Blog

Η χοληστερόλη -ή κοινώς χοληστερίνη- είναι μια λιπαρή ουσία που βρίσκεται στον οργανισμό μας και είναι απαραίτητη γι’ αυτόν, καθώς συμμετέχει στη λειτουργία των κυττάρων και των ορμονών.

Όταν όμως βρίσκεται σε αυξημένα επίπεδα στο αίμα και εναποτίθεται στα τοιχώματα των αρτηριών είναι επικίνδυνη, διότι μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις όπως η στεφανιαία νόσος και η αθηροσκλήρωση.

Ο προληπτικός έλεγχος μάλιστα θεωρείται πολύ σημαντικός, καθώς η αυξημένη χοληστερόλη είναι μια κατάσταση χωρίς συμπτώματα. Δεν πονάει και δεν προκαλεί ζαλάδα, πυρετό ή άλλα συμπτώματα. Όμως, όπως προαναφέρθηκε, μπορεί να φράξει τα αγγεία σε μεγάλο βαθμό και μελλοντικά να αποτελέσει αιτία θανάτου.

Πώς μπορούμε να την ελέγξουμε

Ένα μεγάλο μέρος της χοληστερόλης παράγεται στο συκώτι μας, ενώ το υπόλοιπο το προσλαμβάνουμε από ορισμένα τρόφιμα, όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα αυγά και το κρέας.

Έτσι, η χοληστερόλη μπορεί να μειωθεί με τις κατάλληλες διατροφικές επιλογές και –αν είναι αναγκαίο– με τη χρήση ειδικών φαρμάκων. Για μείωση της χοληστερόλης και τη διατήρησή της στα φυσιολογικά επίπεδα προτείνεται:

• όσο το δυνατόν λιγότερη κατανάλωση χοιρινού, βοδινού, αρνιού και κατσικιού
• περιορισμένη κατανάλωση τυριού
• περιορισμένη κατανάλωση γλυκών και ζάχαρης
• μικρή κατανάλωση αυγών, μέχρι 3 την εβδομάδα.
• κατανάλωση άπαχου γάλακτος και γιαουρτιού
• καθημερινή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών
• συχνή κατανάλωση ψαριού, κοτόπουλου, και σπανιότερα άπαχου μοσχαριού
• χρήση ελαιολάδου στο μαγείρεμα έναντι βουτύρου ή μαργαρίνης

Σωματική άσκηση

Στη μείωση της χοληστερόλης η διατροφή και οι φαρμακευτικές θεραπείες δεν αποτελούν τις μονές λύσεις. Η καθημερινή άσκηση, η διακοπή του καπνίσματος και ο περιορισμός του στρες είναι εξίσου σημαντικοί παράγοντες σε αυτή την κατεύθυνση.

Τέλος, αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ο τακτικός έλεγχος και η παρακολούθηση, καθώς η νόσος μπορεί να έχει σοβαρές επιπλοκές και είναι –όπως προαναφέρθηκε– «αθόρυβη».

Food photo created by Racool_studio – www.freepik.com

Η χοληστερόλη είναι μια λιπαρή ουσία που βρίσκεται σε όλα τα τμήματα του ανθρώπινου οργανισμού, η οποία είναι απαραίτητη για την παραγωγή και δράση ορισμένων ορμονών και της βιταμίνης D.

Διακρίνεται στην «καλή» (HDL) και στην «κακή» (LDL) χοληστερόλη, οι οποίες έχουν λάβει το χαρακτηρισμό τους με βάση του πως επηρεάζουν τον οργανισμό ανάλογα με τα επίπεδά τους στο αίμα.

Η LDL χαρακτηρίζεται «κακή» διότι όταν ξεπερνά την ποσότητα την οποία χρειάζεται ο οργανισμός, αντί να χρησιμοποιηθεί για τις ζωτικές λειτουργίες, διεισδύει στο τοίχωμα των αγγείων και προσκολλάται σε αυτό μαζί με άλλα λιπίδια, προκαλώντας μια σειρά από σοβαρές επιπλοκές. Η HDL, από την άλλη, δρα προστατευτικά απομακρύνοντας την «κακή» χοληστερόλη από το τοίχωμα των αγγείων και στέλνοντάς τη στο ήπαρ, όπου και μεταβολίζεται.

Περισσότερα από τα 2/3 της χοληστερόλης που κυκλοφορεί στο αίμα, παράγεται στο ήπαρ, ενώ από την τροφή που λαμβάνουμε προέρχεται μόνο το 1/3.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι δεν υπάρχουν συμπτώματα από την αυξημένη χοληστερόλη και για αυτό συνίσταται τουλάχιστον μετά την ηλικία των 20 ετών να την μετράμε.

Φυσιολογικές τιμές

Τα επίπεδα ολικής χοληστερόλης μικρότερα από 200 mg/dL (χιλιοστόγραμμα ανά δέκατο του λίτρου αίματος) θεωρούνται φυσιολογικά, ενώ υψηλά θεωρούνται εκείνα που είναι μεγαλύτερα των 240 mg/dL. Η φυσιολογική τιμή της «κακής» χοληστερόλης είναι κάτω από 130 mg/dL, ενώ υψηλή θεωρείται η τιμή άνω των 160 mg/dL.

Σημειώνεται ότι η LDL θα πρέπει να είναι κάτω από 100 mg/dL όταν συντρέχει στεφανιαία νόσος, αρτηριοσκλήρυνση καρωτίδων, ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής ή σακχαρώδης διαβήτης, ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η τιμή της πρέπει να είναι κάτω από 70 mg/dL.

Ποιοι χρειάζονται προληπτικό έλεγχο

Σύμφωνα µε τις αναθεωρημένες κατευθυντήριες οδηγίες του 2014 της Ελληνικής Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης για τη Διάγνωση και Αντιμετώπιση των Δυσλιπιδαιμιών, προληπτικές εξετάσεις θα πρέπει να κάνουν:

• Όλοι οι άντρες άνω των 40 ετών
• Όλες οι γυναίκες μετά την εµµηνόπαυση
• Υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα µε δείκτη μάζας σώματος (∆ΜΣ) πάνω από 27 kg/m².
• Οι καπνιστές
• Οι συγγενείς ατόµων µε κληρονοµικές διαταραχές των λιπιδίων
• Τα παιδιά µε κληρονοµικό ιστορικό υπερλιπιδαιµίας ή καρδιαγγειακής νόσου ή άλλους παράγοντες κινδύνου

Τέλος, ο προληπτικός έλεγχος είναι απαραίτητος και σε άτομα με:

• Αθηρωματική νόσο ανεξάρτητα από την ηλικία ή τα κλινικά ευρήματα
• Υπέρταση
• Οικογενειακό ιστορικό πρώιµης στεφανιαίας νόσου
• Σακχαρώδη διαβήτη ανεξάρτητα από την ηλικία
• Σεξουαλική δυσλειτουργία
• Χρόνια νεφρική νόσο
• Χρόνια φλεγµονώδη νοσήµατα

Background photo created by jcomp – www.freepik.com

Η χοληστερόλη, κοινώς γνωστή ως χοληστερίνη, είναι μια ουσία με κηρώδη σύσταση, η οποία προέρχεται από τον ίδιο τον οργανισμό και από τις τροφές που προσλαμβάνουμε. Μεταφέρεται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, ενώ υπάρχει και σε όλα τα κύτταρα, καθώς είναι απαραίτητη στον οργανισμό μας, μεταξύ άλλων και για το σχηματισμό κυτταρικών μεμβρανών όπως και για τη σύνθεση ορμονών. Ο ανθρώπινος οργανισμός παράγει το μεγαλύτερο μέρος της ποσότητας χοληστερόλης στο ήπαρ, ενώ η ποσότητα που λαμβάνουμε από την τροφή είναι πολύ μικρότερη.

Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι χοληστερόλης:

– η χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη (LDL χοληστερόλη), η οποία μεταφέρει τη χοληστερόλη από το ήπαρ προς τα άλλα κύτταρα του σώματος και
– η υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη (HDL χοληστερόλη), η οποία κάνει το αντίθετο, δηλαδή απομακρύνει τη χοληστερόλη από την κυκλοφορία και την επιστρέφει στο ήπαρ.

Η LDL-C είναι ευρύτερα γνωστή ως η «κακή» χοληστερόλη. Αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της χοληστερόλης του σώματος και τα υψηλά επίπεδά της στο αίμα οδηγούν στη δημιουργία αθηρωματικών πλακών στις αρτηρίες, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος απόφραξής τους (αθηρωματική αγγειακή νόσος).

Η κακή διατροφή, το αυξημένο σωματικό βάρος και γενικότερα επιβαρυντικές για την υγεία συνήθειες όπως το κάπνισμα και η απουσία άσκησης αποτελούν παράγοντες που ευνοούν την αύξηση των επιπέδων της LDL.

Για ορισμένα όμως άτομα με αυξημένη LDL χοληστερόλη, τα παραπάνω δεν αποτελούν τη βασική αιτία της κατάστασής τους. Τα άτομα αυτά πάσχουν από μια γενετική πάθηση που ονομάζεται οικογενής υπερχοληστερολαιμία, την πιο συχνή γενετική διαταραχή του μεταβολισμού.

Στην οικογενή υπερχοληστερολαιμία μεταλλάξεις συγκεκριμένων γονιδίων εμποδίζουν την απομάκρυνση της περίσσειας LDL από τον ανθρώπινο οργανισμό με αποτέλεσμα τα πολύ αυξημένα επίπεδά της στο αίμα. Υπάρχουν δύο τύποι οικογενούς υπερχοληστερολαιμίας, η ετερόζυγη και η ομόζυγη:

Ετερόζυγος οικογενής υπερχοληστερολαιμία 

Η ετερόζυγος οικογενής υπερχοληστερολαιμία εμφανίζεται σε 1 ανά 200 έως 500 άτομα σε όλο τον κόσμο. Τα άτομα που προσβάλλονται, κληρονομούν τη μετάλλαξη του συγκεκριμένου γονιδίου από έναν μόνο από τους δύο γονείς και έχουν υψηλά επίπεδα LDL-C που κυμαίνονται σε τιμές πάνω από 190mg/dL για τους ενήλικες και πάνω από 160mg/dL για τα παιδιά χωρίς θεραπεία.

Πέρα από τα αυξημένα επίπεδα της LDL, μερικοί ασθενείς μπορεί επίσης να έχουν ορατά σημεία εναπόθεσης λίπους στις αρθρώσεις του χεριού ή και κάτω από τα βλέφαρα και στην ίριδα.

Δυστυχώς οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι μπορεί να πάσχουν από τη νόσο μέχρι να αναπτύξουν καρδιαγγειακή νόσο ή και να εμφανίσουν καρδιακό επεισόδιο.

Ομόζυγος οικογενής υπερχοληστερολαιμία

Η ομόζυγος οικογενής υπερχοληστερολαιμία είναι λιγότερο συχνή, αλλά πολύ πιο σοβαρή από την ετερόζυγη μορφή της. Είναι πολύ σπάνια και επηρεάζει μόνο 1 άτομο στο 1 εκατομμύριο, το οποίο έχει κληρονομήσει το μη φυσιολογικό γονίδιο και από τους δύο γονείς.

Τα σημεία και τα συμπτώματα είναι παρόμοια με εκείνα της ετερόζυγης μορφής αλλά εμφανίζονται πολύ νωρίτερα και συγκεκριμένα στην παιδική ηλικία, και ενεργούν πιο επιθετικά.

Τα επίπεδα της LDL-C μπορεί να φτάνουν σε τιμές έως και 1.000mg/dL, ενώ μπορεί να εμφανιστεί καρδιαγγειακή νόσος ήδη από την εφηβεία.

Αντιμετώπιση

Η δίαιτα αποτελεί το πρώτο βήμα για τη μείωση της χοληστερόλης αλλά αν αυτή δεν μειωθεί όσο χρειάζεται, τότε πρέπει να γίνει και λήψη φαρμάκων. Όμως ο συνδυασμός αυτός είναι απαραίτητος σε όλους τους ασθενείς με οικογενή υπερχοληστερολαιμία, διότι η δίαιτα μόνη της δεν μπορεί να μειώσει σε ικανό επίπεδο την υψηλή χοληστερόλη.

Ο σκοπός της θεραπείας σε άτομα με οικογενή υπερχοληστερολαιμία είναι να μειωθούν τα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης κάτω από 175 mg/dL, ενώ της LDL κάτω από 100 mg/dL. Αν ένα άτομο με οικογενή υπερχοληστερολαιμία έχει ήδη εμφανίσει κάποιο καρδιαγγειακό νόσημα, όπως έμφραγμα του μυοκαρδίου, τότε ο στόχος της θεραπείας για τα επίπεδα της χοληστερόλης μπορεί να είναι ακόμη μικρότερος.

Για τις σπάνιες βαριές μορφές της νόσου απαιτείται και η εφαρμογή της LDL αφαίρεσης, μια διαδικασία που μοιάζει με την αιμοκάθαρση προκειμένου να μειωθεί η «κακή» χοληστερόλη.

Photo credit: Freepik

Η χοληστερόλη είναι μία ουσία που βρίσκεται σε όλα τα τμήματα του οργανισμού, συμπεριλαμβανομένων της καρδιάς, του εντέρου, του ήπατος, του δέρματος και του νευρικού συστήματος, η οποία συμβάλλει στην παραγωγή και δράση πολλών σημαντικών ορμονών.

Περισσότερα από τα 2/3 της χοληστερόλης που κυκλοφορεί στο αίμα παράγεται από τον ίδιο τον οργανισμό, ενώ από την τροφή μας προέρχεται μόνο το 1/3.

Τα αυξημένα πέραν του φυσιολογικού επίπεδα χοληστερόλης δημιουργούν τον κίνδυνο εναπόθεσής της στα τοιχώματα των αγγείων, ιδίως των στεφανιαίων αγγείων της καρδιάς, σχηματίζοντας την αθηρωματική πλάκα. Η συνέπεια αυτής είναι η ελάττωση του εύρους των αρτηριών, η μείωση της παροχής αίματος στον μυϊκό ιστό της καρδιάς, καθώς και ο σχηματισμός θρόμβων και αποφράξεων των στεφανιαίων αγγείων με αποτέλεσμα την εκδήλωση εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Τα επίπεδα ολικής χοληστερόλης μικρότερα από 200 mg/dL θεωρούνται φυσιολογικά, ενώ υψηλά θεωρούνται εκείνα που είναι μεγαλύτερα των 240 mg/dL.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν εμφανίζονται συμπτώματα από την αυξημένη χοληστερόλη και για αυτό συνίσταται μετά την ηλικία των 20 ετών να την μετράμε.

Πέραν από τη χορήγηση φαρμάκων η μείωσή της στηρίζεται στη διατροφή σε συνδυασμό με σωματική άσκηση.

Διατροφή

Για τη μείωση της «κακής» χοληστερόλης (LDL), η ιδανική τιμή της οποίας είναι σε επίπεδα κάτω των 100 mg/dL, συνίσταται η διατροφή που αποτελείται από ψάρια, όσπρια, πουλερικά, γαλακτοκομικά, λίπη – έλαια, φυτοστερόλες, ψωμί ολικής αλέσεως, δημητριακά, λαχανικά, φρούτα, καφέ και τσάι.

Με μέτρο ωστόσο θα πρέπει να γίνεται η κατανάλωση σολωμού, γάλατος και γιαουρτιού μέχρι 2% λιπαρά, κίτρινων τυριών με λιγότερο από 20% λιπαρά, ελιών και ξηρών καρπών. Είναι επίσης σημαντικό να μην καταναλώνονται περισσότερα από 2 αβγά την εβδομάδα, τα οινοπνευματώδη ποτά να αποφεύγονται τελείως, εφόσον είναι υψηλά τα τριγλυκερίδια, ενώ από κρέας επιτρέπεται με μέτρο το άπαχο, το μοσχάρι, το άπαχο ζαμπόν και τα λουκάνικα από μοσχάρι ή κοτόπουλο.

Στις τροφές που θα πρέπει να αποφεύγονται περιλαμβάνονται το χοιρινό κρέας, το συκώτι, τα λουκάνικα από χοιρινό και το μπέικον, από θαλασσινά ο αστακός, οι γαρίδες, οι καραβίδες και τα μύδια, από πουλερικά η χήνα και η πάπια, από λίπη το βούτυρο και η μαργαρίνη με στερεά κορεσμένα έλαια, από γαλακτοκομικά το γάλα και το γιαούρτι με 4% και άνω λιπαρά, η κρέμα γάλακτος, τα σκληρά τυριά (γραβιέρα) και τα μαλακά τυριά (κασέρι), από γλυκά οι πάστες, οι τούρτες, τα κρουασάν, το τσουρέκι και οι σοκολάτες. Τέλος, οι τηγανητές πατάτες, η μαγιονέζα και οι σάλτσες με κρέμα γάλακτος ή βούτυρο είναι επίσης σημαντικό να περιοριστούν.

Άσκηση

Η δίαιτα από μόνη της δεν είναι επαρκής ώστε να μειώσει σημαντικά τη συγκέντρωση της «κακής» χοληστερόλης στο αίμα. Η άσκηση λειτουργεί συμπληρωματικά σε αυτή την κατεύθυνση, ενώ είναι απαραίτητη και για τη διατήρηση ή και αύξηση της συγκέντρωσης της HDL, της «καλής» χοληστερόλης.

°Το περπάτημα επί 30 λεπτά για πέντε φορές την εβδομάδα συμβάλλει σε σημαντική μείωση της LDL και αυξάνει κατά 10% την HDL χοληστερόλη, ενώ επιπλέον το καθημερινό περπάτημα σε επίπεδες επιφάνειες αποτελεί και μια πολύ καλή γυμναστική για την καρδιά. Τον πρώτο μήνα συνήθως αρκούν 1-2 χιλιόμετρα την ημέρα σε κανονικό ρυθμό. Σταδιακά και εφόσον το επιτρέπει η φυσική κατάσταση, η απόσταση μπορεί να αυξηθεί σε 3-4 χιλιόμετρα.

Η χοληστερίνη ή χοληστερόλη είναι μια λιπαρή ουσία που βρίσκεται στη μεμβράνη των κυττάρων όλων των ιστών του σώματος, όπου επιτελεί μια σειρά από σημαντικές για τον οργανισμό λειτουργίες.

Κατά το μεγαλύτερο μέρος της η χοληστερίνη που διαθέτουμε παράγεται στο ήπαρ, ενώ ένα αρκετά μικρότερο ποσοστό προέρχεται από τη διατροφή μας. Όταν όμως συγκεντρώνεται σε υψηλά επίπεδα, διατρέχουμε μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου.

Τα υψηλά επίπεδα χοληστερίνης μπορεί να οφείλονται σε κληρονομικούς παράγοντες, ωστόσο επηρεάζονται και από τον τρόπο ζωής. Η παχυσαρκία, η κακή διατροφή και το κάπνισμα αυξάνουν τον κίνδυνο υψηλής χοληστερίνης.

Η επίδραση του στρες

Έχει διαπιστωθεί επίσης ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του έντονου στρες και των επιπέδων χοληστερίνης.

Από την μία, το στρες μπορεί να έχει μια έμμεση επίδραση στα επίπεδα χοληστερίνης, καθώς όταν το βιώνουμε συχνά μας οδηγεί σε ανθυγιεινό τρόπο ζωής και κακή διατροφή. Η αύξηση του σωματικού βάρους, η διατροφή με κορεσμένα λιπαρά, το κάπνισμα και η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας είναι όλοι παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδά της «κακής» χοληστερίνης LDL.

Από την άλλη, το στρες μπορεί να συμβάλλει και άμεσα στην αύξηση των επιπέδων χοληστερίνης, καθώς όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση στρες ο οργανισμός προετοιμάζεται να μας προστατέψει, παράγοντας τις ορμόνες κορτιζόλη και αδρεναλίνη. Η απελευθέρωση αυτών των ορμονών σηματοδοτεί την αύξηση της ροής του αίματος στον εγκέφαλο και παράγει επιπλέον ενέργεια για τον οργανισμό.

Όταν όμως απελευθερώνονται η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη, αυξάνονται τα επίπεδα χοληστερίνης. Συγκεκριμένα, η κορτιζόλη αυξάνει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα για να χρησιμοποιηθούν από τον οργανισμό σαν ενέργεια. Επίσης, αποθηκεύει το λίπος για να μην χρησιμοποιηθεί σε αυτό το στάδιο σαν πηγή ενέργειας. Η αύξηση του σακχάρου θα προκαλέσει την παραγωγή περισσότερων τριγλυκεριδίων, τα οποία αυξάνουν τη χοληστερίνη.

Ρύθμιση

Συνεπώς, είναι σημαντικό να έχουμε το στρες υπό έλεγχο για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την χοληστερίνη σε φυσιολογικά επίπεδα μακροπρόθεσμα.

Μερικές αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως συχνή σωματική άσκηση και σωστή διατροφή είναι τα πιο σημαντικά που πρέπει να κάνουμε για να ελέγξουμε τη χοληστερίνη μας. Επιπλέον όμως η επαφή με φίλους και μια πιο αισιόδοξη στάση για τη ζωή θα μας δυναμώσουν ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε στρεσογόνες καταστάσεις.

Bergmann, N., Gyntelberg, F., & Faber, J. (2014, June 1). The appraisal of chronic stress and the development of the metabolic syndrome: A systematic review of prospective cohort studies. Endocrine Connections, 3(2), R55-R80. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4025474/

Catalina-Romero, C., Calvo, E., Sanchez-Chaparro, M. A., Valdivielso, Sainz, J. C., Cabrera, M., … & Roman, J. (2013, January 2). The relationship between job stress and dyslipidemia. Scandinavian Journal of Public Health, 41, 142-149. http://sjp.sagepub.com/content/41/2/142.abstract

Business photo created by yanalya – www.freepik.com

Η κατάθλιψη είναι εξίσου επιβαρυντική για την καρδιά με την παχυσαρκία και τη χοληστερόλη, σύμφωνα με γερμανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Atherosclerosis.

Επιστημονική ομάδα του Ερευνητικού Κέντρου Περιβαλλοντικής Υγείας «Helmholtz Zentrum» του Μονάχου, σε συνεργασία με ειδικούς του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Μονάχου και του Γερμανικού Κέντρου για τις Καρδιαγγειακές Νόσους, ανέλυσαν στοιχεία για 3.428 άνδρες, 45-74 ετών και τους έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση για δέκα χρόνια.

Οι ειδικοί συνέκριναν την επίπτωση της κατάθλιψης με τέσσερις μείζονες παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. «Η μελέτη έδειξε ότι ο κίνδυνος μοιραίας καρδιαγγειακής νόσου λόγω κατάθλιψης είναι εξίσου σοβαρός με αυτόν λόγω αυξημένης χοληστερόλης ή παχυσαρκίας» εξηγεί ο Δρ Καρλ-Χάινς Λαντβινγκ, καθηγητής Ψυχοσωματικής Ιατρικής και επικεφαλής της μελέτης.

Μόνον η υψηλή αρτηριακή πίεση και το κάπνισμα σχετίστηκαν με υψηλότερο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Πάντως, η κατάθλιψη εξακολουθούσε να αναλογεί στο 15% των καρδιαγγειακών θανάτων, ποσοστό συγκρίσιμο με αυτό της υπερχολήστερολαιμίας, της παχυσαρκίας και του καπνίσματος, οι οποίοι ευθύνονται για το 8,4 με 21,4% των καρδιαγγειακών θανάτων.

«Τα στοιχεία δείχνουν ότι η κατάθλιψη έχει μέτρια επίδραση εντός των μειζόνων μη συγγενών παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακό νόσημα. Στους ασθενείς υψηλού κινδύνου λοιπόν η διαγνωστική αξιολόγηση της κατάθλιψης θα πρέπει να θεωρείται βασική παράμετρος, διευκολύνοντας τον εύστοχο εντοπισμό τους και την βέλτιστη διαχείρισή τους» καταλήγει ο γερμανός ερευνητής.

Πηγή: health.in.gr

Featured image designed by Freepik