Blog

ypertasi11.jpg

26 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Το τελευταίο διάστημα αυξάνονται στο ιατρείο μου οι ασθενείς, που με επισκέπτονται για αυξημένη αρτηριακή πίεση (υπέρταση).

Πολλοί από αυτούς έχουν γνωστό ιστορικό υπέρτασης και προσέρχονται απορρυθμισμένοι, παρά τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής.

Άλλοι πάλι αναφέρουν πως τελευταία εμφάνισαν πονοκέφαλο, ζάλη και αδιαθεσία. Μετρώντας λοιπόν την πίεσή τους, ανακάλυψαν ανεβασμένες τιμές.

Συζητώντας με σχεδόν όλους τους ασθενείς την ώρα της λήψης του ιστορικού, ανακαλύπτει κανείς χρήσιμες πληροφορίες, που ενδεχόμενα θα οδηγήσουν στη διάγνωση. Αυτό αποτελεί πάγια πρακτική στη δουλειά μας.

Δεδομένης της τεράστιας αλλαγής που ξεκίνησε και εξακολουθεί να εκτυλίσσεται τρία χρόνια τώρα στη χώρα μας οι ασθενείς μας εμφανίζονται πια ιδιαίτερα προβληματισμένοι. Τα οικονομικά τους δεδομένα άλλαξαν οι ίδιοι ή μέλη της οικογενείας τους αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας και γενικά η καθημερινότητά τους έγινε δυσκολότερη.

Τι πιο λογικό λοιπόν να μετατραπεί όλο αυτό σε άγχος, στρες και γενικά δυσάρεστη διάθεση? Πόσο μπορεί κανείς να μείνει ανεπηρέαστος? Για πόσο θα αντέχει να παρακολουθεί τα γεγονότα με απάθεια?

Αυτό το σκηνικό επομένως μεταβάλλει και την υγεία των ασθενών μας ποικιλοτρόπως. Και επειδή ως γνωστό η αρτηριακή πίεση είναι άμεσα συνυφασμένη και με την εσωτερική μας ηρεμία, παρουσιάζονται σχεδόν καθημερινά στο ιατρείο παρόμοια περιστατικά.

Ο γιατρός στην περίπτωση αυτή οφείλει να εκλογικεύσει να καθησυχάσει τον ασθενή του και να επιλέξει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, που θα του εξασφαλίσει ασφαλές αποτέλεσμα.


egkefaliko-epeisodio1.jpg

25 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Δεδομένου ότι η πρόληψη του εγκεφαλικού επεισοδίου δεν είναι απόλυτα εφικτή, σε συνεργασία με τον γιατρό του ο ασθενής μπορεί να ελέγξει ή να θεραπεύσει κάποιους παράγοντες κινδύνου που το προκαλούν. Οι περισσότεροι μπορούν να βελτιωθούν με σωστή διατροφή και σωματική άσκηση, ενώ άλλοι και με φαρμακευτική αγωγή.

  1. Κάπνισμα
  2. Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
  3. Σωματική αδράνεια και παχυσαρκία
  4. Χρήση ναρκωτικών ουσιών
  5. Σακχαρώδης Διαβήτης
  6. Νόσος των καρωτίδων ή στεφανιαία νόσος
  7. Κολπική Μαρμαρυγή
  8. Παροδικά ισχαιμικά επεισόδια
  9. Ορισμένες διαταραχές του αίματος
  10. Υψηλή χοληστερόλη στο αίμα
  11. Υψηλή αρτηριακή υπέρταση

Ο καλύτερος σύμμαχός στην πρόληψη του εγκεφαλικού επεισοδίου είναι η γνώση. Ο ασθενής καλείται να συζητήσει με τον γιατρό του και να διερευνήσει εάν κινδυνεύει από κάποιον από τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου.

Κάπνισμα

Το κάπνισμα θέτει τον καθένα σε μεγαλύτερο κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο. Επίσης το ίδιο συμβαίνει και με την έκθεση στο παθητικό κάπνισμα, ενώ ακόμη πιο αυξημένο κίνδυνο αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά χάπια και καπνίζουν. Ο κίνδυνος για εγκεφαλικό επεισόδιο μειώνεται σημαντικά σε άτομα που δεν καπνίζουν και δεν εκθέτονται σε αυτό.

Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ

Η κατανάλωση περισσότερο του ενός ποτηριού αλκοόλ την ημέρα για τις γυναίκες και περισσότερο των δύο ποτηριών αλκοόλ την ημέρα  για τους άνδρες, μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή πίεση και να προκαλέσει εγκεφαλικό επεισόδιο.

Σωματική αδράνεια και παχυσαρκία

Τριάντα λεπτά ή και περισσότερο σωματικής δραστηριότητας τις περισσότερες, αν όχι όλες τις ημέρες της εβδομάδας συνίσταται ανεπιφύλακτα. Η αδράνεια και το υπερβολικό βάρος αυξάνουν τον κίνδυνο για υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή χοληστερόλη, σακχαρώδη διαβήτη, στεφανιαία νόσο και εγκεφαλικό επεισόδιο. Η συστηματική σωματική δραστηριότητα μειώνει τον κίνδυνο για καρδιακή προσβολή, στεφανιαία νόσο και εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ναρκωτικές ουσίες

Η ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών ενέχει υψηλό κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο. Η χρήση κοκαΐνης έχει επίσης συνδεθεί με εγκεφαλικά επεισόδια και καρδιακή προσβολή. Ακόμα και η πρώτη φορά μπορεί να αποβεί μοιραία.

Σακχαρώδης Διαβήτης

Θεωρείται ότι κάποιος πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη όταν το επίπεδο του σακχάρου του στο αίμα είναι πάνω από 126 mg/dL σε μέτρηση πριν το φαγητό (σάκχαρο νηστείας) για τουλάχιστον δύο συνεχόμενες μετρήσεις. Παρόλο που το σάκχαρο μπορεί να ελεγχθεί, ο κίνδυνος για εγκεφαλικό επεισόδιο αυξάνεται. Δυστυχώς τα ποσοστά των ατόμων με διαβήτη δεν είναι μικρά.

Νόσος των καρωτίδων

Οι καρωτίδες αρτηρίες τροφοδοτούν με αίμα τον εγκέφαλο. Αν η καρωτιδική αρτηρία παρουσιάσει στενώσεις από εναπόθεση λίπους, με το πέρασμα ενός θρόμβου μπορεί να κλείσει τελείως.

Περιφερική αρτηριοπάθεια είναι ο όρος για τη στένωση των αιμοφόρων αγγείων που μεταφέρουν το αίμα στους μυς των ποδιών και των χεριών. Η περιφερική αρτηριοπάθεια εκθέτει τον ασθενή σε υψηλότερο κίνδυνο για νόσο των καρωτίδων, η οποία καθιστά την πρόληψη του εγκεφαλικού επεισοδίου πιο δύσκολη.

Κολπική μαρμαρυγή

Στην κολπική μαρμαρυγή οι κοιλότητες της καρδιάς που ονομάζονται κόλποι δε συστέλλονται αποτελεσματικά. Αυτό αφήνει το αίμα να λιμνάσει με αποτέλεσμα να δημιουργείται θρόμβος, αυξάνοντας τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο. Εάν ο θρόμβος προχωρήσει και μπει στο κυκλοφορικό, μπορεί να φτάσει στον εγκέφαλο (εγκεφαλικό επεισόδιο).

Παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο

Το παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο μπορεί να έχει τα συμπτώματα του εγκεφαλικού επεισοδίου, χωρίς όμως τις μόνιμες βλάβες. Γενικότερα θεωρείται ως προάγγελος του εγκεφαλικού επεισοδίου. Ο ασθενής θα πρέπει να καλέσει άμεσα ιατρική βοήθεια και να μάθει ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια του εγκεφαλικού επεισοδίου και του εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Διαταραχές του αίματος

Ο υψηλός αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων πολλές φορές ευθύνεται για τη δημιουργία θρόμβων, αυξάνοντας τον κίνδυνο του εγκεφαλικού επεισοδίου. Το πρόβλημα αυτό συνήθως αντιμετωπίζεται με την αφαίρεση των θρόμβων ή με την χορήγηση αντιπηκτικών.

Η δρεπανοκυτταρική αναιμία είναι μια γενετική διαταραχή που πλήττει κυρίως τους Αφρο-Αμερικανούς στην παιδική ηλικία. Στην πάθηση αυτή τα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι λιγότερο ικανά να μεταφέρουν οξυγόνο στους ιστούς και τα όργανα του σώματος. Επίσης, έχουν την τάση να προσκολλώνται στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων με αποτέλεσμα να φράζουν τις αρτηρίες προς τον εγκέφαλο και να προκαλείται εγκεφαλικό επεισόδιο.

Υψηλή χοληστερόλη

Τα υψηλά επίπεδα της ολικής χοληστερόλης είναι σημαντικός παράγοντας κινδύνου για στεφανιαία νόσο, η οποία αυξάνει τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο.

Τα υψηλά επίπεδα της LDL (κακής) χοληστερόλης και των τριλγυκεριδίων μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο στα άτομα με στεφανιαία νόσο, ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο.

Το υψηλό επίπεδο της HDL (καλής) χοληστερόλης μειώνει τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου. Το χαμηλό επίπεδο της HDL χοληστερόλης αυξάνει τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και του εγκεφαλικού επεισοδίου.

Ο ασθενής συνίσταται να κάνει εξετάσεις και να γνωρίζει τα επίπεδα της χοληστερόλης του.

Τα άτομα που έχουν περάσει ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακή προσβολή (ή βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο) πρέπει να συμβουλεύονται τον ιατρό τους και να κρατούν τα επίπεδα της LDL χοληστερόλης κάτω από 100, και τα άτομα με πολύ υψηλό κίνδυνο κάτω απο70. Εάν τα αποτελέσματα είναι οριακά ή πάνω από το επίπεδο του φυσιολογικού, ο ασθενής θα πρέπει να συνεργαστεί τον γιατρό του, προκειμένου να μειώσει τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο και εγκεφαλικό επεισόδιο.

Υψηλή αρτηριακή πίεση

Η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο. Πολλές φορές γίνεται αναφορά σε αυτήν με τον όρο «σιωπηλός δολοφόνος», καθώς τις περισσότερες φορές το άτομο δεν παρουσιάζει συμπτώματα.

Συνίσταται γενικότερα ο έλεγχος της αρτηριακής πίεσης τουλάχιστον μια φορά κάθε δύο χρόνια, και πολύ περισσότερο εάν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό υψηλής αρτηριακής υπέρτασης, εγκεφαλικού επεισοδίου και καρδιακής προσβολής. Εάν οι τιμές βρίσκονται στο όριο ή σε υψηλά επίπεδα τότε θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία με τον γιατρό προκειμένου να μειωθούν. Μπορεί να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή, ενώ σε περίπτωση που παρουσιαστούν κάποιες παρενέργειες θα πρέπει να ενημερωθεί ο γιατρός πριν γίνει καμία αλλαγή ή σταματήσει η αγωγή.


Pneumonia1.jpg

24 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Το πρόσφατο πρόβλημα που προέκυψε παγκοσμίως με την άτυπη πνευμονία που προκαλείται από τον κορονοϊό και που δημιουργεί το Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο (ΣΟΑΣ), το οποίο απειλεί άμεσα τον ασθενή, έφερε στο προσκήνιο το γενικότερο πρόβλημα των πνευμονιών.

Η πνευμονία αποτελεί οξεία φλεγμονή του πνευμονικού ιστού (του πνεύμονα). Ταξινομείται ανάλογα με τον αιτιολογικό παράγοντα που την προκάλεσε (π.χ. πνευμονιοκοκκική, άτυπη κλπ), καθώς και ανάλογα με την προέλευση του παθογόνου παράγοντα (ενδονοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακή ή της κοινότητας).

Το αίτιο της πνευμονίας είναι κάποιο μικρόβιο, δεν αποκλείονται όμως και οι ιοί ή κάποιοι μύκητες, οι τελευταίοι σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα. Συνηθέστερα, μπορεί να είναι κάποιο βακτήριο όπως ο πνευμονιόκοκκος, ο αιμόφιλος κλπ.

Μεταξύ των κυριότερων συμπτωμάτων της πνευμονίας περιλαμβάνονται τα εξής:

  • – Δύσπνοια
  • – Πυρετός με ή χωρίς ρίγος
  • – Βήχας με φλέγματα
  • – Ταχύπνοια
  • – Πλευριτικός πόνος (πόνος στο θώρακα)
  • – Σύγχυση
  • – Κυάνωση
  • – Υπόταση

Η διάρκεια της πνευμονίας εξαρτάται από το μικρόβιο που την έχει προκαλέσει. Μπορεί να διαρκέσει από μερικές μέρες μέχρι και μια εβδομάδα ή περισσότερο. Η ανταπόκριση στην αντιβίωση και ο χρόνος έναρξης της αντιβίωσης παίζουν ρόλο στο πόσο θα διαρκέσει η ασθένεια.

Η θεραπεία

Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τα εξής:

  • – Αντιμετώπιση συμπτωμάτων (πυρετού με αντιπυρετικά κλπ)
  • – Χορήγηση οξυγόνου
  • – Κατάλληλο αντιβιοτικό ή συνδυασμό αυτών
  • – Νοσηλεία περίπου 4 μέρες με ενδοφλέβια αγωγή και αν μπορεί να σιτιστεί από το στόμα συνεχίζει με από του στόματος αγωγή. Συνήθως ο ασθενής παραμένει 7-8 μέρες στο νοσοκομείο και εξέρχεται με οδηγίες (φαρμακευτική αγωγή κλπ).

Η υποχώρηση των συμπτωμάτων γίνεται σταδιακά από την 3η ημέρα όσον αφορά τον πυρετό έως, συνήθως τη 15η ημέρα σε σχέση με το βήχα και την καταβολή δυνάμεων.

Όσον αφορά την πρόληψη, για ορισμένες μορφές της πνευμονίας μπορεί να γίνει με εμβόλιο εναντίον γνωστών μικροβίων που τις προκαλούν. Το εμβόλιο εναντίον της γρίπης, μειώνοντας τη συχνότητα της, μειώνει και τις βακτηριδιακές πνευμονίες που προκύπτουν λόγω επιπλοκών της γρίπης.

Να σημειωθεί ότι τα εμβόλια κατά του πνευμονιοκόκκου και εναντίον της γρίπης χορηγούνται σε ευπαθείς ομάδες με μειωμένη άμυνα του οργανισμού, καθώς και σε ασθενείς με χρόνιες παθήσεις.

Το πλύσιμο των χεριών, ο καλός αερισμός εσωτερικών χώρων, η τήρηση μιας κατάλληλης ατομικής υγιεινής και η καλή διατροφή είναι επιπρόσθετα προληπτικά μέτρα που προστατεύουν από την πνευμονία.


Cardia1.jpg

24 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Η οικονομική κρίση επηρεάζει πολλούς. Σαφώς περισσότερο τα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας. Ανεργία, μείωση συντάξεων, μισθών, περικοπές επιδομάτων, καθυστέρηση τακτικών πληρωμών αλλά και αύξηση της φορολογίας έχουν οδηγήσει πολύ κόσμο σε απόγνωση.

Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα προβλήματα μεταφέρονται στην υγεία? Και στο δικό μας τομέα η κατάσταση δεν είναι καθόλου ρόδινη. Καθημερινά συναντούμε ασθενείς, που μας τονίζουν τις οικονομικές τους δυσχέρειες. Και παράλληλα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν για να σταθούν με αξιοπρέπεια απέναντι στο γιατρό τους.

Τα φάρμακα διαχωρίστηκαν μονομιάς σε πρωτότυπα και γενόσημα. Λες και πρόκειται για το καλό και το κακό φάρμακο, τη σωστή ή λάθος θεραπεία. Η συμμετοχή των ασθενών, που ακόμη έχουν ασφάλιση, στην αγορά των φαρμάκων ολοένα και αυξάνεται. Κι ας μειώθηκαν οι τιμές τους σημαντικά. Ο ασθενής πηγαίνει στο φαρμακείο και δεν γνωρίζει συχνά ούτε ποιο φάρμακο θα λάβει, ούτε πόσο επιβάλλεται να πληρώσει και γιατί.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι εμείς σαν γιατροί να δεχόμαστε τα δικαιολογημένα παράπονα των ασθενών μας για τις ανεπάρκειες του ανάλγητου συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Γινόμαστε καθημερινά δέκτες παραπόνων και καλούμαστε να αποφασίσουμε πως θα προχωρήσουμε στη θεραπεία, σκεπτόμενοι ακόμη και το πορτοφόλι του ασθενούς μας. Ο ίδιος πολλές φορές ζητά φθηνότερο φάρμακο, μειωμένη συμμετοχή, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει στο κόστος.

Πώς λοιπόν πρέπει να λειτουργήσει ο γιατρός? Τι απόφαση να πάρει σκεπτόμενος όλα αυτά?

Ειλικρινά το βάρος είναι μεγάλο!

Προσωπικά, πάντα ανακουφίζομαι από το διάλογο με τους ασθενείς μου. Τους εξηγώ την άποψή μου σε ό,τι έχει να κάνει με τη θεραπεία τους, τους προτείνω τις επιλογές μου και ακούω τις ενστάσεις τους. Θεωρώ πως ο διάλογος είναι ο καλύτερος σύμβουλος, βοηθά στην καλλιέργεια εμπιστοσύνης και οδηγεί σε σωστές λύσεις.

Οφείλουμε λοιπόν -αυτή είναι η άποψή μου- σε δύσκολους καιρούς να δυναμώσουμε τη σχέση μας με τους αρρώστους μας. Να κατανοήσουμε τα προβλήματά τους -ακόμη και τα οικονομικά- και να οδηγηθούμε σε αποφάσεις που θα τους ανακουφίσουν. Γιατί ο γιατρός πρέπει πρώτα να λειτουργεί ως άνθρωπος.


social-media-management11-1024x709.jpg

23 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Τον τελευταίο καιρό γίνεται μεγάλη συζήτηση -ιδίως στο εξωτερικό- από ιατρούς χρήστες του διαδικτύου για το ποια πρέπει να είναι η σχέση μας με τους ασθενείς μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media). Ο τρόπος αυτός επικοινωνίας -είτε λέγεται facebook είτε twitter ή τέλος πάντων ό,τι επιλέγει ο καθένας- έχει δυσκολίες και κινδύνους. Ιδίως όταν οι δύο απέναντι χρήστες είναι ο ασθενής και ο γιατρός του (προσωπικός ή άλλος).

Ποιοι είναι λοιπόν οι κίνδυνοι και γιατί το πρόβλημα είναι τόσο σύνθετο? Οι ασθενείς λοιπόν επιλέγουν τον τρόπο αυτό επικοινωνίας με το γιατρό για τους δικούς τους λόγους. Ο προφανής είναι να πάρουν απαντήσεις σε ζητήματα υγείας που απασχολούν τους ίδιους ή κάποιο δικό τους πρόσωπο. Γρήγορος τρόπος, εύκολος για το χρήστη, χωρίς την ανάγκη πρόσβασης σε ένα ιατρείο.

Ποια θα πρέπει να είναι όμως η θέση του γιατρού? Σαφώς και χρειάζεται υπευθυνότητα. Ο ρόλος του γιατρού δεν είναι να θεραπεύει εξ´αποστάσεως. Οφείλει λοιπόν να δώσει τις ανάλογες κατευθύνσεις -προσεκτικά και υπεύθυνα. Τηρώντας το απόρρητο της συζήτησης και δικαιολογώντας τη θέση του μέσω του ίντερνετ.Όταν και όπου χρειαστεί θα ζητήσει την παρουσία του ασθενή στο ιατρείο του.

χουμε λοιπόν δικαίωμα σαν γιατροί να πούμε όχι σε τέτοιες ερωτήσεις? Είναι σωστό να αρνηθούμε τη διαδικτυακή σχέση (φιλία) σε κάποιον που μας εμπιστεύεται τη δική του? Η γνώμη μου είναι πως όχι. Αρκεί πάντα να τηρούνται οι διαχωριστικές γραμμές που επιβάλλει η θέση μας και η επιστημονική μας υπόσταση.


gripi1.jpg

20 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Σε γενικές γραμμές πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η μύτη βουλώνει εξαιτίας περίσσειας πηκτής βλέννας. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις η ρινική συμφόρηση οφείλεται στη διόγκωση των ιστών που την επενδύουν, η οποία προκαλείται από φλεγμονή στα αιμοφόρα αγγεία.

Σε μεγάλα παιδιά και εφήβους η ρινική συμφόρηση αποτελεί απλά μια ενόχληση, αλλά μπορεί να προκαλέσει άλλες δυσκολίες. Σε ένα βρέφος όμως λίγων μηνών μπορεί να εμποδίσει το θηλασμό και σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.

Μια βουλωμένη μύτη συνήθως προκαλείται από έναν ιό ή βακτήρια. Τα αίτια περιλαμβάνουν:

  1. Κοινό κρυολόγημα
  2. Γρίπη
  3. Παραρρινοκολπίτιδα
  4. Αλλεργική ρινίτιδα ή άλλες αλλεργίες
  5. Τη χρήση κάποιων ρινικών σπρέι ή σταγόνων για περισσότερες από 3 ημέρες (μπορεί να επιδεινώσουν τη συμφόρηση)
  6. Ρινικούς πολύποδες
  7. Εγκυμοσύνη
  8. Αγγειοκινητική ρινίτιδα

Τυπικά ωστόσο η συμφόρηση αποδράμει μέσα σε μία εβδομάδα.

Τι μπορείτε να κάνετε

Για νεογνά, βρέφη και μικρά παιδιά που δεν μπορούν να φυσήξουν τη μύτη τους:

  1. Προμηθευτείτε ρινικές σταγόνες φυσιολογικού ορού.
  2. Τοποθετήστε το παιδί ανάσκελα, τοποθετώντας μια τυλιγμένη πετσέτα κάτω από του ώμους. Ρίξτε 2 ή 3 σταγόνες σε κάθε ρουθούνι. Περιμένετε 30-60 δευτερόλεπτα.
  3. Γυρίστε το παιδί μπρούμυτα για να παροχετευτεί η βλέννα. Προσπαθήστε να πιάσετε το έκκριμα έξω από το ρουθούνι με ένα χαρτομάντιλο ή μπατονέτα. Περιστρέψτε το χαρτομάντιλο ή τη μπατονέτα, και τραβήξτε τη βλέννα έξω από τη μύτη. Μην τοποθετείται μπατονέτες στο ρουθούνι του παιδιού.
  4. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια βρεφική φούσκα αναρρόφησης για να αφαιρέσετε τη βλέννα. Πιέστε τον αέρα έξω από τη φούσκα και τοποθετήστε απαλά το άκρο στο ρουθούνι. Αφήστε τον αέρα να εισέλθει στη φούσκα, αναρροφώντας τη βλέννα έξω από τη μύτη. Φυσήξτε τη βλέννα σε ένα χαρτομάντιλο.
  5. Ανυψώστε την κεφαλή του κρεβατιού του παιδιού. Βάλτε ένα μαξιλάρι κάτω από την κεφαλή του στρώματος. Ή, τοποθετήστε βιβλία ή σανίδες κάτω από τα πόδια στην κεφαλή του κρεβατιού.
  6. Ενθαρρύνετε το παιδί να πίνει αρκετά υγρά. Να θηλάζετε ή ταΐζετε τα βρέφη συχνά. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να πίνουν επιπλέον υγρά, αλλά αυτά δεν θα πρέπει να περιέχουν ζάχαρη.
  7. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε έναν υγραντήρα, αλλά αποφύγετε την υπερβολική υγρασία στο δωμάτιο. Να καθαρίζετε τον υγραντήρα κάθε μέρα με χλωρίνη ή Lysol®.
  8. Μπορείτε επίσης να γεμίσετε ατμούς το μπάνιο και να φέρετε το παιδί μέσα πριν πέσει για ύπνο.
  9. Τα ρινικά σπρέι και τα φάρμακα για το βήχα και το κρύωμα δεν συστήνονται για παιδιά μικρότερα των 2 ετών. Επίσης, δεν φαίνεται να είναι αποτελεσματικά σε μεγαλύτερα παιδιά.

Για μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες, τα φάρμακα που δεν απαιτούν ιατρική συνταγή μπορεί να βοηθήσουν μια συμφορημένη μύτη και να διευκολύνουν την αναπνοή.

  1. Τα αποσυμφορητικά συρρικνώνουν τα αιμοφόρα αγγεία στην επένδυση της μύτης. Τα φάρμακα αυτά ανακουφίζουν μόνο από τη συμφόρηση, όχι όμως τη ρινόρροια ή άλλα συμπτώματα. Τα αποσυμφορητικά ρινικά σπρέι και σταγόνες δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για περισσότερο από 3 ημέρες, καθώς μετά από αυτό το διάστημα μπορεί να επιδεινώσουν τη συμφόρηση.
  2. Τα αντισταμινικά μπορούν να μειώσουν το ποσό της βλέννας. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς κάποια αντισταμινικά προκαλούν υπνηλία.

Τα φάρμακα αυτά δεν αντιμετωπίζουν την υποκείμενη πάθηση. Πολλά από τα φάρμακα για την αλλεργία και το κρύωμα που δεν απαιτούν συνταγή, περιέχουν πολλαπλά συστατικά, οπότε προσέξτε τι περιέχεται σε αυτό που επιλέγετε.

Τα φάρμακα δεν είναι ο μόνος τρόπος για να ανακουφίσετε μια βουλωμένη μύτη ή τη ρινόρροια. Συχνά τα πιο ήπια διαλύματα είναι καλύτερα. Δοκιμάστε τα ακόλουθα βήματα για να αραιώσετε τη βλέννα, γεγονός που μπορεί να σας βοηθήσει να αναπνέετε ευκολότερα και να επαναφέρετε τις ρινικές εκκρίσεις στο φυσιολογικό:

  1. Χρησιμοποιείστε ήπια ρινικά σπρέι φυσιολογικού ορού.
  2. Αυξήστε την υγρασία στον αέρα με ένα υγραντήρα.
  3. Πιείτε περισσότερα υγρά. Το ζεστό τσάι, ο ζωμός ή η κοτόσουπα μπορούν να βοηθήσουν ιδιαιτέρως.

Η συμφόρηση είναι συνήθως χειρότερη όταν είστε ξαπλωμένοι. Μείνετε όρθιοι ή τουλάχιστον ανυψώστε το κεφάλι. Αυτό είναι βοηθητικό για μικρά παιδιά.

Κάποια καταστήματα πωλούν αυτοκόλλητα που τοποθετούνται στη μύτη. Αυτά βοηθούν στη διεύρυνση των ρουθουνιών, κάνοντας την αναπνοή ευκολότερη.

Πότε χρειάζεται να επικοινωνήσετε με το γιατρό

Οι παρακάτω περιπτώσεις χρήζουν συμβουλής από το γιατρό:

  1. Βουλωμένη μύτη ταυτόχρονα με θολή όραση.
  2. Βουλωμένη μύτη παράλληλα με διόγκωση του μετώπου, οφθαλμών, πλευράς της μύτης ή μάγουλου.
  3. Επεισόδια βήχα που διαρκούν περισσότερο από 10 ημέρες.
  4. Αυξημένο πονόλαιμο ή λευκά ή κίτρινα στίγματα στις αμυγδαλές ή άλλα σημεία του λαιμού.
  5. Βήχας που παράγει κιτρινοπράσινη ή γκρίζα βλέννα.
  6. Συμφορημένη μύτη που διαρκεί περισσότερο από 2 εβδομάδες και παρεμβαίνει σημαντικά στη ζωή σας.

yourdoc-facebook1.png

19 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΆρθρα0

Πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα οι επαφές μας με ασθενείς, που εμφανίζονται συνεχώς και περισσότερο προβληματισμένοι. Η αβεβαιότητα του συστήματος υγείας καθιστά την συνάντησή τους με το γιατρό, ακόμη και για τη συνταγογράφηση χρονίων φαρμάκων, όλο και πιο δύσκολη.

Και αναρωτιέσαι… είναι δυνατόν-ακόμη και στη δύσκολη τούτη περίοδο που περνά ο τόπος-να χαθεί αυτή η επαφή?

Είναι δυνατόν ο άρρωστος, που χρόνια σε εμπιστεύεται, να μη μπορεί να σε επισκεφθεί για το στοιχειώδες?

Πώς γίνεται να στερήσεις σε αυτούς τους ανθρώπους την απλή δυνατότητα, το στοιχειώδες δικαίωμα να γράψουν τα φάρμακά τους?

Γιατί όλα πια σε αυτόν εδώ τον τόπο, θα πρέπει να πληρώνονται?

Κι αν είσαι από την άλλη μεριά? ασθενής? με σάκχαρο, πίεση, προβλήματα καρδιάς και πολλά ακόμη?

Πού θα απευθυνθείς? ποιόν θα εμπιστευτείς όταν έχεις χάσει κάθε είδους εμπιστοσύνη στους άρχοντες αυτής της χώρας?

Πώς θα γράψεις φάρμακα? πόσο θα πληρώσεις? θα είναι καλά και αποτελεσματικά? θα κάνει σωστό λογαριασμό ο φαρμακοποιός? θα φτάσουν-τέλος-τα λεφτά αυτόν τον μήνα για να πάρεις τα φάρμακά σου.

Ειλικρινά βασανίζομαι συχνά με αυτές τις σκέψεις.Όμως ένα πράγμα λέω στους ασθενείς μου και πιστεύω ακράδαντα ότι είναι το πιο βασικό. Εμπιστευθείτε τον γιατρό σας και αφήστε σε αυτόν τους προβληματισμούς. Είναι ό,τι καλύτερο έχετε να κάνετε. Για να φύγετε από διλήμματα, που δε σας αξίζουν, που δε σας ανήκουν και που τελικά σας καταστρέφουν την καθημερινότητα.

Ο γιατρός σας είναι εκεί όχι μόνο για να θεραπεύει αλλά και για να αφουγκράζεται, να κουβεντιάζει, να μοιράζεται, να προσφέρει λύσεις…


Igmoritida1.jpg

18 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Στη διάρκεια του χειμώνα, μια από τις συχνότερες παθήσεις αποτελεί η ιγμορίτιδα, η φλεγμονή δηλαδή των ιγμόρειων.

Τα ιγμόρεια είναι διαστήµατα µέσα στο οστό, στο πλαϊνό τοίχωµα της µύτης, τα οποία φυσιολογικά καλύπτονται από το βλεννογόνο που καλύπτει και το εσωτερικό της µύτης, από το αναπνευστικό επιθήλιο. Πιο απλά είναι µια συνέχεια της µύτης µέσα στο οστό του κρανίου. Επικοινωνούν µε τη µύτη µέσω ενός µικρού στοµίου, ενώ παροχετεύουν ό,τι εκκρίσεις υπάρχουν µέσα σε αυτό. Στο ιγµόρειο υπάρχει αέρας και όταν όλες αυτές οι λειτουργίες γίνονται φυσιολογικά, ο άνθρωπος δεν έχει καµία ενόχληση.

Ιγμορίτιδα είναι η φλεγμονή των ιγμορείων που ακολουθεί συνήθως κάποιο κοινό κρυολόγημα, γρίπη η κρίση αλλεργικής ρινίτιδας, με έντονο οίδημα του ρινικού βλεννογόνου και αυξημένη παραγωγή βλέννας. Το οίδημα προκαλεί απόφραξη των μικρών αγωγών που συνδέουν την μύτη με τα ιγμόρεια με αποτέλεσμα την αδυναμία παροχέτευσης αυτών με συνέπεια την εμφάνιση πόνου στο πρόσωπο η το μέτωπο, ανάμεσα η πίσω από τα μάτια η ακόμα στα μάγουλα και τα επάνω δόντια. Όταν το “κοινό” κρυολόγημα η  γρίπη διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα και η απλή βλέννα μετατρέπεται σε πηκτό δύσοσμο πρασινοκίτρινο πύον, έχουμε την ιγμορίτιδα.

Η χρόνια ιγμορίτιδα δημιουργείται, όταν η απόφραξη παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι µορφές της ιγµορίτιδας

Η ιγμορίτιδα έχει τρεις μορφές: την οξεία, τη χρόνια και την υποξεία. Η Οξεία ιγμορίτιδα αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόµενο που συνήθως παρατηρείται µετά από ιογενή λοίµωξη του ανωτέρου αναπνευστικού, ένα κοινό κρυολόγηµα δηλαδή,  που κρατάει το πολύ μέχρι οκτώ ηµέρες και ύστερα υποχωρεί. Χρόνια χαρακτηρίζεται η ιγµορίτιδα της οποίας η φλεγµονή και τα προβλήµατα γενικότερα επιµένουν για πάνω από τρεις µήνες. Όταν τα συµπτώµατα κρατούν από 4 έως 12 εβδοµάδες, τότε πρόκειται για υποξεία ιγµορίτιδα.

Τα συμπτώματα 

Τα συνηθέστερα συμπτώματα της ιγμορίτιδας μπορεί είναι:

  1. κεφαλαλγία,
  2. αίσθημα τάσης προσώπου,
  3. ρινική συμφόρηση,
  4. πυώδης ρινόρροια,
  5. βήχας,
  6. κακοδιαθεσία,
  7. δεκατική πυρετική κίνηση,
  8. οδονταλγία,
  9. οπισθορινικές εκκρίσεις,
  10. καταβολή,
  11. κακοδιαθεσία,
  12. κακοσμία στόματος

Οι πιθανές επιπλοκές μιας παραμελημένης ιγμορίτιδας είναι:

  1. βλενογοννοκήλη,
  2. οστεομυελίτιδα οστών του κρανίου,
  3. μηνιγγίτιδα,
  4. θρόμβωση του σηραγγώδους κόλπου,
  5. εγκεφαλικό απόστημα,
  6. επέκταση της φλεγμονής στον οφθαλμικό κόγχο με συνέπεια διπλωπία ή και τύφλωση

Πώς θεραπεύεται η ιγµορίτιδα

Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τη διάγνωση και είναι δυνατόν να περιλαμβάνει φαρμακευτική  αγωγή, χειρουργική επέμβαση η συνδυασμό και των δύο. Η οξεία φλεγμονή αντιμετωπίζεται κατά κανόνα με φαρμακευτική θεραπεία ενώ η χρόνια με χειρουργική επέμβαση και βέβαια υπάρχουν και οι εναλλακτικές λύσεις στις περιπτώσεις εκείνες που τα συμπτώματα οφείλονται σε αλλεργία, ημικρανία η άλλες παθήσεις που μιμούνται την ιγμορίτιδα.

Η συντηρητική-φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει:

  1. τη χορήγηση αντιβιοτικών  {(κλινδαμυκίνη (Dalacin), η αμοξυκιλίνη-κλαβουλανικό (Augmentin),οι κεφαλοσπορίνες (π.χ. Procef), οι νεότερες κινολόνες λεβοφλοξασίνη (Tavanic) και μοξιφλοξασίνη (Avelox)}
  2. η αποσυμφόρηση της μύτης και κατά προέκταση και του στομίου του ιγμορείου,

Γι’ αυτό το λόγο, χορηγούνται ρινικά εκνεφώματα (spray), συνήθως κορτιζονούχα, που έχουν αποιδηματική δράση στο ρινικό βλεννογόνο.

Η συνολική διάρκεια της θεραπείας πρέπει να κρατάει τουλάχιστον 10-12 ημέρες.

Πρόληψη

  1. Αντιμετώπιση της αλλεργίας.
  2. Χρήση υγραντήρα σε περιπτώσεις κοινού κρυολογήματος και ανύψωση της κεφαλής κατά τον ύπνο για την καλύτερη παροχέτευση των κόλπων.
  3. Η χρήση των διάφορων αποσυμφορητικών πρέπει να γίνεται με προσοχή κυρίως από άτομα που πάσχουν από υπέρταση, αρρυθμίες, γλαύκωμα.
  4. Αποφυγή καπνίσματος.
  5. Υγιεινή ζωή με ισορροπημένη δίαιτα και συχνή σωματική άσκηση.
  6. Αποφυγή συγχρωτισμού με ήδη πάσχοντα άτομα η λήψη προληπτικών μέτρων αντισηψίας.

amygdalitida1.jpg

18 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Συνήθως, ο πονόλαιμος οφείλεται σε ιογενείς φλεγμονές που προκαλούν τη γρίπη ή το κρυολόγημα. Η αμυγδαλίτιδα είναι από τις συνηθέστερες αιτίες πονόλαιμου.

Ως αμυγδαλίτιδα χαρακτηρίζεται η φλεγμονή των αμυγδαλών, που συνήθως προκαλείται μετά από λοίμωξη. Χαρακτηρίζεται από οξεία εισβολή με πυρετό, δυσφαγία και βράγχο φωνής, ενώ συχνά στις αμυγδαλές υπάρχουν κίτρινα εξιδρώματα και πετέχειες.

Διακρίνεται σε οξεία και σε χρόνια. Η οξεία αμυγδαλίτιδα μπορεί να είναι είτε βακτηριακή ή ιογενής ενώ η χρόνια αμυγδαλίτιδα, που μπορεί να διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα αν δεν θεραπευτεί προκαλείται σχεδόν πάντοτε από βακτηριακή μόλυνση.

Τα αίτια:

  • – η λοίμωξη από στρεπτόκοκκο, ο οποίος προκαλεί στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα.
  • – η λοίμωξη από ιούς π.χ. (ο Epstein – Bar λοιμώδης μονοπυρήνωση ή ο αδενοϊός)
  • – η επιλοίμωξη των σπειροχαιτών
  • – η λοίμωξη από τρεπόνημα
  • – αντίδραση του ανοσοποιητικού έναντι της βακτηριακής χλωρίδας του ρινοφάρυγγα

Είναι συχνή νόσος της παιδικής ηλικίας (μεταξύ 5 και 10 ετών) ενώ σπάνια εμφανίζεται σε ηλικιωμένα άτομα (ιδίως μετά τα 50). Η νόσος είναι μεταδοτική με τα σταγονίδια του σάλιου, γι’ αυτό συνήθως προσβάλλονται τα παιδιά στο σχολείο, όπου μπορεί η νόσος να πάρει και επιδημική μορφή.

Συμπτώματα

Η νόσος χαρακτηρίζεται από απότομη έναρξη των συμπτωμάτων όπως:

  • – Πόνο στο λαιμό (ιδίως όταν καταπίνει)
  • – Υψηλό πυρετό
  • – Αδιαθεσία και κακή γενική διάθεση
  • – Δυσφαγία και
  • – Βράγχο φωνής
  • – Δυσοσμία στην αναπνοή
  • – Διόγκωση λεμφαδένων
  • – Παρουσίας βυσμάτων στις αμυγδαλές
  • – Αίσθημα πνιγμού ή κόμπου στο λαιμό
  • – Πόνος στις αρθρώσεις

Αντιμετώπιση

Η νόσος διαρκεί συνήθως 4 – 5 ημέρες. Η θεραπεία απαιτεί βασικά κατάκλιση, τοπική αντισηψία με γαργάρες και χορήγηση παυσίπονων φαρμάκων. Εφόσον το αίτιο είναι μικροβιακό επιβάλλεται η χορήγηση του κατάλληλου αντιβιοτικού.

Η δοσολογία, η οδός χορήγησης (από το στόμα ή από τη φλέβα) και ο χρόνος της αντιβιοτικής αγωγής, εκτιμώνται ανάλογα σε κάθε περίπτωση, ώστε να διασφαλίζεται η αποφυγή των επιπλοκών και η πλήρης αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς. Η διάρκεια χορήγησης δεν πρέπει να είναι μικρότερη των 10 ημερών για να αποφεύγεται η εμφάνιση ανθεκτικών στελεχών των μικροβίων.

Αποφύγετε τα κρύα, καυτά ή πικάντικα φαγητά που μπορεί να ερεθίσουν το λαιμό σας περισσότερο.
Αυξήστε τα υγρά που πίνετε και ιδιαίτερα νερό και φρέσκο χυμό πορτοκάλι που είναι πλούσιος σε βιταμίνη C και έτσι ενισχύει την άμυνα του οργανισμού και βοηθά στην ανάρρωσή του. Πίνετε ζεστά (όχι καυτά) ροφήματα. Το ζεστό τσάι με μέλι (το πιο αγαπημένο σπιτικό γιατρικό) μπορεί να ανακουφίσει το «τσούξιμο» στο λαιμό καθώς και στη ρευστοποίηση τυχών εκκρίσεων από τη μύτη ή το στόμα.

Αν η θεραπεία της αμυγδαλίτιδας είναι ελλιπής, η τοξικότητα του μικροβίου μεγάλη και η άμυνα του οργανισμού χαμηλή μπορεί να εμφανισθούν επιπλοκές όπως το περιαμυγδαλικό απόστημα, το πλάγιο, ή οπισθοφαρυγγικό απόστημα κ.α.

Χρόνια αμυγδαλίτιδα

Η χρόνια αμυγδαλίτιδα προκαλείται από τους ίδιους παθογόνους παράγοντες που προκαλούν την οξεία αμυγδαλίτιδα. Συνήθως υπάρχει κακοσμία λόγω της παρουσίας βυσμάτων στις αμυγδαλές.
Τα συμπτώματα είναι επίμονος ελαφρός πόνος στην κατάποση, αίσθημα πνιγμού ή κόμπου στο λαιμό, δεκατική πυρετική κίνηση, πόνος στις αρθρώσεις, διογκωμένοι λεμφαδένες.

Η θεραπεία είναι χειρουργική. Η αμυγδαλεκτομή συνιστάται πάντοτε όταν η αμυγδαλίτιδα οφείλεται σε στρεπτόκοκκο για την αποφυγή των επιπλοκών, δεδομένου ότι οι χρονίως φλεγμαίνουσες αμυγδαλές θεωρείται ότι αποτελούν εστία λοιμώξεως για τον οργανισμό.

Οι ενδείξεις της αμυγδαλεκτομής μπορεί να διακριθούν σε απόλυτες όταν το χειρουργείο είναι απαραίτητο και σε σχετικές όταν το χειρουργείο μπορεί να αποφευχθεί ανάλογα με την περίπτωση.

Οι απόλυτες ενδείξεις είναι η μεγάλη υπερτροφία που προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή, το περιαμυγδαλικό απόστημα και όλες οι επιπλοκές της αμυγδαλίτιδας, η χρόνια αμυγδαλίτιδα και κυρίως η στρεπτοκοκκική και η υπόνοια όγκου των αμυγδαλών.

Η ηλικία των ασθενών δεν αποτελεί καμία αντένδειξη και μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε ηλικία αρκεί να υπάρχει η ένδειξη. Σε παιδιά ηλικίας μικρότερης των 4 ετών θα πρέπει να γίνεται αμυγδαλεκτομή μόνον εφόσον αυτό κρίνεται εντελώς απαραίτητο.

Η καλή υγιεινή και η αποφυγή συνωστισμού είναι οι απαραίτητες ενέργειες για την αποφυγή της μετάδοσης της νόσου.


meningitis-symptoms-full1.jpg

18 Νοεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΛοιμώξεις0

Η μηνιγγίτιδα είναι η φλεγμονή (πρήξιμο/οίδημα, ερεθισμός) των μεμβρανών που καλύπτουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό (μήνιγγες). Αυτή η φλεγμονή προκαλεί αλλαγές στο υγρό (εγκεφαλονωτιαίο υγρό) που περιβάλλει τα όργανα αυτά.

Οφείλεται σε μικρόβια (συνηθέστερα βακτήρια και ιούς), με το πιο συχνό αίτιο να είναι οι ιοί. Στην περίπτωση αυτή (ιογενής μηνιγγίτιδα) συχνά οι ασθενείς γίνονται καλά χωρίς κάποια θεραπεία. Αντίθετα, στην περίπτωση που η μηνιγγίτιδα οφείλεται σε βακτήριο (βακτηριακή μηνιγγίτιδα) είναι αρκετά σοβαρή και χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλική βλάβη ή και θάνατο.

Ανάλογα με το μικρόβιο που τις προκαλεί, οι μηνιγγίτιδες έχουν και το αντίστοιχο όνομα: π.χ. μηνιγγιτιδοκοκκική μηνιγγίτιδα (αυτή που οφείλεται στο μηνιγγιτιδόκοκκο), πνευμονιοκοκκική μηνιγγίτιδα (αυτή που οφείλεται στον πνευμονιόκοκκο), κ.ο.κ.

Άλλα αίτια της μηνιγγίτιδας είναι οι μύκητες (κρυπτόκοκκος, συνήθως σε ασθενείς με AIDS), ο χημικός ερεθισμός, οι αλλεργίες σε φάρμακα, οι τραυματισμοί, οι όγκοι/μεταστάσεις, κλπ.

Τα συμπτώματα

Στα συμπτώματα σχεδόν όλων των μορφών περιλαμβάνονται τα παρακάτω:

  1. Πυρετός με ρίγος
  2. Αλλαγές του νοητικού επιπέδου
  3. Ναυτία και εμετό
  4. Φωτοφοβία (ευαισθησία στο φως)
  5. Δυνατό πονοκέφαλο
  6. Δυσκαμψία στον αυχένα (μηνιγγισμός)

Επιπλέον συμπτώματα που μπορεί να συνυπάρχουν είναι:

  1. Εκνευρισμός/ταραχή/σύγχυση
  2. Διόγκωση λεμφαδένων
  3. Αλλαγές του επιπέδου συνείδησης
  4. Οπισθότονος
  5. Κακή διατροφή και ευερεθιστότητα /νευρικότητα στα παιδιά
  6. Γρήγορη αναπνοή

Στα νεογέννητα η μηνιγγίτιδα είναι μια σημαντική αιτία πυρετού και πάντα διερευνάται.

Η έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί της θεραπείας της μηνιγγίτιδας. Όσο νωρίτερα επισκεφθεί τον ιατρό κάποιος που εμφανίζει συμπτώματα της νόσου, τόσο καλύτερα είναι για τη θεραπεία του.

Το καλό και πλήρες ιστορικό, καθώς και μια καλή κλινική εξέταση προσανατολίζουν τον θεράποντα ιατρό στη διάγνωση.

Πιθανές εξετάσεις που χρειάζονται για τη διάγνωση περιλαμβάνουν την καλλιέργεια αίματος, ακτινογραφία θώρακος, αξονική τομογραφία εγκεφάλου και ειδικές εξετάσεις του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (λήψη υγρού με οσφυονωτιαία παρακέντηση).

Αντιμετώπιση

Στη βακτηριακή μηνιγγίτιδα χορηγούνται αντιβιοτικά, ανάλογα με το είδος του βακτηρίου που προκάλεσε τη φλεγμονή. Δεν χορηγούνται αντιβιοτικά στην ιογενή μηνιγγίτιδα.

Άλλα φάρμακα και υγρά ενδοφλέβια χρησιμοποιούνται για να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα (όπως οι επιληπτικές κρίσεις, το σοκ, κλπ). Κάποιοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν νοσηλεία στο νοσοκομείο, ανάλογα με τη βαρύτητα της μηνιγγίτιδας και την αναγκαία θεραπεία.

Πρόληψη

1. Το εμβόλιο του αιμόφιλου της ινφλουένζας στα παιδιά (Hib).

2. Το συζευγμένο εμβόλιο του πνευμονιοκόκκου είναι πλέον ρουτίνα στον παιδικό εμβολιασμό.

3. Όταν κάποιος πάσχει από μηνιγγίτιδα (από μηνιγγιτιδόκοκκο κυρίως) θα πρέπει το οικογενειακό και κοντινό του περιβάλλον να λάβει αντιβιοτική αγωγή προληπτικά, για να μην νοσήσουν και οι ίδιοι.

4. Ο εμβολιασμός κατά του μηνιγγιτιδοκόκκου συστήνεται σε εφήβους μεταξύ 11 -12 ετών και εφήβους γύρω στα 15, που δεν έχουν εμβολιασθεί σε μικρή ηλικία, σε όλους τους πρωτοετείς φοιτητές που δεν έχουν εμβολιασθεί, παιδιά 2 ετών και άνω που δεν έχουν το σπλήνα τους (ασπληνία, σπληνεκτομή) ή που έχουν προβλήματα στο ανοσοποιητικό τους και άτομα που ταξιδεύουν σε χώρες που ενδημεί ο μηνιγγιτιδόκοκκος.




ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ






Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.



Web design by Siteworks



Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved. Web design by Siteworks