Blog

Οι διακοπές μας κάνουν καλό. Είναι μια ευκαιρία να ξεκουραστούμε και να μειώσουμε τα επίπεδα του στρες, δύο πολύ σημαντικά στοιχεία για καλή καρδιακή υγεία. Η οργάνωση των διακοπών πρέπει να γίνει προσεκτικά όταν κάποιος πάσχει από κάποιο καρδιακό νόσημα. Η επιλογή του τόπου διακοπών και του τρόπου μετακίνησης πρέπει να αποφασιστεί λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση του ασθενούς.

Οι ασθενείς με καρδιακές νόσους πρέπει να είναι σε θέση να περπατήσουν 100 μέτρα και να ανέβουν 12 σκαλοπάτια πριν αποφασίσουν να κάνουν ένα μακρινό ταξίδι με αεροπλάνο. Αν κάποιος πάσχει από σοβαρές καρδιακές ασθένειες, όπως καρδιακή ανεπάρκεια, πρέπει επίσης να διαλέξει τον προορισμό των διακοπών του αναλόγως με το κλίμα και το υψόμετρο. Οι καρδιακές ασθένειες επηρεάζονται από το υψηλό υψόμετρο και από τη ζέστη, την υγρασία και το κρύο. Εκείνοι οι οποίοι αναρρώνουν από κάποιο καρδιακό επεισόδιο καλό είναι να μην απομακρυνθούν πολύ από το σπίτι τους πρώτους μήνες. Αν φύγουν από το σπίτι προτείνεται να επισκεφτούν ένα μέρος το οποίο έχει νοσοκομείο ή κέντρο βοηθειών.

Κατά τη διάρκεια των διακοπών οι ασθενείς με καρδιακές νόσους πρέπει να έχουν μαζί τους τα ακόλουθα:

Συνταγογραφούμενα φάρμακα

Είναι πολύ σημαντικό να έχετε μαζί σας τα φάρμακα που απαιτούν συνταγή ιατρού, ειδικά αν ταξιδεύετε στο εξωτερικό. Πολλά φάρμακα μπορεί να μην υπάρχουν στο εξωτερικό ή να κυκλοφορούν με διαφορετικό όνομα. Αν απαιτούν συνταγή δεν θα μπορέσετε να τα αγοράσετε από άλλη χώρα.

Μια λίστα με τα φάρμακα και τη δοσολογία

Αν χάσετε κάποιο χάπι ή δεν θυμάστε τη δοσολογία σας καλό είναι να έχετε αυτές τις πληροφορίες διαθέσιμες. Επίσης, σε περίπτωση που χρειαστείτε ιατρική περίθαλψη είναι καλό να έχετε μια λίστα με τα φάρμακα που παίρνετε και την ποσότητα.

Τα στοιχεία επικοινωνίας του ιατρού σας

Τα στοιχεία επικοινωνίας του ιατρού σας θα χρειαστούν σε περίπτωση που επισκεφτείτε κάποιο ιατρικό κέντρο κατά τη διάρκεια των διακοπών σας. Οι ιατροί θα μπορούν να επικοινωνήσουν με τον προσωπικό σας ιατρό και να πάρουν πληροφορίες για την κατάσταση της υγείας σας.

Το ιατρικό σας ιστορικό

Έχετε μαζί το ιατρικό ιστορικό σας μαζί με τα αποτελέσματα των πιο πρόσφατων εξετάσεών σας.

Αντίγραφο από πρόσφατο καρδιογράφημα

Σε περίπτωση επείγοντος περιστατικού οι ιατροί θα χρειαστεί να συγκρίνουν το καρδιογράφημα με το πιο πρόσφατο καρδιογράφημά σας.

Πηγή: kalikardia.gr

Η βιταμίνη Κ είναι ένα θρεπτικό στοιχείο, το οποίο απαιτεί ο οργανισμός μας σε μικρές και τακτικές ποσότητες. Είναι σημαντικό για την δημιουργία μιας ομάδας ουσιών, των λεγόμενων παραγόντων πήξεως, οι οποίοι λειτουργούν από κοινού προκειμένου να πήξει το αίμα όταν τραυματίζονται τα αιμοφόρα αγγεία.

Η ανεπάρκεια της βιταμίνης Κ μπορεί να οδηγήσει σε εκτενή αιμορραγία και στον άμεσο σχηματισμό εκχυμώσεων. Επίσης, τα χαμηλά επίπεδα της στο αίμα συνδέονται με χαμηλή οστική πυκνότητα, καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι όταν ευρίσκεται σε επαρκή επίπεδα μειώνεται ο κίνδυνος των καταγμάτων.

Υπάρχουν τρία διαφορετικά είδη βιταμίνης Κ:

– Η βιταμίνη Κ1 (φυλλοκινόνη) είναι ο τύπος που προέρχεται από τη διατροφή, ιδιαίτερα από τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά καθώς επίσης και από τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα φυτικά έλαια. Επιπλέον η Κ1 παρασκευάζεται τεχνικά προκειμένου να χορηγηθεί από το στόμα ή παρεντερικά σε ασθενείς που πάσχουν από νόσους που συνδέονται με υπερβολική αιμορραγία.

– Η βιταμίνη Κ2 (μενακινόνη) παράγεται από βακτήρια της φυσιολογικής χλωρίδας των εντέρων. Συμπληρώνει την Κ1 αλλά δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του σώματος.

– Η βιταμίνη Κ3 (μεναδιόνη) είναι μία συνθετική, υδατοδιαλυτή μορφή της βιταμίνης Κ, η οποία χρησιμοποιείται ως θεραπεία για τους ενηλίκους. Δε χορηγείται πλέον σε μικρά παιδιά καθώς μπορεί να προκαλέσει αιμολυτική αναιμία.

Σε ποιες τροφές περιέχεται

Το σώμα μας δεν είναι ικανό από μόνο του να παράγει επαρκή ποσότητα βιταμίνης Κ, γι’ αυτό θα πρέπει αυτή να λαμβάνεται από τη διατροφή. Παραδείγματα τροφών που περιέχουν υψηλές ποσότητες είναι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά όπως το λάχανο, το σπανάκι, τα γογγύλια, τα πράσινα φύλλα του μαρουλιού καθώς και το μπρόκολο, τα φρέσκα κρεμμυδάκια, ο μαϊντανός και τα σπαράγγια.

Άλλες πηγές είναι τα γαλακτομικά προϊόντα, τα δημητριακά, τα φυτικά έλαια και οι σπόροι σόγιας. Οι τύποι Κ1 και Κ2, που παρέχονται από τη διατροφή αλλά παράγονται και από τον οργανισμό, είναι και οι δύο λιποδιαλυτές και αποθηκεύονται στο λιπώδη ιστό του σώματος και στο συκώτι. Ένας ενήλικας αποθηκεύει τυπικά ποσότητα ίση με τις εβδομαδιαίες ανάγκες της βιταμίνης Κ.

Αιτίες έλλειψης

Οι πιο συχνές αιτίες έλλειψης της βιταμίνης Κ είναι η ανεπαρκής διατροφική πρόσληψη, η ανεπαρκής απορρόφηση, η μειωμένη αποθήκευση της βιταμίνης Κ εξαιτίας ηπατικής νόσου, καθώς και η μειωμένη παραγωγή της από το έντερο.

Η διατροφική έλλειψη της βιταμίνης Κ, παρόλο που είναι σπάνια σε υγιείς ανθρώπους, είναι σχετικά συχνή σε όσους είναι σοβαρά άρρωστοι ή πάσχουν από ορισμένες χρόνιες παθήσεις (π.χ. σε καρκινοπαθείς, ασθενείς που έχουν εισαχθεί σε μονάδες εντατικής θεραπείας, κ.λπ.).

Η δυσαπορρόφηση και ειδικά η εξασθενημένη απορρόφηση των λιπών εξαιτίας ασθενειών όπως η κυστική ίνωση, η κοιλιοκάκη και οι χολοστατικές ηπατικές νόσοι μπορούν επίσης να προκαλέσουν έλλειψη της βιταμίνης Κ.

Τέλος, ορισμένα φάρμακα, όπως τα αντιβιοτικά ή και τα αντι-επιληπτικά, μπορούν να επηρεάσουν την απορρόφηση της βιταμίνης Κ1, να μειώσουν την ποσότητα του τύπου Κ2 που παράγεται στα έντερα ή να αυξήσουν τις απαιτήσεις του σώματος για βιταμίνη Κ.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα που σχετίζονται με την έλλειψη της βιταμίνης Κ μπορεί να περιλαμβάνουν εύκολη εμφάνιση μώλωπα, αιμορραγία από τη μύτη ή από τα ούλα, υπερβολική αιμορραγία από πληγές, δύσκολη έμμηνο ρύση, αιμορραγία από το γαστρεντερικό σύστημα, καθώς και αίμα στα ούρα ή και στα κόπρανα.

Θεραπεία

Η βραχυπρόθεσμη θεραπεία για την ανεπάρκεια της βιταμίνης Κ συνήθως περιλαμβάνει είτε δια του στόματος συμπληρώματα είτε παρεντερικά. Η μακροχρόνια ή εφ’ όρου ζωής λήψη συμπληρωμάτων μπορεί να είναι απαραίτητη σε άτομα που πάσχουν από υποκείμενες χρόνιες παθήσεις.

Η διαλείπουσα χωλότητα είναι μια πάθηση που εκδηλώνεται με τη μορφή πόνου, αδυναμίας, βάρους ή σφιξίματος στα κάτω μέλη (μηροί, γάμπες, γλουτοί ή πέλματα) κατά το περπάτημα, αλλά εξαφανίζεται με το ολιγόλεπτο σταμάτημα και την ξεκούραση.

Αυτό συμβαίνει διότι μπορεί να υπάρχει μειωμένη ροή αίματος με τις αρτηρίες προς τα κάτω μέλη όταν το άτομο βαδίζει, αλλά στην ηρεμία η ποσότητα του αίματος να είναι επαρκής.

Η διαλείπουσα χωλότητα παρουσιάζεται γρηγορότερα κατά τη βάδιση σε ανηφόρα ή με γρηγορότερο βήμα, οπότε οι απαιτήσεις των μυών σε αίμα και οξυγόνο γίνονται μεγαλύτερες, ενώ με τον καιρό τα συμπτώματα μπορεί να γίνονται αισθητά και σε μικρότερες αποστάσεις.

Πού οφείλεται

Η συνηθέστερη αιτία είναι η αθηροσκλήρυνση που μπορεί να στενέψει μια αρτηρία ή να την κλείσει εντελώς. Η συγκεκριμένη είναι μια διεργασία γήρανσης που συμβαίνει νωρίτερα σε ανθρώπους που καπνίζουν, αλλά και σε όσους έχουν σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση ή αυξημένη χοληστερόλη. Όταν η πάθηση αυτή προσβάλλει τις αρτηρίες που τροφοδοτούν τα κάτω μέλη, ονομάζεται περιφερική αποφρακτική αρτηριοπάθεια ή περιφερική αγγειακή νόσος.

Σημειωτέον ότι τα συμπτώματα της διαλείπουσας χωλότητας μπορούν να εμφανιστούν και σε άλλες καταστάσεις, οι οποίες ωστόσο δεν είναι αγγειακές. Σε αυτές περιλαμβάνονται μυοσκελετικές παθήσεις όπως η οστεοαρθρίτιδα (ισχίων ή γονάτων), οι νευρολογικές παθήσεις όπως η διαβητική νευροπάθεια και ο ριζιτικός πόνος από στένωση του νωτιαίου σωλήνα ή από συμπίεση νευρικών ριζών στη σπονδυλική στήλη.

Ο ειδικός για το λόγο αυτό θα εκτιμήσει τη γενική κατάσταση της υγείας του ατόμου πριν προχωρήσει στη διάγνωση.

Θεραπεία

Η αντιμετώπιση της διαλείπουσας χωλότητας εξαρτάται από το αίτιο που την προκάλεσε, οπότε και η θεραπευτική αγωγή καθορίζεται αναλόγως.

Σε γενικές γραμμές η συντηρητική αγωγή με ένα πρόγραμμα βαδίσματος βοηθά πολύ και είναι ασφαλής, ενώ συνίσταται παράλληλα η πλήρης διακοπή του καπνίσματος, η λήψη φαρμακευτικής θεραπείας, ο έλεγχος των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα, της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης, η τακτική άσκηση, η μείωση κατανάλωσης ζωικών λιπών και η διατήρηση του σωματικού βάρους σε κανονικά επίπεδα.

Στις περιπτώσεις όμως της διαλείπουσας χωλότητας που είναι σοβαρές και περιορίζουν σε σημαντικό βαθμό τον ασθενή, συνίσταται η χειρουργική και η ενδαγγειακή θεραπεία.