότι τα ευρήματά μας θα συμβάλλουν στην ενημέρωση των παιδιάτρων και των άλλων παρόχων Υγείας για τη σημασία που έχει να παραπέμπουν τακτικά τους μικρούς ασθενείς τους στους οφθαλμιάτρους για να γίνεται προληπτικός έλεγχος για τη νόσο».

Στη νέα μελέτη συμμετείχαν νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς με τύπου 1 ή τύπου 2 διαβήτη, που είχαν ηλικία 21 ετών ή μικρότερη. Έως το τέλος της περιόδου παρακολούθησης (κατά μέσο όρο ήταν λίγο παραπάνω από 3 χρόνια), το 14% από αυτούς είχαν εκδηλώσει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.

Ειδικότερα, από τους 2.240 νέους με διαβήτη τύπου 1, το 20,1% είχαν εκδηλώσει την οφθαλμοπάθεια μέσα σε 3,2 χρόνια παρακολούθησης, ενώ από τους 1.768 νέους με διαβήτη τύπου 2, το 7,2% εκδήλωσαν τη νόσο μέσα σε 3,1 χρόνια παρακολούθησης.

Όπως έγραψαν οι επιστήμονες σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού  Ophthalmology, το οποίο εκδίδει η Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας (AAO), ανακάλυψαν ότι οι νέοι με τύπου 1 διαβήτη εκδηλώνουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια ταχύτερα απ’ ό,τι οι συνομήλικοί τους με τύπου 2 διαβήτη.

Κατά το παρελθόν, λένε οι ερευνητές, τα περισσότερα παιδιά που έπρεπε να παρακολουθούν και να ρυθμίζουν το σάκχαρό τους έπασχαν από τύπου 1 διαβήτη που είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα. Σήμερα, όμως, σχεδόν οι μισοί έφηβοι που διαγιγνώσκονται με διαβήτη έχουν την τύπου 2 μορφή που συνδέεται με την παχυσαρκία και την καθιστική ζωή.

Οι επιστήμονες του Μίσιγκαν ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τους παράγοντες κινδύνου για διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια στους ανηλίκους και αν οι κατευθυντήριες οδηγίες για τον προληπτικό οφθαλμολογικό έλεγχο επαρκούν για την έγκαιρη ανίχνευση της νόσου.

«Η μελέτη τους έδειξε πως οι νέοι με αρρύθμιστο σάκχαρο, όπως αυτό καθορίζεται από τα επίπεδα της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c), υπονομεύουν την όρασή τους. Κάθε αύξηση της HbA1c κατά 1%, συνοδευόταν με αύξηση 20% του κινδύνου για διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια στους νέους με τύπου 1 διαβήτη και 30% σε όσους είχαν τύπου 2 διαβήτη» σχολιάζει ο ο Δρ. Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, MD, χειρουργός οφθαλμίατρος, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision, καθηγητής Οφθαλμολογίας Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης, NYU Medical School.

Και συνεχίζει: «Ο κύριος λόγος για τον οποίο συνιστάται στα άτομα με διαβήτη να ελέγχουν τακτικά την όρασή τους, είναι για να εντοπίζονται τυχόν αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδή, γιατί στα αρχικά της στάδια η νόσος δεν επηρεάζει την όραση και έτσι δεν γίνεται αντιληπτή.

Οι ισχύουσες κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν να αρχίζει ο οφθαλμολογικός έλεγχος 3-5 χρόνια μετά την αρχική διάγνωση του διαβήτη. Ωστόσο η νέα έρευνα έδειξε πως όταν συμβεί αυτό, πάνω από 18% των νέων με τύπου 1 διαβήτη έχουν ήδη αναπτύξει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Με άλλα λόγια, η νόσος μπορεί να έχει ήδη εξελιχθεί αρκετά, αν περάσει η πρώτη πενταετία χωρίς να γίνει έλεγχος της όρασης».

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι πάρα πολύ συχνή. Αν και ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των κρουσμάτων δεν υπάρχουν, διεθνής μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2012 στο περιοδικό Diabetes Care υπολόγισε ότι 93 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από αυτήν, ενώ 28 εκατομμύρια έχουν τόσο εξελιγμένη μορφή της νόσου ώστε κινδυνεύουν να τυφλωθούν.

Έχει επίσης υπολογιστεί ότι το τουλάχιστον 90% των νέων κρουσμάτων θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν αντιμετωπίζονταν εγκαίρως και σωστά και γινόταν τακτικός προληπτικός έλεγχος των ματιών.

Αυτός είναι και ο λόγος που «έχει ζωτική σημασία να γίνεται τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο προληπτικός οφθαλμολογικός έλεγχος σε όλους τους ασθενείς με διαβήτη – και από αυτή τη σύσταση δεν εξαιρούνται τα παιδιά και οι έφηβοι» καταλήγει ο Δρ. Κανελλόπουλος.

Πηγή: iatronet.gr

Ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να αναστραφεί σε 4 μήνες με συνδυασμό υγιεινής διατροφής, άσκησης και εντατικής αγωγής, αναφέρει νέα έρευνα.

Η Natalia McInnes, του McMaster University and Hamilton Health Sciences, του Οντάριο, δήλωσε ότι με συνδυασμό φαρμάκων, ινσουλίνης και αλλαγών στον τρόπο ζωής για την εντατική αντιμετώπιση για 2-4 μήνες, ανακάλυψαν ότι μέχρι το 40% των συμμετεχόντων είχαν ύφεση για 3 μήνες μετά τη διακοπή των φαρμάκων.

Τα ευρήματα στηρίζουν την υπόθεση ότι ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να αναστραφεί, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, όχι μόνο με βαριατρική χειρουργική αλλά με ιατρικές προσεγγίσεις.

Στη μελέτη 83 άνθρωποι χωρίστηκαν σε 3 ομάδες. Δυο από αυτές υποβλήθηκαν σε εντατική μεταβολική παρέμβαση ενώ τους δόθηκε σχέδιο άσκησης και γευμάτων για να μειώσουν την καθημερινή πρόσληψη θερμίδων κατά 500 έως 750 θερμίδες την ημέρα. Μια ομάδα υποβλήθηκε στην παρέμβαση για 8 εβδομάδες, ενώ η άλλη αντιμετωπίστηκε εντατικά για 16 εβδομάδες.

Μετά την παρέμβαση, άνθρωποι στις 2 ομάδες σταμάτησαν τη λήψη φαρμάκων για το διαβήτη και συνέχισαν με αλλαγές στον τρόπο ζωής. Οι 2 ομάδες παρέμβασης συγκρίθηκαν με ομάδα ελέγχου ανθρώπων με διαβήτη τύπου 2.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, 3 μήνες μετά το τέλος της παρέμβασης, 1 από τους 27 ανθρώπους στην ομάδα παρέμβασης 16 εβδομάδων είχε τα κριτήρια του HbA1C για ύφεση του διαβήτη σε σύγκριση με 4 στους 28 ανθρώπους της άλλης ομάδας.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism.

Πηγή: iatronet.gr

Ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τετραπλασιάστηκε την τελευταία 30ετία στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία από την Εθνική μελέτη Νοσηρότητας (ΕΜΕΝΟ). Περίπου 1 στους 10 Έλληνες έχει διαβήτη, με συνέπεια να αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος μυοκαρδίου.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με αφορμή το 15ο Πανελλήνιο Διαβητολογικό Συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, από 15 έως 18 Μαρτίου, το προεδρείο της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας παρουσίασε στοιχεία από τη μελέτη ΕΜΕΝΟ.

Η μελέτη αφορά σε τυχαίο δείγμα 5.967 ενηλίκων (≥ 18 ετών) που ζουν στην Ελλάδα, με βάση την απογραφή του 2011. Το 51,5% του δείγματος ήταν γυναίκες, κατά μέσο όρο 47,7 ετών, από όλη την Ελλάδα. Το συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης ήταν 78,4%. Για 5.843 άτομα (97,7% των συμμετεχόντων) ήταν γνωστή η πληροφορία για το αν είχαν διαγνωσμένο διαβήτη και ανάμεσα σε αυτά, 660 δήλωσαν ότι είχαν διαγνωσμένο διαβήτη, με το 82,3% αυτών να βρίσκεται υπό θεραπεία για τον διαβήτη την τελευταία εβδομάδα.

Ανάμεσα σε αυτούς, και εξαιρώντας τα άτομα που είχαν διαγνωσμένο διαβήτη, βρέθηκαν 63 άτομα με ενδείξεις για αδιάγνωστο διαβήτη. Από το σύνολο των 660 ατόμων που ανέφεραν ότι έχουν διαγνωστεί με διαβήτη, αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων υπάρχουν για 504 (76,4%) άτομα. Από τα 504 αυτά άτομα, το 26,7% έχουν γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη ≥ 7,1%, δηλαδή θεωρούνται αρρύθμιστοι.

Μετά από στάθμιση για το δειγματοληπτικό σχεδιασμό καθώς και για ηλικία και φύλο, ο επιπολασμός του διαβήτη εκτιμάται στον ενήλικο πληθυσμό στο 10%, με 95% όρια αξιοπιστίας. Ο επιπολασμός υπολογίστηκε στο σύνολο των 5.910 ατόμων που, είτε είχαν αποτελέσματα αιματολογικών εξετάσεων, είτε έγκυρη απάντηση στην ερώτηση για διαγνωσμένο διαβήτη.

«Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι το 8%-9% του πληθυσμού, δηλαδή 800.000 – 900.000, πάσχει από διαβήτη, ενώ υπάρχει και ένα ποσοστό 3% – 4% που δεν γνωρίζει ότι πάσχει από τη νόσο. Διαχρονικά, ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη στην Ελλάδα έχει τετραπλασιαστεί τα τελευταία 30 χρόνια. Ο διαβήτης τύπου 1 αυξάνεται κατά 3% κάθε χρόνο στα παιδιά και στους εφήβους. Επίσης ο διαβήτης τύπου 2 προσβάλλει πλέον όλο και μικρότερες ηλικίες νέους και παιδιά. Οι διαβητικοί παρουσιάζουν ίδιο κίνδυνο εμφράγματος μυοκαρδίου με αυτόν των μη διαβητικών που είναι μεγαλύτεροι κατά 15 χρόνια. Ο διαβήτης δηλαδή γηράσκει πρόωρα την καρδιά», τόνισε ο Νικόλαος Παπάνας, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας.

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου θα γίνει διεξοδική παρουσίαση και ανάλυση των αποτελέσματων της μελέτης ΕΜΕΝΟ, ενώ θα παρουσιαστούν οι αναθεωρημένες Κατευθυντήριες Οδηγίες της ΕΔΕ, στοιχεία για τα νέα αντιδιαβητικά φάρμακα, στρατηγικές καρδιαγγειακής ασφάλειας και οφέλους, ο νέος αλγόριθμος μεταβολικής χειρουργικής, στην οποία η ΕΔΕ έχει δώσει ήδη την έγκρισή της μαζί με άλλες επιστημονικές εταιρείες και η πρόοδος που έχει επιτευχθεί για το τεχνητό πάγκρεας.

Τέλος, θα γίνει η επίσημη τελετή αδελφοποίησης της ΕΔΕ με την Εταιρεία Διαβητολογίας Κύπρου και θα απονεμηθεί το βραβείο καλύτερου ποιήματος με θέμα το Σακχαρώδη Διαβήτη.

Πηγή: health.in.gr

Featured photo designed by Freepik

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: σήμερα πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο ένας ακρωτηριασμός κάτω άκρου κάθε 20 δευτερόλεπτα!

Την ίδια στιγμή, όπως προκύπτει από τα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα των Η.Π.Α., η συνολική θνησιμότητα από τις παθήσεις του διαβητικού ποδιού μπορεί να ανέλθει σε πολύ υψηλά επίπεδα, φτάνοντας ακόμα και το 45% μέσα στην πενταετία. Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από εκείνο του καρκίνου του προστάτη, του μαστού και του λεμφώματος Non Hodgkin, καθώς και παρόμοιο με εκείνο του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη (International Diabetes Federation – I.D.F.), το 70% των ακρωτηριασμών που διενεργούνται σε όλο τον κόσμο αφορά διαβητικούς ασθενείς, οι οποίοι διατρέχουν 23 – 25 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσουν το ένα ή και τα δύο πόδια τους σε σύγκριση με τους άλλους. Επιπλέον, περισσότερα από 1.000.000 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη αναγκάζονται να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό ενός άκρου τους σε ετήσια βάση.

Οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν στον ακρωτηριασμό είναι τα έλκη των κάτω άκρων. Τόσο τα έλκη, όσο και οι ακρωτηριασμοί έχουν τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή των πασχόντων, οδηγώντας τους συχνά σε περιορισμένη αυτονομία κινήσεων, κοινωνική απομόνωση και ψυχολογικό στρες. Υπολογίζεται ότι το 25% των ατόμων με διαβήτη θα εμφανίσει έλκος στα κάτω άκρα  έστω και μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, το 4-5% των διαβητικών ασθενών εμφανίζουν έλκη στα πόδια, γεγονός που σημαίνει ότι 40.000 – 50.000 άτομα με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού. Στην Ελλάδα πραγματοποιούνται περίπου 2.000 – 3.000 ακρωτηριασμοί κάτω άκρων σε ετήσια βάση.

Εκτός από το τεράστιο κοινωνικό κόστος, στα προβλήματα του διαβητικού ποδιού έρχεται να προστεθεί και το υπέρογκο οικονομικό κόστος. Σύμφωνα με τους ειδικούς, μάλιστα, το κόστος αυτό μπορεί να γίνει δυσβάστακτο για κάθε σύστημα υγείας, καθώς αναπαράγεται συνεχώς από τη μακροχρόνια παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο, τα έξοδα αποκατάστασης και την αυξημένη ανάγκη οικιακής φροντίδας και κοινωνικών υπηρεσιών.

Ωστόσο, με την εφαρμογή μιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που θα περιλαμβάνει στρατηγικές επαρκούς πρόληψης και στη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια περίθαλψη, τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ελκών από πολλές ιατρικές ειδικότητες (εξειδικευμένα Ιατρεία Διαβητικού Ποδιού), την αποτελεσματική οργάνωση, τη συνεχή παρακολούθηση και την ειδική εκπαίδευση των πασχόντων, μπορεί να αποφευχθεί έως και το 85% των ακρωτηριασμών.

Διαβάστε περισσότερα: www.iatronet.gr

Τα παιδιά με σακχαρώδη διαβήτη έχουν ένα συγκεκριμένο γονίδιο. Γεννιούνται δηλαδή με μια προδιάθεση για να αναπτύξουν κάποια στιγμή σακχαρώδη διαβήτη. Η κακή διατροφή, ο ανθυγιεινός και καθιστικός τρόπος ζωής σε συνδυασμό με την κληρονομικότητα συνθέτουν το ιδανικό περιβάλλον για την εμφάνιση του σακχαρώδους διαβήτη στα παιδιά.

Ο διαβήτης τύπου Ι εκδηλώνεται μεταξύ των ηλικιών 11 και 13, ωστόσο στις μέρες μας εμφανίζεται συχνά και σε μικρότερα παιδιά ή ακόμη και σε βρέφη.

Καθώς όμως σε γενικές γραμμές είναι πολύ δραστήρια και καταναλώνουν πολύ ενέργεια, είναι αρκετά δύσκολο να πειθαρχήσουν σε συγκεκριμένους κανόνες διατροφής και να διατηρήσουν τις ισορροπίες ανάμεσα στην τροφή και τη δόση ινσουλίνης. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως συνίσταται η λήψη αρκετών δόσεων ημερησίως, οι οποίες περιέχουν ινσουλίνη βραδείας δράσης.

Αυτό καθιστά τα παιδιά εξαρτημένα από τους γονείς, καθώς είναι πιθανή η κρίση υπογλυκαιμίας σε περίπτωση που δεν γίνει στην ώρα της η ένεση ινσουλίνης. Με τα χρόνια όμως καθίσταται ευκολότερη η αντιμετώπιση του διαβήτη και τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν από μόνα τους τις ενέσεις ινσουλίνης και να είναι ανεξάρτητα.

Πώς εκδηλώνεται

Ο οργανισμός παρά το γεγονός ότι έχει αρκετό σάκχαρο δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει και έτσι ο εγκέφαλος δίνει σήμα ότι χρειάζεται σάκχαρο. Το αποτέλεσμα είναι να αρχίσει το παιδί να τρώει υπερβολικά. Ταυτόχρονα όμως βρίσκει άλλους τρόπους για να παράγει ενέργεια με αποτέλεσμα να χάνει βάρος. Το σάκχαρο αποβάλλεται από τα ούρα και συμπαρασύρει μαζί του μπόλικο νερό, έτσι το παιδί παρουσιάζει πολυουρία. Ο οργανισμός όμως θα πρέπει να αντικαταστήσει το χαμένο νερό, γι` αυτό και παρουσιάζει πολυδιψία. Ο κύριος μηχανισμός του οργανισμού για παραγωγή ενέργειας είναι η καύση του λίπους. Η καύση όμως του λίπους αφήνει πολλά οξέα στο αίμα, τα οποία προκαλούν γρήγορη αναπνοή (ταχύπνοια) και παράξενη μυρωδιά της αναπνοής.

Επομένως τα κύρια συμπτώματα του σακχαρώδη διαβήτη έχουν ως εξής:
1. Πολυφαγία
2. Απώλεια βάρους σώματος
3. Πολυουρία
4. Πολυδιψία
5. Ταχύπνοια
6. Άσχημη μυρωδιά αναπνοής

Αν δεν διαγνωστεί έγκαιρα τότε τα οξέα που παράγονται επηρεάζουν την λειτουργία του εγκεφάλου και το παιδί μπορεί να πέσει σε κώμα. Υπάρχουν όμως και άλλα συμπτώματα που μπορεί να εκδηλώσει στην αρχή ένα παιδί με σακχαρώδη διαβήτη:

1. Να βρέχει το κρεβάτι του το βράδυ, ενώ δεν το έκανε προηγουμένως, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι κάθε παιδί που ξαφνικά αρχίζει να βρέχει το κρεβάτι του έχει σακχαρώδη διαβήτη.
2. Το παιδί μπορεί να παρουσιάζει κοιλιακά άλγη (κοιλόπονο) που καμιά φορά μπορεί να συγχυστεί με σκωληκοειδίτιδα ή ίωση.
3. Τα κορίτσια μπορεί να παρουσιάσουν μυκητιασικές κολπίτιδες.

Υπογλυκαιμία

Καθώς τα παιδιά είναι συνήθως υπερδραστήρια, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ενέργεια. Γι’ αυτό, το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα τους είναι δυνατό να πέσει πολύ πιο γρήγορα και εύκολα από έναν ενήλικα. Τα νήπια μπορεί να μην αντιληφθούν καν τα συμπτώματα της υπογλυκαιμίας, γι’ αυτό χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Αν το παιδί νιώσει αδυναμία ή ακόμη χάσει τις αισθήσεις του χρειάζεται να λάβει δόση γλυκαγόνου. Η οικογένεια ενός παιδιού με διαβήτη είναι σημαντικό να έχει πάντοτε μαζί της γλυκαγόνο. Επίσης, εξίσου απαραίτητο είναι ο δάσκαλος και ο γυμναστής του σχολείου του παιδιού να είναι ενήμεροι για το πρόβλημα και να ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν πιθανή κρίση, ενώ και η διατροφή του παιδιού στο σχολείο πρέπει να είναι συγκεκριμένη και προσεγμένη.

Διατροφή

Ένα διαβητικό παιδί πρέπει να τρώει όποτε πεινάει. Με τα χρόνια τα παιδιά χρειάζονται περισσότερη ινσουλίνη, καθώς οι εξετάσεις αίματος και ούρων είναι θετικές και το επιβάλλουν. Η χαμηλή γλυκόζη αίματος μπορεί να δείχνει ότι το παιδί χρειάζεται ή λιγότερη ινσουλίνη ή περισσότερη τροφή.

Επιπλέον, δεν θα πρέπει να τρώνε κρυφά σοκολάτες και γλυκά. Σε περίπτωση όμως που το κάνουν, δεν θα πρέπει για να αντισταθμιστούν οι επιπλέον υδατάνθρακες στον οργανισμό τους, να μειωθούν τα φυσιολογικά επίπεδα τροφής. Σε μεγαλύτερα παιδιά οι γονείς πρέπει να εξηγούν γιατί δεν πρέπει να τρώνε κρυφά γλυκά και σοκολάτες και τι κινδύνους ενέχουν αυτά για την κατάσταση της υγείας τους.

Υποχρεώσεις των γονέων

Σε κάθε περίπτωση το παιδί όταν βρίσκεται στην ανάλογη ηλικία θα πρέπει να είναι ενήμερο αλλά όχι τρομοκρατημένο με αυτό που συμβαίνει. Η οικογένειά του και τα αδέρφια του θα πρέπει να συμβαδίζουν με τον τρόπο ζωής του, ώστε να μην νιώθει αποξενωμένο και μόνο του. Στο σχολείο ή σε άλλες δραστηριότητες θα πρέπει οι ιθύνοντες να είναι ενήμεροι για την κατάστασή του και για το τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση κρίσης ή ανάγκης.

Έτσι, οι γονείς θα πρέπει να αναπτύξουν σχέσεις συνεργασίας με το σχολείο, να παίρνουν τις χρησιμοποιημένες βελόνες στο σπίτι, να παρέχουν σωστές διατροφικές επιλογές στο παιδί, καθώς και να δίνουν επιπλέον αναλώσιμα (ταινίες μέτρησης, ινσουλίνη, ένεση γλυκαγόνης) στο σχολείο. Ακόμη, θα πρέπει να επικοινωνούν τακτικά με το σχολείο και να εκπαιδεύσουν το προσωπικό σε θέματα που αφορούν το παιδί. Η φροντίδα του πρέπει να χαρακτηρίζεται από ευελιξία και εξατομίκευση, ενώ τέλος θα πρέπει να τονισθεί ότι ο διαβήτης δεν είναι μεταδοτικός.

Η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία προειδοποιεί σε τηλεοπτικό σποτ για τη σημασία του ελέγχου του διαβήτη τύπου 1.